echo2011
Member
- Μηνύματα
- 2.399
- Likes
- 3.592
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- ΠΣΚ πριν το ταξίδι
- Άφιξη στο Αμπου Νταμπι
- Άξιοθέατα στο Αμπου Νταμπι
- Σαφάρι Στην Έρημο
- Σαφάρι - Φωτογραφίες
- Σαφάρι - Φωτογραφίες B'
- Οι Βεδουίνοι
- Sheikh Zayed Grand Mosque
- Παραμονή Πρωτοχρονιάς στο Ντουμπάι
- Τα πυροτεχνήματα
- H άφιξη στην Σρι Λάνκα
- Το πρώτο βράδυ στην Σρι Λάνκα
- Sigiriya Rock Fortress
- Dambulla Golden Temple
- Κάντυ
- Κάντυ, στο ξενοδοχείο
- Φυτείες Τσαγιού
- Nuwara Eliya
- Haputalle - Lipton's seat
- Εργοστάσιο τσαγιού και ξενοδοχείο στην Godakawela
- Udawalawe ορφανοτροφείο ελεφάντων
- Tangalle και Matara
- Mirissa
- Unawatuna part 1
- Μπάνιο στην Unawatuna
- Galle
- Κολόμπο
- Nτουμπάι
Τα πυροτεχνήματα
Πριν αρχίσουν τα πυροτεχνήματα ρωτήσαμε 3-4 διαφορετικούς υπαλλήλους του δήμου, αστυνομικούς, άλλους υπεύθυνους τι επιλογές είχαμε για να πάμε μετά στην Deira στο ξενοδοχείο μας. Καθένας έλεγε τα δικά του.. Άλλος μας είπε πως δε θα υπάρχουν καθόλου ταξι, άλλος πως μπορεί να βρούμε αν βγούμε στην λεωφόρο, άλλος μας είπε πως υπάρχει ένα λεωφορείο που θα μας πάει σε έναν σταθμό του μετρό που λειτουργεί, και άλλος ότι το μετρό δε θα λειτουργεί πουθενά!
Ανησυχούσαμε αλλά δεν υπήρχε κάτι που μπορούσαμε να κάνουμε εκίνη την ώρα οπότε χαλαρώσαμε για να απολαύσουμε το θέαμα.. Η αντιστροφη μέτρηση άρχισε και υπήρχε τεράστιος ενθουσιασμός από όλους. Το Dubai όπως κάθε χρόνο δεν τζιγκουνεύτηκε τα έξοδα και έκανε ρεκόρ ρίψης πυροτεχνημάτων.. Σε κάποιες φάσεις έριχναν τόσα πολλά που ήταν σαν να ξημέρωνε! Και εκεί που χαλάρωναν, ξεκινούσαν ακόμα πιο δυνατά, με επίκεντρο τον Burj Khalifa αλλά και όλους τους γύρω ουρανοξύστες. Έσκαγαν παντού, μπροστά μας και πίσω μας και ο κόσμος φώναζε εκστασιασμένος.. Οι φωτογραφίες και τα βίντεο δεν μπορούν να αποδώσουν αυτή τη γιορτή χρωμάτων..








Dubai New Year's Fireworks 2015
Και όταν το show τελείωσε δε ξέραμε που να πάμε.. Τα πλήθη ήταν τεράστια, τα αυτοκίνητα είχαν δημιουργήσει απίστευτη κίνηση. Βγήκαμε σε έναν κεντρικό δρόμο, περιμέναμε καμιά ώρα αλλά δεν περνούσε κανένα ταξί. Ρωτήσαμε έναν υπάλληλο και μας είπε πως δεν υπάρχει περίπτωση να μπουν ταξί στο κέντρο για ώρες.. Αλλά για τη συγκεκριμένη βραδιά έχουν βάλει ειδικά λεωφορεία που πάνε σε σταθμό του μετρό που λειτουργεί. Του είπαμε πως κάποιος νωρίτερα μας είπε για το λεωφορείο αλλά πως είναι πολύ δύσκολο να μπούμε γιατί ο κόσμος θα είναι πάρα πολλής και τα δρομολόγια δε θα'ναι συχνά (μάλλον εκείνος ο υπάλληλος δεν ήξερε τι του γινόταν). "Καμία σχέση", μας απάντησε, έχουν μπει αμέτρητα λεωφορεία για αυτό το δρομολόγιo και περιμένουν το ένα μετά το άλλο, μόλις γεμίσει το μπροστινό φεύγει το επόμενο.. Μας έδειξε την κατευθυνση προς τα λεωφορεία και περπατήσαμε ως εκεί. Όντως τα λεωφορεία ήταν πάρα πολλά, μπήκαμε στο πρώτο, βρήκαμε να κάτσουμε, και σε λίγα λεπτά ξεκινήσαμε. Δε ξέραμε σε ποια στάση μας πήγαινε, μας αρκούσε που φεύγαμε επιτέλους! Και είχαμε χάσει και μια ώρα περιμένοντας άδικα για ταξί.
Μετά από καμιά ώρα (λόγω κίνησης) φτάσαμε στο μετρό, ρωτήσαμε και είμασταν 3-4 στασεις μακριά από την στάση που ηταν το ξενοδοχείο μας. Κατεβήκαμε και πάθαμε σοκ από τον κόσμο που περίμενε για να μπει στην στάση του μετρό! Τεράστια ουρά στον δρόμο απλά για να μπουν στον σταθμό, φανταστείτε τι γινόταν μέσα για να μπουν σε συρμό! Δεν υπήρχε περίπτωση να περιμένουμε εκεί, ήταν ήδη 3 και με το χαμό που γινόταν θα έπρεπε να πάμε κατευθείαν στο αεροδρόμιο. Ελπίδα για να κοιμηθούμε έστω 2-3 ώρες δεν είχαμε πια.. Βλέπαμε τα πλήθη που το είχαν κόψει με τα πόδια και είπαμε θα αρχίσουμε να προχωράμε κοιτώντας παράλληλα μήπως βρούμε ταξί. Αλλά την ίδια σκέψη είχαν και εκατοντάδες άλλοι. Τα ταξί που περνούσαν ήταν 1-2 στο πεντάλεπτο και πάντα γεμάτα. Έστω και ένα άδειο να περνούσε όλο και κάποιος θα το έπαιρνε πριν από μας.
Προχωρήσαμε 2-3χλμ και φτάσαμε σε μια κεντρική διασταύρωση. Αποφασίσαμε να σταθούμε εκεί για λίγο μήπως και έρθει ταξί από κάποια άλλη κατεύθυνση. Στο ίδιο σημείο περίμεναν άλλες 3-4 παρέες. Οπότε διασχίσαμε με προσοχή την λεωφόρο και πήγαμε από την απέναντι πλευρά που δεν περίμενε κανείς. Από μακριά είδαμε ένα ταξί με αναμένο φωτάκι! Τέτοια χαρά σαν να πετύχαμε το λαχείο! Οι παρέες από την απέναντι πλευρά άρχισαν να φωνάζουν και να κάνουν νόημα στο ταξί για να κάνει τον κύκλο να τους πάρει αλλά ήταν αργά για αυτούς, εμείς είμασταν ήδη απ'τη σωστή μεριά! Το ταξί κόβει ταχύτητα αλλά δε σταματάει τελείως.. Άνοιξε το παράθυρο και ρώτησε που πάμε! Αλλά ευτυχώς δεν είχε κλειδωμένες πόρτες, και ενώ είχε αλλάξει γνώμη και ξεκίναγε πάλι να φύγει ανοίγω την πίσω πόρτα και σταμάτησε. Μπουκάραμε μέσα και ευτυχώς μας δέχτηκε και μας πήγε στο ξενοδοχείο!
Φτάσαμε γύρω στις 4.30 αν θυμάμαι καλά.. Είπαμε στον ρεσεψιονίστ πόσο δυσκολευτήκαμε να βρούμε ταξί και τον ρωτήσαμε από τι ώρα το πρωί θα λειτουργεί το μετρό. Μας είπε ότι λόγω Πρωτοχρονιάς το μετρό θα λειτουργεί μετά τις 9 το πρωί. Του ζητήσαμε να καλέσει ταξί στις 6 παρά τέταρτο για να μας πάει στο αεροδρόμιο. Μας απάντησε ότι δε χρειάζεται επειδή περνούν συνέχεια ταξί έξω από το ξενοδοχείο. Εμείς του είπαμε πως δε βρίσκαμε με τίποτα και δε θέλουμε να το ρισκάρουμε, αλλά αρνήθηκε να πάρει και μας διαβεβαίωσε ότι ποτέ δε καλούν ταξί και πάντα περνούν απέξω. Δεν είχαμε άλλη επιλογή λοιπόν παρά να τον πιστέψουμε αλλά μας φάνηκε πολύ αντιεπαγγελματική η συμπεριφορά του.
Ο άντρας μου κοιμήθηκε για μία ώρα, εγώ όμως προσπάθησα και έμεινα ξύπνια γιατί θα ήμουν χάλια αν κοιμόμουν τόσο λίγο. Βγήκαμε στον δρόμο στις 6 παρά 20 και ευτυχώς πέρασε ταξί πολύ γρήγορα. Σε 10 λεπτά είμασταν στο αεροδρόμιο, 3 ώρες πριν την πτήση μας για το Κολόμπο. Και αφού παραδώσαμε βαλίτσες και περάσαμε τον έλεγχο, όσο περιμέναμε στην πύλη μας άρχισα να νιώθω πολύ άσχημα.. Στην αρχή νόμιζα πως έφταιγε η αϋπνία, αλλά στην πορεία κατάλαβα πως μάλλον έφταιγε το Κινέζικο που έφαγα το απόγευμα.. Τα φάρμακα τα είχαμε μέσα στη βαλίτσα που δώσαμε για check in οπότε ψάξαμε φαρμακείο στα duty free και πήρα 2 imodium. Σκεφτόμουν πόσο άτυχη ήμουν, που φοβόμουν την Σρι λάνκα και τελικά την πάτησα στα Εμιράτα!
Πριν αρχίσουν τα πυροτεχνήματα ρωτήσαμε 3-4 διαφορετικούς υπαλλήλους του δήμου, αστυνομικούς, άλλους υπεύθυνους τι επιλογές είχαμε για να πάμε μετά στην Deira στο ξενοδοχείο μας. Καθένας έλεγε τα δικά του.. Άλλος μας είπε πως δε θα υπάρχουν καθόλου ταξι, άλλος πως μπορεί να βρούμε αν βγούμε στην λεωφόρο, άλλος μας είπε πως υπάρχει ένα λεωφορείο που θα μας πάει σε έναν σταθμό του μετρό που λειτουργεί, και άλλος ότι το μετρό δε θα λειτουργεί πουθενά!
Ανησυχούσαμε αλλά δεν υπήρχε κάτι που μπορούσαμε να κάνουμε εκίνη την ώρα οπότε χαλαρώσαμε για να απολαύσουμε το θέαμα.. Η αντιστροφη μέτρηση άρχισε και υπήρχε τεράστιος ενθουσιασμός από όλους. Το Dubai όπως κάθε χρόνο δεν τζιγκουνεύτηκε τα έξοδα και έκανε ρεκόρ ρίψης πυροτεχνημάτων.. Σε κάποιες φάσεις έριχναν τόσα πολλά που ήταν σαν να ξημέρωνε! Και εκεί που χαλάρωναν, ξεκινούσαν ακόμα πιο δυνατά, με επίκεντρο τον Burj Khalifa αλλά και όλους τους γύρω ουρανοξύστες. Έσκαγαν παντού, μπροστά μας και πίσω μας και ο κόσμος φώναζε εκστασιασμένος.. Οι φωτογραφίες και τα βίντεο δεν μπορούν να αποδώσουν αυτή τη γιορτή χρωμάτων..








Dubai New Year's Fireworks 2015
Και όταν το show τελείωσε δε ξέραμε που να πάμε.. Τα πλήθη ήταν τεράστια, τα αυτοκίνητα είχαν δημιουργήσει απίστευτη κίνηση. Βγήκαμε σε έναν κεντρικό δρόμο, περιμέναμε καμιά ώρα αλλά δεν περνούσε κανένα ταξί. Ρωτήσαμε έναν υπάλληλο και μας είπε πως δεν υπάρχει περίπτωση να μπουν ταξί στο κέντρο για ώρες.. Αλλά για τη συγκεκριμένη βραδιά έχουν βάλει ειδικά λεωφορεία που πάνε σε σταθμό του μετρό που λειτουργεί. Του είπαμε πως κάποιος νωρίτερα μας είπε για το λεωφορείο αλλά πως είναι πολύ δύσκολο να μπούμε γιατί ο κόσμος θα είναι πάρα πολλής και τα δρομολόγια δε θα'ναι συχνά (μάλλον εκείνος ο υπάλληλος δεν ήξερε τι του γινόταν). "Καμία σχέση", μας απάντησε, έχουν μπει αμέτρητα λεωφορεία για αυτό το δρομολόγιo και περιμένουν το ένα μετά το άλλο, μόλις γεμίσει το μπροστινό φεύγει το επόμενο.. Μας έδειξε την κατευθυνση προς τα λεωφορεία και περπατήσαμε ως εκεί. Όντως τα λεωφορεία ήταν πάρα πολλά, μπήκαμε στο πρώτο, βρήκαμε να κάτσουμε, και σε λίγα λεπτά ξεκινήσαμε. Δε ξέραμε σε ποια στάση μας πήγαινε, μας αρκούσε που φεύγαμε επιτέλους! Και είχαμε χάσει και μια ώρα περιμένοντας άδικα για ταξί.
Μετά από καμιά ώρα (λόγω κίνησης) φτάσαμε στο μετρό, ρωτήσαμε και είμασταν 3-4 στασεις μακριά από την στάση που ηταν το ξενοδοχείο μας. Κατεβήκαμε και πάθαμε σοκ από τον κόσμο που περίμενε για να μπει στην στάση του μετρό! Τεράστια ουρά στον δρόμο απλά για να μπουν στον σταθμό, φανταστείτε τι γινόταν μέσα για να μπουν σε συρμό! Δεν υπήρχε περίπτωση να περιμένουμε εκεί, ήταν ήδη 3 και με το χαμό που γινόταν θα έπρεπε να πάμε κατευθείαν στο αεροδρόμιο. Ελπίδα για να κοιμηθούμε έστω 2-3 ώρες δεν είχαμε πια.. Βλέπαμε τα πλήθη που το είχαν κόψει με τα πόδια και είπαμε θα αρχίσουμε να προχωράμε κοιτώντας παράλληλα μήπως βρούμε ταξί. Αλλά την ίδια σκέψη είχαν και εκατοντάδες άλλοι. Τα ταξί που περνούσαν ήταν 1-2 στο πεντάλεπτο και πάντα γεμάτα. Έστω και ένα άδειο να περνούσε όλο και κάποιος θα το έπαιρνε πριν από μας.
Προχωρήσαμε 2-3χλμ και φτάσαμε σε μια κεντρική διασταύρωση. Αποφασίσαμε να σταθούμε εκεί για λίγο μήπως και έρθει ταξί από κάποια άλλη κατεύθυνση. Στο ίδιο σημείο περίμεναν άλλες 3-4 παρέες. Οπότε διασχίσαμε με προσοχή την λεωφόρο και πήγαμε από την απέναντι πλευρά που δεν περίμενε κανείς. Από μακριά είδαμε ένα ταξί με αναμένο φωτάκι! Τέτοια χαρά σαν να πετύχαμε το λαχείο! Οι παρέες από την απέναντι πλευρά άρχισαν να φωνάζουν και να κάνουν νόημα στο ταξί για να κάνει τον κύκλο να τους πάρει αλλά ήταν αργά για αυτούς, εμείς είμασταν ήδη απ'τη σωστή μεριά! Το ταξί κόβει ταχύτητα αλλά δε σταματάει τελείως.. Άνοιξε το παράθυρο και ρώτησε που πάμε! Αλλά ευτυχώς δεν είχε κλειδωμένες πόρτες, και ενώ είχε αλλάξει γνώμη και ξεκίναγε πάλι να φύγει ανοίγω την πίσω πόρτα και σταμάτησε. Μπουκάραμε μέσα και ευτυχώς μας δέχτηκε και μας πήγε στο ξενοδοχείο!
Φτάσαμε γύρω στις 4.30 αν θυμάμαι καλά.. Είπαμε στον ρεσεψιονίστ πόσο δυσκολευτήκαμε να βρούμε ταξί και τον ρωτήσαμε από τι ώρα το πρωί θα λειτουργεί το μετρό. Μας είπε ότι λόγω Πρωτοχρονιάς το μετρό θα λειτουργεί μετά τις 9 το πρωί. Του ζητήσαμε να καλέσει ταξί στις 6 παρά τέταρτο για να μας πάει στο αεροδρόμιο. Μας απάντησε ότι δε χρειάζεται επειδή περνούν συνέχεια ταξί έξω από το ξενοδοχείο. Εμείς του είπαμε πως δε βρίσκαμε με τίποτα και δε θέλουμε να το ρισκάρουμε, αλλά αρνήθηκε να πάρει και μας διαβεβαίωσε ότι ποτέ δε καλούν ταξί και πάντα περνούν απέξω. Δεν είχαμε άλλη επιλογή λοιπόν παρά να τον πιστέψουμε αλλά μας φάνηκε πολύ αντιεπαγγελματική η συμπεριφορά του.
Ο άντρας μου κοιμήθηκε για μία ώρα, εγώ όμως προσπάθησα και έμεινα ξύπνια γιατί θα ήμουν χάλια αν κοιμόμουν τόσο λίγο. Βγήκαμε στον δρόμο στις 6 παρά 20 και ευτυχώς πέρασε ταξί πολύ γρήγορα. Σε 10 λεπτά είμασταν στο αεροδρόμιο, 3 ώρες πριν την πτήση μας για το Κολόμπο. Και αφού παραδώσαμε βαλίτσες και περάσαμε τον έλεγχο, όσο περιμέναμε στην πύλη μας άρχισα να νιώθω πολύ άσχημα.. Στην αρχή νόμιζα πως έφταιγε η αϋπνία, αλλά στην πορεία κατάλαβα πως μάλλον έφταιγε το Κινέζικο που έφαγα το απόγευμα.. Τα φάρμακα τα είχαμε μέσα στη βαλίτσα που δώσαμε για check in οπότε ψάξαμε φαρμακείο στα duty free και πήρα 2 imodium. Σκεφτόμουν πόσο άτυχη ήμουν, που φοβόμουν την Σρι λάνκα και τελικά την πάτησα στα Εμιράτα!
Last edited: