Ημερα ανεξαρτησιας!

[go2dbeach]

Λοιπον ανεξαρτητοι ταξιδιωτες εχουμε το δικο μας γκρουπ!
Για θυμηθειτε το πρωτο σας ταξιδι λοιπον..πως και ειπατε την πρωτη φορα: Δεν θα παω με γκρουπ? Μιλαμε για το πρωτο ταξιδι..εμπειρια μηδεν! Πως το αποφασισατε λοιπον?

 

[KIKI]

Πρωτο ταξίδι

Λοιπον ανεξαρτητοι ταξιδιωτες εχουμε το δικο μας γκρουπ!
Για θυμηθειτε το πρωτο σας ταξιδι λοιπον..πως και ειπατε την πρωτη φορα: Δεν θα παω με γκρουπ? Μιλαμε για το πρωτο ταξιδι..εμπειρια μηδεν! Πως το αποφασισατε λοιπον?

Το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό το έκανα 20 ετών και ήταν στην Ινδία.Πήγα με μία φίλη μου μεγαλύτερη σε ηλικία και ταξιδεμένη αρκετά .
Δεν πέρασε στιγμή απο το μυαλο μου να πάω με γκρούπ ,αν και εκείνα τα χρόνια (1981)
οι Ελληνες δεν ταξιδευαμε τοσο εύκολα.
Περασα καταπληκτικά και ήταν ενα μεγάλο μάθημα για τα επομένα ταξίδια μου.
Κάθε φορά που ξεκινάω για κάπου μακριά ,θυμίζω στον εαυτό μου οτι αφού τα κατάφερα 20 ετών και στη τοτε Ινδία θα τα καταφέρω και τώρα...
Σημαντικη λεπτομερεια- Τη πρωτη εβδομάδα του ταξιδιου η φίλη μου χρειαστηκε να γυρίσει
πισω για οικογενειακούς λόγους και εγώ συνέχισα 2 εβδομάδες μονη μου!

 

[diamondlover]

Το 2004 ήμασταν με μία καταλανή μαζί εθελόντριες στο ΟΑΚΑ. Από την τεράστια μου επιθυμία να την επισκεφτώ, μετά από 1,5 χρόνο ξεσήκωσα άλλα 6 άτομα για το πρώτο μας ανεξάρτητο ταξίδι στη Βαρκελώνη. Όλοι στα 20 με μηδενική εμπειρία και αρκετή ανευθυνότητα θα έλεγα...με πρώτη κ καλύτερη εμένα!!Αφού βγάλαμε εισητήρια όλοι στηρίχτηκαν πάνω μου να κλείσω εγώ τα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Τότε δεν ασχολιόμουν με το internet οπότε κ έκλεισα τηλεφωνικά (τα δωμάτια μου τα είχε συστήσει μία γνωστή). Όλα ωραία και καλά.
3 μέρες πριν την αναχώρηση μπαίνει τυχαία ένας απ΄την παρέα internet να ρίξει μια ματιά πού θα μείνουμε και ανακαλύπτει ότι τα δωμάτια αυτά βρίσκονται στη Μαδρίτη!!! Σοκ!! Η κοπέλα που μου τα σύστησε είχε μπερδευτεί και εγω δεν είχα μπει καν στον κόπο απ'το τηλέφωνο να ρωτήσω σε ποια πόλη βρίσκονται!! Είχα αρκεστεί μόνο στο ..."they are in down town"!!
Ευτυχώς λεφτά δεν μας κράτησαν από την ακύρωση και έστω και τελευταία στιγμή βρήκαμε πανέμορφα δωμάτια. Στο επόμενο μου ανεξάρτητο ταξίδι θα προσέξω και θα οργανωθώ περισσότερο Αν και εδώ που τα λέμε ακόμα δεν εχω κλείσει δωμάτια για Βιέννη και Αμστερνταμ!! Πππφφφ! Ο ανθρωπος δεν αλλάζει...!!

 

[efi]

Το τελευταιο ταξιδι που εκανα με γκρουπ ηταν πριν ενα χρονο στην Κινα υπηρξε μια πολυ δυσαρεστη εμπειρια και αποφασισα πως δεν θα το ξανακανω ποτε.Τον φεβρουαριο με μια φιλη αποφασισαμε να παμε Ιορδανια και να οργανωσουμε το ταξιδι μονες μας, για εμενα αυτο ειχε μια ιδιαιτερη δυσκολια ,δεν ειχα μεχρι τοτε χρησιμοποιησει ποτε υπολογιστη.Ενταξει μην με μαλωνετε....το ξερω πως ημουν απαραδεκτη αλλα οτι ηθελα μου το εβρισκαν τα παιδια μου.Πηρα το λαπτοπ του γιου μου τον ρωτησα πως μπαινουν στο ιντερνετ και καθησα με τις ωρες να μαζευω πληροφοριες και η φιλη ανελαβε να στελνει τα email Δεν ξερω αν ειναι η τυχη του πρωταρη ,γυρισαμε ενα μεγαλο κοματι της χωρας με ασημαντα απροοπτα Ηταν το πιο διασεδαστικο ταξιδι που εχω κανει , βεβαιως και μετα απο αυτη την εμπειρια ουτε σκεψη για γκρουπ.

 

[ipanag]

Εμένα για κάποιο λόγο τα γκρουπ δε πέρασαν ποτέ απο το μυαλό μου σαν επιλογή. Ίσως τα θεωρούσα κάτι σαν τα ΚΑΠΙ για τους συνταξιούχους. Από φοιτητής γύρναγα στην Ελλάδα, μετά Ευρώπη και μετά και εκτός.
Το πιο τολμηρό ίσως βήμα μου, το 2002 που πηγαίνοντας προς Αυστραλία σε συγγενείς που έκανα stopover λίγες μέρες μόνος μου στη Σιγκαπούρη. Εντάξει δεν είναι επικίνδυνος προορισμός, αλλά ήταν η πρώτη φορά που ταξίδεψα μόνος και η πρώτη φορά που βρέθηκα εκτός Ευρώπης. Για την τότε εμπειρία μου φαινόταν άλμα. Τώρα πια σκέφτομαι και τα πιο περίεργα μέρη χωρίς να μου κάνει αίσθηση.

 

[go2dbeach]

Κι εγω σαν τον ipanag ουτε που σκεφτηκα ποτε να ταξιδεψω με γκρουπ..ουτε δωματιο να μεινω δε μπορω να κλεισω απο πριν - πλην ελαχιστων εξαιρεσεων.
Το πρωτο ταξιδι ηταν στην Ταυλανδη - ευκολος προορισμος αν και δεν την επελεξα λογω ευκολιας αλλα λογω καποιας καλης εκπτωσης που βρηκα στα εισιτηρια.Ετσι βρεθηκα στο Πουκετ και απο κει εβγαλα εισιτηριο για Σαμουι.
Κι εγω σκεφτομαι τα πιο περιεργα μερη χωρις κανενα φοβο , δεν υπαρχουν δυσκολοι προορισμοι για μενα. Το μονο δυσκολο θα ηταν να πηγαινα με γκρουπ .

 

[Defkalion]

Εγώ το πρώτο ταξίδι που έκανα στο εξωτερικό ήταν στο Λονδίνο και ήμουν 12 χρονών. Πήγαμε οικογενειακώς για λόγους υγείας συγγενικού προσώπου τότε, και μετά τη 2η μέρα οι γονείς μου με... αμόλησαν και κυκλοφορούσα στο μετρό του Λονδίνου μόνος μου

E, δεν ήθελα και πολύ

 

[pinelopi]

Λοιπόν να πώ κι εγώ την πρώτη μου εμπειρία σα μεμονωμένος ταξιδιώτης( δεν υπολογίζω ούτε μετράω κάποια ταξίδια που έκανα πριν με τους γονείς μου στο εξωτερικό καθώς ήμουν μικρή και άλλωστε δεν είχα εμπλακεί καθόλου στην όλη διαδικασία.Απλώς με πέρνανε μαζί τους). Πριν πολλαααααα χρόνια , το καλοκαίρι από Β Λυκείου για Γ ταξίδεψα μόνη μου στη Σκωτία. Αλληλογραφούσα τότε με μία Σκωτσέζα και με είχε καλέσει να μείνω στο σπίτι της το καλοκαίρι . Έτσι πήγα για ένα μήνα περίπου στο Kilmarnock μία μικρή πόλη σχετικά κοντά στη Γλασκώβη. Να φανταστείτε πήγα με πούλμαν ως το Λονδίνο και από εκεί με τρένο. Ζούσα στο Βόλο , οι γονείς μου με πήγαν ως τη Λάρισα όπου με πήρε το λεωφορείο. Σταμάτήσαμε και αλλάξαμε πούλμαν στο Μιλάνο και τέλος στο Λονδίνο.Διασχίσαμε όλη την Ευρώπη και περάσαμε με πλοίο τη Μάγχη. Στο λεωφορείο ήμουν η πιο μικρή και όλοι με είχαν στα όπα όπα. Στο Λονδίνο πήγα στο σταθμό των τρένων όπου έφυγα τα μεσάνυχτα για Γλασκώβη και το πρωι με περίμενε στο σταθμό η φίλη μου και οι γονείς της. Τώρα γιατί δεν το έκανα όλο αυτό με αεροπλάνο μη με ρωτήσετε. Ίσως και για οικονομικούς λόγους ίσως και γιατί ο πατέρας μου φοβόταν τα αεροπλάνα αυτό δεν υπήρχε καν σαν ιδέα. Δεν θυμάμαι να τέθηκε καν ως προοπτική. ( Ο μπαμπάκας μου που έχει φύγει πλέον από τη ζωή άνθρωπος πολύ ανοιχτός και δυναμικός δεν μπήκε ποτέ σε αεροπλάνο ) Με τον ίδιο τρόπο γύρισα πίσω. Τώρα πως με άφησαν να το κάνω όλο αυτό μόνη μου εκείνη την εποχή (1983) ..... Εγώ ειλικρινά δεν ξέρω τι θα εκανα με την κόρη μου σε αντίστοιχη περίπτωση. Από τότε όλα μου τα ταξίδια τα έχω κάνει ως μεμονωμένη .

 

[marakixin]

το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό ήταν δώρο από μένα για μένα. είχα περάσει μόλις μια άσχημη περιπέτεια υγείας. θυμάμαι μπήκα για ένα εύκολο χειρουργείο και όταν βγήκα ο χειρούργος είπε οτι δεν ήταν αυτό που είχε πει αλλα κάτι άλλο πιο δύσκολο που έπρεπε να μάθει τι ήταν. ήμουν 26 χρονών και ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι μου.Σε ένα μήνα ξαναμπήκα χειρουργείο.... και έμεινα στο νοσοκομείο ένα μηνα. τώρα αλλα και το τότε ήμουν αισιόδοξη. έγινα φίλη με τις νοσοκόμες και τους γιατρούς και τους πείραζα... σαν πειραχτήρι που είμαι. η μητέρα μου όμως ειχε βιώσει την απολυτη φρίκη. δεν είμαι μανα αλλα καταλαβαίνω η τουλάχιστον προσπαθώ να καταλάβω πως ένιωθε βλέποντας με. Την νύχτα μετά το δεύτερο χειρουργείο, ενω η ενδοφλέβια μορφίνη με είχε κάνει κοτόπουλο, η Νετ έπαιζε το διακοπές στην Ρώμη.Η μαμά μου προσπαθούσε να χαμογελάσει με την ταινία ξέροντας οτι εγώ την αγαπώ πολύ και άρχισε να μου κάνει ερωτήσεις για τα μέρη που έδειχνε... ήξερε οτι ήθελα να πάω στην Ρωμη και είχα διαβάσει για αυτήν. Πίστευε και ορθά επρατε οτι απασχολώντας το μυαλό μου με κατι αλλο θα ξέχναγα τον πόνο. Οσο η ταινία κυλούσε η ιδέα φύτρωνε μεσα μου όταν θα έφευγα κα θα μου το επέτρεπαν οι γιατροί θα πήγαινα στην Αιωνια πολη θα έβλεπα την Ρωμη απο κοντά. Την άνοιξη της ιδίας χρονιας πέταγα με μια φίλη για την Ρωμη. μονες δεν θελησα ποτε να αισθανθώ πρόβατο που το πανε απο το ενα μερος στο αλλο με το ρυθμο που θελουν αυτοι που το πανε. Ηθελα να δωσω σε μενα και στην πολη το χρονο μας και ημουν σιγουρη πως ολα θα ηταν υπεροχα οπως και ηταν

 

[black mamba]

Πρώτο ταξίδι ανεξαρτητα στη Γερμανία. Ήταν για δουλειά. Ήμουν 21-22 χρονών χωρίς να μιλάω λέξη Γερμανικά. Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Ήταν ισως άγνοια κινδύνου, νεανική αισιοδοξία; Who knows? Πάντως κυκλοφόρησα με τρένα, μετρό, ταξί χωρίς κανένα προβλημα και συνενοήθηκα μια χαρά. Φαντάζομαι ότι μετά σκέφτηκα ότι αφού κατάφερα αυτό δε θα κολλούσα πουθενά αλλού.

 

[efi.hania]

κι εμενα το πρωτο μου ταξιδι ηταν μονη με τον κολλητο μου.και οι 2 πρωτη φορα εξωτερικο.ιταλια ηταν. ρωμη φλωρεντια και βενετια ολα χυμα οτι μας ερχοταν καναμε περασαμε τελεια.ιταλικα δεν μιλουσαμε αλλα τα καταφεραμε μια χαρα.εναν απλο χαρτη απο το ξενοδοχειο που μεχρι να φυγουμε παλιωσε και κρατησαμε για ενθυμιο.
αλλη φαση ->αφιξη λονδινο 12 τα μεσανυχτα μονη πρωτη φορα και καταφερα με συγκοινωνιες να βρω τις φιλες μου στο ξενοδοχειο ,που ειχαν παει απο την προηγουμενη μερα,κατα τις 4 ξημερωματα με απιστευτη περιπετεια στο δρομο ως που να φτασω.να μου κουβαλαει τη βαλιτσα στα σκαλια του μετρο ενας νεαρος,να με συνοδευει ενας οδηγος λεοφωρειου με τα ποδια στο σταθμο του τρενου για να μου δειξει που ειναι,να με καιρναει τσιγαρο και πιτσα(vegeterian μαλιστα!!,και ειμαι vegeterian)ο μαυρουλης ταξιτζης που εν τελη πηρα.και μου φερε και πισω το κινητο που το ξεχασα στο ταξι.....πολυ γελιο!!!
να μην πω για αμστερνταμ που πηγα μονη να βρω ενα φιλο που εκανα σχεδον μεσω ιντερνετ μετα απο μιας ωρας γνωριμια στην ιο το καλοκαιρι!!!!!αξεχαστες εμπειριες!!!!τελεια

 

[go2dbeach]

Πολυ χαιρομαι να διαβαζω τις εμπειριες απο τα πρωτα σας ανεξαρτητα ταξιδια και περισσοτερο με χαροποιει το γεγονος οτι ειμαστε αρκετοι που ταξιδευουμε ετσι!
Εννοειται οτι στο δευτερο ταξιδι ειμασταν ακομα πιο ανετοι ε? Στο τριτο δεν ειχα κλεισει ουτε ξενοδοχειο για την πρωτη νυχτα και στο τελευταιο μου στις Φιλιππινες δεν ηξερα καν που παω