Τι βοηθεια; Θες να μου κουβαλησεις καμια βαλιτσα τυπε;
Κουφονήσια Ημερησια στο Κουφονησι
- Thread starter Kostas777
- Ημερομηνία δημιουργίας
Nikos86
Member
- Μηνύματα
- 548
- Likes
- 4.013
- Ταξίδι-Όνειρο
- Στον χρονο!
Χαχαχαχαχαχα έτσι δύναμη! Όλο το Αιγαίο μια γούρνα είναι! Ντρέπεσαι να το πεις?
Καθομαι στον Σκοπελιτη περικυκλωμενος απο ενα γκρουπ Γαλλιδων μπουκια και συγχωριο! Χρειαζομαι ομως βοηθεια για να τους μιλησω. Δε θα ηθελα να με παρουν για πεφτουλα.
Τελος παντων αφου δε με βοηθαει κι ο Μανος 46 ας συνεχισω με τις εντυπωσεις απο την ημερησια στο Κουφονησι.
Το ανω Κουφονησι εχει ενα πολυ ομορφο λιμανι, αλλα οι παραλιες του προσωπικα δε με ενθουσιασαν. Οπως γραψαμε, υπαρχουν δυο ναυτικα πρακτορεια που με 5 ευρω σε πανε παντου οσες φορες θελεις. Υπαρχει επισης καραβακι που σε παει ημερησια στη Ναξο.
Το κατω Κουφονησι ειναι ενας αλλος κοσμος τελειως. Το καταλαβαινεις απο την πρωτη στιγμη που θα βγεις απο τη βαρκα.
Η ταβερνα του νησιου ειναι πανεμορφη και γαληνια, διακοσμημενη με κοχυλια και επιγραφες με ρητα.
Ολα εδω ειναι πιο χαλαρα. Ο κοσμος πιο ηρεμος και πιο φιλικος. Ενω στα Καταπολα δυσκολα σου μιλανε, εδω απο το καικι ηδη μια συμπαθητικη κοπελα που μενει εκει μου εδειξε την ταβερνα. Ο τυπος που πουλαει κοσμηματα με καλωσορισε. Οι θαμωνες φαινονταν φιλικοι. Ολοι γνωριζονταν και ολοι χαιρετιονταν και αγκαλιαζονταν. Δεν ειδα προσωπα που απεφευγαν να διασταυρωσουν το βλεμμα τους με το δικο μου, αλλα προσωπα που με κοιτουσαν με καλοπροαιρετη περιεργεια, ετοιμα να μου μιλησουν.
Δυστυχως το αγχος για το τελευταιο καικι που θα εφευγε στις 4 ηταν μεγαλο. Εφαγα γρηγορα στην ταβερνα και ξεκινησα για τις παραλιες.
Τελος παντων αφου δε με βοηθαει κι ο Μανος 46 ας συνεχισω με τις εντυπωσεις απο την ημερησια στο Κουφονησι.
Το ανω Κουφονησι εχει ενα πολυ ομορφο λιμανι, αλλα οι παραλιες του προσωπικα δε με ενθουσιασαν. Οπως γραψαμε, υπαρχουν δυο ναυτικα πρακτορεια που με 5 ευρω σε πανε παντου οσες φορες θελεις. Υπαρχει επισης καραβακι που σε παει ημερησια στη Ναξο.
Το κατω Κουφονησι ειναι ενας αλλος κοσμος τελειως. Το καταλαβαινεις απο την πρωτη στιγμη που θα βγεις απο τη βαρκα.
Η ταβερνα του νησιου ειναι πανεμορφη και γαληνια, διακοσμημενη με κοχυλια και επιγραφες με ρητα.
Ολα εδω ειναι πιο χαλαρα. Ο κοσμος πιο ηρεμος και πιο φιλικος. Ενω στα Καταπολα δυσκολα σου μιλανε, εδω απο το καικι ηδη μια συμπαθητικη κοπελα που μενει εκει μου εδειξε την ταβερνα. Ο τυπος που πουλαει κοσμηματα με καλωσορισε. Οι θαμωνες φαινονταν φιλικοι. Ολοι γνωριζονταν και ολοι χαιρετιονταν και αγκαλιαζονταν. Δεν ειδα προσωπα που απεφευγαν να διασταυρωσουν το βλεμμα τους με το δικο μου, αλλα προσωπα που με κοιτουσαν με καλοπροαιρετη περιεργεια, ετοιμα να μου μιλησουν.
Δυστυχως το αγχος για το τελευταιο καικι που θα εφευγε στις 4 ηταν μεγαλο. Εφαγα γρηγορα στην ταβερνα και ξεκινησα για τις παραλιες.
Attachments
XristinaK
Member
- Μηνύματα
- 624
- Likes
- 1.297
- Ταξίδι-Όνειρο
- Όπου "χορεύει" το Β.Σέλας
Ανέβασε ιστορίες στο ίνσταγκραμ ο λογαριασμός του express_skopelitis και τις άνοιξα ψάχνοντας να δω αν ήσουν πουθενά εσύ! Δεν ήσουν, οπότε περιμένω εδώ να μάθω τα σημερινά νέα του κάτω νησιού...
North66
Member
- Μηνύματα
- 4.303
- Likes
- 5.039
- Επόμενο Ταξίδι
- Γεωργία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία
Το τελευταίο επεισόδιο του Happy Traveller ήταν τελείως συμπτωματικά απ' τα Κουφονήσια. Και αντί να δείξει παραλίες και νυχτερινή ζωή ο Happy, είχε κολλήσει να τραβάει πλάνα drone και να πλατσουρίζει σε κάτι τρύπες-πισίνες στο Άνω Κουφονήσι.
Από τις φωτογραφίες κλάσεις ανώτερη η Βοϊδοκοιλιά και δε θα σε ζαλίσει ο Σκοπελίτης μέχρι να φτάσεις.
Last edited:
Χαχα θενξ! Μπορει να κανω φεης ριβιαλ στο τελος των διακοπων. Οσο αντεχω νηστικος δλδ.
Last edited:
Ξεκινησα για τις παραλιες γουρουνακι και Χαβαι. Τα μονοπατια στο κατω Κουφονησι εχουν πολλες πετρες και ειναι ευκολο να τραυματισεις τα δαχτυλα σου αν φορας σανδαλια.
Στο δρομο ειδα κατι παλικαρια με μαγιο. Προς τα εκει ειναι οι παραλιες ρωτησα; Δεν εχουμε δει παραλιες μου απαντησαν. Προφανως ηταν φρι καμπερς που φοβουνται την αστυνομια.
(Οταν ειδα τις σκηνες τους παντως, δεν τις ζηλεψα καθολου. Μεσα στον νταλα ηλιο, με λιγα αρμυρικια στα πλαγια)
Η παραλια γουρουνακι δεν ειναι ακριβως παραλια, αλλα μια μεγαλη τρυπα στο βραχο. Ενας τυπος καθοταν εκει μονος του. Θεωρησα οτι θα εχω καλυτερη τυχη στην αλλη πλευρα.
Διασχιζοντας την αυλη της ταβερνας βγαινουμε σε ενα αλλο μονοπατι. Σε ενα λεπτο μια πορτα γραφει προς Λακοι beach.
Προκειται για μια βραχωδη παραλια με χοντρες πετρες. Καπως μικρη. Κατεβηκα μαζι με μια οικογενεια Ιταλων που πετυχαινα συνεχεια στα καραβια. Ηταν και καμποσοι Ελληνες. Λογω βραχων εκανε πολυ ζεστη, και εφυγα γρηγορα.
Συνεχιζοντας στο μονοπατι φτανουμε σε 20 λεπτα συνολικης αποστασης απο την ταβερνα, στην παραλια Νερο. Προκειται για ισως την ομορφοτερη παραλια που ειδα φετος. Αν ειχε αμμο αντι για βοτσαλα θα ηταν τελεια. Εχει λιγες φυσικες σκιες, αλλα φερτε καποιο ειδος τεντας οπως κανουν ολοι.
Μετρησα ακριβως δεκα λεπτα κολυμβησης και εφυγα για να προλαβω.
Στο δρομο ενα ζευγαρι με ρωτησε αν υπαρχει παραλια γυμνιστων. Παιδια λεω, το ιδιο προβλημα εχω! Μια βδομαδα τωρα γυρναω τις κυκλαδες και γυμνιστες δε βρισκω. Ολοι ντρεπονται μην τους ματιασουν τον ποπο.
Εφτασα ταβερνα ξανα. Συμπαθητικες κοπελες. Με κοιτουσαν με περιεργεια. Ηθελα να μεινω.
Χαιρετησα τον τυπο που πουλαει τα χειροποιητα κοσμηματα και του ειπα οτι θα ξανασυναντηθουμε.
Το καραβι των 3:30 ηταν ετοιμο να φυγει. Μα, προλαβαινα και με των 4:00. Γιατι να μην εμενα μιση ωρα ακομα; Παντα φερνω στο μυαλο μου την καταστροφη. Ακομα κι αν εχανα τον Σκοπελιτη δε θα ηταν το χειροτερο πραγμα που μου συνεβει σε αυτες τις διακοπες. Ειχα κοιμηθει ηδη μια κρυα νυχτα στον Κριο της Παρου σκεπασμενος με το στρωμα απ'την διπλανη ξαπλωστα (ειναι και καλο καμουφλαζ), και αλλη μια στον Θεολογο της Αντιπαρου λογω παρενοχλησεων που εκανε ο καινουριος φυλακας. Για να μην αναφερω το ξενυχτι στην Q περιμενοντας μεχρι τις 11 το πρωι το ΚΤΕΛ...
Τελος παντων, το κατω Κουφονησι με αφησε με τη ρομαντικη αισθηση μιας αλλης ξεχασμενης εποχης. Ισως γι' αυτο καποιοι πανε για καμπινγκ εκει, ακομα κι αν χρειαστει να παλεψουν με τη φυση.
Ή ισως αυτη ειναι μια ρομαντικη πρωτη εντυπωση που θα διαλυθει πολυ γρηγορα σε μια μακρυτερη επισκεψη.
Μετρωντας τις μερες για την επιστροφη στην Αθηνα, κοιταζω τους εργαζομενους της σεζον και γυρναω στο μυαλο μου το ρητο απο μια πινακιδα του μονοπατιου: Αν οχι τωρα, πότε;
Στο δρομο ειδα κατι παλικαρια με μαγιο. Προς τα εκει ειναι οι παραλιες ρωτησα; Δεν εχουμε δει παραλιες μου απαντησαν. Προφανως ηταν φρι καμπερς που φοβουνται την αστυνομια.
(Οταν ειδα τις σκηνες τους παντως, δεν τις ζηλεψα καθολου. Μεσα στον νταλα ηλιο, με λιγα αρμυρικια στα πλαγια)
Η παραλια γουρουνακι δεν ειναι ακριβως παραλια, αλλα μια μεγαλη τρυπα στο βραχο. Ενας τυπος καθοταν εκει μονος του. Θεωρησα οτι θα εχω καλυτερη τυχη στην αλλη πλευρα.
Διασχιζοντας την αυλη της ταβερνας βγαινουμε σε ενα αλλο μονοπατι. Σε ενα λεπτο μια πορτα γραφει προς Λακοι beach.
Προκειται για μια βραχωδη παραλια με χοντρες πετρες. Καπως μικρη. Κατεβηκα μαζι με μια οικογενεια Ιταλων που πετυχαινα συνεχεια στα καραβια. Ηταν και καμποσοι Ελληνες. Λογω βραχων εκανε πολυ ζεστη, και εφυγα γρηγορα.
Συνεχιζοντας στο μονοπατι φτανουμε σε 20 λεπτα συνολικης αποστασης απο την ταβερνα, στην παραλια Νερο. Προκειται για ισως την ομορφοτερη παραλια που ειδα φετος. Αν ειχε αμμο αντι για βοτσαλα θα ηταν τελεια. Εχει λιγες φυσικες σκιες, αλλα φερτε καποιο ειδος τεντας οπως κανουν ολοι.
Μετρησα ακριβως δεκα λεπτα κολυμβησης και εφυγα για να προλαβω.
Στο δρομο ενα ζευγαρι με ρωτησε αν υπαρχει παραλια γυμνιστων. Παιδια λεω, το ιδιο προβλημα εχω! Μια βδομαδα τωρα γυρναω τις κυκλαδες και γυμνιστες δε βρισκω. Ολοι ντρεπονται μην τους ματιασουν τον ποπο.
Εφτασα ταβερνα ξανα. Συμπαθητικες κοπελες. Με κοιτουσαν με περιεργεια. Ηθελα να μεινω.
Χαιρετησα τον τυπο που πουλαει τα χειροποιητα κοσμηματα και του ειπα οτι θα ξανασυναντηθουμε.
Το καραβι των 3:30 ηταν ετοιμο να φυγει. Μα, προλαβαινα και με των 4:00. Γιατι να μην εμενα μιση ωρα ακομα; Παντα φερνω στο μυαλο μου την καταστροφη. Ακομα κι αν εχανα τον Σκοπελιτη δε θα ηταν το χειροτερο πραγμα που μου συνεβει σε αυτες τις διακοπες. Ειχα κοιμηθει ηδη μια κρυα νυχτα στον Κριο της Παρου σκεπασμενος με το στρωμα απ'την διπλανη ξαπλωστα (ειναι και καλο καμουφλαζ), και αλλη μια στον Θεολογο της Αντιπαρου λογω παρενοχλησεων που εκανε ο καινουριος φυλακας. Για να μην αναφερω το ξενυχτι στην Q περιμενοντας μεχρι τις 11 το πρωι το ΚΤΕΛ...
Τελος παντων, το κατω Κουφονησι με αφησε με τη ρομαντικη αισθηση μιας αλλης ξεχασμενης εποχης. Ισως γι' αυτο καποιοι πανε για καμπινγκ εκει, ακομα κι αν χρειαστει να παλεψουν με τη φυση.
Ή ισως αυτη ειναι μια ρομαντικη πρωτη εντυπωση που θα διαλυθει πολυ γρηγορα σε μια μακρυτερη επισκεψη.
Μετρωντας τις μερες για την επιστροφη στην Αθηνα, κοιταζω τους εργαζομενους της σεζον και γυρναω στο μυαλο μου το ρητο απο μια πινακιδα του μονοπατιου: Αν οχι τωρα, πότε;
Attachments
Εκπομπές Travelstories
