gkalla
Member
- Μηνύματα
- 1.658
- Likes
- 8.759
- Επόμενο Ταξίδι
- Ισπανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κούβα, Περού, Ν. Ζηλανδία
Φρανκφούρτη - Η πόλη που όλοι προσπερνούν
Καθώς η Ε. ήταν ήδη στην Γερμανία κάποιες μέρες νωρίτερα ξέραμε εγώ κι η Ελ. ότι θα είχαμε διαθέσιμες 4-5 ώρες πριν τελικά συναντηθούμε στο Ντάρμσταντ. Έτσι αποφασίσαμε να τις διαθέσουμε στην Φρανκφούρτη, την πόλη που χρησιμοποιούμε ως σταθμό μετεπιβίβασης και ποτέ δεν αφιερώσαμε χρόνο για να την επισκεφτούμε.
Ξεκινήσαμε 8:20 το πρωί από το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος και φτάσαμε χωρίς καμιά καθυστέρηση στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης. Συνεχίσαμε με το τραίνο για τον κεντρικό σταθμό της πόλης.
Όσο γρήγορα φτάσαμε εκεί τόσο καθυστερήσαμε να βρούμε ελεύθερα lockers. Παιδευτήκαμε μια ολόκληρη ώρα πηγαίνοντας από διάδρομο σε διάδρομο ώσπου να τα καταφέρουμε, χάνοντας έτσι αρκετό χρόνο από την βόλτα μας στην πόλη.
Βγαίνοντας από τον σταθμό πέσαμε κατ’ ευθείαν στα «σκληρά», κυριολεκτικά. Μας «υποδέχτηκε» ένας μεγάλος αριθμός από χρήστες κι αστέγους καθώς και πλούσια «αρώματα» δημόσιας τουαλέτας. Για μια στιγμή σκεφτήκαμε να γυρίσουμε πίσω κι όπου φύγει – φύγει αλλά τελικά απομακρυνθήκαμε γρήγορα μέσω της Kaiserstraße, με κατεύθυνση το κέντρο της παλιά πόλης.
Γρήγορα διαπιστώσαμε την διττή μορφή αυτής της πόλης. Παλιά, όμορφα κτίρια με φόντο τους ουρανοξύστες, έρχονταν σε πλήρη αντίθεση.
Στην πλατεία Willy-Brandt, στρίψαμε προς το ποτάμι Main περνώντας μπροστά από την νέα όπερα και το σιντριβάνι που βρισκόταν ακριβώς μπροστά της ενώ αμέσως μετά είδαμε το κτίριο του εβραϊκού μουσείου.
Φτάσαμε στο ποτάμι, ακολουθήσαμε παράλληλη πορεία μ’ αυτό, μέσα από το μονοπάτι του στενού πάρκου που υπήρχε στην όχθη του. Ο κόσμος που απολάμβανε την βόλτα του στο πάρκο ήταν λιγοστός καθώς η μέρα ήταν εργάσιμη αλλά για μας ήταν μια χαρά. Βγάλαμε κάποιες φωτογραφίες του ποταμού μαζί με κάποια σημαντικά κτίρια της απέναντι όχθης, όπως το κτίριο του μουσείου τέχνης Städel, την εκκλησία Dreikönigskirche αλλά και την σιδηρά γέφυρα (Eiserner Steg).
Σε λίγο φτάσαμε κοντά της κι αμέσως ανεβήκαμε μαζί με πλήθος κόσμου, κυρίως τουριστών. Απαθανατίσαμε την Ομηρική επιγραφή ως γνήσιοι Ελληνάρες (δεν ήμασταν οι μόνοι, είδαμε κι άλλους Έλληνες να κάνουν το ίδιο) καθώς και τα συμπαθή κτίρια της περιοχής με βασικότερο το Ιστορικό μουσείο της πόλης.
Κατεβήκαμε από το πλάι του ιστορικού μουσείου κι αρχίσαμε να μπαίνουμε στο εσωτερικό της παλιά πόλης κινούμενοι σε γραφικά στενά με πολλά τουριστικά μαγαζιά και περνώντας εμπρός από την εκκλησία Alte Nikolaikirche.
Ήμασταν πια στο κέντρο της πλατείας Römerberg με τα χαρακτηριστικά Γερμανικά, ξύλινα σπίτια και το δημαρχείο της πόλης. Η εικόνα που απλωνόταν μπροστά μας ήταν πολύ χαρακτηριστική και δικαίωνε τα στερεότυπα που έχουμε στο μυαλό μας για την Γερμανική αρχιτεκτονική.
Απολαύσαμε την θέα αρκετά και συνεχίσαμε με μια πρώτη παγωμένη γερμανική μπυρίτσα. Πολύ το αργήσαμε…
«Ενυδατωμένοι» και ξεκούραστοι μπήκαμε στα στενά στο πίσω μέρος της πλατείας προς το μουσείο σύγχρονης και μοντέρνας τέχνης Schirn Kunsthalle Frankfurt, που δεν προλαβαίναμε να επισκεφτούμε λόγω στενότητας χρόνου και καθώς κατευθυνόμασταν προς τον καθεδρικό ναό, που ήδη φαινόταν καθαρά, πέσαμε πάνω σε μια μικρή πλατεία με το σιντριβάνι της, αφιερωμένο στον ποιητή και συγγραφέα Friedrich Stoltze.
Ακριβώς πριν βγούμε στον καθεδρικό την παράσταση έκλεψε το εξαιρετικά διακοσμημένο καφέ Kaffeehaus Goldene Waage.
Τόσο πολύ μας άρεσε το κτίριο του καφέ που σχεδόν αγνοήσαμε τον διπλανό, στιβαρό καθεδρικό (Kaiserdom St. Bartholomäus).
Προχωρήσαμε αναζητώντας την σύγχρονη πόλη και περάσαμε από την κλειστή αγορά Kleinmarkthalle για να ρίξουμε μια ματιά. Αν και δεν μας κέντρισε το ενδιαφέρον, πήραμε κάτι να τσιμπήσουμε γιατί η ώρα είχε πια περάσει και μια μικρή πείνα την νιώθαμε. Με 2 σάντουιτς (με μάλλον τηγανιτή ζύμη και με διάφορα γεμίσματα και ονόματα από διάσημες περιοχές της Ελλάδας και της Ιταλίας) μπήκαμε στον εμπορικό πεζόδρομο Zeil. Δίπλα στα σύγχρονα καταστήματα όλων των διάσημων οίκων και χαζεύοντας τον κόσμο που βολτάριζε και ψώνιζε καθίσαμε σ ‘ένα παγκάκι για να φάμε το φτωχό μας κολατσιό που τελικά αποδείχτηκε κακή επιλογή.
Σε λίγο συνεχίσαμε την διαδρομή μας περνώντας από τον σταθμό Frankfurt (Main) Hauptwache κι από το ωραίο όσο και περίεργο κτίριο του Café Hauptwache.
Μπροστά μας, μετά από λίγο είδαμε τα αγάλματα του Ταύρου και της Αρκούδας καθώς και το χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης που βρισκόταν σε μερική ανακατασκευή.
Η γύρω περιοχή είχε αρκετά συμπαθή κτίρια καθώς και βιτρίνες που απεικόνιζαν με χιούμορ την δύναμη του χρήματος του σημαντικότερου χρηματιστηρίου της Ευρώπης.
Καθώς η ώρα πια είχε περάσει για τα καλά, αφήσαμε κατά μέρος τα σχέδια μας για να περάσουμε από την παλιά όπερα και αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς τον κεντρικό σιδηροδρομικό Σταθμό. Περάσαμε έξω από το σπίτι του Γκαίτε αλλά κι από μια περιοχή που παντού υπήρχαν τα σημάδια της έντονης οικοδομικής ανάπτυξης της πόλης. Κοινώς παντού τεράστιοι γερανοί και μισοτελειωμένοι ουρανοξύστες καθώς και τεράστια κτίρια σε μέγεθος οικοδομικού τετραγώνου.
Φτάσαμε στον σταθμό στην ώρα μας, ανακτήσαμε τις αποσκευές μας και μπήκαμε στο τραίνο για την σύντομη διαδρομή έως το Ντάρμσταντ. Είχαμε ήδη συμπληρώσει 14 χιλιόμετρα περπατήματος κι βρισκόμασταν μόνο στην πρώτη μέρα του ταξιδιού.
Η ημέρα θα έκλεινε αργότερα σ’ ένα ιταλικό εστιατόριο με μια διεθνή παρέα συναδέρφων της Ε. και μ’ ένα βαθύ και χαλαρωτικό ύπνο που τόσο τον είχαμε ανάγκη.
Ο χάρτης της διαδρομής μας στην Φρανκφούρτη:
Καθώς η Ε. ήταν ήδη στην Γερμανία κάποιες μέρες νωρίτερα ξέραμε εγώ κι η Ελ. ότι θα είχαμε διαθέσιμες 4-5 ώρες πριν τελικά συναντηθούμε στο Ντάρμσταντ. Έτσι αποφασίσαμε να τις διαθέσουμε στην Φρανκφούρτη, την πόλη που χρησιμοποιούμε ως σταθμό μετεπιβίβασης και ποτέ δεν αφιερώσαμε χρόνο για να την επισκεφτούμε.
Ξεκινήσαμε 8:20 το πρωί από το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος και φτάσαμε χωρίς καμιά καθυστέρηση στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης. Συνεχίσαμε με το τραίνο για τον κεντρικό σταθμό της πόλης.
Όσο γρήγορα φτάσαμε εκεί τόσο καθυστερήσαμε να βρούμε ελεύθερα lockers. Παιδευτήκαμε μια ολόκληρη ώρα πηγαίνοντας από διάδρομο σε διάδρομο ώσπου να τα καταφέρουμε, χάνοντας έτσι αρκετό χρόνο από την βόλτα μας στην πόλη.
Βγαίνοντας από τον σταθμό πέσαμε κατ’ ευθείαν στα «σκληρά», κυριολεκτικά. Μας «υποδέχτηκε» ένας μεγάλος αριθμός από χρήστες κι αστέγους καθώς και πλούσια «αρώματα» δημόσιας τουαλέτας. Για μια στιγμή σκεφτήκαμε να γυρίσουμε πίσω κι όπου φύγει – φύγει αλλά τελικά απομακρυνθήκαμε γρήγορα μέσω της Kaiserstraße, με κατεύθυνση το κέντρο της παλιά πόλης.
Γρήγορα διαπιστώσαμε την διττή μορφή αυτής της πόλης. Παλιά, όμορφα κτίρια με φόντο τους ουρανοξύστες, έρχονταν σε πλήρη αντίθεση.
Στην πλατεία Willy-Brandt, στρίψαμε προς το ποτάμι Main περνώντας μπροστά από την νέα όπερα και το σιντριβάνι που βρισκόταν ακριβώς μπροστά της ενώ αμέσως μετά είδαμε το κτίριο του εβραϊκού μουσείου.
Φτάσαμε στο ποτάμι, ακολουθήσαμε παράλληλη πορεία μ’ αυτό, μέσα από το μονοπάτι του στενού πάρκου που υπήρχε στην όχθη του. Ο κόσμος που απολάμβανε την βόλτα του στο πάρκο ήταν λιγοστός καθώς η μέρα ήταν εργάσιμη αλλά για μας ήταν μια χαρά. Βγάλαμε κάποιες φωτογραφίες του ποταμού μαζί με κάποια σημαντικά κτίρια της απέναντι όχθης, όπως το κτίριο του μουσείου τέχνης Städel, την εκκλησία Dreikönigskirche αλλά και την σιδηρά γέφυρα (Eiserner Steg).
Σε λίγο φτάσαμε κοντά της κι αμέσως ανεβήκαμε μαζί με πλήθος κόσμου, κυρίως τουριστών. Απαθανατίσαμε την Ομηρική επιγραφή ως γνήσιοι Ελληνάρες (δεν ήμασταν οι μόνοι, είδαμε κι άλλους Έλληνες να κάνουν το ίδιο) καθώς και τα συμπαθή κτίρια της περιοχής με βασικότερο το Ιστορικό μουσείο της πόλης.
Κατεβήκαμε από το πλάι του ιστορικού μουσείου κι αρχίσαμε να μπαίνουμε στο εσωτερικό της παλιά πόλης κινούμενοι σε γραφικά στενά με πολλά τουριστικά μαγαζιά και περνώντας εμπρός από την εκκλησία Alte Nikolaikirche.
Ήμασταν πια στο κέντρο της πλατείας Römerberg με τα χαρακτηριστικά Γερμανικά, ξύλινα σπίτια και το δημαρχείο της πόλης. Η εικόνα που απλωνόταν μπροστά μας ήταν πολύ χαρακτηριστική και δικαίωνε τα στερεότυπα που έχουμε στο μυαλό μας για την Γερμανική αρχιτεκτονική.
Απολαύσαμε την θέα αρκετά και συνεχίσαμε με μια πρώτη παγωμένη γερμανική μπυρίτσα. Πολύ το αργήσαμε…
«Ενυδατωμένοι» και ξεκούραστοι μπήκαμε στα στενά στο πίσω μέρος της πλατείας προς το μουσείο σύγχρονης και μοντέρνας τέχνης Schirn Kunsthalle Frankfurt, που δεν προλαβαίναμε να επισκεφτούμε λόγω στενότητας χρόνου και καθώς κατευθυνόμασταν προς τον καθεδρικό ναό, που ήδη φαινόταν καθαρά, πέσαμε πάνω σε μια μικρή πλατεία με το σιντριβάνι της, αφιερωμένο στον ποιητή και συγγραφέα Friedrich Stoltze.
Ακριβώς πριν βγούμε στον καθεδρικό την παράσταση έκλεψε το εξαιρετικά διακοσμημένο καφέ Kaffeehaus Goldene Waage.
Τόσο πολύ μας άρεσε το κτίριο του καφέ που σχεδόν αγνοήσαμε τον διπλανό, στιβαρό καθεδρικό (Kaiserdom St. Bartholomäus).
Προχωρήσαμε αναζητώντας την σύγχρονη πόλη και περάσαμε από την κλειστή αγορά Kleinmarkthalle για να ρίξουμε μια ματιά. Αν και δεν μας κέντρισε το ενδιαφέρον, πήραμε κάτι να τσιμπήσουμε γιατί η ώρα είχε πια περάσει και μια μικρή πείνα την νιώθαμε. Με 2 σάντουιτς (με μάλλον τηγανιτή ζύμη και με διάφορα γεμίσματα και ονόματα από διάσημες περιοχές της Ελλάδας και της Ιταλίας) μπήκαμε στον εμπορικό πεζόδρομο Zeil. Δίπλα στα σύγχρονα καταστήματα όλων των διάσημων οίκων και χαζεύοντας τον κόσμο που βολτάριζε και ψώνιζε καθίσαμε σ ‘ένα παγκάκι για να φάμε το φτωχό μας κολατσιό που τελικά αποδείχτηκε κακή επιλογή.
Σε λίγο συνεχίσαμε την διαδρομή μας περνώντας από τον σταθμό Frankfurt (Main) Hauptwache κι από το ωραίο όσο και περίεργο κτίριο του Café Hauptwache.
Μπροστά μας, μετά από λίγο είδαμε τα αγάλματα του Ταύρου και της Αρκούδας καθώς και το χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης που βρισκόταν σε μερική ανακατασκευή.
Η γύρω περιοχή είχε αρκετά συμπαθή κτίρια καθώς και βιτρίνες που απεικόνιζαν με χιούμορ την δύναμη του χρήματος του σημαντικότερου χρηματιστηρίου της Ευρώπης.
Καθώς η ώρα πια είχε περάσει για τα καλά, αφήσαμε κατά μέρος τα σχέδια μας για να περάσουμε από την παλιά όπερα και αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς τον κεντρικό σιδηροδρομικό Σταθμό. Περάσαμε έξω από το σπίτι του Γκαίτε αλλά κι από μια περιοχή που παντού υπήρχαν τα σημάδια της έντονης οικοδομικής ανάπτυξης της πόλης. Κοινώς παντού τεράστιοι γερανοί και μισοτελειωμένοι ουρανοξύστες καθώς και τεράστια κτίρια σε μέγεθος οικοδομικού τετραγώνου.
Φτάσαμε στον σταθμό στην ώρα μας, ανακτήσαμε τις αποσκευές μας και μπήκαμε στο τραίνο για την σύντομη διαδρομή έως το Ντάρμσταντ. Είχαμε ήδη συμπληρώσει 14 χιλιόμετρα περπατήματος κι βρισκόμασταν μόνο στην πρώτη μέρα του ταξιδιού.
Η ημέρα θα έκλεινε αργότερα σ’ ένα ιταλικό εστιατόριο με μια διεθνή παρέα συναδέρφων της Ε. και μ’ ένα βαθύ και χαλαρωτικό ύπνο που τόσο τον είχαμε ανάγκη.
Ο χάρτης της διαδρομής μας στην Φρανκφούρτη:
