galat
Member
- Μηνύματα
- 851
- Likes
- 2.126
- Επόμενο Ταξίδι
- ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (Φτάνοντας στην Guca)
- Κεφάλαιο 3ο (Guca : Οι πρώτες εντυπώσεις)
- Κεφάλαιο 4ο (Ο τρομπετίστας)
- Κεφάλαιο 5ο (Μπροστά από το κέντρο πολιτισμού)
- Κεφάλαιο 6ο (Αντικρίζοντας τον Σέρβικο Εθνικισμό)
- Κεφάλαιο 7ο (Ας κρατήσουν οι χοροί)
- Κεφάλαιο 8ο (Βελιγράδι και Νόβισαντ)]Σε ένα πολύ ενδιαφέρον [B][U][URL="http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ecom1_1_02/06/2010_340532"]αφιέρωμα, που είχε κάνει στο παρελθόν η Καθημερινή και το Passport για το Βελιγράδι[/URL][/U][/B
Το πρόγραμμα της οκταήμερης παραμονής μας στην Σερβία προέβλεπε τρεις διανυκτερεύσεις στο Βελιγράδι (δύο στην αρχή και μία στο τέλος) και τέσσερις διανυκτερεύσεις στην Guca. Από το Βελιγράδι είχαμε προγραμματίσει και μία ολιγόωρη επίσκεψη στο Novi Sad. Η διαδρομή Αθήνα-Βελιγράδι έγινε με την διάρκειας 80 περίπου λεπτών πτήση της Aegean και στο οικονομικό κόστος των 165?. Δεν πρόκειται όμως τώρα να αναφερθώ στις εντυπώσεις μας από το Βελιγράδι και το Novi Sad – αν και προηγήθηκαν χρονικά - αλλά θα προχωρήσω κατ’ ευθείαν στην περιγραφή του φεστιβάλ της Guca και της εκεί διαμονής μας και μόνο στο τέλος θα αναφέρω λίγα πράγματα και γι’αυτά.
Η Guca βρίσκεται νοτιοδυτικά του Βελιγραδίου. Από το Βελιγράδι, αν δεν διαθέτει κανείς δικό του μεταφορικό μέσο, υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι για να μεταφερθεί μέχρι εκεί. Είτε με τρένο μέχρι την Pozega και από εκεί με λεωφορείο ή ταξί μέχρι την Guca, είτε με λεωφορείο μέχρι το Cacak (Τσάτσακ) και από εκεί επίσης με λεωφορείο ή ταξί μέχρι την Guca. Όλες οι ταξιδιωτικές πληροφορίες στο internet, που επιβεβαιώσαμε προφορικά και στο Βελιγράδι, προτείνουν την διαδρομή μέσω Cacak, την οποία προτιμήσαμε και εμείς. Το λεωφορείο μέχρι το Cacak ήταν καλό, το εισιτήριο για μία διαδρομή 140 χλμ έκανε 7,5? και μετά από 2h και 45’ βρεθήκαμε στην πόλη του Cacak. Από εκεί με 1,7? πήραμε ένα από τα συχνά λεωφορεία που πηγαίνουν στην Guca για να καλύψουμε την απόσταση των 22 χλμ μέχρι εκεί. Πρέπει να πούμε ότι οι σταθμοί των λεωφορείων είναι καλά οργανωμένοι και στο Βελιγράδι βρίσκονται δίπλα στον σταθμό των τρένων.
Στον σταθμό του Cacak όλα ήταν οργανωμένα για το μεγάλο γεγονός του φεστιβάλ της Guca και την μεγάλη προσέλευση του κόσμου. Ανακοινώσεις στα αγγλικά (κάτι που είναι αρκετά εκτιμητέο δεδομένου ότι αλλού γενικά δεν θα βρείτε εύκολα πινακίδες στα αγγλικά) πληροφορούσαν για την τιμή του εισιτηρίου και την αποβάθρα από την οποία αναχωρούσαν τα λεωφορεία για Guca. Ο περισσότερος κόσμος από το λεωφορείο του Βελιγραδίου κατευθύνθηκε προς το λεωφορείο της Guca. Όμως τώρα αυτό δεν ήταν παρά ένα παλιό, ξεχαρβαλωμένο και βρώμικο λεωφορείο, καμία σχέση έχον με το λεωφορείο του Βελιγραδίου. Το λεωφορείο γέμισε γρήγορα και ξεκίνησε αμέσως την πορεία του. Διασχίσαμε το Cacak, που αν και μία ασήμαντη σχετικά επαρχιακή κωμόπολη, είδαμε ότι διέθετε ένα αξιοπρεπή κεντρικό πεζόδρομο, αρκετά παλαιά ωραία κτίρια και γενικά έδινε την αίσθηση μιας ήσυχης επαρχιακής πόλης. Ο δρόμος για την Guca ανεβαίνει έναν χαμηλό ορεινό όγκο για να περάσει στην άλλα πλευρά αυτού σε μία κοιλάδα, στο κέντρο της οποίας βρίσκεται η Guca. Η ανηφόρα για ένα συνηθισμένο αμάξι είναι σχετικά απλή, όμως για το παμπάλαιο λεωφορείο στο οποίο επιβαίναμε, ήταν μία μεγάλη δοκιμασία. Υπερφορτωμένο όπως ήταν φάνηκε ότι δεν μπορούσε πια να προχωρήσει με την δευτέρα. Η αλλαγή στην πρώτη ταχύτητα έδωσε μία μικρή ανάσα, όμως σιγά-σιγά οι στροφές άρχισαν να πέφτουν και πάλι και η ταχύτητα να μειώνεται αισθητά, κινδυνεύοντας αν η ανηφόρα συνέχιζε το ίδιο απότομη το λεωφορείο να αρχίσει αντίστροφη πορεία. Όμως ποιος από τους ανυπομονούντες να φτάσουν στην Guca επιβάτες έδινε σημασία σε όλα αυτά. Στο πίσω μέρος του λεωφορείου είχε σχηματιστεί μία μικρή νεανική γαλαρία, που κορόιδευε, γελούσε και τραγουδούσε και η οποία ξέσπασε στο τέλος σε χειροκροτήματα και επευφημίες όταν η ανηφορική κλίση του δρόμου μειώθηκε και το λεωφορείο φάνηκε να ανεβάζει στροφές. Πίσω του είχε ήδη σχηματιστεί μία τεράστια ουρά από αυτοκίνητα, που περίμεναν υπομονετικά, μιάς και η στενότητα του δρόμου δεν επέτρεπε κάτι διαφορετικό, πότε το λεωφορείο θα φτάσει στον προορισμό του. Και κάποτε μετά από 50’ το λεωφορείο κατόρθωσε να καλύψει την απόσταση των 22 χλμ. Αλλά ποιος νοιαζόταν πια για τον χρόνο; Είχαμε φτάσει στην Guca!!!!
Στον σταθμό των λεωφορείων μας περίμενε ο Dejan, ο εκπρόσωπος της τοπικής οργανωτικής επιτροπής, που επρόκειτο να μας οδηγήσει στο σπίτι στο οποίο θα μέναμε. Εδώ θα άξιζε τον κόπο μία αναφορά στον τρόπο κρατήσεων των καταλυμάτων στην Guca.
Οι επισκέπτες της Guca έχουν τις παρακάτω επιλογές, όσον αφορά την διαμονή τους :
Η Guca βρίσκεται νοτιοδυτικά του Βελιγραδίου. Από το Βελιγράδι, αν δεν διαθέτει κανείς δικό του μεταφορικό μέσο, υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι για να μεταφερθεί μέχρι εκεί. Είτε με τρένο μέχρι την Pozega και από εκεί με λεωφορείο ή ταξί μέχρι την Guca, είτε με λεωφορείο μέχρι το Cacak (Τσάτσακ) και από εκεί επίσης με λεωφορείο ή ταξί μέχρι την Guca. Όλες οι ταξιδιωτικές πληροφορίες στο internet, που επιβεβαιώσαμε προφορικά και στο Βελιγράδι, προτείνουν την διαδρομή μέσω Cacak, την οποία προτιμήσαμε και εμείς. Το λεωφορείο μέχρι το Cacak ήταν καλό, το εισιτήριο για μία διαδρομή 140 χλμ έκανε 7,5? και μετά από 2h και 45’ βρεθήκαμε στην πόλη του Cacak. Από εκεί με 1,7? πήραμε ένα από τα συχνά λεωφορεία που πηγαίνουν στην Guca για να καλύψουμε την απόσταση των 22 χλμ μέχρι εκεί. Πρέπει να πούμε ότι οι σταθμοί των λεωφορείων είναι καλά οργανωμένοι και στο Βελιγράδι βρίσκονται δίπλα στον σταθμό των τρένων.
Στον σταθμό του Cacak όλα ήταν οργανωμένα για το μεγάλο γεγονός του φεστιβάλ της Guca και την μεγάλη προσέλευση του κόσμου. Ανακοινώσεις στα αγγλικά (κάτι που είναι αρκετά εκτιμητέο δεδομένου ότι αλλού γενικά δεν θα βρείτε εύκολα πινακίδες στα αγγλικά) πληροφορούσαν για την τιμή του εισιτηρίου και την αποβάθρα από την οποία αναχωρούσαν τα λεωφορεία για Guca. Ο περισσότερος κόσμος από το λεωφορείο του Βελιγραδίου κατευθύνθηκε προς το λεωφορείο της Guca. Όμως τώρα αυτό δεν ήταν παρά ένα παλιό, ξεχαρβαλωμένο και βρώμικο λεωφορείο, καμία σχέση έχον με το λεωφορείο του Βελιγραδίου. Το λεωφορείο γέμισε γρήγορα και ξεκίνησε αμέσως την πορεία του. Διασχίσαμε το Cacak, που αν και μία ασήμαντη σχετικά επαρχιακή κωμόπολη, είδαμε ότι διέθετε ένα αξιοπρεπή κεντρικό πεζόδρομο, αρκετά παλαιά ωραία κτίρια και γενικά έδινε την αίσθηση μιας ήσυχης επαρχιακής πόλης. Ο δρόμος για την Guca ανεβαίνει έναν χαμηλό ορεινό όγκο για να περάσει στην άλλα πλευρά αυτού σε μία κοιλάδα, στο κέντρο της οποίας βρίσκεται η Guca. Η ανηφόρα για ένα συνηθισμένο αμάξι είναι σχετικά απλή, όμως για το παμπάλαιο λεωφορείο στο οποίο επιβαίναμε, ήταν μία μεγάλη δοκιμασία. Υπερφορτωμένο όπως ήταν φάνηκε ότι δεν μπορούσε πια να προχωρήσει με την δευτέρα. Η αλλαγή στην πρώτη ταχύτητα έδωσε μία μικρή ανάσα, όμως σιγά-σιγά οι στροφές άρχισαν να πέφτουν και πάλι και η ταχύτητα να μειώνεται αισθητά, κινδυνεύοντας αν η ανηφόρα συνέχιζε το ίδιο απότομη το λεωφορείο να αρχίσει αντίστροφη πορεία. Όμως ποιος από τους ανυπομονούντες να φτάσουν στην Guca επιβάτες έδινε σημασία σε όλα αυτά. Στο πίσω μέρος του λεωφορείου είχε σχηματιστεί μία μικρή νεανική γαλαρία, που κορόιδευε, γελούσε και τραγουδούσε και η οποία ξέσπασε στο τέλος σε χειροκροτήματα και επευφημίες όταν η ανηφορική κλίση του δρόμου μειώθηκε και το λεωφορείο φάνηκε να ανεβάζει στροφές. Πίσω του είχε ήδη σχηματιστεί μία τεράστια ουρά από αυτοκίνητα, που περίμεναν υπομονετικά, μιάς και η στενότητα του δρόμου δεν επέτρεπε κάτι διαφορετικό, πότε το λεωφορείο θα φτάσει στον προορισμό του. Και κάποτε μετά από 50’ το λεωφορείο κατόρθωσε να καλύψει την απόσταση των 22 χλμ. Αλλά ποιος νοιαζόταν πια για τον χρόνο; Είχαμε φτάσει στην Guca!!!!
Στον σταθμό των λεωφορείων μας περίμενε ο Dejan, ο εκπρόσωπος της τοπικής οργανωτικής επιτροπής, που επρόκειτο να μας οδηγήσει στο σπίτι στο οποίο θα μέναμε. Εδώ θα άξιζε τον κόπο μία αναφορά στον τρόπο κρατήσεων των καταλυμάτων στην Guca.
Οι επισκέπτες της Guca έχουν τις παρακάτω επιλογές, όσον αφορά την διαμονή τους :
- Υπάρχει κατ’ αρχήν μία μεγάλη, κύρια νεανική μερίδα επισκεπτών, που κάνει κάμπιγκ και ζει βέβαια το φεστιβάλ στο πνεύμα των μεγάλων rock φεστιβάλ. Είτε ελεύθερο, στις πλαγιές των γειτονικών λόφων ή στο ποτάμι, είτε επί πληρωμή στους χώρους πάρκιγκ ή ακόμα και σε αυλές σπιτιών, συνήθως με το δικαίωμα χρήσης της τουαλέτας του σπιτιού.
- Οι περισσότεροι όμως φιλοξενούνται – επί πληρωμή – βεβαίως σε δωμάτια των σπιτιών των κατοίκων. Η κατάσταση αυτή με γύρισε αρκετές δεκαετίες πίσω, όταν στην Μύκονο του 1973, νοικιάζαμε αντίστοιχα το σαλόνι ενός σπιτιού. Και βέβαια μην περιμένετε ατομική τουαλέτα ή τις ανέσεις των ξενοδοχείων. Η διαμονή γίνεται εκ των ενόντων, σημασία έχει η συμμετοχή στο φεστιβάλ και όχι ένα τετραήμερο άνετης και πολυτελούς καλοπέρασης. Εάν κάποιος δεν είναι Σέρβος, ώστε να γνωρίζει πιθανόν ανθρώπους του χωριού, ή δεν έχει ξαναπάει, ώστε να έχει διατηρήσει επαφές, οι κρατήσεις γίνονται μέσω της οργανωτικής ομάδας του φεστιβάλ και του site Guca : accommodation and transportation. Η εν λόγω οργανωτική ομάδα λειτουργεί σχεδόν σε μονοπωλιακές συνθήκες και επιβάλει τους δικούς της όρους στις κρατήσεις. Υπάρχει ενιαία τιμή για όλα τα καταλύματα 110?/ημέρα/δωμάτιο. Για την φετεινή χρονιά, που το φεστιβάλ ήταν δεκαήμερο, υπήρχε ελάχιστος αριθμός 4 διανυκτερεύσεων. Εάν ήθελες να μείνεις λιγότερο, θα έπρεπε να πληρώσεις κατ’ ελάχιστο τις 4 διανυκτερεύσεις. Και βέβαια δεν ξέρεις από πριν σε ποιο σπίτι θα μείνεις, πόσο μακριά από το κέντρο θα είναι, εάν θα έχει θόρυβο κλπ. Όλα αυτά τα διαπιστώνεις επί τόπου. Και βέβαια εάν είσαι απαιτητικός ή μίζερος ή γκρινιάρης, τότε καμιά δυσάρεστη έκπληξη μπορεί να σου χαλάσει τις διακοπές. Όμως το πρωτεύον είναι το φεστιβάλ.
- Εάν δεν πειράζει κάποιον να έχει από πριν εξασφαλίσει την διαμονή του, μπορεί βέβαια να αφήσει να βρει δωμάτιο επί τόπου. Στον σταθμό των λεωφορείων του Cacak μας πλησίασαν άνθρωποι, που νοίκιαζαν δωμάτια. Στο χωριό επίσης υπήρχαν ανακοινώσεις για δωμάτια. Όμως σε ένα φεστιβάλ, που δεν μπορείς να ξέρεις εάν θα ρθούν 1.000.000 άνθρωποι ή 1.100.000, είναι λίγο ριψοκίνδυνο να αφήσεις για την τελευταία στιγμή το θέμα της διαμονής.
- Στο χωριό υπάρχει ακόμα ένα μικρό ξενοδοχείο το Zlatna Truba (τηλ. 032/854459), με 31 μόνο δωμάτια. Εξωτερικά φαίνεται αξιοπρεπές, βρίσκεται εντελώς στο κέντρο του οικισμού, κάτι που από τη μία είναι καλό, από την άλλη μπορεί να μην σε αφήνει να κοιμηθείς ούτε μέρα, ούτε βράδυ. Η τιμή του είναι καλή, 30?/άτομο/βράδυ και πρέπει να γίνει κράτηση τουλάχιστον 3-4 μήνες πριν. Επίσης και ένα μικρό μοτέλ 6 δωματίων το μοτέλ As (τηλ. 032/855790) λίγο πιο μακριά από το κέντρο.
Last edited by a moderator:
