galat
Member
- Μηνύματα
- 851
- Likes
- 2.126
- Επόμενο Ταξίδι
- ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (Φτάνοντας στην Guca)
- Κεφάλαιο 3ο (Guca : Οι πρώτες εντυπώσεις)
- Κεφάλαιο 4ο (Ο τρομπετίστας)
- Κεφάλαιο 5ο (Μπροστά από το κέντρο πολιτισμού)
- Κεφάλαιο 6ο (Αντικρίζοντας τον Σέρβικο Εθνικισμό)
- Κεφάλαιο 7ο (Ας κρατήσουν οι χοροί)
- Κεφάλαιο 8ο (Βελιγράδι και Νόβισαντ)]Σε ένα πολύ ενδιαφέρον [B][U][URL="http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ecom1_1_02/06/2010_340532"]αφιέρωμα, που είχε κάνει στο παρελθόν η Καθημερινή και το Passport για το Βελιγράδι[/URL][/U][/B
Ήδη πριν φτάσω στην Guca είχα διαβάσει αρκετά για τα δρώμενα σε αυτήν. Αν κάτι μπορώ να πω ότι αντιμετώπιζα με σκεπτικισμό είναι όσα είχα διαβάσει για την έντονη παρουσία των Σέρβων Εθνικιστών στους δρόμους της Guca. Ένα μουσικό φεστιβάλ, ειδικά όταν η μουσική είναι παραδοσιακή και μάλιστα κοινή ανάμεσα σε όλα τα γειτονικά κράτη, μόνο στοιχείο ενότητας μπορεί να είναι και όχι διχασμού.
Τι γύρευε λοιπόν ο Σέρβικος Εθνικισμός στο «παζάρι»;
Από την πρώτη στιγμή περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της Guca έβλεπε κανείς διάφορα σημάδια αυτού του Σέρβικου Εθνικισμού. Δεν είναι μόνο οι Σέρβικες σημαίες μαζί με εθνικιστικά και θρησκευτικά σύμβολα που πουλιόντουσαν σε διάφορα σημεία. Δεν είναι ακόμα τα στρατιωτικά καπέλα, δίκοχα και μπερέδες που περίμεναν υπομονετικά στους πάγκους για να αγοραστούν. Ούτε ακόμα οι τυπωμένες σε προς πώληση μπλουζάκια φιγούρες στρατιωτικών πολεμαρχών, συμπεριλαμβανομένων των κατηγορουμένων από το Δικαστήριο της Χάγης για γενοκτονία και εγκλήματα πολέμου Ράντοβαν Κάραζιτς και Ράτκο Μλάντιτς. Είναι που όσο πλησίαζε η ώρα για την συναυλία του Μπρέγκοβιτς και όσο οι δρόμοι της Guca και το γήπεδο, όπου θα γινόταν η συναυλία, γέμιζαν από κόσμο η παρουσία του Σέρβικου Εθνικισμού ήταν όλο και πιο εμφανής.
Παρέες νεαρών κατέφθαναν με τα στρατιωτικά δίκοχα στο κεφάλι. Ξεδίπλωναν τις Σέρβικες σημαίες και προχώραγαν ομαδικά σαν να πήγαιναν σε διαδήλωση. Άντρες με το κοντοκουρεμένο κεφάλι και την γνωστή ανατομία που σχηματίζουν τα γυμναστήρια και γυναίκες που συμμετείχαν και αυτές ενεργά στην ομάδα. Και παραδίπλα τους άντρες μεγάλης ηλικίας, οι παλαίμαχοι, που φόραγαν και αυτοί στρατιωτικά καπέλα και μπερέδες και ήταν έτοιμοι κάθε φορά να σηκώσουν τα χέρια σε ένδειξη υποστήριξης και συμμετοχής, όταν το κοινό πάλλονταν ανεμίζοντας τις Σέρβικες σημαίες. Που και που και κάποιοι με μπλουζάκια με τις γνωστές στρατιωτικές φιγούρες.
Η ώρα έναρξης για την συναυλία του Μπρέγκοβιτς πλησίαζε και το γήπεδο, τόσο ο αγωνιστικός χώρος, όσο και οι μικρές σχετικά εξέδρες, ήταν ήδη σχεδόν γεμάτο. Ο κόσμος ήταν σαφώς περισσότερος από όσον παρευρέθηκε την προηγούμενη μέρα στην συναυλία των Μάρκοβιτς. Όμως και το κλίμα ήταν διαφορετικό. Η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού ήταν εμφανώς Σέρβοι και μέσα σε αυτούς τα σημάδια του Σέρβικου εθνικισμού ήταν εμφανή. Δεν αφορούσε βέβαια παρά ένα μικρό ποσοστό των παρευρισκομένων, αλλά σίγουρα η παρουσία τους έδινε ένα διαφορετικό κλίμα.
Λόγω της απ’ευθείας μετάδοσης της συναυλίας από την τηλεόραση η συναυλία άρχισε ακριβώς στην ώρα της. Ήταν η ώρα για να ανεμίσουν οι σημαίες, τα χέρια να σηκωθούν, ο κόσμος να αρχίσει να χορεύει και να τραγουδά. Ήταν η ώρα για τα καπνογόνα και τα εφέ του φωτισμού. O Brega– όπως αποκαλούν συντετμημένα τον Μπρέγκοβιτς – είναι το αγαπημένο τους παιδί. Όχι μόνο για τα τραγούδια του και τις μουσικές του, αλλά συγχρόνως γιατί προβάλει στο εξωτερικό την καλή εικόνα της Σερβίας. Μία εικόνα που έχουν ιδιαιτέρως ανάγκη.
Ο μετά βίας φαινόμενος Μπρέγκοβιτς
Τι είναι ο Σέρβικος εθνικισμός; Πόσο βαθιές ρίζες έχει; Τι ποσοστό του πληθυσμού αφορά; Πως τον αντιμετωπίζει ο υπόλοιπος πληθυσμός; Τι σχέση έχει με το σύστημα διοίκησης, το κράτος και τα κόμματα; Είναι κάτι παροδικό, λόγω των ιστορικών συγκυριών, ή η προσέγγιση με την δύση και την Ευρωπαϊκή Ένωση θα τον υπερκεράσει; Είναι ερωτήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν με ένα μικρό τουριστικής φύσης ταξίδι. Πάει κανείς με μία προσχηματισμένη εικόνα στο μυαλό του για το θέμα και εκεί επί τόπου προσπαθεί να ανιχνεύσει ενδείξεις που απλά θα του δώσουν ερεθίσματα για να σκεφτεί. Οι ευθύνες των Σέρβων σε όσα ακολούθησαν την διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, αλλά και όσα συνέβησαν πριν από αυτήν, οι ανατριχιαστικές πλευρές του πολέμου, τα στοιχεία για γενοκτονία και εγκλήματα πολέμου, ο βομβαρδισμός του Βελιγραδίου και της Σερβίας από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους, η ήττα, η σύλληψη και ο θάνατος του Μιλόσεβιτς, η μετέπειτα σύλληψη του Κάραζιτς, ο Μλάντιτς που ακόμα αγνοείται, ο οδυνηρός αποχωρισμός του Κοσόβου αποτελούν μόνο παράγοντες αυτού του γιγαντιαίου παζλ που σχηματίζεται σχετικά με το θέμα. Απαντήσεις δεν έχω. Και εγώ τις αναζητώ.
Ο Radovan, ο σπιτονοικοκύρης μου, μου είχε από την πρώτη μέρα μιλήσει για τον γιό του που μένει κοντά τους και για τον εγγονό τους. Μόνο την επόμενη μέρα όταν τον ρώτησα εάν έχει άλλα παιδιά μου απάντησε μονολεκτικά χωρίς να επεκταθεί ότι έχει και μία κόρη που ζει στο Μαυροβούνιο. Ήταν φανερά ένα αγκάθι που πόναγε.
Ο Radovan βλέποντάς την επιθυμία μου να κάνω κάθε πρωί μία μακριά βόλτα στο δάσος, προσφέρθηκε την επόμενη μέρα να περπατήσει μαζί μου, να μου δείξει τα μονοπάτια, να ανεβούμε τον δασωμένο λόφο που ήταν δίπλα μας και να θαυμάσουμε την θέα της Guca από ψηλά. Στην ίδια ηλικία με μένα, αλλά σε καλύτερη φυσική κατάσταση, με λαχάνιασε ανεβαίνοντας την ανηφόρα. Όταν όμως ο δρόμος σταμάτησε να είναι ανηφορικός, περπατώντας μέσα στο δάσος στον μικρό δασικό δρόμο μας δόθηκε η ευκαιρία να κουβεντιάσουμε. Τον ρώτησα λοιπόν για την κόρη του. Πως βρέθηκε στο Μαυροβούνιο; Έμενε ήδη εκεί όταν το Μαυροβούνιο αποσχίστηκε από την Σερβία; Πόσο συχνά βλέπονται; Είναι εύκολο να πηγαινοέρχονται; Με εμφανή την εικόνα του πατέρα, που δεν εγκρίνει τις επιλογές της κόρης του, μου ανέφερε ότι η κόρη του ερωτεύτηκε έναν Μαυροβούνιο όταν σπούδαζαν και έτσι εγκαταστάθηκε και δουλεύει στην Ποντγκόριτσα. Έχουν και αυτοί ένα παιδί και βλέπονται 2-3 φορές τον χρόνο, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία διανύοντας μία απόσταση 5-6 ωρών με το αυτοκίνητο.
Από την άλλη η Biljana, η γυναίκα του Radovan, κατάγεται από τα Σκόπια. Η αδερφή της μένει ακόμα εκεί. Έτσι με μία αντίστοιχη συχνότητα, 2-3 φορές τον χρόνο δηλαδή, ο Radovan και η Biljana ταξιδεύουν και στα Σκόπια.
Κάποια στιγμή ο Radovan με χαρά μου ανακοίνωσε ότι έχουν κλείσει με ένα πρακτορείο να έρθουν, αυτός και η γυναίκα του, τον Σεπτέμβρη στην Ελλάδα για μπάνια σε κάποια παραλία της Μακεδονίας. Είναι η πρώτη φορά που θα ταξιδέψω στο εξωτερικό μου είπε και αμέσως μονολογώντας διόρθωσε «έχω πάει βέβαια στο Μαυροβούνιο και στην Μακεδονία (FYROM)». Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πώς αυτό που θεωρούσε από μικρό παιδί σαν πατρίδα του δεν υπάρχει πια και πως πρέπει να ταξιδεύει στο εξωτερικό για να βλέπει την κόρη του και την οικογένεια της γυναίκας του.
Οι cartes postales της ιστορίας (αποκτήματα εκ Γκούτσας)
3 Αυγούστου 1913 : Η κατάσταση στην οποία βρήκαν τα Σέρβικα στρατεύματα τα εγκαταλελειμμένα από τους Βουλγάρους χωριά
22 Δεκεμβρίου 1912 : Αυστροουγγαρία - Ένα σύνταγμα ιππικού επαναστατεί στην φωνή "Ζήτω η Σερβία".
Τι γύρευε λοιπόν ο Σέρβικος Εθνικισμός στο «παζάρι»;
Από την πρώτη στιγμή περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της Guca έβλεπε κανείς διάφορα σημάδια αυτού του Σέρβικου Εθνικισμού. Δεν είναι μόνο οι Σέρβικες σημαίες μαζί με εθνικιστικά και θρησκευτικά σύμβολα που πουλιόντουσαν σε διάφορα σημεία. Δεν είναι ακόμα τα στρατιωτικά καπέλα, δίκοχα και μπερέδες που περίμεναν υπομονετικά στους πάγκους για να αγοραστούν. Ούτε ακόμα οι τυπωμένες σε προς πώληση μπλουζάκια φιγούρες στρατιωτικών πολεμαρχών, συμπεριλαμβανομένων των κατηγορουμένων από το Δικαστήριο της Χάγης για γενοκτονία και εγκλήματα πολέμου Ράντοβαν Κάραζιτς και Ράτκο Μλάντιτς. Είναι που όσο πλησίαζε η ώρα για την συναυλία του Μπρέγκοβιτς και όσο οι δρόμοι της Guca και το γήπεδο, όπου θα γινόταν η συναυλία, γέμιζαν από κόσμο η παρουσία του Σέρβικου Εθνικισμού ήταν όλο και πιο εμφανής.
Παρέες νεαρών κατέφθαναν με τα στρατιωτικά δίκοχα στο κεφάλι. Ξεδίπλωναν τις Σέρβικες σημαίες και προχώραγαν ομαδικά σαν να πήγαιναν σε διαδήλωση. Άντρες με το κοντοκουρεμένο κεφάλι και την γνωστή ανατομία που σχηματίζουν τα γυμναστήρια και γυναίκες που συμμετείχαν και αυτές ενεργά στην ομάδα. Και παραδίπλα τους άντρες μεγάλης ηλικίας, οι παλαίμαχοι, που φόραγαν και αυτοί στρατιωτικά καπέλα και μπερέδες και ήταν έτοιμοι κάθε φορά να σηκώσουν τα χέρια σε ένδειξη υποστήριξης και συμμετοχής, όταν το κοινό πάλλονταν ανεμίζοντας τις Σέρβικες σημαίες. Που και που και κάποιοι με μπλουζάκια με τις γνωστές στρατιωτικές φιγούρες.
Η ώρα έναρξης για την συναυλία του Μπρέγκοβιτς πλησίαζε και το γήπεδο, τόσο ο αγωνιστικός χώρος, όσο και οι μικρές σχετικά εξέδρες, ήταν ήδη σχεδόν γεμάτο. Ο κόσμος ήταν σαφώς περισσότερος από όσον παρευρέθηκε την προηγούμενη μέρα στην συναυλία των Μάρκοβιτς. Όμως και το κλίμα ήταν διαφορετικό. Η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού ήταν εμφανώς Σέρβοι και μέσα σε αυτούς τα σημάδια του Σέρβικου εθνικισμού ήταν εμφανή. Δεν αφορούσε βέβαια παρά ένα μικρό ποσοστό των παρευρισκομένων, αλλά σίγουρα η παρουσία τους έδινε ένα διαφορετικό κλίμα.
Λόγω της απ’ευθείας μετάδοσης της συναυλίας από την τηλεόραση η συναυλία άρχισε ακριβώς στην ώρα της. Ήταν η ώρα για να ανεμίσουν οι σημαίες, τα χέρια να σηκωθούν, ο κόσμος να αρχίσει να χορεύει και να τραγουδά. Ήταν η ώρα για τα καπνογόνα και τα εφέ του φωτισμού. O Brega– όπως αποκαλούν συντετμημένα τον Μπρέγκοβιτς – είναι το αγαπημένο τους παιδί. Όχι μόνο για τα τραγούδια του και τις μουσικές του, αλλά συγχρόνως γιατί προβάλει στο εξωτερικό την καλή εικόνα της Σερβίας. Μία εικόνα που έχουν ιδιαιτέρως ανάγκη.
Ο μετά βίας φαινόμενος Μπρέγκοβιτς
Τι είναι ο Σέρβικος εθνικισμός; Πόσο βαθιές ρίζες έχει; Τι ποσοστό του πληθυσμού αφορά; Πως τον αντιμετωπίζει ο υπόλοιπος πληθυσμός; Τι σχέση έχει με το σύστημα διοίκησης, το κράτος και τα κόμματα; Είναι κάτι παροδικό, λόγω των ιστορικών συγκυριών, ή η προσέγγιση με την δύση και την Ευρωπαϊκή Ένωση θα τον υπερκεράσει; Είναι ερωτήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν με ένα μικρό τουριστικής φύσης ταξίδι. Πάει κανείς με μία προσχηματισμένη εικόνα στο μυαλό του για το θέμα και εκεί επί τόπου προσπαθεί να ανιχνεύσει ενδείξεις που απλά θα του δώσουν ερεθίσματα για να σκεφτεί. Οι ευθύνες των Σέρβων σε όσα ακολούθησαν την διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, αλλά και όσα συνέβησαν πριν από αυτήν, οι ανατριχιαστικές πλευρές του πολέμου, τα στοιχεία για γενοκτονία και εγκλήματα πολέμου, ο βομβαρδισμός του Βελιγραδίου και της Σερβίας από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους, η ήττα, η σύλληψη και ο θάνατος του Μιλόσεβιτς, η μετέπειτα σύλληψη του Κάραζιτς, ο Μλάντιτς που ακόμα αγνοείται, ο οδυνηρός αποχωρισμός του Κοσόβου αποτελούν μόνο παράγοντες αυτού του γιγαντιαίου παζλ που σχηματίζεται σχετικά με το θέμα. Απαντήσεις δεν έχω. Και εγώ τις αναζητώ.
Ο Radovan, ο σπιτονοικοκύρης μου, μου είχε από την πρώτη μέρα μιλήσει για τον γιό του που μένει κοντά τους και για τον εγγονό τους. Μόνο την επόμενη μέρα όταν τον ρώτησα εάν έχει άλλα παιδιά μου απάντησε μονολεκτικά χωρίς να επεκταθεί ότι έχει και μία κόρη που ζει στο Μαυροβούνιο. Ήταν φανερά ένα αγκάθι που πόναγε.
Ο Radovan βλέποντάς την επιθυμία μου να κάνω κάθε πρωί μία μακριά βόλτα στο δάσος, προσφέρθηκε την επόμενη μέρα να περπατήσει μαζί μου, να μου δείξει τα μονοπάτια, να ανεβούμε τον δασωμένο λόφο που ήταν δίπλα μας και να θαυμάσουμε την θέα της Guca από ψηλά. Στην ίδια ηλικία με μένα, αλλά σε καλύτερη φυσική κατάσταση, με λαχάνιασε ανεβαίνοντας την ανηφόρα. Όταν όμως ο δρόμος σταμάτησε να είναι ανηφορικός, περπατώντας μέσα στο δάσος στον μικρό δασικό δρόμο μας δόθηκε η ευκαιρία να κουβεντιάσουμε. Τον ρώτησα λοιπόν για την κόρη του. Πως βρέθηκε στο Μαυροβούνιο; Έμενε ήδη εκεί όταν το Μαυροβούνιο αποσχίστηκε από την Σερβία; Πόσο συχνά βλέπονται; Είναι εύκολο να πηγαινοέρχονται; Με εμφανή την εικόνα του πατέρα, που δεν εγκρίνει τις επιλογές της κόρης του, μου ανέφερε ότι η κόρη του ερωτεύτηκε έναν Μαυροβούνιο όταν σπούδαζαν και έτσι εγκαταστάθηκε και δουλεύει στην Ποντγκόριτσα. Έχουν και αυτοί ένα παιδί και βλέπονται 2-3 φορές τον χρόνο, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία διανύοντας μία απόσταση 5-6 ωρών με το αυτοκίνητο.
Από την άλλη η Biljana, η γυναίκα του Radovan, κατάγεται από τα Σκόπια. Η αδερφή της μένει ακόμα εκεί. Έτσι με μία αντίστοιχη συχνότητα, 2-3 φορές τον χρόνο δηλαδή, ο Radovan και η Biljana ταξιδεύουν και στα Σκόπια.
Κάποια στιγμή ο Radovan με χαρά μου ανακοίνωσε ότι έχουν κλείσει με ένα πρακτορείο να έρθουν, αυτός και η γυναίκα του, τον Σεπτέμβρη στην Ελλάδα για μπάνια σε κάποια παραλία της Μακεδονίας. Είναι η πρώτη φορά που θα ταξιδέψω στο εξωτερικό μου είπε και αμέσως μονολογώντας διόρθωσε «έχω πάει βέβαια στο Μαυροβούνιο και στην Μακεδονία (FYROM)». Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πώς αυτό που θεωρούσε από μικρό παιδί σαν πατρίδα του δεν υπάρχει πια και πως πρέπει να ταξιδεύει στο εξωτερικό για να βλέπει την κόρη του και την οικογένεια της γυναίκας του.
Οι cartes postales της ιστορίας (αποκτήματα εκ Γκούτσας)
3 Αυγούστου 1913 : Η κατάσταση στην οποία βρήκαν τα Σέρβικα στρατεύματα τα εγκαταλελειμμένα από τους Βουλγάρους χωριά
22 Δεκεμβρίου 1912 : Αυστροουγγαρία - Ένα σύνταγμα ιππικού επαναστατεί στην φωνή "Ζήτω η Σερβία".
Last edited by a moderator:
