Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.407
- Likes
- 19.805
- Επόμενο Ταξίδι
- Μαδρίτη πάλι :)
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
Περιεχόμενα
4η ημέρα (13 Ιουλίου)
Με μεγάλο ζόρι σηκωθήκαμε 5:00 η ώρα το πρωί. Το suttle bus του ξενοδοχείο έφυγε γεμάτο και εμείς δεν χωρέσαμε. Κατεβήκαμε με το λεωφορείο της γραμμής και τελικά 6:20 περίπου είχαμε φτάσει στους φράκτες. Βρήκαμε θέση σε ένα σημείο που πιστεύαμε ότι θα βλέπαμε καλά πάνω στον φράκτη. Το πρόβλημα ήταν ότι ήταν πολύ δύσκολο να κάθεσαι πάνω στο φράκτη για την επόμενη 1,5 ώρα χωρίς να μπορείς να κουνήσεις γιατί πολύ απλά θα σου έπιαναν τη θέση. Ήταν ακόμα νύχτα όταν φτάσαμε. Πιάσαμε λίγο κουβέντα με έναν Ισπανό από την Παμπλόνα που καθόταν δίπλα μας. Αυτός όπως και πολλοί άλλοι γύρω μας απ’ ότι κατάλαβα δεν είχαν πάει για ύπνο το προηγούμενο βράδυ. Απλά συνέχισαν την διασκέδασή τους με την μπύρα στο χέρι. Ο συγκεκριμένος ήταν 25 χρονών και είχε τρέξει σε 7 συνεχόμενα encierro τα προηγούμενα χρόνια. Φέτος είχε χορτάσει και είπε να το δει πιο χαλαρά. Μπροστά μας είχαμε αστυνομικούς, οι οποίοι κάθε τρεις και λίγο έμπαιναν στο δρόμο για να απομακρύνουν τους μεθυσμένους που ήθελαν να τρέξουν. Αυτοί θα ήταν σίγουρα θύματα των ταύρων.
8:00 ακριβώς ακούστηκε η πιστολιά και δευτερόλεπτα μετά πανζουρλισμός. Περνούσαν από μπροστά μας άνθρωποι και ταύροι, γλιστρούσαν έπεφταν, τσίριζαν, χαμός. Στο σημείο που είχαμε καθίσει υπήρχε μία κλειστή στροφή, στην οποία φτάνοντας οι ταύροι με τη φόρα που είχαν δεν προλάβαιναν να στρίψουν και πέφτοντας συγκρούονταν με την απέναντι προστατευτική σιδεριά και ενίοτε πάνω στους ανθρώπους που ήταν εκεί. Και μετά λένε ότι είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι. Οι Ισπανοί να δεις.
Η κούρσα τελείωσε σε ελάχιστο χρόνο. Οι ταύροι μπήκαν πάλι στην αρένα, στην οποία κατευθυνόμασταν πια και εμείς γνωρίζοντας πια τι θα δούμε όπως έγινε και την προηγούμενη ημέρα. Πάλι το ίδιο σκηνικό.
Ήταν η τελευταία μέρα του φεστιβάλ και το βράδυ θα είχε και άλλες εκδηλώσεις. Από την άλλη ημέρα οι τιμές των ξενοδοχείων θα έπεφταν κατακόρυφα. Το δικό μας θα είχε 65€ το δίκλινο, αλλά θα είχε τελειώσει το πανηγύρι.
Το τρένο μας για Μαδρίτη θα έφευγε στις τρεις η ώρα. Αποχαιρετίσαμε την πόλη, πήραμε τα πράγματά μας από το ξενοδοχείο πήραμε το λεωφορείο και πήγαμε στο σταθμό. Στο σταθμό μας πλησίασε μια γριά μη γνωρίζοντας αν φεύγουμε ή αν ερχόμαστε προσπαθώντας να μας πουλήσει εισιτήρια για την απογευματινή ταυρομαχία. Τα εισιτήρια ήταν πλαστά. Αυτό που μας έλεγαν και οι τοπικοί διαφημιστικοί οδηγοί για να προσέχουμε και το είδαμε και με τα μάτια μας. Ότι δηλ. κυκλοφορούν πολλά πλαστά εισιτήρια. Βέβαια όταν δεις το πραγματικό εισιτήριο αμέσως καταλαβαίνεις το ψεύτικο.
Πάλι με το ίδιο γρήγορο τρένο επιστρέψαμε στη Μαδρίτη μόνο που τώρα ήταν β’ θέσης. Η διαφορά ήταν ότι δεν είχαμε φαγητό, ποτό και εφημερίδες. Κατά τα άλλα ήταν το ίδιο άνετα.
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας γύρω στις 7:00 το βράδυ. Ήμασταν πτώματα από την κούραση. Πέσαμε για ύπνο γιατί δεν «έβγαινε». Το βραδάκι όμως αφού φρεσκαριστήκαμε, ντυθήκαμε και διώξαμε αυτό το «χύμα» της Παμπλόνα πήραμε λίγο τα πάνω μας και βγήκαμε μια βόλτα στην κοντινή piazza Major. Υπέροχη πλατεία. Προχωρήσαμε νότια προς το Rastro και καθίσαμε για φαγητό σε ένα αρκετά ποιοτικό μαγαζί-εστιατόριο. Γενικά όλη η περιοχή είχε μαγαζιά στο ίδιο στυλ. Καμία σχέση με της Παμπλόνα. Όχι ότι μου άρεσε λιγότερο η «σπορ» Παμπλόνα σε σχέση με την «κυριλέ» Μαδρίτη, απλά τονίζω τη διαφορετικότητα.
Ύστερα από αυτήν τη χαλαρωτική και εξερευνητική βόλτα πήγαμε νωρίς για ξεκούραση και ύπνο. Στην ουσία την πρώτη μας μέρα στη Μαδρίτη την είχε απορροφήσει ο απόηχος της Παμπλόνα.
5η ημέρα (14 Ιουλίου)
Το ξενοδοχείο μας ήταν στην ουσία bed & breakfast. Είχε πολύ μοντέρνα διακόσμηση, αρκετά πλούσιο πρωινό και εξαιρετικό καφέ. Εδώ θέλω να σημειώσω επίσης ότι ένας λόγος για τον οποίο το επέλεξα ήταν γιατί είχε free snacks όλη την ημέρα, δηλ. χυμούς, φρούτα, γιαούρτια, τσάι και τα βασικότερα…καφέ και νερό. Αυτό τελικά το προσόν του αποδείχθηκε πολύ σημαντικό διότι η Μαδρίτη με τα πολλά αξιοθέατα και με τη ζέστη, για να την γυρίσεις χρειάζεσαι πολλά διαλλείματα και δεδομένου ότι και το περιβάλλον του ξενοδοχείου μας ήταν πολύ ωραίο και σε κεντρικό σημείο, το χρησιμοποιούσαμε συχνά για στάση ξεκούρασης. Νομίζω ότι άνετα θα ξαναπήγαινα στο ίδιο ξανά και ξανά. Το ξενοδοχείο μας λεγόταν «sick and basic Mayerling» και κόστιζε 82€ το βράδυ.
Αφού λοιπόν φάγαμε το ωραίο πρωινό μας ξεκινήσαμε για τα ανάκτορα. Η μέρα ήταν Τετάρτη και κάθε Τετάρτη η είσοδος στα ανάκτορα για τους πολίτες της Ευρωπαϊκής ένωσης είναι δωρεάν. Αφού υπομείναμε την ουρά για να μπούμε, περιπλανηθήκαμε στο παλάτι περίπου 2 ώρες. Δεν έχω να πω πολλά. Κλασικό παλάτι όπως τα περισσότερα της Κεντρικής Ευρώπης. Τεράστια δωμάτια, χλιδή, απέραντοι κήποι, συλλογές, κειμήλια, πανοπλίες κτλ.
Φύγαμε κάνοντας στάση στο ξενοδοχείο μας για «service», δηλ. για νερό, καφέ, χυμό και συνεχίσαμε. Περιπλανηθήκαμε σε όλο το κέντρο της Μαδρίτης καταλήγοντας στο Prado. Το Prado είχε δωρεάν είσοδο κάθε μέρα 6:00 με 8:00 κάθε απόγευμα. Αυτό το ξέραμε εμείς και εκατοντάδες άλλοι, οι οποίοι περίμεναν έξω από την είσοδό του σχηματίζοντας μια μεγάλη ουρά. Μπήκαμε όμως σχετικά γρήγορα. 6:10 ήμασταν μέσα.
Δεν έχω λόγια για το μουσείο. Είχε τα πάντα. Ισπανούς, Ιταλούς, Ολλανδούς ζωγράφους. Αυτός που με εντυπωσίασε όμως περισσότερο ήταν ο Γκόγια, τον οποίο δεν τον είχα ξαναδεί σε άλλη πινακοθήκη μέχρι τότε. Φυσικά το δίωρο που ήμασταν μέσα δεν προλάβαμε να τα δούμε όλα. Στις 8:00 έκλεινε το μουσείο, αλλά δεν πειράζει γιατί θα ξαναρχόμασταν την άλλη ημέρα στις 6:00 για τα υπόλοιπα. Μάλλον ήταν καλύτερα έτσι γιατί συνεχόμενο 4ωρο θα μας κούραζε.
Μετά τις 8:00 πήγαμε στο πάρκο Retiro που ήταν δίπλα. Εκπληκτικό πάρκο. Μια τεράστια λίμνη στο κέντρο του πάρκου με ένα επιβλητικό μνημείο (του Alfonso ΧΙΙ) στο κέντρο της σου τραβάει το βλέμμα αμέσως. Πολύς κόσμος να κάνει βαρκάδα στη λίμνη. Η ώρα όμως ήταν πολύ αργά πια και δεν προλαβαίναμε να κάνουμε και εμείς βαρκάδα. Οπότε ένας απλός περίπατος με το παγωτό στο χέρι ήταν αρκετός για σήμερα. Μεγαλύτερη βόλτα στο Retiro θα ακολουθούσε την επόμενη ημέρα, γιατί το πάρκο ήταν μεγάλο και είχε και άλλα πράγματα να δεις και να χορτάσεις.
Περπατήσαμε στο γυρισμό και καθίσαμε στη γειτονιά μας για tapas σε ένα μαγαζί που μας τράβηξε την προσοχή.
6η ημέρα (15 Ιουλίου)
Την άλλη μέρα το πρωί το πρόγραμμα είχε πάλι Retiro. Πήγαμε σχετικά νωρίς και κάναμε και την βαρκάδα που τόσο ήθελα. Τραβήξαμε και οι δυο κουπί ώστε να έχουμε στιγμές ανάπαυλας και οι δύο. Στη συνέχεια περιπλανηθήκαμε και άλλο στο πάρκο. Μείναμε πολύ ώρα σε μία άλλη λίμνη, στα νερά της οποίας καθρεφτίζονταν το λεγόμενο «παλάτι των κρυστάλλων». Ήταν ένα γυάλινο κτίριο πολύ εντυπωσιακό σχεδόν μέσα στο νερό. Εμένα δεν μου έκανε καρδιά να φύγω από εκεί. Ήταν ιδανικό μέρος για πικ-νικ, το οποίο και κάναμε με διάφορα snacks που είχαμε ψωνίσει.
Το πάρκο και η βαρκάδα ήταν το δικό μου “must see” για τη σημερινή ημέρα. Το Bernabeu ήταν το “must see” του άντρα μου. Έτσι, το μεσημέρι πήραμε το μετρό και πήγαμε κατ’ ευθείαν στο γήπεδο.
Εντυπωσιακό, μεγάλο, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες με τα τρόπαια της ομάδας, με ομοιώματα ποδοσφαιριστών, επισκεφτήκαμε τα αποδυτήρια, είδαμε video από φάσεις και πολλά άλλα. Εδώ θέλω να κάνω μια παρένθεση: ότι το αντίστοιχο μουσείο της Barcelona (που είχα επισκεφτεί ένα χρόνο πριν) ήταν σαν παρουσίαση πολύ καλύτερο (κατά τη γνώμη μου πάντα). Ας με συγχωρήσουν οι fan της Real…..αλλά για το μουσείο μιλάω και όχι για την ομάδα!!!
Με τις βαρκάδες και τα γήπεδα πέρασε η ώρα και ήρθε πάλι η ώρα του Prado. Πάλι μείναμε για λίγο στην ουρά και μπήκαμε και είδαμε και τα υπόλοιπα. Επιπλέον κάναμε και μια «επανάληψη» στον Γκόγια.
Βγαίνοντας από το Prado και έχοντας πεινάσει πήγαμε για φαγητό σε παραδοσιακή ταβέρνα στην πλατεία της Santa Anna, η οποία ήταν γεμάτο με ταβέρνες. Φάγαμε calamares, δηλ. καλαμαράκια τηγανιτά και πατάτες bravas που πολύ αγαπήσαμε γενικά στην Ισπανία.
Πήγαμε για ξεκούραση γιατί την άλλη ημέρα το πρόγραμμα θα είχε ημερήσια εκδρομή στο Toledo και θέλαμε να ανανεώσουμε δυνάμεις.
Στους φράχτες...περιμένοντας τους ταύρους.
Μόλις ακούστηκε η πιστολιά της εκκίνησης!
Και να τοι! Περνάνε!
Πανζουρλισμός!
Ένα τυχαίο άγαλμα της πόλης...
Ένα από τα πολλά hapenings. Παρέλαση γιγάντων.
Εδώ είναι Μαδρίτη.
Plaza Mayor.
Το παλάτι.
Η θέα από το δωμάτιό μας.
Το Prado.
Το πάρκο Retiro.
Plaza De Cibeles
Βαρκάδα στο Retiro.
Το παλάτι των κρυστάλλων στο Retiro.
Χρειάζεται να πω από που είναι η φωτο;
Με μεγάλο ζόρι σηκωθήκαμε 5:00 η ώρα το πρωί. Το suttle bus του ξενοδοχείο έφυγε γεμάτο και εμείς δεν χωρέσαμε. Κατεβήκαμε με το λεωφορείο της γραμμής και τελικά 6:20 περίπου είχαμε φτάσει στους φράκτες. Βρήκαμε θέση σε ένα σημείο που πιστεύαμε ότι θα βλέπαμε καλά πάνω στον φράκτη. Το πρόβλημα ήταν ότι ήταν πολύ δύσκολο να κάθεσαι πάνω στο φράκτη για την επόμενη 1,5 ώρα χωρίς να μπορείς να κουνήσεις γιατί πολύ απλά θα σου έπιαναν τη θέση. Ήταν ακόμα νύχτα όταν φτάσαμε. Πιάσαμε λίγο κουβέντα με έναν Ισπανό από την Παμπλόνα που καθόταν δίπλα μας. Αυτός όπως και πολλοί άλλοι γύρω μας απ’ ότι κατάλαβα δεν είχαν πάει για ύπνο το προηγούμενο βράδυ. Απλά συνέχισαν την διασκέδασή τους με την μπύρα στο χέρι. Ο συγκεκριμένος ήταν 25 χρονών και είχε τρέξει σε 7 συνεχόμενα encierro τα προηγούμενα χρόνια. Φέτος είχε χορτάσει και είπε να το δει πιο χαλαρά. Μπροστά μας είχαμε αστυνομικούς, οι οποίοι κάθε τρεις και λίγο έμπαιναν στο δρόμο για να απομακρύνουν τους μεθυσμένους που ήθελαν να τρέξουν. Αυτοί θα ήταν σίγουρα θύματα των ταύρων.
8:00 ακριβώς ακούστηκε η πιστολιά και δευτερόλεπτα μετά πανζουρλισμός. Περνούσαν από μπροστά μας άνθρωποι και ταύροι, γλιστρούσαν έπεφταν, τσίριζαν, χαμός. Στο σημείο που είχαμε καθίσει υπήρχε μία κλειστή στροφή, στην οποία φτάνοντας οι ταύροι με τη φόρα που είχαν δεν προλάβαιναν να στρίψουν και πέφτοντας συγκρούονταν με την απέναντι προστατευτική σιδεριά και ενίοτε πάνω στους ανθρώπους που ήταν εκεί. Και μετά λένε ότι είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι. Οι Ισπανοί να δεις.
Η κούρσα τελείωσε σε ελάχιστο χρόνο. Οι ταύροι μπήκαν πάλι στην αρένα, στην οποία κατευθυνόμασταν πια και εμείς γνωρίζοντας πια τι θα δούμε όπως έγινε και την προηγούμενη ημέρα. Πάλι το ίδιο σκηνικό.
Ήταν η τελευταία μέρα του φεστιβάλ και το βράδυ θα είχε και άλλες εκδηλώσεις. Από την άλλη ημέρα οι τιμές των ξενοδοχείων θα έπεφταν κατακόρυφα. Το δικό μας θα είχε 65€ το δίκλινο, αλλά θα είχε τελειώσει το πανηγύρι.
Το τρένο μας για Μαδρίτη θα έφευγε στις τρεις η ώρα. Αποχαιρετίσαμε την πόλη, πήραμε τα πράγματά μας από το ξενοδοχείο πήραμε το λεωφορείο και πήγαμε στο σταθμό. Στο σταθμό μας πλησίασε μια γριά μη γνωρίζοντας αν φεύγουμε ή αν ερχόμαστε προσπαθώντας να μας πουλήσει εισιτήρια για την απογευματινή ταυρομαχία. Τα εισιτήρια ήταν πλαστά. Αυτό που μας έλεγαν και οι τοπικοί διαφημιστικοί οδηγοί για να προσέχουμε και το είδαμε και με τα μάτια μας. Ότι δηλ. κυκλοφορούν πολλά πλαστά εισιτήρια. Βέβαια όταν δεις το πραγματικό εισιτήριο αμέσως καταλαβαίνεις το ψεύτικο.
Πάλι με το ίδιο γρήγορο τρένο επιστρέψαμε στη Μαδρίτη μόνο που τώρα ήταν β’ θέσης. Η διαφορά ήταν ότι δεν είχαμε φαγητό, ποτό και εφημερίδες. Κατά τα άλλα ήταν το ίδιο άνετα.
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας γύρω στις 7:00 το βράδυ. Ήμασταν πτώματα από την κούραση. Πέσαμε για ύπνο γιατί δεν «έβγαινε». Το βραδάκι όμως αφού φρεσκαριστήκαμε, ντυθήκαμε και διώξαμε αυτό το «χύμα» της Παμπλόνα πήραμε λίγο τα πάνω μας και βγήκαμε μια βόλτα στην κοντινή piazza Major. Υπέροχη πλατεία. Προχωρήσαμε νότια προς το Rastro και καθίσαμε για φαγητό σε ένα αρκετά ποιοτικό μαγαζί-εστιατόριο. Γενικά όλη η περιοχή είχε μαγαζιά στο ίδιο στυλ. Καμία σχέση με της Παμπλόνα. Όχι ότι μου άρεσε λιγότερο η «σπορ» Παμπλόνα σε σχέση με την «κυριλέ» Μαδρίτη, απλά τονίζω τη διαφορετικότητα.
Ύστερα από αυτήν τη χαλαρωτική και εξερευνητική βόλτα πήγαμε νωρίς για ξεκούραση και ύπνο. Στην ουσία την πρώτη μας μέρα στη Μαδρίτη την είχε απορροφήσει ο απόηχος της Παμπλόνα.
5η ημέρα (14 Ιουλίου)
Το ξενοδοχείο μας ήταν στην ουσία bed & breakfast. Είχε πολύ μοντέρνα διακόσμηση, αρκετά πλούσιο πρωινό και εξαιρετικό καφέ. Εδώ θέλω να σημειώσω επίσης ότι ένας λόγος για τον οποίο το επέλεξα ήταν γιατί είχε free snacks όλη την ημέρα, δηλ. χυμούς, φρούτα, γιαούρτια, τσάι και τα βασικότερα…καφέ και νερό. Αυτό τελικά το προσόν του αποδείχθηκε πολύ σημαντικό διότι η Μαδρίτη με τα πολλά αξιοθέατα και με τη ζέστη, για να την γυρίσεις χρειάζεσαι πολλά διαλλείματα και δεδομένου ότι και το περιβάλλον του ξενοδοχείου μας ήταν πολύ ωραίο και σε κεντρικό σημείο, το χρησιμοποιούσαμε συχνά για στάση ξεκούρασης. Νομίζω ότι άνετα θα ξαναπήγαινα στο ίδιο ξανά και ξανά. Το ξενοδοχείο μας λεγόταν «sick and basic Mayerling» και κόστιζε 82€ το βράδυ.
Αφού λοιπόν φάγαμε το ωραίο πρωινό μας ξεκινήσαμε για τα ανάκτορα. Η μέρα ήταν Τετάρτη και κάθε Τετάρτη η είσοδος στα ανάκτορα για τους πολίτες της Ευρωπαϊκής ένωσης είναι δωρεάν. Αφού υπομείναμε την ουρά για να μπούμε, περιπλανηθήκαμε στο παλάτι περίπου 2 ώρες. Δεν έχω να πω πολλά. Κλασικό παλάτι όπως τα περισσότερα της Κεντρικής Ευρώπης. Τεράστια δωμάτια, χλιδή, απέραντοι κήποι, συλλογές, κειμήλια, πανοπλίες κτλ.
Φύγαμε κάνοντας στάση στο ξενοδοχείο μας για «service», δηλ. για νερό, καφέ, χυμό και συνεχίσαμε. Περιπλανηθήκαμε σε όλο το κέντρο της Μαδρίτης καταλήγοντας στο Prado. Το Prado είχε δωρεάν είσοδο κάθε μέρα 6:00 με 8:00 κάθε απόγευμα. Αυτό το ξέραμε εμείς και εκατοντάδες άλλοι, οι οποίοι περίμεναν έξω από την είσοδό του σχηματίζοντας μια μεγάλη ουρά. Μπήκαμε όμως σχετικά γρήγορα. 6:10 ήμασταν μέσα.
Δεν έχω λόγια για το μουσείο. Είχε τα πάντα. Ισπανούς, Ιταλούς, Ολλανδούς ζωγράφους. Αυτός που με εντυπωσίασε όμως περισσότερο ήταν ο Γκόγια, τον οποίο δεν τον είχα ξαναδεί σε άλλη πινακοθήκη μέχρι τότε. Φυσικά το δίωρο που ήμασταν μέσα δεν προλάβαμε να τα δούμε όλα. Στις 8:00 έκλεινε το μουσείο, αλλά δεν πειράζει γιατί θα ξαναρχόμασταν την άλλη ημέρα στις 6:00 για τα υπόλοιπα. Μάλλον ήταν καλύτερα έτσι γιατί συνεχόμενο 4ωρο θα μας κούραζε.
Μετά τις 8:00 πήγαμε στο πάρκο Retiro που ήταν δίπλα. Εκπληκτικό πάρκο. Μια τεράστια λίμνη στο κέντρο του πάρκου με ένα επιβλητικό μνημείο (του Alfonso ΧΙΙ) στο κέντρο της σου τραβάει το βλέμμα αμέσως. Πολύς κόσμος να κάνει βαρκάδα στη λίμνη. Η ώρα όμως ήταν πολύ αργά πια και δεν προλαβαίναμε να κάνουμε και εμείς βαρκάδα. Οπότε ένας απλός περίπατος με το παγωτό στο χέρι ήταν αρκετός για σήμερα. Μεγαλύτερη βόλτα στο Retiro θα ακολουθούσε την επόμενη ημέρα, γιατί το πάρκο ήταν μεγάλο και είχε και άλλα πράγματα να δεις και να χορτάσεις.
Περπατήσαμε στο γυρισμό και καθίσαμε στη γειτονιά μας για tapas σε ένα μαγαζί που μας τράβηξε την προσοχή.
6η ημέρα (15 Ιουλίου)
Την άλλη μέρα το πρωί το πρόγραμμα είχε πάλι Retiro. Πήγαμε σχετικά νωρίς και κάναμε και την βαρκάδα που τόσο ήθελα. Τραβήξαμε και οι δυο κουπί ώστε να έχουμε στιγμές ανάπαυλας και οι δύο. Στη συνέχεια περιπλανηθήκαμε και άλλο στο πάρκο. Μείναμε πολύ ώρα σε μία άλλη λίμνη, στα νερά της οποίας καθρεφτίζονταν το λεγόμενο «παλάτι των κρυστάλλων». Ήταν ένα γυάλινο κτίριο πολύ εντυπωσιακό σχεδόν μέσα στο νερό. Εμένα δεν μου έκανε καρδιά να φύγω από εκεί. Ήταν ιδανικό μέρος για πικ-νικ, το οποίο και κάναμε με διάφορα snacks που είχαμε ψωνίσει.
Το πάρκο και η βαρκάδα ήταν το δικό μου “must see” για τη σημερινή ημέρα. Το Bernabeu ήταν το “must see” του άντρα μου. Έτσι, το μεσημέρι πήραμε το μετρό και πήγαμε κατ’ ευθείαν στο γήπεδο.
Εντυπωσιακό, μεγάλο, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες με τα τρόπαια της ομάδας, με ομοιώματα ποδοσφαιριστών, επισκεφτήκαμε τα αποδυτήρια, είδαμε video από φάσεις και πολλά άλλα. Εδώ θέλω να κάνω μια παρένθεση: ότι το αντίστοιχο μουσείο της Barcelona (που είχα επισκεφτεί ένα χρόνο πριν) ήταν σαν παρουσίαση πολύ καλύτερο (κατά τη γνώμη μου πάντα). Ας με συγχωρήσουν οι fan της Real…..αλλά για το μουσείο μιλάω και όχι για την ομάδα!!!
Με τις βαρκάδες και τα γήπεδα πέρασε η ώρα και ήρθε πάλι η ώρα του Prado. Πάλι μείναμε για λίγο στην ουρά και μπήκαμε και είδαμε και τα υπόλοιπα. Επιπλέον κάναμε και μια «επανάληψη» στον Γκόγια.
Βγαίνοντας από το Prado και έχοντας πεινάσει πήγαμε για φαγητό σε παραδοσιακή ταβέρνα στην πλατεία της Santa Anna, η οποία ήταν γεμάτο με ταβέρνες. Φάγαμε calamares, δηλ. καλαμαράκια τηγανιτά και πατάτες bravas που πολύ αγαπήσαμε γενικά στην Ισπανία.
Πήγαμε για ξεκούραση γιατί την άλλη ημέρα το πρόγραμμα θα είχε ημερήσια εκδρομή στο Toledo και θέλαμε να ανανεώσουμε δυνάμεις.
Στους φράχτες...περιμένοντας τους ταύρους.
Μόλις ακούστηκε η πιστολιά της εκκίνησης!
Και να τοι! Περνάνε!
Πανζουρλισμός!
Ένα τυχαίο άγαλμα της πόλης...
Ένα από τα πολλά hapenings. Παρέλαση γιγάντων.
Εδώ είναι Μαδρίτη.
Plaza Mayor.
Το παλάτι.
Η θέα από το δωμάτιό μας.
Το Prado.
Το πάρκο Retiro.
Plaza De Cibeles
Βαρκάδα στο Retiro.
Το παλάτι των κρυστάλλων στο Retiro.
Χρειάζεται να πω από που είναι η φωτο;
