Πρέπει να ζητήσεις την άδειά τους να τις φωτογραφίσεις ή δεν ενοχλούνται;Η τελευταία έκπληξη που μας επεφύλασσε το Κιότο ήταν μια ομάδα από καμιά 10αριά γκέισες που περίμεναν στον σταθμό για να ταξιδέψουν:
Ενοχλούνται και μάλιστα πάρα πολύ. Ειδικά αν το καταλάβουν, κρύβονται
Όλες τις μέρες που ήμουν Κυότο πραγματικά σεβόμουν πάρα πολύ και δεν έβγαλα ποτέ καμία γκεισα πλην μιας νυχτερινής φωτογραφιας που τις εβγαλα πλάτη.
Ενοχλούνται γιατί έχουν γίνει τουριστικό αξιοθέατο και έχει γίνει κουραστικό.Αφού δεν κάνουν κάτι έξω από την ηθική τους, γιατί ντρέπονται;
Προσπαθώ να καταλάβω. Αισθάνονται ενοχή για τη δουλειά που κάνουν ή είναι κοινώς αποδεκτή; Ενοχλούνται όπως θα ενοχλούμασταν εμείς αν μας φωτογράφιζαν κάθε τρεις και λίγο στον δρόμο; "Τους βγαίνει το όνομα"; Είναι μέρος της δουλειάς τους να φωτογραφίζονται και πρέπει να πληρωθούν για να το κάνουν;
Εσείς τι καταλάβατε;
Οι Ιαπωνες γενικοτερα εκτιμουν την διακριτικοτητα και τον σεβασμο, στοιχεια που λειπουν απο τους περισσοτερους τουριστες.Αφού δεν κάνουν κάτι έξω από την ηθική τους, γιατί ντρέπονται;
Προσπαθώ να καταλάβω. Αισθάνονται ενοχή για τη δουλειά που κάνουν ή είναι κοινώς αποδεκτή; Ενοχλούνται όπως θα ενοχλούμασταν εμείς αν μας φωτογράφιζαν κάθε τρεις και λίγο στον δρόμο; "Τους βγαίνει το όνομα"; Είναι μέρος της δουλειάς τους να φωτογραφίζονται και πρέπει να πληρωθούν για να το κάνουν;
Εσείς τι καταλάβατε;
) . Περπατώντας, λοιπόν, όλοι μαζί πάθαμε ομαδικό πολιτισμικό σοκ: Πιτσιρίκια ούτε 5 ετών έφευγαν από το σχολείο ΜΟΝΑ τους, πήγαιναν στη στάση ΜΟΝΑ τους, επιβιβάζονταν στα λεωφορεία ΜΟΝΑ τους και μετακινούνταν με τα μέσα ΜΟΝΑ τους. Σοκ!! Είχαμε μείνει να κοιταζόμαστε με τους Ισπανούς. Αργότερα έμαθα ότι αυτό είναι μέρος της κουλτούρας των Ιαπώνων για να αυτονομηθούν τα παιδιά από μικρά και να γίνουν υπεύθυνα. Φανταστείτε όμως και τι επίπεδο ασφάλειας υπάρχει προφανώς σε αυτή την μεγαλούπολη των 33.000.000 κατοίκων ώστε να αφήνεις το παιδί σου από 4 ετών να κυκλοφορεί μόνο του, να μετακινείται με λεωφορεία και τραίνα και να μην φοβάσαι. Επιπλέον, στα πλαίσια του να αποκτήσουν τα παιδιά υπευθυνότητα, τα σχολεία δεν έχουν καθαριστές/καθαρίστριες αλλά τα ίδια τα πιτσιρίκια είναι αυτά που καθαρίζουν. Εξαιρετικό?
Αφου σου είπα για τα ελάφια, δεν θέλεις να συνεχίσω με το τι έκαναν τα παιδιά μου στο teams lab. Η μικρή μου στην αίθουσα νερού αποφάσισε να βουτήξει κανονικά για να δει τα ψάρια.Tην επόμενη μέρα η περιήγηση στην πόλη ξεκίνησε από την περιοχή Asakusa και τον ναό Senso-ji... Κατάληξη -ji άρα βουδιστικός! Και μάλιστα ο πιο παλιός βουδιστικός ναός του Τόκυο και ο πιο διάσημος, που μεταφράζεται σε πάρα πολύ κόσμο. Εννοείται ότι και εδώ πολλοί δυτικοί τουρίστες, κυρίως αμερικανοί, ούρλιαζαν και έπαιρναν γελοίες πόζες μιμούμενοι τα τελετουργικά που έβλεπαν να κάνουν οι Ιάπωνες την ώρα που προσεύχονταν. Πολύ ωραίος ναός, πετύχαμε μέσα και έναν μοναχό να κάνει λειτουργία και είχε ενδιαφέρον. Αν ήταν ο πρώτος ναός που έβλεπα στην Ιαπωνία θα με εντυπωσίαζε περισσότερο, αλλά μετά από το Κιότο δεν έπεσα και ξερή… άσε που είχε και υπερβολικό κόσμο. Εκείνη την στιγμή αποφάσισα ότι θα έβλεπα άλλον έναν ναό που ήθελα πολύ στο Τόκυο και μετά τέλος... καλύτερα απλώς να περπατώ σε γειτονιές και να “αφουγκράζομαι” την καθημερινότητα της πρωτεύουσας.
Φεύγοντας από τον Senso-ji περάσαμε και από την Nakamise-dori, έναν τουριστικό πεζόδρομο με σουβενίρ και σνακ. Θεωρείται αξιοθέατο της περιοχής αλλά ομοίως δεν τρελάθηκα.
View attachment 509947
View attachment 509948
View attachment 509949
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε με τα πόδια στη γειτονική περιοχή Sumida και στον Πύργο Tokyo Skytree για πανοραμική θέα της πόλης. Από το 2023 είναι ο πιο ψηλός ουρανοξύστης της Ιαπωνίας (πιο πριν ήταν ο Haruka που είδαμε στην Οσάκα) και ο 2ος ψηλότερος του κόσμου (μετά το Burj Khalifa). Έχει 2 παρατηρητήρια, το ένα στα 350μ και το άλλο στα 450μ. Το να κοιτάς αυτή την χαοτική μητρόπολη των 33.000.000 κατοίκων από τόσο ψηλά σου κόβει την ανάσα, πραγματικά ένιωθα λες και ήμουν σε αεροπλάνο. Οι άλλοι ουρανοξύστες φαινόντουσαν σαν απλές πολυκατοικίες. Έβλεπες τα skylines σε διάφορα σημεία της πόλης, τους ποταμούς, τα πάρκα, παρατηρούσες το ανάγλυφο της πόλης αλλά και το πόσο “απλωμένη” είναι σε έκταση. Η μεγάλη έκπληξη και απερίγραπτη συγκίνηση ήταν όταν για ελάχιστα δευτερόλεπτα έκανε την εμφάνισή της μέσα από τα σύννεφα η κορυφή του Φούτζι και μέχρι να καταλάβω τι είχε συμβεί, ξανατυλίχτηκε στην ομίχλη... ίσα που πρόλαβα να βγάλω μια φωτογραφία λίγο πριν εξαφανιστεί και πάλι:
View attachment 509950
View attachment 509951 Για όποιον δεν κατάλαβε, το Φούτζι είναι αυτό:
View attachment 509952
Μια στάση για ένα matcha (αχ πόσο μου λείπει) στο εμπορικό κέντρο Solamachi που βρίσκεται στη βάση του TokyoSkytree ήταν απαραίτητη ώστε να ανασυνταχθούμε γιατί παρόλο που μέχρι εκείνη τη στιγμή φαινομενικά είχαμε δει μόνο 3 αξιοθέατα, είναι τόσο τεράστιες οι αποστάσεις και απαιτούν τόσο περπάτημα που είχε φτάσει ήδη μεσημέρι.Άλλωστε για το επόμενο αξιοθέατο το google maps μας έδινε εκτιμώμενο χρόνο 60 λεπτά, υπολόγισε και κανένα 20-30λεπτο να ψάχνουμε να βρούμε πάλι τις εξόδους... τρέχαγύρευε...
Ξεκινήσαμε, λοιπόν, για το TeamLab Planets... χρειάστηκαν ΤΡΕΙΣ αλλαγές γραμμής μετρό ΣΥΝ ένα λεωφορείο... Πηγαίνοντας προς τη στάση γνωρίσαμε και κάτι Ισπανούς που πήγαιναν κι αυτοί TeamLab, είχαν πάθει πανικό γιατί είχαν χαθεί και ζήτησαν να έρθουν μαζί μας (ότι θα καθοδηγούσαμε και άλλους σαν να είμαστε experts
View attachment 509953
Μέσα στο λεωφορείο ήταν ένα κοριτσάκι με την μαμά του, μια νεαρή γυναίκα που φαινόταν Ρωσίδα ή κάτι τέτοιο, και μιλούσαν μιξ ιαπωνικών και ρωσικών. Το κοριτσάκι έλεγε μυστικά στην μαμά της κοιτώντας εμένα και γέλαγε... Το έκανε μια-δυο-τρεις φορές, μάλλον φάνηκα ενοχλημένη οπότε μου λέει η μαμά της “Σας βρίσκει πολύ cool που φοράτε γυαλιά ηλίου” με την μικρή να μου δείχνει όλο καμάρι και τα δικά της ροζ γυαλιά ηλίου “Hello Kitty”. Πιάσαμε λοιπόν μια κουβέντα για το ότι δεν συνηθίζεται στην Ιαπωνία να φοράνε γυαλιά ηλίου. Πράγματι τόσες μέρες εκεί δεν είχα δει ούτε έναν άνθρωπο να φοράει. Η κυρία μου είπε ότι οι Ιάπωνες δεν φοράνε γυαλιά γιατί έχουν σκουρόχρωμα μάτια και δεν έχουν ευαισθησία στο φως, με άλλα λόγια δεν τα έχουν ανάγκη. Η κυρία όμως ήταν ευγενική γιατί απέφυγε να συμπληρώσει ότι τα γυαλιά ηλίου στην Ιαπωνία έχουν συνδεθεί με την yakuza και επιπλέον θεωρείται ασεβές να μην δείχνεις τα μάτια σου όταν μιλάς σε κάποιον. Εγώ που φορούσα όλες τις μέρες γυαλιά ηλίου μέχρι να νυχτώσει γιατί δεν αντέχω ούτε την αντηλιά, θα πρέπει να θεωρήθηκα αγενέστατη. Πόσους πια εθιμοτυπικούς κανόνες έχει η Ιαπωνία που ούτε καν φανταζόμαστε εμείς οι δυτικοί?
Φτάσαμε επιτέλους κάποια στιγμή στον προορισμό μας. Το TeamLab Planets είναι ένα ψηφιακό μουσείο που συνδυάζειτην τέχνη με την τεχνολογία. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι ότι δεν βλέπεις απλώς την τέχνη αλλά την ζεις! Είναι διαδραστικό και συμμετέχεις με όλες τις αισθήσεις σου... Μου άρεσε πολύ! Χάσαμε κάθε αίσθηση του χρόνου κι όταν βγήκαμε πια από ‘κει είχε πλέον νυχτώσει...
Οι φωτογραφίες το αδικούν:
View attachment 509954
View attachment 509955
View attachment 509956
Θέλαμε να κλείσουμε την μέρα μας στο Shimbuya Crossingόμως πριν από αυτό έπρεπε οπωσδήποτε να φάμε γιατί ήμασταν νηστικοί από το πρωί. Έτσι κάναμε πρώτα μια στάση στην λιγότερο τουριστική περιοχή Ebisu όπου φάγαμε ramen συνοδεία της μπύρας Yebisu που παράγεται στην περιοχή και αποτελεί την premium μπύρα της γνωστής Sapporo. Έχοντας ανακτήσει δυνάμεις κατευθυνθήκαμε προς την Shimbuya -μία μόλις στάση με το μετρό- και το εμβληματικό και πολυφωτογραφημένο ShimbuyaCrossing. Η ιδιαιτερότητα εδώ είναι ότι οι διαβάσεις των πεζών είναι προς όλες τις κατευθύνσεις, δηλαδή όχι μόνο ευθείες αλλά και διαγώνιες, και όταν ανάβει κόκκινο για τα αυτοκίνητα ανάβουν ταυτόχρονα όλα τα φανάρια των πεζών με αποτέλεσμα να βλέπεις μια λαοθάλασσα από διαβάτες να κινείται ταυτόχρονα προς 6 διαφορετικές κατευθύνσεις. Αν και είχα δει διαγώνιες διαβάσεις και στην Οσάκα, εδώ το θέαμα είναι χαοτικό γιατί το πλήθος είναι τεράστιο... σε ώρες αιχμής μπορεί να περάσουν ταυτόχρονα ακόμα και 3.000 άνθρωποι! Ειδικά το βράδυ με τις τεράστιες φωτεινές γιγαντοοθόνες γύρω-γύρω το όλο σκηνικό γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακό.Αν το καλοσκεφτείς είναι απλώς ένα σύμπλεγμα διαβάσεων κι όμως τα έντονα φώτα, η κίνηση, ο νεαρόκοσμος που τρέχει και γελάει και φωτογραφίζεται, γενικά όλη ατμόσφαιρα δίνουν τρομερή ενέργεια στο μέρος.
View attachment 509957
View attachment 509958
Tην επόμενη μέρα η περιήγηση στην πόλη ξεκίνησε από την περιοχή Asakusa και τον ναό Senso-ji... Κατάληξη -ji άρα βουδιστικός! Και μάλιστα ο πιο παλιός βουδιστικός ναός του Τόκυο και ο πιο διάσημος, που μεταφράζεται σε πάρα πολύ κόσμο. Εννοείται ότι και εδώ πολλοί δυτικοί τουρίστες, κυρίως αμερικανοί, ούρλιαζαν και έπαιρναν γελοίες πόζες μιμούμενοι τα τελετουργικά που έβλεπαν να κάνουν οι Ιάπωνες την ώρα που προσεύχονταν. Πολύ ωραίος ναός, πετύχαμε μέσα και έναν μοναχό να κάνει λειτουργία και είχε ενδιαφέρον. Αν ήταν ο πρώτος ναός που έβλεπα στην Ιαπωνία θα με εντυπωσίαζε περισσότερο, αλλά μετά από το Κιότο δεν έπεσα και ξερή… άσε που είχε και υπερβολικό κόσμο. Εκείνη την στιγμή αποφάσισα ότι θα έβλεπα άλλον έναν ναό που ήθελα πολύ στο Τόκυο και μετά τέλος... καλύτερα απλώς να περπατώ σε γειτονιές και να “αφουγκράζομαι” την καθημερινότητα της πρωτεύουσας.
Φεύγοντας από τον Senso-ji περάσαμε και από την Nakamise-dori, έναν τουριστικό πεζόδρομο με σουβενίρ και σνακ. Θεωρείται αξιοθέατο της περιοχής αλλά ομοίως δεν τρελάθηκα.
View attachment 509947
View attachment 509948
View attachment 509949
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε με τα πόδια στη γειτονική περιοχή Sumida και στον Πύργο Tokyo Skytree για πανοραμική θέα της πόλης. Από το 2023 είναι ο πιο ψηλός ουρανοξύστης της Ιαπωνίας (πιο πριν ήταν ο Haruka που είδαμε στην Οσάκα) και ο 2ος ψηλότερος του κόσμου (μετά το Burj Khalifa). Έχει 2 παρατηρητήρια, το ένα στα 350μ και το άλλο στα 450μ. Το να κοιτάς αυτή την χαοτική μητρόπολη των 33.000.000 κατοίκων από τόσο ψηλά σου κόβει την ανάσα, πραγματικά ένιωθα λες και ήμουν σε αεροπλάνο. Οι άλλοι ουρανοξύστες φαινόντουσαν σαν απλές πολυκατοικίες. Έβλεπες τα skylines σε διάφορα σημεία της πόλης, τους ποταμούς, τα πάρκα, παρατηρούσες το ανάγλυφο της πόλης αλλά και το πόσο “απλωμένη” είναι σε έκταση. Η μεγάλη έκπληξη και απερίγραπτη συγκίνηση ήταν όταν για ελάχιστα δευτερόλεπτα έκανε την εμφάνισή της μέσα από τα σύννεφα η κορυφή του Φούτζι και μέχρι να καταλάβω τι είχε συμβεί, ξανατυλίχτηκε στην ομίχλη... ίσα που πρόλαβα να βγάλω μια φωτογραφία λίγο πριν εξαφανιστεί και πάλι:
View attachment 509950
View attachment 509951 Για όποιον δεν κατάλαβε, το Φούτζι είναι αυτό:
View attachment 509952
Μια στάση για ένα matcha (αχ πόσο μου λείπει) στο εμπορικό κέντρο Solamachi που βρίσκεται στη βάση του TokyoSkytree ήταν απαραίτητη ώστε να ανασυνταχθούμε γιατί παρόλο που μέχρι εκείνη τη στιγμή φαινομενικά είχαμε δει μόνο 3 αξιοθέατα, είναι τόσο τεράστιες οι αποστάσεις και απαιτούν τόσο περπάτημα που είχε φτάσει ήδη μεσημέρι.Άλλωστε για το επόμενο αξιοθέατο το google maps μας έδινε εκτιμώμενο χρόνο 60 λεπτά, υπολόγισε και κανένα 20-30λεπτο να ψάχνουμε να βρούμε πάλι τις εξόδους... τρέχαγύρευε...
Ξεκινήσαμε, λοιπόν, για το TeamLab Planets... χρειάστηκαν ΤΡΕΙΣ αλλαγές γραμμής μετρό ΣΥΝ ένα λεωφορείο... Πηγαίνοντας προς τη στάση γνωρίσαμε και κάτι Ισπανούς που πήγαιναν κι αυτοί TeamLab, είχαν πάθει πανικό γιατί είχαν χαθεί και ζήτησαν να έρθουν μαζί μας (ότι θα καθοδηγούσαμε και άλλους σαν να είμαστε experts
View attachment 509953
Μέσα στο λεωφορείο ήταν ένα κοριτσάκι με την μαμά του, μια νεαρή γυναίκα που φαινόταν Ρωσίδα ή κάτι τέτοιο, και μιλούσαν μιξ ιαπωνικών και ρωσικών. Το κοριτσάκι έλεγε μυστικά στην μαμά της κοιτώντας εμένα και γέλαγε... Το έκανε μια-δυο-τρεις φορές, μάλλον φάνηκα ενοχλημένη οπότε μου λέει η μαμά της “Σας βρίσκει πολύ cool που φοράτε γυαλιά ηλίου” με την μικρή να μου δείχνει όλο καμάρι και τα δικά της ροζ γυαλιά ηλίου “Hello Kitty”. Πιάσαμε λοιπόν μια κουβέντα για το ότι δεν συνηθίζεται στην Ιαπωνία να φοράνε γυαλιά ηλίου. Πράγματι τόσες μέρες εκεί δεν είχα δει ούτε έναν άνθρωπο να φοράει. Η κυρία μου είπε ότι οι Ιάπωνες δεν φοράνε γυαλιά γιατί έχουν σκουρόχρωμα μάτια και δεν έχουν ευαισθησία στο φως, με άλλα λόγια δεν τα έχουν ανάγκη. Η κυρία όμως ήταν ευγενική γιατί απέφυγε να συμπληρώσει ότι τα γυαλιά ηλίου στην Ιαπωνία έχουν συνδεθεί με την yakuza και επιπλέον θεωρείται ασεβές να μην δείχνεις τα μάτια σου όταν μιλάς σε κάποιον. Εγώ που φορούσα όλες τις μέρες γυαλιά ηλίου μέχρι να νυχτώσει γιατί δεν αντέχω ούτε την αντηλιά, θα πρέπει να θεωρήθηκα αγενέστατη. Πόσους πια εθιμοτυπικούς κανόνες έχει η Ιαπωνία που ούτε καν φανταζόμαστε εμείς οι δυτικοί?
Φτάσαμε επιτέλους κάποια στιγμή στον προορισμό μας. Το TeamLab Planets είναι ένα ψηφιακό μουσείο που συνδυάζειτην τέχνη με την τεχνολογία. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι ότι δεν βλέπεις απλώς την τέχνη αλλά την ζεις! Είναι διαδραστικό και συμμετέχεις με όλες τις αισθήσεις σου... Μου άρεσε πολύ! Χάσαμε κάθε αίσθηση του χρόνου κι όταν βγήκαμε πια από ‘κει είχε πλέον νυχτώσει...
Οι φωτογραφίες το αδικούν:
View attachment 509954
View attachment 509955
View attachment 509956
Θέλαμε να κλείσουμε την μέρα μας στο Shimbuya Crossingόμως πριν από αυτό έπρεπε οπωσδήποτε να φάμε γιατί ήμασταν νηστικοί από το πρωί. Έτσι κάναμε πρώτα μια στάση στην λιγότερο τουριστική περιοχή Ebisu όπου φάγαμε ramen συνοδεία της μπύρας Yebisu που παράγεται στην περιοχή και αποτελεί την premium μπύρα της γνωστής Sapporo. Έχοντας ανακτήσει δυνάμεις κατευθυνθήκαμε προς την Shimbuya -μία μόλις στάση με το μετρό- και το εμβληματικό και πολυφωτογραφημένο ShimbuyaCrossing. Η ιδιαιτερότητα εδώ είναι ότι οι διαβάσεις των πεζών είναι προς όλες τις κατευθύνσεις, δηλαδή όχι μόνο ευθείες αλλά και διαγώνιες, και όταν ανάβει κόκκινο για τα αυτοκίνητα ανάβουν ταυτόχρονα όλα τα φανάρια των πεζών με αποτέλεσμα να βλέπεις μια λαοθάλασσα από διαβάτες να κινείται ταυτόχρονα προς 6 διαφορετικές κατευθύνσεις. Αν και είχα δει διαγώνιες διαβάσεις και στην Οσάκα, εδώ το θέαμα είναι χαοτικό γιατί το πλήθος είναι τεράστιο... σε ώρες αιχμής μπορεί να περάσουν ταυτόχρονα ακόμα και 3.000 άνθρωποι! Ειδικά το βράδυ με τις τεράστιες φωτεινές γιγαντοοθόνες γύρω-γύρω το όλο σκηνικό γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακό.Αν το καλοσκεφτείς είναι απλώς ένα σύμπλεγμα διαβάσεων κι όμως τα έντονα φώτα, η κίνηση, ο νεαρόκοσμος που τρέχει και γελάει και φωτογραφίζεται, γενικά όλη ατμόσφαιρα δίνουν τρομερή ενέργεια στο μέρος.
View attachment 509957
View attachment 509958
Αφου σου είπα για τα ελάφια, δεν θέλεις να συνεχίσω με το τι έκαναν τα παιδιά μου στο teams lab. Η μικρή μου στην αίθουσα νερού αποφάσισε να βουτήξει κανονικά για να δει τα ψάρια.
Απαραιτητα για TeamLab, για Tokyo SkyTree και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ για Shimbuya Sky. Για τον Shimbuya Sky δεν προλαβα αλλα βρηκα φοβερη εναλλακτικη πατεντα που θα την δωσω ως tip σε επομενο κεφαλαιο.
