varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.492
- Likes
- 8.003
H επομενη μερα αναμενοταν μεγαλη και κουραστικη αφου θα καναμε πολλες στασεις για να δουμε αξιοθεατα, να κανουμε trekking και εχοντας ως τελικο προορισμο την Πετρα.
Τρελη ανυπομονησια και προσμονη, οπως ειναι φυσικο, και ετσι το ματι ανοιξε πολυ πριν το προγραμματισμενο εγερτηριο. Πρωινο, καφεδακι, αποχαιρετισμος του Αμμαν, επιβιβαση στο αυτοκινητο του Jad και αναχωρηση για Μανταμπα.
Φτανοντας στη Μανταμπα βρηκαμε το Ναο του Αγιου Γεωργιου να ειναι ακομα κλειστος. Μεχρι να ανοιξει, μας προτεινε ο Jad να παμε για ενα καφεδακι... "Μα πως? Δεν ειναι ολα κλειστα λογω Ραμαζανιου?"… “Μα οχι, εδω στη Μανταμπα η πλειοψηφια του πληθυσμου ειναι χριστιανοι οποτε δεν ισχυει το ωραριο του Ραμαζανιου". Στο δρομο μας για το καφενειο, μπηκαμε μαζι με τον Jad στο μαγαζι ενος κολλητου του για να του πει ενα "γεια". Μεσα στο μαγαζι ακουγοταν απο το τρανζιστορακι ορθοδοξη λειτουργια μιας και ο ανθρωπος ειναι χριστιανος. Μας εκανε εντυπωση, η αληθεια ειναι, το ποσο κολλητοι ηταν ενας μουσουλμανος με εναν χριστιανο τους παραξενους αυτους καιρους που διανυουμε και δεν χασαμε, βεβαια, την ευκαιρια να ρωτησουμε σχετικα τον Jad την ωρα του καφε.
Φτασαμε στο καφενειο το οποιο ηταν σε ενα στενο και ουτε καν φαινοταν πισω απο την βαρια πορτα ενος μαλλον αδιαφορου κτιριου. Μπαινοντας αντικρυσαμε το απολυτα αυθεντικο ανατολιτικο καφενειο, καθολου τουριστικο, με λιγοστους πελατες (ντοπιους μονο εννοειται). Κατσαμε σε ενα γωνιακο τραπεζακι, παραγγειλαμε καφε και αρχισαμε να μιλαμε με τον Jad... βασικα ο Jad μιλουσε περισσοτερο απαντωντας στον καταιγισμο των ερωτησεων μας.
Οσον αφορα στις σχεσεις χριστιανων και μουσουλμανων (με αφορμη τον κολλητο του που ειχε χαιρετησει προ ολιγου) μας ειπε οτι οχι μονο ζουν αρμονικα μεταξυ τους και πραγματικα δεν τους ενδιαφερει καθολου η θρησκεια του καθε συμπατριωτη τους, αλλα τιμωρειται κιολας οποιος κανει διακρισεις βασει θρησκειας ή καταγωγης.
Και μιας που λεμε για καταγωγη, η συντριπτικη πλειοψηφια των ιορδανων ειναι παλαιστινιοι (οπως και ο ιδιος ο Jad) και πλεον οι βεδουινοι δεν αποτελουν περισσοτερο απο το 15% του πληθυσμου.
Μας ειπε οτι ο βασιλιας τους Αbdullah II ειναι πολυ open minded, ισως λογω της αγγλιδας μητερας του, οτι τον θεωρουν πολυ δικαιο, απλο και προσιτο (μας ανεφερε χαρακτηριστικα οτι καποτε ο ιδιος ο βασιλιας πηρε ταξι και επιασε συζητηση με τον ταξιτζη για να μαθει τι παραπονα μπορει να εχει ο κοσμος απο τον βασιλια) και οτι ο λαος τον αγαπα πολυ. Κι αν τον τωρινο βασιλια τον αγαπουν , τον πατερα του, τον Hussein, τον λατρευαν κυριολεκτικα και τον θεωρουσαν ολοι (κι ακομα εξακολουθουν πολλοι) "πατερα" τους. Οταν πεθανε δε το 1999 το 3μερο πενθος ηταν περα για περα αληθινο για ολους, μιας και κανενας δεν ειχε τη δυναμη και το κουραγιο να δουλεψει, να παει σχολειο ή οτιδηποτε αλλο.
Με αφορμη το οτι καπνιζα πιασαμε και την κουβεντα για τις γυναικες στην Ιορδανια. Μας ειπε οτι στην Ιορδανια, και ειδικοτερα στο Αμμαν, δεν ζουν υπο τις συνθηκες που ζουν σε αλλα μουσουλμανικα κρατη… αν δεν το θελουν, δεν φορανε μαντηλα (και οι περισσοτερες δεν το θελουν), καπνιζουν (περισσοτερο κι απο αντρες), εχουν το δικαιωμα στο να ζητανε και να απαιτουν πραγματα απο τον αντρα τους χωρις να φοβουνται την οργη του ή το "χερι" του, μορφωνονται και εργαζονται (ενταξει δεν ειναι το καλυτερο των συζυγων να δουλευουν οι γυναικες τους σε ξενοδοχεια δυτικου τυπου με ισραηλινους και λοιπους μη μουσουλμανους να τους την πεφτουν, αλλα κατα τ' αλλα κανενα προβλημα
).
Tον ρωτησαμε επισης, αν μεσα σε αυτον το πιο μοντερνο τροπο ζωης που ακολουθουν οι ιορδανοι εξακολουθει να υπαρχει πολυγαμια. Μας ειπε οτι ειναι νομιμο το να παντρευεσαι 4 γυναικες αλλα πλεον οι περισσοτεροι νεοι ανθρωποι δεν το κανουν για να μην πληγωσουν τη γυναικα τους και τα παιδια τους. Ανεφερε χαρακτηριστικα οτι δεν θα ηθελε τα δικα του παιδια να νιωθουν μεγαλωνοντας οπως εκεινος που εμενε κατω απο την ιδια στεγη με την μητρια του, γιατι οσο κι αν αγαπουσε τα ετεροθαλη του αδερφια, παντα ηταν αβολο το να μενουν οι 2 οικογενειες μαζι.
Μ' αυτα και μ' αυτα τα ενδιαφεροντα που μαθαμε, εφτασε και η ωρα που ανοιγε ο Ναος του Αγιου Γεωργιου, οποτε ξεκινησαμε με τα ποδια για εκει.
Ο Ναος του Αγιου Γεωργιου, που βρισκεται στο κεντρο της πολης, φιλοξενει το βασικο αξιοθεατο της που ειναι ο Ψηφιδωτος Χαρτης της Μανταμπα.
Ο χαρτης αυτος χρονολογειται απο την εποχη του Ιουστινιανου και ανακαλυφθηκε το 1884 οταν χριστιανοι που ηρθαν απο το Κερακ στην τοτε ακατοικητη Μανταμπα ετοιμαζονταν να χτισουν εκκλησια στη θεση μιας παλαιοτερης. Ο χαρτης ειναι προσανατολισμενος οχι απο το βορρα προς το νοτο αλλα απο την ανατολη προς τη δυση και δειχνει με μεγαλη ακριβεια, για την εποχη που φτιαχτηκε, τη θεση του Νειλου, της Αιγυπτου, της Ιερουσαλημ, της Νεκρας Θαλασας και των γυρω περιοχων.
Μετα τη Μανταμπα βουρ για το Wadi Mujib.
Eιχαμε διαβασει για την υπαρξη ενος πολυ ομορφου φαραγγιου που προσφερεται για trekking και αποφασισαμε να το ενταξουμε στο προγραμμα μας. Το γεγονος οτι δεν το περιλαμβανουν τα γκρουπς στα δικα τους προγραμματα ηταν ακομη ενας λογος να παμε.
Σε κοντινη αποσταση απο τη Νεκρα Θαλασσα το Wadi Mujib μας περιμενε να το διασχισουμε. Οντως ειναι πολυ ομορφο και το trekking μια υπεροχη εμπειρια αφου σχεδον ολη την ωρα βρισκεσαι μεσα στο νερο, αλλου μεχρι το γονατο, αλλου μεχρι την μεση και σε καποια σημεια κολυμπας κανονικα. Οταν μπαινεις στο φαραγγι, η πιεση του νερου ειναι μεγαλη και πρεπει να καταβαλλεις μεγαλη προσπαθεια για να πας κοντρα στο ρευμα του ποταμου, ενω στην επιστροφη σου η δυσκολια εγκειται στο οτι, επειδη πλεον πας με την ροη του ποταμου, καταβαλλεις προσπαθεια για να μην σε παρασυρει το ορμητικο νερο και σκασεις πανω σε κανα βραχο, δεντρο, ή πνιγεις. Σε καποια σημεια για να μπορεσεις να περασεις πρεπει να αναρριχηθεις πανω σε βραχους, κανοντας ουσιαστικα rappel, και αντιστοιχα κατα την επιστροφη πρεπει να κατεβεις τους ιδιους βραχους επισης κρατωντας σκοινια.
Κατα διαστηματα υπαρχουν και καποιοι νεαροι ιορδανοι υπαλληλοι που μπορουν να σε βοηθησουν αμα κολλησεις.
Το τοπιο ειναι μαγευτικο αλλα δυστυχως δεν πηρα μαζι μου μηχανη γιατι φοβηθηκα μην μου πεσει στο νερο... και αποδειχτηκε πως εκανα καλα γιατι στην επιστροφη γλυστρησα και εφυγα με τις μπαντες διανυοντας μια μεγαλη αποσταση αλλου ολοκληρη κατω απο το νερο προσπαθωντας ματαια να παρω ανασα και αλλου χτυπωντας σε κλαδια και πετρες. Ας ειναι καλα ενα παληκαρι απο αυτους που βρισκονται εκει για τετοιες περιπτωσεις κουλων πεζοπορων (και να πω πως δεν εχω ξανακανει trekking... πφφφ) o οποιος καταφερε να με φρεναρει προτου φτασω στη Νεκρα Θαλασσα
Μετα απο αυτη την καταπληκτικη (παρα το ατυχημα μου) εμπειρια, πηγαμε στο αυτοκινητο οπου μας περιμενε ο Jad, βγαλαμε τα μουσκεμενα μας ρουχα και παπουτσια βαζοντας στεγνα και με την μυρωδια του ποταμιου πανω μας (αφου δεν υπαρχουν ντουζ να ξεπλυθεις δυστυχως) ξεκινησαμε για μια μεγαλη διαδρομη που θα μας εβγαζε στο Κερακ.
Με χαλαρη κουβεντουλα και χαζευοντας την ομορφη διαδρομη φτασαμε αργα το μεσημερι στο Κερακ.
Η πολη ειναι χτισμενη σε λοφο και στην κορυφη του λοφου αυτου βρισκεται το Καστρο των Σταυροφορων που ειναι και το βασικο αξιοθεατο και χτιστηκε το 1142.
Τοσο το ιδιο το καστρο οσο και το σημειο οπου βρισκεται, στην κορυφη ενος αγριου και σχεδον ερημικου τοπιου, ειναι ακρως επιβλητικα.
Οσο περιτριγυριζαμε στην αυλη, τις στοες και τα περασματα και κοιτουσαμε την πανοραμικη θεα της γυρω περιοχης, προσπαθουσα να φανταστω πως θα ηταν το 1200 χωρις την υπαρξη της πολης και των δρομων... με μονο το καστρο να ξεπροβαλλει στη μεση του πουθενα... και πολυ γρηγορα το μυαλο μου αρχισε να φτιαχνει εικονες με τους σταυροφορους, τα αλογα τους να καλπαζουν κ.λ.π. κ.λ.π..... δεν θελω και πολυ να πλασω ολοκληρες ιστοριες στο κεφαλι μου....
Αφου χορτασαμε το καστρο ειπαμε να περπατησουμε λιγο στην πολη μπας και βρουμε και τιποτα φαγωσιμο να χορτασουμε και την πεινα μας... ματαια... αν και η πολη εχει στην πλειονοτητα της χριστιανους και δεν ακολουθει το Ραμαζανι φανατικα, δεν βρηκαμε τιποτα απολυτως... η πολη θυμιζε κλασικο χωριο της ελληνικης επαρχιας που δεν κυκλοφορει ψυχη. Ουτε εναν τουριστα δεν ειδαμε παρολο κιολας που το Καστρο του Κερακ θεωρειται απο τα σημαντικα αξιοθεατα της Ιορδανιας.
Κουρασμενοι και πεινασμενοι, επιβιβαστηκαμε στο αυτοκινητο για να φτασουμε στον τελικο μας προορισμο… την ΠΕΤΡΑ!!
Ο Ναος του Αγιου Γεωργιου στη Μανταμπα:
Λεπτομερεια απο τον Ψηφιδωτο Χαρτη της Μανταμπα:
Το Καστρο του Κερακ:
Στα "μπουντρουμια" του καστρου:
Οι φωτογραφιες μου, και στη 2η αποπειρα μου να τις ανεβασω, εξακολουθουν να εμφανιζονται desa... τεσπα...
και μερικες που βρηκα στο ιντερνετ απο το Wadi Mujib:
Τρελη ανυπομονησια και προσμονη, οπως ειναι φυσικο, και ετσι το ματι ανοιξε πολυ πριν το προγραμματισμενο εγερτηριο. Πρωινο, καφεδακι, αποχαιρετισμος του Αμμαν, επιβιβαση στο αυτοκινητο του Jad και αναχωρηση για Μανταμπα.
Φτανοντας στη Μανταμπα βρηκαμε το Ναο του Αγιου Γεωργιου να ειναι ακομα κλειστος. Μεχρι να ανοιξει, μας προτεινε ο Jad να παμε για ενα καφεδακι... "Μα πως? Δεν ειναι ολα κλειστα λογω Ραμαζανιου?"… “Μα οχι, εδω στη Μανταμπα η πλειοψηφια του πληθυσμου ειναι χριστιανοι οποτε δεν ισχυει το ωραριο του Ραμαζανιου". Στο δρομο μας για το καφενειο, μπηκαμε μαζι με τον Jad στο μαγαζι ενος κολλητου του για να του πει ενα "γεια". Μεσα στο μαγαζι ακουγοταν απο το τρανζιστορακι ορθοδοξη λειτουργια μιας και ο ανθρωπος ειναι χριστιανος. Μας εκανε εντυπωση, η αληθεια ειναι, το ποσο κολλητοι ηταν ενας μουσουλμανος με εναν χριστιανο τους παραξενους αυτους καιρους που διανυουμε και δεν χασαμε, βεβαια, την ευκαιρια να ρωτησουμε σχετικα τον Jad την ωρα του καφε.
Φτασαμε στο καφενειο το οποιο ηταν σε ενα στενο και ουτε καν φαινοταν πισω απο την βαρια πορτα ενος μαλλον αδιαφορου κτιριου. Μπαινοντας αντικρυσαμε το απολυτα αυθεντικο ανατολιτικο καφενειο, καθολου τουριστικο, με λιγοστους πελατες (ντοπιους μονο εννοειται). Κατσαμε σε ενα γωνιακο τραπεζακι, παραγγειλαμε καφε και αρχισαμε να μιλαμε με τον Jad... βασικα ο Jad μιλουσε περισσοτερο απαντωντας στον καταιγισμο των ερωτησεων μας.
Οσον αφορα στις σχεσεις χριστιανων και μουσουλμανων (με αφορμη τον κολλητο του που ειχε χαιρετησει προ ολιγου) μας ειπε οτι οχι μονο ζουν αρμονικα μεταξυ τους και πραγματικα δεν τους ενδιαφερει καθολου η θρησκεια του καθε συμπατριωτη τους, αλλα τιμωρειται κιολας οποιος κανει διακρισεις βασει θρησκειας ή καταγωγης.
Και μιας που λεμε για καταγωγη, η συντριπτικη πλειοψηφια των ιορδανων ειναι παλαιστινιοι (οπως και ο ιδιος ο Jad) και πλεον οι βεδουινοι δεν αποτελουν περισσοτερο απο το 15% του πληθυσμου.
Μας ειπε οτι ο βασιλιας τους Αbdullah II ειναι πολυ open minded, ισως λογω της αγγλιδας μητερας του, οτι τον θεωρουν πολυ δικαιο, απλο και προσιτο (μας ανεφερε χαρακτηριστικα οτι καποτε ο ιδιος ο βασιλιας πηρε ταξι και επιασε συζητηση με τον ταξιτζη για να μαθει τι παραπονα μπορει να εχει ο κοσμος απο τον βασιλια) και οτι ο λαος τον αγαπα πολυ. Κι αν τον τωρινο βασιλια τον αγαπουν , τον πατερα του, τον Hussein, τον λατρευαν κυριολεκτικα και τον θεωρουσαν ολοι (κι ακομα εξακολουθουν πολλοι) "πατερα" τους. Οταν πεθανε δε το 1999 το 3μερο πενθος ηταν περα για περα αληθινο για ολους, μιας και κανενας δεν ειχε τη δυναμη και το κουραγιο να δουλεψει, να παει σχολειο ή οτιδηποτε αλλο.
Με αφορμη το οτι καπνιζα πιασαμε και την κουβεντα για τις γυναικες στην Ιορδανια. Μας ειπε οτι στην Ιορδανια, και ειδικοτερα στο Αμμαν, δεν ζουν υπο τις συνθηκες που ζουν σε αλλα μουσουλμανικα κρατη… αν δεν το θελουν, δεν φορανε μαντηλα (και οι περισσοτερες δεν το θελουν), καπνιζουν (περισσοτερο κι απο αντρες), εχουν το δικαιωμα στο να ζητανε και να απαιτουν πραγματα απο τον αντρα τους χωρις να φοβουνται την οργη του ή το "χερι" του, μορφωνονται και εργαζονται (ενταξει δεν ειναι το καλυτερο των συζυγων να δουλευουν οι γυναικες τους σε ξενοδοχεια δυτικου τυπου με ισραηλινους και λοιπους μη μουσουλμανους να τους την πεφτουν, αλλα κατα τ' αλλα κανενα προβλημα
).Tον ρωτησαμε επισης, αν μεσα σε αυτον το πιο μοντερνο τροπο ζωης που ακολουθουν οι ιορδανοι εξακολουθει να υπαρχει πολυγαμια. Μας ειπε οτι ειναι νομιμο το να παντρευεσαι 4 γυναικες αλλα πλεον οι περισσοτεροι νεοι ανθρωποι δεν το κανουν για να μην πληγωσουν τη γυναικα τους και τα παιδια τους. Ανεφερε χαρακτηριστικα οτι δεν θα ηθελε τα δικα του παιδια να νιωθουν μεγαλωνοντας οπως εκεινος που εμενε κατω απο την ιδια στεγη με την μητρια του, γιατι οσο κι αν αγαπουσε τα ετεροθαλη του αδερφια, παντα ηταν αβολο το να μενουν οι 2 οικογενειες μαζι.
Μ' αυτα και μ' αυτα τα ενδιαφεροντα που μαθαμε, εφτασε και η ωρα που ανοιγε ο Ναος του Αγιου Γεωργιου, οποτε ξεκινησαμε με τα ποδια για εκει.
Ο Ναος του Αγιου Γεωργιου, που βρισκεται στο κεντρο της πολης, φιλοξενει το βασικο αξιοθεατο της που ειναι ο Ψηφιδωτος Χαρτης της Μανταμπα.
Ο χαρτης αυτος χρονολογειται απο την εποχη του Ιουστινιανου και ανακαλυφθηκε το 1884 οταν χριστιανοι που ηρθαν απο το Κερακ στην τοτε ακατοικητη Μανταμπα ετοιμαζονταν να χτισουν εκκλησια στη θεση μιας παλαιοτερης. Ο χαρτης ειναι προσανατολισμενος οχι απο το βορρα προς το νοτο αλλα απο την ανατολη προς τη δυση και δειχνει με μεγαλη ακριβεια, για την εποχη που φτιαχτηκε, τη θεση του Νειλου, της Αιγυπτου, της Ιερουσαλημ, της Νεκρας Θαλασας και των γυρω περιοχων.
Μετα τη Μανταμπα βουρ για το Wadi Mujib.
Eιχαμε διαβασει για την υπαρξη ενος πολυ ομορφου φαραγγιου που προσφερεται για trekking και αποφασισαμε να το ενταξουμε στο προγραμμα μας. Το γεγονος οτι δεν το περιλαμβανουν τα γκρουπς στα δικα τους προγραμματα ηταν ακομη ενας λογος να παμε.
Σε κοντινη αποσταση απο τη Νεκρα Θαλασσα το Wadi Mujib μας περιμενε να το διασχισουμε. Οντως ειναι πολυ ομορφο και το trekking μια υπεροχη εμπειρια αφου σχεδον ολη την ωρα βρισκεσαι μεσα στο νερο, αλλου μεχρι το γονατο, αλλου μεχρι την μεση και σε καποια σημεια κολυμπας κανονικα. Οταν μπαινεις στο φαραγγι, η πιεση του νερου ειναι μεγαλη και πρεπει να καταβαλλεις μεγαλη προσπαθεια για να πας κοντρα στο ρευμα του ποταμου, ενω στην επιστροφη σου η δυσκολια εγκειται στο οτι, επειδη πλεον πας με την ροη του ποταμου, καταβαλλεις προσπαθεια για να μην σε παρασυρει το ορμητικο νερο και σκασεις πανω σε κανα βραχο, δεντρο, ή πνιγεις. Σε καποια σημεια για να μπορεσεις να περασεις πρεπει να αναρριχηθεις πανω σε βραχους, κανοντας ουσιαστικα rappel, και αντιστοιχα κατα την επιστροφη πρεπει να κατεβεις τους ιδιους βραχους επισης κρατωντας σκοινια.
Κατα διαστηματα υπαρχουν και καποιοι νεαροι ιορδανοι υπαλληλοι που μπορουν να σε βοηθησουν αμα κολλησεις.
Το τοπιο ειναι μαγευτικο αλλα δυστυχως δεν πηρα μαζι μου μηχανη γιατι φοβηθηκα μην μου πεσει στο νερο... και αποδειχτηκε πως εκανα καλα γιατι στην επιστροφη γλυστρησα και εφυγα με τις μπαντες διανυοντας μια μεγαλη αποσταση αλλου ολοκληρη κατω απο το νερο προσπαθωντας ματαια να παρω ανασα και αλλου χτυπωντας σε κλαδια και πετρες. Ας ειναι καλα ενα παληκαρι απο αυτους που βρισκονται εκει για τετοιες περιπτωσεις κουλων πεζοπορων (και να πω πως δεν εχω ξανακανει trekking... πφφφ) o οποιος καταφερε να με φρεναρει προτου φτασω στη Νεκρα Θαλασσα
Μετα απο αυτη την καταπληκτικη (παρα το ατυχημα μου) εμπειρια, πηγαμε στο αυτοκινητο οπου μας περιμενε ο Jad, βγαλαμε τα μουσκεμενα μας ρουχα και παπουτσια βαζοντας στεγνα και με την μυρωδια του ποταμιου πανω μας (αφου δεν υπαρχουν ντουζ να ξεπλυθεις δυστυχως) ξεκινησαμε για μια μεγαλη διαδρομη που θα μας εβγαζε στο Κερακ.
Με χαλαρη κουβεντουλα και χαζευοντας την ομορφη διαδρομη φτασαμε αργα το μεσημερι στο Κερακ.
Η πολη ειναι χτισμενη σε λοφο και στην κορυφη του λοφου αυτου βρισκεται το Καστρο των Σταυροφορων που ειναι και το βασικο αξιοθεατο και χτιστηκε το 1142.
Τοσο το ιδιο το καστρο οσο και το σημειο οπου βρισκεται, στην κορυφη ενος αγριου και σχεδον ερημικου τοπιου, ειναι ακρως επιβλητικα.
Οσο περιτριγυριζαμε στην αυλη, τις στοες και τα περασματα και κοιτουσαμε την πανοραμικη θεα της γυρω περιοχης, προσπαθουσα να φανταστω πως θα ηταν το 1200 χωρις την υπαρξη της πολης και των δρομων... με μονο το καστρο να ξεπροβαλλει στη μεση του πουθενα... και πολυ γρηγορα το μυαλο μου αρχισε να φτιαχνει εικονες με τους σταυροφορους, τα αλογα τους να καλπαζουν κ.λ.π. κ.λ.π..... δεν θελω και πολυ να πλασω ολοκληρες ιστοριες στο κεφαλι μου....
Αφου χορτασαμε το καστρο ειπαμε να περπατησουμε λιγο στην πολη μπας και βρουμε και τιποτα φαγωσιμο να χορτασουμε και την πεινα μας... ματαια... αν και η πολη εχει στην πλειονοτητα της χριστιανους και δεν ακολουθει το Ραμαζανι φανατικα, δεν βρηκαμε τιποτα απολυτως... η πολη θυμιζε κλασικο χωριο της ελληνικης επαρχιας που δεν κυκλοφορει ψυχη. Ουτε εναν τουριστα δεν ειδαμε παρολο κιολας που το Καστρο του Κερακ θεωρειται απο τα σημαντικα αξιοθεατα της Ιορδανιας.
Κουρασμενοι και πεινασμενοι, επιβιβαστηκαμε στο αυτοκινητο για να φτασουμε στον τελικο μας προορισμο… την ΠΕΤΡΑ!!
Ο Ναος του Αγιου Γεωργιου στη Μανταμπα:
Λεπτομερεια απο τον Ψηφιδωτο Χαρτη της Μανταμπα:
Το Καστρο του Κερακ:
Στα "μπουντρουμια" του καστρου:
Οι φωτογραφιες μου, και στη 2η αποπειρα μου να τις ανεβασω, εξακολουθουν να εμφανιζονται desa... τεσπα...
και μερικες που βρηκα στο ιντερνετ απο το Wadi Mujib:
Last edited:
