angelospavl
Member
- Μηνύματα
- 70
- Likes
- 311
Περιεχόμενα
6η Ημερα
Την επομενη μερα, και εχωντας κοιμηθει αρκετα, σηκωνομαστε, ενα γρηγορο πρωινο και συνεχιζοουμε νοτια απο τον dessert highway για Ακαμπα, το νοτιοτερο σημειο της Ιορδανιας, που βρεχεται απο την Ερυθρα Θαλασσα. Η Ακαμπα ειναι ενα μερος παραθαλασσιο που διαφερει απο την υπολοιπη Ιορδανια.
Πολυτελη ξενοδοχεια και αλυσιδες καταστηματων, που δεν συναντησαμε αλλου σε ολο μας το ταξιδι.
Επειτα απο περιπου 1μησι ωρα φτανουμε στην Ακαμπα. Η πολη προσφερεται για καταδυσεις, snorkelling, και glass bottom, μιας και δεν ειμαστε πολυ φαν σε τέτοιου ειδους δραστηριοτητες, αφηνουμε το αμαξι, και ξεκιναμε την περιηγηση μας στην πολη. Περπαταμε κατα μηκους της ακτης, οπου μπορεις να διακρινεις το ελιατ, στην περιοχη του Ισραηλ.
Οι ανθρωποι που κολυμπανε ελαχιστοι, και μιας και ανυπομονυσια μας για την Ερημο ολο και μεγαλωνε αποφασιζουμε να μη βουτηξουμε.
Λιγα ακομα χιλιομετρα στα σοκακια της πολης, πινουμε ενα παραδοσιακο αραβικο καφε σε ενα ωραιο καφενεδακι στο κεντρο της πολης, και επιστρεφουμε στο αμαξι για να φυγουμε για την ερημο του wadi rum.
Σε αυτο το σημειο να πω οτι η Ακαμπα, μου περασε εντελως αδιαφορη, δεν εχει κατι ιδιατερο να δεις και ποσο μαλλον, οταν εχουμε συνηθισει εδω στην Ελλαδα σε ωραιες θαλασσες, και συναμα οταν δεν εισαι φιλος των καταδυσεων. Το γεγονος οτι βλεπεις την Ερυθρα θαλασσα είναι απο μονο του κατι πρωτογνωρο, αλλα μεχρι εκει. Προτεινεται για ανθρωπους που θελουν να χαλαρωσουν και να κανουν διαφορες θαλασσιες δραστηριοτητες.
Ξανα πισω λοιπον, στον dessert highway, και μετα σπο περιπου 40 χιλιομετρα(μιση ωρα δρομο), ειμαστε στο visitor center, ο δρομος απο την στιγμη που στριβεις δεξια για wadi rum, ειναι πανεμορφος και σε προιδεαζει για αυτο που θα ακολουθησει.
Φτανωντας λοιπον στο visitor center του wadi rum,μας περιμενει ο οδηγος μας απο το camp. Παιρνουμε τα απαραιτητα για την νυχτα αφηνουμε τα υπολοιπα στο αμαξι και ξεκιναμε την 3ωρη περιηγηση μας με το jeep στην ερημο. Ηδη κιόλας ο ενθουσιασμος μας δεν κρυβεται, οι στασεις καθολη την διαρκεια του jeep tour αρκετες για φωτογραφιες και ζεστό τσάι απο τους βεδουινους.
Ο βεδουινος οδηγος μας αρκετα καλος, εξηγωντας μας καθε λεπτομερεια, με αφηνει κιολας να οδηγησω το τζιπακι, κατι που για μενα με εκανε να γουσταρω πολυ, μιας και μ αρεσει φουλ η οδηγηση και ποσο μαλλον σε τετοια μερη!
Αξεχαστη εμπειρια θα ελεγα.
Οδηγω ως τον τελικο μας προορισμο που ειναι ενας απο τους πολλους λοφακους στην μεση της ερημου, για να δουμε το ηλιοβασιλεμα.
Μαζι με αλλους τουριστες, που εχουν καταφθασει και αυτοι εκει, περιμενουμε την δυση του ηλιου. Ο ηλιος σιγα σιγα αρχιζει να πεφτει πισω απο τα καφεπορτοκαλι βουνα της ερημου, και οι εικονες που δημιουργουνται ειναι μοναδικες!
Αντλωντας και απολαμβανωντας καθε λεπτο, κατα τις 6 ειναι ωρα για επιστροφη στο camp.
Το δωματιο μας, αρκετα ευρυχωρο και καθαρο.
Τακτοποιουμαστε, η νυχτα πεφτει, και ετοιμαζομαστε για βραδυνο, ενας μεγαλος μπουφες, με διαφορα παραδοσιακα φαγητα, οπως mansaf, hummus, και αφθονες αραβικες πιττες εννοειται.
Τρωγοντας γνωριζουμε και 4 παιδια ακομα απο γερμανια και ισπανια, που μενανε και αυτα στο ιδιο camp, και ετσι ξεκιναμε μια μικρη βραδυνη εξορμηση στην ερημο.
Η αληθεια ειναι οτι δεν μπορεις να πας μακρυα, μιας και δεν βλεπεις τιποτα και ισως αν απομακρυνθεις να μην μπορεσεις να γυρισεις πισω, παντα με φακους και εχωντας ως σημείο αναφορας τα ελαχιστα φωτα απο το camp, σταματαμε σε ενα σημειο στην μεση της ερημου και απολαμβανουμε τον απιστευτο ουρανο, στον οποιο διακρινονται αμετρητα αστερια.
Επικρατει μια γαληνια ησυχια και δεν ακουγεται τιποτα, η στιγμη ειναι μοναδικη. Δεν υπαρχουν λογια για να το περιγραψω, νομίζω μια απο τις πιο ομορφοτερες στιγμες του ταξιδιου μας!
Επιστρεφουμε στο camp, και ειναι ωρα για υπνο μιας και το επομενο πρωι πρεπει να σηκωθουμε αρκετα νωρις για το επεκειμενο camel tour στην ανατολη του ηλιου.
7η Ημερα
Η τελευταια ημερα του ταξιδιου μας ξεκιναει πολυ νωρις, τα ξυπνητηρια βαρανε απο τις 5 το πρωι, και σαν να μη θελωντας να αφησω τις 2 ζεστες κουβερτουλες μου, το γριλλισμα των καμηλων εξω απο το camp, και οι φωνες του βεδουινου οδηγου μας με παραπεμπει να κανω γρηγορα για να προλαβουμε το ξημερωμα.
Σηκωνομαστε γρηγορα και ξεκιναμε το camel tour, 2 καμηλες η μια 1,5 χρονων και η αλλη 2 οπως μας πληροφορησε ο οδηγος μας, μας οδηγουν σε ενα πανεμορφο μερος στο οποιο μπορεις να διακρινεις 2 βραχους και αναμεσα τους να ξεπροβαλλει ο ηλιος. Η βολτα με την καμηλα ιδιατερη και μοναδικη, επειτα απο μιση ωρα σταματαμε και απολαμβανουμε την ανατολη του ηλιου. Το θεαμα ειναι μοναδικο, οι ακτινες του κανουν το τοπιο μοναδικο και τα χρωματα που δημιουργουνται ειναι παραμυθενια διπλα στα βραχια της ερημου.
Ακολουθουν αμετρητες φωτογραφιες και καποιες συζητησεις με τον οδηγο μας, του τυπου πως ειναι η ζωη εδω, ποσο καιρο εχει τις καμηλες κλπ., αποριες που παντα ηθελα να ρωτησω.
Ανεβαινουμε ξανα στις καμηλες και επιστρεφουμε πισω στο camp, με τον ηλιο να καει ηδη αρκετα.
Ενας γρηγορος υπνακος μιας και η ωρα ηταν μολις 7παρα και ξανασηκωνομαστε για πρωινο.
Ωραιο πρωινο παραδοσιακο, με ολα τα απαραιτητα. Χαλαρωνουμε για λιγο κοιτωντας εξω απο το παραθυρο την αγρια ομορφια της φυσης και τον ηλιο να πεφτει πανω στα βουνα της ερημου. Επειτα, ξεκιναμε μια μικρη εξερευνηση στην ερημο, μονοι μας με τα ποδια, και παρεα με τον φιλο μας τον Ισπανο που γνωρισαμε. Περπαταμε αρκετα, αλλα ολα φαινονται τα ιδια, η αμμος αρχιζει να καει και ο ηλιος να γινεται ανυποφορος. Η εμπειρια να περπατας στην ερημο μοναδικη, κατι ξεχωριστο που δεν το ζεις καθημερινα. Επιστροφη πισω ξανα στο camp, και ωρα για να φευγουμε. Η ψυχολογια μας οχι και τοσο καλη που πρεπει να αφησουμε αυτο το υπεροχο μερος και μιας και ειναι η τελευταια μας ημερα δυσκολευει το ταξιδι της επιστροφης.
Ο οδηγος μας μας οδηγει στο visitro center, οπου ειχαμε αφησει το αμαξι. Το ρολοι γραφει 1μησι το μεσημερι και παρινουμε τον δρομο προς Μανταμπα. Ακολουθουμε ξανα τον desset highway αυτη την φορα εως το τελος, ο δρομος μοναχα μια ευθεια, και περιπου μετα απο 300 χιλιομετρα και 3μησι ωρες ταξιδι χωρις σταση, ειμαστε στην Μανταμπα. Εδω θα πω, οτι επιλεξαμε να περασουμε τις επομενες ωρες, μεχρι τις 11μησι το βραδυ που θα παραδιδαμε το αμαξι, στην Μανταμπα για το λογο, οτι αυτη η πολη μας κερδισε οσο περισσοτερο στο ταξιδι μας λογω της απιστευτης φιλοξενια της και της αγαπης που εισπραξαμε εκει.
5μησι ωρα το απογευμα, και κανουμε μια μιρκη σταση για εναν καφε στο ayola cafe στη Μανταμπα, το οποιο μαζευει ωραιο κοσμο και αρκετους φοιτητες.
Τελειωνοντας τον καφε μας, συνεχιζουμε για τα τελευταια μας souvenir, σε ενα μαγαζι που ειχαμε μπει και την πρωτη μας μερα στην Μανταμπα. Εδω να πω οτι επιτηδες παρελειψα αυτη την λεπτομερεια για τον εξης λογο.
Ο κυριος που εχει το μαγαζι εχει σπουδασει 7 χρονια στην Ελλαδα, την πρωτη φορα που ψωνισαμε απο εκει, μας ρωτησε αν ειμαστε ελληνες και αμεσως πιασαμε την κουβεντα στα Ελληνικα. Η ομιλια του απιστευτη, μας εκανε φοβερες τιμες, μας κερασε καφε και μας εδωσε την καρτα του οτι χρειαστουμε να του τηλεφωνησουμε. Ετσι εμεις, θελαμε να τον ξαναδουμε και να τον ευχαριστησουμε. Μπαινωντας μες το μαγαζι ρωταμε τον υπαλληλο που ειναι και μας λεει τοι λειπει στο Αμμαν, αμεσως του τηλεφωνει και συγκινημενος μας λεει, χαιρομαι που επιστρεψατε, γυριζω σε λιγο απο Αμμαν και θα ερθετε σπιτι μου να πιουμε μια μπυρα. Εμεις αμεσως ξεκιναμε τα δεν ειναι αναγκη κλπ., αλλα η επιμονη του δεν μας δινει περιθωρια.
Ψωνιζουμε τα τελευται suvenir, και ηρθε η ωρα για την συναντηση με τον αλλο φιλο μας που γνωρισαμε εκει, τον γιο των ιδιοκτητων απο το ξενοδοχειο, που ανεφερα και προηγουμενως, ενα παρα πολυ καλο παιδι με απιστευτη δοση χιουμορ, περιπου στα 24, μας συνανταει και περναμε το υπολοιπο απογευμα μαζι σε μια ωραια ταρατσα, πινωντας και τρωγοντας και απολαμβανωντας την θεα, προς την πολη. Το βραδυ μας κυλαει ωραια και η ωρα περναει χωρις να το καταλαβουμε. Ειναι σειρα για τον αλλον απο τα souvenir τωρα, να μας παει σπιτι του για μπυρα.
Χαιρετιομαστε και δινουμε μια υποσχεση αν ανταποδωσουμε την φιλοξενια στην Ελλαδα.
Ο κυριος απο τα souvenir μας περιμενει απο κατω και μας οδηγει σπιτι του, οπου μας προσφερει μπυρες να πιουμε. Καθομαστε λιγο μιας και ο χρονος περναει γρηγορα, συζηταμε για διαφορα θεματα, για την ζωη στην Ιορδανια, για τα ωραια χρονια που εζησε στην Ελλαδα, και για αλλα διαφορα θεματα.
Η ωρα 11παρα και πρεπει να φυγουμε για να απραδωσουμε το αμαξι, αποχαιρετιζομαστε και ξεκιναμε για το αεροδρομιο.
Η παραδοση του αυτοκινητου κομπλε, χωρις κανενα προβλημα και να μαστε ηδη με τις βαλιτσες μας προς παραδοση στο γκισε για Αθηνα.
Η πτηση ειναι προγραμαμτισμενη για τις 3μησι το βραδυ, τα ματια πλεον βαραινουν και οπου υπαρχει διαθεσιμη καρεκλα μας παιρνει ο υπνος, εχωντας ξυπνησει απο πολυ νωρις.
Η πτηση φευγει στην ωρα της και 5μησι ωρα ειμαστε στο Ελευθεριος Βενιζελος, εχωντας μεσα μας μια γεματη βαλιτσα αναμνησεις και ομορφες στιγμες που κερδισαμε απο αυτο το ταξιδι!
Dessert Highway
Aqaba
Wadi Rum Dessert
SUNSET
TO CAMP
SUNRISE
MADABA LAST NIGHT
Την επομενη μερα, και εχωντας κοιμηθει αρκετα, σηκωνομαστε, ενα γρηγορο πρωινο και συνεχιζοουμε νοτια απο τον dessert highway για Ακαμπα, το νοτιοτερο σημειο της Ιορδανιας, που βρεχεται απο την Ερυθρα Θαλασσα. Η Ακαμπα ειναι ενα μερος παραθαλασσιο που διαφερει απο την υπολοιπη Ιορδανια.
Πολυτελη ξενοδοχεια και αλυσιδες καταστηματων, που δεν συναντησαμε αλλου σε ολο μας το ταξιδι.
Επειτα απο περιπου 1μησι ωρα φτανουμε στην Ακαμπα. Η πολη προσφερεται για καταδυσεις, snorkelling, και glass bottom, μιας και δεν ειμαστε πολυ φαν σε τέτοιου ειδους δραστηριοτητες, αφηνουμε το αμαξι, και ξεκιναμε την περιηγηση μας στην πολη. Περπαταμε κατα μηκους της ακτης, οπου μπορεις να διακρινεις το ελιατ, στην περιοχη του Ισραηλ.
Οι ανθρωποι που κολυμπανε ελαχιστοι, και μιας και ανυπομονυσια μας για την Ερημο ολο και μεγαλωνε αποφασιζουμε να μη βουτηξουμε.
Λιγα ακομα χιλιομετρα στα σοκακια της πολης, πινουμε ενα παραδοσιακο αραβικο καφε σε ενα ωραιο καφενεδακι στο κεντρο της πολης, και επιστρεφουμε στο αμαξι για να φυγουμε για την ερημο του wadi rum.
Σε αυτο το σημειο να πω οτι η Ακαμπα, μου περασε εντελως αδιαφορη, δεν εχει κατι ιδιατερο να δεις και ποσο μαλλον, οταν εχουμε συνηθισει εδω στην Ελλαδα σε ωραιες θαλασσες, και συναμα οταν δεν εισαι φιλος των καταδυσεων. Το γεγονος οτι βλεπεις την Ερυθρα θαλασσα είναι απο μονο του κατι πρωτογνωρο, αλλα μεχρι εκει. Προτεινεται για ανθρωπους που θελουν να χαλαρωσουν και να κανουν διαφορες θαλασσιες δραστηριοτητες.
Ξανα πισω λοιπον, στον dessert highway, και μετα σπο περιπου 40 χιλιομετρα(μιση ωρα δρομο), ειμαστε στο visitor center, ο δρομος απο την στιγμη που στριβεις δεξια για wadi rum, ειναι πανεμορφος και σε προιδεαζει για αυτο που θα ακολουθησει.
Φτανωντας λοιπον στο visitor center του wadi rum,μας περιμενει ο οδηγος μας απο το camp. Παιρνουμε τα απαραιτητα για την νυχτα αφηνουμε τα υπολοιπα στο αμαξι και ξεκιναμε την 3ωρη περιηγηση μας με το jeep στην ερημο. Ηδη κιόλας ο ενθουσιασμος μας δεν κρυβεται, οι στασεις καθολη την διαρκεια του jeep tour αρκετες για φωτογραφιες και ζεστό τσάι απο τους βεδουινους.
Ο βεδουινος οδηγος μας αρκετα καλος, εξηγωντας μας καθε λεπτομερεια, με αφηνει κιολας να οδηγησω το τζιπακι, κατι που για μενα με εκανε να γουσταρω πολυ, μιας και μ αρεσει φουλ η οδηγηση και ποσο μαλλον σε τετοια μερη!
Αξεχαστη εμπειρια θα ελεγα.
Οδηγω ως τον τελικο μας προορισμο που ειναι ενας απο τους πολλους λοφακους στην μεση της ερημου, για να δουμε το ηλιοβασιλεμα.
Μαζι με αλλους τουριστες, που εχουν καταφθασει και αυτοι εκει, περιμενουμε την δυση του ηλιου. Ο ηλιος σιγα σιγα αρχιζει να πεφτει πισω απο τα καφεπορτοκαλι βουνα της ερημου, και οι εικονες που δημιουργουνται ειναι μοναδικες!
Αντλωντας και απολαμβανωντας καθε λεπτο, κατα τις 6 ειναι ωρα για επιστροφη στο camp.
Το δωματιο μας, αρκετα ευρυχωρο και καθαρο.
Τακτοποιουμαστε, η νυχτα πεφτει, και ετοιμαζομαστε για βραδυνο, ενας μεγαλος μπουφες, με διαφορα παραδοσιακα φαγητα, οπως mansaf, hummus, και αφθονες αραβικες πιττες εννοειται.
Τρωγοντας γνωριζουμε και 4 παιδια ακομα απο γερμανια και ισπανια, που μενανε και αυτα στο ιδιο camp, και ετσι ξεκιναμε μια μικρη βραδυνη εξορμηση στην ερημο.
Η αληθεια ειναι οτι δεν μπορεις να πας μακρυα, μιας και δεν βλεπεις τιποτα και ισως αν απομακρυνθεις να μην μπορεσεις να γυρισεις πισω, παντα με φακους και εχωντας ως σημείο αναφορας τα ελαχιστα φωτα απο το camp, σταματαμε σε ενα σημειο στην μεση της ερημου και απολαμβανουμε τον απιστευτο ουρανο, στον οποιο διακρινονται αμετρητα αστερια.
Επικρατει μια γαληνια ησυχια και δεν ακουγεται τιποτα, η στιγμη ειναι μοναδικη. Δεν υπαρχουν λογια για να το περιγραψω, νομίζω μια απο τις πιο ομορφοτερες στιγμες του ταξιδιου μας!
Επιστρεφουμε στο camp, και ειναι ωρα για υπνο μιας και το επομενο πρωι πρεπει να σηκωθουμε αρκετα νωρις για το επεκειμενο camel tour στην ανατολη του ηλιου.
7η Ημερα
Η τελευταια ημερα του ταξιδιου μας ξεκιναει πολυ νωρις, τα ξυπνητηρια βαρανε απο τις 5 το πρωι, και σαν να μη θελωντας να αφησω τις 2 ζεστες κουβερτουλες μου, το γριλλισμα των καμηλων εξω απο το camp, και οι φωνες του βεδουινου οδηγου μας με παραπεμπει να κανω γρηγορα για να προλαβουμε το ξημερωμα.
Σηκωνομαστε γρηγορα και ξεκιναμε το camel tour, 2 καμηλες η μια 1,5 χρονων και η αλλη 2 οπως μας πληροφορησε ο οδηγος μας, μας οδηγουν σε ενα πανεμορφο μερος στο οποιο μπορεις να διακρινεις 2 βραχους και αναμεσα τους να ξεπροβαλλει ο ηλιος. Η βολτα με την καμηλα ιδιατερη και μοναδικη, επειτα απο μιση ωρα σταματαμε και απολαμβανουμε την ανατολη του ηλιου. Το θεαμα ειναι μοναδικο, οι ακτινες του κανουν το τοπιο μοναδικο και τα χρωματα που δημιουργουνται ειναι παραμυθενια διπλα στα βραχια της ερημου.
Ακολουθουν αμετρητες φωτογραφιες και καποιες συζητησεις με τον οδηγο μας, του τυπου πως ειναι η ζωη εδω, ποσο καιρο εχει τις καμηλες κλπ., αποριες που παντα ηθελα να ρωτησω.
Ανεβαινουμε ξανα στις καμηλες και επιστρεφουμε πισω στο camp, με τον ηλιο να καει ηδη αρκετα.
Ενας γρηγορος υπνακος μιας και η ωρα ηταν μολις 7παρα και ξανασηκωνομαστε για πρωινο.
Ωραιο πρωινο παραδοσιακο, με ολα τα απαραιτητα. Χαλαρωνουμε για λιγο κοιτωντας εξω απο το παραθυρο την αγρια ομορφια της φυσης και τον ηλιο να πεφτει πανω στα βουνα της ερημου. Επειτα, ξεκιναμε μια μικρη εξερευνηση στην ερημο, μονοι μας με τα ποδια, και παρεα με τον φιλο μας τον Ισπανο που γνωρισαμε. Περπαταμε αρκετα, αλλα ολα φαινονται τα ιδια, η αμμος αρχιζει να καει και ο ηλιος να γινεται ανυποφορος. Η εμπειρια να περπατας στην ερημο μοναδικη, κατι ξεχωριστο που δεν το ζεις καθημερινα. Επιστροφη πισω ξανα στο camp, και ωρα για να φευγουμε. Η ψυχολογια μας οχι και τοσο καλη που πρεπει να αφησουμε αυτο το υπεροχο μερος και μιας και ειναι η τελευταια μας ημερα δυσκολευει το ταξιδι της επιστροφης.
Ο οδηγος μας μας οδηγει στο visitro center, οπου ειχαμε αφησει το αμαξι. Το ρολοι γραφει 1μησι το μεσημερι και παρινουμε τον δρομο προς Μανταμπα. Ακολουθουμε ξανα τον desset highway αυτη την φορα εως το τελος, ο δρομος μοναχα μια ευθεια, και περιπου μετα απο 300 χιλιομετρα και 3μησι ωρες ταξιδι χωρις σταση, ειμαστε στην Μανταμπα. Εδω θα πω, οτι επιλεξαμε να περασουμε τις επομενες ωρες, μεχρι τις 11μησι το βραδυ που θα παραδιδαμε το αμαξι, στην Μανταμπα για το λογο, οτι αυτη η πολη μας κερδισε οσο περισσοτερο στο ταξιδι μας λογω της απιστευτης φιλοξενια της και της αγαπης που εισπραξαμε εκει.
5μησι ωρα το απογευμα, και κανουμε μια μιρκη σταση για εναν καφε στο ayola cafe στη Μανταμπα, το οποιο μαζευει ωραιο κοσμο και αρκετους φοιτητες.
Τελειωνοντας τον καφε μας, συνεχιζουμε για τα τελευταια μας souvenir, σε ενα μαγαζι που ειχαμε μπει και την πρωτη μας μερα στην Μανταμπα. Εδω να πω οτι επιτηδες παρελειψα αυτη την λεπτομερεια για τον εξης λογο.
Ο κυριος που εχει το μαγαζι εχει σπουδασει 7 χρονια στην Ελλαδα, την πρωτη φορα που ψωνισαμε απο εκει, μας ρωτησε αν ειμαστε ελληνες και αμεσως πιασαμε την κουβεντα στα Ελληνικα. Η ομιλια του απιστευτη, μας εκανε φοβερες τιμες, μας κερασε καφε και μας εδωσε την καρτα του οτι χρειαστουμε να του τηλεφωνησουμε. Ετσι εμεις, θελαμε να τον ξαναδουμε και να τον ευχαριστησουμε. Μπαινωντας μες το μαγαζι ρωταμε τον υπαλληλο που ειναι και μας λεει τοι λειπει στο Αμμαν, αμεσως του τηλεφωνει και συγκινημενος μας λεει, χαιρομαι που επιστρεψατε, γυριζω σε λιγο απο Αμμαν και θα ερθετε σπιτι μου να πιουμε μια μπυρα. Εμεις αμεσως ξεκιναμε τα δεν ειναι αναγκη κλπ., αλλα η επιμονη του δεν μας δινει περιθωρια.
Ψωνιζουμε τα τελευται suvenir, και ηρθε η ωρα για την συναντηση με τον αλλο φιλο μας που γνωρισαμε εκει, τον γιο των ιδιοκτητων απο το ξενοδοχειο, που ανεφερα και προηγουμενως, ενα παρα πολυ καλο παιδι με απιστευτη δοση χιουμορ, περιπου στα 24, μας συνανταει και περναμε το υπολοιπο απογευμα μαζι σε μια ωραια ταρατσα, πινωντας και τρωγοντας και απολαμβανωντας την θεα, προς την πολη. Το βραδυ μας κυλαει ωραια και η ωρα περναει χωρις να το καταλαβουμε. Ειναι σειρα για τον αλλον απο τα souvenir τωρα, να μας παει σπιτι του για μπυρα.
Χαιρετιομαστε και δινουμε μια υποσχεση αν ανταποδωσουμε την φιλοξενια στην Ελλαδα.
Ο κυριος απο τα souvenir μας περιμενει απο κατω και μας οδηγει σπιτι του, οπου μας προσφερει μπυρες να πιουμε. Καθομαστε λιγο μιας και ο χρονος περναει γρηγορα, συζηταμε για διαφορα θεματα, για την ζωη στην Ιορδανια, για τα ωραια χρονια που εζησε στην Ελλαδα, και για αλλα διαφορα θεματα.
Η ωρα 11παρα και πρεπει να φυγουμε για να απραδωσουμε το αμαξι, αποχαιρετιζομαστε και ξεκιναμε για το αεροδρομιο.
Η παραδοση του αυτοκινητου κομπλε, χωρις κανενα προβλημα και να μαστε ηδη με τις βαλιτσες μας προς παραδοση στο γκισε για Αθηνα.
Η πτηση ειναι προγραμαμτισμενη για τις 3μησι το βραδυ, τα ματια πλεον βαραινουν και οπου υπαρχει διαθεσιμη καρεκλα μας παιρνει ο υπνος, εχωντας ξυπνησει απο πολυ νωρις.
Η πτηση φευγει στην ωρα της και 5μησι ωρα ειμαστε στο Ελευθεριος Βενιζελος, εχωντας μεσα μας μια γεματη βαλιτσα αναμνησεις και ομορφες στιγμες που κερδισαμε απο αυτο το ταξιδι!
Dessert Highway


Aqaba




Wadi Rum Dessert











SUNSET



TO CAMP


SUNRISE





MADABA LAST NIGHT


Attachments
-
16,1 MB Προβολές: 0