gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.751
Περιεχόμενα
Κεφάλαιο 3
Δευτέρα 24-11-2014
Η πρώτη μου δουλειά μετά το πρωινό ήταν (αφού είχα ερωτήσει από το προηγούμενο βράδυ στη ρεσεψιόν) να επισκεφθώ το εμπορικό κέντρο Digengof - το οποίο βρίσκεται πλησίον του ξενοδοχείου - για αγορά φωτογραφικής μηχανής.
Στο εμπορικό κέντρο αυτό, το έτος 1996 είχε πραγματοποιηθεί βομβιστική ενέργεια, η οποία είχε στοιχίσει τη ζωή 14 ανθρώπων.
Για την είσοδο στο εμπορικό κέντρο γινόταν στοιχειώδης έλεγχος,
Εκεί βρήκα το κατάστημα Camera, όπου και αγόρασα μία φωτογραφική μηχανή Nikon D5100. Ο καταστηματάρχης εξυπηρετικότατος μόνταρε τη μηχανή (μπαταρίες, card disc, λουριά), καθώς και την τσάντα της μηχανής. Έτσι ύστερα από περίπου πέντε χρόνια σε ταξίδι δεν θα με συντρόφευε η αγαπημένη μου Nikon D3000.
Ύστερα από αυτά, πήραμε ταξί από το ξενοδοχείο μου και κατευθυνθήκαμε βόρεια προς το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ όπου και το Μουσείο Εβραϊκού Πληθυσμού - Museum of the Jewish People (Bet Hatefutsoth)
Η συναγωγή του Πανεπιστημίου είναι ένα πρωτότυπο αρχιτεκτόνημα (βλ. φωτο)
Ενώ ο υπαίθριος χώρος διαθέτει πολλά έργα τέχνης διάσημων καλλιτεχνών, δωρεά εύπορων Εβραίων του εξωτερικού.
Το φαινόμενο αυτό, δηλαδή των δωρεών έργων τέχνης, συναντάται σε όλο το Τελ Αβίβ. Χαρακτηριστικό είναι ένα έργο τέχνης του Νταλί στην έξοδο του αεροδρομίου.
Στη συνέχεια με το λεωφορείο κατευθυνόμενοι νότια φθάσαμε στην αγορά κάρμελ
και περπατήσαμε προς τη θάλασσα παρατηρώντας την περιοχή με τα παλιότερα κτίσματα του Τελ Αβίβ.
Πλησιάζοντας προς τη θάλασσα παρατηρείς τις μεγάλες αντιθέσεις, όπως το μικρό παλαιό οίκημα και το νέο κτίριο θηρίο.
Επίσης παρατηρείς την έλλειψη έστω και στοιχειωδών έργων αποχέτευσης ομβρίων (οι βροχές είναι σπάνιες στο Ισραήλ). Έτσι σε περίπτωση βροχής υπάρχουν παντού λιμνάζοντα νερά.
Φθάνοντας στην παραλιακή ζώνη,
κατευθυνθήκαμε νότια προς Γιάφα. Συναντήσαμε ένα μεγάλο παραλιακό κτίριο το οποίο φαινόταν ότι είχε εγκαταλειφθεί προ πολλού. Διαβάζοντας τη στήλη μπροστά στο κτίριο πληροφορηθήκαμε ότι ήταν Δελφινάριο και ότι μετά από βομβιστική επίθεση δεν είχε ξαναχρησιμοποιηθεί. Στη στήλη αναφέρονταν τα ονόματα των θυμάτων.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω μια διευκρίνιση προς άρση πιθανών παρεξηγήσεων. Κάθε πόλεμος κηρυγμένος ή ακήρυχτος έχει θύματα από όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές. Η αναφορά μου σε θύματα στο παρόν, αφορούν στο τι έβλεπα στον τόπο όπου ευρισκόμουν και δεν έχουν να κάνουν με το δίκιο οποιασδήποτε πλευράς. Άλλωστε ο άνθρωπος είναι πολιτικό ον και μπορεί να κρίνει σφαιρικά.
Συνεχίζοντας προς Γιάφα, παρατηρούσαμε ότι παρά τις μαύρες σημαίες υπήρχαν αρκετοί σέρφερς.
Επίσης παρατηρούσαμε και σμήνη (αποδημητικών) πτηνών στον ουρανό.
Προχωρώντας φθάσαμε στο κέντρο της Γιάφα, από την παραλία όπου και παρατηρήσαμε με ενδιαφέρον – χωρίς να είμαστε εθνικιστές, το αντίθετο μάλιστα – την Ελληνική σημαία να δεσπόζει στο κέντρο του λιμανιού, λόγω της τεράστιας ιδιοκτησίας του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στο λιμανάκι και καταλήξαμε στο απόλυτα cultμαγαζί με το όνομα Container. Μπαίνοντας μέσα στο μαγαζί ακούμε υπέροχη μουσική blues – jazz. Αποφασίζουμε ότι αυτό το μαγαζί θα είναι ένα από τα στέκια μας για τις επόμενες τρείς ημέρες κατά τις οποίες θα είμαστε στο Τελ Αβίβ. Εγώ χάρηκα πολύ γιατί επί τέλους θα φόρτιζα τη μπαταρία της καινούργιας φωτογραφικής μου μηχανής, αφού ήδη είχα καταφέρει να βγάλω 175 φωτογραφίες, με μπαταρία της οποίας ο δείκτης έτεινε στο μηδέν.
Η χαρά μας έγινε μεγαλύτερη όταν μας πληροφόρησαν ότι την Τρίτη – το επόμενο βράδυ - θα είχε liveblues.
Ήπιαμε τα ποτά μας – ευτυχώς υπήρχε Glenfiddich – ακούσαμε υπέροχη blues – jazz μουσική και όταν πεινάσαμε φάγαμε υπέροχη ψαρόσουπα η οποία εκτός των άλλων είχε γαρίδες, μύδια, καβούρια κλπ, συνοδευόμενη από λευκό ισραηλινό κρασί. Το περίεργο ήταν ότι η ψαρόσουπα ήταν κόκκινη και το συζητήσαμε με το σεφ, το πώς μια τόσο νόστιμη ψαρόσουπα να είναι κόκκινη, ενώ στην Ελλάδα οι ψαρόσουπες είναι κατά κανόνα άσπρες.
Πραγματικά περάσαμε πάρα πολύ ωραία στο Container, αλλά δυστυχώς κάποια στιγμή έπρεπε να φύγουμε για να συνεχίσουμε την εξερεύνησή μας.
Έξω είχε νυχτώσει και από το λιμανάκι πήραμε την ανηφόρα για να συνεχίσουμε τη βόλτα μας στη Γιάφα.
Δοκίμαζα την καινούργια φωτογραφική μηχανή, από την οποία οφείλω να ομολογήσω ότι έμεινα πολύ ευχαριστημένος από την ποιότητα των φωτογραφιών.
Είδαμε το Τελ Αβίβ από ψηλά
Στη συνέχεια κατεβήκαμε στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό της Γιάφα
Περάσαμε από την περιοχή NEVE TSEDEK, με ωραία παλιά – από τα πρώτα σπιτάκια του Τελ Αβίβ, δυστυχώς όμως δίπλα σε μεγαθήρια.
Περπατήσαμε και στην οδό Ρότσιλντ
και επιστρέψαμε στην πλατεία Digengof, στο κέντρο της πόλης του Τελ Αβίβ, ώστε να συνεχίσουμε ή μάλλον να εντατικοποιήσουμε τη μπαρότσαρκα.
Να σημειώσω για ιστορικούς λόγους και επειδή περνάμε αρκετό μέρος του χρόνου μας στην πλατεία, στην οποία άλλωστε ήταν και το ξενοδοχείο μας (διαλέγω πάντα κεντρικά σημεία για να μείνω - ώστε να πίνω τα ποτά μου ήσυχος), ο Digengof ήταν ο πρώτος Δήμαρχος του Τελ Αβίβ.
Κατά τα λοιπά η νύχτα πέρασε υπέροχα με μουσικές (ακόμα και ελληνικές σε μπαρ της κεντρικής πλατείας Digengof) και ποτά. Αυτή τη νύχτα δεν πήγα προς την παραλιακή. Αύριο θα ξημέρωνε μια νέα γεμάτη μέρα και συγκεκριμένα ημέρα Ιερουσαλήμ. Το βράδυ όμως θα επιστρέφαμε στο Τελ Αβίβ και συγκεκριμένα στο Container όπου θα είχε live blues.
Δευτέρα 24-11-2014
Η πρώτη μου δουλειά μετά το πρωινό ήταν (αφού είχα ερωτήσει από το προηγούμενο βράδυ στη ρεσεψιόν) να επισκεφθώ το εμπορικό κέντρο Digengof - το οποίο βρίσκεται πλησίον του ξενοδοχείου - για αγορά φωτογραφικής μηχανής.
Στο εμπορικό κέντρο αυτό, το έτος 1996 είχε πραγματοποιηθεί βομβιστική ενέργεια, η οποία είχε στοιχίσει τη ζωή 14 ανθρώπων.
Για την είσοδο στο εμπορικό κέντρο γινόταν στοιχειώδης έλεγχος,
Εκεί βρήκα το κατάστημα Camera, όπου και αγόρασα μία φωτογραφική μηχανή Nikon D5100. Ο καταστηματάρχης εξυπηρετικότατος μόνταρε τη μηχανή (μπαταρίες, card disc, λουριά), καθώς και την τσάντα της μηχανής. Έτσι ύστερα από περίπου πέντε χρόνια σε ταξίδι δεν θα με συντρόφευε η αγαπημένη μου Nikon D3000.
Ύστερα από αυτά, πήραμε ταξί από το ξενοδοχείο μου και κατευθυνθήκαμε βόρεια προς το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ όπου και το Μουσείο Εβραϊκού Πληθυσμού - Museum of the Jewish People (Bet Hatefutsoth)
Η συναγωγή του Πανεπιστημίου είναι ένα πρωτότυπο αρχιτεκτόνημα (βλ. φωτο)
Ενώ ο υπαίθριος χώρος διαθέτει πολλά έργα τέχνης διάσημων καλλιτεχνών, δωρεά εύπορων Εβραίων του εξωτερικού.
Το φαινόμενο αυτό, δηλαδή των δωρεών έργων τέχνης, συναντάται σε όλο το Τελ Αβίβ. Χαρακτηριστικό είναι ένα έργο τέχνης του Νταλί στην έξοδο του αεροδρομίου.
Στη συνέχεια με το λεωφορείο κατευθυνόμενοι νότια φθάσαμε στην αγορά κάρμελ
και περπατήσαμε προς τη θάλασσα παρατηρώντας την περιοχή με τα παλιότερα κτίσματα του Τελ Αβίβ.
Πλησιάζοντας προς τη θάλασσα παρατηρείς τις μεγάλες αντιθέσεις, όπως το μικρό παλαιό οίκημα και το νέο κτίριο θηρίο.
Επίσης παρατηρείς την έλλειψη έστω και στοιχειωδών έργων αποχέτευσης ομβρίων (οι βροχές είναι σπάνιες στο Ισραήλ). Έτσι σε περίπτωση βροχής υπάρχουν παντού λιμνάζοντα νερά.
Φθάνοντας στην παραλιακή ζώνη,
κατευθυνθήκαμε νότια προς Γιάφα. Συναντήσαμε ένα μεγάλο παραλιακό κτίριο το οποίο φαινόταν ότι είχε εγκαταλειφθεί προ πολλού. Διαβάζοντας τη στήλη μπροστά στο κτίριο πληροφορηθήκαμε ότι ήταν Δελφινάριο και ότι μετά από βομβιστική επίθεση δεν είχε ξαναχρησιμοποιηθεί. Στη στήλη αναφέρονταν τα ονόματα των θυμάτων.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω μια διευκρίνιση προς άρση πιθανών παρεξηγήσεων. Κάθε πόλεμος κηρυγμένος ή ακήρυχτος έχει θύματα από όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές. Η αναφορά μου σε θύματα στο παρόν, αφορούν στο τι έβλεπα στον τόπο όπου ευρισκόμουν και δεν έχουν να κάνουν με το δίκιο οποιασδήποτε πλευράς. Άλλωστε ο άνθρωπος είναι πολιτικό ον και μπορεί να κρίνει σφαιρικά.
Συνεχίζοντας προς Γιάφα, παρατηρούσαμε ότι παρά τις μαύρες σημαίες υπήρχαν αρκετοί σέρφερς.
Επίσης παρατηρούσαμε και σμήνη (αποδημητικών) πτηνών στον ουρανό.
Προχωρώντας φθάσαμε στο κέντρο της Γιάφα, από την παραλία όπου και παρατηρήσαμε με ενδιαφέρον – χωρίς να είμαστε εθνικιστές, το αντίθετο μάλιστα – την Ελληνική σημαία να δεσπόζει στο κέντρο του λιμανιού, λόγω της τεράστιας ιδιοκτησίας του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στο λιμανάκι και καταλήξαμε στο απόλυτα cultμαγαζί με το όνομα Container. Μπαίνοντας μέσα στο μαγαζί ακούμε υπέροχη μουσική blues – jazz. Αποφασίζουμε ότι αυτό το μαγαζί θα είναι ένα από τα στέκια μας για τις επόμενες τρείς ημέρες κατά τις οποίες θα είμαστε στο Τελ Αβίβ. Εγώ χάρηκα πολύ γιατί επί τέλους θα φόρτιζα τη μπαταρία της καινούργιας φωτογραφικής μου μηχανής, αφού ήδη είχα καταφέρει να βγάλω 175 φωτογραφίες, με μπαταρία της οποίας ο δείκτης έτεινε στο μηδέν.
Η χαρά μας έγινε μεγαλύτερη όταν μας πληροφόρησαν ότι την Τρίτη – το επόμενο βράδυ - θα είχε liveblues.
Ήπιαμε τα ποτά μας – ευτυχώς υπήρχε Glenfiddich – ακούσαμε υπέροχη blues – jazz μουσική και όταν πεινάσαμε φάγαμε υπέροχη ψαρόσουπα η οποία εκτός των άλλων είχε γαρίδες, μύδια, καβούρια κλπ, συνοδευόμενη από λευκό ισραηλινό κρασί. Το περίεργο ήταν ότι η ψαρόσουπα ήταν κόκκινη και το συζητήσαμε με το σεφ, το πώς μια τόσο νόστιμη ψαρόσουπα να είναι κόκκινη, ενώ στην Ελλάδα οι ψαρόσουπες είναι κατά κανόνα άσπρες.
Πραγματικά περάσαμε πάρα πολύ ωραία στο Container, αλλά δυστυχώς κάποια στιγμή έπρεπε να φύγουμε για να συνεχίσουμε την εξερεύνησή μας.
Έξω είχε νυχτώσει και από το λιμανάκι πήραμε την ανηφόρα για να συνεχίσουμε τη βόλτα μας στη Γιάφα.
Δοκίμαζα την καινούργια φωτογραφική μηχανή, από την οποία οφείλω να ομολογήσω ότι έμεινα πολύ ευχαριστημένος από την ποιότητα των φωτογραφιών.
Είδαμε το Τελ Αβίβ από ψηλά
Στη συνέχεια κατεβήκαμε στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό της Γιάφα
Περάσαμε από την περιοχή NEVE TSEDEK, με ωραία παλιά – από τα πρώτα σπιτάκια του Τελ Αβίβ, δυστυχώς όμως δίπλα σε μεγαθήρια.
Περπατήσαμε και στην οδό Ρότσιλντ
και επιστρέψαμε στην πλατεία Digengof, στο κέντρο της πόλης του Τελ Αβίβ, ώστε να συνεχίσουμε ή μάλλον να εντατικοποιήσουμε τη μπαρότσαρκα.
Να σημειώσω για ιστορικούς λόγους και επειδή περνάμε αρκετό μέρος του χρόνου μας στην πλατεία, στην οποία άλλωστε ήταν και το ξενοδοχείο μας (διαλέγω πάντα κεντρικά σημεία για να μείνω - ώστε να πίνω τα ποτά μου ήσυχος), ο Digengof ήταν ο πρώτος Δήμαρχος του Τελ Αβίβ.
Κατά τα λοιπά η νύχτα πέρασε υπέροχα με μουσικές (ακόμα και ελληνικές σε μπαρ της κεντρικής πλατείας Digengof) και ποτά. Αυτή τη νύχτα δεν πήγα προς την παραλιακή. Αύριο θα ξημέρωνε μια νέα γεμάτη μέρα και συγκεκριμένα ημέρα Ιερουσαλήμ. Το βράδυ όμως θα επιστρέφαμε στο Τελ Αβίβ και συγκεκριμένα στο Container όπου θα είχε live blues.
Last edited by a moderator: