Αυστρία Ιταλια - Αυστρια και παλι Ιταλια με αυτοκινητο.

[kokoui]

Βγαίνουμε από την Ρώμη μπαίνουμε στον autostrataκαι το λιγο αγχος που ειχα εξαφανιστηκε, τωρα πλεον κατευθηνομασταν βορεια προς την πρωτευουσα της Τοσκανης, την πολη της τεχνη, της αναγεννησης την πολη των Μεδικων, του Μιχαηλ Αγγελου του Μποτιτσελι. Η διαδρομη κρατησε περιπου τρεις ωρες και κατα την διαρκεια της θαυμασαμε ατελειωτους αμπελωνες και ελαιονες.

Εξοδος για Φλωρεντια και πεφτοντας πανω στα διοδια παθαμε ενα μικρο σοκ των 21 ευρω. Πληρωσαμε και σε πολυ λιγο μπηκαμε σε μια φαινομενικα αδεια πολη απο αυτοκινητα. Αργοτερα καταλαβαμε οτι ηταν κυριακη και μαλλον αυτος ηταν ο λογος. Έτσι σε πολύ λίγο φτάσαμε στον προορισμό μας, το ξενοδοχείο b&bManzoni στην ομονυμη οδο. Εδω σε αντιθεση με την Ρωμη το ξενοδοχειο ηταν αψογο, με καλαισθητη διακοσμηση, ανετα δωματια και μια φιλικοτατη ιδιοκτητρια. Αφου τακτοποιηθηκαμε ξεκινησαμε με τα ποδια και τον χαρτη ανα χειρας για το κεντρο. Το ξενοδοχειο βρισκοταν εξω απο το κεντρο λογο παρκινγκ (το οποιο παρεπιμπτοντως δεν πληρωνεις την κυριακη) αλλα ταυτοχρονα μολις 10 λεπτα περπατημα απο το ντουομο, το οποιο κατευθηνομασταν.

Αντικρίζοντας αυτο το υπεροχο δημιουργημα μειναμε πραγματικα με το στομα ανοιχτο, τοσο με τον τρουλο οσο και με το κοδονοστασιο. Αξιο αναφορας ειναι και τα χρωματα του πρασινο και ασπρο. Διπλα απο το ντουομο βρισκεται το βαπτιστηριο. Προσφατα εχω διαβασει το τελευταιο βιβλιο του DanBrownInferno στο οποιο αναφερεται εκτενος η Φλωρεντια και τα αξιοθεατα της, ενα απο αυτα ειναι και το βαπτιστηριο οπως και το παλατσο βεκκιο, στοα βαζαρι και αλλα τα οποια θα αναφερθω μετα. Ετσι λοιπον ειχα μια επιθυμια να δω απο κοντα που εκρυψε τη μασκα του Δαντη ο κυριος Λανγκτον μεσα στο βαπτιστηριο. Φτανοντας στην εισοδο μου κοπηκε η φορα καθως οπως μας πληροφορησε η κυρια στην εισοδο υπηρχε ιδιοτικη ξεναγηση, αν ειναι δυνατον.

Απο εκει προχωρησαμε νοτια προς τη πιατσα ντελλα σινιορια οπου βρισκεται το παλατσο βεκκιο. Εδω σε αντιθεση με πριν, τα δρομακια του κεντρου ηταν γεματα απο κοσμο παρα το ψιλόβροχο. Σε λιγο φανηκε ο πανυψηλος πυργος του παλατσο βεκκιο και μπαινοντας στην πλατεια το υπολοιπο παλατι. Στα αριστερα του το αγαλμα του ποσειδωνα και δεξια του δαβιδ. Στα νοτια του παλατιου πανω ψηλα εντοπισα τη στοα βαζαρι (αυτή που χρησιμοποίησε ο Ρομπερτ Λαγκτον) να ξεκινα, περνα πανω από την πινακοθηκη ουφιτσι και από εκει φτανει στο ποντε βεκκιο και περνα πανω από τον Αρνο οπου καταληγει στο παλατσιο πιτι. Να μπουμε μεσα ουτε λογος με τοσο κοσμο και μεσα και εξω. Κατσαμε για λιγο σε κατι σκαλια διπλα για να ξεκουραστουμε ακουγοντας ταυτοχρονα τις υπεροχες μελοδιες από δυο μουσικους (βιολι και ένα μεγαλο εγχορδο). Όπως καθομασταν εκανε την εμφανιση του ενας οδοκαθαριστης (του δημου προφανος) που μάζευε μεχρι και τα αποτσιγαρα κανοντας τους καπνιστες της παρεας να ντραπουν αφανταστα. Αφου ξεκουραστηκαμε λιγο ξεκινησαμε για το pontevecchio περνοντας από ένα δρομο γεματο κοσμο. Φτανοντας δεν αλλαξε κατι. Ο κοσμος εξακολουθουσε να είναι παρα πολυς, βοηθουσε και το γεγονος ότι και εδώ δυο μουσικοι (με κιθαρα αυτοι) δημιουργουσαν σε συνδιασμο με το ηλιοβασηλεμα που αντανακλοταν στα ηρεμα νερα του αρνο ένα μαγευτικο σκηνικο. Με τα πολλα καταφεραμε να βρουμε χορο στην ακρη της γεφυρας για απιθανες φωτο με φοντο τον ποταμο. Αφου εσβησαν και οι τελευταιες αχτιδες και αναψαν τα φωτα σηκοθηκαμε με βαρια καρδια. Περασαμε από μια οδο με επωνυμους οικους, βγηκαμε στην πιατσα ρεπουπλικα και με λιγη περιπλανηση καταληξαμε στην piazza santacroce. Κατσαμε σε ένα καφε για μπυριτσα και χαλαρωση και γιναμε μαρτυρες ενός αστειου περιστατικου. Ενας μεθυσμενος εμφανιστηκε από το πουθενα ολογυμνος να τρεχει να φωναζει και να βριζει μαλλον. Σε πολύ λιγα λεπτα εφτασαν οι carabinieri και τον μαζεψαν. Κατά τις εντεκα το πηραμε αποφαση να επιστρεψουμε ξενοδοχειο. Φτανοντας μου περασε από το μυαλο μια ηδεα. Αφου εκανα ενα ελεγχο στο δυαδικτιο βεβαιοθηκα για αυτό που σκεφτομουν. Ειδοποιησα και τους αλλους ότι το πρωι θα πηγαιναμε Πιζα!!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• …

  Go to chapter

  Go
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[chris7]

Ωραίο ξεκίνημα, περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[kokoui]

Βγαίνουμε από την Ρώμη μπαίνουμε στον autostrataκαι το λιγο αγχος που ειχα εξαφανιστηκε, τωρα πλεον κατευθηνομασταν βορεια προς την πρωτευουσα της Τοσκανης, την πολη της τεχνη, της αναγεννησης την πολη των Μεδικων, του Μιχαηλ Αγγελου του Μποτιτσελι. Η διαδρομη κρατησε περιπου τρεις ωρες και κατα την διαρκεια της θαυμασαμε ατελειωτους αμπελωνες και ελαιονες.

Εξοδος για Φλωρεντια και πεφτοντας πανω στα διοδια παθαμε ενα μικρο σοκ των 21 ευρω. Πληρωσαμε και σε πολυ λιγο μπηκαμε σε μια φαινομενικα αδεια πολη απο αυτοκινητα. Αργοτερα καταλαβαμε οτι ηταν κυριακη και μαλλον αυτος ηταν ο λογος. Έτσι σε πολύ λίγο φτάσαμε στον προορισμό μας, το ξενοδοχείο b&bManzoni στην ομονυμη οδο. Εδω σε αντιθεση με την Ρωμη το ξενοδοχειο ηταν αψογο, με καλαισθητη διακοσμηση, ανετα δωματια και μια φιλικοτατη ιδιοκτητρια. Αφου τακτοποιηθηκαμε ξεκινησαμε με τα ποδια και τον χαρτη ανα χειρας για το κεντρο. Το ξενοδοχειο βρισκοταν εξω απο το κεντρο λογο παρκινγκ (το οποιο παρεπιμπτοντως δεν πληρωνεις την κυριακη) αλλα ταυτοχρονα μολις 10 λεπτα περπατημα απο το ντουομο, το οποιο κατευθηνομασταν.

Αντικρίζοντας αυτο το υπεροχο δημιουργημα μειναμε πραγματικα με το στομα ανοιχτο, τοσο με τον τρουλο οσο και με το κοδονοστασιο. Αξιο αναφορας ειναι και τα χρωματα του πρασινο και ασπρο. Διπλα απο το ντουομο βρισκεται το βαπτιστηριο. Προσφατα εχω διαβασει το τελευταιο βιβλιο του DanBrownInferno στο οποιο αναφερεται εκτενος η Φλωρεντια και τα αξιοθεατα της, ενα απο αυτα ειναι και το βαπτιστηριο οπως και το παλατσο βεκκιο, στοα βαζαρι και αλλα τα οποια θα αναφερθω μετα. Ετσι λοιπον ειχα μια επιθυμια να δω απο κοντα που εκρυψε τη μασκα του Δαντη ο κυριος Λανγκτον μεσα στο βαπτιστηριο. Φτανοντας στην εισοδο μου κοπηκε η φορα καθως οπως μας πληροφορησε η κυρια στην εισοδο υπηρχε ιδιοτικη ξεναγηση, αν ειναι δυνατον.

Απο εκει προχωρησαμε νοτια προς τη πιατσα ντελλα σινιορια οπου βρισκεται το παλατσο βεκκιο. Εδω σε αντιθεση με πριν, τα δρομακια του κεντρου ηταν γεματα απο κοσμο παρα το ψιλόβροχο. Σε λιγο φανηκε ο πανυψηλος πυργος του παλατσο βεκκιο και μπαινοντας στην πλατεια το υπολοιπο παλατι. Στα αριστερα του το αγαλμα του ποσειδωνα και δεξια του δαβιδ. Στα νοτια του παλατιου πανω ψηλα εντοπισα τη στοα βαζαρι (αυτή που χρησιμοποίησε ο Ρομπερτ Λαγκτον) να ξεκινα, περνα πανω από την πινακοθηκη ουφιτσι και από εκει φτανει στο ποντε βεκκιο και περνα πανω από τον Αρνο οπου καταληγει στο παλατσιο πιτι. Να μπουμε μεσα ουτε λογος με τοσο κοσμο και μεσα και εξω. Κατσαμε για λιγο σε κατι σκαλια διπλα για να ξεκουραστουμε ακουγοντας ταυτοχρονα τις υπεροχες μελοδιες από δυο μουσικους (βιολι και ένα μεγαλο εγχορδο). Όπως καθομασταν εκανε την εμφανιση του ενας οδοκαθαριστης (του δημου προφανος) που μάζευε μεχρι και τα αποτσιγαρα κανοντας τους καπνιστες της παρεας να ντραπουν αφανταστα. Αφου ξεκουραστηκαμε λιγο ξεκινησαμε για το pontevecchio περνοντας από ένα δρομο γεματο κοσμο. Φτανοντας δεν αλλαξε κατι. Ο κοσμος εξακολουθουσε να είναι παρα πολυς, βοηθουσε και το γεγονος ότι και εδώ δυο μουσικοι (με κιθαρα αυτοι) δημιουργουσαν σε συνδιασμο με το ηλιοβασηλεμα που αντανακλοταν στα ηρεμα νερα του αρνο ένα μαγευτικο σκηνικο. Με τα πολλα καταφεραμε να βρουμε χορο στην ακρη της γεφυρας για απιθανες φωτο με φοντο τον ποταμο. Αφου εσβησαν και οι τελευταιες αχτιδες και αναψαν τα φωτα σηκοθηκαμε με βαρια καρδια. Περασαμε από μια οδο με επωνυμους οικους, βγηκαμε στην πιατσα ρεπουπλικα και με λιγη περιπλανηση καταληξαμε στην piazza santacroce. Κατσαμε σε ένα καφε για μπυριτσα και χαλαρωση και γιναμε μαρτυρες ενός αστειου περιστατικου. Ενας μεθυσμενος εμφανιστηκε από το πουθενα ολογυμνος να τρεχει να φωναζει και να βριζει μαλλον. Σε πολύ λιγα λεπτα εφτασαν οι carabinieri και τον μαζεψαν. Κατά τις εντεκα το πηραμε αποφαση να επιστρεψουμε ξενοδοχειο. Φτανοντας μου περασε από το μυαλο μια ηδεα. Αφου εκανα ενα ελεγχο στο δυαδικτιο βεβαιοθηκα για αυτό που σκεφτομουν. Ειδοποιησα και τους αλλους ότι το πρωι θα πηγαιναμε Πιζα!!!

 

[σαιτας]

Αγαπημενη Ιταλια, κριμα που διαλεξατε autostrada για να πατε Φλωρεντια. Ο επαρχιακος δρομος ειναι πολυ πιο ομορφος και γενικα οταν δεν υπαρχει προβλημα χρονου, προτιμουμε τους επαρχιακους δρομους. Παντως περιμενουμε την συνεχεια.

 

[kokoui]

Αγαπημενη Ιταλια, κριμα που διαλεξατε autostrada για να πατε Φλωρεντια. Ο επαρχιακος δρομος ειναι πολυ πιο ομορφος και γενικα οταν δεν υπαρχει προβλημα χρονου, προτιμουμε τους επαρχιακους δρομους. Παντως περιμενουμε την συνεχεια.

Συμφωνω απολυτα με τον δρομο, το διαπιστωσαμε στη συνεχεια. Απλως ηταν η πρωτη μου διαδρομη με ενοικιαζομενο σε ξενη χωρα και για αρχη ηθελα να παω απο τον συντομο.

 

[kokoui]

Οχτω και τριαντα το πρωι ξεκινησαμε για πιζα. Σε αντιθεση με την προηγουμενη μερα, υπηρχε αρκετη κινηση στους δρομους. Σε καποιο σημειο λιγο πριν βγουμε από την πολη και μπουμε σε αυτοκινητοδρομο ταχειας πεσαμε σε μια απιστευτη κινηση οπου ημασταν σταματημενοι στο ιδιο σημειο για πανω από μιση ωρα. Περιμεναμε υπομονετικα και αφου περασε καμια ωρα ξεκολλησαμε και πιασαμε δρομο. Σαραντα λεπτα αυτοκινηδρομο και άλλη μιση ωρα από επαρχιακο φτασαμε πιζα. Εκει ανησυχησα λιγο που πιασαμε την επαρχια μπας και εκανε κανενα λαθος το gps αλλα η πινακιδες με καθυσηχασαν. Παντως για πρωτη γευση από επαρχια τοσκανης ενθουσιαστηκα. Ο δρομος μας εβγαλε σε κυκλικο κομβο από εκει συνεχησαμε για αλλα πεντε λεπτα, στριψαμε αριστερα περασαμε κατω από τα τειχοι και τσουκ στα δεξια μας ο περιφημος πυργος. Η πρωτη εντυπωση, όπως ειπε και η γυναικα μου νομιζεις ότι καποιος σου κανει πλακα. Ότι ο πυργος είναι ψευτικος και καποια στιγμη θα σου πουν αστειο είναι. Δεν γινετε να στεκει αυτό το πραγμα και να μην επεσε ακομη. Άλλο να το βλεπεις από κοντα και άλλο από τις φωτο, είναι πολύ διαφορετικα. Το συζητησαμε λιγο μεταξυ μας βγαλαμε αρκετες φωτο περιπλανηθήκαμε γυρο από τον ναο και καταλήξαμε διπλα στα υπαίθρια μαγαζακια για αναμνηστικα. Ακολουθος προχωρησαμε λιγο προς την πολη αλλα δεν υπαρχει και κατι το ιδιαίτερο να δεις. Επιστρεψαμε στο αμαξι και φυγαμε, ολο αυτό δεν πηρε πανω από δυο με δυομιση ωρες. Θα ηθελα να ανεβω στον πυργο αλλα δεν υπηρχε θεμα να περιμενω στην ουρα. Γενικα είναι μια ωραια εμπειρια και χαιρομαι που ειχα την ευκαιρια να το δω. Επιστρεψαμε Φλωρεντια (ευτηχως δεν πεσαμε σε κινηση) αφησαμε το αυτοκινητο στο ξενοδοχειο και γραμμη για το κεντρο. Εδώ να αναφέρω ένα θεμα που ειχαμε με το παρκινγκ, αν ξερει καποιος τι ισχει να μας πει. Το ξενοδοχειο δεν ειχε δικο του και ετσι επρεπε να παρκαρω στον δρομο αλλα δεν ηξερα αν δικαιούμαι. Ενας ντοπιος μου ειπε ότι μπορω μονο εκει που είναι μπλε γραμμες αλλα δε ειδα πουθενα. Ετσι για να ειμαστε σιγουροι το πηραμε σε στεγασμενο παρκινγκ επι πληρωμης που ειχε διπλα. Όμως… για δεκαπεντεμιση ωρες πληρωσαμε τριανταενα ευρο. Ευτυχώς στους αλλους προορισμους προνόησα να εχουν παρκινγκ τα ξενοδοχεια. Για το υπόλοιπο της ημερας περιπλανηθηκαμε στο κεντρο, από δρομακι σε πλατεια, από πλατεια σε μαγαζακια και ουτο καθεξής. Σαν πολη μου αρεσε αφανταστα, καλυτερα και από την Ρωμη, πολύ καθαρη και πολυ ασφαλης. Κινηθήκαμε ακομα και την νυχτα σε απομερα δρομακια και δεν ανυσηχησαμε καθολου. Παντου εβλεπες κοσμο. Το μονο που παραληψαμε είναι να περασουμε την απεναντι πλευρα του αρνου. Δεν πειράζει όμως γιατι ξερω σιγουρα ότι θα ξαναπαω, αυτή τη φορα όμως και με γευση από τοσκανη. Η επομενη μερα μας ξημέρωσε συνεφιασμενη και εμεις ξεκινησαμε για Βενετια. Tο καλύτερο μερος του ταξιδιου (τουλαχιστον για εμενα)!!!

 

[damasta]

διαβαζοντας το ταξιδι σας θυμαμαι κι εγω εντονα το δικο μας πριν μερικα χρονια.
στην Πιζα η εκκλησια ειναι ενα μουσειο απο μονη της ,οσο για τον Πυργο οταν βγαζεις το εισητηριο σου λενε την ώρα που μπορεις να τον ανεβεις ( ουτε εμεις ανεβηκαμε γιατι τα εισητηρια ηταν για αρκετες ωρες αργοτερα).

 

[kokoui]

διαβαζοντας το ταξιδι σας θυμαμαι κι εγω εντονα το δικο μας πριν μερικα χρονια.
στην Πιζα η εκκλησια ειναι ενα μουσειο απο μονη της ,οσο για τον Πυργο οταν βγαζεις το εισητηριο σου λενε την ώρα που μπορεις να τον ανεβεις ( ουτε εμεις ανεβηκαμε γιατι τα εισητηρια ηταν για αρκετες ωρες αργοτερα).

Επισης μεγαλη ουρα υπηρχε και για ... τις τουαλετες διπλα. Ενα ευρω το ατομο, μαλλον βγαζουν περισσοτερα παρα απο τον πυργο.

 

[Samion]

1. Εδώ να αναφέρω ένα θεμα που ειχαμε με το παρκινγκ, αν ξερει καποιος τι ισχει να μας πει. Το ξενοδοχειο δεν ειχε δικο του και ετσι επρεπε να παρκαρω στον δρομο αλλα δεν ηξερα αν δικαιούμαι. Ενας ντοπιος μου ειπε ότι μπορω μονο εκει που είναι μπλε γραμμες αλλα δε ειδα πουθενα. 2. Σαν πολη μου αρεσε αφανταστα, καλυτερα και από την Ρωμη,

1. καλα σου ειπε. μονο στις μπλε γραμμες .οπου υπόψη ειναι επι πληρωμη εννοειται. με παρκομετρο, καρτες κλπ. ολες οι πληροφοριες καθως και οι χαρτες για το πού βρισκονται οι μπλε γραμμες στο κατωθι λινκ. καλο ειναι να πηγαινουμε με τους χαρτες τυπωμενους, θελει προετοιμασια το δυσκολο παρκινγκ στο κεντρο της πόλης.
http://www.serviziallastrada.it/ind...category&layout=blog&id=38&Itemid=156&lang=it
2. γουστα. απλά θυμιζω οτι δεν μπορεις να συγκρινεις μια μικρη επαρχιακή πόλη με μια μητροπολη που ειναι 10-15 φορές μεγαλυτερη.

 

[kokoui]

Τριτη πρωι αναχωρησαμε από Φλωρεντια για Βενετια. Μια τελευταία γευση από την πολη πριν πιασουμε autostrata, ευθυς δρομος για πολύ λιγο και μετα στροφες, τουνελ, γεφυρες καθως περνουσαμε μεσα από τα απεννινα οροι. Μετα από καμια ωρα οδηγημα και ενώ ημασταν ακομα στα ψηλα σταματησαμε για καυσιμο και καφε. Ο καιρος ηταν συνεφιασμενος και δροσερος (καμια σχεση με τα χαμηλα) και ετσι πηραμε τον καφε μας διπλα στο αυτοκινητο με θεα το πρασινο. Από εκει ξεκινησε η κατηφορα για κανενα μισαωρο και μετα ευθειες μεχρι που φτανει το ματι σου. Το gps έδειχνε μονιμος μια ευθεια καθετη γραμμη.

Σε κάποια στιγμη φτασαμε, βγηκαμε από τον αυτοκινηδρομο (αφου πληρωσαμε στα διόδια) και σε πολύ λιγα λεπτα φτασαμε στο ξενοδοχειο μας το villaadele. Βρισκοταν στην περιοχη margera, μια πολύ ησυχη περιοχη και όπως διαπιστώσαμε στη συνεχεια πολύ κοντα στη Βενετια. Το ξενοδοχειο στεγαζοταν σε ένα ανεξαρτητο κτηριο, με δυο οροφους και το ισόγειο και με δικο του κλειστο παρκινγκ στο οποιο παρεμπίπτοντος υπηρχαν αυτοκινητα με πινακιδες από Ελβετια, Γερμανια και Αυστρια. Το προσωπικο στην υποδοχη ηταν φιλικο και εξυπηρετικο, αφου τακτοποιησαμε τα πραγματα μας στα δωματια μας κατατόπισε για την περιοχη που βρισκομασταν και φυσικα για την Βενετια, τροπους μετακινησης, αξιοθεατα, εστιατορια κ.α. Μας συστησε το βραδυ που θα επιστρεφαμε να φαμε σε καποιο εστιατοριο της περιοχης λογο κοστους φυσικα αλλα και ποιοτητας. Αγορασαμε εισητηρια για λεοφορειο, πηραμε τον χαρτη της πολης και φυγαμε για την σταση η οποια βρισκοταν μολις δεκα βηματα μακρια. Η διαδρομη κρατησε οσο διαβασα στο φορουμ, δηλαδη δεκα λεπτα. Από εκει που φτανεις στον σταθμο των λεοφορειων και μετα εχει με τα ποδια και με βαρκα. Εμεις επιλεξαμε το περπατημα για αρχη και σκεφτηκα εκεινη την στιγμη, δηλαδη αν επελεγα ξενοδοχειο μεσα στην πολη????? Πως θα τα βγαζαμε περα μεσα από τον λαβύρινθο που μπηκαμε? Ο τυπος στο ξενοδοχειο μας ειπε να ακολουθησουμε τις κιτρινες πινακιδες που γραφουν ειτε προς rialto ειτε sanMarco. Όμως πινακιδες δεν βλεπεις σε κάθε γωνια με αποτελεσμα κάθε τοσο να μπαινουμε σε καποιο αδιεξοδο και μετα παλι πισω. Αργοτερα καταλαβα ότι ο σιγουρος τροπος είναι να ακολουθας τους αλλους. Οι ¨αλλοι¨ ηταν μονιμος μια γραμμη από κοσμο που κινούταν προς μια κατεύθυνση σαν τα μυρμηγκια . Ακούγετε κουραστικο και ότι μπορει να ταλαιπωρηθήκαμε όμως καμια σχεση, αντιθετα το διασκεδασαμε, αφεθηκαμε να ¨χαθουμε¨ και να γινουμε ένα με το πληθος. Οι γυναίκες σε καποια στιγμη αρχισαν να μπαινουν σε μερικα από τα αμέτρητα μαγαζάκια που υπαρχουν και πουλουν ότι φανταστεις, από ρουχα που είναι και το ποιο συνηθες μεχρι κοσμηματα μουρανο , χειτοποιητες κουκλες, ακομα και εργαστηρι που κατασκευαζει γονδολες. Ετσι χωρις να το καταλαβουμε βρεθήκαμε στη γεφυρα του ριαλτο να χαζεύουμε τις βαρκες να πηγαινοέρχονται (βαπορετο, ταξι, γονδολες) όπως και τοσος και τοσος κοσμος ειτε να κανουν ότι και εμεις ειτε απλα να παιρνουν. Περασαμε απεναντι, τα καταστηματα εγιναν πιο μεγαλα και γνωστα και πλέον ημασταν κοντα στην πλατεια του αγιου μαρκου. Σε καποια φαση φτασαμε στη διασημη πλατεια, την διασχίσαμε μεχρι την προβλητα των σκαφων και κατσαμε να ξεκουραστουμε. Προς εκπληξη μας διαπιστώσαμε ότι απαγορεύεται να καθεσαι στα σκαλια των γυρο κτηρίων ετσι βολευτηκαμε διπλα σε κατι που είναι σαν καμπαναριο, πυργος ή κατι άλλο δεν ξερω. Τωρα για το ολο σκηνικο που αντικρισαμε δεν θα μπω στη διαδικασια να περιγραψω γιατι δεν βρισκω λογια. Ετσι και αλλιώς εχουν γραφτει τοσα και τοσα που οποιαδηποτε προσπαθεια μου θα ηταν αχρείαστη. Απλα θα πω ότι είναι μια εμπειρια που θα μου μείνει αξεχαστη. Για το υπολοιπο της ημερας ειδαμε τα γνωστα, τον ναο, το παλατι, την γεφυρα των στεναγμων και γενικα περιπλανηθήκαμε στη γυρο περιοχη. Πεσαμε και σε ένα εκπληκτικό ταχυφαγειο τυπου παστα, με μονο πεντε ευρω το ατομο φαγαμε εξαίσιο φαγητο. Alfredospasta και είναι καπου πισω από την πλατεια. Μου είναι αδυνατο να περιγραψω ακριβώς.

Με το που νύχτωσε πήραμε το βαπορετο για την επιστροφη μεσα από το μεγαλο καναλι, εκει οι φοτογραφικες πηραν φωτια. Στο λεοφορειο για την επιστροφη εμφανίστηκαν ελεγκτές εισητηριων. Ο διπλα μου ειχε ληγμένο και απ΄ότι ειδα πληρωσε προστιμο γυρο στα 50 με 60 ευρω. Η τιμη του εισητηριου ηταν 1,20.

Και η δευτερη μερα κύλησε στους ιδιους ρυθμους. Πιασαμε και γονδολα με 70 ευρω και περπατησαμε σε καινουργια στενα και γειτονιες. Δεν πηγαμε στο Μουρανο, Μπουρανο (ακουσα τα καλυτερα) για τον απλουστατο λογο ότι ειχαμε μονο δυο μερες και επιλεξαμε να χαρουμε την κυρια πολη. Η πεμπτη εφτασε και μετα από ένα καλο προγευμα στο ξενοδοχειο ξεκινησαμε για τεσερισημιση ωρες ταξιδι προς Σαλτσμπουργκ.

 

[kokoui]

Όπως προαναφερα, το ξενοδοχειο βρισκοταν πολύ κοντα στον κυριος δρομο ετσι δεν μας πηρε περισσοτερα από 5 λεπτα να μπουμε. Ειχα την εντυπωση ότι θα κατευθυνόμασταν δυτικα πρωτα και μετα θα ανηφορίζαμε προς Αυστρια και θα παιρνουσαμε από Ινσμπρουκ, αντιθετα το gps μας πηρε πρωτα ανατολικα και ακολουθως ανηφορισαμε προς Ουντινε. Λιγο πριν τα συνορα σταματησαμε σε βενζιναδικο για καυσιμο, καφε και την βινιετα που θα χρειαζομασταν για τις μετακινησεις μας στην Αυστρια. Για δεκα μερες που ηταν και το μίνιμουμ χρονου που μπορουσες να παρεις πληρωσαμε οχτωμιση ευρω αν θυμαμαι καλα. Συνεχίσαμε το δρομο μας και μπορουσαμε πλεον να δουμε τις Αλπεις να πλησιαζουν ή μαλλον να πλησιαζουμε. Πιασαμε τα βουνα για τα καλα πριν μας ¨ενημερωσουν¨ οι πινακιδες ότι περασαμε τα συνορα. Λιγο μετα σταματήσαμε σε κατι σαν διοδια που πληρωνεις 10 ευρω. Συνεχισαμε και το σκηνικο ειχε ηδη αλλαξει, εχτος από τα πανύψηλα βουνα που τα διαπερνούσαμε μεσα απο σήραγγες, εβλεπες παντου δασοι, σπιτακια στην ακρη του δρομου με τις χαρακτηρίστηκες στεγες και αγελαδες να βοσκουν, θύμιζε διαφήμιση της milka (γνωστη σοκολάτα). Με την συνοδεία ψιλοβροχου και χωρις να υπαρχει λογος να σταματησουμε να δουμε κατι σημαντικο συνεχίσαμε χωρις σταση για τον προορισμο μας. Φτανοντας μπηκαμε από την νοτια πλευρα στην πολη οπου ηταν και το ξενοδοχειο μας το Jufa. Βρίσκεται πολύ κοντα στην παλια πολη μολις πεντε δεκα λεπτα με τα ποδια με δικο του παρκινγκ κατι που μας βοηθησε αφανταστα.

Στο Σαλτσμπουργκ μειναμε τέσσερις μερες, ο καιρος δεν ηταν σύμμαχος μας αφου εβρεχε συχνα όμως αυτο δεν μας εμποδισε να την περπατησουμε, να δουμε αρκετα από τα αξιοθεατα της, το φρουριο hohensalzburg που βρισκετε πανω από την πολη και προσφερη πανοραμικη θεα της πολης και της γυρο περιοχης (ειδικα το βραδυ είναι μαγικα), το σπιτι του μοτσαρτ, το παλατι μιραμπελ και τους κηπους του, αλλα και ολη την παλια πολη τους καθεδρικους και πολλα αλλα. Δεν την χορταίνεις με τιποτα αυτή την πολη νομιζεις ότι εισαι σε παραμύθι. Η γυναικα μου ειχε ενθουσιαστει αφανταστα δεν ηθελε με τιποτα να φυγει.

Τεσσερις μερες όμως μονο για την πολη θεωρησα ότι ηταν πολλες, ετσι και ειχα ηδη προγραμματίσει εκδρομες με το αυτοκινητο. Την δευτερη μερα που ηταν και αρκετα βροχερη, πεταχτήκαμε μεχρι το Μοναχο για να δουμε το μουσειο τεχνολογιας, αξιζει τον κοπο και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Στην εξοδο μας συναντησαμε και ένα Ελλαδιτη μονιμο κατοικο του Μοναχου που έπαιζε στο αγορακι του και μας συστησε να παμε σε ένα άλλο τμημα του μουσειου που εχει αποκλειστικά μονο αεροπλανα και βρισκοταν στην άλλη πλευρα της πολης. Κατά την επιστροφη μας ο καιρος μαλάκωσε και ετσι φυγαμε για την πολη, όπως ειπα και πριν δεν την χορταινεις. Την τριτη μερα φυγαμε νωρις για το werfen που βρισκεται 40 χιλιομετρα νοτια του Σαλτσμπουργκ και συγκεκριμένα για το Eisriesenwelt, τη μεγαλητερη σπηλια παγου στον κοσμο και που επισκέπτονται περι τις 200000 κοσμου το χρονο. Να περιγραψω τι είναι και την διαδρομη για να φτασεις η οποια είναι λιγο τρομακτικη θα ελεγα για αυτους που εχουν υψοφοβια και οσους εχουν προβλημα φυσικης καταστασης. Με το που βγαινεις από τον κυριος δρομο για το werfen το gps σε παιρνει σε ένα παρκινγκ και από εκει ακολουθας τις πινακιδες που σε βγαζουν σε ένα ανηφορικο δρομο με 21% ανωφέρεια για περιπου δυο χιλιομετρα μεχρι που φτανεις στο παρκινγκ. Εκει μπαινεις στο κτηριο για τα εισητηρια 20 ευρω το ατομο, και μπορεις να αγορασεις αναμνηστικα, και από εκει ξεκινας μια διαδρομη 20 λεπτα περπατήματος μετα ανεβαίνεις με το τελεφερικ και από εκει αλλα 20 λεπτα περπατήματος. Εννοείται ότι η διαδρομη είναι ανηφορικη και είναι στην ακρη του γκρεμου, θα προσπαθήσω να ανεβασω φωτο. Η σπηλια εκτείνεται μεσα στις αλπεις για αρκετα χιλιομετρα αλλα εμεις προχωρησαμε μονο ένα οπου υπαρχει παγος και παντα ανηφορικα. Ανεβηκαμε και κατεβηκαμε 1400 σκαλοπατια και το συνολικο υψος από την εισοδο της σπηλιας μεχρι πανω αντιστοιχεί στο υψος ενός 40 οροφου κτηριου. Υποψη ότι η θερμοκρασια είναι μηδεν βαθμοι. Στην εισοδο διαλεγεις γκρουπ αγγλόφωνο ή γερμανοφωνο και η ξεναγηση διαρκει 70 λεπτα. Η λεξη σπηλια κανει καποιον να σκεφτει ένα στενο περασμα που προχωρας σκηφτος αλλα δεν είναι καθολου ετσι, να αναφερω ενδεικτικά ότι σε καποια σημεια το πλατος είναι 20 με 30 μετρα και το υψος άλλο τοσο. Είναι πολύ κουραστικο ολο αυτό και αν καποιος εχει προβλημα υγειας καλο είναι να το αποφυγει. ΟΜΩΣ πρόκειται για μοναδικη εμπειρια και η θεα από εκει ψηλα είναι μαγευτικη. Επιστρέφοντας στο αυτοκινητο ειχαμε σκοπο να παμε και από τους καταραχτες κριμλερ όμως μολις το gps μας εδειξε μια ωρα και σαραντα λεπτα αλλαξαμε γνωμη μιας και ειμασταν πολύ κουρασμενοι. Επιστρεψαμε στο ξενοδοχειο για ξεκουραση και μετα παλι στην πολη. Αυτή περιληπτικά είναι οι εμπειρία μας από το παραμυθενιο Σαλτσμπουργκ. Την δευτερα το πρωι ξεκινησαμε για τη λιμνη κομο, η διαδρομη διήρκησε εφτα ωρες!!!

 

[kokoui]