psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.720
- Likes
- 62.486
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Η συνέχεια στο Helsinki
Ποτέ δε χάνω την ευκαιρία στις εκδρομές μου για μια επίσκεψη σε λαϊκή αγορά, πόσο μάλλον όταν είναι στο δρόμο μου όπως η «Kauppatori» ,νιώθοντας γρήγορα την ανάγκη να γελάσω (ή να κλάψω) με κάποιες τιμές, παραπλήσιες των Ελληνικών:
Πεινούσα ήδη και ήμουν αποφασισμένος να δοκιμάσω ένα ωραίο πιάτο με σολομό και πατάτες που μου γυάλισε παρόλο το υψηλό του κόστος, το μέγεθος όμως της μερίδας ήταν σκέτη κοροϊδία κι απογοητεύτηκα, συνεχίζοντας ακάθεκτος το δρόμο μου:
Σκοπός μου ήταν να φτάσω μέχρι τον εντυπωσιακό καθεδρικό ναό «Uspenskin» για να τον φωτογραφίσω, ανατολικό ορθόδοξο ναό του 1868 και μεγαλύτερη ορθόδοξη εκκλησία στη βόρεια Ευρώπη, προχωρώντας και πάλι παραλιακά, για λίγο αυτή τη φορά:
Βλέπετε η επόμενη στάση της ημέρας αφορούσε την όμορφη πλατεία «Senaatintori» που ήταν κοντά μου κι ένα πολύ σημαντικό αξιοθέατο που δυστυχώς βρισκόταν υπό ανακαίνιση, με το μεγαλύτερο του μέρος καλυμμένο. Μικρό το κακό:
Αν κάτι ξεχωρίζει στην πλατεία βέβαια δεν είναι άλλο από το άγαλμα του Φινλανδού Δούκα «Alexander II» ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εγκαθίδρυση της φινλανδικής κρατικής υπόστασης, αποκάλυψης του 1894:
Το βαγόνι μιας τροχήλατης Pub (!) που περνούσε από τις γραμμές με έβαλε σε σκέψη, κυρίως ευγνωμονώντας που δε το πετύχαμε σε καμιά από τις παρεΐστικες εκδρομές μας (να το πάμε σούζα), ξεκινώντας την ανάβαση από τα σκαλιά μπροστά στο ναό που φιλοξενούσαν επίσης αρκετό κόσμο λόγω της λιακάδας:
Να και μια πανοραμική λήψη της όμορφης πλατείας, την ίδια ώρα που διαπίστωσα πως έχω ξεχάσει μια ρύθμιση στη μηχανή, εξ ου και οι κακές και σχετικά σκοτεινές φωτογραφίες της ημέρας. Πάλι καλά:
Κι επειδή είπα ναό, αναφέρομαι φυσικά εδώ και ώρα στον καθεδρικό – ορόσημο «Helsingin tuomiokirkko» της πόλης και γενικότερα της Φινλανδίας, που έβλεπα πλέον από τη σωστή μεριά του. Ο ευαγγελικός λουθηρανικός ναός χτίστηκε μεταξύ 1830 και 1852 ως φόρος τιμής στον Μεγάλο Δούκα της Φινλανδίας, Αυτοκράτορα Νικόλαο Α' της Ρωσίας:
Ωραία όλα αυτά παιδιά μου, πολύ ωραία δε λέω, όμως η υπόθεση σήκωνε καλωσόρισμα μιας και βρισκόμουν εδώ και ώρα σε Φιλανδικό έδαφος και παρέμενα ακόμη στεγνός. Ανεπίτρεπτο σκέφτηκα και έσπευσα προς την pub «Thirsty Scholar» προκειμένου να αποκαταστήσω την τάξη πίνοντας μια μπύρα στο ωραίο της αίθριο:
Ήταν οι πρώτη στιγμή μες την ημέρα που ένα ψυχρό αεράκι έκανε την εμφάνιση του αναγκάζοντας με να φορέσω και να κουμπώσω τη ζακέτα μου, την ώρα που ήδη κατηφόριζα προς το Εθνικό θέατρο «Suomen Kansallisteatteri» και το μουσείο τέχνης «Ateneumin taidemuseo» που αμφότερα ξεχώριζαν:
Και τα δύο βρισκόταν φυσικά στην «πλατεία σιδηροδρόμων» όπου περιπλανιόμουν εδώ και κάποια λεπτά τσεκάροντας και τις ωραίες της καντίνες εκτός των άλλων:
Αφού τσίμπησα κάτι με μεγάλη ευχαρίστηση, προσπέρασα τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό και ξεκίνησα να προχωράω προς το διπλανό πεζόδρομο με κατεύθυνση το ξενοδοχείο:
Ήταν η στιγμή που μπήκα και στη χαρακτηριστική «στοά» με τα μπαράκια κι εστιατόρια της που θα βρείτε κάνοντας αναζήτηση με το όνομα Mummotunneli, θέλοντας ν’ αποφύγω και δύο περίεργους που δε ξέρω τι στο διάολο ήθελαν κι άρχισαν τα σχόλια:
Εξάλλου πολύ σύντομα έφτασα αρκετά κοντά ως σχεδίαζα, μπροστά στο διάσημο κτήριο «Ylioppilastalo» με κατεύθυνση το ξενοδοχείο. Πριν απ’ αυτό όμως πέρασα απέναντι για να δω και το άγαλμα του 1932 «Kolmen sepän patsas» που μου κίνησε την περιέργεια και αφορά τρεις σιδηρουργούς, με την πλατεία που θεωρείται κεντρικότατη να παίρνει το όνομα της απ’ αυτό:
Κράξτε με ελεύθερα όσο θέλετε, όμως η αίσθηση που αποκόμισα όσο κινούμουν κεντρικά στο Ελσίνκι ήταν πως μου έφερνε στο μυαλό λίγο την Αμερική, εκτός της παραλιακής γραμμής φυσικά που μου έμοιαζε κάπως με αυτή της Στοκχόλμης:
Μετά από ανασύνταξη δυνάμεων για λίγο κι έχοντας νυχτώσει βγήκα ξανά στους δρόμους του κέντρου, ερχόμενος αντιμέτωπος όχι μόνο τη βροχή και τη διαφορά θερμοκρασίας (να ναι καλά το μπουφανάκι απ’ την Καμπότζη) αλλά και τις μεγάλες ουρές έξω από τις μπυραρίες. Ρε κάντε μας τη χάρη:
Σαν άβγαλτος την πάτησα κι εγώ μπαίνοντας σ’ αυτή τη διαδικασία, ευτυχώς χωρίς αναμονή έξω από την «Old Irish Pub» όπου οι φωστήρες βάλανε στον πάνω χώρο ένα κλαμπάκι, οπότε όλο το πρόβλημα ήταν λόγω κοινής εισόδου.
Ήπια τη μπύρα μου όχι και τόσο ευχάριστα, καθώς είχα ξεχάσει πόσο σιχαμένοι γίνονται τα βράδια οι Σκανδιναβοί, βάζοντας τη λογική να δουλέψει αμέσως μετά όταν ξανάβγαινα προς αναζήτηση:
Αναφέρομαι στη λογική, γιατί αυτό ισχύει συνήθως σε όλες τις πόλεις όταν απομακρύνεσαι έστω και λίγα μέτρα από το φασαριόζικο κέντρο. Η «Pub Ludvig» ,το πανέμορφο αυτό υπόγειο μαγαζί με ωραία ήσυχη ατμόσφαιρα και καλό κόσμο ήταν αυτό που ήθελα, αποτελώντας επί της ουσίας ένα Whiskey bar, με καλύτερες μάλιστα τιμές από τα φασαριόζικα που βρισκόμουν.
Δε θα μπορούσα να πω όχι στον προτεινόμενο συνδυασμό ΙΡΑ μπύρας και Special Whiskey σε κόστος 12€. Αυτές είναι προσφορές.
Έτσι φτιάχνονται οι βραδιές…
Ποτέ δε χάνω την ευκαιρία στις εκδρομές μου για μια επίσκεψη σε λαϊκή αγορά, πόσο μάλλον όταν είναι στο δρόμο μου όπως η «Kauppatori» ,νιώθοντας γρήγορα την ανάγκη να γελάσω (ή να κλάψω) με κάποιες τιμές, παραπλήσιες των Ελληνικών:
Πεινούσα ήδη και ήμουν αποφασισμένος να δοκιμάσω ένα ωραίο πιάτο με σολομό και πατάτες που μου γυάλισε παρόλο το υψηλό του κόστος, το μέγεθος όμως της μερίδας ήταν σκέτη κοροϊδία κι απογοητεύτηκα, συνεχίζοντας ακάθεκτος το δρόμο μου:
Σκοπός μου ήταν να φτάσω μέχρι τον εντυπωσιακό καθεδρικό ναό «Uspenskin» για να τον φωτογραφίσω, ανατολικό ορθόδοξο ναό του 1868 και μεγαλύτερη ορθόδοξη εκκλησία στη βόρεια Ευρώπη, προχωρώντας και πάλι παραλιακά, για λίγο αυτή τη φορά:
Βλέπετε η επόμενη στάση της ημέρας αφορούσε την όμορφη πλατεία «Senaatintori» που ήταν κοντά μου κι ένα πολύ σημαντικό αξιοθέατο που δυστυχώς βρισκόταν υπό ανακαίνιση, με το μεγαλύτερο του μέρος καλυμμένο. Μικρό το κακό:
Αν κάτι ξεχωρίζει στην πλατεία βέβαια δεν είναι άλλο από το άγαλμα του Φινλανδού Δούκα «Alexander II» ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εγκαθίδρυση της φινλανδικής κρατικής υπόστασης, αποκάλυψης του 1894:
Το βαγόνι μιας τροχήλατης Pub (!) που περνούσε από τις γραμμές με έβαλε σε σκέψη, κυρίως ευγνωμονώντας που δε το πετύχαμε σε καμιά από τις παρεΐστικες εκδρομές μας (να το πάμε σούζα), ξεκινώντας την ανάβαση από τα σκαλιά μπροστά στο ναό που φιλοξενούσαν επίσης αρκετό κόσμο λόγω της λιακάδας:
Να και μια πανοραμική λήψη της όμορφης πλατείας, την ίδια ώρα που διαπίστωσα πως έχω ξεχάσει μια ρύθμιση στη μηχανή, εξ ου και οι κακές και σχετικά σκοτεινές φωτογραφίες της ημέρας. Πάλι καλά:
Κι επειδή είπα ναό, αναφέρομαι φυσικά εδώ και ώρα στον καθεδρικό – ορόσημο «Helsingin tuomiokirkko» της πόλης και γενικότερα της Φινλανδίας, που έβλεπα πλέον από τη σωστή μεριά του. Ο ευαγγελικός λουθηρανικός ναός χτίστηκε μεταξύ 1830 και 1852 ως φόρος τιμής στον Μεγάλο Δούκα της Φινλανδίας, Αυτοκράτορα Νικόλαο Α' της Ρωσίας:
Ωραία όλα αυτά παιδιά μου, πολύ ωραία δε λέω, όμως η υπόθεση σήκωνε καλωσόρισμα μιας και βρισκόμουν εδώ και ώρα σε Φιλανδικό έδαφος και παρέμενα ακόμη στεγνός. Ανεπίτρεπτο σκέφτηκα και έσπευσα προς την pub «Thirsty Scholar» προκειμένου να αποκαταστήσω την τάξη πίνοντας μια μπύρα στο ωραίο της αίθριο:
Ήταν οι πρώτη στιγμή μες την ημέρα που ένα ψυχρό αεράκι έκανε την εμφάνιση του αναγκάζοντας με να φορέσω και να κουμπώσω τη ζακέτα μου, την ώρα που ήδη κατηφόριζα προς το Εθνικό θέατρο «Suomen Kansallisteatteri» και το μουσείο τέχνης «Ateneumin taidemuseo» που αμφότερα ξεχώριζαν:
Και τα δύο βρισκόταν φυσικά στην «πλατεία σιδηροδρόμων» όπου περιπλανιόμουν εδώ και κάποια λεπτά τσεκάροντας και τις ωραίες της καντίνες εκτός των άλλων:
Αφού τσίμπησα κάτι με μεγάλη ευχαρίστηση, προσπέρασα τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό και ξεκίνησα να προχωράω προς το διπλανό πεζόδρομο με κατεύθυνση το ξενοδοχείο:
Ήταν η στιγμή που μπήκα και στη χαρακτηριστική «στοά» με τα μπαράκια κι εστιατόρια της που θα βρείτε κάνοντας αναζήτηση με το όνομα Mummotunneli, θέλοντας ν’ αποφύγω και δύο περίεργους που δε ξέρω τι στο διάολο ήθελαν κι άρχισαν τα σχόλια:
Εξάλλου πολύ σύντομα έφτασα αρκετά κοντά ως σχεδίαζα, μπροστά στο διάσημο κτήριο «Ylioppilastalo» με κατεύθυνση το ξενοδοχείο. Πριν απ’ αυτό όμως πέρασα απέναντι για να δω και το άγαλμα του 1932 «Kolmen sepän patsas» που μου κίνησε την περιέργεια και αφορά τρεις σιδηρουργούς, με την πλατεία που θεωρείται κεντρικότατη να παίρνει το όνομα της απ’ αυτό:
Κράξτε με ελεύθερα όσο θέλετε, όμως η αίσθηση που αποκόμισα όσο κινούμουν κεντρικά στο Ελσίνκι ήταν πως μου έφερνε στο μυαλό λίγο την Αμερική, εκτός της παραλιακής γραμμής φυσικά που μου έμοιαζε κάπως με αυτή της Στοκχόλμης:
Μετά από ανασύνταξη δυνάμεων για λίγο κι έχοντας νυχτώσει βγήκα ξανά στους δρόμους του κέντρου, ερχόμενος αντιμέτωπος όχι μόνο τη βροχή και τη διαφορά θερμοκρασίας (να ναι καλά το μπουφανάκι απ’ την Καμπότζη) αλλά και τις μεγάλες ουρές έξω από τις μπυραρίες. Ρε κάντε μας τη χάρη:
Σαν άβγαλτος την πάτησα κι εγώ μπαίνοντας σ’ αυτή τη διαδικασία, ευτυχώς χωρίς αναμονή έξω από την «Old Irish Pub» όπου οι φωστήρες βάλανε στον πάνω χώρο ένα κλαμπάκι, οπότε όλο το πρόβλημα ήταν λόγω κοινής εισόδου.
Ήπια τη μπύρα μου όχι και τόσο ευχάριστα, καθώς είχα ξεχάσει πόσο σιχαμένοι γίνονται τα βράδια οι Σκανδιναβοί, βάζοντας τη λογική να δουλέψει αμέσως μετά όταν ξανάβγαινα προς αναζήτηση:
Αναφέρομαι στη λογική, γιατί αυτό ισχύει συνήθως σε όλες τις πόλεις όταν απομακρύνεσαι έστω και λίγα μέτρα από το φασαριόζικο κέντρο. Η «Pub Ludvig» ,το πανέμορφο αυτό υπόγειο μαγαζί με ωραία ήσυχη ατμόσφαιρα και καλό κόσμο ήταν αυτό που ήθελα, αποτελώντας επί της ουσίας ένα Whiskey bar, με καλύτερες μάλιστα τιμές από τα φασαριόζικα που βρισκόμουν.
Δε θα μπορούσα να πω όχι στον προτεινόμενο συνδυασμό ΙΡΑ μπύρας και Special Whiskey σε κόστος 12€. Αυτές είναι προσφορές.
Έτσι φτιάχνονται οι βραδιές…
