Το Κουτάισι απέχει ένα διωράκι από το Μπατούμι, γύρω στις 11 το πρωί κατεβήκαμε, είχαμε αρκετές ώρες να εξερευνήσουμε και αυτή την πόλη.
Βρήκαμε σύντομα το τουριστικό περίπτερο, όπου αφήσαμε τα μπαγκάζ για να κινούμαστε ελεύθερα.
Είχε τρελή ζέστη και υγρασία δεν το έβλεπα να την παλεύω εύκολα το μεσημέρι εκεί, βλέποντας και κάνοντας.
Περπατήσαμε γύρω γύρω από το κέντρο και τα αξιοθέατα που βλέπαμε στο χάρτη.
Φτάσαμε στο γνωστό τοπόσημο το Labour Monument, φουλ σοβιετίλα
και το εντυπωσιακό συντριβάνι Colchis Fountain
βρήκαμε τη White Bridge και περάσαμε απέναντι
Την άκουσα από τη ζέστη, άρχισαν να γυρνάνε όλα γύρω μου.
Καθίσαμε δίπλα στο ποτάμι και αυτό ήταν το τελευταίο μας γεύμα στη χώρα.
Μιαμ μιαμ
Το Κουτάισι δεν μου άρεσε. Λίγο το κλίμα, λίγο τα φτωχά αξιοθέατα, νομίζω πως αξίζει να το έχεις μόνο σα βάση για τις πολύ ωραίες εκδρομές που μπορείς να κάνεις στη Δυτική Γεωργία.
Ο ταξιτζής που μας πήγε στο αεροδρόμιο έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να είναι το τελευταίο μας ταξίδι γενικώς.
'Η που θα ήταν στο αντίθετο ρεύμα, ή θα γκάζωνε κολλημένος στον προφυλακτήρα του μπροστινού, λες και του είπαμε τρέχα να προλάβουμε το αεροπλάνο, δέθηκα με ό,τι ζώνη βρήκα μπροστά μου κι ευτυχώς επιζήσαμε κ από αυτό.
Το αεροδρόμιο του Κουτάισι, από τα χειρότερα σε θέματα οργάνωσης, ο κλιματισμός υπολειτουργούσε και όλος ο κόσμος ήταν στοιβαγμένος σε μια αίθουσα στην είσοδο, ο έλεγχος ήταν κλειστός
'Οταν επιτέλους περάσαμε, ψωνίσαμε τα ωραία μας κρασάκια από τα duty free και χαζεύαμε τις έθνικ γραφικές φιγούρες, κάτι τεραστίων διαστάσεων Καυκάσιων ή Καζακστανών ( , αφού από τη διπλανή πύλη αναχωρούσε αεροπλάνο για το Ακτάου του Καζακστάν.
Σ’ ένα καλοκαίρι ειδικών συνθηκών που μου προέκυψε αναπάντεχα, νομίζω ήταν ακριβώς αυτό που είχα ανάγκη.
Να ξεφύγω κάπο, να δω ασυνήθιστες, εικόνες, να κουραστώ και όλα αυτά δίχως να ξοδευτώ τόσο σε ημέρες άδειας όσο και οικονομικά.
Επετεύχθησαν όλα και με το παραπάνω.
Και με εγγυημένη παρέα που περνάω πάντα καλά-άσχετα που τον κράζω, στο συγκεκριμένο ταξίδι ήταν πολύ συγκεντρωμένος και δεν έχασε τα πράγματά του ούτε 10 φορές
Με πλήρη επίγνωση ότι έχασα ίσως το καλύτερο κομμάτι της χώρας, τα Μέστια με το Ουσγκούλι, είμαι γενικά τύπος των πόλεων και λιγότερο της φύσης, που συνήθως την αποζητώ σαν προσθήκη στα ταξίδια και όχι ως κύριο προορισμό. Εξαιρέσεις βεβαίως υπάρχουν πάντα.
Επί μέρους λοιπόν
Τυφλίδα – Η τοποθεσία μπουστάρει την πόλη, ποτάμι, λόφοι και ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική, παλιά πόλη, μισοερειπωμένα νεοκλασσικά, γοητεία και στον αντίποδα η λουστραρισμένη Ρουσταβέλι, τελεφερίκ, μοντέρνες γέφυρες, φαγητό και τρομερό κρασί, τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Καύκασος-Κασμπέκ Το πέρασμα του ορεινού όγκου είναι από μόνο του ξεχωριστή εμπειρία. Το διαβόητο βουνό, η ιστορία και οι θρύλοι, η επιβλητική διαδρομή, αποζημιώνει για όλη την ταλαιπωρία
Καχέτι-Αμπελώνες, δεν είναι άχαστη εκδρομή, αλλά είτε είσαι πότης ή όχι θα περάσεις όμορφα με τις ιστορίες, τη μύηση στα μυστικά επεξεργασίας του κρασιού και τα όμορφα τοπία. Εμείς ξεσαλώσαμε και θα το ξαναέκανα από την αρχή με όλη μου την καρδιά.
Μπατούμι, η Ριβιέρα της Γεωργίας, δεν ξέρω τι περιμέναμε, αλλά σίγουρα δεν ήταν αυτό που βρήκαμε. Μια πόλη προσεγμένη στη λεπτομέρεια, αναπτυγμένη, εκμεταλλεύεται στο έπακρο το παραλιακό της μέτωπο και εκπέμπει εξωστρέφεια και πολυτέλεια σε λογικές τιμές.
Μετακινήσεις
Τα λεωφορεία τους είναι καθαρά και συνεπέστατα, οι μαρσρούγκες υπάρχουν παντού και εξυπηρετούν ντόπιους αλλά και τουρίστες που επιζητούν την εμπειρία, το δε Bolt και εδώ αναντικατάστατο, λειτουργεί μια χαρά και οικονομικό, τη στιγμή που οι κανονικοί ταρίφες χρεώνουν ό,τι γουστάρουν.
‘Ανθρωποι
Εδώ υστερούμε. Εκτός από λίγες εξαιρέσεις κυρίως από όσους ασχολούνται με τον τουρισμό, η γενική αίσθηση είναι ότι πρόκειται για εσωστρεφή λαό, με συμπεριφορά που αγγίζει τα όρια της αγένειας και ελάχιστη διάθεση να εξυπηρετήσουν ή να επικοινωνήσουν. Δεν θυμάμαι σ άλλη χώρα να μπαίνω σε ταξί να χαιρετάω ναι να μη μου απαντάνε καν. Η νέα γενιά κάνει και εδώ τη διαφορά. Ομοίως όσον αφορά και τα σχεδόν ανύπαρκτα αγγλικά τους. Εξαίρεση οι πολλοί γεωργιανοί που έχουν δουλέψει Ελλάδα, μας μιλούσαν ελληνικά με φωτισμένα μάτια, ο καθένας είχε να θυμάται μια ωραία ιστορία από τις μέρες του στην Ελλάδα.
Ασφάλεια
Δεν καταλάβαμε, δεν είδαμε/νιώσαμε το παραμικρό
Χρήματα
Το εθνικό τους νόμισμα είναι το λάρι/ Gel το οποίο χοντρικά είναι ένα προς τρία σε σχέση με το ευρώ. Στη διαμονή πληρώσαμε τα πάντα σε μετρητά, αλλάζαμε στ ανταλλακτήρια, στα εστιατόρια όμως δέχονται παντού κάρτες, οπότε με ρεβολούτ.
Κόστος
Για 8 μέρες με σχετικά ακριβό αεροπορικό (στα 220 ευρώ) όλο το ταξίδι στοίχισε γύρω στα 600 €/άτομο. Ούτε του παππά….
Σαν τελευταίο σχόλιο, το συγκεκριμένο ταξίδι, λόγω της ανυπόφορης ζέστης, δεν θα το πρότεινα για καλοκαιρινό προορισμό, το ίδιο το όνομα της πρωτεύουσας το συνηγορεί, αφού Τιφλίδα στα γεωργιανά σημαίνει "ζεστό μέρος".
Από την άλλη σκέφτομαι ότι το Μπατούμι είναι πολύ πιο κοντά από όσο νομίζουμε, μπορείς εύκολα να περάσεις ένα ωραιότατο καλοκαιρινό 3μερο, να κάνεις τις βολτάρες σου, να αράξεις, να φας σαν άρχοντας και να γυρίσεις πλήρης χωρίς να δώσεις ένα νεφρό που ζητάνε σε οποιοδήποτε πρωτοκλασάτο νησί μας.
Εγώ τουλάχιστον σκέφτομαι να το επαναλάβω. Η ζωή θα δείξει...
Ευχαριστώ ξανά όλα τα παιδιά για την ανάγνωση και την αλληλεπίδραση, πάμε με υγεία για τα επόμενα και καλώ το φίλο μου τον @mapouna protopao να ξεβαρεθεί και να σχολιάσει το ταξίδι με τη δική του ιδιαίτερη ματιά.