Γερμανία Καλοκαιρινό Βερολίνο

[Alejandro]

3η ημέρα
Η τρίτη μέρα στο Βερολίνο ξεκινησε με επίσκεψη σ' ένα από τα δείγματα σύγχρονης αρχιτεκτονικής, το Sony Center στην Potsdamer Platz. Πρόκεται για ένα πολυχώρο για όλα τα γούστα με καφετέριες, μπαρ, καταστήματα κτλ ο οποίος στεγάζει και τα γραφεία του ευρωπαϊκού τμήματος της Sony. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον εντυπωσιακό θόλο του συγκροτήματος.

Επόμενη στάση η κοντινή Neue Nationalgalerie (Νέα Εθνική Πινακοθήκη) στην οποία εκτίθενται έργα μοντέρνας τέχνης, ενώ και το ίδιο το κτήριο αποτελεί κλασικό δείγμα μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Τα εκθέματα είχαν αρκετό ενδιαφέρον κι έτσι αφιερώσαμε κάτι παραπάνω από μία ώρα.
Μετά τη μοντέρνα τέχνη, ώρα για αλλαγή εποχής με επίσκεψη στηGemaldegalerie όπου εκτείθενται μερικοί από τους πιο γνωστούς πίνακες από το 13ο έως το 18ο αιώνα. Αρκετά μεγαλύτερη συλλογή σε σχέση με αυτή της Neue Nationalgalerie, αλλά κι εδώ αφιερώσαμε γύρω στη μία ώρα.

Μέρα τέχνης απ' ότι φαίνεται, οπότε φύγαμε για ανατολικό Βερολίνο ώστε να θαυμάσουμε και λίγο street art.. Φυσικά αναφέρομαι στην East Side Gallery, το τμήμα του Τείχους μήκους 1,3 χλμ, όπου το 1990 καλλιτέχνες απ' όλο τον κόσμο δημιούργησαν 105 έργα υπαίθριας τέχνης. Το κομμάτι αυτό του τείχους βρίσκεται στις όχθες του Σπρέε, ενώ διασχίζοντάς το συναντάς και το κλειστό γήπεδο O2 World (για τους φίλους του μπάσκετ η επισήμανση).

Το ανατολικό Βερολίνο είχε την τιμητική του κι έτσι περπατώντας την Warschauer Strasse στο τέλος της East Side Gallery, φθάσαμε στην ξακουστή Karl-Marx-Alleeκαι αντικρύσαμε τους επιβλητικούς δίδυμους πύργους της Frankfurter Tor. Το περπάτημα συνεχίστηκε με αμείωτους ρυθμούς, καθώς διασχίσαμε όλη την Karl-Marx-Allee (περίπου 2χλμ) μέχρι να φθάσουμε στην Alexanderplatz.

Φθάνοντας στην πλατεία αποφασίσαμε να ανεβούμε στον Fernsehturm (Πύργος της Τηλεόρασης). Μετά από 2 μέρες στο Βερολίνο μια θέα της πόλης από ψηλά (203 μέτρα) ήταν ότι καλύτερο. Χρησιμοποιώντας την έκπτωση της Berlin Welcome Card (25%) βγάλαμε τα εισητήρια με κόστος 9,70 ευρώ.
Ωστόσο έπρεπε να περιμένουμε 2 ώρες μέχρι να έρθει η σειρά μας (ανάλογα με τον αριθμό του εισητηρίου μπαίνεις στο αντίστοιχο γκρουπ) οπότε πεταχτήκαμε για μια γρήγορη μπύρα στη γειτονική Hackesche Hofe. Για την ακρίβεια καθίσαμε στο Cafe Cinema, Rosenthaler Straße 39 το οποίο βρίσκεται σε στοά δίπλα στην είσοδο της Hackesche Hofe. Ιδιαίτερα εναλλακτικό το στυλ της συγκεκριμένης στοάς με μαγαζιά που είναι κατάλληλα για όλες τις ώρες της ημέρας.

Μετά τη μπύρα ήρθε η ώρα της ανάβασης στον Fernsehturm. Μέσα σε 40'' το ασανσέρ μας ανέβασε στα 203 μέτρα και στη μία ώρα που μείναμε είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε από ψηλά όλες τις περιοχές του Βερολίνου. Είναι εντυπωσιακό το πόσο αραιή είναι η δόμηση αλλά και το πόσο μεγάλες εκτάσεις πρασίνου έχει αυτή η πόλη!

Γεμάτοι από το πρόγραμμα της ημέρα και κουρασμένοι από το αρκετό περπάτημα επιστρεψαμε στο ξενοδοχείο για φαγητό και ξεκούραση. Η οποία ξεκούραση αποδείχτηκε μακράς διάρκειας καθώς το σώμα αρνούνταν να υπακούσει στην επιθυμία για βραδυνή έξοδο κι έτσι αρκεστήκαμε σε μπύρες στο ξενοδοχείο..

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Spirosssss]

Μήπως επισκεφτήκατε τα υπόγεια αρχηγεία των Ναζί; Αξίζει; λέω να κάνω ένα road trip από Βαρσοβία μόνο κ μόνο γι'αυτό.

 

[Alejandro]

Όχι δεν τα επισκεφθήκαμε. Για να είμαι ειλικρινής δεν ήταν μέσα στο πρόγραμμά των επισκέψεών μας.

 

[Alejandro]

1η ημέρα

Μετά από 2 και κάτι ώρες στο αεροπλάνο επιτέλους προσγειωνόμαστε στο Αεροδρόμιο Schonefeld και κατευθυνόμαστε αμέσως προς την έξοδο, εφόσον ταξιδεύαμε μόνο με χειραποσκευή. Αφού προμηθευτήκαμε την Welcome Card που ανέφερα και πιο πάνω, πήγαμε στη στάση των λεωφορείων για να πάρουμε το εξπρές λεωφορείο Χ9 με κατεύθυνση Rudow. Από εκεί πήραμε τη γραμμή 7 του U-Bahn με κατεύθυνση Spandau και έπειτα από αρκετές στάσεις κατεβήκαμε στην στάση Adenauerplatz. Έτσι μετά από μια ώρα περίπου φθάσαμε στο ξενοδοχείο μας (το σπίτι όπως καθιερώθηκε να το αποκαλούμε τις επόμενες ημέρες )..
Χωρίς πολλή σκέψη αποφασίσαμε αρχικά να ξεκουραστούμε καμιά ωρίτσα, πριν ορμίσουμε για την πρώτη γνωριμία με την πόλη. Γεμάτοι ενέργεια από την ξεκούραση (λέμε τώρα..) ανηφορήσαμε με τα πόδια προς την Savignyplatz επί της οδού Kantstrasse. Πρόκειται για μικρή πλατεία με καφέ και μπαρ περιμετρικά. Τίποτα το ιδιαίτερο θα έλεγα. Τον καιρό δεν θα τον αποκαλούσα και ιδιαίτερα καλοκαιρινό, πιο πολύ σε θερμοκρασίες Οκτωβρίου παρέπεμπε.
Συνεχίσαμε προς την Kaiser Wilhelm Memorial Church (το αποκαλούμενο και Κούφιο Δόντι από τους βερολινέζους). Η ώρα είχε περάσει κι έτσι δεν μπορέσαμε να μπούμε μέσα. Αλλά μια γειτονιά ήμασταν οπότε θα τα επισκεπτόμασταν σίγουρα μια από τις επόμενες ημέρες. Μπροστά από το ναό είχε στηθεί κάτι σαν πανηγύρι με συναυλίες, μικρά περίπτερα με φαγητό και πολλή πολλή μπύρα. Έτσι για να μπαίνουμε στο κλίμα σιγά σιγά..​

​

Από εκεί παίρνουμε τον U-Bahn με κατεύθυνση την στάση Potsdamer Platz. Ανεβαίνουμε μέσω της Ebertstrasse και φθάνουμε στο Memorial to the Murdered Jews of Europe. Είχε ήδη αρχίσει να σουρουπώνει και το Μνημείο του Ολοκαυτώματος έδειχνε αρκετά πρωτότυπο και εντυπωσιακό.​

​

Επόμενη στάση η ξακουστή Brandenburger Tor (Πύλη του Βραδενβούργου). Η αλήθεια είναι πως από τις φωτογραφίες φαίνεται αρκετά πιο εντυπωσιακή αλλά και από κοντά δεν είχαμε παράπονο. Γεμάτη από κόσμο εννοείται. Συνεχίζουμε για το Reichstag (Κοινοβούλιο). Επιβλητικό κτήριο και η προσθήκη με τον γυάλινο θόλο εξαιρετική. Η είσοδος στο θόλο είναι δωρεάν αλλά χρειάζεται να προηγηθεί κράτηση είτε ηλεκτρονικά είτε στο περίπτερο που υπάρχει απέναντι από το Κοινοβούλιο. Ωστόσο ήμασταν άτυχοι καθώς δεν υπήρχαν θέσεις για όσες μέρες θα μέναμε στο Βερολίνο. Οπότε καλύτερα όσοι έχετε σκοπό να τον επισκεφθείτε, να κάνετε ηλεκτρονική κράτηση πριν την αναχώρησή σας.

​

Ο ποδαρόδρομος συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση. Μέσω της Pariser Platz που βρίσκεται μπροστά από την Πύλη κατευθυνθήκαμε στην λεωφόρο Unter den Linden. Είμαστε πλέον στην καρδιά του Βερολίνου και τα κτίρια που υπάρχουν εκατέρωθεν της λεωφόρου δίνουν μια υπέροχη αίσθηση. Απαραίτητη η στάση μπροστά στον Berliner Dom (Καθεδρικός του Βερολίνου) για να έχουμε και μια πρώτη εικόνα του ποταμού Spree.
Με τόσο περπάτημα το στομάχι έχει αρχίσει ήδη να παραπονιέται. Ωστόσο συνεχίζουμε μέχρι τη διάσημη πλατεία Alexanderplatz και το ανατολικό Βερολίνο αρχίζει να μας κλείνει το μάτι. Οπότε τι καλύτερο από φαγητό στα McDonald's
Η πρώτη μέρα ολοκληρώθηκε με επίσκεψη στην Hackesche Hofe, ένα περίφημο σύμπλεγμα από αρτ-νουβό κτίρια και στοές που σε μεταφέρει σε άλλη εποχή. Ήπιαμε τα ποτά μας στο Yosoy Restaurant & Bar, Rosenthaler Straße 37 και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο.

 

[Alejandro]

2η ημέρα
Μετά το γλυκό ξύπνημα εξ Ελλάδος (βλέπεις η δουλειά δεν σ' αφήνει ούτε στις διακοπές..) τρώμε χαλαροί κι ανυποψίαστοι το πρωινό μας και αναχωρούμε με σκοπό την επίσκεψη στο Pergamon Museum και τα υπόλοιπα 4 μουσεία του Museuminsel. Λόγω αλλαγής συγκοινωνίας στο σταθμό Zoologischer Garten αποφασίσαμε να επισκεφθούμε και την Kaiser Wilhelm Memorial Church που ήταν ανοιχτή αυτή την ώρα. Έτσι μπήκαμε τόσο στην παλιά όσο και στην καινούργια εκκλησία και είχαμε την τύχη να πετύχουμε τα εκκλησιαστικά όργανα εν ώρα λειτουργίας. Πραγματικά θαυμάσια εμπειρία. Επίσης προμηθευτήκαμε την Museum pass Berlin από το κοντινό Neues Kranzler Eck, Kurfustendamm 22.
Φθάνουμε στο Museuminsel εντελώς ανυποψίαστοι όπως ανέφερα και παραπάνω και συναντάμε στο Μουσείο της Περγάμου μια ωραιότατη ουρά που όπως μας είπαν έπρεπε να περιμένεις 3 ώρες για να μπεις! Το πλάνο αλλάζει αμέσως και αποφασίζουμε να μπούμε στα υπόλοιπα 4 μουσεία και να το αφήσουμε για την επόμενη μέρα.
Έτσι ξεκινήσαμε με την Alte Nationalgalerie (Παλαιά Εθνική Πινακοθήκη). Το κτήριο εντυπωσιακό τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά, η συλλογή από ένα σημείο και μετά μας κούρασε οπότε δεν αφιερώσαμε παραπάνω από 45 λεπτά. Έπειτα βγήκαμε από το νησί και σαν γνήσιοι Έλληνες ήπιαμε τον καφέ μας στην όχθη του ποταμού Σπρέε, απέναντι από το Museuminsel, έχοντας ως θέα τον Berliner Dom. Το icecoffee που ζητήσαμε ελπίζοντας πως θα είναι παγωμένος καφές ήταν εντέλει καφές με παγωτό! Δεν πειράζει από τα λάθη μας μαθαίνουμε εξάλλου..

​

Συνεχίσαμε στο Altes Museum αφού κάναμε μια στάση για πικ νικ στο πάρκο Lustgarten που βρίσκεται μπροστά από το μουσείο. Το πάρκο γεμάτο κόσμο, κυρίως μικρής ηλικίας κι εκεί καταλαβαίνεις ότι οι ντόπιοι ξέρουν να εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες για χαλάρωση που τους προσφέρει η πόλη τους. Στο συγκεκριμένο μουσείο υπάρχει συλλογή από ελληνικές και ρωμαϊκές αρχαιότητες επομένως αφιερώσαμε αρκετό χρόνο. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή η ροτόντα του μουσείου όπου υπάρχουν σε κυκλική διάταξη αγάλματα από αρχαίους Έλληνες θεούς.

​

Τρίτο στη σειρά το Neues Museum το οποίο περιλαμβάνει αρχαίοτητες από την Ελλάδα και την Αίγυπτο με πιο γνωστή την προτομή της Νεφερτίτης. Οι 4 όροφοί του κι έχοντας επισκεφθεί ήδη 2 μουσεία μας έπεσαν κάπως βαριοί. Οπότε μείναμε γύρω στα 45 λεπτά και πήραμε το δρόμο για το 4ο και τελευταίο μουσείο, το Bode Museum. Σε αυτό το μουσείο υπάρχουν γλυπτά, συλλογές νομισμάτων και έργα βυζαντινής τέχνης. Περισσότερη εντύπωση μας έκανε κι εδώ η αρχιτεκτονική του κτιρίου και λιγότερο οι συλλογές. Εξάλλου ήμασταν αρκετά κουρασμένοι και ζαλισμένοι μετά από τόσα μουσεία, οπότε αφιερώσαμε γύρω στα 30 λεπτά.

​

Έπειτα από 4 μουσεία και έχοντας φτάσει το απόγευμα, τι καλύτερο από έναν απογευματινό καφέ. Περπατώντας την Unter den Linden φθάσαμε στο ξακουστό Kaffeehaus Einstein, Unter den Linden 42 κι επιτέλους απολαύσαμε καφέ που να θυμίζει Ελλάδα Πήραμε ice espresso που μπορείς να πεις ότι προσεγγίζει κάπως το δικό μας freddo..
Γεμάτοι από τον καφέ, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο και μετά από μίνι ξεκούραση ήρθε η ώρα της βραδινής εξόδου ή αλλιώς του βραδινού μαρτυρίου όπως θα κατέληγε..
Έχοντας μελετήσει τις ιστορίες του site αποφασίσαμε να βγούμε στο Watergate, Falckensteinstraße 49. Η βροχή είχε πιάσει για τα καλά κι όταν φθάσαμε αντικρίσαμε μια θεσπέσια ουρά. Λέμε δεν πειράζει θα περιμένουμε κι ας έχει και βροχή. Έλα όμως που η ουρά δεν προχωρούσε καθόλου, οπότε απογοητευτήκαμε και φύγαμε για την εναλλακτική μας το Berghain, Am Wriezener Bahnhof. Κι εκεί έπεσε το τρελό γέλιο..Δεν μπορούσες καν να αντικρύσεις την αρχή της ουράς και η ώρα ήδη είχε πάει 2.30.
Αποδεχτήκαμε ότι τελικά δεν θα βγούμε πουθενά και πήραμε το λεωφορείο της επιστροφής ή έτσι νομίσαμε..Λάθος κατεύθυνση και αντί για δυτικά προχωρούσαμε ακόμα πιο βαθειά στο ανατολικό Βερολίνο. Σαν από μηχανής θεός μια Γερμανίδα μας εξήγησε το λάθος και μας βοήθησε να πάρουμε το λεωφορείο της σωστής κατεύθυνσης. Μεγάλο φιάσκο πραγματικά!

 

[Alejandro]

3η ημέρα
Η τρίτη μέρα στο Βερολίνο ξεκινησε με επίσκεψη σ' ένα από τα δείγματα σύγχρονης αρχιτεκτονικής, το Sony Center στην Potsdamer Platz. Πρόκεται για ένα πολυχώρο για όλα τα γούστα με καφετέριες, μπαρ, καταστήματα κτλ ο οποίος στεγάζει και τα γραφεία του ευρωπαϊκού τμήματος της Sony. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον εντυπωσιακό θόλο του συγκροτήματος.

​

Επόμενη στάση η κοντινή Neue Nationalgalerie (Νέα Εθνική Πινακοθήκη) στην οποία εκτίθενται έργα μοντέρνας τέχνης, ενώ και το ίδιο το κτήριο αποτελεί κλασικό δείγμα μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Τα εκθέματα είχαν αρκετό ενδιαφέρον κι έτσι αφιερώσαμε κάτι παραπάνω από μία ώρα.
Μετά τη μοντέρνα τέχνη, ώρα για αλλαγή εποχής με επίσκεψη στη Gemaldegalerie όπου εκτείθενται μερικοί από τους πιο γνωστούς πίνακες από το 13ο έως το 18ο αιώνα. Αρκετά μεγαλύτερη συλλογή σε σχέση με αυτή της Neue Nationalgalerie, αλλά κι εδώ αφιερώσαμε γύρω στη μία ώρα.

​

Μέρα τέχνης απ' ότι φαίνεται, οπότε φύγαμε για ανατολικό Βερολίνο ώστε να θαυμάσουμε και λίγο street art.. Φυσικά αναφέρομαι στην East Side Gallery, το τμήμα του Τείχους μήκους 1,3 χλμ, όπου το 1990 καλλιτέχνες απ' όλο τον κόσμο δημιούργησαν 105 έργα υπαίθριας τέχνης. Το κομμάτι αυτό του τείχους βρίσκεται στις όχθες του Σπρέε, ενώ διασχίζοντάς το συναντάς και το κλειστό γήπεδο O2 World (για τους φίλους του μπάσκετ η επισήμανση).

​

Το ανατολικό Βερολίνο είχε την τιμητική του κι έτσι περπατώντας την Warschauer Strasse στο τέλος της East Side Gallery, φθάσαμε στην ξακουστή Karl-Marx-Allee και αντικρύσαμε τους επιβλητικούς δίδυμους πύργους της Frankfurter Tor. Το περπάτημα συνεχίστηκε με αμείωτους ρυθμούς, καθώς διασχίσαμε όλη την Karl-Marx-Allee (περίπου 2χλμ) μέχρι να φθάσουμε στην Alexanderplatz.

​

Φθάνοντας στην πλατεία αποφασίσαμε να ανεβούμε στον Fernsehturm (Πύργος της Τηλεόρασης). Μετά από 2 μέρες στο Βερολίνο μια θέα της πόλης από ψηλά (203 μέτρα) ήταν ότι καλύτερο. Χρησιμοποιώντας την έκπτωση της Berlin Welcome Card (25%) βγάλαμε τα εισητήρια με κόστος 9,70 ευρώ.
Ωστόσο έπρεπε να περιμένουμε 2 ώρες μέχρι να έρθει η σειρά μας (ανάλογα με τον αριθμό του εισητηρίου μπαίνεις στο αντίστοιχο γκρουπ) οπότε πεταχτήκαμε για μια γρήγορη μπύρα στη γειτονική Hackesche Hofe. Για την ακρίβεια καθίσαμε στο Cafe Cinema, Rosenthaler Straße 39 το οποίο βρίσκεται σε στοά δίπλα στην είσοδο της Hackesche Hofe. Ιδιαίτερα εναλλακτικό το στυλ της συγκεκριμένης στοάς με μαγαζιά που είναι κατάλληλα για όλες τις ώρες της ημέρας.

​

Μετά τη μπύρα ήρθε η ώρα της ανάβασης στον Fernsehturm. Μέσα σε 40'' το ασανσέρ μας ανέβασε στα 203 μέτρα και στη μία ώρα που μείναμε είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε από ψηλά όλες τις περιοχές του Βερολίνου. Είναι εντυπωσιακό το πόσο αραιή είναι η δόμηση αλλά και το πόσο μεγάλες εκτάσεις πρασίνου έχει αυτή η πόλη!

​

Γεμάτοι από το πρόγραμμα της ημέρα και κουρασμένοι από το αρκετό περπάτημα επιστρεψαμε στο ξενοδοχείο για φαγητό και ξεκούραση. Η οποία ξεκούραση αποδείχτηκε μακράς διάρκειας καθώς το σώμα αρνούνταν να υπακούσει στην επιθυμία για βραδυνή έξοδο κι έτσι αρκεστήκαμε σε μπύρες στο ξενοδοχείο..

 

[Spirosssss]

Τελικά η εύρεση σωστού καφέ δεν είναι μόνο Πολωνικό φαινόμενο Ενδιαφέρον το Βερολίνο, σίγουρα θέτει υποψηφιότητα μετά την έλευση του μπέμπη και για μεγαλύτερη βόλτα.

 

[Alejandro]

Είναι αρκετά υποτιμημένος προορισμός σε σχέση με άλλες μεγάλες πρωτεύουσες, αλλά τελικά αξίζει και με το παραπάνω!

 

[greco]

Πολυ ωραια η περιγραφη σου.Ειμασταν ακριβως τις ιδιες μερες στην πολη.Μονο που εμεις πηγαμε μονο σε 2 μουσεια,στο Νεο και στης Περγαμου.

 

[Alejandro]

4η ημέρα
Προτελευταία μέρα στο Βερολίνο και ήρθε η ώρα για την αναμενόμενη επίσκεψη στο Pergamon Museum. Προσπαθήσαμε να είμαστε όσο πιο νωρίς γίνεται αλλά τελικά φθάσαμε στις 10.30 και η ουρά μας καλωσόρισε..

​

Μετά από δίωρη αναμονή επιτέλους μπήκαμε στο μουσείο. Όπως φάνηκε το καλύτερο έμεινε για το τέλος, καθώς τα εκθέματα του μουσείου σε αφήνουν με ανοιχτό το στόμα! Ωστόσο είναι λυπηρό το γεγονός ότι στην ουσία έχουν μεταφερθεί ολόκληρά αρχαία οικοδομήματα από την αρχική τους θέση και εκτείθενται στους χώρους του μουσείου.

​

Το μουσείο δεν είναι πολύ μεγάλο σε έκταση αλλά λόγω της σπουδαιότητας των εκθεμάτων αφιερώσαμε 2 περίπου ώρες. Κι έτσι χωρίς να το καταλάβουμε είχε ήδη μεσημεριάσει..
Γεμάτοι από τις 2 ώρες στο μουσείο κατευθυνθήκαμε νότια με σκοπό να δούμε τις 2 κοντινές πλατείες Bebelplatz και Gendarmenmarkt. Το μεγαλύτερο μέρος της Bebelplatz ήταν κλειστό λόγω έργων οπότε συνεχίσαμε για την δεύτερη πλατεία η οποία είναι άκρως εντυπωσιακή και σε παραπέμπει σε στυλ άλλων χωρών. Στην Gendarmenmarkt βρίσκονται το Konzerthaus Berlin και οι 2 καθεδρικοί Deutscher Dom & Franzosischer Dom.

​

Γύρω από την πλατεία υπάρχουν αρκετές καφετέριες οπότε αποτέλεσε ιδανικο σημείο για μικρή στάση χαλάρωσης. Το πρόβλημα του καφέ επανήλθε καθώς ο παγωμένος εσπρέσο ηταν εσπρέσο σε φλυτζάνι με 3-4 παγάκια..
Έπειτα επισκεφθήκαμε την Galeries Lafayette αλλά μην έχοντας ενδιαφέρον για αγορές, απλώς είδαμε το γυάλινο χωνί που αποτελεί σήμα κατατεθέν του κτηρίου και αποχωρήσαμε.

​

Η πορεία προς τα νότια συνεχίστηκε με επόμενη στάση το Checkpoint Charlie. Όπως είχα διαβάσει σε διάφορες αναρτήσεις, το σημείο δεν αξίζει και είναι τελείως τουριστικό με την κακή έννοια. Αυτό επιβεβαιώθηκε στην πράξη καθώς απλώς βλέπεις ένα φυλάκιο και 2 τύπους με στρατιωτική στολή με τους οποίους βγάζεις φωτογραφία έναντι αντιτίμου..

​

Χωρίς να χάσουμε χρόνο καθώς είχαμε 2 ώρες μέχρι το κλείσιμο, φθάσαμε περπατώντας στο Judisches Museum (Εβραϊκό Μουσείο). Το μουσείο αποτελείται από 2 κτήρια με την νεότερη προσθήκη να αποτελεί εξαιρετικό δείγμα σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Το συγκεκριμένο μουσείο ήταν η ευχάριστη έκπληξη καθώς έχει εκθέματα μεγάλου εύρους και ιστορικού ενδιαφέροντος, αλλά δυστυχώς δεν είχαμε όσο χρόνο θα θέλαμε για να τα δούμε πιο λεπτομερώς.

​

Με τα μουσεία πλέον κλειστά αλλά όντας πολύ νωρίς για επιστροφή στο ξενοδοχείο, αποφασίσαμε να πάμε στο Spandau το οποίο αποτελεί το πιο δυτικό προάστιο του Βερολίνου. Όπως είχα διαβάσει παραπέμπει περισσότερο σε επαρχία παρά σε πρωτεύουσα. Οι πληροφορίες ήταν σωστές καθώς νιώσαμε ότι πήγαμε σε μια μικρή γερμανική πόλη. Χαλαροί ρυθμοί, απουσία τουριστών και αρκετή ησυχία. Το κλίμα σήκωνε μπύρα οπότε τις τιμήσαμε δεόντως και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο.

​

Για την βραδυνή μας έξοδο επιλέξαμε το Weekend Club, Alexanderstrasse 7. Αποτελείται από 2 χώρους, το κλειστό Studio Floor στον 15ο όροφο και το Roof Garden στον 17ο όροφο. Η είσοδος είναι 12 ευρώ χωρίς ποτό, αλλά αξίζει σαν εμπειρία καθώς στο Roof Garden (εφόσον το επιτρέπει κι ο καιρός) απολαμβάνεις την εκπληκτική νυχτερινή θέα του Βερολίνου υπό τους ήχους γνωστών dj.

 

[Alejandro]

5η ημέρα
Έφθασε λοιπόν η τελευταία ημέρα μας στο (αγαπημένο όπως αποδείχτηκε) Βερολίνο. Η μέρα δεν περιλάμβανε μουσεία καθώς είχε λήξει πλέον η τριήμερη κάρτα Museum pass Berlin. Έτσι αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε πιο χαλαρό πρόγραμμα.
Βλέποντας τις προηγούμενες ημέρες το πλήθος ποδηλάτων που κυκλοφορεί στην πόλη αποφασίσαμε να νοικιάσουμε κι εμείς. Επιλέξαμε την Fat Tire Bike Tours, Zoologischer Garten Bahnhof καθώς με την Welcome Card είχαμε έκπτωση 25%. Έτσι με 9 ευρώ νοικιάσαμε ποδήλατο για 24 ώρες. Όπως διαπιστώσαμε είναι αρκετά ασφαλής η κίνηση με ποδήλατο καθώς υπάρχουν λωρίδες για ποδήλατα στο μεγαλύτερο τμήμα των δρόμων και γενικώς υπάρχει σεβασμός από τους οδηγούς αυτοκινήτων στους ποδηλάτες.
Εφοδιασμένοι με τα ποδήλατα κατευθυνθήκαμε βορειοδυτικά με σκοπό να επισκεφθούμε το Schloss Charlottenburg (Ανάκτορο Σαρλότενμπουργκ) το οποίο είναι το μεγαλύτερο παλάτι στο Βερολίνο και είναι χτισμένο σε μπαρόκ ρυθμό. Εκμεταλλευόμενοι κι εδώ την Welcome Card (25% έκπτωση) είδαμε έναντι 9 ευρώ τα διάφορα δωμάτια του παλατίου και αντιληφθήκαμε την πολυτέλεια και την χλιδή στην οποία ζούσαν στο ανάκτορο.

​

Έπειτα συνεχίσαμε στο εξωτερικό του ανακτόρου, τους εντυπωσιακούς κήπους κα το Schlosspark. Πρόκεται για μέρος εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς, μια πραγματική όαση μέσα στην πόλη. Η είσοδος στο Schlosspark είναι δωρεάν, οπότε όσοι βαριούνται τα ανάκτορα και τη βαριά διακόσμηση, μπορούν απλώς να θαυμάσουν τη φυσική ομορφιά του τόπου χωρίς αντίτιμο.

​

Έτσι ολοκληρώθηκαν οι επισκέψεις μας και είχαμε σχεδόν μισή μέρα ακόμη για να απολαύσουμε την πόλη. Με την ευελιξία που μας παρείχε το ποδήλατο αποφασίσαμε να κάνουμε μια αρκετά μεγάλη διαδρομή και να φθάσουμε μέχρι το ανατολικό Βερολίνο. Η διαδρομή που σχεδιάσαμε ήταν Schloss Charlottenburg -> Tiergarten ->Brandenburger Tor -> Unter den Linden -> Alexanderplatz -> Karl-Marx-Alle -> Warschauer Strasse -> Kreuzberg. Δεν τη λες και μικρή διαδρομή αλλά η όρεξη για ποδηλατάδα ήταν μεγάλη!
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στο Tiergarten το οποίο για μένα είναι το στολίδι της πόλης. Μιλάμε για ένα πάρκο 2000 στρεμμάτων στην καρδιά της πόλης το οποίο όπως καταλάβαμε οι Βερολινέζοι ξέρουν να απολαμβάνουν και με το παραπάνω. Στο κέντρο σχεδόν του Tiergarten δεσπόζει η Siegessaule με το μπρούτζινο άγαλμα της Νίκης στην κορυφή.

​

Μετά από αρκετή ώρα στο ποδήλατο και φθάνοντας στο Kreuzberg ήρθε η στιγμή του απογευματινού καφέ. Επιλέξαμε το KoffAin, Skalitzer Strasse 82 που έφτιαχνε περιέργως πολύ καλό καφέ και ήταν γεμάτο από νεολαία.
Η ώρα για την παράδοση των ποδηλάτων πλησίαζε (το μαγαζί έκλεινε στις 8μμ) κι έτσι πήραμε τον δρόμο προς το σταθμό Zoologischer Garten με ενδιάμεση στάση για φαγητό. Το τουρκικό ντονέρ (μοσχαρίσια παραλλαγή του δικού μας γύρου) άξιζε σίγουρα τη δοκιμή.
Αφού παραδώσαμε τα ποδήλατα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση από την ολοήμερη ποδηλατάδα. Αν και θα θέλαμε μια τελευταία βραδυνή έξοδο, η πολύ πρωινή πτήση (6.30πμ άρα αναχώρηση από το ξενοδοχείο στις 4.00πμ) ήταν ανασταλτικός παράγοντας. Έτσι αρκεστήκαμε σε λίγες ώρες ύπνου και ξυπνώντας μέσα στη μαύρη νύχτα φύγαμε για το Αεροδρόμιο Schonefeld, αποχαιρετώντας το Βερολίνο με τις καλύτερες εντυπώσεις και ανανεώνοντας το ραντεβού μας για το μέλλον!!! Auf Wiedersehen Berlin

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.