ΗΠΑ Καρδιοχτύπια στην Death Valley ή αλλιώς περιμένοντας την οδική βοήθεια στην μέση του πουθενά

[toumpiotis]

Στο Βadwater σκόπευα να βγάλω μερικές φωτογραφίες και με τον τρίποδα του συμφορουμίτη Stamatara αλλά λόγω πίεσης χρόνου (μιας και ο απώτερος σκοπός ήταν η RACETRACK PLAYA) αφιέρωσα γύρω στα 40 λεπτά εκεί και συνέχισα προος Βορρά.
09:15 ΠΜ Είμαι ήδη στο FURNACE CREEK απο ότι φαίνεται το χρονοδιάγραμμα πηγαίνει καλά.Βλέπω το Visitor Center αλλά δεν θα πάρω (εξάλου η προηγούμενών μηνών διευρεύνηση της περιοχής μου έδωσε αρκετες πληροφορίες).
10:15 ΠΜ (έχει νόημα που βάζω την ώρα καθότι οι ατυχίες ξεκινανε στις 11:30 ΠΜ αλλά γιαυτές θα γράψω αύριο).Σταματάω στο Stovepipe Wells όπου και βάζω την ακριβότερη βενζίνη που υπάρχει στις ΗΠΑ (πάλι όμως είναι φθηνότερη κατα πολύ απο την Ελλάδα).Αγοράζω και μερικά σουβενίρ απο το μαγαζάκι που υπάρχει απέναντι και ξαναγυρνάω προς τα πίσω για να βρώ το Scotty castlle road.Πορεία μέχρι τον Ubehebe Crater όπου και τελειώνει ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος.Απο εδώ και πέρα μπαίνουμε στα δύσκολα .
Συνεχίζεται .....

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 7
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[fenia42]

Βαγγέληηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη !!
Είχα την ευτυχία να απολαύσω την περιγραφή της ιστορίας μια ωραία βραδιά με συνοδεία κρασιού. Σε ευχαριστούμε που τη μοιράζεσαι και γραπτώς !

 

[Aria_C]

Εμείς δε που δεν είχαμε την ευτυχία της Φένιας σε ευχαριστούμε ακόμη περισσότερο!!!

 

[toumpiotis]

Έχω περάσει το Shoshone όπου το ταχυδρομείο δεν έχει ανοίξει ακόμη (άσε που δεν ξέρω αν ανοίγει και Κυριακάτικα)και μιας και δεν βλέπω κανένα εύκαιρο περαστικό να το ρωτήσω συνεχίζω στρίβοντας για Badwater.
08:00 ΠΜ Το πάρκινγκ στο Badwater έχει δύο αυτοκίνητα.Το αυτόματο σύστημα για τα εισιτήρια εισόδου στο πάρκο της Death Valley πολύ εύχρηστο .Κόβω ένα ημερήσιο και κατεβαίνω προς την αποξηραμένη λίμνη.Βρίσκομαι στο χαμηλότερο σημείο της Αμερικής 85.5 μέτρα κάτω απο το επίπεδο της θάλασσας.Γύρω μου απλώνεται μια λίμνη από αλάτι ,περπατάω πάνω και είναι σαν περπατάω πάνω σε φρέσκο χιόνι.

 

[toumpiotis]

Στο Βadwater σκόπευα να βγάλω μερικές φωτογραφίες και με τον τρίποδα του συμφορουμίτη Stamatara αλλά λόγω πίεσης χρόνου (μιας και ο απώτερος σκοπός ήταν η RACETRACK PLAYA) αφιέρωσα γύρω στα 40 λεπτά εκεί και συνέχισα προος Βορρά.
09:15 ΠΜ Είμαι ήδη στο FURNACE CREEK απο ότι φαίνεται το χρονοδιάγραμμα πηγαίνει καλά.Βλέπω το Visitor Center αλλά δεν θα πάρω (εξάλου η προηγούμενών μηνών διευρεύνηση της περιοχής μου έδωσε αρκετες πληροφορίες).
10:15 ΠΜ (έχει νόημα που βάζω την ώρα καθότι οι ατυχίες ξεκινανε στις 11:30 ΠΜ αλλά γιαυτές θα γράψω αύριο).Σταματάω στο Stovepipe Wells όπου και βάζω την ακριβότερη βενζίνη που υπάρχει στις ΗΠΑ (πάλι όμως είναι φθηνότερη κατα πολύ απο την Ελλάδα).Αγοράζω και μερικά σουβενίρ απο το μαγαζάκι που υπάρχει απέναντι και ξαναγυρνάω προς τα πίσω για να βρώ το Scotty castlle road.Πορεία μέχρι τον Ubehebe Crater όπου και τελειώνει ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος.Απο εδώ και πέρα μπαίνουμε στα δύσκολα .
Συνεχίζεται .....

 

[_antonis_]

Πραγματικά, περιμένω πώς και πώς!!! (μη με ρωτήσετε τι περιμένω πως και πώς, να διαβάσω ή να πάω, ούτε εγώ δεν ξέρω! )
Να'σαι καλά!

 

[KLEOPATRA]

Γεια σου Βαγγελη με τα ωραια σου!!!
Γεια σου Καλιφορνια με την ωραια κ απιστευτη πολυποικιλοτητα τοπιων σου!!!

 

[taver]

Το αυτόματο σύστημα για τα εισιτήρια εισόδου στο πάρκο της Death Valley πολύ εύχρηστο

Εκεί δεν είναι που σε παρακαλούν να μη χρησιμοποιήσεις μετρητά αλλά πιστωτική κάρτα? (πράγμα ελαφρώς σουρρεαλιστικό, βρισκόμενος στο μέσο της Ερήμου)...

 

[manelaki]

Αντε και στα δικα μου που το'χω και ονειρο ενα τετοιο road trip!
"California uber alles", που λεει κι ο taver!
Ανυπομονω για τη συνεχεια..........

 

[toumpiotis]

Εκεί δεν είναι που σε παρακαλούν να μη χρησιμοποιήσεις μετρητά αλλά πιστωτική κάρτα? (πράγμα ελαφρώς σουρρεαλιστικό, βρισκόμενος στο μέσο της Ερήμου)...

Ακριβώς !για να αποφευχθούν οι βανδαλισμοί (λόγω της ερημιάς είναι εύκολο να ξυλώσουν επιτήδειοι το μηχάνημα και να πάρουν τα μετρητά).

 

[toumpiotis]

Ο χωματόδρομος απο την αρχή δεν φαινόταν ιδιαίτερα δύσκολος,κάποιες πέτρες στην μέση του δρόμου (αλλά με αρκετες μυτερές προεξοχές) με ανάγκαζαν να κάνω συνεχόμενα ζικ ζακ για να τις αποφύγω.Το σκηνικό σχετικά μονότονο .Μερικές συστάδες κάκτων δεξιά και αριστερά (μέτρησα 6 διαφορετικά είδη ) διασπούσαν το ποώδες τοπίο.Σε κάποια στιγμή αμφότερα του δρόμου υπήρχαν εκατοντάδες Joshua (είδος κάκτου της Καλιφόρνιας ,στην Mojave υπάρχει ολόκληρο πάρκο απο αυτούς ) που αλλάξαν την εικόνα.Η οδήγηση σε ρυθμούς λαμπάντα και εκεί που φαινόταν ότι όλα κυλούσαν φυσιολογικά αρχίζω και νιώθω το αυτοκίνητο να τραβάει αριστερά.Με ύφος καθυσηχαστικό (για να μην μεταφέρω άγχος στην γυναίκα μου) λέω :
-μάλλον πάθαμε λάστιχο.
Σημειωση :για την ποιότητα του δρόμου είχα προειδοποιηθεί .Οι συμβουλές περελάμβαβαν να έχω δεύτερη ρεζέρβα καθώς και πλήρες κιτ επισκευής ελαστικών.Ακόμη οι οδηγίες λέγαν για 4 λίτρα νερό/άτομο/ημέρα ,τροφή για μία ημέρα καθώς και οδηγίες για το χρονοδιάγραμμα και την πορεία σε "δικό "σου άτομο ώστε αν δεν επικοινωνήσεις μαζί του στο τέλος της πορείας να ειδοποιήσει το πάρκο (τους Rangers δηλαδή)για να σε βρούν(εγώ είχα δώσει οδηγίες στον αδερφό μου)επίσης προτεινοταν να γίνεται η διαδομή απο δύο αυτοκίνητα.Σημεωτέον επίσης ότι μετά τον Ubehebe Crater κινητό δεν πιάνει.
Αλλά :Ενώ είχα κάνει κράτηση αρχικά ένα Chevrolet Tahoe με δεύτερη ρεζέρβα και κιτ επισκευής ελαστικών (και σύστημα για πίεση ελαστικών) η Alamo (ο υπάλληλος δηλαδή)είxε την φαεινή ιδέα να μου προτείνει αναβάθμιση αυτοκινήτου σε Chevrolet Suburban sthn στην ίδια τιμή.Κάτι το τζετ λανγκ απο το ταξίδι κάτι η λαχτάρα για το Suburban συν το γεγονός οτι με διαβεβαίωσε στα λεγόμενα μου για τις δυσκολίες του Racetrack ότι πρόκεται για υπερβολές με οδήγησαν στο να δεθώ την αναβάθμιση.Ευτυχώς όμως επέμενα στο να κάνω φούλ ασφάλεια η οποία με κάλυπτε και για χωματόδρομους (κατα τα λεγόμενα του πάντα)
11:30 ΠΜ Πρέπει να μου πήρε κανένα δεκάλεπτο για να βρώ πως να κατεβάσω την ρεζέρβα που κρέμονταν στο κάτω μέρος του αυτοκινήτου.
Ένα τζιπάκι που κατέβαινε το δρόμο σταμάτησε.
Καναδόι ο οδηγός και η γυναίκα του.Προσφέρθηκαν για βοήθεια οι άνθρωποι αλλά μιας και ήδη είχα βρει το "κολάι" αρκεστηκαν απλώς να παρακολουθούν.Η διαδικασία μου πήρε κανένα 40λεπτο,και συνέχισα την πορεία.Ένα συναίσθημα ανυσηχίας το είχα μην τυχόν και πάθω και αλλο λάστιχο αλλά δεν με πτόησε .
Στον δρόμο περνάω το Teakettle Junction όπου οι διάφοροι που επικσέπτονται την περιοχή αφήνουν και μία τσαγιέρα ως σήμα της επίσκεψης τους.Σε ένα ξύλινο σταυρό υπήρχαν καμιά 25αριά τσαγιέρες.Αν και είχα την δικιά μου έτοιμη (40 ετών παλιά ζωγραφισμένη και πολύ ιδιαίτερη-πραγματικό κειμήλιο)αποφάσισα να την αφήσω στην επιστροφή .
RACETRACK PLAYA η αποξηραμ΄νη λίμνη έχει μήκος περιπου 5 χιλιόμετρα και βάθος 1χιλ.Λόγω του ότι είναι απόλυτα επίπεδη και με αρκετά σκληρό υπόστρωμα, στο παρελθον (δεκαετία 60'-70') χρησιμοποιούνταν απο λαθρέμπορους ναρκωτικών που προσγείωναν τα μικρά αεροπλάνα τους στην λίμνη και αντάλασσαν τα ναρκωτικά.Με το που εντάχθηκε η περιοχή στο εθνικό σύστημα πάρκων των ΗΠΑ και ανέλαβαν οι Ranger οι λαθρέμποροι έφυγαν και πλέον η περιοχή θεωρείτε ελέυθερη απο αυτούς.
12:20 ΜΜ Είμαι ακριβώς στο άνοιγμα του δρόμου στην ευθεία του Grand stand, ένα σύμπλεγμα απο πέτρες στην βορεια πλευρά της Racetrack playa. Κάμερες ,τρίποδες επόμμου και ξεκινάω για να πάω πιο κοντά.Στα 100 μέτρα αποφασίζω να γυρίσω για να πάρω κανένα μπουκάλι νερό μιας και η διαδρομή ξεγελάει το μάτι (θα πρέπει να απέχει 400-500 μέτρα απο το άνοιγμα και δεν ξέρω πόσο χρόνο θα αφιερώσω εκεί).Επιστρέφοντας στο αυτοκίνητο τι να δω κιάλλο λάστιχο!!!Γ@μ@ γκαντεμιά μου....Χωρίς δεύτερη ρεζέρβα μόνοι στην μεση του πουθενά και χωρίς δίκτυο η μόνη ελπίδα ήταν οι Καναδοί οι οποίοι μάλλον είχαν πάει στο τέρμα της λίμνης.
Η γυναίκα μου άρχισε να μου κάνει νοήματα απο μακρυά για να πάω εκεί .Από την απόσταση που είχαμε τι να της φωνάξω και τι να πώ......
Πήγα με τον τρίποδα παραμάσχαλα και με μισή καρδιά.
-Βρε τι έχεις ?-Τι έπαθες ?τσιμουδιά εγώ.
-Άντε κορίτσι μου να βγάλουμε καμιά φωτογραφία και πάμε να περιμένουμε τους Καναδούς.
12:45 MΜ Η σκόνη απο μακρυά δεν με άφηνε να διακρίνω ποιος ερχόταν.
Σε λίγο διέκρινα δυο μηχανές εντουρο.Με το που πλησιάζουν κάνω σήμα και οι οδηγοί σταματούν.Δύο παιδιά στη ηλικία των 22-23 ετών.Ο ένας με το που με βλέπει με ρωτάει κατευθείαν :
-από Νορβηγία ?
Μπα σε καλό σου πώς σούρθε αυτό ?(με έχουν περάσει για Ιταλό ,Ισπανό Πορτογάλο άλλά Νορβηγό ποτέ !!!).Νορβηγοί είστε ?
-Μα μου λέει η σημαία στο καπέλο σου. ..Νορβηγική δεν είναι ?ξέρεις....οι γονείς μου είναι από Νορβηγία ,εγώ εδώ γενήθηκα είμαι Αμερικανός .
-Ά... το καπέλο το βγάζω και το κοιτάω με απορία (μήπως και κάνω εγώ λάθος) αλλά ναι είναι αυτό που αγόρασα πέρισυ από την Ισλανδία,μάλλον το παιδί δεν το κατέχει το άθλημα αλλά ώρα που είναι ας μην δώσω σημασία.Ξέρεις είνα ιαπό Ισλανδία ,βέβαια μοιάζουν οι δύο σημαίες .... αλλά αστα αφήσουμε αυτά ,μήπως μπορείς να μας βοηθείσεις ?έχουμε πάθει λάστιχο και δεν έχουμε ρεζέρβα.
-Α και εσείς (γιατί ποιος άλλος ? σκέφτομαι)....και το δικό μου το λάστιχο χάνει αέρα και δεν ξέρω αν με βγάλει μέχρι πάνω.
Την συζήτηση διακόπτει ο θόρυβος αυτοκινήτου απο μακρυά.Εν τέλει ήταν δύο αυτοκίνητα τζιπάκια απροσδιορίστου μάρκας.
Κατεβαίνουν 5 άτομα ,ένα ζευγάρι Αμερικανών ζευγάρι Νοτιοαφρικανών και ένας Σκοπιανός.Με το που τους εξηγούμε την κατάσταση μα καθυσηχάζουν διότι είναι πλήρως εξοπλισμένοι με όλα τα απαραίτητα για την περίπτωση.
Άντε να χαμογελάσει λίγο και το χειλάκι μας .
........

 

[varioAthens]

Φοβερό ταξίδι!!! Και οι φωτος κινηματογραφικές!