toumpiotis
Member
- Μηνύματα
- 892
- Likes
- 650
- Ταξίδι-Όνειρο
- LENSOIS MARAHENSES
Έχοντας 2-3 ώρες μπροστά μας αποφασίσαμε να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα στην λίμνη.
Η διαδρομή μέχρι το νότιο τμήμα της πρέπει να ήταν 3 χιλιόμετρα από εκεί που βρισκόμασταν .Στο νότιο τμήμα της βρίσκονται και οι κυλιόμενες πέτρες που ήταν και ο βασικός σκοπός της επίσκεψης μας. Το συγκεκριμένο μέρος το είχα δεί σε κάποιο ντοκιμαντέρ στο παρελθόν και από τότε είχα βάλει στόχο να το επισκεφθώ κάποια στιγμή. Η λίμνη αποξηραμένη εδώ και δεκαετίες με την λάσπη να έχει πετρώσει και τα σχασίματα ορατά σε όλη την έκταση. Στο νότιο τμήμα υπάρχει μία ανοιχτωσιά δίπλα στον δρόμο που την δεδομένη στιγμή είχε 3 αυτοκίνητα. Μετά από εκεί ο δόμος συνεχίζει και βγαίνει στο Ulida flat και από εκεί στο νότιο πέρασμα ,ένας κακοτράχαλος δρόμο που σε βγάζει μέσω Cero Grodo (2800 μέτρα)στην δυτική πλευρά και συγκεκριμένα στο Lone Pine. Νοτιανατολικά της Racetrack playa δεκάδες πέτρες διάσπαρτες έχουν χαράξει την διαδρομή τους εδώ και χρόνια. Το φαινόμενο δεν έχει αποδειχθεί γιατί συμβαίνει. Η πιο λογική εξήγηση είναι ότι όταν βρέχει (πράγμα σπανιότατο ) η επιφάνεια της λάσπης είναι ολισθηρή και σε συνδυασμό με τους ισχυρούς ανέμους που πνέουν στην περιοχή μετακινούνται οι πέτρες σιγά σιγά αφήνοντας πίσω του την πορεία τους χαραγμένη στην λίμνη .Οι πορείες παραμένουν ορατές μέχρι και 4 χρόνια. Η μετακίνηση συμβαίνει συνήθως τον Φεβρουάριο/Μάρτιο κάθε 2 χρόνια. Οι πέτρες βρίσκονται εκεί από κατολισθήσεις διπλανών βράχων. Αυτήν την εξήγηση μου έδωσε ο Αμερικανός που βρίσκονταν εκεί και φωτογράφιζε τις κυλιόμενες πέτρες. Όταν του εξήγησα την περιπέτειά μας μου είπε ότι ήμουν τυχερός που ήρθα Κυριακάτικα και βρέθηκαν άτομα στην περιοχή. Τις καθημερινές πιο σπάνια επισκέπτονται κόσμος την Racetrack playa.Αφού έβγαλα αρκετές φωτογραφίες και μιας και άρχισε να σκοτεινιάζει πήγαμε πίσω.
18:30 MM Τα φώτα από το όχημα που ερχόταν μας έκαναν να χαρούμε μιας και νομίζαμε ότι ήταν του φορτηγού της Alamo.Αμ δε ,ήταν ο Ρέιντζερ (Steven Powel) ο οποίος έκανε την απογευματινή του περιπολία .Σταμάτησε 10 μέτρα πριν από το αυτοκίνητο μας κάτι έγραψε η έτσι κατάλαβα και κατέβηκε κάτω.
Του εξήγησα την κατάσταση και αφού με άκουσε προσεκτικά μου είπε :
-Είμαι 13 χρόνια εδώ και ποτέ μα ποτέ δεν είδα να έρχεται οδική βοήθεια στην Racetrack playa.Οι άνθρωποι με τους οποίους μίλησες μάλλον δεν είχαν ιδέα για το που βρίσκεσαι.
Σιγή και κρύος ιδρώτας.
- Τιιι… μπορούμε να κάνουμε τώρα ?
- Θα επικοινωνήσω μαζί τους (μέσω onstar)για να δούμε τι γίνεται.
Η επικοινωνία του με την Alamo τον άφησε προβληματισμένο.
-Τι συμβαίνει ,?τον ρωτάω με αγωνία.
-Ο υπεύθυνος μου είπε πως το αυτοκίνητο ήδη έχει ξεκινήσει από Las Vegas και είναι στον δρόμο και θα βρίσκεται εδώ στις 19:20.
- α ωραία !
- Μην χαίρεσαι ,επιμένω πως δεν ξέρουν που έρχονται. Αν ξεκίνησαν στις 4 θα έρθουν εδώ μετά τις 21:30-22:00.Υπάρχει και το ενδεχόμενο να μην μπορέσει να κατέβει το αυτοκίνητο μετά τον Ubehebe Crater.
- Ωραία όλα αυτά ,εγώ τι κάνω ?
-Κοίτα να δεις εδώ δεν μπορείς να μείνεις όλο το βράδυ. Εγώ θα φύγω και το βράδυ θα είμαι πάνω στον σταθμό μας. Αν δεν έρθουν μέχρι τις 23:00 θα με πάρεις τηλέφωνο μέσω on star (μου έδωσε και την κάρτα του)και θα κατέβω να σας πάρω και να σας πάω πάνω στον σταθμό όπου και θα διανυκτερεύσετε. Αύριο θα δούμε τι θα γίνει με το αυτοκίνητο.
Και έφυγε αφήνοντας μας σε αγωνία. Είχε βραδιάσει σκοτάδι πίσσα παντού. Η έλλειψη κάποιας πόλης κοντά μας έδινε έναν από τους καθαρότερους ουρανού που έχω δει. Όλος ο Γαλαξίας ήταν ορατός (δεν ξέρω αν έχει τύχει σε κάποιον να δει κάτι αντίστοιχο).Κουρασμένοι και με την αγωνία στο πρόσωπο μας μείναμε μέσα στο αυτοκίνητο. Η περιοχή είναι γεμάτη από Coyote (στην διαδρομή από Furnace Creek είδαμε μερικά και μάλιστα το ένα πάνω στον δρόμο).Η αλήθεια είναι πως δεν έκαναν την εμφάνιση τους αλλά και μόνο με την ιδέα δεν πολυβγαίναμε από το αυτοκίνητο (ουσιαστικά μόνο εγώ βγήκα κανα δυό φορές).
…………………..

Η διαδρομή μέχρι το νότιο τμήμα της πρέπει να ήταν 3 χιλιόμετρα από εκεί που βρισκόμασταν .Στο νότιο τμήμα της βρίσκονται και οι κυλιόμενες πέτρες που ήταν και ο βασικός σκοπός της επίσκεψης μας. Το συγκεκριμένο μέρος το είχα δεί σε κάποιο ντοκιμαντέρ στο παρελθόν και από τότε είχα βάλει στόχο να το επισκεφθώ κάποια στιγμή. Η λίμνη αποξηραμένη εδώ και δεκαετίες με την λάσπη να έχει πετρώσει και τα σχασίματα ορατά σε όλη την έκταση. Στο νότιο τμήμα υπάρχει μία ανοιχτωσιά δίπλα στον δρόμο που την δεδομένη στιγμή είχε 3 αυτοκίνητα. Μετά από εκεί ο δόμος συνεχίζει και βγαίνει στο Ulida flat και από εκεί στο νότιο πέρασμα ,ένας κακοτράχαλος δρόμο που σε βγάζει μέσω Cero Grodo (2800 μέτρα)στην δυτική πλευρά και συγκεκριμένα στο Lone Pine. Νοτιανατολικά της Racetrack playa δεκάδες πέτρες διάσπαρτες έχουν χαράξει την διαδρομή τους εδώ και χρόνια. Το φαινόμενο δεν έχει αποδειχθεί γιατί συμβαίνει. Η πιο λογική εξήγηση είναι ότι όταν βρέχει (πράγμα σπανιότατο ) η επιφάνεια της λάσπης είναι ολισθηρή και σε συνδυασμό με τους ισχυρούς ανέμους που πνέουν στην περιοχή μετακινούνται οι πέτρες σιγά σιγά αφήνοντας πίσω του την πορεία τους χαραγμένη στην λίμνη .Οι πορείες παραμένουν ορατές μέχρι και 4 χρόνια. Η μετακίνηση συμβαίνει συνήθως τον Φεβρουάριο/Μάρτιο κάθε 2 χρόνια. Οι πέτρες βρίσκονται εκεί από κατολισθήσεις διπλανών βράχων. Αυτήν την εξήγηση μου έδωσε ο Αμερικανός που βρίσκονταν εκεί και φωτογράφιζε τις κυλιόμενες πέτρες. Όταν του εξήγησα την περιπέτειά μας μου είπε ότι ήμουν τυχερός που ήρθα Κυριακάτικα και βρέθηκαν άτομα στην περιοχή. Τις καθημερινές πιο σπάνια επισκέπτονται κόσμος την Racetrack playa.Αφού έβγαλα αρκετές φωτογραφίες και μιας και άρχισε να σκοτεινιάζει πήγαμε πίσω.
18:30 MM Τα φώτα από το όχημα που ερχόταν μας έκαναν να χαρούμε μιας και νομίζαμε ότι ήταν του φορτηγού της Alamo.Αμ δε ,ήταν ο Ρέιντζερ (Steven Powel) ο οποίος έκανε την απογευματινή του περιπολία .Σταμάτησε 10 μέτρα πριν από το αυτοκίνητο μας κάτι έγραψε η έτσι κατάλαβα και κατέβηκε κάτω.
Του εξήγησα την κατάσταση και αφού με άκουσε προσεκτικά μου είπε :
-Είμαι 13 χρόνια εδώ και ποτέ μα ποτέ δεν είδα να έρχεται οδική βοήθεια στην Racetrack playa.Οι άνθρωποι με τους οποίους μίλησες μάλλον δεν είχαν ιδέα για το που βρίσκεσαι.
Σιγή και κρύος ιδρώτας.
- Τιιι… μπορούμε να κάνουμε τώρα ?
- Θα επικοινωνήσω μαζί τους (μέσω onstar)για να δούμε τι γίνεται.
Η επικοινωνία του με την Alamo τον άφησε προβληματισμένο.
-Τι συμβαίνει ,?τον ρωτάω με αγωνία.
-Ο υπεύθυνος μου είπε πως το αυτοκίνητο ήδη έχει ξεκινήσει από Las Vegas και είναι στον δρόμο και θα βρίσκεται εδώ στις 19:20.
- α ωραία !
- Μην χαίρεσαι ,επιμένω πως δεν ξέρουν που έρχονται. Αν ξεκίνησαν στις 4 θα έρθουν εδώ μετά τις 21:30-22:00.Υπάρχει και το ενδεχόμενο να μην μπορέσει να κατέβει το αυτοκίνητο μετά τον Ubehebe Crater.
- Ωραία όλα αυτά ,εγώ τι κάνω ?
-Κοίτα να δεις εδώ δεν μπορείς να μείνεις όλο το βράδυ. Εγώ θα φύγω και το βράδυ θα είμαι πάνω στον σταθμό μας. Αν δεν έρθουν μέχρι τις 23:00 θα με πάρεις τηλέφωνο μέσω on star (μου έδωσε και την κάρτα του)και θα κατέβω να σας πάρω και να σας πάω πάνω στον σταθμό όπου και θα διανυκτερεύσετε. Αύριο θα δούμε τι θα γίνει με το αυτοκίνητο.
Και έφυγε αφήνοντας μας σε αγωνία. Είχε βραδιάσει σκοτάδι πίσσα παντού. Η έλλειψη κάποιας πόλης κοντά μας έδινε έναν από τους καθαρότερους ουρανού που έχω δει. Όλος ο Γαλαξίας ήταν ορατός (δεν ξέρω αν έχει τύχει σε κάποιον να δει κάτι αντίστοιχο).Κουρασμένοι και με την αγωνία στο πρόσωπο μας μείναμε μέσα στο αυτοκίνητο. Η περιοχή είναι γεμάτη από Coyote (στην διαδρομή από Furnace Creek είδαμε μερικά και μάλιστα το ένα πάνω στον δρόμο).Η αλήθεια είναι πως δεν έκαναν την εμφάνιση τους αλλά και μόνο με την ιδέα δεν πολυβγαίναμε από το αυτοκίνητο (ουσιαστικά μόνο εγώ βγήκα κανα δυό φορές).
…………………..
Attachments
-
30,3 KB Προβολές: 73