Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 10.634
- Likes
- 58.279
- Επόμενο Ταξίδι
- Cape Verde
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Παράκληση να γράφουμε πού βρήκαμε τις ταινίες.
Αυτές που ανέφερα εγώ πάντως παίζονται όλες επί της παρούσης στους κινηματογράφους.Παράκληση να γράφουμε πού βρήκαμε τις ταινίες.
Αχ μπραβο… Κι ηθελα να την δω αλλα δεν εχω προλαβει… Θα σπευσω"Ένα απλό ατύχημα": η τελευταία και βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες ταινία του μεγάλου Jafar Panahi. Εξαιρετική ταινία, ένα κοινωνικοπολιτικο δράμα με στοιχεία θρίλερ και κωμωδίας. Εξαιρετική σκηνοθεσία, δυνατό σενάριο, πολύ καλές ερμηνείες. Ταινία που ασκεί σκληρή κριτική στο ιρανικό καθεστώς και με έμμεσα αυτοβιογραφικά στοιχεία από τη θητεία του Panahi στις ιρανικές φυλακές (γυρίστηκε κρυφά/χωρίς άδεια στην Τεχεράνη και τα περίχωρά της). Στο τέλος έτρεμα. Την προτείνω ανεπιφύλακτα.
Πόσο συμφωνώ μαζι σου!!!!"Μια Μαχη μετα την Αλλη"... για αλλη μια φορα που διαφωνω με τις κριτικες των "επαγγελματιων" κριτικων κινηματογραφου. Μετα τις διθυραμβικες τους κριτικες εσπευσα να δω την ταινια και αν εξαιρεσεις την πραγματικα ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ερμηνεια του Σον Πεν, ειλικρινα δεν μου εχει μεινει τιποτα αλλο. Ειχε μεν ο δημιουργος καλο σκοπο με αφυπνιστικα μηνυματα αλλα προσωπικα δεν καταφερε να μου τα περασει.
Επιτελους την ειδα! Υπεροχη οπως ολες οσες εχω δει απο Ιρανικο κινηματογράφο… Μα πραγματικα δεν υπαρχει ΜΙΑ Ιρανικη ταινια που δεν μου αρεσε! Αποριας αξιον πως επαιζαν τοσο καλα ανθρωποι που στην πλειοψηφια τους δεν ηταν καν ηθοποιοι."Ένα απλό ατύχημα": η τελευταία και βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες ταινία του μεγάλου Jafar Panahi. Εξαιρετική ταινία, ένα κοινωνικοπολιτικο δράμα με στοιχεία θρίλερ και κωμωδίας. Εξαιρετική σκηνοθεσία, δυνατό σενάριο, πολύ καλές ερμηνείες. Ταινία που ασκεί σκληρή κριτική στο ιρανικό καθεστώς και με έμμεσα αυτοβιογραφικά στοιχεία από τη θητεία του Panahi στις ιρανικές φυλακές (γυρίστηκε κρυφά/χωρίς άδεια στην Τεχεράνη και τα περίχωρά της). Στο τέλος έτρεμα. Την προτείνω ανεπιφύλακτα.
Συμφωνώ απόλυτα!Επιτελους την ειδα! Υπεροχη οπως ολες οσες εχω δει απο Ιρανικο κινηματογράφο… Μα πραγματικα δεν υπαρχει ΜΙΑ Ιρανικη ταινια που δεν μου αρεσε! Αποριας αξιον πως επαιζαν τοσο καλα ανθρωποι που στην πλειοψηφια τους δεν ηταν καν ηθοποιοι.
Το «Ματια Ερμητικα Κλειστα» ειχα την τυχη να δω οταν πρωτοβγηκε, σε μεταμεσονυχτια προβολη του Village στο Μαρουσι που τοτε ηταν Φραγκοκλησιας (οποιος ξερει, ξερει). Το γεγονος οτι ηταν μεταμεσονυχτια προβολη αυτο απο μονο του δειχνει οτι επροκειτο για πιο ιδιαιτερο κοινο… Πραγματικα ενιωθες σα να βυθιζοσουν στην αργη, μυσταγωγικη, σχεδον υπνωτιστικη ατμοσφαιρα της ταινιας, δεν ακουστηκε κιχ παρα την μεγαλη της διαρκεια και ολοι φυγαμε συνεπαρμενοι τα ξημερωματα.Μάτια ερμητικά κλειστά
Η αγαπημενη μου Χριστουγεννιατικη ταινια, μαλλον γιαυτο δεν την προτιμουν τα θερινα.
Ενας σκηνοθετης και ενας ηθοποιος, μια κατηγορια μονος του ο καθενας.
Ο Θοδωρης Κουτσογιαννοπουλος ειχε πει οτι οταν προβαλλοταν η ταινια στην Αμερικη, το κοινο εβγαινε εξαγριωμενο απο τις αιθουσες, καθως περιμεναν μια ταινια Κρουζ Κιντμαν αλλα τελικα ηταν μια ταινια Κιουμπρικ.
Κι αυτη εχει μεταφερθει θεατρικα (σε βιβλιο βασιζεται εξαλλου), αλλα δεν την ειχα παρακολουθησει.
Θα ειχε ενδιαφερον να μας πουν οι παλαιοτεροι πως υποδεχθηκε το κοινο αυτες τις ταινιες στην εποχη τους, οταν πρωτοπροβληθηκαν. Ή πως τις υποδεχονται οι νεοτερες γενιες στο σημερα. Παντως και στις δυο που παρακολουθησα φετος σε σινεμα η θεαση μαζι με αλλο κοσμο αλαφραινει την ατμοσφαιρα και αναδεικνυει τα ειρωνικα σημεια τους.