Κούβα Κούβα : Ταξίδι του μέλιτος ή περιπέτεια????

[MariaOrfa35]

Γυρισαμε πριν 2 εβδομάδες απο Κουβα κ δε μπορώ να το ξεπεράσω. ..θα επιστρεψουμε σίγουρα! !!

 

[Fenaki1981]

3η μέρα στην Αβάνα… είχαμε ήδη προσανατολιστεί και φτάναμε σε 5΄στο Καπιτώλιο.

Καθήσαμε για ένα καφεδάκι στο Inglattera Hotel να τσεκάρω και το mail μου – από τα λίγα σημεία που είχε ίντερνετ – επί πληρωμής φυσικά - γιατί την επόμενη μέρα θα παραλαμβάναμε το αυτοκίνητο που είχαμε κλείσει για τις υπόλοιπες μέρες… Α! εσύ είσαι που το λες??Ευτυχώς που τσέκαρα τα mail..Γιατί??? Γιατί με ενημέρωναν πως το αυτοκίνητο θα ήταν έτοιμο σε 2 μέρες και ήταν λίγο πιο ακριβό!! Πόσες αναποδιές πια?Τους ακύρωσα την κράτηση και αποφασίσαμε πως θα μετακινούμασταν με Viazul ή ταξί όπου μπορούσαμε…Η μέρα ήταν καλή, αλλά θα το πήγαινε για βροχή...Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας κατηφορίσαμε την Obispo.. Πολύ κεντρικός και τουριστικός δρόμος, με πάρα πολλά μαγαζιά και γεμάτη τουρίστες. Α!!!! ξέχασα να αναφέρω πως κάναμε στάση και στην Adidas να αγοράσω και αθλητικά!!! Βέβαια…γιατί κατά λάθος πήρα τα παλιά μου τα οποία δεν ήταν για πολύωρο περπάτημα…. Ήδη από την προηγούμενη μέρα είχα φούσκες στα πόδια μου!! Ο husband ήταν πολύ υπομονετικός και γλυκός μαζί μου μπορώ να πω, και εγώ ως αντάλλαγμα τον κερνούσα mojito & cuba libre να τον έχω χαλαρό! Χαθήκαμε μέσα στα στενά χαζεύοντας τον κόσμο, και ακούγοντας από παντού μουσική!!

Εκπληκτικό κλίμα και ενέργεια!! Φάγαμε street food και τα βήματά μας, μας οδήγησαν ξανά στην Habana Vieja.. Καθήσαμε για καφεδάκι που απολαύσαμε με τους ήχους ζωντανής μουσικής…. Ονειρικά… εκεί αρχίσαμε να χαλαρώνουμε και ο husband να μπαίνει στο κλίμα… εγώ??? Μέσα στην τρελή χαρά!!! Από εκεί πήγαμε στο μουσείο του Havana Club και μετά την ξενάγηση μας κέρασαν και ποτάκι… Γυρίσαμε την γύρω περιοχή που είχε πολύ ωραία μαγαζάκια με πολύ ωραίους πίνακες και ξύλινα αναμνηστικά και από εκεί πήγαμε στην ορθόδοξη εκκλησία… Δεν την βρίσκεις πολύ εύκολα, είναι μέσα σε ένα χώρο που υπάρχει ένα μικρό νεκροταφείο. Παραδώσαμε και την κούτα με τα κεριά που την κουβαλούσε ο husband από το πρωί , μιλήσαμε με τον πάτερ-Αθηναγόρα για την Κούβα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.. Εκεί συγκινήθηκα πολύ γιατί κουβέντα στην κουβέντα ο πάτερ είχε ζήσει κάποια χρόνια στην Θεσσαλονίκη και τελικά γνώριζε την μαμά μου!!!! Η οποία τον είχε βοηθήσει στην Θεσσαλονίκη μαζί με μία φίλη της για κάποιο σκοπό μέσω της εκκλησίας… Δεν ήθελε η μαμά μου να πάμε στην Κούβα, αλλά η δική της χάρη είχε φτάσει μέχρι εκεί…Πού να το φανταζόταν κι η ίδια της ότι στην άκρη του κόσμου θα έβρισκα κάποιον που μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για εκείνη ! Μανούλα…..!!!! Εκείνη την στιγμή ένοιωσα υπερήφανη για άλλη μια φορά για τους γονείς μου και γι’ αυτά που μας έχουν μάθει και το πώς μας έχουν μεγαλώσει. Αφού συνήλθα από την συγκίνηση,περπατήσαμε λίγο στην Malecon και μετά πήραμε ταξί για Vedado….

Ξανά βροχή δυνατή, περιμέναμε κάτω από υπόστεγα να κοπάσει μαζί με πολλούς Κουβανούς. Στο Varaderο υπήρχαν αρκετές μονοκατοικίες...

Πήγαμε για φαγητό σε ένα εκπληκτικό paladar – η καλύτερη αστακομακαρονάδα!

Το " El Pachanguero"...!!!!Και για να χωνέψουμε περπατήσαμε μέχρι την Malecon και αφού είχε βραδιάσει βρεθήκαμε απέναντι από το ξακουστό Hotel Nacional! Φυσικά και πήγαμε για μπυρίτσα εκεί , πραγματικά πολύ ωραίο ξενοδοχείο…Εμένα μ’έπιασε και λίγο ο ύπνος στις πολύ άνετες πολυθρόνες τους… Γυρίσαμε πτώματα στην κούραση και ξεραθήκαμε γιατί την άλλη μέρα είχαμε κλείσει από το Hotel Telegrafo 2ήμερη διαμονή στο Varadero!!!!! Θα επιστρέφαμε στην Αβάνα για άλλες 3-4 νύχτες μετά από περίπου 15 μέρες..

Εδώ να επισημάνω ότι όπου κι αν μπαίναμε σε εσωτερικό χώρο, τα air condition ήταν στο τέρμα!! Από τους 30-33 βαθμούς που είχε έξω συν την τρελή υγρασία, οι εσωτερικοί χώροι είχαν 22-24 βαθμούς…. Οπότε ξεπάγιαζες και ιδρωμένοι όπως ήμασταν κατευθείαν σε κάρφωνε.. άσε που τα περισσότερα air condition είχαν οn & off… μόνο… ειδικά στα λεωφορεία…

 

[tzenipan]

Τι ωραία που γράφεις.... Με έβαλες στο κλίμα απ' την πρώτη γραμμή!!! Μπράβο!
αγαπώ πολύ την Κούβα και είναι το ταξίδι που ονειρεύομαι όσο τι άλλο... δυστυχως εμεις στο γαμηλιιο μας δεν μπορέσαμε να πάμε γιατί τα αεροπορικά ήταν κάτι παραπάνω από "στα ύψη" την περίοδο που ψάχναμε... Απ' το Μαιάμι απέναντι της έστελνα αγωνιστικούς χαιρετισμούς...χαχαχαχ
Θα απολαύσω την όμορφη αυτή χώρα της Καραιβικής μέσα απ' την ιστορία σου με την ευχή να βρεθώ κι εγώ εκεί στην επέτειο της 5ετίας όπως έχουμε πει...!

 

[Fenaki1981]

Σου το εύχομαι ολόψυχα @tzenipan... είναι εκπληκτική χώρα... νομίζω όσα κι αν διαβάσεις, όσες φωτό κι αν δεις, αυτό που νοιωθεις εκεί ειναι μοναδικό!!!! Δεν ξέρω βέβαια τι αλλαγές θα επέλθουν τώρα που άνοιξε το εμπάργκο... αν και νομίζω πως θα αργήσει λίγο να έρθει η αλλαγή... αν κ είναι πολλοί Κουβανοί που το περιμένουν πως κ πως κ άλλοι που δεν θέλουν να αλλάξει η χώρα τους,, τουλάχιστον έτσι είπαν σε εμάς...
Να πας λοιπόν και όταν με το καλό γυρίσεις να μας γράψεις την ιστορία σου...

 

[KostasLia]

ελα FENAKI1981 φανταστική περιγραφή..περίμενα την ιστορία σου πως και πως...
Η αδερφούλα επιστρέφει αυριο??της εχω δώσει ραντεβού να με κατατοπίσει λίγο..
Εμείς αναχωρούμε για κούβα πρώτη του μήνα μετράω μέρες 26και σημερα...ούτε φαντάρος να μουνα!!!!

 

[buffon85]

αναμενουμε με αγωνια την συνεχεια!!

ελα FENAKI1981 φανταστική περιγραφή..περίμενα την ιστορία σου πως και πως...
Η αδερφούλα επιστρέφει αυριο??της εχω δώσει ραντεβού να με κατατοπίσει λίγο..
Εμείς αναχωρούμε για κούβα πρώτη του μήνα μετράω μέρες 26και σημερα...ούτε φαντάρος να μουνα!!!!

κι εγω μετραω τις μερες, εχω και μια εφαρμογη στην επιφανεια εργασιας που κανει αντιστροφη μετρηση αν και η αντιστροφη μετρηση που κανω εγω εχει μονο τις εργασιμες μερε!

 

[Fenaki1981]

ελα FENAKI1981 φανταστική περιγραφή..περίμενα την ιστορία σου πως και πως...
Η αδερφούλα επιστρέφει αυριο??της εχω δώσει ραντεβού να με κατατοπίσει λίγο..
Εμείς αναχωρούμε για κούβα πρώτη του μήνα μετράω μέρες 26και σημερα...ούτε φαντάρος να μουνα!!!!

Αχ!! ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια... η αδερφούλα έρχεται σήμερα βράδυ, θα πάω να την παραλάβω... οπότε από αύριο θα είναι διαθέσιμη για ερωτήσεις...

 

[Fenaki1981]

Varadero

Δεν ενθουσιαστήκαμε καθόλου!!! Ωραία παραλία ναι, με την κάτασπρη αμμουδιά, αλλά εμείς έχουμε την Χαλκιδική(χαχαχα).. το ξενοδοχείο πολύ μέτριο, τα δωμάτια όχι πολύ καθαρά, το φαγητό στο εστιατόριο δεν τρωγόταν.. ευτυχώς υπήρχε το snack bar που ήταν λίγο καλύτερο.. Πολύ τουριστικό – καμία σχέση με Κούβα… Φορέσαμε κι εμείς σαν χαζοτουρίστες τα βραχιολάκια μας με το all inclusive, μας δώσανε και τις πορτοκαλί πετσέτες για την χρήση στην πισίνα και από την πρώτη κιόλας μέρα βαρεθήκαμε… Μετανοιώσαμε που χάσαμε 2 μέρες στο Varadero, αλλά από την άλλη το είδαμε κι αυτό! Για να περάσουν οι μέρες, ήμασταν παραλία – πισίνα και τούμπαλιν πίνοντας μπύρες και Mojitos… επίσης αφού δεν είχαμε αυτοκίνητο έπρεπε να βρούμε τρόπο να φύγουμε από κει και να πάμε κεντρικά του νησιού.

Το απογευματάκι ξανατσέκαρα τα mail και προς καλή μου τύχη με είχε στείλει η σπιτονοικοκυρά από Αβάνα πως βρέθηκε η τσάντα μου!!!! Βρε τι χαρά!!!! Την βρήκε ο ταξιτζής την επόμενη της άφιξής μας αλλά επειδή είχε παραλάβει κι άλλο κόσμο δεν ήξερε ποιανού ήταν..μετά από 2 μέρες αναγκαστικά την άνοιξε, είδε τα εισητήριά μας και θυμήθηκε ότι είχαμε έρθει από Ζυρίχη. Πήγε στο casa που μέναμε την μέρα που φύγαμε για Varadero. Φυσικά την τσάντα ήθελε να την παραδώσει σε εμάς – να πάρει και το φιλοδώρημα – παρόλο που η σπιτονοικοκυρά του είπε πως θα επιστρέφαμε εκεί σε 2 βδομάδες… Μας έδωσε το τηλέφωνό του να επικοινωνήσουμε μαζί του.. Παρακάλεσα ένα παληκαράκι από την reception να τον πάρει τηλ, με το αζημίωτο φυσικά, και…… όταν τον πήρε… δεν θα το πιστέψετε… ο ταξιτζής ήταν στο Varadero!!!!!! Λέω τι καλά!!! Η τύχη μας αλλάζει….Ήρθε ο άνθρωπος εκεί, χαιρετούρες και κακό, προσπαθούσε να μου εξηγήσει τι έγινε και ότι δεν πείραξε τίποτα… και πάνω που πείστηκα ότι όλα βαίνουν καλώς…ήρθε πάλι η απογοήτευση… έφερε κάτι τουρίστες στο Varadero, αλλά η τσάντα βρισκόταν στο σπίτι του στην Αβάνα… Εμείς το άλλο πρωί φεύγαμε, οπότε κλείσαμε ραντεβού να βρεθούμε στην Αβάνα στο γυρισμό μας και να μας παραδώσει την τσάντα… Λέμε άντε δεν πειράζει τουλάχιστον βρέθηκε… πού να το φανταστείς σε ολόκληρη Αβάνα με τόσους τουρίστες…. Τελικά κλείσαμε με τουριστικό λεωφορείο να φύγουμε την επόμενη μέρα και να πάμε Santa Clara και Trinidad και να μας αφήσουν εκεί με 20cuc/άτομο αν θυμάμαι καλά.. Κοιμηθήκαμε πιο ήρεμοι και το επόμενο πρωί…… από τα αξημέρωτα η γκαντεμιά…….

Ξυπνήσαμε πρωί-πρωί και περιμέναμε το λεωφορείο να έρθει να μας παραλάβει. Κάνοντας το check out, παραδώσαμε ότι είχαμε παραλάβει κατά την άφιξή μας και πάνω που πήγα να βάλω την τζίφρα μου ότι όλα Ok, βλέπω την receptionistα να κατσουφιάζει… σκέφτομαι «τι έγινε πάλι??» αρχίζει μιλάει με την διπλανή της, εγώ να μην καταλαβαίνω γρι (α, ρε άτιμα ισπανικά) , αλλά παρ’όλα αυτά να χαμογελάω μήπως και την γλυκάνω λιγάκι.. αφού έβλεπα ότι κάτι συμβαίνει ήρθε και ο husband γιατί είδε πως αργούσα.. είχε έρθει να μας πάρει το λεωφορείο και εμείς ακόμα δεν βγάζαμε άκρη, άρχισα να εκνευρίζομαι..τελικά το πρόβλημα ήταν ότι δεν έβρισκαν τις 2 πορτοκαλί πετσετούλες της πισίνας που μας είχαν δώσει… μου ήρθε νταμπλάς!!!! Κ εκεί θυμήθηκα πως το προηγούμενο απόγευμα που ήμασταν ξαπλωμένοι στην πισίνα , σηκώθηκα να πάω τουαλέτα και ο husband να ξαναγεμίσει τα ποτήρια μας με μπύρα από το bar.. μάλλον εκείνη την ώρα θα πέρασε κάποιος του ξενοδοχείου και τις μάζεψε αφού δεν βρήκε κανέναν… τελικά καθήσαμε στο bar και οι πετσέτες ξεχάστηκαν… τους εξήγησα τι έγινε αλλά αυτοί στην reception θεωρούσαν πως τις πήραμε μαζί μας, οπότε ή θα τις αφήναμε ή θα μας τις χρέωναν…σιγά τις Guy Laroche!! ποιες??? Τις παλιοπετσέτες που είχαν αλλάξει χρώμα από τα πολλά πλυσίματα!! έγινα τούρκος!!! Άρχισα να ωρύομαι ότι πλήρωσα ένα σκασμό λεφτά για να πάω εκεί και θα κλέψω τις πετσέτες??? Χαμός… στα ελληνικά εγώ - στα ισπανικά αυτή..
o husband να προσπαθεί να με ηρεμήσει, εγώ να ουρλιάζω και να ανοίγω τις βαλίτσες για να μας ψάξουν!!! Το ρεζιλίκι…τελικά ήρθε ο υπεύθυνος και λύθηκαν όλα και επιτέλους μας άφησαν να φύγουμε…

Αφού κοιμηθήκαμε λίγο στο λεωφορείο φτάσαμε την Santa Clara και στο ξακουστό μαυσωλείο του Che… Πολύ ωραία στιγμή του ταξιδιού – ευτυχώς δεν είχε πολύ κόσμο.. το άγαλμα του Che καθηλωτικό, βγήκαμε τις πολλές απαραίτητες φωτο…

Από εκεί πήγαμε και στο μέρος που ανατινάχτηκε το βαγόνι , τσιμπήσαμε κάτι και ξεκινήσαμε για Trinidad….

Trinidad

Φτάνοντας στο Trinidad έβλεπες μία πολύχρωμη κωμόπολη, με γελαστούς ανθρώπους και πλακόστρωτους δρόμους…. Πολύ γραφικό γι’αυτό ανακηρύχθηκε και πολιτισμική κληρονομιά της Unesco.. Βρήκαμε πολύ εύκολα casa να μείνουμε και αφού συμφωνήσαμε την τιμή, τακτοποιηθήκαμε και βουρ για βόλτα..

Επίσης στην Trinidad είχε πολύ ωραία paladar και μαγαζιά για φαγητό.... Φάγαμε εξαιρετικά καλά ,
στο "La Botijla", στο "San Jose" και στο "Colonial"... εξαιρετικό φαγητό και στα 3 μαγαζιά!!

να αναφέρω εδώ πως ο husband την είχε ήδη αρπάξει από τα air condition…. Μύξα και κακό!!! Και δεν βρίσκαμε πουθενά να αγοράσουμε χαρτομάντηλα… Η τσάντα μου ήταν γεμάτη με ανακυκλώσιμο παρακαλώ χαρτί υγείας για την μυτούλα του καλού μου… Φυσικά όλα μας τα χάπια ήταν στην τσάντα που βρισκόταν στην Αβάνα – θυμάστε??- και για την ώρα είχαμε βρει μόνο φαρμακείο για Κουβανούς πολίτες που εμείς δεν μπορούσαμε να εξυπηρετηθούμε…
Το φαρμακείο :

Συν τις άλλης από την προηγούμενη μέρα είχα ανακαλύψει και εγώ ένα βυζούνι που είχα βγάλει πίσω (τρελή επιτυχία!!) και πονούσε και δεν μπορούσα να καθήσω καλά….Πολύ καλά περνούσαμε!!! Από υγεία τουλάχιστον ήμασταν και οι δύο να μας κλαίνε οι ρέγκες… κάναμε βολτίτσα και καταλήξαμε στο "La Canchachara" για το ξακουστό του ποτό.. ήταν μεσημέρι και έκανε τρομερή ζέστη, ιδρωμένοι αλλά χαμογελαστοί απολαμβάναμε το ποτάκι μας και το πούρο μας.. μετά από λίγη ώρα άρχισα να μην νιώθω και πολύ καλά… δεν καθόμουν άνετα…. Αισθανόμουν πως το βυζούνι μου ήθελε ένα κρύο ντουζ και μπόλικο αέρα..(τώρα τα θυμάμαι και γελάω, εκείνη των ώρα ήταν δύσκολα τα πράγματα) .Αφού τσιμπήσαμε κάτι, αποφασίσαμε να πάμε στο δωμάτιο για λίγη ξεκούραση και δροσιά… όταν ξυπνήσαμε ήμασταν χειρότερα από το πρωί, εγώ πιο πρησμένη και ο husband με τρελό συνάχι και φτέρνισμα… Μας έπιασε νευρικό γέλιο και ο ένας κορόιδευε τον άλλο. Πήγαμε για το απογευματινό μας καφεδάκι , χαζέψαμε τα πολύ ωραία μαγαζάκια τους και ρωτήσαμε που έχει φαρμακείο… Μετά από περίπου μισή ώρα και περνώντας μέσα από στενά με απίστευτες εικόνες από τις ανοιχτές πόρτες των σπιτιών και από τα ξυπόλυτα παιδιά που παίζανε έξω , η φωτο είχε πάρει φωτιά

– φτάσαμε στο φαρμακείο για ξένους και ακριβώς δίπλα είχε και ιατρείο… Φοβάμαι πολύ τους γιατρούς , αλλά αφού δεν είχα και πολλές επιλογές εκεί που ήμουν, είδα ότι γιατρός ήταν μια γυναίκα και αποφάσισα να την επισκεφτώ.. Φυσικά ζήτησε να με εξετάσει, δεν χωρούσαν ντροπές, και τελικά το βυζούνι μου ήταν κάτι σαν σταφυλόκοκκος μάλλον από την ζέστη. Είπε πως βγάζουν αρκετοί τουρίστες…
ε??? στην Κούβα πήγαμε…να μην βγάλω κι εγώ ένα????? έτσι πήρα την συνταγή μου από την γιατρό και πήγαμε δίπλα στο φαρμακείο… Ο λογαριασμός??? Γύρω στα 100cuc!!!! Πανάκριβα τα φάρμακα.,.. τους κάναμε καλό σεφτέ…… σιρόπι για βήχα, αντιπυρετικά, χαμομήλι, βιταμίνες, χαρτομάντηλα, αντιβίωση για μένα και μία ειδική αλοιφή για το βυζούνι… τέλεια!!! Όλες οι προφητείες της μανούλας μου έπιασαν τόπο… και είχαμε ταλαιπωρηθεί και κάτι κολλήσαμε….!!!!!!!

Βγαίνοντας από το φαρμακείο με πιάνει ένα παράπονο και αρχίζω πάλι το κλάμα… ο husband προσπαθούσε να με ηρεμήσει, εγώ να κλαίω πιο πολύ, οι περαστικοί να μας κοιτάνε… Αφού ηρέμησα συνεχίσαμε την βόλτα μας στα σοκάκια και το βραδάκι πήγαμε για φαγητό σε ένα πολύ ωραίο paladar και μετά εγώ στο σπίτι για ύπνο… δεν άντεχα άλλο, πονούσα κιόλας – η αντιβίωση δεν είχε κάνει ακόμα τίποτα… ο husband αφού η σπιτονοικοκυρά μας η καλή του έστυψε πορτοκάλι και λεμόνι για το συνάχι, αποφάσισε να βγει μια βόλτα.. ήταν Σάββατο βράδυ και είχε πολύ κόσμο έξω.. τα βήματά του και η μουσική τον έφεραν στο Casa de la Musica που είχε μια εκπληκτική ορχήστρα των 11 ατόμων… κόσμος? Χαμός…. Τα βίντεο που τράβηξε ήταν εκπληκτικά!!!
Πολύ λυπήθηκα που έχασα αυτό το βράδυ, αλλά πραγματικά δεν άντεχα… πήγα το επόμενο βράδυ αλλά δεν ήταν το ίδιο… τρομερό μέρος, ανοιχτό σαν θέατρο με τραπεζάκια και καρέκλες γύρω-γύρω και στη μέση η πίστα. όλοι μια παρέα, οι κουβανοί σε σήκωναν να χορέψεις και σε παρέσερναν στο ρυθμό τους.. χόρευαν οι πάντες μέχρι και κυρίες 80-85 χρονών… δεν ήξερες πού να κοιτάξεις… απίστευτη ενέργεια και ρυθμός… εκεί χτυπάει η ζωή της Κούβας και σε πιο μικρά μέρη με λιγότερο τουρισμό (θα αναφερθώ παρακάτω)..

Η επόμενη μέρα μας βρήκε εμφανώς καλύτερα...!! η αντιβίωση είχε αρχίσει να ενεργεί καθώς και το σιρόπι για τον καλό μου... Και για να με πιστέψετε.... ορίστε οι αποδείξεις.....

το κομοδίνο μου:

και το κομοδίνο του:

Αφού φάγαμε το πρωινό μας γεμάτο βιταμίνες, πήραμε ταξί για να πάμε στην κοντινή παραλία της Trinidad την Playa Ancon... ήπιαμε το καφεδάκι μας, όμορφα και ήσυχα ήταν... δεν είχε πολύ κόσμο...

το απογευματάκι γυρίσαμε, κάναμε βολτούλες γιατί πραγματικά δεν χορταίνεις αυτό που βλέπεις, πήγαμε στο |Casa de la Μusica να το δω κι εγώ, και επιστροφή για ύπνο, γιατί την επόμενη αναχωρούσαμε πρωί-πρωί για Cienfuegos...

 

[Fenaki1981]

Το ξυπνητήρι χτύπησε αν θυμάμαι καλά κατά τις 06.00 το πρωί, γιατί θέλαμε να προλάβουμε το πρώτο λεωφορείο για Cienfuegos... Φτάσαμε λοιπόν στον σταθμό Viazul της Trinidad και κόψαμε τα εισητήριά μας...

Η διαδρομή ήταν περίπου 2 ώρες με το λεωφορείο κι έτσι συνεχίσαμε τον ύπνο μας..Ήμασταν πολύ καλύτερα… το σιρόπι και η αντιβίωση άρχισαν να κάνουν το θαύμα τους και στους δυο μας… Φτάσαμε Cienfuegos και τακτοποιηθήκαμε στο casa… το περίεργο σ’αυτό το casa εκτός από το ότι ήταν τεράστιο, στη μέση του σπιτιού είχε ένα αίθριο με παγκάκια γύρω-γύρω και ένα συντριβάνι στη μέση. Και από πάνω δεν είχε ταβάνι…έβλεπες ουρανό…. Πολύ ιδιαίτερο.. Και είχε και μεγάλο κήπο όπου και φάγαμε το πρωινό μας..

Ξεκινήσαμε την βολτίτσα μας ορεξάτοι και ξεκούραστοι... σαν πρώτη εικόνα, το Cienfuegos φαινόταν αρκετά πιο φτωχή και ήσυχη πόλη. όχι τόσο πολύβουη.... οι Κουβανοί στον ρυθμό της καθημερινότητάς τους, αλλά πάντα με το χαμόγελο. Κάναμε συνάλλαγμα και φτάσαμε την πλατεία.... πολύ ωραία κτήρια με έντονα χρώματα και η πλατεία πολύ γραφική..Ζέστη? Αφόρητη... ήταν η ώρα που σχολούσαν τα παιδιά και η πλατεία γέμισε με πολύχρωμες στολές..

Ανταλλάξαμε κάποιες κουβέντες με τους μαθητές , ήπιαμε ένα καφεδάκι και ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε στο κέντρο και την Malecon... Ωραία και ήσυχη περιοχή..αφού θαυμάσαμε τα ακριβά ξενοδοχεία και κτήρια με θέα την θάλασσα, πήραμε τουκ-τουκ για να επιστρέψουμε στην πλατεία...

εκεί ο "οδηγός" μας κορόιδεψε και μας ζήτησε 3πλάσια τιμή από ότι είχαμε συμφωνήσει... Φυσικά τα βρήκαμε στο ενδιάμεσο, κι αυτή η συμπεριφορά δεν μου άρεσε καθόλου... ήταν ήδη απόγευμα και στην πλατεία πετύχαμε μία μικρή παρέλαση.. δεν καταλάβαμε τι ήταν αλλά η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ωραία...

Ο ουρανός άρχισε να συννεφιάζει έντονα, και φαινόταν πως θα έπιασε "καλή" μπόρα... Αρχίσαμε να περπατάμε για να πάμε σε κάτι νεκροταφεία που τελικά ήταν καμιά ώρα δρόμος...

οι εικόνες που βλέπαμε περνώντας από τις γειτονιές τους... τι να πω.. από τις πιο φτωχικές που είχαμε δει μέχρι εκείνη την ώρα...

αφού φτάσαμε στο νεκροταφείο έπιασε τελικά η βροχή, και μείναμε εκεί καμιά ώρα.. ευτυχώς ήταν εκεί αυτός που το συντηρούσε με την γυναίκα του, και μας έβαλαν να καθήσουμε μέσα σε ένα γραφειάκι... Πάλι καλά... και θα γινόμασταν μούσκεμα και δεν θα ήμουνα καλή παρέα... νεκροταφείο - βροχή και αστραπές - και άρχισε να σουρουπώνει....

Από κει πήγαμε για φαγητό, και από την βροχή που έριξε δεν είχα καν ηλεκτρικό ρεύμα... τρώγαμε υπό το φως των κεριών... γυρίσαμε όπως-όπως με τα πόδια αφού γίναμε μούσκεμα, γιατί πέφταμε συνέχεια σε λακούβες με νερά... Επιστροφή, μπανάκι και ύπνος γιατί την επόμενη μέρα είχαμε κλείσει αυτοκίνητο να μας πάει στο Cayo Coco..

 

[KostasLia]

Αχ!! ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια... η αδερφούλα έρχεται σήμερα βράδυ, θα πάω να την παραλάβω... οπότε από αύριο θα είναι διαθέσιμη για ερωτήσεις...

τέλεια αυριο απογευματάκι αναμένω νέα..εννοείται όμως ότι και η ιστορία σου μας έχει βοηθήσει απιστευτα. ευχομαι να την ολοκληρώσεις πριν φύγουμε!!!

 

[kitsos!]

ελα FENAKI1981 φανταστική περιγραφή..περίμενα την ιστορία σου πως και πως...
Η αδερφούλα επιστρέφει αυριο??της εχω δώσει ραντεβού να με κατατοπίσει λίγο..
Εμείς αναχωρούμε για κούβα πρώτη του μήνα μετράω μέρες 26και σημερα...ούτε φαντάρος να μουνα!!!!

Επέστρεψα επέστρεψα!! Αλλά τί θα λέγατε να με πάρετε κ εμένα μαζί σας τώρα που φεύγετε;; Έχει μόλις 2 ώρες που μπήκα σπίτι και ήδη θέλω να ξαναγυρίσω πίσω...
Για λεπτομέρειες αύριο βραδάκι..

 

[alma]

Να ζήσετε και να ευτυχίσετε!!!!Να είσαι καλά που μου θύμισες αγαπημένα μέρη.
Χαίρομαι πολύ να διαβάζω ιστορίες από Λατινική Αμερική.