demie
Member
- Μηνύματα
- 411
- Likes
- 804
Περιεχόμενα
3η μέρα
Αφού φάγαμε το ωραίο πρωινό μας στις 08:30 αναχωρήσαμε για την πιο βορειοδυτική επαρχία της Κούβας, που ονομάζεται Pinar del Rio κ φημίζεται για την κοιλάδα Viñales κ τα καπνά. Περάσαμε από την περιοχή Miramar την πιο όμορφη περιοχή της Αβάνας όπου βρίσκονται οι περισσότερες Πρεσβείες.
Η Κούβα δεν έχει την τροπική βλάστηση που θα φανταζόταν κανείς, καθώς όταν ο Κολόμβος έφτασε στην Κούβα κατέστρεψε όλα τα δέντρα για να φυτέψει ζαχαροκάλαμο το οποίο θα επέφερε κ χρήμα.
Η διαδρομή γεμάτη με γραφικά σκηνικά: κόσμος να περιμένει στην εθνική για να κάνει autostop, αλογάκια κ βόδια να σέρνουν ένα μίνι κάρο, αγρότες να θερίζουν, λεωφορεία στα οποία ήταν στοιβαγμένοι Κουβανοί, κτλ. Επισκεφτήκαμε ενα από τα εργοστάσια πούρων κ είδαμε πως φτιάχνονται. Ένα εργοστάσιο φτιάχνει όλες τις μάρκες πούρων, απλώς από την ποιότητα των φύλλων εξαρτάται κ το πόσο καλό κ ακριβό είναι ένα πούρο.
Έπειτα κατευθυνθήκαμε προς την κοιλάδα κ σταματήσαμε σε ένα σημείο κ θαυμάσαμε πανοραμικά τη θέα. Ήταν καταπληκτικά, το τοπίο μοναδικό!
Πήγαμε κ μία τουαλέτα, εδώ όπως κ σε όλες τις τουαλέτες (εστιατορίων, μπαρ, κτλ.) πρέπει να δώσεις όσα θες στην κυριούλα που περιμένει (στην αρχή που δεν ξέραμε δίναμε κ 30 σεντς μετά το μειώσαμε στα 10!) για να σού δώσει λίγο χαρτί υγείας το οποίο κ φυσικά πιάνει με τα χεράκια της, καλό είναι να έχετε χαρτομάντιλα μαζί σας γιατί ποιός ξέρει αν είναι καθαρά τα χεράκια της;
Η κοιλάδα Viñales προστατεύεται από την UNESCO, αποτελείται από ασβεστολιθικούς σχηματισμούς οι οποίοι διαβρώνονται εξωτερικά κ εσωτερικά. Κ αφού είδαμε πως είναι εξωτερικά επισκεφτήκαμε το σπήλαιο του Ινδιάνου για να δούμε πως είναι κ εσωτερικά αυτοί οι σχηματισμοί. Το διασχίσαμε με τα πόδια κ ένα κομμάτι με βάρκα.
Περιμέναμε αρκετή ώρα μέχρι να έρθει η σειρά μας κ δεν μπορώ να πω πως ενθουσιαστήκαμε κιόλας. Βγαίνοντας από το σπήλαιο ήταν όμορφο το τοπίο.
Φάγαμε σε ένα εστιατόριο που ήταν λίγο πιο πέρα από το σπήλαιο κ είχε ωραίο κουβανικό φαγητό (ρύζι με μαύρα φασόλια κ κοντοσούβλι), ήπιαμε μπύρα Cristal (Bucanero σπάνια έβρισκα, το κουτάκι μού άρεσε πάρα πολύ!) κ ακούσαμε ζωντανή μουσική από μια μπάντα.
Στη συνέχεια είδαμε την τεράστια βραχογραφία της Προϊστορίας,
το τοπίο γύρω ομολογουμένως ήταν πολύ ωραίο!
Λίγο πιο πέρα έχει ένα κιόσκι το οποίο φτιάχνει την καλύτερη piña colada που έχουμε πιει ποτέ!!! Κ αφού δε μάς έφτανε μία πήραμε κ άλλη μία!!! Μην την χάσετε!!!
Επιστρέψαμε στην Αβάνα κ στο ξενοδοχείο, κ το βράδυ πήραμε ταξί (του ’50 κ αυτό) έξω από το ξενοδοχείο κ πήγαμε για φαγητό στο La Guarida (στο οποίο είχα κλείσει τραπέζι 2 μέρες πριν), ένα paladar, δηλαδή ιδιωτικό εστιατόριο το οποίο παλιά ήταν σπίτι, οπότε αποτελείται από δωματιάκια.
http://www.laguarida.com/en/
Βρισκόταν στην περιοχή Centro δηλ. στο αποικιακό κομμάτι της Αβάνας το οποίο είναι κ το πιο κακοδιατηρημένο κ το βράδυ δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Το κτήριο πολύ εντυπωσιακό αλλά δυστυχώς φαίνεται σχεδόν ετοιμόρροπο, εξωτερικά τουλάχιστον
γιατί εσωτερικά είναι μια χαρά!
Είναι στον δεύτερο όροφο, έχει πολύ όμορφο μπαλκονάκι, αλλά δε χωράει πολλά τραπέζια, εμάς μάς έβαλαν στο δωματιάκι βουντου ( ;;; ). Φάγαμε σούπα από καρπούζι (ωραία ήταν), γιούκα τηγανιτό (μοιάζει με τηγανιτές πατάτες), κοτόπουλο με μέλι, ένα άλλο κοτόπουλο καυτερό, πήραμε κ 2 ποτά. Πληρώσαμε γύρω στα 60 pesos. Πηγαίνοντας προς τις τουαλέτες βρήκαμε μια μπαλκονόπορτα, βγήκαμε έξω για να δούμε απο ψηλά τα γύρω κτήρια κ πραγματικά η αίσθηση ήταν απίστευτη αφού υπήρχε απόλυτη ησυχία κ τα γύρω κτήρια με τον ελαφρύ φωτισμό δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα μυστηρίου!
(η ποιότητα δεν είναι πολύ καλή
)
Στη συνέχεια πήγαμε με ταξί στο Casa de la Musica, club των Κουβανών όπου έπαιζε salsa (κοντά ήταν μεταξύ τους αλλά λόγω ερημιάς, δεν πήγαμε με πόδια). Πληρώσαμε 10 πέσος ο καθένας για είσοδο, ένα μικρό τσαντάκι που είχα μού το κράτησαν στην είσοδο κ μού το επέστρεψαν όταν φύγαμε, παραγγείλαμε μία μπύρα κ ένα άλλο ποτό (δε θυμάμαι τι) κ πληρώσαμε 13 πέσος...η σερβιτόρα βέβαια δεν ήξερε ούτε το 13 να μάς πει στ’αγγλικά, κ επειδή συνεννόηση δεν υπήρξε μάς το έγραψε σε χαρτάκι. Γενικά στην Κούβα δεν μπορώ να πω πως συνεννοούμασταν μ’ευκολία στα αγγλικά, ακόμα κ υπάλληλοι σε ξενοδοχεία δεν μίλαγαν κ μάς παρέπεμπαν σε συναδέλφους τους.
Στο club βλέπαμε τους Κουβανούς/ -ες να χορεύουν...εντάξει, τί να πω ;;; έχουν τον ρυθμό μέσα τους!!! Πού να σηκωθούμε εμείς να χορέψουμε;;; Μάς έκαναν, επίσης, τρομερή εντύπωση τα έξαλλα ντυσίματα των γυναικών κ πως ήταν όλοι στην τρίχα!!! Ξέραμε πως κατά τις 00:30-00:45 θα βγει συγκρότημα που θα τραγούδαγε live, η ώρα είχε ήδη πάει 01:30 κ δεν είχε εμφανιστεί, οπότε αποφασίσαμε να φύγουμε, πήγα να πάρω το τσαντάκι μου κ η κυριούλα μου λέει «τώρα θα φύγετε; Θα βγει το συγκρότημα!», «ε, έχουμε πρωινό ξύπνημα αύριο» τής είπα κ κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο, με το που βγήκαμε πετάχτηκε ο ταξιτζής που μάς είχε φέρει κ κάτι έλεγε στους υπόλοιπους ταξιτζίδες που μάς πλησίασαν, δεν κατάλαβα αλλά μάλλον «αυτοί είναι δικοί μου» κ έκαναν πίσω οι άλλοι, μάς έκανε νόημα, πήγαμε, συμφωνήσαμε την τιμή πριν μπούμε (πάντα έτσι κάναμε) κ φύγαμε. Το αυτοκίνητο ήταν παλιό, δεν πήγαινε βήμα!
Στη διαδρομή ένας σταθμός στο ράδιο έπαιζε το Vivir Mi Vida του Marc Anthony, το οποίο ακούγαμε παντού, κ ο οδηγός άλλαξε κανά 2 σταθμούς κ τού είπα αν μπορεί να το βάλει πάλι κ εκείνος δεν καταλάβαινε ποιο τού έλεγα (δεν ήξερα ούτε ποιος το έλεγε, ούτε τον τίτλο), μέχρι που τού το τραγούδησα κ μου λέει «αααα! Marc Anthony» κ άρχισε να μάς λέει διάφορα για τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη ώσπου φτάσαμε στο ξενοδοχείο!
Αφού φάγαμε το ωραίο πρωινό μας στις 08:30 αναχωρήσαμε για την πιο βορειοδυτική επαρχία της Κούβας, που ονομάζεται Pinar del Rio κ φημίζεται για την κοιλάδα Viñales κ τα καπνά. Περάσαμε από την περιοχή Miramar την πιο όμορφη περιοχή της Αβάνας όπου βρίσκονται οι περισσότερες Πρεσβείες.
Η Κούβα δεν έχει την τροπική βλάστηση που θα φανταζόταν κανείς, καθώς όταν ο Κολόμβος έφτασε στην Κούβα κατέστρεψε όλα τα δέντρα για να φυτέψει ζαχαροκάλαμο το οποίο θα επέφερε κ χρήμα.
Η διαδρομή γεμάτη με γραφικά σκηνικά: κόσμος να περιμένει στην εθνική για να κάνει autostop, αλογάκια κ βόδια να σέρνουν ένα μίνι κάρο, αγρότες να θερίζουν, λεωφορεία στα οποία ήταν στοιβαγμένοι Κουβανοί, κτλ. Επισκεφτήκαμε ενα από τα εργοστάσια πούρων κ είδαμε πως φτιάχνονται. Ένα εργοστάσιο φτιάχνει όλες τις μάρκες πούρων, απλώς από την ποιότητα των φύλλων εξαρτάται κ το πόσο καλό κ ακριβό είναι ένα πούρο.
Έπειτα κατευθυνθήκαμε προς την κοιλάδα κ σταματήσαμε σε ένα σημείο κ θαυμάσαμε πανοραμικά τη θέα. Ήταν καταπληκτικά, το τοπίο μοναδικό!
Πήγαμε κ μία τουαλέτα, εδώ όπως κ σε όλες τις τουαλέτες (εστιατορίων, μπαρ, κτλ.) πρέπει να δώσεις όσα θες στην κυριούλα που περιμένει (στην αρχή που δεν ξέραμε δίναμε κ 30 σεντς μετά το μειώσαμε στα 10!) για να σού δώσει λίγο χαρτί υγείας το οποίο κ φυσικά πιάνει με τα χεράκια της, καλό είναι να έχετε χαρτομάντιλα μαζί σας γιατί ποιός ξέρει αν είναι καθαρά τα χεράκια της;
Η κοιλάδα Viñales προστατεύεται από την UNESCO, αποτελείται από ασβεστολιθικούς σχηματισμούς οι οποίοι διαβρώνονται εξωτερικά κ εσωτερικά. Κ αφού είδαμε πως είναι εξωτερικά επισκεφτήκαμε το σπήλαιο του Ινδιάνου για να δούμε πως είναι κ εσωτερικά αυτοί οι σχηματισμοί. Το διασχίσαμε με τα πόδια κ ένα κομμάτι με βάρκα.
Περιμέναμε αρκετή ώρα μέχρι να έρθει η σειρά μας κ δεν μπορώ να πω πως ενθουσιαστήκαμε κιόλας. Βγαίνοντας από το σπήλαιο ήταν όμορφο το τοπίο.
Φάγαμε σε ένα εστιατόριο που ήταν λίγο πιο πέρα από το σπήλαιο κ είχε ωραίο κουβανικό φαγητό (ρύζι με μαύρα φασόλια κ κοντοσούβλι), ήπιαμε μπύρα Cristal (Bucanero σπάνια έβρισκα, το κουτάκι μού άρεσε πάρα πολύ!) κ ακούσαμε ζωντανή μουσική από μια μπάντα.
Στη συνέχεια είδαμε την τεράστια βραχογραφία της Προϊστορίας,
το τοπίο γύρω ομολογουμένως ήταν πολύ ωραίο!
Λίγο πιο πέρα έχει ένα κιόσκι το οποίο φτιάχνει την καλύτερη piña colada που έχουμε πιει ποτέ!!! Κ αφού δε μάς έφτανε μία πήραμε κ άλλη μία!!! Μην την χάσετε!!!
Επιστρέψαμε στην Αβάνα κ στο ξενοδοχείο, κ το βράδυ πήραμε ταξί (του ’50 κ αυτό) έξω από το ξενοδοχείο κ πήγαμε για φαγητό στο La Guarida (στο οποίο είχα κλείσει τραπέζι 2 μέρες πριν), ένα paladar, δηλαδή ιδιωτικό εστιατόριο το οποίο παλιά ήταν σπίτι, οπότε αποτελείται από δωματιάκια.
http://www.laguarida.com/en/
Βρισκόταν στην περιοχή Centro δηλ. στο αποικιακό κομμάτι της Αβάνας το οποίο είναι κ το πιο κακοδιατηρημένο κ το βράδυ δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Το κτήριο πολύ εντυπωσιακό αλλά δυστυχώς φαίνεται σχεδόν ετοιμόρροπο, εξωτερικά τουλάχιστον
γιατί εσωτερικά είναι μια χαρά!
Είναι στον δεύτερο όροφο, έχει πολύ όμορφο μπαλκονάκι, αλλά δε χωράει πολλά τραπέζια, εμάς μάς έβαλαν στο δωματιάκι βουντου ( ;;; ). Φάγαμε σούπα από καρπούζι (ωραία ήταν), γιούκα τηγανιτό (μοιάζει με τηγανιτές πατάτες), κοτόπουλο με μέλι, ένα άλλο κοτόπουλο καυτερό, πήραμε κ 2 ποτά. Πληρώσαμε γύρω στα 60 pesos. Πηγαίνοντας προς τις τουαλέτες βρήκαμε μια μπαλκονόπορτα, βγήκαμε έξω για να δούμε απο ψηλά τα γύρω κτήρια κ πραγματικά η αίσθηση ήταν απίστευτη αφού υπήρχε απόλυτη ησυχία κ τα γύρω κτήρια με τον ελαφρύ φωτισμό δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα μυστηρίου!
(η ποιότητα δεν είναι πολύ καλή
)Στη συνέχεια πήγαμε με ταξί στο Casa de la Musica, club των Κουβανών όπου έπαιζε salsa (κοντά ήταν μεταξύ τους αλλά λόγω ερημιάς, δεν πήγαμε με πόδια). Πληρώσαμε 10 πέσος ο καθένας για είσοδο, ένα μικρό τσαντάκι που είχα μού το κράτησαν στην είσοδο κ μού το επέστρεψαν όταν φύγαμε, παραγγείλαμε μία μπύρα κ ένα άλλο ποτό (δε θυμάμαι τι) κ πληρώσαμε 13 πέσος...η σερβιτόρα βέβαια δεν ήξερε ούτε το 13 να μάς πει στ’αγγλικά, κ επειδή συνεννόηση δεν υπήρξε μάς το έγραψε σε χαρτάκι. Γενικά στην Κούβα δεν μπορώ να πω πως συνεννοούμασταν μ’ευκολία στα αγγλικά, ακόμα κ υπάλληλοι σε ξενοδοχεία δεν μίλαγαν κ μάς παρέπεμπαν σε συναδέλφους τους.
Στο club βλέπαμε τους Κουβανούς/ -ες να χορεύουν...εντάξει, τί να πω ;;; έχουν τον ρυθμό μέσα τους!!! Πού να σηκωθούμε εμείς να χορέψουμε;;; Μάς έκαναν, επίσης, τρομερή εντύπωση τα έξαλλα ντυσίματα των γυναικών κ πως ήταν όλοι στην τρίχα!!! Ξέραμε πως κατά τις 00:30-00:45 θα βγει συγκρότημα που θα τραγούδαγε live, η ώρα είχε ήδη πάει 01:30 κ δεν είχε εμφανιστεί, οπότε αποφασίσαμε να φύγουμε, πήγα να πάρω το τσαντάκι μου κ η κυριούλα μου λέει «τώρα θα φύγετε; Θα βγει το συγκρότημα!», «ε, έχουμε πρωινό ξύπνημα αύριο» τής είπα κ κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο, με το που βγήκαμε πετάχτηκε ο ταξιτζής που μάς είχε φέρει κ κάτι έλεγε στους υπόλοιπους ταξιτζίδες που μάς πλησίασαν, δεν κατάλαβα αλλά μάλλον «αυτοί είναι δικοί μου» κ έκαναν πίσω οι άλλοι, μάς έκανε νόημα, πήγαμε, συμφωνήσαμε την τιμή πριν μπούμε (πάντα έτσι κάναμε) κ φύγαμε. Το αυτοκίνητο ήταν παλιό, δεν πήγαινε βήμα!
Στη διαδρομή ένας σταθμός στο ράδιο έπαιζε το Vivir Mi Vida του Marc Anthony, το οποίο ακούγαμε παντού, κ ο οδηγός άλλαξε κανά 2 σταθμούς κ τού είπα αν μπορεί να το βάλει πάλι κ εκείνος δεν καταλάβαινε ποιο τού έλεγα (δεν ήξερα ούτε ποιος το έλεγε, ούτε τον τίτλο), μέχρι που τού το τραγούδησα κ μου λέει «αααα! Marc Anthony» κ άρχισε να μάς λέει διάφορα για τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη ώσπου φτάσαμε στο ξενοδοχείο!
), μέχρι που στο τέλος μάς πρότεινε να μάς ξεναγήσει εκείνος, τού είπαμε κ μεις πως έχουμε ξεναγό “guida?” μάς λέει, “si” τού απαντήσαμε κ έφυγε.
Πολύ ωραία!!!!!!!!
! Γαλαζοπράσινα, ζεστά, με τέλειο βυθό κ καταπληκτικά ψάρια! Το καλύτερο ήταν ένα μαύρο που στην άκρη του είχε ηλεκτρίκ χρώμα κ ένα άλλο που ήταν όλο μπλε! Δε μάς έκανε καρδιά να βγούμε, μάσκες μάς έδωσαν στο καταμαράν. Βέβαια τα νερά ήταν τόσο διαυγή που κ από το σκάφος μια χαρά έβλεπες τα ψάρια!!! 
! 
