Κόστος ζωής - Στεγαστικό στην Αθήνα

[patrizia]

Οχι εδω ειναι το μεγαλο λαθος που δε καταλαβαινουν οι περισσοτεροι..το 80% των golden visa που αγοραζει σπιτια το κανει airbnb...ειτε το δινει σε εταιρεια ειτε το τρεχει αυτος πχ...κ αν κανει το λαθος να το βαλει για ενοικιαση μακροχρονια τοτε το δινει παρα πολυ ακριβα,εξου κ οι ελληνες ιδιοκτητες που παιρνουν πρεφα τι γινεται και καθε λιγο κ λιγακι σου ανεβαζουν το νοικι...ειναι υπερβολικα λιγα τα σπιτια που εχουν αγοραστει απο ξενους τα οποια εχουν δωθει στη μακροχρονια...Παγκρατι 1 ολοκληρη πολυκατοικια με ενοικιαστες ξεκληριστηκε,την πουλησαν σε κινεζους και ειναι ωραιοτατα apartments με 100ε το βραδυ παρακαλω!εχουν χτιστει τους παραδιπλα δρομους αλλες 4 πολυκατοικιες "μοντερνες" στις οποιες ειναι παλι διαμερισματα airbnb..Αγιο Αρτεμιο παλι εχουν γκρεμισει μεσα σε 2 χρονια 6 μονοκατοικιες και εχουν σηκωθει ηδη 3 πολυκατοικιες,η 1 δουλευει ηδη airbnb και οι αλλες 2 που ειναι στα τελειωματα οδευουν προς τσ εκει...μεχρι να καταλαβει ο ελληνας οτι το μεγαλυτερο προβλημα στεγασης ξεκιναει απο τους golden visa,θα εχουν αγορασει οτι εχει απομεινει....

Οι Έλληνες δεν έχουν πια την αγοραστική δύναμη των ξένων, δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνουν, δεν μπορούν να αγοράσουν σε αυτές τις τιμές!

 

[paefstra]

Στη Νεα Υορκη οι ενοικιαστες εφεραν την ανατροπη. Επιμενω οτι ειναι παγκοσμιο φαινομενο καθως η οικονομια μετασχηματιζεται σε κατι καινουριο (και οχι ευχαριστο).

"Η Κοινωνική Συμμαχία του Μαμντάνι (με βάση τα δεδομένα των Exit Polls)

Η νίκη του Ζόραν Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη είναι η συμπύκνωση μιας κοινωνικής συμμαχίας που διαμορφώθηκε πάνω στις ανάγκες των ενοικιαστών, των νεότερων και των εθνοτικών κοινοτήτων.

1. ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΕΣ
Οι ενοικιαστές, που αποτελούν την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος (57%), στήριξαν τον Μαμντάνι με 59%, ενώ στους ιδιοκτήτες (38% του συνόλου) προηγήθηκε ο Κουόμο με 53%. Το χάσμα αυτό αποτυπώνει την κεντρική κοινωνική σύγκρουση: Το Δικαίωμα στη στέγαση.
Το 70% των ψηφοφόρων δήλωσε ότι το κόστος κατοίκησης είναι «μεγάλο πρόβλημα» στη ζωή τους. Σε αυτή την ομάδα, ο Μαμντάνι κέρδισε 59% έναντι 33% του Κουόμο — μια διαφορά 26 μονάδων που ουσιαστικά όρισε την έκβαση της αναμέτρησης.
Σε μια πόλη όπου ο μισός πληθυσμός δεν βγάζει αρκετά για να καλύψει βασικές ανάγκες, η υπόσχεση για «μια πόλη που μπορείς να ζήσεις» απέκτησε πολιτικό βάθος και ο Μαντάνι απέκτησε εξαρχής την πολιτική ηγεμονία μιλώντας για πάγωμα ενοικίων, κοινωνική κατοικία, δωρεάν και ταχύτερα λεωφορεία. Ανάγκασε τους αντιπάλους του να μιλήσουν για affordability στο 2ο ντημπέιτ. Χθες μίλησε μέχρι και ο Τραμπ.

Ενώ το κόστος του housing ήταν Νο 2 (ως κόστος ζωής) πρόβλημα τον Μάιο για τους Νεοϋορκέζους, με 25-30% στις δημοσκοπήσεις, ο Μαντάνι μετακίνησε όλο το γήπεδο προς αυτό. Τα Exit polls κατέγραψαν το κόστος κατοίκισης σε Νο 1 ζήτημα με 70! Ενώ το έγκλημα ήταν πρώτο ζήτημα τον Μάιο στις δημοσκοπήσεις, στα exit polls έγινε Νο 2 με ίδιο περίπου ποσοστό 31%.
Ο Μαμντάνι μέσα σε λίγους μήνες, κατάφερε να μετακινήσει τον δημόσιο διάλογο από «ασφάλεια και εγκληματικότητα» σε affordability και δικαίωμα στην κατοίκηση.

2. Η συντριπτική νεανική στήριξη
Η ηλικιακή κατανομή της ψήφου ήταν καθοριστική. Ο Μαμντάνι κυριάρχησε στις νεότερες ηλικίες: 78% στους 18–29 (11% του εκλογικού σώματος), 66% στους 30–44 (24% του εκλογικού σώματος).
Από εκεί και πάνω η στήριξη μειώνεται: 43% στις 45–64 (33% του εκλογικού σώματος) και 36% στις 65+ (31% του εκλογικού σώματος).
Σε άλλη κατηγοριοποίηση οι 18–44 (αποτελούν το 36%) του έδωσαν 70%, ενώ οι 45+ μόλις 40%.
Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι όσοι ψήφισαν για πρώτη φορά δήμαρχο (το 18% του σώματος) προτίμησαν τον Μαμντάνι με 66%, έναντι 30% του Κουόμο. Αντίθετα, στους «παλιούς» ψηφοφόρους (82% του εκλογικού σώματος) το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν ισορροπημένο (47% Μαμντάνι – 44% Κουόμο).
Με λίγα λόγια: Η νέα γενιά και οι νέοι ψηφοφόροι έκριναν σε σημαντικό βαθμό την εκλογή.
Κοινωνικός καταλύτης στη Νίκη του Μαντάνι ήταν αυτοί που πρωτομπήκαν στον δημόσιο χώρο.

3. Εθνοτικές και μειονοτικές συμμαχίες
Εθνοτικά, το εκλογικό σώμα ήταν μοιρασμένο: 50% "λευκοί" – 50% οι "μη λευκοί"
Ο Μαμντάνι πήρε 56% στους δεύτερους και 45% στους λευκούς.
Μαύροι: 57% Μαμντάνι – 38% Κουόμο
Ασιάτες: 62% – 32%
Λατινόφωνοι: 52% – 39%
Άλλοι: 51% – 39%
Οι λευκοί άνδρες έγειραν προς Κουόμο, αλλά οι μορφωμένες λευκές γυναίκες στήριξαν Μαμντάνι (53%).

4. Θρησκευτικές Στάσεις
α. Καθολικοί (27% του εκλογικού σώματος): 33% – 52% (καθαρό προβάδισμα Κουόμο)
β. Άθρησκοι / αγνωστικιστές (23% του σώματος): 76% – 20% συντριπτική νίκη Μαμντάνι.
γ. Προτεστάντες/άλλοι χριστιανοί (20% του εκλογικού σώματος): 43% Μαμντάνι – 48% Κουόμο
δ. Εβραίοι (16% του εκλογικού σώματος): 32% Μαμντάνι – 64% Κουόμο
ε. Άλλες θρησκείες (μουσουλμάνοι, ινδουιστές, σιχ, κ.λπ. 14% του εκλογικού σώματος): 71% – 24% συντριπτική νίκη Μαμντάνι.

Το εβραϊκό εκλογικό σώμα ήταν η εθνότητα που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη απόκλιση από το γενικό αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά ο Μαντάνι πήρε 32%, το 1/3. Οι λόγοι είναι πρωτίστως πολιτικοί και συνδέονται με τη στάση του Μαμντάνι για τη Γάζα, καθώς και με την ιστορική πολιτική και πολιτισμική σχέση της Νέας Υόρκης με το Ισραήλ. Ωστόσο, η προεκλογική περίοδος σημαδεύτηκε από μια συντονισμένη εκστρατεία ταύτισης της κριτικής στο Ισραήλ με «αντισημιτισμό», στην οποία συμμετείχε ο Κουόμο, ο Σλίουα, τα μεγάλα ΜΜΕ και λόμπι, επιχειρώντας να παρουσιάσουν τον Μαμντάνι ως «αντισημίτη». Η εκστρατεία ταύτισης της κριτικής στην κυβέρνηση του Ισραήλ με τον «αντισημιτισμό» δεν έμεινε αναπάντητη. Οργανώσεις όπως Jews for Racial and Economic Justice και Jewish Voice for Peace, τόνισαν ότι η κριτική της ισραηλινής κυβέρνησης δεν αποτελεί αντισημιτισμό.
Η υπο-συμμαχία που δεν φαίνεται καθαρά στους αριθμούς είναι οι προοδευτικοί Εβραίοι: ένα τμήμα —οργανωμένο, ακτιβιστικό και νεότερο— στήριξε ενεργά τον Μαμντάνι.

5. ΛΟΑΤΚΙ+ (14% του εκλογικού σώματος): 81% – 15%
Εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα ήταν μέρος της καμπάνιας του Μαμντάνι από την αρχή. Προώθησε με συνέπεια την την ενίσχυση δημόσιας υγείας και πρόσβαση σε υπηρεσίες. Έδωσε συνέντευξη στο Them, μιλώντας για την Sylvia Rivera και queer αστική φροντίδα. Εμφανίστηκε σε gay clubs σε Μπρούκλιν και Κουίνς σε ανοιχτές πολιτικές βραδιές.

6. Η πόλη των νεοφερμένων και η πόλη των ντόπιων
Το εκλογικό σώμα χωρίζεται και από τη σχέση με την πόλη. Όσοι ζουν στη Νέα Υόρκη λιγότερο από 5 χρόνια (7% του συνόλου) ψήφισαν Μαμντάνι 85%, όσοι έχουν 5–10 χρόνια (8%) τον στήριξαν 78%, ενώ όσοι έχουν πάνω από δεκαετία στην πόλη (37%) τον ψήφισαν 55%.
Αντίθετα, οι γεννημένοι στη ΝΥ—το 45%—ψήφισαν τον Κουόμο με 49%, ενώ ο Μαμντάνι πήρε 38%. Σε συνοπτική εκδοχή: όσοι βίωσαν την πόλη πρόσφατα, μέσα στις πιο δύσκολες δεκαετίες του κόστους ζωής και της επισφάλειας, ψήφισαν με βάση την εμπειρία πίεσης που ζουν σήμερα, όχι την νοσταλγία για την Νέα Υόρκη του Φρανκ Σινάτρα.

7. Εκπαίδευση
Στο εκπαιδευτικό προφίλ, εκείνοι με πτυχίο ή μεταπτυχιακό—το 59% του εκλογικού σώματος—στήριξαν τον Μαμντάνι με 57%, ενώ όσοι δεν έχουν πτυχίο (41%) του έδωσαν 42%. Η τομή με τη φυλή είναι αποκαλυπτική: λευκοί πτυχιούχοι τον στήριξαν 53%, οι λευκοί χωρίς πτυχίο μόλις 26%· στους ψηφοφόρους χρώματος, οι πτυχιούχοι του έδωσαν 64% και όσοι δεν έχουν πτυχίο 50%.

Η εικόνα αυτή δείχνει κάτι κρίσιμο για την αμερικανική (και όχι μόνο) αριστερά: η «βραχμανοποίηση», δηλαδή η υπερ-συγκέντρωση επιρροής σε μορφωμένα στρώματα και επαγγέλματα γνώσης, δεν λύνεται σε μία εκστρατεία. Η εκστρατεία Μαμντάνι άνοιξε γέφυρες, έκλεισε το χάσμα σε σχέση με όλες τις Προεδρικές εκλογές των τελευταίων 10 χρόνων μετά την εμφάνιση Τραμπ, αλλά το ζήτημα παραμένει. Η μάχη για μια αριστερά που δεν απευθύνεται μόνο στα μορφωμένα στρώματα αλλά χτίζει πλειοψηφίες με τους πιο χαμηλής μόρφωσης εργαζόμενους της καθημερινής επισφάλειας είναι μακρά.

8. Εισοδήματα και «αντικειμενική» vs «βιωματική» φτώχεια
Η εισοδηματική εικόνα επιβεβαιώνει ότι η βάση του Μαμντάνι είναι εκείνοι που ασφυκτιούν από το κόστος ζωής, παρότι δεν θεωρούνται «πολύ φτωχοί» με τους τυπικούς οικονομικούς δείκτες.
Στους κάτω από 30.000$ ετήσιο εισόδημα (15% του εκλογικού σώματος) που με βάση το κόστος ζωής σημαίνει κατοίκους που εξαρτώνται από υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας, προηγήθηκε ο Κουόμο με 48%–42%. Αυτό δείχνει ότι οι πιο εξαθλιωμένοι και κοινωνικά εξαρτημένοι ψηφοφόροι συχνά μένουν προσδεμένοι σε υπάρχοντα δίκτυα επιβίωσης.
Από εκεί και πάνω όμως, η εικόνα αλλάζει πλήρως για τον Μαντάνι: 53% στους 30–49.000, 56% στους 50–99k και 55% στους 100–199k.
Αντίθετα, στους πιο εύπορους 200–299k η στήριξη στον Μαμντάνι πέφτει στο 49% (με τον Κουόμο στο 44%), ενώ στα 300k+ ο Μαμντάνι υποχωρεί στο 33% και ο Κουόμο ανεβαίνει 62%.

Το διακύβευμα δεν ήταν μόνο η «αντικειμενική» φτώχεια, αλλά και η βιωματική φτώχεια, εκείνη που δεν μετριέται μόνο με εισόδημα αλλά με πίεση χρόνου, χρημάτων και ψυχικής αντοχής. Και εδώ τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: ανάλογα με το πώς νιώθουν οικονομικά οι οικογένειες, η ψήφος μετατοπίζεται δραματικά. Σε όσους δηλώνουν ότι «τα καταφέρνουν» (17%), τα πράγματα είναι σχεδόν ισορροπημένα (Μαμντάνι 45% – Κουόμο 48%).
Στους πολλούς που δηλώνουν ότι «κρατιούνται» (59%), ο Μαμντάνι περνά μπροστά 48% έναντι 43%.
Και στους 22% που δηλώνουν ότι «δεν τα βγάζουν πέρα», ο Μαμντάνι εκτινάσσεται στο 60%, ενώ ο Κουόμο πέφτει στο 33%.

Δηλαδή, ο Μαμντάνι κυριάρχησε στους ανθρώπους που εργάζονται συστηματικά αλλά βιώνουν καθημερινή οικονομική πίεση — εκείνους που πληρώνουν ενοίκιο, συγκοινωνίες, δάνεια, φροντίδα και παλεύουν να κρατήσουν μια αξιοπρεπή ζωή σε μια πόλη που διαρκώς ακριβαίνει.

Συνοπτικά, προκύπτει μια κοινωνική συμμαχία: ενοικιαστές, μορφωμένοι αλλά οικονομικά πιεσμένοι εργαζόμενοι, νεοφερμένοι, εθνοτικές κοινότητες και ΛΟΑΤΚΙ. Αυτή η «συμμαχία των πολλών» ήταν το κοινωνικό υποκείμενο της νίκης του Μαμντάνι."
(ΑΡΘΡΟ ΦΙΛΟΥ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ).

 

[KIKI]

Τα μη διαθεσιμα ακινητα στη αθηνα δε οφειλονται ουτε στην χρυση βιζα ουτε στους ξενους ουτε στα airbnb. Αυτοι στοχευουν εκτος κεντρου. O κυριος λογος ειναι οτι πλεον οι τραπεζες και τα fund που τα εχουν παρει τα κρατανε κλειστα για να αυξησουν τεχνητα τις τιμες πωλησης και ενοικιασης. Απο την αλλη οσοι συνεχιζουν να τα εχουν στην κατοχη τους ειτε τα νοικιαζουν μαυρα ειτε τα εχουν κλειστα γιατι το κοστος επισκευης ειναι μεγαλυτερο απο τα ενοικια που θα παρουν. Αν τα παρουν.

Αυτό με το εκτος κέντρου μου κανει εντύπωση . Το λες επειδη το γνωρίζεις;
Εχω ενα διαμερισμα στο Σταθμό Λαρίσης σε πολυκατοικία του 1971 και άλλο ένα ο γυιος μου εκει κοντα προς την Λιοσιων σε πολυκατοικια του 70.Οταν βάλαμε μεσιτη περυσι για ενοικίαση ή πιθανον πωληση μάθαμε οτι εχει "τουρ" καθε εβδομαδα και δειχνει σε Ισραηλινους κυρίως αλλά και Κινεζους και άλλες φυλές και τα αγοραζουν αμέσως.
Τα προτιμουν χωρις ανακαινιση για να φτειάξουν συμφωνα με το γουστο τους οποτε αυτοί κρινουν. Δινουν λιγοτερα χρηματα για τα σαπάκια του κεντρου γιατι όσο και υποβαθμισμένη να ειναι η περιοχή δεν παύει να ειναι down town και με πρωτη ευκαιρια τα κάνουν κουκλάκια με μια καλή πλήρη ανακαίνιση.

 

[Señor_Nada]

Στη Νεα Υορκη οι ενοικιαστες εφεραν την ανατροπη. Επιμενω οτι ειναι παγκοσμιο φαινομενο καθως η οικονομια μετασχηματιζεται σε κατι καινουριο (και οχι ευχαριστο).

"Η Κοινωνική Συμμαχία του Μαμντάνι (με βάση τα δεδομένα των Exit Polls)

Η νίκη του Ζόραν Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη είναι η συμπύκνωση μιας κοινωνικής συμμαχίας που διαμορφώθηκε πάνω στις ανάγκες των ενοικιαστών, των νεότερων και των εθνοτικών κοινοτήτων.

1. ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΕΣ
Οι ενοικιαστές, που αποτελούν την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος (57%), στήριξαν τον Μαμντάνι με 59%, ενώ στους ιδιοκτήτες (38% του συνόλου) προηγήθηκε ο Κουόμο με 53%. Το χάσμα αυτό αποτυπώνει την κεντρική κοινωνική σύγκρουση: Το Δικαίωμα στη στέγαση.
Το 70% των ψηφοφόρων δήλωσε ότι το κόστος κατοίκησης είναι «μεγάλο πρόβλημα» στη ζωή τους. Σε αυτή την ομάδα, ο Μαμντάνι κέρδισε 59% έναντι 33% του Κουόμο — μια διαφορά 26 μονάδων που ουσιαστικά όρισε την έκβαση της αναμέτρησης.
Σε μια πόλη όπου ο μισός πληθυσμός δεν βγάζει αρκετά για να καλύψει βασικές ανάγκες, η υπόσχεση για «μια πόλη που μπορείς να ζήσεις» απέκτησε πολιτικό βάθος και ο Μαντάνι απέκτησε εξαρχής την πολιτική ηγεμονία μιλώντας για πάγωμα ενοικίων, κοινωνική κατοικία, δωρεάν και ταχύτερα λεωφορεία. Ανάγκασε τους αντιπάλους του να μιλήσουν για affordability στο 2ο ντημπέιτ. Χθες μίλησε μέχρι και ο Τραμπ.

Ενώ το κόστος του housing ήταν Νο 2 (ως κόστος ζωής) πρόβλημα τον Μάιο για τους Νεοϋορκέζους, με 25-30% στις δημοσκοπήσεις, ο Μαντάνι μετακίνησε όλο το γήπεδο προς αυτό. Τα Exit polls κατέγραψαν το κόστος κατοίκισης σε Νο 1 ζήτημα με 70! Ενώ το έγκλημα ήταν πρώτο ζήτημα τον Μάιο στις δημοσκοπήσεις, στα exit polls έγινε Νο 2 με ίδιο περίπου ποσοστό 31%.
Ο Μαμντάνι μέσα σε λίγους μήνες, κατάφερε να μετακινήσει τον δημόσιο διάλογο από «ασφάλεια και εγκληματικότητα» σε affordability και δικαίωμα στην κατοίκηση.

2. Η συντριπτική νεανική στήριξη
Η ηλικιακή κατανομή της ψήφου ήταν καθοριστική. Ο Μαμντάνι κυριάρχησε στις νεότερες ηλικίες: 78% στους 18–29 (11% του εκλογικού σώματος), 66% στους 30–44 (24% του εκλογικού σώματος).
Από εκεί και πάνω η στήριξη μειώνεται: 43% στις 45–64 (33% του εκλογικού σώματος) και 36% στις 65+ (31% του εκλογικού σώματος).
Σε άλλη κατηγοριοποίηση οι 18–44 (αποτελούν το 36%) του έδωσαν 70%, ενώ οι 45+ μόλις 40%.
Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι όσοι ψήφισαν για πρώτη φορά δήμαρχο (το 18% του σώματος) προτίμησαν τον Μαμντάνι με 66%, έναντι 30% του Κουόμο. Αντίθετα, στους «παλιούς» ψηφοφόρους (82% του εκλογικού σώματος) το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν ισορροπημένο (47% Μαμντάνι – 44% Κουόμο).
Με λίγα λόγια: Η νέα γενιά και οι νέοι ψηφοφόροι έκριναν σε σημαντικό βαθμό την εκλογή.
Κοινωνικός καταλύτης στη Νίκη του Μαντάνι ήταν αυτοί που πρωτομπήκαν στον δημόσιο χώρο.

3. Εθνοτικές και μειονοτικές συμμαχίες
Εθνοτικά, το εκλογικό σώμα ήταν μοιρασμένο: 50% "λευκοί" – 50% οι "μη λευκοί"
Ο Μαμντάνι πήρε 56% στους δεύτερους και 45% στους λευκούς.
Μαύροι: 57% Μαμντάνι – 38% Κουόμο
Ασιάτες: 62% – 32%
Λατινόφωνοι: 52% – 39%
Άλλοι: 51% – 39%
Οι λευκοί άνδρες έγειραν προς Κουόμο, αλλά οι μορφωμένες λευκές γυναίκες στήριξαν Μαμντάνι (53%).

4. Θρησκευτικές Στάσεις
α. Καθολικοί (27% του εκλογικού σώματος): 33% – 52% (καθαρό προβάδισμα Κουόμο)
β. Άθρησκοι / αγνωστικιστές (23% του σώματος): 76% – 20% συντριπτική νίκη Μαμντάνι.
γ. Προτεστάντες/άλλοι χριστιανοί (20% του εκλογικού σώματος): 43% Μαμντάνι – 48% Κουόμο
δ. Εβραίοι (16% του εκλογικού σώματος): 32% Μαμντάνι – 64% Κουόμο
ε. Άλλες θρησκείες (μουσουλμάνοι, ινδουιστές, σιχ, κ.λπ. 14% του εκλογικού σώματος): 71% – 24% συντριπτική νίκη Μαμντάνι.

Το εβραϊκό εκλογικό σώμα ήταν η εθνότητα που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη απόκλιση από το γενικό αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά ο Μαντάνι πήρε 32%, το 1/3. Οι λόγοι είναι πρωτίστως πολιτικοί και συνδέονται με τη στάση του Μαμντάνι για τη Γάζα, καθώς και με την ιστορική πολιτική και πολιτισμική σχέση της Νέας Υόρκης με το Ισραήλ. Ωστόσο, η προεκλογική περίοδος σημαδεύτηκε από μια συντονισμένη εκστρατεία ταύτισης της κριτικής στο Ισραήλ με «αντισημιτισμό», στην οποία συμμετείχε ο Κουόμο, ο Σλίουα, τα μεγάλα ΜΜΕ και λόμπι, επιχειρώντας να παρουσιάσουν τον Μαμντάνι ως «αντισημίτη». Η εκστρατεία ταύτισης της κριτικής στην κυβέρνηση του Ισραήλ με τον «αντισημιτισμό» δεν έμεινε αναπάντητη. Οργανώσεις όπως Jews for Racial and Economic Justice και Jewish Voice for Peace, τόνισαν ότι η κριτική της ισραηλινής κυβέρνησης δεν αποτελεί αντισημιτισμό.
Η υπο-συμμαχία που δεν φαίνεται καθαρά στους αριθμούς είναι οι προοδευτικοί Εβραίοι: ένα τμήμα —οργανωμένο, ακτιβιστικό και νεότερο— στήριξε ενεργά τον Μαμντάνι.

5. ΛΟΑΤΚΙ+ (14% του εκλογικού σώματος): 81% – 15%
Εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα ήταν μέρος της καμπάνιας του Μαμντάνι από την αρχή. Προώθησε με συνέπεια την την ενίσχυση δημόσιας υγείας και πρόσβαση σε υπηρεσίες. Έδωσε συνέντευξη στο Them, μιλώντας για την Sylvia Rivera και queer αστική φροντίδα. Εμφανίστηκε σε gay clubs σε Μπρούκλιν και Κουίνς σε ανοιχτές πολιτικές βραδιές.

6. Η πόλη των νεοφερμένων και η πόλη των ντόπιων
Το εκλογικό σώμα χωρίζεται και από τη σχέση με την πόλη. Όσοι ζουν στη Νέα Υόρκη λιγότερο από 5 χρόνια (7% του συνόλου) ψήφισαν Μαμντάνι 85%, όσοι έχουν 5–10 χρόνια (8%) τον στήριξαν 78%, ενώ όσοι έχουν πάνω από δεκαετία στην πόλη (37%) τον ψήφισαν 55%.
Αντίθετα, οι γεννημένοι στη ΝΥ—το 45%—ψήφισαν τον Κουόμο με 49%, ενώ ο Μαμντάνι πήρε 38%. Σε συνοπτική εκδοχή: όσοι βίωσαν την πόλη πρόσφατα, μέσα στις πιο δύσκολες δεκαετίες του κόστους ζωής και της επισφάλειας, ψήφισαν με βάση την εμπειρία πίεσης που ζουν σήμερα, όχι την νοσταλγία για την Νέα Υόρκη του Φρανκ Σινάτρα.

7. Εκπαίδευση
Στο εκπαιδευτικό προφίλ, εκείνοι με πτυχίο ή μεταπτυχιακό—το 59% του εκλογικού σώματος—στήριξαν τον Μαμντάνι με 57%, ενώ όσοι δεν έχουν πτυχίο (41%) του έδωσαν 42%. Η τομή με τη φυλή είναι αποκαλυπτική: λευκοί πτυχιούχοι τον στήριξαν 53%, οι λευκοί χωρίς πτυχίο μόλις 26%· στους ψηφοφόρους χρώματος, οι πτυχιούχοι του έδωσαν 64% και όσοι δεν έχουν πτυχίο 50%.

Η εικόνα αυτή δείχνει κάτι κρίσιμο για την αμερικανική (και όχι μόνο) αριστερά: η «βραχμανοποίηση», δηλαδή η υπερ-συγκέντρωση επιρροής σε μορφωμένα στρώματα και επαγγέλματα γνώσης, δεν λύνεται σε μία εκστρατεία. Η εκστρατεία Μαμντάνι άνοιξε γέφυρες, έκλεισε το χάσμα σε σχέση με όλες τις Προεδρικές εκλογές των τελευταίων 10 χρόνων μετά την εμφάνιση Τραμπ, αλλά το ζήτημα παραμένει. Η μάχη για μια αριστερά που δεν απευθύνεται μόνο στα μορφωμένα στρώματα αλλά χτίζει πλειοψηφίες με τους πιο χαμηλής μόρφωσης εργαζόμενους της καθημερινής επισφάλειας είναι μακρά.

8. Εισοδήματα και «αντικειμενική» vs «βιωματική» φτώχεια
Η εισοδηματική εικόνα επιβεβαιώνει ότι η βάση του Μαμντάνι είναι εκείνοι που ασφυκτιούν από το κόστος ζωής, παρότι δεν θεωρούνται «πολύ φτωχοί» με τους τυπικούς οικονομικούς δείκτες.
Στους κάτω από 30.000$ ετήσιο εισόδημα (15% του εκλογικού σώματος) που με βάση το κόστος ζωής σημαίνει κατοίκους που εξαρτώνται από υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας, προηγήθηκε ο Κουόμο με 48%–42%. Αυτό δείχνει ότι οι πιο εξαθλιωμένοι και κοινωνικά εξαρτημένοι ψηφοφόροι συχνά μένουν προσδεμένοι σε υπάρχοντα δίκτυα επιβίωσης.
Από εκεί και πάνω όμως, η εικόνα αλλάζει πλήρως για τον Μαντάνι: 53% στους 30–49.000, 56% στους 50–99k και 55% στους 100–199k.
Αντίθετα, στους πιο εύπορους 200–299k η στήριξη στον Μαμντάνι πέφτει στο 49% (με τον Κουόμο στο 44%), ενώ στα 300k+ ο Μαμντάνι υποχωρεί στο 33% και ο Κουόμο ανεβαίνει 62%.

Το διακύβευμα δεν ήταν μόνο η «αντικειμενική» φτώχεια, αλλά και η βιωματική φτώχεια, εκείνη που δεν μετριέται μόνο με εισόδημα αλλά με πίεση χρόνου, χρημάτων και ψυχικής αντοχής. Και εδώ τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: ανάλογα με το πώς νιώθουν οικονομικά οι οικογένειες, η ψήφος μετατοπίζεται δραματικά. Σε όσους δηλώνουν ότι «τα καταφέρνουν» (17%), τα πράγματα είναι σχεδόν ισορροπημένα (Μαμντάνι 45% – Κουόμο 48%).
Στους πολλούς που δηλώνουν ότι «κρατιούνται» (59%), ο Μαμντάνι περνά μπροστά 48% έναντι 43%.
Και στους 22% που δηλώνουν ότι «δεν τα βγάζουν πέρα», ο Μαμντάνι εκτινάσσεται στο 60%, ενώ ο Κουόμο πέφτει στο 33%.

Δηλαδή, ο Μαμντάνι κυριάρχησε στους ανθρώπους που εργάζονται συστηματικά αλλά βιώνουν καθημερινή οικονομική πίεση — εκείνους που πληρώνουν ενοίκιο, συγκοινωνίες, δάνεια, φροντίδα και παλεύουν να κρατήσουν μια αξιοπρεπή ζωή σε μια πόλη που διαρκώς ακριβαίνει.

Συνοπτικά, προκύπτει μια κοινωνική συμμαχία: ενοικιαστές, μορφωμένοι αλλά οικονομικά πιεσμένοι εργαζόμενοι, νεοφερμένοι, εθνοτικές κοινότητες και ΛΟΑΤΚΙ. Αυτή η «συμμαχία των πολλών» ήταν το κοινωνικό υποκείμενο της νίκης του Μαμντάνι."
(ΑΡΘΡΟ ΦΙΛΟΥ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ).

Πάρα πολύ θετικό που βγήκε κάποιος πολιτικός σε θέση που θα ακουστεί να έχει στην ατζέντα του το κόστο ζωής και την αλητεία που γίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο με τα ενοίκια. Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό το πράγμα. Καιρός είναι να σπρώξει ο κόσμος τους πολιτικούς σε αυτή την κατεύθυνση.

 

[panpan]

Δεν μπορώ να καταλάβω, πως μπορούν οι πολιτικοί να καταφέρουν κάποιον ιδιοκτήτη να νοικιάζει το σπίτι του φτηνά.
Υπ όψιν δεν έχω σπίτι για ενοικίαση.

 

[alma]

Οι Έλληνες δεν έχουν πια την αγοραστική δύναμη των ξένων, δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνουν, δεν μπορούν να αγοράσουν σε αυτές τις τιμές!

Ακριβώς.Κ όσοι θέλουν συνήθως αγοράζουν 1 ακίνητο,ενώ βλέπεις ξένους να αγοράζουν ολοκληρη πολυκατοικια.
Ξέρω Έλληνες που έχουν κάποια λεφτά στην άκρη κι αγοράζουν αυτό που έχουν στόχο πχ διαμέρισμα στο κέντρο με θέα, ή διαμέρισμα στη Βούλα σε περιοχή με πράσινο ή εξοχικό σε νησί κλπ...

Αλλά ακόμα κ αυτοί δεν μπορούν να αγοράσουν κι ολόκληρη πολυκατοικία στο κέντρο κι εξοχικό σε νησί,όπως (είναι γνωστό)πως κάνουν ξένοι κεφαλαιούχοι ή fund που είναι ίδιοι ιδιοκτήτες για δεκάδες ακίνητα...

 

[Señor_Nada]

Δεν μπορώ να καταλάβω, πως μπορούν οι πολιτικοί να καταφέρουν κάποιον ιδιοκτήτη να νοικιάζει το σπίτι του φτηνά.
Υπ όψιν δεν έχω σπίτι για ενοικίαση.

Βάζοντας ταβάνι στις τιμές.

Μα εχουμε ελεύθερη οικονομία! Νόμος προσφοράς και ζήτησης! Ο ιδιοκτήτης να μην έχει το δικαίωμα να φυτοζωει σε βάρος του εργαζόμενου!

Σε κάτι τόσο βασικό δεν γίνεται να είναι τέτοια ζούγκλα.

 

[paefstra]

Δεν μπορώ να καταλάβω, πως μπορούν οι πολιτικοί να καταφέρουν κάποιον ιδιοκτήτη να νοικιάζει το σπίτι του φτηνά.
Υπ όψιν δεν έχω σπίτι για ενοικίαση.

Στην Ισπανια δεν ξεκινησε η διαμαρτυρια για τα Airbnb που ξεσπιτωσαν τους κατοικους? Πλακα μας κανεις?

 

[fotast]

Σύμφωνα με αυτό κυριαρχούν πλέον στα ακίνητα Τούρκοι και Ισραηλινοί και μετά ΄Αγγλοι και Αμερικανοί.Υποχωρούν οι Κινέζοι.

Χρυσή Βίζα: Αλλάζει η 'γεωγραφία' των επενδυτών

 

[bandit650]

Οι Έλληνες δεν έχουν πια την αγοραστική δύναμη των ξένων, δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνουν, δεν μπορούν να αγοράσουν σε αυτές τις τιμές!

εκτος απο αυτο οι τραπεζες του εξωτερικου δινουν δανεια σε επενδυτες. Εδω οι τραπεζες δινουν μονο διαφημισεις.

οσο για τον δημαρχο της νεας υορκης μια χαρα τα ειπε και τον ψηφισαν. ας περιμενουμε λιγο να δουμε και τις πραξεις.

δε ξερω αν κανατε αναζητηση στη αθηνα για ξενοδοχειο και airbnb Οι τιμες ειναι φοβερα φθηνες. καποια στιγμη συντομα η προσφορα θα ειναι πολυ μεγαλυτερη απο τη ζητηση οποτε πιστευω καποιοι θα στραφουν και σε μακροχρονια μισθωση γιατι και τα εξοδα και οι κρατησεις πλεον ειναι σημαντικα για την βραχυχρονια μισθωση

 

[panpan]

Βάζοντας ταβάνι στις τιμές.

Είναι μια απάντηση, αλλά δεν γίνεται. Εκτός αν φύγουμε από την ε.ε. Πιστεύεις ότι είναι εφικτό;
Το έχει εφαρμόσει κάποιο ευρωπαικό κράτος; Η το λέμε για να πούμε κάτι;

Στην Ισπανια δεν ξεκινησε η διαμαρτυρια για τα Airbnb που ξεσπιτωσαν τους κατοικους? Πλακα μας κανεις?

Νομίζω ότι γίνεται μια κουβέντα μεταξύ ενηλίκων. Πριν από 9-10 χρόνια η προηγούμενη
δήμαρχος είπε θα λύσει το πρόβλημα καταργώντας τα σπίτια airbnb και θα βάλει πρόστιμο
στις τράπεζες που έχουν κατασχεμένα και κλειστά σπίτια. Το αποτέλεσμα. Οι τράπεζες πήγαν
στο δικαστήριο και το δικαστήριο είπε ότι τα σπίτια οι τράπεζες μπορούν να τα κάνουν ότι θέλουν και ούτε μπορείς να τις υποχρεώσεις να τα νοικιάζουν, αλλά ούτε να τις βάλεις πρόστιμο
γιατί δεν τα νοικιάζουν. Το μόνο που κατάφερε είναι να κυνηγήσει παράνομες χρονομισθώσεις.
Και καλά έκανε. Αυτός ο δήμαρχος είπε ότι δεν θα ανανεώσω τα συμβόλαια των χρονομισθώσεων. Μόλις βγήκε είπε ναι μεν δεν θα τα ανανεώσω, αλλά αυτό θα γίνει στο πρώτο
έτος της επόμενης θητείας μου. (Αν βγει).
Και για να σοβαρευτούμε.Υπάρχουν 30.000 σπίτια σε χρονομίσθωση και 120.000 κλειστά
από τράπεζες. Σε μια πόλη 2 εκ. που η πλειοψηφία των Ισπανών είναι ιδιοκτήτες και δεν τους
καίγεται καρφί να διαμαρτυρυθούν για τα ακριβά ενοίκια. Διαμαρτυρίες των 100, 200, άντε
500 δεν δίνει κανείς σημασία.
Υπάρχει ένας παραλογισμός από την υπερβολική ζήτηση. Και δεν φταίει ο τουρισμός μόνο.
Υπάρχει φοβερή εσωτερική (και όχι μόνο) μετανάστευση.
Όταν δεν υπάρχουν πχ δουλειές στην Ανδαλουσία η στην Εστρεμαδούρα ο κόσμος έρχεται
στην Βαρκελώνη και βρίσκει.
Για να καταλάβει ο κόσμος την σχιζοφρένεια που υπάρχει, εχθές ήρθε στο σπίτι μου μια
μεσίτρια με πελάτη και μου πρόσφερε 140% μεγαλύτερη τιμή από την τιμή που το αγόρασα
πριν 5,5 χρόνια. Δεν το είχα ούτε σαν σκέψη να το πουλήσω. Μάντεψε τι θα κάνω!

 

[fotast]

Εχει ήδη απαγορευθούν τα καινούρια airbnb σε ορισμένα δημοτικά διαμερίσματα του κέντρου και το μέτρο θα επεκταθεί και σε άλλες περιοχές.Τώρα το πόσο αντισυνταγματικό είναι αυτό και αν θα γίνουν προσφυγές είναι άλλη ιστορία.