Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πού να μείνετε][B]Που να μείνετε:[/B
- Αξιοθέατα][B]Αξιοθέατα:[/B
- Περισσότερα αξιοθέατα][B]Περισσότερα αξιοθέατα:[/B
- Φαγητό][B]Φαγητό:[/B
- VANG VIENG: ΠΑΜΕ TUBING;][B]VANG VIENG: ΠΑΜΕ TUBING;[/B
- LUANG PRA BANG][B]LUANG PRA BANG[/B
- ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟΣ][B]ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟΣ[/B
- Τι άλλο μπορώ να κάνω στο Λάος;][B]Τι άλλο μπορώ να κάνω στο Λάος;[/B
- Επίλογος][B]Επίλογος:[/B
Μείναμε στο φημισμένο -και υπερδιαφημισμένο- Green Park Boutique. Είναι ένα «κουκλίστικο» ξενοδοχείο λίγο έξω από την πόλη που ωστόσο α) είναι overpriced και β) πληρώνεις τα πάντα υπερβολικά ακριβά (π.χ. μια κοπέλα από το γκρουπ που θέλησε να πάρει τις σαγιονάρες θα έπρεπε να πληρώσει 20 δολάρια για ένα κοινό ζευγάρι τη στιγμή που το ίδιο στην αγορά κοστίζει 2 δολάρια περίπου) και γ) είναι κάπως μακριά από το κέντρο που σημαίνει ότι θα γίνετε ένας καλός πελάτης για τα τουκ-τουκ (1 δολάριο το άτομο). Ας πούμε λοιπόν -για να μην το θάψουμε εντελώς- ότι ενδείκνυται για τους πολύ ερωτευμένους –λόγω της ειδυλλιακής ατμόσφαιρας.
Θα αποφεύγαμε επίσης το Novotel και το Don Chan Palace –παρόλο που π.χ. στο trip advisor προσφέρουν χαμηλές τιμές- γιατί είναι μακριά από το κέντρο.
Πιο βολικό απʼ όλα βρήκαμε το Lao Plaza (www.laoplazahotel.com) ένα εξαιρετικό πεντάστερο ξενοδοχείο με… «ειδυλλιακές» ανέσεις που βρίσκεται ακριβώς στην καρδιά της πόλης με κόστος 70-80 δολάρια (ΒΒ).
Μία πρώτη γεύση:
Μόλις τακτοποιηθήκαμε μπήκαμε πάλι στο αυτοκίνητο και κατεβήκαμε στο κέντρο της πόλης για να προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα στο ποτάμι. Μάταιος κόπος αφού ο ήλιος είχε κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα. Ε...το καλοκαίρι δεν είναι και η καλύτερη περίοδος για να επισκεφθεί κανείς τις χώρες της Ινδοκίνας...
Εναλλακτικές λύσεις για το ηλιοβασίλεμα είναι α) να καθήσετε σε κάποιο από τα υπαίθρια καφέ και β) να κάνετε μία μίνι – κουαζιέρα με ένα από τα πλοία που «δένουν» στο ποτάμι. Θα απολαύσετε το γεύμα σας και –αν είστε τυχεροί- και ένα ρομαντικό ηλιοβασίλεμα. Στη χειρότερη περίπτωση (αν πέσετε σε συννεφιά) δείτε την απέναντι πλευρά του ποταμού. Είναι η Ταϋλάνδη!
Εμείς, με τον ήλιο να παίζει κρυφτούλι δεν χάσαμε το κέφι μας. Κάναμε μία βόλτα δίπλα στο ποτάμι, είδαμε τα μικρά παραποτάμια γραφικά εστιατόρια και καταλήξαμε για βραδινό μπουφέ στο Lao Plaza με τη συνοδεία τριμελούς ορχήστρας όπου παράλληλα απολαύσαμε τοπικούς χορούς. Εκεί διαπιστώσαμε ότι ο σεφ Viboon Roongrojpanawan στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων -του Πεκίνου- για να τιμήσει την κοιτίδα του Ολυμπισμού είχε ελληνικό μπουφέ με μελιτζάνες με φέτα, παστιτσάδα, φακές, ρεβύθια και στραπατσάδα παράλληλα βεβαίως με τα κλασικά! Σε κάθε περίπτωση -αν και μπορεί να φάει κανείς έξω πολύ πιο φτηνά- ο μπουφές του Lao Plaza με 17 δολάρια το άτομο προσφέρει μεγάλη ποικιλία και αξίζει τα λεφτά του.
Στη συνέχεια ήπιαμε καφέ στην πλατεία Namphu που είναι η βασική πλατεία της πόλης. Στο κέντρο κυριαρχεί ένα συντριβάνι και γύρω από την πλατεία υπάρχουν πολλά -και καλά- εστιατόρια και καφέ.
Θα αποφεύγαμε επίσης το Novotel και το Don Chan Palace –παρόλο που π.χ. στο trip advisor προσφέρουν χαμηλές τιμές- γιατί είναι μακριά από το κέντρο.
Πιο βολικό απʼ όλα βρήκαμε το Lao Plaza (www.laoplazahotel.com) ένα εξαιρετικό πεντάστερο ξενοδοχείο με… «ειδυλλιακές» ανέσεις που βρίσκεται ακριβώς στην καρδιά της πόλης με κόστος 70-80 δολάρια (ΒΒ).
Μία πρώτη γεύση:
Μόλις τακτοποιηθήκαμε μπήκαμε πάλι στο αυτοκίνητο και κατεβήκαμε στο κέντρο της πόλης για να προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα στο ποτάμι. Μάταιος κόπος αφού ο ήλιος είχε κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα. Ε...το καλοκαίρι δεν είναι και η καλύτερη περίοδος για να επισκεφθεί κανείς τις χώρες της Ινδοκίνας...
Εναλλακτικές λύσεις για το ηλιοβασίλεμα είναι α) να καθήσετε σε κάποιο από τα υπαίθρια καφέ και β) να κάνετε μία μίνι – κουαζιέρα με ένα από τα πλοία που «δένουν» στο ποτάμι. Θα απολαύσετε το γεύμα σας και –αν είστε τυχεροί- και ένα ρομαντικό ηλιοβασίλεμα. Στη χειρότερη περίπτωση (αν πέσετε σε συννεφιά) δείτε την απέναντι πλευρά του ποταμού. Είναι η Ταϋλάνδη!
Εμείς, με τον ήλιο να παίζει κρυφτούλι δεν χάσαμε το κέφι μας. Κάναμε μία βόλτα δίπλα στο ποτάμι, είδαμε τα μικρά παραποτάμια γραφικά εστιατόρια και καταλήξαμε για βραδινό μπουφέ στο Lao Plaza με τη συνοδεία τριμελούς ορχήστρας όπου παράλληλα απολαύσαμε τοπικούς χορούς. Εκεί διαπιστώσαμε ότι ο σεφ Viboon Roongrojpanawan στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων -του Πεκίνου- για να τιμήσει την κοιτίδα του Ολυμπισμού είχε ελληνικό μπουφέ με μελιτζάνες με φέτα, παστιτσάδα, φακές, ρεβύθια και στραπατσάδα παράλληλα βεβαίως με τα κλασικά! Σε κάθε περίπτωση -αν και μπορεί να φάει κανείς έξω πολύ πιο φτηνά- ο μπουφές του Lao Plaza με 17 δολάρια το άτομο προσφέρει μεγάλη ποικιλία και αξίζει τα λεφτά του.
Στη συνέχεια ήπιαμε καφέ στην πλατεία Namphu που είναι η βασική πλατεία της πόλης. Στο κέντρο κυριαρχεί ένα συντριβάνι και γύρω από την πλατεία υπάρχουν πολλά -και καλά- εστιατόρια και καφέ.
! Ειχα ακουσει πολυ καλα λογια για το Λαος και τα επιβεβαιωσες! Το εχω στη λιστα για επομενο ταξιδι και τωρα που βλεπω οτι εχει πολλες δραστηριοτητες θα το σκεφτω περισσοτερο.
αφηνοντας το ρευμα να σε παρασυρει. Καναμε στο Μπελιζ και στο Μεξικο απ'οπου και η φωτο. Καποια ποταμια ειναι υπογεια και περνας μεσα απο σπηλιες σε πληρες σκοταδι οποτε φορας κρανος με λαμπα (σαν ανθρακορυχος 
). Στη φωτο φοραμε μασκες αφου το ποταμι ενωνοταν με τη θαλασσα και πιο κατω ηταν τελεια για σνορκελ.
