Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πού να μείνετε][B]Που να μείνετε:[/B
- Αξιοθέατα][B]Αξιοθέατα:[/B
- Περισσότερα αξιοθέατα][B]Περισσότερα αξιοθέατα:[/B
- Φαγητό][B]Φαγητό:[/B
- VANG VIENG: ΠΑΜΕ TUBING;][B]VANG VIENG: ΠΑΜΕ TUBING;[/B
- LUANG PRA BANG][B]LUANG PRA BANG[/B
- ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟΣ][B]ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟΣ[/B
- Τι άλλο μπορώ να κάνω στο Λάος;][B]Τι άλλο μπορώ να κάνω στο Λάος;[/B
- Επίλογος][B]Επίλογος:[/B
Luang σημαίνει μεγάλο και Pra Bang είναι ένα συγκεκριμένο άγαλμα του Βούδα που ήρθε εδώ από τον ιδρυτή της πόλης στον οποίο το έδωσαν δώρο οι Χμερ.
Πετάξαμε από την Vientiane με ένα ATR 72. Πριν ακόμα προσγειωθεί το αεροπλάνο στο οροπέδιο η Luang Pra Bang μας είχε γοητεύσει με το φυσικό της κάλλος και με το χρώμα της. Η πόλη –που έχει ανακυρηχθεί από την UNESCO ως μία από τις πιο όμορφες της ΝΑ Ασίας- βρίσκεται χτισμένη στη συμβολή των ποταμών Mekong και Nam Khan και είναι γεμάτη από τροπική βλάστηση, γραφικά σπίτια, πολλούς ναούς, δεκάδες γραφεία τουρισμού και εκατοντάδες guesthouses και πολλά καταστήματα με τουριστικά (κάποια από τα οποία είναι πολύ προσεγμένα).
Υπάρχουν αρκετά ξενοδοχεία -κάποια από αυτά είναι ακριβά- αλλά η πόλη είναι γεμάτη και με οικονομικά guesthouses τα οποία προσφέρουν πολύ ελκυστικές τιμές. Θα μπορούσε να είναι ο παράδεισος των backpackers και πώς να μην είναι όταν στο τοπικό Tam Tam Garden (guesthouse και εστιατόριο) 91/8 Sisavangvong Rd τηλ. 071 253300, τέσσερα άτομα πληρώσαμε για φαγητό με κρασί και μπύρα 11 δολλάρια! Πολύ καλά φάγαμε επίσης στο Blue Lagoon στο δρόμο που βρίσκεται στο πλάι του Εθνικού Μουσείου.
Εμείς βέβαια μείναμε στο ακριβότερο ίσως ξενοδοχείο της πόλης, το Maison Souvannaphoum (www.coloursofagsana.com) που ήταν το παλάτι του ομώνυμου πρίγκηπα. Τα πάντα βέβαια στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο είναι περίπου σε «ακριβές» τιμές Δύσης αλλά αξίζει τον κόπο αφού η διαμονή και όλα απολαμβάνεις είναι πραγματικά μία εμπειρία. Δοκιμάστε στο bar – εστιατόριο τον εξαιρετικό χυμό φρούτων και τον ice coffee για να καλύψετε λίγο την έλλειψη του φραπέ. Η μπουτίκ του ξενοδοχείου έχει ωραία πράγματα αλλά σε τιμές για... αμερικάνους τουρίστες.
Φτάσαμε νωρίς το απόγευμα και ως καλοί ταξιδευτές πιάσαμε αμέσως δουλειά ανεβαίνοντας στο λόφο Phousi για να δούμε το ηλιοβασίλεμα αλλά τον ναό Vat Phousi, έναν από τους ναούς της πόλης -που ήταν κάποτε 65- η οποία είναι ένα μεγάλο βουδιστικό κέντρο όπως μαρτυρούν και οι δεκάδες μοναχών που θα συναντήσετε.
Είναι βέβαια ένας κόπος η ανάβαση στο λόφο γιατί πρέπει να ανεβείτε περισσότερα από 400 σκαλοπάτια (από την ανατολική πλευρά) απʼ όπου ανεβαίνοντας θα δείτε πολλά αγάλματα του Βούδα. Μία ζαβολιά που μπορείτε να κάνετε είναι να ανεβείτε από την δυτική πλευρά μόνο 329 σκαλοπάτια αλλά τότε θα χάσετε όλα τα αγάλματα της ανατολικής πλευράς όπου μάλιστα υπάρχει σε ένα σημείο και το αποτύπωμα της πατημασιάς του Βούδα (δεν το είδαμε αλλά μας είπαν ότι δεν είναι τίποτα το φοβερό)... Σε κάθε περίπτωση η θέα είναι μαγευτική. Από την ανατολική πλευρά ο ποταμός Nam Khan και το αεροδρόμιο και από τη δυτική ο Mekong και το ηλιοβασίλεμα θα σας εντυπωσιάσουν. Μην ξεχάσετε την ομπρέλα γιατί αν σας πιάσει βροχή εδώ πάνω το μόνο καταφύγιο είναι ο ναός.
Κατεβαίνοντας από την δυτική πλευρά -αυτή που είναι προς την πλευρά του ποταμού- θα πέσετε πάνω στη νυχτερινή αγορά όπου θα βρείτε τα πάντα σε ελκυστικές τιμές.
Το Εθνικό Μουσείο / Παλάτι
Το Royal Palace Museum βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο, είναι εύκολα προσβάσιμο και περιτριγυρίζεται από πανέμορφο κήπο. Έχει κάποια στοιχεία της τοπικής αρχιτεκτονικής αλλά χτίστηκε το 1904 από τους Γάλλους για το βασιλιά Sisavang Vong. Διασώθηκε το 1975 και το 1976 έγινε μουσείο. Μας δυσαρέστησε το γεγονός ότι ενώ πληρώνεις 20.000 Kip στην είσοδο στη συνέχεια ζητάνε και άλλα χρήματα για να σου δώσουν στις κυρίες που έχουν κοντά μανίκια ένα σάλι για να καλύψουν τους ώμους. Υποψιαζόμαστε ότι αυτό ήταν φάμπρικα που είχαν στήσει οι φύλακες για να βγάζουν μεροκάματο. Στη δεξιά πλευρά του παλατιού βρίσκεται ένα δωμάτιο όπου φυλάσσεται ο Χρυσός Βούδας απʼ όπου πήρε το όνομα της η πόλη (τον οποίο δυστυχώς μπορείτε να δείτε μόνο απʼ έξω). Κρίμα…
Υπάρχουν ακόμα πολλοί ναοί ο καθένας με την ομορφιά του και με τις ιδιαιτερότητές του που δεν είναι πάντα ορατές στο μάτι του Δυτικού τουρίστα.
Κάποια γραφεία θα σας προτείνουν να σηκωθείτε στις 5.30 το πρωί για να δείτε τους πιστούς να δίνουν ρύζι στους μοναχούς. Ε..δεν πρόκειται και για τίποτα φοβερό… Αποφύγετέ το εκτός αν έχετε βουδιστικές ανησυχίες ή αϋπνίες.
LUANG PRABANG: ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Η ημέρα ξεκίνησε με επίσκεψη στο ναό Xieng Thong όπου βρίσκεται και ο τάφος του βασιλιά Sisavang vong, του τελευταίου βασιλιά του Λάος που πέθανε το 1959. Στη συνέχεια κατεβήκαμε στην προκυμαία –στο πλάι του ναού- και πήραμε το καραβάκι για να μας πάει βόλτα στο ποτάμι. Υπάρχουν τα μικρά και τα μεγάλα καραβάκια. Τα μικρά που χωρούν καμιά 10αριά άτομα μπορεί κανείς να τα νοικιάσει και για 30 δολάρια ως εκ τούτου ενδείκνυνται και για private καταστάσεις. Εμείς -ως γκρουπ- πήραμε ένα μεγάλο και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε το ποτάμι.
Μετά από τρία τέταρτα περίπου σταματήσαμε σε ένα παραποτάμιο χωριό, το Ban Xang Hai. Ήταν συμπαθητικά αλλά αρκετά τουριστικά αφού είναι προφανές ότι είναι ο βασικός σταθμός για όλες τις ανάλογες εξορμήσεις. Αξίζει πάντως να δείτε τον ναό – μοναστήρι τον οποίο φροντίζουν και διατηρούν οι μοναχοί. Είδαμε επίσης πως παράγεται το τοπικό ποτό από ρύζι (Λάο – Λάο) στο οποίο πνίγουν οι ντόπιοι τον πόνο τους.
Στη συνέχεια και μετά από αρκετή…. ποταμάδα -ώστε να καλύψουμε 25 χιλιόμετρα- φτάσαμε στο σπήλαιο του Tam Ting όπου υπάρχουν περίπου 4000 αγάλματα του Βούδα.
Αφού δείτε τα αγάλματα στην πρώτη σπηλιά μπορείτε να περπατήσετε πάνω στους επιπλέοντες διαδρόμους από μπαμπού και αφού ανεβείτε αρκετά σκαλοπάτια θα βρείτε το Upper Tam Ting Cave. Εδώ θα ήταν καλό να έχετε ένα φακό διαφορετικά αφού μείνετε λίγη ώρα μέσα τα μάτια σας θα συνηθίσουν στο σκοτάδι.
Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το γραφικό χωριό Ban Pak Ou –εξ ου και θα ακούσετε τα σπήλαια να αποκαλούνται και Pak Ou Caves- το οποίο μπορείτε να επισκεφθείτε στη συνέχεια για να δείτε την πραγματική –και όχι την τουριστική εικόνα- της ζωής σε ένα παραποτάμιο χωριό. Εδώ σταματάμε συνήθως για ψάρι από το ποτάμι και μία σαλάτα με παπάγια. Αφού φάτε ανεβείτε τα σκαλοπάτια, στρίψτε αριστερά και είστε στο χωριό.
ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ: ΜΙΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ
Επιστρέφοντας είχαμε κλείσει μία extra εκδρομή στους καταρράκτες του Kung Si που βρίσκονται 25 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την Luang Pra Bang. Τα οργανωμένα ταξίδια συνήθως δεν το καλύπτουν αλλά εσείς δεν θα το στερηθείτε. Έτσι δεν είναι;
Είναι ένα θαυμάσιο μέρος -με είσοδο 20000 Kip- που θα πρέπει οπωσδήποτε να πάτε για να σας «πιτσιλήσει» το νερό, να θαυμάσετε την άγρια φύση, να δείτε το καταφύγιο για τις μαύρες αρκούδες, να βγάλετε υπέροχες φωτογραφίες και να ψωνίσετε στην υπαίθρια αγορά που βρίσκεται στην πλατεία έξω από τον χώρο.
Αν δεν θέλετε το οργανωμένο πακέτο που κάναμε εμείς (το οποίο μας κόστισε 10 δολάρια το άτομο) υπάρχει και η περισσότερο personalized αλλά λιγότερο άνετη –γιατί η διαδρομή είναι κουραστική- επιλογή του τουκ – τουκ. Πόσο θα σας κοστίζει; Χμ..εξαρτάται από το πόσο καλοί είστε στο παζάρι. Επιστρέφοντας πάντως αξίζει τον κόπο να σταματήσετε σε ένα από τα χωριά της περιοχής.
ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΝΩ ΣΤΗ LUANG PRA BANG;
Αν έχετε χρόνο…τα πάντα. Στον κεντρικό δρόμο αλλά και σε όλη την πόλη υπάρχουν δεκάδες γραφεία (π.χ. www.tckadventureslaos.com) που προσφέρουν ότι μπορεί να βάλει ο νους σας: Επίσκεψη σε πάρκο ελεφάντων και elephant trekking, βαρκάδα στο ποτάμι, trekking, rafting, kayaking, ποδήλατο βουνού, επίσκεψη σε τοπικά μειονοτικά χωριά, καταρράκτες και πολλά ακόμη για να αξιοποιήσετε δημιουργικά το χρόνο σας. Πάρτε χαρτί και μολύβι για να σημειώσετε γιατί τα περισσότερα δεν διαθέτουν προσπέκτους. Συνήθως θα σας δείξουν ένα ντοσιέ με τη διαδρομή και φωτογραφίες.
Αξιοσημείωτο είναι ότι συμμετέχοντας βοηθάτε και τις τοπικές κοινωνίες αφού τα περισσότερα γραφεία -π.χ. Green Discovery- διαθέτουν μέρος των εσόδων (32%) στα χωριά για τροφή και συντήρηση των μονοπατιών κλπ ενώ 26% πηγαίνει στους τοπικούς οδηγούς / ξεναγούς κλπ.
Αν θέλετε να ψωνίσετε κάτι διαφορετικό προσπεράστε την αγορά και στο τέλος της θα βρείτε κάποια ενδιαφέροντα καταστήματα.
Αξίζει επίσης μία παραποτάμια βόλτα με τα πόδια. Οι περισσότεροι περιορίζονται στον κεντρικό δρόμο αλλά και ο δρόμος δίπλα στο ποτάμι έχει πολλά εστιατόρια, καφέ και καταστήματα και αξίζει την προσοχή σας.
Πετάξαμε από την Vientiane με ένα ATR 72. Πριν ακόμα προσγειωθεί το αεροπλάνο στο οροπέδιο η Luang Pra Bang μας είχε γοητεύσει με το φυσικό της κάλλος και με το χρώμα της. Η πόλη –που έχει ανακυρηχθεί από την UNESCO ως μία από τις πιο όμορφες της ΝΑ Ασίας- βρίσκεται χτισμένη στη συμβολή των ποταμών Mekong και Nam Khan και είναι γεμάτη από τροπική βλάστηση, γραφικά σπίτια, πολλούς ναούς, δεκάδες γραφεία τουρισμού και εκατοντάδες guesthouses και πολλά καταστήματα με τουριστικά (κάποια από τα οποία είναι πολύ προσεγμένα).
Υπάρχουν αρκετά ξενοδοχεία -κάποια από αυτά είναι ακριβά- αλλά η πόλη είναι γεμάτη και με οικονομικά guesthouses τα οποία προσφέρουν πολύ ελκυστικές τιμές. Θα μπορούσε να είναι ο παράδεισος των backpackers και πώς να μην είναι όταν στο τοπικό Tam Tam Garden (guesthouse και εστιατόριο) 91/8 Sisavangvong Rd τηλ. 071 253300, τέσσερα άτομα πληρώσαμε για φαγητό με κρασί και μπύρα 11 δολλάρια! Πολύ καλά φάγαμε επίσης στο Blue Lagoon στο δρόμο που βρίσκεται στο πλάι του Εθνικού Μουσείου.
Εμείς βέβαια μείναμε στο ακριβότερο ίσως ξενοδοχείο της πόλης, το Maison Souvannaphoum (www.coloursofagsana.com) που ήταν το παλάτι του ομώνυμου πρίγκηπα. Τα πάντα βέβαια στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο είναι περίπου σε «ακριβές» τιμές Δύσης αλλά αξίζει τον κόπο αφού η διαμονή και όλα απολαμβάνεις είναι πραγματικά μία εμπειρία. Δοκιμάστε στο bar – εστιατόριο τον εξαιρετικό χυμό φρούτων και τον ice coffee για να καλύψετε λίγο την έλλειψη του φραπέ. Η μπουτίκ του ξενοδοχείου έχει ωραία πράγματα αλλά σε τιμές για... αμερικάνους τουρίστες.
Φτάσαμε νωρίς το απόγευμα και ως καλοί ταξιδευτές πιάσαμε αμέσως δουλειά ανεβαίνοντας στο λόφο Phousi για να δούμε το ηλιοβασίλεμα αλλά τον ναό Vat Phousi, έναν από τους ναούς της πόλης -που ήταν κάποτε 65- η οποία είναι ένα μεγάλο βουδιστικό κέντρο όπως μαρτυρούν και οι δεκάδες μοναχών που θα συναντήσετε.
Είναι βέβαια ένας κόπος η ανάβαση στο λόφο γιατί πρέπει να ανεβείτε περισσότερα από 400 σκαλοπάτια (από την ανατολική πλευρά) απʼ όπου ανεβαίνοντας θα δείτε πολλά αγάλματα του Βούδα. Μία ζαβολιά που μπορείτε να κάνετε είναι να ανεβείτε από την δυτική πλευρά μόνο 329 σκαλοπάτια αλλά τότε θα χάσετε όλα τα αγάλματα της ανατολικής πλευράς όπου μάλιστα υπάρχει σε ένα σημείο και το αποτύπωμα της πατημασιάς του Βούδα (δεν το είδαμε αλλά μας είπαν ότι δεν είναι τίποτα το φοβερό)... Σε κάθε περίπτωση η θέα είναι μαγευτική. Από την ανατολική πλευρά ο ποταμός Nam Khan και το αεροδρόμιο και από τη δυτική ο Mekong και το ηλιοβασίλεμα θα σας εντυπωσιάσουν. Μην ξεχάσετε την ομπρέλα γιατί αν σας πιάσει βροχή εδώ πάνω το μόνο καταφύγιο είναι ο ναός.
Κατεβαίνοντας από την δυτική πλευρά -αυτή που είναι προς την πλευρά του ποταμού- θα πέσετε πάνω στη νυχτερινή αγορά όπου θα βρείτε τα πάντα σε ελκυστικές τιμές.
Το Εθνικό Μουσείο / Παλάτι
Το Royal Palace Museum βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο, είναι εύκολα προσβάσιμο και περιτριγυρίζεται από πανέμορφο κήπο. Έχει κάποια στοιχεία της τοπικής αρχιτεκτονικής αλλά χτίστηκε το 1904 από τους Γάλλους για το βασιλιά Sisavang Vong. Διασώθηκε το 1975 και το 1976 έγινε μουσείο. Μας δυσαρέστησε το γεγονός ότι ενώ πληρώνεις 20.000 Kip στην είσοδο στη συνέχεια ζητάνε και άλλα χρήματα για να σου δώσουν στις κυρίες που έχουν κοντά μανίκια ένα σάλι για να καλύψουν τους ώμους. Υποψιαζόμαστε ότι αυτό ήταν φάμπρικα που είχαν στήσει οι φύλακες για να βγάζουν μεροκάματο. Στη δεξιά πλευρά του παλατιού βρίσκεται ένα δωμάτιο όπου φυλάσσεται ο Χρυσός Βούδας απʼ όπου πήρε το όνομα της η πόλη (τον οποίο δυστυχώς μπορείτε να δείτε μόνο απʼ έξω). Κρίμα…
Υπάρχουν ακόμα πολλοί ναοί ο καθένας με την ομορφιά του και με τις ιδιαιτερότητές του που δεν είναι πάντα ορατές στο μάτι του Δυτικού τουρίστα.
Κάποια γραφεία θα σας προτείνουν να σηκωθείτε στις 5.30 το πρωί για να δείτε τους πιστούς να δίνουν ρύζι στους μοναχούς. Ε..δεν πρόκειται και για τίποτα φοβερό… Αποφύγετέ το εκτός αν έχετε βουδιστικές ανησυχίες ή αϋπνίες.
LUANG PRABANG: ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Η ημέρα ξεκίνησε με επίσκεψη στο ναό Xieng Thong όπου βρίσκεται και ο τάφος του βασιλιά Sisavang vong, του τελευταίου βασιλιά του Λάος που πέθανε το 1959. Στη συνέχεια κατεβήκαμε στην προκυμαία –στο πλάι του ναού- και πήραμε το καραβάκι για να μας πάει βόλτα στο ποτάμι. Υπάρχουν τα μικρά και τα μεγάλα καραβάκια. Τα μικρά που χωρούν καμιά 10αριά άτομα μπορεί κανείς να τα νοικιάσει και για 30 δολάρια ως εκ τούτου ενδείκνυνται και για private καταστάσεις. Εμείς -ως γκρουπ- πήραμε ένα μεγάλο και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε το ποτάμι.
Μετά από τρία τέταρτα περίπου σταματήσαμε σε ένα παραποτάμιο χωριό, το Ban Xang Hai. Ήταν συμπαθητικά αλλά αρκετά τουριστικά αφού είναι προφανές ότι είναι ο βασικός σταθμός για όλες τις ανάλογες εξορμήσεις. Αξίζει πάντως να δείτε τον ναό – μοναστήρι τον οποίο φροντίζουν και διατηρούν οι μοναχοί. Είδαμε επίσης πως παράγεται το τοπικό ποτό από ρύζι (Λάο – Λάο) στο οποίο πνίγουν οι ντόπιοι τον πόνο τους.
Στη συνέχεια και μετά από αρκετή…. ποταμάδα -ώστε να καλύψουμε 25 χιλιόμετρα- φτάσαμε στο σπήλαιο του Tam Ting όπου υπάρχουν περίπου 4000 αγάλματα του Βούδα.
Αφού δείτε τα αγάλματα στην πρώτη σπηλιά μπορείτε να περπατήσετε πάνω στους επιπλέοντες διαδρόμους από μπαμπού και αφού ανεβείτε αρκετά σκαλοπάτια θα βρείτε το Upper Tam Ting Cave. Εδώ θα ήταν καλό να έχετε ένα φακό διαφορετικά αφού μείνετε λίγη ώρα μέσα τα μάτια σας θα συνηθίσουν στο σκοτάδι.
Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το γραφικό χωριό Ban Pak Ou –εξ ου και θα ακούσετε τα σπήλαια να αποκαλούνται και Pak Ou Caves- το οποίο μπορείτε να επισκεφθείτε στη συνέχεια για να δείτε την πραγματική –και όχι την τουριστική εικόνα- της ζωής σε ένα παραποτάμιο χωριό. Εδώ σταματάμε συνήθως για ψάρι από το ποτάμι και μία σαλάτα με παπάγια. Αφού φάτε ανεβείτε τα σκαλοπάτια, στρίψτε αριστερά και είστε στο χωριό.
ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ: ΜΙΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ
Επιστρέφοντας είχαμε κλείσει μία extra εκδρομή στους καταρράκτες του Kung Si που βρίσκονται 25 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την Luang Pra Bang. Τα οργανωμένα ταξίδια συνήθως δεν το καλύπτουν αλλά εσείς δεν θα το στερηθείτε. Έτσι δεν είναι;
Είναι ένα θαυμάσιο μέρος -με είσοδο 20000 Kip- που θα πρέπει οπωσδήποτε να πάτε για να σας «πιτσιλήσει» το νερό, να θαυμάσετε την άγρια φύση, να δείτε το καταφύγιο για τις μαύρες αρκούδες, να βγάλετε υπέροχες φωτογραφίες και να ψωνίσετε στην υπαίθρια αγορά που βρίσκεται στην πλατεία έξω από τον χώρο.
Αν δεν θέλετε το οργανωμένο πακέτο που κάναμε εμείς (το οποίο μας κόστισε 10 δολάρια το άτομο) υπάρχει και η περισσότερο personalized αλλά λιγότερο άνετη –γιατί η διαδρομή είναι κουραστική- επιλογή του τουκ – τουκ. Πόσο θα σας κοστίζει; Χμ..εξαρτάται από το πόσο καλοί είστε στο παζάρι. Επιστρέφοντας πάντως αξίζει τον κόπο να σταματήσετε σε ένα από τα χωριά της περιοχής.
ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΝΩ ΣΤΗ LUANG PRA BANG;
Αν έχετε χρόνο…τα πάντα. Στον κεντρικό δρόμο αλλά και σε όλη την πόλη υπάρχουν δεκάδες γραφεία (π.χ. www.tckadventureslaos.com) που προσφέρουν ότι μπορεί να βάλει ο νους σας: Επίσκεψη σε πάρκο ελεφάντων και elephant trekking, βαρκάδα στο ποτάμι, trekking, rafting, kayaking, ποδήλατο βουνού, επίσκεψη σε τοπικά μειονοτικά χωριά, καταρράκτες και πολλά ακόμη για να αξιοποιήσετε δημιουργικά το χρόνο σας. Πάρτε χαρτί και μολύβι για να σημειώσετε γιατί τα περισσότερα δεν διαθέτουν προσπέκτους. Συνήθως θα σας δείξουν ένα ντοσιέ με τη διαδρομή και φωτογραφίες.
Αξιοσημείωτο είναι ότι συμμετέχοντας βοηθάτε και τις τοπικές κοινωνίες αφού τα περισσότερα γραφεία -π.χ. Green Discovery- διαθέτουν μέρος των εσόδων (32%) στα χωριά για τροφή και συντήρηση των μονοπατιών κλπ ενώ 26% πηγαίνει στους τοπικούς οδηγούς / ξεναγούς κλπ.
Αν θέλετε να ψωνίσετε κάτι διαφορετικό προσπεράστε την αγορά και στο τέλος της θα βρείτε κάποια ενδιαφέροντα καταστήματα.
Αξίζει επίσης μία παραποτάμια βόλτα με τα πόδια. Οι περισσότεροι περιορίζονται στον κεντρικό δρόμο αλλά και ο δρόμος δίπλα στο ποτάμι έχει πολλά εστιατόρια, καφέ και καταστήματα και αξίζει την προσοχή σας.
! Ειχα ακουσει πολυ καλα λογια για το Λαος και τα επιβεβαιωσες! Το εχω στη λιστα για επομενο ταξιδι και τωρα που βλεπω οτι εχει πολλες δραστηριοτητες θα το σκεφτω περισσοτερο.
αφηνοντας το ρευμα να σε παρασυρει. Καναμε στο Μπελιζ και στο Μεξικο απ'οπου και η φωτο. Καποια ποταμια ειναι υπογεια και περνας μεσα απο σπηλιες σε πληρες σκοταδι οποτε φορας κρανος με λαμπα (σαν ανθρακορυχος 
). Στη φωτο φοραμε μασκες αφου το ποταμι ενωνοταν με τη θαλασσα και πιο κατω ηταν τελεια για σνορκελ.
