ΗΠΑ Λίγη Αμερική...

[interted]

Κόιτ Τάουερ

Ξαπλωμένος στο πάρκο Washington Square, παρατηρώ τον κόσμο να κάνει το πρωινό του τζόκιν, έναν τύπο με καουμπόικη φάτσα και καπέλο ατενίζει από ένα παγκάκι, παρέες να έχουν στρώσει για κολατσιό και 10-15 ατόμα να ακολουθούν τις οδηγίες μιας γυμνάστριας δοκιμάζοντας διάφορες στάσεις γιόγκα. Γυρω, γύρω εστιατόρια, κυρίως ιταλικά, δικαιολογώντας τον χαρακτηρισμό της Νορθ Μπιτς ως “Μικρή Ιταλία”. Μεσογειακός είναι και ο καιρός άλλωστε, και παρότι τέλος Φλεβάρη πολύς είναι ο κόσμος με κοντομάνικο και σαγονάρες. Ειδικά οι σαγιονάρες φοριούνται πολύ στην Καλιφόρνια! Και σε αντίθεση με κάθε προγνωστικό, όλοι είναι πολύ γυμνασμένοι με τέλεια σώματα, ψηλοί και όμορφοι. Μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα πολύ να βρω παχύσαρκο Αμερικάνο, και αυτοί ήταν κυρίως κάποιοι Μεξικανικης καταγωγής οι οποίοι έχουν διαφορετικό σωματότυπο.

Η πλατεία μπροστά από τον λευκό τσιμεντένιο πύργο Κόιτ προσφέρει καλή θέα στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο. Γύρω από τον πύργο γίνονται έργα ανακαίνισης, και ο κόσμος έχει μαζευτεί στην πλευρά που κοιτάει τον Fisherman's Wharf και βγάζει φωτογραφίες. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται και το διαβόητο Αλκατράζ, ο γνωστός “Βράχος” από τα έργα του Χόλιγουντ. Η γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ φαίνεται μόνο αμυδρά και στην άκρη του πλάνου, ενώ μπορείς να δεις και την απέναντι πλευρα της γέφυρας, τα λεγόμενα Marin Headlands. Ο εξωφρενικός στόχος για την σημερινή μέρα περιλαμβάνει και διαδρομή με το λεωφορίο, διασχίζοντας την γέφυρα και καταλήγοντας στους γκρεμούς απέναντι, φάτσα με τον Ειρηνικό. Προς το παρόν όμως θα κατηφορίσω τον λόφο προς τις προβλήτες, έχοντας στο μυαλό μου θαλασσινούς μεζέδες.

Ένας τυπάς διασκεδάζει τον κόσμο, λέγοντας αστεία πάνω σε ένα μονόκυκλο πετώντας ταυτόχρονα στον αέρα μαχαίρια, παιδάκια και μανάδες αγοράζουν παγωμένο ελληνικό γιαούρτι, ζευγαράκια κάνουν ποδήλατο, οικογένειες περιφέρονται χαρούμενες στα πάρκα, όπως ακριβώς βλέπουμε στις ταινίες. Με λίγα λόγια, χίλιες φορές πρέζα που θα έλεγε και ο Τζιμάκος. Καθώς μου τρέχουν τα σάλια, αγοράζω ένα Clam chowder και μία τοπική μπύρα Anchor steam και τα απολαμβάνω με συνοδεία ενός μαύρου μουσικού να παίζει αυτό το κομμάτι και τον κόσμο να χορεύει ανέμελα.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 8
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Defkalion]

Πάρα πολύ ωραία, αγαπάω Nob Hill !!

 

[interted]

καλό απόγευμα στην Αυστραλία (σωστά; έχω μπερδευτεί λίγο με τις timezones)!

 

[Defkalion]

Πολύ σωστά, εδώ νυχτώνει σε λίγο.

 

[karfitsa]

Μια πολυ ωραια ιστορια,απο αγαπημενη πενα,μολις ξεκινησε....

 

[sourloulou]

περιμενω πως κ πως να συνεχισεις γιατι το σεπτεμβριο ερχεται η σειρα μου κ λιγοι εχουν κανει αυτο το ταξιδι...

 

[anny]

περιμενω πως κ πως να συνεχισεις γτ το σεπ ερχεται η σειρα μου κ λιγοι εχουν κανει αυτο το ταξιδι...

Επειδή έχει παρατηρηθεί και σε μηνύματά σου σε άλλα θέματα, καλό θα ήταν να γράφεις ολόκληρες τις λέξεις και όχι σε μορφή sms, έτσι ώστε τα κείμενά σου να μη δυσκολεύουν και να γίνονται άμεσα κατανοητά από τα υπόλοιπα μέλη.

 

[interted]

Αύριο με 14 ώρες στο αεροπλάνο, νομίζω θα μπορέσω να προχωρησω αρκετά την ιστορία. Τώρα προβλέπεται μια τελευταία βόλτα, υπό καταρακτώδη βροχή η οποία αν αρχίσει δεν σταματάει. (Βέβαια προηγουμένως ήταν περίοδος ξηρασίας λένε)

 

[interted]

περιμενω πως κ πως να συνεχισεις γιατι το σεπτεμβριο ερχεται η σειρα μου κ λιγοι εχουν κανει αυτο το ταξιδι...

κ λίγοι μας έχουν κάνει την τιμή να ολοκληρώσουν τις ταξιδιωτικές τους ιστορίες από αυτό το μέρος, ονόματα δεν λέμε boss.

 

[Defkalion]

 

[sourloulou]

εγω θα παρακολουθω το θεμα παντως ελπιζοντας στην ολοκληρωση της ιστοριας σου!!

 

[interted]

Πάνω στον Νομπ Χιλ υπάρχει ο Ναός της Θείας Χάρης (Holy Grace), ένας πολύ εντυπωσιακός Γοτθικός ναός με άρωμα Νότρ Νταμ. Μπαίνοντας από την κύρια είσοδο, το πρώτο πράγμα που τραβάει το μάτι είναι το ύψος της οροφής και τα λαμπερά υαλογραφήματα στους φεγγίτες. Στην κεντρική στoά κρέμονται πολύχρωμες κορδέλες, κόκκινες και μπλε, μια πολύ έξυπνη ιδέα, καθώς το φως που μπαίνει από τους φεγγίτες και ανακλάται στις κορδέλες φαίνεται σαν να κατεβαίνει από τα ουράνια. Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ο λαβύρινθος, ζωγραφισμένος στο πάτωμα του νάρθηκα. Πρόκεται για μια φιδογυριστή διαδρομή που στην προκειμένη περίπτωση ακολουθεί με προσοχή μια κυρία, ξεκινώντας από το εξωτερικό προς τα μέσα, πράγμα που βοηθάει στον διαλογισμό όπως φαίνεται. Η ώρα είναι 8:30 και η κυριακάτικη τελετή είναι σε εξελιξη με το εκκλησιαστικό όργανο και τον κόσμο να συνοδεύει.

Περπατώντας στις πτέρυγες, ξεκινώντας από τα δεξιά του βωμού και ακολουθόντας την φορά των δεικτών του ρολογιού, μια σειρά από ζωγραφιές διηγούνται την ιστορία του ναού και ταυτόχρονα αυτή της πόλης. Ο πυρετός του χρυσού του 1849 θα φέρει κόσμο στην περιοχή και την πρώτη εκκλησία αφιερωμένη στην Θεία Χάρη. Ο σεισμός του 1906 και οι φωτιές που θα ακολουθήσουν θα καταστρέψουν σχεδόν ολόκληρο το Σαν Φρανσίσκο και μαζί και τον ναό. Πυρετός ανοικοδόμησης στην πόλη θα φέρει και την σταδιακή ανέγερση του σημερινού ναου. Η απεικόνιση που τραβάει την προσοχή είναι η υπογραφή του καταστατικού χάρτητων Ηνωμένων Εθνών μετά τον πόλεμο (μεταξύ αυτών και η Ελλάδα), στο συνέδριο του Σαν Φρανσίσκο. Τελικά η περίοδος ειρήνης θα οδηγήσει και στην ολοκλήρωση του χτισίματος του ναού το 1964. Ιδιαίτερο είναι ένα από τα παρεκκλήσια αφιερωμένο στο AIDS ενώ σε κάποιο από τα παράθυρα θα δεις και τύπους του Αινστάιν.

Βγαίνοντας παρατηρώ ότι ακριβώς απέναντι από τον χριστιανικό ναό βρίσκεται ένας μεγάλος Μασονικός ναός. Λογικό, στην Αμερική βρισκόμαστε άλλωστε, εδώ στο νόμισμά τους έχουν μασονικά σύμβολα. Και βέβαια υπάρχει η περήφημη οργάνωση YMCA, από την οποία η Ρωσική Ορθόδοξη εκκλησία έχει εκδόσει σκληρή ανακοίνωση και προειδοποιεί τους παπάδες να μην επιτέπουν την Θεία Ευχαριστία σε όσους αμετανόητους συνεχίζουν να μετέχουν σε τέτοιες μασονικές οργανώσεις. Χμμ... ελπίζω ο αρχιεπίσκοπος να μην γνωρίζει ότι τις επόμενες μέρες έχω σκοπό να διαμείνω σε ένα από τα άντρα του κακού. Ας μείνει μεταξύ μας έτσι;

Κατηφορίζουμε τον Νομπ Χιλ, παρέα με τα χαρακτηρστικά τρόλεϊ (cable cars) του Σαν Φρανσίσκο και σιγά σιγά μπαίνουμε στην Τσάινα τάουν.