Ιταλία Λίμνη Κόμο, Μιλάνο, Μπέργκαμο, Σεπτέμβριος 2021

[soudianos]

Η δεύτερη μέρα περιήγησης μου στα αξιοθέατα του Μιλάνου, συνοδεύτηκε με πολύ πεζοπορία, ένα μέρος της έγινε σε αγεωγράφητα ύδατα, μια ταλαιπωρία που με έφερε όμως μπροστά σε μια πινακιδούλα μ ένα όνομα πάνω της που η σημασία του άξιζε όσο όλο το ταξίδι και που κανένας τουριστικός οδηγός μπορούσε να με ενημερώσει.
Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά: H πινακοθήκη Brera που ταλαιπωρήθηκα για να τη βρω ήταν κλειστή μέρα Δευτέρα. Απ' έξω όμως είχε ένα φούρνο για καφεδάκι αρτοπαρασκευάσματα και πολλά διάφορα. Απ' εκεί ξεκινούσε ένα στενό δρομάκι που θύμιζε τη Βενετία ή την ενετική συνοικία των Χανίων. Με την ατμόσφαιρα αλλοτινών εποχών που έστελνε μ έβγαλε στο δρόμο που οδηγεί στο κάστρο Σφόρτσα κι αυτός ήταν ο στόχος μου, γιατί με τη χτεσινή νερομπομπή η οποία με έστειλε στο μουσείο κι εν συνεχεία πίσω στο ξενοδοχείο είχα την εντύπωση ότι κάτι λεπτομέρειες είχα παραλείψει. Ο δρόμος με έβγαλε στην πύλη του κάστρου όπου βρίσκεται το μουσείο κάτι που ήθελα κι από κει συνέχισα στον μεγάλο πάρκο Σεμπιόνε. Η μέρα ήταν θαυμάσια για βόλτα, λιμνούλες και ποταμάκια με μεγάλα ψάρια, πάπιες και χελώνες, οι Ιταλοί τζόκινγκ και ποδηλασία, χώρος χαλάρωσης απολαυστικής ηρεμίας. Προς το τέλος του βρισκόταν η μεγάλη αψίδα της νίκης του Ναπολέοντα που έδιωξε τους αυστριακούς από τη βόρειο Ιταλία και κτίστηκε επί των ημερών του του 1807.
Την επιστροφή μου στην είσοδο του κάστρου την έκανα από την εξωτερική πλευρά διότι σύμφωνα με το χάρτη κάπου εκεί κοντά βρισκόταν η εκκλησία Santa Maria delle Grazie με το μυστικό Δείπνο του Ντα Βίτσι. Εισιτήριο δεν είχα αλλά απλά για να δω την εκκλησία. Η περιοχή ήταν ερημική κι ατέλειωτη και η πορεία κουραστική μετά από τόσες ώρες περπάτημα. Στα δεξιά μου παράλληλα με την πορεία μου ήταν αντιαισθητικές γραμμές τρένων, και αριστερά το πάρκο μου έδειχνε το σωστό δρόμο για να φτάσω στην έξοδο του που βρισκόταν το σιντριβάνι και το μετρό. Κι όταν έφτασα στο ύψους του σιντριβανιού και στους πολυσύχναστους λεωφόρους η επιγραφή του ονόματος της πρώτης που συνάντησα ήταν "ViaPietro Paleokapa". Ιστορικό όνομα που έχει και δρόμος του Ηράκλειο στη γειτονιά μου. Είναι το όνομα του αγάλματος που βρίσκεται στο πάρκο Papadopouli" στη Βενετία στο σταθμό και πλατεία piazalle roma, το αναφέρω στην ιστορία μου "Βενετία η βασίλισσα της Αδριατικής" κεφάλαιο 11 και το συνοδεύω με φωτογραφία. Pietro Paleokapa.
H σημερινή ανακάλυψη συμπληρώνει και επιβεβαιώνει αυτά που έγραφα τότε, ξαναφέρνω εδώ το κείμενο και την εικόνα, ότι ήταν γνωστός για το έργο του σε όλη τη βόρειο Ιταλία. Επειδή όμως φαίνεται πως η ιστορία μου έρχεται σα μαγνήτης, αύριο στην ημερήσια βόλτα μου στο Μπέργκαμο στην μέση του ωραίου δρόμου από το σταθμό των τρένων μέχρι ο κάστρο θα δω ξανά μπροστά μου την ονομασία αυτή σε δρόμο της πόλης.
Συνέχισα την πορεία μου στο σταθμό Cadorna κι απ' εκεί στη Santa maria delle Grazie η οποία εκείνη την ώρα ήταν κλειστή.

Πινακοθήκη Brera

Προσέξτε το οδόστρωμα

Ελληνικό προξενείο

Via Pietro Paleocapa

Θαυμάσιος δρόμος

Santa Maria delle Grazie

H παράγραφος από την ιστορία " Βενετία. η βασίλισσα της Αδριατικής"
....Βλέπουμε κοντά μας ένα όμορφο πάρκο. Είναι κάτι που μας έλειψε στην περιοδεία μας στην πόλη. Θα ξεκουραστούμε κάτω από τη σκιά των δένδρων και θα ξεδιψάσουμε από το σιντριβάνι του. Την εποχή του καλοκαιριού εδώ είναι απόλαυση. Μια πινακίδα γράφει : «Giardino Papadopoli»! Ήταν ένα παλαιό μοναστήρι με μια εκκλησία, την Santa Crose, τα οποία κατεδαφίστηκαν την εποχή του ναπολεόντειου πολέμου και στη θέση τους έγιναν αποθήκες. Μετά το 1810 ο χώρος αγοράστηκε από ένα πλούσιο επιχειρηματία ελληνικής οικογένειας με το όνομα Παπαδόπουλοι, και το 1848 έγινε πάρκο.


Στη είσοδο του κήπου έχει ένα μαρμάρινο άγαλμα ενός καθισμένου ανδρός. Διαβάζουμε το όνομα «Piedro Paleokapa» [1] Ήταν από παλιά οικογένεια που άφησαν τη Κρήτη μαζί με του Ενετούς. Ο Κ. Παλαιοκάπα ίδρυσε ελληνικό σχολείο στην Πάδοβα για τους Έλληνες της διασποράς. Απόγονος αυτού ο Piedro υπήρξε πνευματικό και πολιτικό πρόσωπο σε όλη τη βόρειο Ιταλία, και για ένα διάστημα διετέλεσε διευθυντής δημοσίων έργων στη Βενετία και έλαβε μέρος στην αντίσταση της πόλης κατά των αυστριακών το 1834...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[soudianos]

H επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στη λίμνη. Από νωρίς το πρωί άφησα το ξενοδοχείο και κάτω από ένα ψιλόβροχο τράβηξα για την αποβάθρα. Πήρα το καραβάκι του δρομολογίου που έφτανε μέχρι το Μπελάτζιο. Μετ' επιστροφής το εισιτήριο κόστισε 25,80 ευρώ. Μεμονωμένοι επιβάτες κι ένα γκρουπ τουριστών οι οποίοι με τα ακουστικά στο αυτί ενημερώνονταν από τον ξεναγό τους. Τα σύννεφα χαμηλωμένα στα βουνά και στον ορίζοντα έδιναν μια μυστηριώδη μουντή εικόνα σε όλο το τοπίο, ατμόσφαιρα που μόνο σε λίμνες βορείων χωρών συναντάς, ταυτόχρονα σε καλούσε να μαντέψεις τι άλλη μαγεία κρύβεται πίσω τους. Μετά από δύο ώρες και είκοσι λεπτά φτάσαμε στο Μπελάτζιο. Το επόμενο καραβάκι της επιστροφής στο Κόμο αναχωρούσε σε δύο ώρες και δεκαπέντε λεπτά. Μεσημέρι στο Μπελάτζιο ο ήλιος είχε διαλύσει κάθε θολούρα, και μη γνωρίζοντας από που θα αρχίσω τη βόλτα, ακολούθησα από απόσταση το γκρουπάκι που συνταξιδεύαμε. Εκκλησία, πλατείες, καταστήματα κάθε λογής μαζί και πολλά είδη τέχνης κυρία ζωγραφικής σε στενοσόκακα όμορφα δρομάκια στρωμένα με βότσαλο που δεν γλιστρούσαν στις κατηφόρες, τέλος η παρέα κατέληξε στο παραλιακό εστιατόριο απέναντι από το σταθμό των πλοιαρίων.
Πως λέγονται με τα φτερά στα καπέλα?

Όχι δεν πήγαμε μ αυτό. Απλώς το όνομα κάτι μου θυμίζει...

 

[LULLU]

καπετανιε καλα σου πηγε και η Ευρωπη.....νασε καλα .. φιλια στο ετερο ημισυ..

 

[soudianos]

καπετανιε καλα σου πηγε και η Ευρωπη.....νασε καλα .. φιλια στο ετερο ημισυ..

E! καλή ναι κη Ευρώπη ευχαριστώ Ελευθερία

 

[soudianos]

Η επιστροφή μου στο Κόμο από το Μπελάγιο έγινε με τον ίδιο τρόπο. Αμέσως πήρα το τρένο και η πρώτη μου επαφή με το Μιλάνο έγινε στο σταθμό Cadorna, απ' εκεί το μετρό και με μία αλλαγή στα υπόγεια του Duomo χωρίς να μπω στον πειρασμό να ανέβω στην επιφάνεια για το θρυλικό ναό, κάθε πράμα στην ώρα του, πήρα την κίτρινη γραμμή κι έφτασα στο σταθμό Sondria για να πάω στο ξενοδοχείο. H έξοδος απ' αυτόν το χωρίς επιβάτες σταθμό με έβγαλε στη διασταύρωση των λεωφόρων Tornale και Gioia. Το ξενοδοχείο Club Hotel to επέλεξε μετά από τρεις ακυρώσεις στον booking, κι ο λόγος ήταν ότι δε γνώριζα αν θα ταξίδευα με παρέα ή μόνος. Με προβλημάτιζε το όνομα του και η τοποθεσία του κοντά στον κεντρικό σταθμό θυμούμενος το σταθμό της Νάπολης. Τελικά το έκλεισα μία μέρα πριν την αναχώρηση μου όταν κάποιο άλλο υποψήφιο αύξησε την τιμή κατά 35 ευρώ την ίδια μέρα. Στο κάτω κάτω αν είχε προβλήματα θα παραπονιόμουν στον εαυτόν μου κι όχι συνταξιδιώτης μου.
Οι φόβοι μου διαψεύστηκαν σε όλα. Στη reception οι κύριοι με το κουστούμι ευγενικότατοι εξυπηρετούσαν, το δωμάτιο καθαριζόταν, σεντόνια πετσέτες αλλάζονταν, καθημερινά τα τέσσερα βράδια και το πρωινό πλούσιο χωρίς κάτι να του λείπει. Είναι μια πολύ ήσυχη περιοχή, γειτονιά με το δρόμο Copernico όπου βρίσκεται το ξενοδοχείο ένας μικρό δρόμος χωρίς κίνηση, δύο πλακόστρωτα πεζοδρόμια μια άσφαλτος στη μέση χωρίς το παραμικρό ψεγάδι, μέχρι πενταώροφα κτίρια μιας άλλης εποχής (80 χρονών μου είπαν στο ξενοδοχείο αλλά πιθανώς παλαιότερα) που έκαστο ανταγωνίζονταν το άλλο ποιο έχει τα ωραιότερα μπαλκόνια.
Αργά το βράδι μετά από συμβουλή του υπαλλήλου της reception περπάτησα στην λεωφόρο Gioia με κατεύθυνση τους ουρανοξύστες προσπέρασα ένα εστιατόριο με κουρτινάκια στα παράθυρα τα γκαρσόνια με παπιγιόν, μπήκα σ ένα καλό super market ιδιοκτησίας Ιταλών, προμηθευτικά νερά για τις καθημερινές μου ανάγκες με 23 λεπτά το μικρό μπουκαλάκι, (το μόνο αρνητικό που δίνω στο ξενοδοχείο είναι ότι είχαν αυτόματο πωλητή με δύο ευρώ το νερό των 500ml) και λίγο παρακάτω βρήκα ένα ταβερνάκι με τον ιδιοκτήτη του να ζυμώνει ακούραστος την πίτα της πίτσας και να τη φουρνίζει δίπλα του. Αρκετά φιλικό με καλέ τιμές και καλό κόσμο, μετά την κουραστική διαδρομή στη λίμνη προτίμησα μακαρόνια με θαλασσινά, νοστιμότατα στην τιμή των εννέα ευρώ.

Ναός και παλαιό μοναστήρι του Αγ. Αυγουστίνου 13ος αιών, στην οδό Copernico

Οδός Copernico

Ton οδοντριατρίο!!! οδός Copernico

 

[soudianos]

Κυριακή πρωί 19 του Σεπτέμβρη 2021 που το περίμενα να εκκλησιαζόμουν στην καθεδρικό ναό του Μιλάνο. Ο μεγαλύτερος ναός στη Ιταλία καθότι ο άγιος Πέτρος βρίσκεται στο κρατίδιο του Βατικανού. Της αρχιεπισκοπής της Λομβαρδίας που πήρε το όνομα από τους Λομβαρδούς, μια φυλή από τη βόρεια Γερμανία οι οποίοι κατέκτησαν μεγάλα τμήματα της βορείου Ιταλίας. Εδώ έχουμε και το γνωστό 'Διάταγμα των Μεδιολάνων" (Μιλάνου) το 313 μ.Χ. του Αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνου με το οποίοι επέτρεψε στους κατοίκους της ρωμαίικής αυτοκρατορίας να πιστεύουν ελεύθερα σε όποια θρησκεία θέλουν, που σήμανε το τέλος των διωγμών των Χριστιανών. Στην πλατεία δε βρίσκονταν πάνω από δέκα άτομα εκείνη την ώρα. Το εσωτερικό του ναού μια σειρά από ξύλινα κάγκελα το χώριζαν στα δύο, μπροστά κοντά στους επισκόπους αυτοί που εκκλησιάζονταν και πίσω οι απλοί επισκέπτες του ναού που θα μπουν για απλή επίσκεψη ή για ολιγόωρη παρακολούθηση της λειτουργίας, κάτι που έκανα απολαμβάνοντας τους ήχους του εκκλησιαστικού αρμονίου. Στο βάθος του ναού μπροστά σ' ένα βάθρο ο επίσκοπος της Λομβαρδίας και δίπλα του άλλος ιερέας αμφότεροι με τα λευκά και κόκκινα άμφια εκτελούσαν τα λειτουργικά τους καθήκοντα σ ένα όχι ικανοποιητικά αριθμητικά κοινό. Κι όταν ο ένας εκ των καθολικών ιερέων διέσχισε όλο αυτό το διάδρομο δίνοντας την όστια στους μπροστινούς πιστούς, συνέχισε μέχρι που σταμάτησε μπροστά στο ξύλινο διάφραγμα για να προσέλθουν να πάρουν όσοι από τους υπόλοιπους ελάχιστους που ήμασταν, δε μπορούσα να αδιαφορήσω για τον κόπο του!
Μετά απ όλα αυτά...Διέσχισα τη μοναδική Gallery, κι έφτασα μπροστά στη Σκάλα του Μιλάνου εκεί όπου θριάμβεψε η Μαρία Κάλλας. Όπως το περίμενα το πορτρέτο της βρισκόταν στις πρώτες αίθουσες και είναι ζωγραφική.
Συνέχισα περπατώντας για το τεράστιο κάστρο των Σφόρτσα. Η ψιχάλα που είχε αρχίσει έγινε δυνατή μπόρα αλλά ευτυχώς με βρήκε κάτω από τη δεύτερη πύλη του κάστρου. Αργότερα πρόσεξα ότι σ αυτή την πύλη είναι η είσοδος για το μουσείο του κάστρου και χωρίς δισταγμό μπήκα. Τρείς όροφοι, πολλές αίθουσες, διάδρομοι εκθέματα ατέλειωτα μια κουραστική περιήγηση με την μάσκα συνεχώς στο πρόσωπο να την κάνει μαρτύριο.
Αυτή ήταν η πρώτη μέρα μου στο Μιλάνο, συνεχίζω με εικόνες.\

Bίκτωρ Εμμανουήλ Β'

Σ αυτή και στις επόμενες θα δείτε τους Έλληνες που διετέλεσαν Αρχιεπίσκοποι στην Εκκλησία της Λομβαρδίας.

Σ αυτή την εικόνα βλέπουμε το όνομα PIETRO FILARGO. Aυτός είναι ο μετέπειτα πάπας Αλέξανδρος ο Ε. Ορφανό παιδί από την Κρήτη που έγινε Πάπας

Το Θέατρο

Πάμε στο μουσείο του κάστρου.

 

[soudianos]

Η δεύτερη μέρα περιήγησης μου στα αξιοθέατα του Μιλάνου, συνοδεύτηκε με πολύ πεζοπορία, ένα μέρος της έγινε σε αγεωγράφητα ύδατα, μια ταλαιπωρία που με έφερε όμως μπροστά σε μια πινακιδούλα μ ένα όνομα πάνω της που η σημασία του άξιζε όσο όλο το ταξίδι και που κανένας τουριστικός οδηγός μπορούσε να με ενημερώσει.
Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά: H πινακοθήκη Brera που ταλαιπωρήθηκα για να τη βρω ήταν κλειστή μέρα Δευτέρα. Απ' έξω όμως είχε ένα φούρνο για καφεδάκι αρτοπαρασκευάσματα και πολλά διάφορα. Απ' εκεί ξεκινούσε ένα στενό δρομάκι που θύμιζε τη Βενετία ή την ενετική συνοικία των Χανίων. Με την ατμόσφαιρα αλλοτινών εποχών που έστελνε μ έβγαλε στο δρόμο που οδηγεί στο κάστρο Σφόρτσα κι αυτός ήταν ο στόχος μου, γιατί με τη χτεσινή νερομπομπή η οποία με έστειλε στο μουσείο κι εν συνεχεία πίσω στο ξενοδοχείο είχα την εντύπωση ότι κάτι λεπτομέρειες είχα παραλείψει. Ο δρόμος με έβγαλε στην πύλη του κάστρου όπου βρίσκεται το μουσείο κάτι που ήθελα κι από κει συνέχισα στον μεγάλο πάρκο Σεμπιόνε. Η μέρα ήταν θαυμάσια για βόλτα, λιμνούλες και ποταμάκια με μεγάλα ψάρια, πάπιες και χελώνες, οι Ιταλοί τζόκινγκ και ποδηλασία, χώρος χαλάρωσης απολαυστικής ηρεμίας. Προς το τέλος του βρισκόταν η μεγάλη αψίδα της νίκης του Ναπολέοντα που έδιωξε τους αυστριακούς από τη βόρειο Ιταλία και κτίστηκε επί των ημερών του του 1807.
Την επιστροφή μου στην είσοδο του κάστρου την έκανα από την εξωτερική πλευρά διότι σύμφωνα με το χάρτη κάπου εκεί κοντά βρισκόταν η εκκλησία Santa Maria delle Grazie με το μυστικό Δείπνο του Ντα Βίτσι. Εισιτήριο δεν είχα αλλά απλά για να δω την εκκλησία. Η περιοχή ήταν ερημική κι ατέλειωτη και η πορεία κουραστική μετά από τόσες ώρες περπάτημα. Στα δεξιά μου παράλληλα με την πορεία μου ήταν αντιαισθητικές γραμμές τρένων, και αριστερά το πάρκο μου έδειχνε το σωστό δρόμο για να φτάσω στην έξοδο του που βρισκόταν το σιντριβάνι και το μετρό. Κι όταν έφτασα στο ύψους του σιντριβανιού και στους πολυσύχναστους λεωφόρους η επιγραφή του ονόματος της πρώτης που συνάντησα ήταν "ViaPietro Paleokapa". Ιστορικό όνομα που έχει και δρόμος του Ηράκλειο στη γειτονιά μου. Είναι το όνομα του αγάλματος που βρίσκεται στο πάρκο Papadopouli" στη Βενετία στο σταθμό και πλατεία piazalle roma, το αναφέρω στην ιστορία μου "Βενετία η βασίλισσα της Αδριατικής" κεφάλαιο 11 και το συνοδεύω με φωτογραφία. Pietro Paleokapa.
H σημερινή ανακάλυψη συμπληρώνει και επιβεβαιώνει αυτά που έγραφα τότε, ξαναφέρνω εδώ το κείμενο και την εικόνα, ότι ήταν γνωστός για το έργο του σε όλη τη βόρειο Ιταλία. Επειδή όμως φαίνεται πως η ιστορία μου έρχεται σα μαγνήτης, αύριο στην ημερήσια βόλτα μου στο Μπέργκαμο στην μέση του ωραίου δρόμου από το σταθμό των τρένων μέχρι ο κάστρο θα δω ξανά μπροστά μου την ονομασία αυτή σε δρόμο της πόλης.
Συνέχισα την πορεία μου στο σταθμό Cadorna κι απ' εκεί στη Santa maria delle Grazie η οποία εκείνη την ώρα ήταν κλειστή.

Πινακοθήκη Brera

Προσέξτε το οδόστρωμα

Ελληνικό προξενείο

Via Pietro Paleocapa

Θαυμάσιος δρόμος

Santa Maria delle Grazie

H παράγραφος από την ιστορία " Βενετία. η βασίλισσα της Αδριατικής"
....Βλέπουμε κοντά μας ένα όμορφο πάρκο. Είναι κάτι που μας έλειψε στην περιοδεία μας στην πόλη. Θα ξεκουραστούμε κάτω από τη σκιά των δένδρων και θα ξεδιψάσουμε από το σιντριβάνι του. Την εποχή του καλοκαιριού εδώ είναι απόλαυση. Μια πινακίδα γράφει : «Giardino Papadopoli»! Ήταν ένα παλαιό μοναστήρι με μια εκκλησία, την Santa Crose, τα οποία κατεδαφίστηκαν την εποχή του ναπολεόντειου πολέμου και στη θέση τους έγιναν αποθήκες. Μετά το 1810 ο χώρος αγοράστηκε από ένα πλούσιο επιχειρηματία ελληνικής οικογένειας με το όνομα Παπαδόπουλοι, και το 1848 έγινε πάρκο.


Στη είσοδο του κήπου έχει ένα μαρμάρινο άγαλμα ενός καθισμένου ανδρός. Διαβάζουμε το όνομα «Piedro Paleokapa» [1] Ήταν από παλιά οικογένεια που άφησαν τη Κρήτη μαζί με του Ενετούς. Ο Κ. Παλαιοκάπα ίδρυσε ελληνικό σχολείο στην Πάδοβα για τους Έλληνες της διασποράς. Απόγονος αυτού ο Piedro υπήρξε πνευματικό και πολιτικό πρόσωπο σε όλη τη βόρειο Ιταλία, και για ένα διάστημα διετέλεσε διευθυντής δημοσίων έργων στη Βενετία και έλαβε μέρος στην αντίσταση της πόλης κατά των αυστριακών το 1834...

 

[soudianos]

Πάμε σήμερα μια βολτίτσα στο Μπέργαμο. Μικρός σταθμός τρένων, στολισμένος απ' έξω με ανθισμένα παρτέρια, παγκάκια στη λιακάδα και στο βάθος της λεωφόρου ο βράχος με το κάστρο το ποιο τουριστικό αξιοθέατο. Φτάνοντας στη ρίζα του βράχου πρόσεξα ένα οδοντωτό τρενάκι αλλά προτίμησα τη κυκλική λεωφόρο η οποία με έβγαλε σε μια από της επιβλητικές πύλες του κάστρου. Η επιλογή μου απεδείχθη σωστή γιατί βρέθηκα σ ένα μακρύ διάδρομο κιτρινισμένες καστανιές με πολυάριθμα κάστανα κάτω πεσμένα στο έδαφος πάνω σ ένα τεράστιο κίτρινο χαλί. Στα αριστερά μου παράλληλα με την πορεία μου ολόκληρη η νέα πόλη χαμηλά η νέα πόλη φανέρωνε το χαμηλό αρχιτεκτονικό και ήρεμο προφίλ της. Η πόλη με το κάστρο μου θύμισε το Καρκασσόν στη νότιο Γαλλία. Κι εκεί η νέα πόλη ήταν απλωμένη στην πεδιάδα και στην κορυφή το Μεσαιωνικό κάστρο της με την πύλη του τα στενά δρομάκια με τα καταστήματα για τους τουρίστες εκκλησίες, πύργοι, στενά σοκάκια άλλων εποχών. Ο πρώτος ανηφορικός της παλαιάς πόλης της Μπέργαμο με έβγαλε αμέσως στην αρχή της διαδρομής της παλιάς πόλης κι απέναντι από το σταθμό του οδοντωτού τρένου.
Συνεχίζω με εικόνες:
To κάστρο στο βάθος.

Με την άφιξη στην πόλη ο Κρητικός Παλαιοκάπας μπροστά μου.

Καστανιές

Το καφεδάκι στο Μπέργκαμο συνοδεύεται με νεράκι. Ας είναι και στο ποτήρι της ρακής!

Η τιμή του λαδιού για τους τουρίστες. Όταν οι Ιταλοί έμποροι το αγοράζουν κάθε χρόνο από τους κρητικούς παραγωγούς 2,6-3 ευρώ το λίτρο το έξτρα παρθένο.

Piazza Vecchia , Santa Maria Maggiore

Φαγητό στο Circolino cita Alta. Casoncelli della Bergamasca και μπύρα Bergamasca...

To τρενάκι

Επιστροφή στην πόλη.
Μπροστά στο μνημείο του Παρτιζάνου και στίχοι από το αντιφασιστικό τραγούδι των Ιταλών ανταρτών κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου " Bella ciao"
(Σε μας Φαραντούρη...)

 

[Delmem38110]

Πως λέγονται με τα φτερά στα καπέλα?
View attachment 371925

[/QUOTE]
είναι πρώην αλπινιστές στον ιταλικό στρατό, πολύ δεμένοι μεταξύ τους και κάθε χρόνο μαζεύονται σε διαφορετικό μέρος και το διασκεδάζουν, συνήθως Μαη. προφανώς ήταν μια παρέα από αυτούς.
στο παρακάτω σύνδεσμο δείχνει που έγιναν η που θα γινουν. αν κάποιος σκοπεύει να βρίσκετε εκεί είναι μια εμπειρία που πρέπει να ζήσει. κάτι σαν το οκτομπερφεστ στο μοναχο με χιλιάδες πρώην αλπινιστές να πίνουν και να τρώνε παντού και οτιδήποτε.
Elenco Adunate - Associazione Nazionale Alpini

 

[soudianos]

Νωρίς το απόγευμα επέστρεψα στο Μιλάνο γιατί ήμουν καλεσμένος για πίτσα σπιτίσια στο σπίτι ενός ζεύγους Ιταλών, οι οποίοι κάθε χρόνο παραθερίζουν για ένα μήνα στην Αγία Πελαγία του Ηρακλείου. Άτομο της οικογένειας μου τους έχει γνωρίσει, έμαθαν για το ταξίδι μου και με ρώτησαν αν χρειαστώ κάτι να με εξυπηρετήσουν. Αυτό που θέλω απάντησα ήταν να μου πουν που υπάρχει η καλύτερη πιτσαρία του Μιλάνου. Η απάντηση τους ήταν να μου την προσφέρουν στο σπίτι τους για να γνωριστούμε. Τους συνάντησα στον τελευταίο σταθμό της γραμμής 2 του μετρό Assago Milanofiori. Συνεχίσαμε με το αυτοκίνητο τους και μετά από μισή ώρα φτάσαμε σ ένα δάσος αραιοκατοικημένο από ομοιόμορφες πολυκατοικίες και βίλες. Είναι η περιοχή του χάρτη του Μιλάνου που φαίνεται με το πράσινο χρώμα στα νοτιοδυτικά. Πνιγμένη στο πράσινο από τα τεράστια δένδρα αναμεσά τους σχηματίζονται οικισμοί μέχρι 2.000 κατοίκων έκαστος. Οι οικοδομές και τα διαμερίσματα έχουν όλα τα σύγχρονα μέσα προστασίας αλλά και στους οικισμούς σε λείπουν η αστυνομία η πυροσβεστική και οι δημοτικές υπηρεσίες που εξυπηρετούν τους κατοίκους, χωρίς να χρειάζονται να μεταβαίνουν στο Μιλάνο.
Αρκετά ευχάριστη η οικοδέσποινα καθηγήτρια αγγλικών προσπαθεί να μάθει ελληνικές λέξεις, ο οικοδεσπότης με καθαρά Ιταλικό στυλ, μελαχρινός πλούσια μαλλιά γοητευτικό ανδρικό πρόσωπο.
Η ζύμη της πίτσας δεν ήταν ζυμωμένη στο σπίτι όπως κάνουν οι δικές μας νοικοκυρές αλλά αγορασμένη και ψημένη στο φουρνάκι, λεπτή σαν αραβική πίτα. Μια απλή σάλτσα πάνω της και τα τυριά και αλλαντικά ξεχωριστά έβαζε ο καθένας ότι προτιμούσε. Ήταν πρόσχαροι και ευχάριστοι η ώρα είχε πάει δέκα και μισή δεν θέλησαν να με πάνε στο μετρό να επιστρέψω στο Μιλάνο-είναι επικίνδυνο αυτή την ώρα μου είπαν και σε διαφωνία μου ότι δεν είναι το Μιλάνο σαν τη Νάπολη, απαντήσαν ότι την έχει ξεπεράσει. Μετά από μία ώρα οδήγηση με κατέβασαν δίπλα στο ξενοδοχείο μου. Τους αποχαιρέτισα με την υπόσχεση να τους ανταποδώσω τη φιλοξενία το επόμενο Καλοκαίρι με κρητικιά σπιτίσια πίτσα.
Αυτό που παρατήρησα στα εστιατόρια, που το πρόσεξα και στο προηγούμενο μου ταξίδι Ρώμη Μιλάνο, είναι ότι οι Ιταλοί την παραδοσιακή τους μακαρονάδα που κάθε ξένος θέλει να δοκιμάσει δεν την τοποθετούν σαν κύριο πιάτο όπως γινόταν παλαιότερα αλλά σαν πρώτο. Μια μικρή ποσότητα για να αναγκάζεσαι να προχωράς και στα επόμενα!
Η πτήση για την Κρήτη έγινε μεσημέρι μια θαυμάσια μέρα με καλή ορατότητα σε όλη τη διαδρομή.-

 

[katkats]

Πολύ ωραία ιστορία, με την ιδιαίτερή σας ματιά, όπως πάντα!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη