Glosoli
Member
- Μηνύματα
- 403
- Likes
- 314
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νέα Ζηλανδία
Ξημέρωσε ο Θεός τη μέρα και αφού άνοιξα το παράθυρο του δωματίου που έμενα έμεινα για άλλη μία φορά κάγκελο! Από το παράθυρο είχα απίστευτη θέα με τον Ταΰγετο να ανοίγεται μπροστά μου. Είχε λίγο κρύο να πω την αλήθεια. Γενικά η Σπάρτη έχει και ανεβασμένα επίπεδα υγρασίας και από ότι μου είπαν το χειμώνα είχε βρέξει αρκετά σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Κατεβαίνω στον κάτω όροφο του σπιτιού και πριν προλάβω να κατέβω ακούω μία φωνή, «καλημέρα σου» ήταν έτσι αργή γυρνώ και βλέπω έναν ηλικιωμένο με τραγιάσκα στο κεφάλι. Μου λέει είμαι ο παππούς της οικογένειας. Θα σαι ο φιλοξενούμενος εσύ ε; Εγώ με ένα χαζό χαμόγελο απαντώ ναι και αφού συστηθούμε με ρωτάει αν έχω πάρει πρωινό γιατί αυτός πεινάει πάρα πολύ. Πάμε στην κουζίνα και από μία σακούλα βγάζει ένα μεγάλο καρβέλι ψωμί που παίζει να ήταν από τα πιο καλά που έχω φάει στη ζωή μου. Συνοδεύτηκε με σπιτική μαρμελάδα πορτοκάλι και φυσικά τα μπισκότα που είχα αγοράσει το προηγούμενο βράδυ δεν τα σκέφτηκα καν. Λιτό γευστικότατο πρωινό!
Αφού ξύπνησε και ο φίλος από εκεί ετοιμαστήκαμε για επίσκεψη στον Μυστρά. Μας πήγε με το αμάξι του ο παππούς του. Ένα παλιό λευκό αγροτικό που πραγματικά δεν ξέρω πως το οδήγαγε μιας και φαινόταν πολύ δύσκολο να το μανουβράρει κάποιος. Στην αρχή περάσαμε από ένα μέρος ακριβώς δίπλα από τη Σπάρτη που το μόνο που το ξεχωρίζει είναι η ταμπέλα που λέει «Μαγούλα». Περάσαμε για να αφήσει ο παππούς σε ένα φίλο του 3 σακούλες πορτοκάλια και μας είπε ο παππούς πως ελπίζει να μην είμαστε κουρασμένοι γιατί μετά ήθελε βοήθεια. Η Μαγούλα φάνηκε πως ήταν γενικά η καλή περιοχή της πόλης. Μόνο μονοκατοικίες αρκετές παλιές αλλά και αρκετές βίλες θα έλεγα. Πολύ ανοικοδόμηση η περιοχή σε μια περιοχή φίσκα στο πράσινο και παιδιά να κάνουν ποδήλατο παντού. Πάρα πολύ ωραία περιοχή για να μένει κάποιος.
Ο παππούς μας πήγε στην πάνω πύλη του λόφου που είναι ο Μυστράς. Την λεγόμενη και πύλη φρουρίου. Μέχρι να φτάσουμε εκεί είχαμε ήδη ανέβει σε κάποιο σεβαστό υψόμετρο και έβλεπες τον κάμπο από ψηλά και την Σπάρτη μέσα σε αυτόν. Ακόμα έβλεπες καθαρά τις εκκλησίες στον λόφο του Μυστρά και φτάσαμε στην πάνω πύλη του φρουρίου περνώντας από ένα μικρό χωριό με το αστείο όνομα Πικουλιάνικα. Εκεί μας άφησε ο παππούς και μετά θα μας έπαιρνε από την κάτω πύλη αφού θα είχαμε περπατήσει όλο το λόφο.
Μπαίνουμε στον αρχαιολογικό χώρο του Μυστρά και τη χαρά έχουμε και οι 2 το πάσο μας μαζί και δεν πληρώνουμε τίποτα. Για αρχή πάμε και βλέπουμε μία μικρή εκκλησία που είναι μικρογραφία της Αγίας Σοφίας από την Πόλη, έχει και το ίδιο όνομα και μετά παίρνουμε την ανηφόρα για το κάστρο στην κορυφή του λόφου. Το κάστρο που το έχτισαν Φράγκοι το 1249 και όχι Βυζαντινοί όπως πολλοί πιστεύουν. Η θέα από το κάστρο είναι φοβερή και ο αέρας που είχε επίσης. Είχε πολύ κόσμο, ειδικά Γάλλους τουρίστες, παντού άκουγες γαλλικά. Μετά πήραμε τον κατήφορο για να πάμε και στις άλλες εκκλησίες. Μου έκανε εντύπωση πως σε αντίθεση με το κάστρο της Μονεμβασιάς το εδώ κάστρο δεν κατοικείται καθόλου. Τα σπίτια που έχει άλλωστε είναι όλα γκρεμισμένα και οι μοναδικοί κάτοικοι είναι κάτι καλόγριες στο μοναστήρι της Παντάνασσας. Ένα μοναστήρι με δικό του τοίχος σας πληροφορώ το οποίο φαίνεται ξεκάθαρα και από την νέα πόλη του Μυστρά. Πεντακάθαρο και με ωραίο ελληνικό καφέ και κουραμπιέδες που μας κέρασαν οι καλόγριες. Υπάρχουν επίσης οι Άγιοι Θεόδωροι με οκτάγωνο τρούλο (δεν θυμάμαι να έχω δει κάτι τέτοιο αλλού) με φοβερές τοιχογραφίες και προσωπογραφία του Αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγου. Επίσης θυμάμαι και μία εκκλησία τον Άγιο Δημήτριο όπου βρίσκεται και το μουσείο του Μυστρά εκεί. Με εντυπωσίασαν κάτι ολόχρυσα δακτυλίδια με ανάγλυφες παραστάσεις που είχε. Σε μία από τις εκκλησίες υπήρχε στο πάτωμα το σύμβολο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ο δικέφαλος αετός όπου πάνω σε αυτό σύμφωνα με το μύθο ορκίστηκε ο τελευταίος Βυζαντινός Αυτοκράτορας. Επίσης δεν έχει ολοκληρωθεί δυστυχώς η αναστήλωση των Παλατιών (η οποία γίνεται για πολλά χρόνια) και φαντάζομαι όταν με το καλό ολοκληρωθεί θα είναι κάτι φοβερό μιας και θα μπορείς από ότι διάβασα να πηγαίνεις παντού και να βλέπεις μάλιστα πως ήταν η κουζίνα της εποχής και τι πράγματα χρησιμοποιούσαν μέσα σε αυτή καθώς και σε όλα τα άλλα δωμάτια των παλατιών.
Τελειώνουμε την περιήγηση στο λόφο και αφού είχε προηγηθεί τηλεφώνημα ο παππούς μας περιμένει στην κάτω πύλη με όρεξη για βόλτα προς κάτι χωριά εκεί κοντά με τα ονόματα Παρόρι και Άγιος Ιωάννης. Στο Παρόρι υπάρχει και ένας χώρος με καθαρές πηγές και τέλειο ολόφρεσκο νερό να πιεις και να ξεκουραστείς. Αφού ήπιαμε και ένα ουζάκι και μιας και είχε φτάσει μεσημέρι ο παππούς είπε πως θα μας κάνει το τραπέζι σε μία ταβέρνα στον Άγιο Ιωάννη με τέλειο κατσίκι στο φούρνο με πατάτες από την περιοχή. Το κατσίκι ήταν όντος πολύ καλό όπως επίσης πολύ καλό ήταν και το τυρί που είχαν. Σαν φέτα αλλά πιο σκληρό, λευκό και παράγεται μόνο από κατσίκι. Ο παππούς αστειευόμενος μας είπε πως μας τάισε καλά γιατί μετά είχαμε δουλειά και μας ήθελε να έχουμε ενέργεια. Παρατήρησα πως ο κόσμος εδώ έχει μία πολύ ωραία προφορά. Τραβάει τα φωνήεντα και μιλάει κάπως τραγουδιστά. Δηλαδή θα πει… Πααααμεεε για κααφεεε;;; Απλά τέλειο!!!
Αφού ξύπνησε και ο φίλος από εκεί ετοιμαστήκαμε για επίσκεψη στον Μυστρά. Μας πήγε με το αμάξι του ο παππούς του. Ένα παλιό λευκό αγροτικό που πραγματικά δεν ξέρω πως το οδήγαγε μιας και φαινόταν πολύ δύσκολο να το μανουβράρει κάποιος. Στην αρχή περάσαμε από ένα μέρος ακριβώς δίπλα από τη Σπάρτη που το μόνο που το ξεχωρίζει είναι η ταμπέλα που λέει «Μαγούλα». Περάσαμε για να αφήσει ο παππούς σε ένα φίλο του 3 σακούλες πορτοκάλια και μας είπε ο παππούς πως ελπίζει να μην είμαστε κουρασμένοι γιατί μετά ήθελε βοήθεια. Η Μαγούλα φάνηκε πως ήταν γενικά η καλή περιοχή της πόλης. Μόνο μονοκατοικίες αρκετές παλιές αλλά και αρκετές βίλες θα έλεγα. Πολύ ανοικοδόμηση η περιοχή σε μια περιοχή φίσκα στο πράσινο και παιδιά να κάνουν ποδήλατο παντού. Πάρα πολύ ωραία περιοχή για να μένει κάποιος.
Ο παππούς μας πήγε στην πάνω πύλη του λόφου που είναι ο Μυστράς. Την λεγόμενη και πύλη φρουρίου. Μέχρι να φτάσουμε εκεί είχαμε ήδη ανέβει σε κάποιο σεβαστό υψόμετρο και έβλεπες τον κάμπο από ψηλά και την Σπάρτη μέσα σε αυτόν. Ακόμα έβλεπες καθαρά τις εκκλησίες στον λόφο του Μυστρά και φτάσαμε στην πάνω πύλη του φρουρίου περνώντας από ένα μικρό χωριό με το αστείο όνομα Πικουλιάνικα. Εκεί μας άφησε ο παππούς και μετά θα μας έπαιρνε από την κάτω πύλη αφού θα είχαμε περπατήσει όλο το λόφο.
Μπαίνουμε στον αρχαιολογικό χώρο του Μυστρά και τη χαρά έχουμε και οι 2 το πάσο μας μαζί και δεν πληρώνουμε τίποτα. Για αρχή πάμε και βλέπουμε μία μικρή εκκλησία που είναι μικρογραφία της Αγίας Σοφίας από την Πόλη, έχει και το ίδιο όνομα και μετά παίρνουμε την ανηφόρα για το κάστρο στην κορυφή του λόφου. Το κάστρο που το έχτισαν Φράγκοι το 1249 και όχι Βυζαντινοί όπως πολλοί πιστεύουν. Η θέα από το κάστρο είναι φοβερή και ο αέρας που είχε επίσης. Είχε πολύ κόσμο, ειδικά Γάλλους τουρίστες, παντού άκουγες γαλλικά. Μετά πήραμε τον κατήφορο για να πάμε και στις άλλες εκκλησίες. Μου έκανε εντύπωση πως σε αντίθεση με το κάστρο της Μονεμβασιάς το εδώ κάστρο δεν κατοικείται καθόλου. Τα σπίτια που έχει άλλωστε είναι όλα γκρεμισμένα και οι μοναδικοί κάτοικοι είναι κάτι καλόγριες στο μοναστήρι της Παντάνασσας. Ένα μοναστήρι με δικό του τοίχος σας πληροφορώ το οποίο φαίνεται ξεκάθαρα και από την νέα πόλη του Μυστρά. Πεντακάθαρο και με ωραίο ελληνικό καφέ και κουραμπιέδες που μας κέρασαν οι καλόγριες. Υπάρχουν επίσης οι Άγιοι Θεόδωροι με οκτάγωνο τρούλο (δεν θυμάμαι να έχω δει κάτι τέτοιο αλλού) με φοβερές τοιχογραφίες και προσωπογραφία του Αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγου. Επίσης θυμάμαι και μία εκκλησία τον Άγιο Δημήτριο όπου βρίσκεται και το μουσείο του Μυστρά εκεί. Με εντυπωσίασαν κάτι ολόχρυσα δακτυλίδια με ανάγλυφες παραστάσεις που είχε. Σε μία από τις εκκλησίες υπήρχε στο πάτωμα το σύμβολο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ο δικέφαλος αετός όπου πάνω σε αυτό σύμφωνα με το μύθο ορκίστηκε ο τελευταίος Βυζαντινός Αυτοκράτορας. Επίσης δεν έχει ολοκληρωθεί δυστυχώς η αναστήλωση των Παλατιών (η οποία γίνεται για πολλά χρόνια) και φαντάζομαι όταν με το καλό ολοκληρωθεί θα είναι κάτι φοβερό μιας και θα μπορείς από ότι διάβασα να πηγαίνεις παντού και να βλέπεις μάλιστα πως ήταν η κουζίνα της εποχής και τι πράγματα χρησιμοποιούσαν μέσα σε αυτή καθώς και σε όλα τα άλλα δωμάτια των παλατιών.
Τελειώνουμε την περιήγηση στο λόφο και αφού είχε προηγηθεί τηλεφώνημα ο παππούς μας περιμένει στην κάτω πύλη με όρεξη για βόλτα προς κάτι χωριά εκεί κοντά με τα ονόματα Παρόρι και Άγιος Ιωάννης. Στο Παρόρι υπάρχει και ένας χώρος με καθαρές πηγές και τέλειο ολόφρεσκο νερό να πιεις και να ξεκουραστείς. Αφού ήπιαμε και ένα ουζάκι και μιας και είχε φτάσει μεσημέρι ο παππούς είπε πως θα μας κάνει το τραπέζι σε μία ταβέρνα στον Άγιο Ιωάννη με τέλειο κατσίκι στο φούρνο με πατάτες από την περιοχή. Το κατσίκι ήταν όντος πολύ καλό όπως επίσης πολύ καλό ήταν και το τυρί που είχαν. Σαν φέτα αλλά πιο σκληρό, λευκό και παράγεται μόνο από κατσίκι. Ο παππούς αστειευόμενος μας είπε πως μας τάισε καλά γιατί μετά είχαμε δουλειά και μας ήθελε να έχουμε ενέργεια. Παρατήρησα πως ο κόσμος εδώ έχει μία πολύ ωραία προφορά. Τραβάει τα φωνήεντα και μιλάει κάπως τραγουδιστά. Δηλαδή θα πει… Πααααμεεε για κααφεεε;;; Απλά τέλειο!!!
Attachments
-
54,9 KB Προβολές: 183