James
Member
- Μηνύματα
- 1.032
- Likes
- 5.636
- Επόμενο Ταξίδι
- Ανατολική Κρήτη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού
Περιεχόμενα
To βραδάκι πλέον έπεφτε σιγά σιγά και τα σχέδια για την βραδινή έξοδο είχαν αρχίσει. Σχέδια; Ποια σχέδια; Το cocktail bar "Κάκτος" είχε σημαδευτεί πολύ πριν την αναχώρηση καθώς μου είχε κάνει εντύπωση και το όνομα αλλά και κάποιες εικόνες που είχα δει στα ίντερνετς. Το γεγονός ότι ήταν και ακριβώς δίπλα στο ξενοδοχείο μας το έκανε ακόμα πιο εύκολη επιλογή.
Ο Κάκτος λοιπόν ανήκει σε έναν ντόπιο που προσγειώθηκε από την Μύκονο στους Λειψούς μόλις πέρσι και δημιούργησε έναν πολύ όμορφο χώρο με σούπερ κοκτέιλς
(μη βαράτε, δεν είναι δικό μου αλλά της συζύγου)
ε και εκεί κάπου ανάμεσα στα κοκτέιλ και τις συζητήσεις για Σάμο - Μύκονο - Λειψούς - Κορονοιό - αλλά και για τη δυσκολία εύρεσης μαύρης τρούφας (!) στους Λειψούς, ΕΝΤΕΛΩΣ ξαφνικά ήρθε και αυτό
Να, αυτά δεν μπορώ.
Ακόμα και για νυχτερινή εξόρμηση λοιπόν οι Λειψοί αποδείχτηκαν υπεράνω των προσδοκιών μου χαροποιώντας όλη την παρέα για την επιλογή του συγκεκριμένου νησιού.
Το ένα κοκτέιλ διαδέχθηκε το άλλο και ευτυχώς δεν μεσολαβούσε οδήγηση. Τα λίγα μέτρα που χρειάζονταν για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο φάνταζαν χιλιόμετρα, αλλά η θέα του σίγουρα μας αποζημίωνε
(εντάξει αν πάθατε πλάκα, σας καταλαβαίνω αλλά συγκρατηθείτε).
Η επόμενη μέρα είχε τουρ στα υπόλοιπα μέρη του νησιού με πρώτη στάση την Κατσαδιά, όπου και ονειρευόμασταν μπύρες πάνω στο κύμα. Αμ δε! Το δημοφιλές "Ντιλάιλα" δεν είχε ακόμα ανοίξει, καθώς οι αφίξεις των "κοτεράδων" δεν ήταν αρκετές όπως μας είπαν κάποιοι, και οπότε ο ιδιοκτήτης το ανέβαλλε για Ιούλιο μεριά. Το Ντιλάιλα ήταν επίσης ένα από τα μαγαζιά που είχα σημαδέψει εξαρχής, αλλά δεν μου βγήκε.
Σειρά είχε η εκκλησία Παναγιά του Χάρου (μα όνομα και αυτό)
Δυστυχώς εδώ δεν υπάρχουν άφθονες φωτογραφίες μιας και ήμουν συνεχώς στο τηλέφωνο για Σαμιώτικα κουτσομπ....εεε για δουλειές για δουλειές, μπερδεύτηκα.
Η συνέχεια μας έφερε στο Τουρκόμνημα για μπάνιο όπου εγώ προσωπικά έπαθα πλάκα με το αδιανόητα γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου το οποίο πρέπει να έβγαλα χιλιάδες φωτογραφίες από κάθε πιθανή γωνία.
Η άψογη παραλία από ψηλά
και το, σίγουρα, χιλιοφωτογραφημένο εκκλησάκι
(οκ σταματάω)
Προειδοποιώ ότι η κατάβαση προς Τουρκόμνημα γίνεται από ένα χωματόδρομο, ο οποίος είναι αρκετά δύσβατος για μηχανάκια. Παρόλα αυτά, η παραλία ήταν πολύ καθαρή, πολύ ήρεμη και με αρκετά αρμυρίκια. Συν στο όλο σκηνικό η θέα προς το Μονοδένδρι
δε νομίζω να χρειάζονται διευκρινήσεις γιατί λέγεται έτσι, ενώ για τους πιο αετομάτηδες πίσω από το μοναδικό δέντρο διακρίνεται ολοφάνερα η Σάμος (μας γκάστρωσες όμως με τη Σάμο, να τα λέμε και αυτά).
Η συνέχεια δεν θα μπορούσε να μην μας φέρει στον Ασπράκη, και αυτή τη φορά τα κεράσματα του ιδιοκτήτη πήγαν σε άλλο επίπεδο. Φτάνοντας τον βρήκαμε να τρώει τον άνθρωπο μιας δεν υπήρχαν άλλοι πελάτες εκείνη την στιγμή (καλά γενικά ήμασταν σχεδόν μόνοι μας στο νησί), και σαν πιο έξυπνος εγώ σχολίασα αυτό που έτρωγε σαν "ωραίο φαίνεται, τι είναι;". Ε τι πιο αναμενόμενο στους Λειψούς να σηκωθεί ο άνθρωπος και να μου δώσει να δοκιμάσω. Από το πιάτο του. Πού είσαι Χαρδαλιά να μας δεις.
Ακολούθησαν ωραίοι μεζέδες για ακόμα μία φορά αλλά και ενδιαφέρουσες προτάσεις για όνομα βάρκας
εμπνευσμένο αν μη τι άλλο!
Τα παράξενα στιγμιότυπα δεν σταματούν εδώ όμως μιας και βρήκα τον πιο παράξενο χορηγό βιβλιοθήκης που έχω δει, και μάλιστα σε ένα μέρος τόσο απομακρυσμένο
Ωραία όλα αυτά θα μου πείτε. Αλλά τι γίνεται με τα φρεντάκια;;; Έχεις γράψει τόσα και ούτε μία αναφορά στον πραγματικό πρωταγωνιστή των ιστοριών σου (καλά ίσως μαζί με τα δολοφονικά μηχανάκια);
Επειδή είναι σίγουρα παντραβελστορική απαίτηση, έρχονται φρεντάκια σε φούρνους, κυκλοφοριακό κομφούζιο (!) στους Λειψούς και....θαυμαστές του Γιωτόπουλου!
Ο Κάκτος λοιπόν ανήκει σε έναν ντόπιο που προσγειώθηκε από την Μύκονο στους Λειψούς μόλις πέρσι και δημιούργησε έναν πολύ όμορφο χώρο με σούπερ κοκτέιλς



(μη βαράτε, δεν είναι δικό μου αλλά της συζύγου)
ε και εκεί κάπου ανάμεσα στα κοκτέιλ και τις συζητήσεις για Σάμο - Μύκονο - Λειψούς - Κορονοιό - αλλά και για τη δυσκολία εύρεσης μαύρης τρούφας (!) στους Λειψούς, ΕΝΤΕΛΩΣ ξαφνικά ήρθε και αυτό

Να, αυτά δεν μπορώ.
Ακόμα και για νυχτερινή εξόρμηση λοιπόν οι Λειψοί αποδείχτηκαν υπεράνω των προσδοκιών μου χαροποιώντας όλη την παρέα για την επιλογή του συγκεκριμένου νησιού.
Το ένα κοκτέιλ διαδέχθηκε το άλλο και ευτυχώς δεν μεσολαβούσε οδήγηση. Τα λίγα μέτρα που χρειάζονταν για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο φάνταζαν χιλιόμετρα, αλλά η θέα του σίγουρα μας αποζημίωνε



(εντάξει αν πάθατε πλάκα, σας καταλαβαίνω αλλά συγκρατηθείτε).
Η επόμενη μέρα είχε τουρ στα υπόλοιπα μέρη του νησιού με πρώτη στάση την Κατσαδιά, όπου και ονειρευόμασταν μπύρες πάνω στο κύμα. Αμ δε! Το δημοφιλές "Ντιλάιλα" δεν είχε ακόμα ανοίξει, καθώς οι αφίξεις των "κοτεράδων" δεν ήταν αρκετές όπως μας είπαν κάποιοι, και οπότε ο ιδιοκτήτης το ανέβαλλε για Ιούλιο μεριά. Το Ντιλάιλα ήταν επίσης ένα από τα μαγαζιά που είχα σημαδέψει εξαρχής, αλλά δεν μου βγήκε.
Σειρά είχε η εκκλησία Παναγιά του Χάρου (μα όνομα και αυτό)

Δυστυχώς εδώ δεν υπάρχουν άφθονες φωτογραφίες μιας και ήμουν συνεχώς στο τηλέφωνο για Σαμιώτικα κουτσομπ....εεε για δουλειές για δουλειές, μπερδεύτηκα.
Η συνέχεια μας έφερε στο Τουρκόμνημα για μπάνιο όπου εγώ προσωπικά έπαθα πλάκα με το αδιανόητα γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου το οποίο πρέπει να έβγαλα χιλιάδες φωτογραφίες από κάθε πιθανή γωνία.
Η άψογη παραλία από ψηλά

και το, σίγουρα, χιλιοφωτογραφημένο εκκλησάκι



(οκ σταματάω)
Προειδοποιώ ότι η κατάβαση προς Τουρκόμνημα γίνεται από ένα χωματόδρομο, ο οποίος είναι αρκετά δύσβατος για μηχανάκια. Παρόλα αυτά, η παραλία ήταν πολύ καθαρή, πολύ ήρεμη και με αρκετά αρμυρίκια. Συν στο όλο σκηνικό η θέα προς το Μονοδένδρι

δε νομίζω να χρειάζονται διευκρινήσεις γιατί λέγεται έτσι, ενώ για τους πιο αετομάτηδες πίσω από το μοναδικό δέντρο διακρίνεται ολοφάνερα η Σάμος (μας γκάστρωσες όμως με τη Σάμο, να τα λέμε και αυτά).
Η συνέχεια δεν θα μπορούσε να μην μας φέρει στον Ασπράκη, και αυτή τη φορά τα κεράσματα του ιδιοκτήτη πήγαν σε άλλο επίπεδο. Φτάνοντας τον βρήκαμε να τρώει τον άνθρωπο μιας δεν υπήρχαν άλλοι πελάτες εκείνη την στιγμή (καλά γενικά ήμασταν σχεδόν μόνοι μας στο νησί), και σαν πιο έξυπνος εγώ σχολίασα αυτό που έτρωγε σαν "ωραίο φαίνεται, τι είναι;". Ε τι πιο αναμενόμενο στους Λειψούς να σηκωθεί ο άνθρωπος και να μου δώσει να δοκιμάσω. Από το πιάτο του. Πού είσαι Χαρδαλιά να μας δεις.

Ακολούθησαν ωραίοι μεζέδες για ακόμα μία φορά αλλά και ενδιαφέρουσες προτάσεις για όνομα βάρκας

εμπνευσμένο αν μη τι άλλο!
Τα παράξενα στιγμιότυπα δεν σταματούν εδώ όμως μιας και βρήκα τον πιο παράξενο χορηγό βιβλιοθήκης που έχω δει, και μάλιστα σε ένα μέρος τόσο απομακρυσμένο

Ωραία όλα αυτά θα μου πείτε. Αλλά τι γίνεται με τα φρεντάκια;;; Έχεις γράψει τόσα και ούτε μία αναφορά στον πραγματικό πρωταγωνιστή των ιστοριών σου (καλά ίσως μαζί με τα δολοφονικά μηχανάκια);
Επειδή είναι σίγουρα παντραβελστορική απαίτηση, έρχονται φρεντάκια σε φούρνους, κυκλοφοριακό κομφούζιο (!) στους Λειψούς και....θαυμαστές του Γιωτόπουλου!
Last edited by a moderator: