James
Member
- Μηνύματα
- 1.032
- Likes
- 5.636
- Επόμενο Ταξίδι
- Ανατολική Κρήτη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού
Περιεχόμενα
Πολύ καθυστερημένα έρχεται και μια φωτογραφία που όλοι περιμένατε!
Ο φιλόξενος φούρνος - καφετέρια - σουβενίρ - ζαχαροπλαστείο - κάβα (μπορεί και διοργάνωση εκδηλώσεων ποιος ξέρει) δίπλα ακριβώς από την παιδική χαρά, υπήρξε το καταφύγιο μας όταν χρειαζόμασταν μια ανάσα βρε αδερφέ.
(Χρηστικό τιπ, τα μαξιλάρια στις εξωτερικές καρέκλες τοποθετούνται μόνο το απόγευμα, δεν ξέρω γιατί)
Εκεί λοιπόν ήπιαμε καφέ, παρακολουθήσαμε (αναγκαστικά) ελληνικούς ποδοσφαιρικούς αγώνες (υπήρχε προτζέκτορας), ακούσαμε μία κυρία να μαλώνει μέσω skype με κάποιον τρώγοντας πίτσα (από τις μεγάλες, άρα βάλτε και αυτό στα του φούρνου) αλλά υπήρξαμε και μάρτυρες ενός, τηρουμένων των αναλογιών, κυκλοφοριακού χάους!
Εδώ βλέπουμε δύο μηχανάκια παρκαρισμένα, πιο πίσω ένα αυτοκίνητο επίσης παρκαρισμένο(!), και ακόμα πιο πίσω ένα κύριο να περιμένει. Πάντως κόρνες, φωνές, τσαμπουκάδες δεν είχαμε (μα κάτι περίεργοι άνθρωποι). Αμέσως μετά διακρίνεται και το (μάλλον) μοναδικό περιπολικό του νησιού το οποίο δεν κουνήθηκε χιλιοστό κατά την διάρκεια της παραμονής μας στο νησί. Θα μου πείτε, "και πού να πάει, ποιον να πιάσει;".
Τώρα μπορεί να μην χρειάζεται, στο πρόσφατο παρελθόν όμως οι δουλειές ήταν ιδιαίτερα αυξημένες!
Φωτογραφίζοντας λοιπόν την ευρύτερη περιοχή πλατείας/ φούρνου/ παιδικής χαράς έβγαλα αυτή την φωτογραφία
Φαινομενικά δεν έχει κάτι σπουδαίο. Έτσι πίστευα και εγώ. Ζουμάροντας όμως....Αποκάλυψη! Η ροζ βίλα!! Όλες αυτές τις μέρες στεκόταν πάνω από τα κεφάλια μας, πάνω στο λόφο, αλλά εμείς την σνομπάραμε επιδεικτικά, κατηγορώντας το σπιτάκι κάποιου αθώου! Ήμουν σίγουρος, μιας και το συγκεκριμένο σπίτι έμοιαζε απίστευτα με όσα είχα δει ερευνώντας, και ήταν όντως άσπρο!
Αμέσως έσπευσα στην παρέα να τους αποκαλύψω τα νέα!
Βέβαια αμέσως αντιμετώπισα δυσπιστία (γιατί άραγε):"Βρε Μάνο, αυτή τη φορά είσαι σίγουρος;" Ναι ναι παιδιά αυτή τη φορά είμαι 100% σίγουρος, "μήπως να ρωτήσουμε κανέναν ντόπιο" η άμεση απάντηση. Ώστε επιβεβαίωση θέλετε; Θα την έχετε!
Πλησίασα τον πιο φιλικό ντόπιο ρωτώντας τον αν όντως έχω πέσει μέσα. Οι απαντήσεις του ήταν ελαφρώς σοκαριστικές:
"Αυτή είναι αλλά...βίλα; Σιγά τη βίλα, δυο δωμάτια είναι όλο και όλο (!), μην ακούς τι λένε τα Μ.Μ.Ε, υπερβάλλουν". Πριν προλάβω να διαφωνήσω ήρθε και η συνέχεια: "Και για τον Γιωτόπουλο που λένε, μην ακούς (πάλι), μια χαρά άνθρωπος είναι, εγώ τον ήξερα. Πολύ καλός, έχει ρίξει λεφτά εδώ και έχει βοηθήσει πολύ κόσμο. Όλα όσα λένε είναι ψέματα". Πάλι καλά που δεν μου είπε ότι είχε φτιάξει και δρόμους...
Είπα να αναφέρω ότι και ο Εσκομπάρ είχε ρίξει χρήμα και όντως είχε βοηθήσει πολλούς φτωχούς, παρόλα αυτά δεν τον έλεγες και υπόδειγμα πολίτη, αλλά υπέθεσα ότι δεν θα συμφωνούσε μαζί μου.
Μετά λοιπόν την φιλική ανταλλαγή απόψεων περί Γιωτόπουλου, συγκεντρώθηκα στο πώς θα πήγαινα πιο κοντά! Φυσικά και δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσω έτσι! Δεν πιστεύω να υπάρχει αμφιβολία για το αποτέλεσμα:
(δυο δωμάτια μωρέ)
Οριακά λοιπόν είχα ανακαλύψει τη πρώην ροζ, νυν λευκή, βίλα γλιτώνοντας από τη γκάφα της δεκαετίας αφού σκεφτόμουν ότι αν τυχαία δεν την είχα δει στη φωτογραφία που τράβηξα, το πιο πιθανό ήταν να έγραφα στο travelstories παρουσιάζοντας το σπίτι του άλλου του κακόμοιρου ανθρώπου ως...άντρο της 17Ν.
Οι τελευταίες μας βόλτες μας έφεραν για ακόμα μία φορά στον Πλατύ Γυαλό για μια τελευταία βουτιά, την ημέρα της αποχώρησής μας. Η οποία βουτιά μόλις ολοκληρώθηκε, αντιληφθήκαμε πόσο τυχεροί ήμασταν.
Οι 4 τσούχτρες της φωτογραφίας κάνανε μαζί μας μπάνιο όλη την ώρα, απλά οι δρόμοι μας δεν διασταυρώθηκαν! Τις απομακρύναμε μιας και εκείνη την ημέρα υπήρχαν αρκετά παιδάκια ήδη μέσα στο νερό.
Τυχεροί λοιπόν και εδώ, κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο για ετοιμασίες αλλά και για ένα τελευταίο καφέ με θέα το λιμάνι περιμένοντας το καταμαράν (το όποιο άργησε καμιά ώρα @#@#&)
Ολοκληρώνοντας τις 2.5 ημέρες παραμονής μας στο νησί, μόνο θετικά είχαμε να πούμε. Και για το πόσο γραφικό ήταν το μέρος, και για το πόσο φιλικοί ήταν οι άνθρωποι αλλά και για το πόσο ωραία είχαμε περάσει.
Πολύ ωραίος προορισμός αν και όχι ιδιαίτερα δημοφιλής. Και για όσους δεν έχουν πειστεί ακόμα ακολουθούν μερικά στιγμιότυπα που σίγουρα θα σας αλλάξουν γνώμη!
...Καθισμένοι στις θέσεις μας με κατεύθυνση τη Σάμο, γύρισα στην παρέα μου με την εξής αιφνιδιαστική ερώτηση: "Ρε παιδιά, μήπως ο δήμαρχος μας περίμενε στο δημαρχιακό μέγαρο και όχι στο λιμάνι;".
Δεν γέλασαν...

Ο φιλόξενος φούρνος - καφετέρια - σουβενίρ - ζαχαροπλαστείο - κάβα (μπορεί και διοργάνωση εκδηλώσεων ποιος ξέρει) δίπλα ακριβώς από την παιδική χαρά, υπήρξε το καταφύγιο μας όταν χρειαζόμασταν μια ανάσα βρε αδερφέ.
(Χρηστικό τιπ, τα μαξιλάρια στις εξωτερικές καρέκλες τοποθετούνται μόνο το απόγευμα, δεν ξέρω γιατί)
Εκεί λοιπόν ήπιαμε καφέ, παρακολουθήσαμε (αναγκαστικά) ελληνικούς ποδοσφαιρικούς αγώνες (υπήρχε προτζέκτορας), ακούσαμε μία κυρία να μαλώνει μέσω skype με κάποιον τρώγοντας πίτσα (από τις μεγάλες, άρα βάλτε και αυτό στα του φούρνου) αλλά υπήρξαμε και μάρτυρες ενός, τηρουμένων των αναλογιών, κυκλοφοριακού χάους!

Εδώ βλέπουμε δύο μηχανάκια παρκαρισμένα, πιο πίσω ένα αυτοκίνητο επίσης παρκαρισμένο(!), και ακόμα πιο πίσω ένα κύριο να περιμένει. Πάντως κόρνες, φωνές, τσαμπουκάδες δεν είχαμε (μα κάτι περίεργοι άνθρωποι). Αμέσως μετά διακρίνεται και το (μάλλον) μοναδικό περιπολικό του νησιού το οποίο δεν κουνήθηκε χιλιοστό κατά την διάρκεια της παραμονής μας στο νησί. Θα μου πείτε, "και πού να πάει, ποιον να πιάσει;".
Τώρα μπορεί να μην χρειάζεται, στο πρόσφατο παρελθόν όμως οι δουλειές ήταν ιδιαίτερα αυξημένες!
Φωτογραφίζοντας λοιπόν την ευρύτερη περιοχή πλατείας/ φούρνου/ παιδικής χαράς έβγαλα αυτή την φωτογραφία

Φαινομενικά δεν έχει κάτι σπουδαίο. Έτσι πίστευα και εγώ. Ζουμάροντας όμως....Αποκάλυψη! Η ροζ βίλα!! Όλες αυτές τις μέρες στεκόταν πάνω από τα κεφάλια μας, πάνω στο λόφο, αλλά εμείς την σνομπάραμε επιδεικτικά, κατηγορώντας το σπιτάκι κάποιου αθώου! Ήμουν σίγουρος, μιας και το συγκεκριμένο σπίτι έμοιαζε απίστευτα με όσα είχα δει ερευνώντας, και ήταν όντως άσπρο!
Αμέσως έσπευσα στην παρέα να τους αποκαλύψω τα νέα!
Βέβαια αμέσως αντιμετώπισα δυσπιστία (γιατί άραγε):"Βρε Μάνο, αυτή τη φορά είσαι σίγουρος;" Ναι ναι παιδιά αυτή τη φορά είμαι 100% σίγουρος, "μήπως να ρωτήσουμε κανέναν ντόπιο" η άμεση απάντηση. Ώστε επιβεβαίωση θέλετε; Θα την έχετε!
Πλησίασα τον πιο φιλικό ντόπιο ρωτώντας τον αν όντως έχω πέσει μέσα. Οι απαντήσεις του ήταν ελαφρώς σοκαριστικές:
"Αυτή είναι αλλά...βίλα; Σιγά τη βίλα, δυο δωμάτια είναι όλο και όλο (!), μην ακούς τι λένε τα Μ.Μ.Ε, υπερβάλλουν". Πριν προλάβω να διαφωνήσω ήρθε και η συνέχεια: "Και για τον Γιωτόπουλο που λένε, μην ακούς (πάλι), μια χαρά άνθρωπος είναι, εγώ τον ήξερα. Πολύ καλός, έχει ρίξει λεφτά εδώ και έχει βοηθήσει πολύ κόσμο. Όλα όσα λένε είναι ψέματα". Πάλι καλά που δεν μου είπε ότι είχε φτιάξει και δρόμους...
Είπα να αναφέρω ότι και ο Εσκομπάρ είχε ρίξει χρήμα και όντως είχε βοηθήσει πολλούς φτωχούς, παρόλα αυτά δεν τον έλεγες και υπόδειγμα πολίτη, αλλά υπέθεσα ότι δεν θα συμφωνούσε μαζί μου.
Μετά λοιπόν την φιλική ανταλλαγή απόψεων περί Γιωτόπουλου, συγκεντρώθηκα στο πώς θα πήγαινα πιο κοντά! Φυσικά και δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσω έτσι! Δεν πιστεύω να υπάρχει αμφιβολία για το αποτέλεσμα:

(δυο δωμάτια μωρέ)
Οριακά λοιπόν είχα ανακαλύψει τη πρώην ροζ, νυν λευκή, βίλα γλιτώνοντας από τη γκάφα της δεκαετίας αφού σκεφτόμουν ότι αν τυχαία δεν την είχα δει στη φωτογραφία που τράβηξα, το πιο πιθανό ήταν να έγραφα στο travelstories παρουσιάζοντας το σπίτι του άλλου του κακόμοιρου ανθρώπου ως...άντρο της 17Ν.

Οι τελευταίες μας βόλτες μας έφεραν για ακόμα μία φορά στον Πλατύ Γυαλό για μια τελευταία βουτιά, την ημέρα της αποχώρησής μας. Η οποία βουτιά μόλις ολοκληρώθηκε, αντιληφθήκαμε πόσο τυχεροί ήμασταν.

Οι 4 τσούχτρες της φωτογραφίας κάνανε μαζί μας μπάνιο όλη την ώρα, απλά οι δρόμοι μας δεν διασταυρώθηκαν! Τις απομακρύναμε μιας και εκείνη την ημέρα υπήρχαν αρκετά παιδάκια ήδη μέσα στο νερό.
Τυχεροί λοιπόν και εδώ, κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο για ετοιμασίες αλλά και για ένα τελευταίο καφέ με θέα το λιμάνι περιμένοντας το καταμαράν (το όποιο άργησε καμιά ώρα @#@#&)

Ολοκληρώνοντας τις 2.5 ημέρες παραμονής μας στο νησί, μόνο θετικά είχαμε να πούμε. Και για το πόσο γραφικό ήταν το μέρος, και για το πόσο φιλικοί ήταν οι άνθρωποι αλλά και για το πόσο ωραία είχαμε περάσει.
Πολύ ωραίος προορισμός αν και όχι ιδιαίτερα δημοφιλής. Και για όσους δεν έχουν πειστεί ακόμα ακολουθούν μερικά στιγμιότυπα που σίγουρα θα σας αλλάξουν γνώμη!





...Καθισμένοι στις θέσεις μας με κατεύθυνση τη Σάμο, γύρισα στην παρέα μου με την εξής αιφνιδιαστική ερώτηση: "Ρε παιδιά, μήπως ο δήμαρχος μας περίμενε στο δημαρχιακό μέγαρο και όχι στο λιμάνι;".
Δεν γέλασαν...
Last edited by a moderator: