vasiliss
Member
- Μηνύματα
- 984
- Likes
- 9.107
- Επόμενο Ταξίδι
- ;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ρωσία -Ισλανδία - Περού
Περιεχόμενα
Ημέρα 3η: Καστάνιτσα - καταρράκτης Λεπίδας - Πλάτανος - Παλαιοπαναγιά - Παράλιο Άστρος - Ξηροπήγαδο.
Με βαριά καρδιά μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας για να φύγουμε. Όπως προείπα η Σαμπατική μας μάγεψε κι εμάς αλλά και τα παιδιά μας που “αλώνιζαν” όλη την ημέρα στον κόλπο και τα βράχια της.
Η ημέρα σήμερα περιελάμβανε κάποια από τα ορεινά χωριά του Πάρνωνα. Οι επιλογές είναι πολλές, ο χρόνος όμως είναι περιορισμένος, οπότε εμείς επικεντρωθήκαμε σε δύο, την Καστάνιτσα και τον Πλάτανο.
Σε μία ώρα από τη Σαμπατική, φτάσαμε στην Καστάνιτσα. Ο δρόμος είναι με αρκετές στροφές. Το χωριό μες στις καστανιές, όπως λέει και το όνομά του, είναι αρκετά μεγάλο, με όμορφα πέτρινα σπίτια, γραφικά δρομάκια και πολλές γειτονιές.
Την ημέρα που φτάσαμε εμείς ήταν σχετικά έρημο - όπως και τα περισσότερα χωριά της περιοχής. Κάναμε τη βόλτα μας, αγοράσαμε το παραδοσιακό γλυκό της περιοχής, την καστανόπαστα και πήραμε το δρόμο για τον επόμενο προορισμό μας, που ήταν ο καταρράκτης της Λεπίδας.
Αφήνοντας την Καστάνιτσα με κατεύθυνση τη Σίταινα, κι αφού την περάσουμε κι αυτή συνεχίζουμε προς τον Πλάτανο. Περνάμε την διασταύρωση για το χωριό Πλάτανος και στο μεγάλο πέταλο που κάνει ο δρόμος, αφήνουμε το αυτοκίνητο στο μικρό χώρο που υπάρχει εκεί. Από το σημείο αυτό ξεκινά το μονοπάτι που σε οδηγεί στον καταρράκτη. Στην ουσία μετά από λίγο κινείσαι στην κοίτη του ποταμού, οπότε καλό είναι, αν κάποιος έχει σκοπό να τον επισκεφτεί, να το κάνει σε εποχή που δεν έχει πολλά νερά.
Στην αρχή του μονοπατιού συναντήσαμε ένα ζευγάρι που μας είπε ότι περπατούσε για μια ώρα αλλά καταρράκτη δεν είδε. Ευτυχώς δεν απογοητευτήκαμε και κάναμε την δική μας προσπάθεια.
Σε κάποιο σημείο η κοίτη κάνει μια διχάλα κι εμείς ακολουθήσαμε το αριστερό κομμάτι. Η διαδρομή είναι 40 με 45 λεπτά και δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Το θέαμα που αντικρίζεις φτάνοντας στον καταρράκτη είναι το κάτι άλλο. Αν και δεν έχει πολύ νερό, το ύψος του - που φτάνει περίπου τα 70 μέτρα- και η φύση γύρω, τον κάνουν μοναδικό. Νομίζω ότι αξίζει να κάνει κανείς τον κόπο να πάει μέχρι εκεί, γιατί και το μονοπάτι είναι όμορφο, αλλά και ο τελικός στόχος σε εκπλήσει ευχάριστα.
Στη συνέχεια γυρίσαμε ελαφρώς πίσω και πήγαμε στο χωριό Πλάτανος. Το πρώτο που αντικρίζεις φτάνοντας στο πάρκινγκ του χωριού είναι τα νερά που κατεβαίνουν με δύναμη από την πλαγιά. Λίγο πιο πάνω υπάρχει η νεροτριβή και οι παλιοί νερόμυλοι, που όμως ήταν κλειδωμένοι και δεν μπορέσαμε να μπούμε μέσα. Ανεβαίνοντας λίγο ακόμη, βλέπεις το <<μάτι>> το σημείο δηλαδή όπου μέσα από τον βράχο αναβλύζει το νερό.
Στον ξενώνα του χωριού ήπιαμε καφέ κι έπειτα περιηγηθήκαμε το όμορφα στενά του. Παντού υπήρχε έντονος ο ήχος του νερού, από τα μικρά ρυάκια που κυλούσαν σε όλο το χωριό. Ο Πλάτανος μου άφησε άριστες εντυπώσεις και κατά την άποψή μου ήταν εξίσου όμορφος με την Καστάνιτσα, η οποία προβάλλεται περισσότερο σαν προορισμός.
Απόγευμα πια, κινήσαμε για τα δωμάτια που είχαμε κλείσει στο Ξηροπήγαδο. Στην πλαγιά του βουνού φαινόταν ένα μοναστήρι κι έτσι κάναμε μία μικρή παράκαμψη για να το επισκεφτούμε. Ήταν η μονή Παλαιοπαναγιάς, αφιερωμένο στην Παναγία την Ελεούσα, χτισμένη από το 1.300 μ.Χ. περίπου. Ένα γυναικείο μοναστήρι πνιγμένο στα λουλούδια και στις ευωδιές. Η πέργκολα μπροστά από την είσοδο του ναού ήταν πνιγμένη από τις ανθισμένες πασχαλιές, που έδιναν ένα μεθυστικό άρωμα στην ατμόσφαιρα. Αξίζει μια σύντομη επίσκεψη και σε αυτό.
Φωτογραφίες από το διαδίκτυο:
Αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια, δοκιμάσαμε μήπως είχε ζεστάνει η θάλασσα, αλλά ...., κι έτσι φύγαμε για το παράλιο Άστρος όπου μετά από μία σύντομη βόλτα και φαγητό, επιστρέψαμε για ξεκούραση.
Με βαριά καρδιά μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας για να φύγουμε. Όπως προείπα η Σαμπατική μας μάγεψε κι εμάς αλλά και τα παιδιά μας που “αλώνιζαν” όλη την ημέρα στον κόλπο και τα βράχια της.
Η ημέρα σήμερα περιελάμβανε κάποια από τα ορεινά χωριά του Πάρνωνα. Οι επιλογές είναι πολλές, ο χρόνος όμως είναι περιορισμένος, οπότε εμείς επικεντρωθήκαμε σε δύο, την Καστάνιτσα και τον Πλάτανο.
Σε μία ώρα από τη Σαμπατική, φτάσαμε στην Καστάνιτσα. Ο δρόμος είναι με αρκετές στροφές. Το χωριό μες στις καστανιές, όπως λέει και το όνομά του, είναι αρκετά μεγάλο, με όμορφα πέτρινα σπίτια, γραφικά δρομάκια και πολλές γειτονιές.
Την ημέρα που φτάσαμε εμείς ήταν σχετικά έρημο - όπως και τα περισσότερα χωριά της περιοχής. Κάναμε τη βόλτα μας, αγοράσαμε το παραδοσιακό γλυκό της περιοχής, την καστανόπαστα και πήραμε το δρόμο για τον επόμενο προορισμό μας, που ήταν ο καταρράκτης της Λεπίδας.
Αφήνοντας την Καστάνιτσα με κατεύθυνση τη Σίταινα, κι αφού την περάσουμε κι αυτή συνεχίζουμε προς τον Πλάτανο. Περνάμε την διασταύρωση για το χωριό Πλάτανος και στο μεγάλο πέταλο που κάνει ο δρόμος, αφήνουμε το αυτοκίνητο στο μικρό χώρο που υπάρχει εκεί. Από το σημείο αυτό ξεκινά το μονοπάτι που σε οδηγεί στον καταρράκτη. Στην ουσία μετά από λίγο κινείσαι στην κοίτη του ποταμού, οπότε καλό είναι, αν κάποιος έχει σκοπό να τον επισκεφτεί, να το κάνει σε εποχή που δεν έχει πολλά νερά.
Στην αρχή του μονοπατιού συναντήσαμε ένα ζευγάρι που μας είπε ότι περπατούσε για μια ώρα αλλά καταρράκτη δεν είδε. Ευτυχώς δεν απογοητευτήκαμε και κάναμε την δική μας προσπάθεια.
Σε κάποιο σημείο η κοίτη κάνει μια διχάλα κι εμείς ακολουθήσαμε το αριστερό κομμάτι. Η διαδρομή είναι 40 με 45 λεπτά και δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Το θέαμα που αντικρίζεις φτάνοντας στον καταρράκτη είναι το κάτι άλλο. Αν και δεν έχει πολύ νερό, το ύψος του - που φτάνει περίπου τα 70 μέτρα- και η φύση γύρω, τον κάνουν μοναδικό. Νομίζω ότι αξίζει να κάνει κανείς τον κόπο να πάει μέχρι εκεί, γιατί και το μονοπάτι είναι όμορφο, αλλά και ο τελικός στόχος σε εκπλήσει ευχάριστα.
Στη συνέχεια γυρίσαμε ελαφρώς πίσω και πήγαμε στο χωριό Πλάτανος. Το πρώτο που αντικρίζεις φτάνοντας στο πάρκινγκ του χωριού είναι τα νερά που κατεβαίνουν με δύναμη από την πλαγιά. Λίγο πιο πάνω υπάρχει η νεροτριβή και οι παλιοί νερόμυλοι, που όμως ήταν κλειδωμένοι και δεν μπορέσαμε να μπούμε μέσα. Ανεβαίνοντας λίγο ακόμη, βλέπεις το <<μάτι>> το σημείο δηλαδή όπου μέσα από τον βράχο αναβλύζει το νερό.
Στον ξενώνα του χωριού ήπιαμε καφέ κι έπειτα περιηγηθήκαμε το όμορφα στενά του. Παντού υπήρχε έντονος ο ήχος του νερού, από τα μικρά ρυάκια που κυλούσαν σε όλο το χωριό. Ο Πλάτανος μου άφησε άριστες εντυπώσεις και κατά την άποψή μου ήταν εξίσου όμορφος με την Καστάνιτσα, η οποία προβάλλεται περισσότερο σαν προορισμός.
Απόγευμα πια, κινήσαμε για τα δωμάτια που είχαμε κλείσει στο Ξηροπήγαδο. Στην πλαγιά του βουνού φαινόταν ένα μοναστήρι κι έτσι κάναμε μία μικρή παράκαμψη για να το επισκεφτούμε. Ήταν η μονή Παλαιοπαναγιάς, αφιερωμένο στην Παναγία την Ελεούσα, χτισμένη από το 1.300 μ.Χ. περίπου. Ένα γυναικείο μοναστήρι πνιγμένο στα λουλούδια και στις ευωδιές. Η πέργκολα μπροστά από την είσοδο του ναού ήταν πνιγμένη από τις ανθισμένες πασχαλιές, που έδιναν ένα μεθυστικό άρωμα στην ατμόσφαιρα. Αξίζει μια σύντομη επίσκεψη και σε αυτό.
Φωτογραφίες από το διαδίκτυο:
Αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια, δοκιμάσαμε μήπως είχε ζεστάνει η θάλασσα, αλλά ...., κι έτσι φύγαμε για το παράλιο Άστρος όπου μετά από μία σύντομη βόλτα και φαγητό, επιστρέψαμε για ξεκούραση.
Last edited:
