Eftichia
Member
- Μηνύματα
- 862
- Likes
- 1.306
- Επόμενο Ταξίδι
- τοσκανη
- Ταξίδι-Όνειρο
- καραιβικη
ακομα κι αν δεν ήθελα ,η τελευταία μέρα του ταξιδιού μας είχε έρθει.η εικόνα όμως του λονδίνου που μας περίμενε(εστω και για αυτές τις λίγες ώρες) αναπτέρωσε κάπως το ηθικό μου.
αν και αυτο το πρωί δεν μπορούσα με τιποτα να ξυπνήσω ,μολις είδα το ρολόι μου τινάχτηκα απο το κρεβάτι.ήταν μόλις 6.15 και έμεινα αποσβολωμένη να κοιτάω τη θεα των μαύρων βράχων απο το παράθυρο.μια τρελή ιδεα καρφώνεται στο μυαλό μου.δεν θα χάσω με τιποτα αυτό το πρωινό ,σε αυτή την υπέροχη πόλη.αμέσως ξυπνάω τον άντρα μου και χτυπάω τις πόρτες των υπολοίπων.(απορώ πως δεν με έβρισαν).σε κανέναν όμως δεν κολούσε ύπνος!σε μισή ώρα (6.45 παρακαλώ)και σαν άλλα φαντάσματα τριγυρνάμε στην πόλη που εχει κιόλας ξυπνήσει.ήταν ένα υπέροχο πρωινό,μια ηλιόλουστη μέρα .ποσο ωραιο είναι λοιπον να ξυπνάς το πρωί και τουλάχιστον να περπατάς .παντού συναντούσαμε ανθρώπους κάθε ηλικίας να κάνουν τζοκινγκ!μεσα στο γήπεδο του γκόλφ,στην αμμουδιά,στα πεζοδρόμια.αυτό είναι ποιότητα ζωής.και εμείς οι παράξενοι ταξιδιώτες ,να φωτογραφίζουμε οτι βρούμε μπροστά μας.διαρκώς μας καλημέριζαν και κάποιοι μας μιλούσαν.τι άνθρωποι θέ μου!!ποσο καλοσυνάτοι ,ευγενικοι,ευδιάθετοι.
σκέφτηκα το εαυτό μου στις 7 το πρωί ,σε μια συνηθισμένη μέρα και γέλασα.καμμια ομοιότητα.
δεν θα ξεχάσω την ηρεμια ,τις εικόνες της πόλης ,των ανθρώπων ,των ήσυχων σπιτιών που περίεργα κοιτούσαμε εκείνο το πρωινό!!
βγάλαμε οσο περισότερες φωτογραφίες μπορούσαμε και επιστρέψαμε μετά απο μιάμιση ώρα περιπλάνησης στο ξενοδοχείο για να πάρουμε πρωινό.αφού φαγαμε βιαστικά ,αναχωρήσαμε γρήγορα για το αεροδρόμιο του εδιμβούργου.η πτήση μας ήταν στις μία το μεσημέρι και μια και είχαμε λίγο χρόνο θα περνούσαμε απο το διπλανο crail .ενα μικρό χωριουδάκι πανω τη θάλασσα.ηταν lovely για να το πω και αγγλιστί.δεν υπήρχε ψυχή.ηταν σαν να βγηκε απο καρτποστάλ.μικρό ,παραμυθένιο.
σε 1 ώρα θα βλέπαμε τις περιφημες γέφυρες του φορθ,έξω απο το εδιμβουργο.περάσαμε την μεγαλη οδική γέφυρα και θαυμάσαμε την εντυπωσιακή σιδηροδρομικη ,την πρώτη ατσάλινη γέφυρα του κόσμου!σε λιγότερο απο δεκαπέντε λεπτά θα παραδίναμε με θλίψη το αυτοκινητο που μας συντρόφεψε αυτές τις μέρες.
σε λιγο άλλωστε θα αποχαιρετούσαμε τη σκωτία!!!!!!!
to shopping therapy στα μαγαζιά του αεροδρομίου και τα προσωπα των παιδιων μου που ήταν πλέον καρφωμένα στο μυαλό μου ,μου έφτιαξαν τη διάθεση.η λαχτάρα για να τους ξαναδώ ήταν πολύ μεγάλη!!!!!
ειλικρινά αν δεν είχα οκογένεια και παιδιά θα έμενα εκεί.αυτό λέω σε όλους ,οταν με ρωτάνε πως περάσαμε.το ίδιο συναίσθημα έχω ακόμα και για τον καναδά και ας έχουν περάσει 8 χρόνια απο την παραμονή μου εκεί.
αν και αυτο το πρωί δεν μπορούσα με τιποτα να ξυπνήσω ,μολις είδα το ρολόι μου τινάχτηκα απο το κρεβάτι.ήταν μόλις 6.15 και έμεινα αποσβολωμένη να κοιτάω τη θεα των μαύρων βράχων απο το παράθυρο.μια τρελή ιδεα καρφώνεται στο μυαλό μου.δεν θα χάσω με τιποτα αυτό το πρωινό ,σε αυτή την υπέροχη πόλη.αμέσως ξυπνάω τον άντρα μου και χτυπάω τις πόρτες των υπολοίπων.(απορώ πως δεν με έβρισαν).σε κανέναν όμως δεν κολούσε ύπνος!σε μισή ώρα (6.45 παρακαλώ)και σαν άλλα φαντάσματα τριγυρνάμε στην πόλη που εχει κιόλας ξυπνήσει.ήταν ένα υπέροχο πρωινό,μια ηλιόλουστη μέρα .ποσο ωραιο είναι λοιπον να ξυπνάς το πρωί και τουλάχιστον να περπατάς .παντού συναντούσαμε ανθρώπους κάθε ηλικίας να κάνουν τζοκινγκ!μεσα στο γήπεδο του γκόλφ,στην αμμουδιά,στα πεζοδρόμια.αυτό είναι ποιότητα ζωής.και εμείς οι παράξενοι ταξιδιώτες ,να φωτογραφίζουμε οτι βρούμε μπροστά μας.διαρκώς μας καλημέριζαν και κάποιοι μας μιλούσαν.τι άνθρωποι θέ μου!!ποσο καλοσυνάτοι ,ευγενικοι,ευδιάθετοι.
σκέφτηκα το εαυτό μου στις 7 το πρωί ,σε μια συνηθισμένη μέρα και γέλασα.καμμια ομοιότητα.
δεν θα ξεχάσω την ηρεμια ,τις εικόνες της πόλης ,των ανθρώπων ,των ήσυχων σπιτιών που περίεργα κοιτούσαμε εκείνο το πρωινό!!
βγάλαμε οσο περισότερες φωτογραφίες μπορούσαμε και επιστρέψαμε μετά απο μιάμιση ώρα περιπλάνησης στο ξενοδοχείο για να πάρουμε πρωινό.αφού φαγαμε βιαστικά ,αναχωρήσαμε γρήγορα για το αεροδρόμιο του εδιμβούργου.η πτήση μας ήταν στις μία το μεσημέρι και μια και είχαμε λίγο χρόνο θα περνούσαμε απο το διπλανο crail .ενα μικρό χωριουδάκι πανω τη θάλασσα.ηταν lovely για να το πω και αγγλιστί.δεν υπήρχε ψυχή.ηταν σαν να βγηκε απο καρτποστάλ.μικρό ,παραμυθένιο.
σε 1 ώρα θα βλέπαμε τις περιφημες γέφυρες του φορθ,έξω απο το εδιμβουργο.περάσαμε την μεγαλη οδική γέφυρα και θαυμάσαμε την εντυπωσιακή σιδηροδρομικη ,την πρώτη ατσάλινη γέφυρα του κόσμου!σε λιγότερο απο δεκαπέντε λεπτά θα παραδίναμε με θλίψη το αυτοκινητο που μας συντρόφεψε αυτές τις μέρες.
σε λιγο άλλωστε θα αποχαιρετούσαμε τη σκωτία!!!!!!!
to shopping therapy στα μαγαζιά του αεροδρομίου και τα προσωπα των παιδιων μου που ήταν πλέον καρφωμένα στο μυαλό μου ,μου έφτιαξαν τη διάθεση.η λαχτάρα για να τους ξαναδώ ήταν πολύ μεγάλη!!!!!
ειλικρινά αν δεν είχα οκογένεια και παιδιά θα έμενα εκεί.αυτό λέω σε όλους ,οταν με ρωτάνε πως περάσαμε.το ίδιο συναίσθημα έχω ακόμα και για τον καναδά και ας έχουν περάσει 8 χρόνια απο την παραμονή μου εκεί.
Attachments
-
24,5 KB Προβολές: 606