Μεγαλώνοντας παιδιά στο εξωτερικό

[Defkalion]

Με πιάσανε πάλι τα υπαρξιακά μου. Κάθομαι στον καναπέ του Travelstories και το φόρουμ ως σωστός therapist παρακαλώ να αναλάβει δράση.

Πέραν όλων των θετικών επιρροών που έχουν τα παιδιά μεγαλώνοντας στην Αυστραλία, υπάρχουν απαπόφευκτα και κάποιοι προβληματισμοί.

Ο πιο προφανής είναι η σύνδεση με την Ελλάδα, η οποία είναι εξαιρετικά περιορισμένη, ανεξάρτητα από το πόσο εμείς τα εκθέτουμε σε αυτήν. Αυτό περιλαμβάνει βεβαίως τη γλώσσα (όταν ήρθαμε είχαμε άγχος για το πώς τα παιδιά θα αντιμετωπίσουν ένα περιβάλλον που δε καταλαβαίνουν τη γλώσσα, και τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο να πρέπει να τους κάνουμε παρατήρηση για να μιλήσουν λίγο ελληνικά), και την οικογένειά τους (παππούδες/γιαγιάδες/ξαδέρφια) με την οποία έχουν μια επικοινωνία αλλά είναι πολύ αραιή σε σχέση με την καθημερινότητά τους εδώ.

Το τελευταίο είναι και σχετικά επίπονο, καθώς εγώ έχω κάποιες καλές αναμνήσεις ως παιδί με παππού και γιαγιά, και βλέποντας τα παιδιά να το στερούνται αυτό δεν είναι εύκολο.

Πάντα προσπαθούμε βέβαια να υπάρχουν "υποκατάστατα" αν μπορώ να τα ονομάσω έτσι, αλλά δεν είναι ασφαλώς το ίδιο.

Χμπφ.

 

[coco]

Ταπεινη μου γνωμη,το προβλημα φαινεται να ειναι ο τροπος που βλεπεις εσυ τα πραγματα.Τα παιδια δεν μπορουν να νοιωσουν την ελλειψη που νομιζεις.Ζουν στο απολυτο τωρα.Αν μαλιστα δεν σκοπευεις να γυρισεις πισω , δεν βλεπω πως θα επηρρεασει τα παιδια κατι που δεν βιωνουν καθημερινα και εντονα..

 

[Yorgos]

Το βασικό είναι η γλώσσα που μαθαίνεται δύσκολα, άρα πρέπει να βρείτε τρόπους ώστε να μην τη χάσουν.

Τα υπόλοιπα, δεν τα βρίσκω απαραίτητα. Όταν μεγαλώσουν, αν θέλουν, θα ψάξουν να βρουν τις ρίζες τους, θα έχουν (ή όχι) περιέργεια να μάθουν κάτι για τη χώρα καταγωγής τους, να την ταξιδέψουν, να διαβάσουν κλπ. Στην παρούσα φάση δε νομίζω να τους απασχολεί και πολύ και μάλλον υγιές είναι αυτό (το αντίθετο θα ήταν ανησυχητικό).

Εγώ πάντως και να μην μάθουν ελληνικά τα παιδιά μου δε θα πεθάνω. Ας κάνουν ό,τι θέλουν. Απλά θα είναι κρίμα από την ώρα που υπάρχει αυτή η δυνατότητα να γίνει άκοπα (όπως γίνεται σε μικρές ηλικίες), να μην αξιοποιηθεί, μια γλώσσα είναι πάντα μια γλώσσα, ανοίγει πόρτες (και δεν εννοώ απαραίτητα επαγγελματικές) και είναι εφόδιο.

 

[fotast]

Και εγώ νομίζω ότι βλέπεις τα πράγματα από την δική σου μεριά.Φυσικό άλλωστε.Δεν νομίζω ότι αισθάνονται έλλειψη για κάτι που δεν ξέρουν και δεν ζούν.Τούς καλύπτει το περιβάλλον/παραστάσεις που έχουν τώρα..Αργότερα θα βρούν τον δρόμο τους και θα επιλέξουν.Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι ένα διακριτικό σπρώξιμο(ιδιαίτερα για την γλώσσα) και στις επαφές με την Ελλάδα/συγγενείς.
΄Εχω αρκετούς γνωστούς με παιδιά που γεννήθηκαν/μεγάλωσαν στο εξωτερικό.Πρόσφατο παράδειγμα σε δύο παιδιά με τις ίδιες παραστάσεις που έμαθαν την γλώσσα σαν δεύτερη σε Ελληνικό σχολείο.΄Οταν μεγάλωσαν το ένα έκανε πολλά ταξίδια στην χώρα καταγωγής(Κύπρο) για να βελτιώσει την γλώσσα και να βρει ξεχασμένους συγγενείς δεύτερου και τρίτου βαθμού.Και τελικά εγκαταστάθηκε εκεί επαγγελματικά.Το άλλο ότι ταξίδι πήγε μικρό με γονείς και μετά δεν ενδιαφέρθηκε.Και μιλάει ελάχιστα έως καθόλου την γλώσσα.

 

[chrisbd]

Και στην Ελλάδα να ήσουν, αν έμενες σε διαφορετική πόλη, θα είχες παρόμοιο πρόβλημα όσον αφορά παππούδες, συγγενείς κλ.. ίσως όχι τόσο έντονο αλλά θα υπήρχε..
Καμιά φορά θέλουμε τα δικά μας καλά βιώματα να τα έχουν και τα παιδιά μας αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνει..
Για την γλώσσα τώρα καλό θα ήταν να μην την αφήσουν ..Δεν ξέρεις πόσο χρήσιμη μπορεί να φανεί αργότερα.. Δεν υπάρχουν σχολεία ελληνικά που να λειτουργούν κάποιες ώρες τη βδομάδα όταν δεν έχουν σχολείο τα παιδιά, απογεύματα ή Σάββατα ας πούμε;;
Το θέμα είναι να περνούν καλά τα παιδιά με τα σχολεία, τα εξωσχολικά τους και να κάνουν φιλίες γενικά ...
Θα σου πρότεινα επίσης να μην κλείσεις τελείως την πόρτα με το ελληνικό στοιχείο ... οι νέες γενιές,όπως και νάχει, έχουν πιο ανοικτά μυαλά..

 

[Defkalion]

Δίκιο έχετε σε αυτά που γράφετε.

Για τα ελληνικά σχολεία, η μεγάλη μου κόρη πάει σε ένα σχολείο που διδάσκει τα ελληνικά που κάνουν στο δημοτικό στην Ελλάδα, τα οποία βέβαια τα παιδιά βρίσκουν αφόρητα δύσκολα (αφού κάνουν την ίδια ύλη αλλά μέσα σε 3 ώρες τη βδομάδα), αλλά προς το παρόν δε διαμαρτύρεται οπότε συνεχίζουμε.

 

[mourohavlos]

Παίζει ρόλο, κατά τη γνώμη μου, και το κατά πόσο θέλουν οι γονείς να κρατήσουν πράγματα από την Ελλάδα, με ότι αυτό συνεπάγεται (κουλτούρα, γλώσσα, έθιμα, επαφές με Έλληνες κλπ.). Ξέρω ανθρώπους που έφυγαν από την Ελλάδα και έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους, λόγω απογοήτευσης από συμπεριφορές κλπ. (αυτό θέλει ξεχωριστό νήμα συζήτησης από μόνο του).
Στη δική σου περίπτωση βλέπω ότι θέλετε την (έστω ελάχιστη) επαφή. Ευτυχώς η τεχνολογία βοηθάει σε αυτό. Μπορούν να δουν τα παιδιά φωτογραφίες ή βίντεο από την Ελλάδα, να μιλήσουν στο skype με Έλληνες, ενώ η Αυστραλία προσφέρεται (φαντάζομαι) για να υπάρχει έστω μια υποτυπώδης εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας, η οποία είναι η πιο σημαντική για τη διατήρηση του "Ελληνικού" στοιχείου σε μια οικογένεια.
Ο δικός σου ρόλος είναι να τους δώσεις τα ερεθίσματα, αλλά τα παιδιά είναι αυτά που θα αποφασίσουν (όσο μεγαλώνουν) σχετικά με το αν θα κρατήσουν αυτήν την επαφή ή θα αφομοιωθούν.

 

[chrisbd]

Αυτό είναι ένα πρόβλημα ..βασικά μόνο γλώσσα και ελληνική ιστορία θα έπρεπε να κάνουν..τίποτε άλλο..

 

[Samion]

τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο να πρέπει να τους κάνουμε παρατήρηση για να μιλήσουν λίγο ελληνικά.

ακόμα κι αν στο σπίτι η γλώσσα είναι τα ελληνικά? δηλ αν τους μιλατε ελληνικά απαντουν αγγλικά? γιατι νομιζα οτι τα 2γλωσσα παιδια δεν μιλουν με ολους κ τις 2, δηλ με τον Χ,Υ, μπαμπα πχ παντα ελληνικα ενώ με τον Ζ,Ω πχ παντα αγγλικα. ισχυει λες?

 

[fotast]

Κάνουν όλο το πρόγραμμα δημοτικού μέσα σε 3 ώρες;Δύσκολο φαίνεται.Γιατί ξέρω σχολεία εξωτερικού που κάνουν μόνον γλώσσα με στοιχεία ιστορίας και κάποια τραγούδια κτλ.Και μάλιστα σε ορισμένα σχολεία το κάνουν με λατινικό αλφάβητο.Απλά για να έχουν επαφή με την γλώσσα/ομιλία.

 

[Defkalion]

ακόμα κι αν στο σπίτι η γλώσσα είναι τα ελληνικά? δηλ αν τους μιλατε ελληνικά απαντουν αγγλικά? γιατι νομιζα οτι τα 2γλωσσα παιδια δεν μιλουν με ολους κ τις 2, δηλ με τον Χ,Υ, μπαμπα πχ παντα ελληνικα ενώ με τον Ζ,Ω πχ παντα αγγλικα. ισχυει λες?

Δεν ισχύει αυτό - κοίταξε, αν το δεις από την πλευρά των παιδιών, τα παιδιά σου λένε: στο σχολείο όλοι μιλάνε αγγλικά, έξω όταν βγαίνουμε όλοι μιλάνε αγγλικά, σε πάρτυ παιδικά όταν πάμε όλοι μιλάνε αγγλικά, η τηλεόραση μιλάει αγγλικά, οπότε ο μόνος που μιλάει ελληνικά είναι ο μπαμπάς και η μαμά. Εμείς πάντα τους μιλάμε ελληνικά στο σπίτι, αλλά εμάς μας απαντάνε άλλες φορές ελληνικά και άλλες αγγλικά - μεταξύ τους τώρα μιλάνε όλο και περισσότερο αγγλικά όταν παίζουν.

Κάνουν όλο το πρόγραμμα δημοτικού μέσα σε 3 ώρες;Δύσκολο φαίνεται.Γιατί ξέρω σχολεία εξωτερικού που κάνουν μόνον γλώσσα με στοιχεία ιστορίας και κάποια τραγούδια κτλ.Και μάλιστα σε ορισμένα σχολεία το κάνουν με λατινικό αλφάβητο.Απλά για να έχουν επαφή με την γλώσσα/ομιλία.

Ναι, υπάρχουν και τέτοια σχολεία εδώ, τα οποία διδάσκουν ελληνικά σε ελληνοαυστραλούς, δηλαδή παιδάκια που έχουν γονείς ή παππούδες από την ελλάδα, που όμως μεγάλωσαν εδώ, και άρα δε ξέρουν ούτε οι ίδιοι καλά ελληνικά. Είναι δηλαδή ίσα για να μπορούν να πουν 2 λέξεις ελληνικά κια να καταλαβαίνουν πέντε πράγματα. Τα δικά μας τα παιδιά δεν είναι σε αυτή τη φάση, καταλαβάινουν και μιλάνε ελληνικά κανονικά, οπότε αυτά τα σχολεία μας είναι άχρηστα. Οπότε αυτό που επιλέξαμε είναι το μόνο άλλο που υπάρχει, που κάνει τα ελληνικά που κάνουν στην Ελλάδα (και έχει το μειονέκτημα της τεράστιας δυσκολίας).

 

[alma]

Νομίζω πως την επαφή με την Ελλάδα,τα ελληνικά κλπ.θα τους την καλλιεργήσετε κυρίως εσείς.

Προσφάτως είχαν έρθει από την Αμερική γνωστοί μας με παιδιά ελληνικής καταγωγής(τρίτης γενιάς παρακαλώ!!!!) και μιλούσαν ελληνικά και τα 2 παιδιά σε πολύ καλό επίπεδο. Επίσης έδειχναν συνεχώς ενδιαφέρον για την Ελλάδα,την ιστορία και στο τέλος επέμεναν να μείνουν περισσότερο στην χώρα. Αν και οι γονείς δεν κατάφερναν να τα φέρνουν στην Ελλάδα κάθε χρόνο, φρόντιζαν να μένουν αρκετά όποτε τα έφερναν,να τα πηγαίνουν σε διάφορα μέρη της χώρας, φυσικά και στον τόπο καταγωγής τους,αλλά και σε άλλα μέρη....

Τα παιδάκια αυτά (όπως και πολλά παιδιά ομογενών)μου φάνηκε πως είχαν περισσότερες γνώσεις και απο παιδιά ίδιας ηλικίας που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα. Στο τέλος τους έδωσα ως δώρο κάποια βιβλία με ελληνική ιστορία και παραδοσιακά παραμύθια και έκαναν σαν να τους έδωσα κάτι πολύτιμο....
Συνεπώς είναι εφικτό να μην χάσουν καθόλου την επαφή με τις ρίζες τους και παιδιά που ζουν μακρυά από την χώρα...

Τώρα για την επαφή με παππουδογιαγιάδες την θεωρώ επίσης πολύ σημαντική και απο τις πολύ τρυφερές σχέσεις που μπορεί να έχει ένα παιδί. Δεν μπορείτε να τους βλέπετε κάπως συχνότερα με το να έρχεστε εσείς ή να έρχονται αυτοί σε εσάς; (αν και καταλαβαίνω πως είναι και οικονομικό το θέμα....)