Γαλλία Με ένα αυτοκίνητο στους δρόμους της Γαλλίας

[dimosf]

Μετά και αυτή την επίσκεψη, γυρνάμε και πάλι προς τα δυτικά. Λίγο πριν την πόλη Bergerac, στρίψαμε αριστερά και ανεβήκαμε στο λόφο όπου βρίσκεται ένα από τα ομορφότερα κάστρα της περιοχής,

το Chateau de Monbazillac. Γύρω του αμπέλια, γυμνά ακόμα, καλλιεργούνται εκεί αιώνες και παράγουν το ομώνυμο γλυκό κρασί που κάνει το εν λόγω κάστρο γνωστό και έξω από τα σύνορα της Γαλλίας.
Η πόλη Bergerac δεύτερη σε μέγεθος της Dordogne, είναι κέντρο μιας πολύ εύφορης περιοχής και κάποτε ήταν μεγάλο λιμάνι στον ποταμό. Στα γύρω πλούσια εδάφη καλλιεργούταν ο καπνός και τα αμπέλια. Και τα δύο αυτά προϊόντα τιμούνται σε αυτή την πόλη, το καθένα με το Μουσείο του. Σήμερα είναι μια βιομηχανική πόλη που στηρίζεται στην επεξεργασία και τυποποίηση αυτών των προϊόντων. Το πιο γνωστό «τέκνο» της πόλη είναι ο Hercule-Savinien de Cyrano de Bergerac, σατιρικός και θεατρικός συγγραφέας του 17ου αι., που έγινε περισσότερο γνωστός για τις πολλές μονομαχίες που πήρε μέρος και τη μεγάλη του μύτη. Ενέπνευσε δε την ομώνυμη, έμμετρη, ηρωική κωμωδία του Edmond Rostand.
Μπήκαμε στην πόλη, κάναμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο και καταλήξαμε στο λιμάνι. Η λιακάδα και η αργία της δεύτερης μέρας του Πάσχα είχε σαν αποτέλεσμα πολύ κόσμο. Κάτσαμε για ένα καφέ αλλά δυστυχώς το μαγαζί σέρβιρε μόνο αναψυκτικά (!!!!). Έτσι περιοριστήκαμε σε μια πορτοκαλάδα και τη θέα, που ήταν πολύ όμορφη.

Η εντυπωσιακή γέφυρα πάνω από το ήρεμο ποτάμι,

οι σκουρόχρωμες βάρκες που το διαπλέουν

και οι ψαράδες, που στέκουν στην ακροποταμιά, περιμένοντας το ψάρι να τσιμπήσει. Γαληνέψαμε με την όμορφη θέα, ξεκουραστήκαμε και απογευματάκι πια σηκωθήκαμε για την επιστροφή. Που όμως θα αργούσε λίγο ακόμα μιας και είχαμε σκοπό να κάνουμε μερικές ακόμα στάσεις.
Πήραμε το δρόμο από τη βόρεια πλευρά του ποταμού και κινηθήκαμε προς τα ανατολικά. Περάσαμε από το St.-Capraise-de-Lalinte και πλησιάσαμε στην περιοχή που το ποτάμι κάνει δύο διαδοχικά «πέταλα». Το πρώτο είναι πριν το χωριό Tremolat, και ονομάζεται CingledeTremolat.

Η θέα προς το ποτάμι, τα εύφορα χωράφια και τη γέφυρα στο βάθος είναι μαγευτική. Το δεύτερο «πέταλο» είναι λίγο πριν το χωριό Limeuil,

ένα από τα ομορφότερα που μπορεί να δει κανείς. Ανήκει στο δίκτυο «Τα πιο όμορφα χωριά της Γαλλίας» (List of The Most Beautiful Villages of France | Les plus beaux villages de France - Site officiel)και δεν είναι βέβαια τυχαίο αυτό. Κάτω από το χωριό, που αναπτύσσεται αμφιθεατρικά πάνω στο λόφο ενώνονται ο Dordogne με τον παραπόταμό του Vezere.

Σε εκείνο ακριβώς το σημείο, δύο γέφυρες σχηματίζουν γωνία και μοιάζουν σα μία. Είναι μια εντυπωσιακή εικόνα.
Με αυτές τις ειδυλλιακές εικόνες τελείωσε ουσιαστικά η βόλτα μας εκείνη τη μέρα. Σύντομα φτάσαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε. Η επομένη είχε κι αυτή πολλά να δούμε .

(συνεχίζεται)​

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 18
• 19
• 20
• 21
• 22

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 20 of 22

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[renata]

Δημο για άλλη μια φορά γεμίζεις ευχαριστα τον χρόνο μας με μια καταπληκτική ιστορία!!
Σ ευχαριστω πολύ!!

 

[dimosf]

Σε λίγη ώρα φτάσαμε στη θάλασσα! Το θαλασσινό αεράκι με τις γνωστές μας μυρωδιές μας προϋπάντησε πριν ακόμα δούμε τη Μάγχη. Μπήκαμε στην πόλη Etretat. Η ακτή βορειοανατολικά της Χάβρης είναι γνωστή σαν «Αλαβάστρινη Ακτή» (Coted’ Albatre) λόγω του λευκού κρητιδικού πετρώματος της. Το πέτρωμα αυτό όπως κατεβαίνει από τους γύρω λόφους και βυθίζεται στο νερό διαβρώνεται από αυτό και τους ισχυρούς ανέμους που πνέουν στην περιοχή και παίρνει διάφορα σχήματα. Το πιο γνωστό και πολύφωτογραφημένο είναι αυτό της καμάρας. Καμάρες διαφόρων μεγεθών και σχημάτων, άλλες ορατές από την παραλία της πόλης και άλλες μόνο από τα γύρω υψώματα προσφέρουν ένα πολύ όμορφο και ιδιαίτερο θέαμα. Είχα δει πολλές φορές φωτογραφίες και ήρθε η στιγμή να τις δω και από κοντά.
Η πόλη χωρίζεται από τη θάλασσα με ένα ανάχωμα, προστασία από τα άσχημα παιγνίδια της τελευταίας αλλά και της παλίρροιας. Πάνω στο ανάχωμα που ανεβήκαμε από μια σκάλα, είναι ένας πεζόδρομος και αρκετά εστιατόρια και καφέ με μοναδική θέα. Μια δεύτερη σκάλα σε κατεβάζει στην παραλία με τα βότσαλα.

Δεξιά, πάνω στο ύψωμα υπάρχει μια εκκλησία. Ο βράχος βυθίζεται σαν μια «κουρτίνα» και σχηματίζει δύο μικρές καμάρες.

Στα αριστερά ένα «μενίρ» λίγα μέτρα πιο μπροστά από τον βράχο ενώνεται μαζί του με ένα πιο λεπτό κομμάτι πέτρας σχηματίζοντας μια εντυπωσιακή καμάρα. Οι εικόνες είναι πολύ όμορφες. Αναζητήσαμε τροφή σε ένα από τα παραθαλάσσια εστιατόρια για να ικανοποιήσουμε την πείνα μας αλλά και να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε το θέαμα αλλά ας όψεται η αναθεματισμένη συνήθεια των Γάλλων να τρώνε 12 με 2. Ήταν περίπου δύο και τέταρτο και πουθενά δε σερβίρανε (!!!). Χαζέψαμε λοιπόν λίγο ακόμα αλλά ο αέρας που φύσαγε και «ξύριζε» σε συνδυασμό με τα στομάχια μας που διαμαρτύρονταν μας ανάγκασαν να συμβιβαστούμε. Βρήκαμε να φάμε σε ένα εστιατόριο μέσα στην πόλη. Δυστυχώς χωρίς θέα!

​

Μετά το φαΐ κάναμε μια βόλτα στην πόλη όπου διαπιστώσαμε ότι είναι όμορφη με πολλά μεσαιωνικά κτίρια και

​

μια μικρή, ξύλινη, σκεπαστή αγορά, επίσης πολύ παλιά! Τελικά δεν είναι μόνο οι καμάρες το αξιοθέατο αυτής της ενδιαφέρουσας παραθαλάσσιας νορμανδικής πόλης!!
Μετά το φαΐ φύγαμε για τη Rouen. Είπαμε να πάμε από τη νότια πλευρά του ποταμού αλλά όταν φτάσαμε στο μέρος όπου θα περνάγαμε με το καραβάκι απέναντι, η ουρά ήταν πολύ μεγάλη και έτσι αποφασίσαμε να μη χάσουμε χρόνο αλλά να πάμε όπως ήρθαμε. Το απόγευμα είχε προχωρήσει όταν μπήκαμε στην όλη. Εκεί το GPS μου έκανε νερά και παιδευτήκαμε κάμποσο μέχρι να βρούμε να παρκάρουμε κάπως κοντά στην πλατεία του καθεδρικού.
Παραποτάμιο λιμάνι σήμερα και βιομηχανική πόλη υπήρξε Ρωμαϊκός οικισμός και πρωτεύουσα του δουκάτου της Νορμανδίας. Στο Β΄ Π.Π. καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό αλλά αποκαταστάθηκε αρκετά. Δυστυχώς δεν είχαμε πολύ χρόνο για μια μεγάλη βόλτα στην πόλη και έτσι περιοριστήκαμε σε δύο βασικά αξιοθέατα.

Ο καθεδρικός ναός της Παναγίας είναι του 12ου αι. με επιβλητικά γοτθικά αψιδωτά τόξα, ανάγλυφα φλογόμορφου ρυθμού (φλαμπουαγιάν) και δύο ασύμμετρους πύργους. Αποτέλεσε το θέμα πολλών ζωγράφων, ιδιαίτερα του Μονέ. Μπροστά από τον ναό βρίσκεται η ομώνυμη πλατεία (σχετικά μικρή θα έλεγα).

Από εκεί ξεκινάει ο πεζόδρομος RueduGros-Horloge. Εκεί, σε μια αναγεννησιακή αψίδα βρίσκεται ένα μεσαιωνικό ρολόι. Είναι πολύ εντυπωσιακό και δουλεύει ακόμα!!
Κάτσαμε για ένα καφέ ενώ είχε σουρουπώσει για τα καλά. Η πόλη είχε αρχίσει να ανάβει τα φώτα της όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας αρκετά αργά, μετά από μια στάση για ψώνια σε ένα εμπορικό κέντρο.
Η βόλτα μας στη βορειοανατολική πλευρά της Νορμανδίας τέλειωσε αφήνοντας (όπως πάντα και παντού) πολλά κενά, αλλά και άριστες εντυπώσεις. Την άλλη μέρα θα πηγαίναμε αλλού!! Όμως δεν είχαμε τελειώσει με τη Νορμανδία!

(συνεχίζεται)​

 

[renata]

υπέροχες φωτογραφίες και κλίμα--γοτθικο--καθεδρικοί ναοι..
το gps πολύ χρήσιμο τελικά..θα παρω και εγω ένα για το παπι μου στην ασία..!!

 

[Glosoli]

Τέλεια!!!

 

[dimosf]

Είναι τρελοί αυτοί οι Γαλάτες!!!!
Όπως η Νορμανδία πήρε το όνομά της από τους Βίκινγκς, έτσι και το βορειοδυτικό κομμάτι της Γαλλίας ονομάστηκε Μικρή Βρετανία από τους Κέλτες που κατέβηκαν από τη Βρετανία τον 6ο αι. και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Αρμορικής (ναι εκεί που ήταν το χωριό τους Αστερίξ!!!!). Με τον καιρό η Μικρή Βρετανία έγινε απλά Bretagne.
Για κει ξεκινήσαμε και εμείς. Μπήκαμε για πρώτη φορά στον αυτοκινητόδρομο (autoroute) A13 και διασχίσαμε όλη την Άνω και την Κάτω Νορμανδία. Στην πόλη Caen, που την παρακάμψαμε, μπήκαμε στον Α84 και περίπου 300 χμ. από την αφετηρία μας κάναμε την πρώτη μας στάση σε Βρετόνικη πόλη. Σε μια από τις ιστορικές, οχυρωμένες πόλεις της Γαλλίας Στην πόλη Fougeres.Χτισμένη σε στρατηγική θέση πάνω στον ποταμό Nancon υπήρξε μεγάλο κάστρο. Οι οχυρώσεις της μεσαιωνικής πόλης διατηρούνται εξαιρετικά δίνοντας στην παλιά πόλη που βρίσκεται μέσα σε αυτές έναν άλλο χαρακτήρα.

Στο πιο ψηλό σημείο βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Λεονάρδου με τα ωραία βιτρό, που έχει το ρόλο του καθεδρικού μιας και η πόλη δεν δικαιούνταν να έχει καθεδρικό ναό.

Γύρω από το ναό έχει ωραίους κήπους με θέα αφ’ ενός προς τα τείχη της πόλης

αφ’ ετέρου στο château, το παλάτι του εκάστοτε φεουδάρχη. Μάλιστα λέγεται ότι είναι το μεγαλύτερο ή από τα μεγαλύτερα château της Ευρώπης και πράγματι είναι θεόρατο!

Από την πλατεία της εκκλησίας ξεκινάει ένας πλακόστρωτος δρόμος με καταστήματα δεξιά και αριστερά, όλα σε κτίρια πολύ παλιά.

Σε ένα άνοιγμα αριστερά σχηματίζεται μια πλατεία όπου υπάρχει ένα κτίριο με έναν πύργο-καμπαναριό (Beffroi). Είναι πολυγωνικός και έχει έναν περίτεχνο ανεμοδείχτη στην κορυφή. Κάναμε τις βόλτες μας, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες, επισκεφτήκαμε το γραφείο τουρισμού για υλικό και μερικά δωράκια και ξεκινήσαμε για τον επόμενό μας προορισμό. Την πόλη Vitre που απέχει περίπου 30 χμ. από τη Fougeres.

(συνεχίζεται)​

 

[dimosf]

Στην πόλη μπαίνει ένας ανηφορικός δρόμος και στην πλατεία μπρος από τον σιδηροδρομικό σταθμό στρίβοντας αριστερά και ανηφορίζοντας πάλι μπαίνει κανείς στην «καρδιά» της παλιάς πόλης.

Μια πλατεία με τον φλογόμορφου στυλ καθεδρικό του 15ου αι. και τα στενά πλακόστρωτα δρομάκια ένα γύρω. Στην πλατεία αφήσαμε το αυτοκίνητο και μπήκαμε μέσα στον καθεδρικό.

Αυτός κι αν έχει ωραία βιτρό!! Απέναντι ακριβώς από τον ναό ξεκινάει το καλντερίμι που οδηγεί σε ένα από τα ωραιότερα κάστρα- château που είχα δει.

Λες και είναι βγαλμένο από παραμύθι στέκει εκεί τους τελευταίους 10 αιώνες και από τις επάλξεις του μπορεί κανείς να δει τα μικρά σπίτια, τα καλντερίμια και τον καθεδρικό αλλά και να εποπτεύσει όλη τη γύρω περιοχή. Μπροστά από το κάστρο στη μεγάλη πλατεία, οι ανασκαφές που γίνονταν, άφηναν την αίσθηση της «λασπουριάς». Μπήκα παρ’ όλα αυτά στον περίβολό του περνώντας από μια ξύλινη γέφυρα πάνω από την τάφρο που το περιβάλλει. Πραγματικά εντυπωσιακό!!

Βγαίνοντας «χαθήκαμε» για λίγη ώρα στα στενά γύρω από το κάστρο. Τι μαγική ατμόσφαιρα!! Από τα ωραιότερα μεσαιωνικά κέντρα πόλεων που έχω επισκεφτεί!
Με το αυτοκίνητο γυρίσαμε στην πλατεία του σιδηροδρομικού σταθμού. Κάτσαμε αρκετά κουρασμένοι από το ταξίδι για ένα καφέ. Απέναντι από το καφέ που κάτσαμε δυο μπάντες (η μία μόνο κρουστά) έκαναν πρόβα και πολύ φασαρία.

Σε λίγο εμφανίστηκαν κάποιοι μασκαρεμένοι και άρχισε μια καρναβαλίστικη παρέλαση!! Ξεκίνησε η μπάντα από το Perigord και ξαφνικά η έκπληξη.

Τρεις κοπέλες ντυμένες με το ελάχιστο και φτερά στο κεφάλι μπήκαν μπροστά από την μπάντα με τα κρουστά χορεύοντας σάμπα!!! Εν τω μεταξύ να βρέχει και να κάνει τσουχτερό κρύο. Δεν είμαστε καλά!!! Σάββατο του Λαζάρου για Καθολικούς και Ορθόδοξους και αυτοί……. Είναι τρελοί αυτοί οι Γαλάτες!!!!
Μόλις προχώρησε η παρέλαση καταφέραμε να ξεπαρκάρουμε και αφήσαμε την πόλη για τα τελευταία 40 χμ της μέρας εκείνης. Τελικός μας προορισμός η πρωτεύουσα της Βρετάνης Rennes. Θα μέναμε για τέσσερα βράδια στο σπίτι των φίλων μας Michel και Marilene στο προάστιο CessonShevigny. Οι φίλοι μας λείπανε στο χωριό της Marilene στα Πυρηναία και γι αυτό περάσαμε από κάποιους φίλους τους να πάρουμε το κλειδί. Μας πρόσφεραν ένα καφέ και αφού περάσαμε από ένα σούπερ μάρκετ για προμήθειες φτάσαμε στο σπίτι και τακτοποιηθήκαμε. Η μέρα ήταν κουραστική αλλά συνάμα γεμάτη γοητευτικές εμπειρίες. Και φυσικά το κλείσιμο της μέρας με σάμπα, πέρα από ότι μπορούσε κανείς να περιμένει!!

(συνεχίζεται)​

 

[Nedelja]

Μια ακόμα πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία από τον dimosf που συμβαδίζει απόλυτα με το πραγματικό νόημα του forum και έκανε την καλύτερη δυνατή παρέα στον κυριακάτικο καφέ μου...

 

[dimosf]

Το διαμάντι της Βρετάνης!
Η μέρα ξημέρωσε κρύα και βροχερή. Έτσι μετά το πρωινό κάτσαμε να απολαύσουμε τον καφέ μας χωρίς να βιαζόμαστε να βγούμε από το σπίτι. Κόντευε μεσημέρι όταν το αποφασίσαμε. Η βροχή είχε σταματήσει αλλά ο καιρός ήταν μουντός με αρκετή ψύχρα όταν μπήκαμε στην πόλη. Κάναμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο στους έρημους, κυριακάτικους δρόμους, χαθήκαμε λίγο (στις Γαλλικές πόλεις το GPS μου έκανε πολλά κόλπα) και τελικά σταματήσαμε στην πλατεία SainteAnn. Στη μια μεριά είναι η εκκλησία του SaintAubin και ακριβώς απέναντι ξεκινούν τα στενοσόκακα της μεσαιωνικής πόλης. Ακριβώς απέναντι από την εκκλησία κάτσαμε να φάμε. Κάτσαμε δίπλα στην τζαμαρία για να έχουμε θέα στην πλατεία αν και δεν γινόταν και τίποτα μιας και όλος ο κόσμος ήταν μέσα για φαΐ. Αυτή η ερημιά μας οδήγησε στη σκέψη να πάμε για καφέ στην πόλη Dinan. Σοφή σκέψη!!
Πήραμε το δρόμο για St.-Malo και περίπου 40 χμ. από τη Rennes στρίψαμε αριστερά. Λίγο παραπάνω από 10 χμ. ακόμα και πάνω στον ποταμό Rance είναι χτισμένη μια από τις πιο όμορφες πόλεις της Γαλλίας (φαίνεται να συμφωνούν όλοι οι οδηγοί σε αυτό!!). Η μεσαιωνική καστροπολιτεία Dinan!!

Η πόλη αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα. Ψηλά στο λόφο βρίσκεται η παλιά κυρίως πόλη μέσα στα τείχη του 13ου αι., που διατηρούνται (και έχουν φυσικά συντηρηθεί, όπως όλη η πόλη)

σε πολύ καλή κατάσταση με εκκλησίες, δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, πλατείες, πύργους,

πλακόστρωτα δρομάκια

και ένα, όχι και τόσο εντυπωσιακό, Château. Όλα αυτά δημιουργούν μια ατμόσφαιρα πολλών αιώνων πριν και κάνουν τη βόλτα μια ανεπανάληπτη εμπειρία! Ευτυχώς δεν έβρεχε αλλά το κρύο, κρύο!! Κάτσαμε για ένα καφέ, και αποφασίσαμε να κατέβουμε στο δεύτερο επίπεδο της πόλης, που δεν είναι αλλού παρά αυτό πάνω στο ποτάμι.

Ένα παραποτάμιο λιμανάκι, με πλεούμενα, κτίρια που κάποτε ήταν αποθήκες και τώρα μπαρ και εστιατόρια

ένα γεφυράκι, πέτρινο κι αυτό, και φυσικά και εδώ στενά πλακόστρωτα και σπίτια παλιά!! Είχε αρχίσει να ψιλοβρέχει και πάλι και έτσι η βόλτα δεν ήταν και τόσο εύκολη. Η νύχτα σιγά σιγά έπεφτε και τα φώτα άναβαν. Κάτσαμε σε μια Creperie για μια γαλέτα (galette).

Πρόκειται για έδεσμα που μοιάζει με την κρέπα (παντού όπου φάγαμε στη Γαλλία τις κρέπες τις σερβίρανε γλυκές και τις γαλέτες αλμυρές). Πολύ νόστιμο πιάτο!!
Είχε προχωρήσει αρκετά η νύχτα όταν γυρίσαμε στο σπίτι. Ομολογουμένως η πόλη αυτή ήταν ότι πιο ωραίο είχαμε δει μέχρι εκείνη την ώρα στο ταξίδι μας. Μας είχε ενθουσιάσει τόσο που δεν πιστεύαμε ότι θα βλέπαμε κάτι πιο ωραίο. Που να ξέραμε!!

(συνεχίζεται)​

 

[pattyyy]

Υπέροχη εξιστόρηση, μαγευτικές φωτογραφίες, παραμυθένιο ταξίδι! Παραμένω συντονισμένη!

 

[dimosf]

Στου Αρχάγγελου το Καστέλι!!!
708 μ.Χ. Ο Αρχιεπίσκοπος Aubert (Ομπέρ) της Avranches κτίζει ένα παρεκκλήσι πάνω σε ένα ανεμοδαρμένο βράχο απέναντι από τα Αγγλικά παράλια και κοντά στα Γαλλικά. Για να φτάσει κάποιος στο βράχο πρέπει να περιμένει την άμπωτη οπόταν ο βράχος ενώνεται με τη στεριά και παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα στην εφιαλτική κινούμενη άμμο που τον περιβάλλει και καταπίνει όποιον άτυχο πέσει μέσα. Και όμως! Τον 10ο αι. εγκαινιάζεται εκεί ένα Αβαείο Βενεδικτίνων και όσο περνούν τα χρόνια και οι αιώνες γίνεται όλο και πιο μεγάλο, όλο και πιο πλούσιο, όλο και πιο ιερό σαν προσκύνημα. Μέχρι που στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης μετατρέπεται σε φυλακή για να ανακαινιστεί στα μέσα του 19ου αι. μετά από λαϊκή απαίτηση στην οποία ηγείτο μεταξύ άλλων ο Βίκτορας Ουγκώ. Από το 1966 οι Βενεδικτίνοι μοναχοί επέστρεψαν και λειτουργούν το Αβαείο κανονικά, παρά τα κύματα τουριστών που κατακλύζουν το χώρο καθημερινά.

Πρόκειται για το Αβαείο-Κάστρο του Αρχάγγελου Μιχαήλ στη Νορμανδία, το μοναδικό Mont-St.-Michel, ένα από τα πιο όμορφα μνημεία, όχι μόνο της Γαλλίας αλλά του κόσμου όλου!!! Έχω την αίσθηση ότι αν ρωτήσει κάποιος οποιονδήποτε να του περιγράψει το σχήμα των δύο πιο διάσημων μνημείων της Γαλλίας, αυτό που θα έρθει στο μυαλό πολλών αμέσως μετά τον πύργο του Άιφελ είναι το Mont-St.-Michel! Και τα δύο τριγωνικού σχήματος!
Με κρύο και βροχή φτάσαμε στη ρίζα του βράχου, στο μεγάλο πάρκινγκ των αυτοκινήτων. Η κυρία στην οποία πληρώσαμε για τη στάθμευση, μας ενημέρωσε ότι μετά τις έξι το απόγευμα ο χώρος στάθμευσης θα ήταν κάτω από το θαλασσινό νερό και ότι μέχρι τότε θα έπρεπε να είχαμε απομακρύνει το αυτοκίνητο!!! Είναι γνωστό, και το έβλεπα τώρα κι εγώ στην πράξη, ότι ο κόλπος του St.-Malo, στον οποίο βρίσκεται και το Mont-St.-Michel, έχει μερικές από τις μεγαλύτερες παλίρροιες στον κόσμο!
Το νησί όλο περιβάλλεται από τείχη και η μοναδική είσοδος σε αυτό είναι η Portedel’ Avancee. Εκεί μπαίνοντας κανείς βλέπει πρώτα το γραφείο τουρισμού για όποιες πληροφορίες και αμέσως μετά αρχίζει

η GrandeRue, η κεντρική οδός με τα σπιτάκια του 15ου και 16ου αι. που ανηφορίζει προς το Αβαείο. Στην αρχή του, ανάμεσα στα άλλα κτίρια, βρίσκεται το ταχυδρομείο και ένα από τα πιο διάσημα ίσως εστιατόρια της χώρας.

Αυτό της MerePoulard!! Η θρυλική MerePoulard ήταν η υπηρέτρια του αρχιτέκτονα που ανέλαβε την ανακαίνιση στα μέσα του 19ου αι. Αυτή λοιπόν η γυναίκα άνοιξε τότε ένα πανδοχείο το εστιατόριο του οποίου σώζεται μέχρι σήμερα. Στο δρόμο αυτόν που ανηφορίζει, όλα τα κτίρια σήμερα είναι εστιατόρια, καφέ, μπαρ, ξενοδοχεία ή καταστήματα με σουβενίρ. Άλλωστε εδώ είναι το υπ’ αριθμό δύο αξιοθέατο της Γαλλίας μετά το Παρίσι (και εδώ συμφωνούν όλοι σχεδόν οι οδηγοί). Η GrandeRue τελειώνει εκεί που αρχίζει η Μεγάλη Κλίμακα (GrandDegre).

Ή αλλιώς ένα ακόμα τεστ κοπώσεως!! Μιλάμε για πολλά σκαλιά!! Εκατοντάδες σκαλιά!! Σκάλες δίχως τελειωμό!!
Το εντυπωσιακό γοτθικό συγκρότημα κτιρίων αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα. Στο πρώτο και κατώτερο επίπεδο έβρισκαν καταφύγιο και ελεημοσύνη οι ταπεινοί προσκυνητές. Στο επόμενο έμεναν οι ευγενείς και οι βασιλιάδες.

Εκεί είναι πολύ εντυπωσιακή η αίθουσα των ιπποτών με τους πολλούς κίονες, τη θολωτή οροφή και τον πλούσιο διάκοσμο! Στο τρίτο και τελευταίο επίπεδο έμεναν οι μοναχοί.

Εκεί βρίσκεται η υπέροχη εκκλησία

με το μαρμάρινο περιστύλιο και τους κήπους

και η τραπεζαρία με τον υπέροχο φυσικό φωτισμό!! Παντού βέβαια υπάρχουν μικρά ή μεγάλα παρεκκλήσια

και εξώστες από όπου η θέα προς τη στεριά, αλλά κυρίως προς τη θάλασσα και την παλίρροια, είναι μοναδική εμπειρία!!! Η διαδρομή είναι έτσι «χαραγμένη» που η μεγάλη σκάλα και όλες όσες ακολουθούν, σε φέρνουν στο πάνω επίπεδο και μετά κατεβαίνεις περνώντας από όλα τα άλλα σπουδαία κτίρια των παρακάτω επιπέδων. Εντυπωσιακοί είναι και οι μικροί κήποι σε διάφορα επίπεδα που εξασφάλιζαν στους μοναχούς και τους προσκυνητές τα λαχανικά για τη διατροφή τους. Η διαδρομή, λίγο πριν το τέλος της, σε φέρνει στο κατάστημα του συγκροτήματος (που αλλού!!). Έκανα τα σχετικά ψώνια μου και πριν φύγουμε κάτσαμε για ένα καφέ και μια κρέπα στην GrandeRue. Από το ταχυδρομείο έστειλα μια κάρτα και μεσημέρι πια αποχαιρετήσαμε ένα από τα μνημεία που είχα δει σε φωτογραφίες και τηλεοπτικές εκπομπές τόσες φορές και ήθελα τόσο να το επισκεφτώ.

Στη στεριά πια κάτσαμε για μια γαλέτα και ένα αναψυκτικό να ξεγελάσουμε την πείνα μας και συνεχίσαμε για τον επόμενό μας σταθμό.

(συνεχίζεται)​

 

[ikarialover]

Τι όμορφο το Mont Saint Michael. Το μόνο αρνητικό...το πλήθος κόσμου που σπεύδει να το επισκεφτεί! Όταν είχα πάει θυμάμαι, δεν χωρούσαμε να περάσουμε από την grande rue.!