apostolosgl
Member
- Μηνύματα
- 66
- Likes
- 136
4η μέρα
Η τέταρτη μέρα είχε πάλι ένα μικρό roadtrip. Αφού επισκεφτήκαμε το κοντινό προς το ξενοδοχείο μας φούρνο για πρωινό ξεκινήσαμε με προορισμό το Vinci. Σε σαράντα πέντε λεπτά περίπου φτάσαμε στον τόπο καταγωγής του μεγάλου, ζωγράφου, γλύπτη, επιστήμονα, εφευρέτη, ανατόμου, του Leonardo Da Vinci! Ένα μικρό χωριό το βρίσκεται μέσα στην εξοχή της Τοσκάνης. Σταθμεύσαμε σε ένα μικρό δημοτικό χώρο στάθμευσης και κατευθυνθήκαμε προς το νούμερο ένα αξιοθέατο του χωριού το μουσείο του Leonardo. Ο δρόμος ελαφρά ανηφορικός προς το μουσείο καθώς το χωριό είναι χτισμένο σε λόφο.
Μπορούσαμε να σταθμεύσουμε μπροστά από το μουσείο αλλά επιλέξαμε το δημοτικό χώρο ώστε να δούμε και το χωριό. Διασχίζοντας τον κεντρικό δρόμο του χωριού, στον οποίο πραγματοποιούνταν αγώνες ποδηλασίας, φτάσαμε στο μουσείο το οποίο βρισκόταν σε ένα κτήριο- φρούριο. Το εισιτήριο περιλάμβανε και άλλα αξιοθέατα τα οποία όμως δεν επισκεφτήκαμε.
Τα εκθέματα του μουσείου ήταν πιστές αναπαραστάσεις των «μηχανών» που μας άφησε κληρονομιά ο Leonardo στα σημειωματάρια του. Ιπτάμενες μηχανές, πολεμικές και πολλές άλλες, όλες ξύλινες με ύφος που σου θύμιζαν αυτόν τον ξεχωριστό καλλιτέχνη. Στο μπαλκόνι – προαύλιο του μουσείου υπήρχε μία τεράστια ξύλινη κατασκευή αναπαράστασης του σχεδίου του ανθρώπου του βιτρούβιου.
Αφού ανεβήκαμε και στο ψηλότερο σημείο του μουσείου- πύργου θαυμάζοντας την θέα 360 μοιρών στην εξοχή της Τοσκάνης και στο χωριό, πήραμε το δρόμο του γυρισμού.
Δίπλα σχεδόν από το μουσείο συναντήσαμε τον καθολικό ναό «chiesa di Santa Croce» ο οποίος είναι ο ναός που βαφτίστηκε ο Leonardo και είχε έναν εντυπωσιακό ξύλινο βωμό στο ύψος του Ιερού στην βάση του οποίο αναγραφόταν στα ελληνικά «και ο λόγος σαρξ εγένετο… πλήρης χάριτος και αλήθειας». Αποχαιρετίσαμε το Vinci αφού πρώτα παίξαμε σε μία παιδική χαρά που βρήκαμε.
Εντυπώσεις; Όμορφο χωριό με ιστορία το οποίο αξίζει να επισκεφτείτε εάν έχετε αυτοκίνητο στην Τοσκάνη.
Σαράντα λεπτά περίπου μετά ακολουθώντας τον αυτοκινητόδρομο βρισκόμασταν στην Πίζα έξω από τη «Piazza dei Miracoli» ή «Piazza del Duomo». Πλησίον αυτής υπάρχουν πολλοί χώροι στάθμευσης είτε σε κάποιο δρόμο επί πληρωμή μέσω αυτόματων μηχανημάτων που βρίσκονται παντού είτε σε κλειστούς υπαίθριους ιδιωτικούς χώρους. Επιλέξαμε ένα ν υπαίθριο ιδιωτικό χώρο γιατί στους δρόμους υπήρχαν διάφοροι μετανάστες οι οποίοι «έκαναν» κουμάντο το που θα σταθμεύσει ο καθένας ερχόμενοι πολλές φορές σε μεταξύ τους αψιμαχίες κάτι που μας φόβισε λίγο, όσον αφορά την κατάσταση που θα βρίσκαμε το αυτοκίνητο. Το κόστος ήταν ελάχιστα πιο υψηλό από τα παρκόμετρα και αν υπολογίσεις τα χρήματα που ζητούσαν οι «κουμανταδόροι» για τις υπηρεσίες τους νομίζω ότι μας βγήκε φθηνότερα.
Στη ουσία τώρα, πριν την είσοδο στην πλατεία των θαυμάτων υπήρχαν πολλοί πλανόδιοι πωλητές σουβενίρ όχι μόνο της Πίζα αλλά όλης της Τοσκάνης σε πολύ χαμηλές τιμές οι οποίες γινόταν χαμηλότερες μετά τα σχετικά παζάρια.
Μόλις περάσεις την πύλη και μπεις στην πλατεία μένεις με το στόμα ανοιχτό, ότι εικόνες είχες για την Πίζα πριν την επισκεφτείς αντικατοπτρίζονται σε αυτό που έχεις μπροστά σου! Ο ναός, το βαπτιστήριο και φυσικά ο κεκλιμένος πύργος. Ο κόσμος πολύς και όλοι να προσπαθούν να βγάλουν την κλασσική φωτογραφία που κρατάνε τον πύργο. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε και εμείς. Όσο και να λες ότι θα ξεφύγεις από τα συνηθισμένα και δεν θα βγεις τέτοια φωτογραφία τελικά όλα συνηγορούν να βγεις!
Μετά από μία περιήγηση εξωτερικά των κτηρίων, δεν νομίζω ότι με τον μικρό θα μπορούσαμε να περιμένουμε στις ουρές που περίμεναν να μπουν, κατευθυνθήκαμε στα σοκάκια που τέμνουν κάθετα το πάρκο τα οποία θύμιζαν Μπολόνια.
Κάτσαμε σε μία tratoria φάγαμε μία μακαρονάδα και μία πίτσα, τίμια πιάτα και τα δύο όπως και οι τιμές τους. Η ώρα της αναχώρησης έφτασε, δεν δώσαμε ίσως την προσοχή που έπρεπε στην Πίζα αλλά αυτό ίσως δώσει το έναυσμα να ξαναπάμε. Επιλέξαμε να επιστρέψουμε από τον γρήγορο αυτοκινητόδρομο περνώντας έξω από πόλεις όπως Λούκα, Πιστόια, Πράτο κ.λ.π. οι οποίες εκ του μακρόθεν φαινόταν πολύ όμορφες. Δεν σταματήσαμε όμως γιατί μαμά και υιός είχαν παραδοθεί στην αγκαλιά του Μορφέα…
Παραδώσαμε το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο της Φλωρεντίας και πήραμε το Τραμ για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο. Λίγο όμως ότι ήταν το τελευταίο μας βράδυ στη Φλωρεντία, λίγο ότι μας καλούσε η ομορφιά αυτής της ιδιαίτερης και πανέμορφης πόλης, παραμερίσαμε την κούραση μας και χωθήκαμε και πάλι στα στενά της Φλωρεντίας. Περάσαμε σχεδόν από ότι μας είχε αρέσει τις προηγούμενες ημέρες αποτυπώνοντας στην μνήμη μας αυτές τις τελευταίες εικόνες. Η έκπληξη όμως μας περίμενε έξω από το Palazzo Vecchio, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο υπήρχε μία ορχήστρα κλασσικής μουσικής με τον μαέστρο της η οποία όμως έπαιζε σύγχρονα τραγούδια. Η εικόνα σε συνδυασμό με την μουσική σε έκαναν να μη θέλεις να φύγεις. Πλήθος κόσμου καθόταν μαγεμένο από τους ήχους και τις εικόνες και παρακολουθούσε αμίλητο, όπως κάναμε και εμείς.
Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να ευχαριστηθούμε τη στιγμή, ο μικρός γκρινιάρης, όντας κουρασμένος, απαιτούσε να φύγουμε. Η ώρα είχε περάσει και έτσι ακολουθήσαμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο.
Η τέταρτη μέρα είχε πάλι ένα μικρό roadtrip. Αφού επισκεφτήκαμε το κοντινό προς το ξενοδοχείο μας φούρνο για πρωινό ξεκινήσαμε με προορισμό το Vinci. Σε σαράντα πέντε λεπτά περίπου φτάσαμε στον τόπο καταγωγής του μεγάλου, ζωγράφου, γλύπτη, επιστήμονα, εφευρέτη, ανατόμου, του Leonardo Da Vinci! Ένα μικρό χωριό το βρίσκεται μέσα στην εξοχή της Τοσκάνης. Σταθμεύσαμε σε ένα μικρό δημοτικό χώρο στάθμευσης και κατευθυνθήκαμε προς το νούμερο ένα αξιοθέατο του χωριού το μουσείο του Leonardo. Ο δρόμος ελαφρά ανηφορικός προς το μουσείο καθώς το χωριό είναι χτισμένο σε λόφο.
Μπορούσαμε να σταθμεύσουμε μπροστά από το μουσείο αλλά επιλέξαμε το δημοτικό χώρο ώστε να δούμε και το χωριό. Διασχίζοντας τον κεντρικό δρόμο του χωριού, στον οποίο πραγματοποιούνταν αγώνες ποδηλασίας, φτάσαμε στο μουσείο το οποίο βρισκόταν σε ένα κτήριο- φρούριο. Το εισιτήριο περιλάμβανε και άλλα αξιοθέατα τα οποία όμως δεν επισκεφτήκαμε.
Τα εκθέματα του μουσείου ήταν πιστές αναπαραστάσεις των «μηχανών» που μας άφησε κληρονομιά ο Leonardo στα σημειωματάρια του. Ιπτάμενες μηχανές, πολεμικές και πολλές άλλες, όλες ξύλινες με ύφος που σου θύμιζαν αυτόν τον ξεχωριστό καλλιτέχνη. Στο μπαλκόνι – προαύλιο του μουσείου υπήρχε μία τεράστια ξύλινη κατασκευή αναπαράστασης του σχεδίου του ανθρώπου του βιτρούβιου.
Αφού ανεβήκαμε και στο ψηλότερο σημείο του μουσείου- πύργου θαυμάζοντας την θέα 360 μοιρών στην εξοχή της Τοσκάνης και στο χωριό, πήραμε το δρόμο του γυρισμού.
Δίπλα σχεδόν από το μουσείο συναντήσαμε τον καθολικό ναό «chiesa di Santa Croce» ο οποίος είναι ο ναός που βαφτίστηκε ο Leonardo και είχε έναν εντυπωσιακό ξύλινο βωμό στο ύψος του Ιερού στην βάση του οποίο αναγραφόταν στα ελληνικά «και ο λόγος σαρξ εγένετο… πλήρης χάριτος και αλήθειας». Αποχαιρετίσαμε το Vinci αφού πρώτα παίξαμε σε μία παιδική χαρά που βρήκαμε.
Εντυπώσεις; Όμορφο χωριό με ιστορία το οποίο αξίζει να επισκεφτείτε εάν έχετε αυτοκίνητο στην Τοσκάνη.
Σαράντα λεπτά περίπου μετά ακολουθώντας τον αυτοκινητόδρομο βρισκόμασταν στην Πίζα έξω από τη «Piazza dei Miracoli» ή «Piazza del Duomo». Πλησίον αυτής υπάρχουν πολλοί χώροι στάθμευσης είτε σε κάποιο δρόμο επί πληρωμή μέσω αυτόματων μηχανημάτων που βρίσκονται παντού είτε σε κλειστούς υπαίθριους ιδιωτικούς χώρους. Επιλέξαμε ένα ν υπαίθριο ιδιωτικό χώρο γιατί στους δρόμους υπήρχαν διάφοροι μετανάστες οι οποίοι «έκαναν» κουμάντο το που θα σταθμεύσει ο καθένας ερχόμενοι πολλές φορές σε μεταξύ τους αψιμαχίες κάτι που μας φόβισε λίγο, όσον αφορά την κατάσταση που θα βρίσκαμε το αυτοκίνητο. Το κόστος ήταν ελάχιστα πιο υψηλό από τα παρκόμετρα και αν υπολογίσεις τα χρήματα που ζητούσαν οι «κουμανταδόροι» για τις υπηρεσίες τους νομίζω ότι μας βγήκε φθηνότερα.
Στη ουσία τώρα, πριν την είσοδο στην πλατεία των θαυμάτων υπήρχαν πολλοί πλανόδιοι πωλητές σουβενίρ όχι μόνο της Πίζα αλλά όλης της Τοσκάνης σε πολύ χαμηλές τιμές οι οποίες γινόταν χαμηλότερες μετά τα σχετικά παζάρια.
Μόλις περάσεις την πύλη και μπεις στην πλατεία μένεις με το στόμα ανοιχτό, ότι εικόνες είχες για την Πίζα πριν την επισκεφτείς αντικατοπτρίζονται σε αυτό που έχεις μπροστά σου! Ο ναός, το βαπτιστήριο και φυσικά ο κεκλιμένος πύργος. Ο κόσμος πολύς και όλοι να προσπαθούν να βγάλουν την κλασσική φωτογραφία που κρατάνε τον πύργο. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε και εμείς. Όσο και να λες ότι θα ξεφύγεις από τα συνηθισμένα και δεν θα βγεις τέτοια φωτογραφία τελικά όλα συνηγορούν να βγεις!
Μετά από μία περιήγηση εξωτερικά των κτηρίων, δεν νομίζω ότι με τον μικρό θα μπορούσαμε να περιμένουμε στις ουρές που περίμεναν να μπουν, κατευθυνθήκαμε στα σοκάκια που τέμνουν κάθετα το πάρκο τα οποία θύμιζαν Μπολόνια.
Κάτσαμε σε μία tratoria φάγαμε μία μακαρονάδα και μία πίτσα, τίμια πιάτα και τα δύο όπως και οι τιμές τους. Η ώρα της αναχώρησης έφτασε, δεν δώσαμε ίσως την προσοχή που έπρεπε στην Πίζα αλλά αυτό ίσως δώσει το έναυσμα να ξαναπάμε. Επιλέξαμε να επιστρέψουμε από τον γρήγορο αυτοκινητόδρομο περνώντας έξω από πόλεις όπως Λούκα, Πιστόια, Πράτο κ.λ.π. οι οποίες εκ του μακρόθεν φαινόταν πολύ όμορφες. Δεν σταματήσαμε όμως γιατί μαμά και υιός είχαν παραδοθεί στην αγκαλιά του Μορφέα…
Παραδώσαμε το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο της Φλωρεντίας και πήραμε το Τραμ για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο. Λίγο όμως ότι ήταν το τελευταίο μας βράδυ στη Φλωρεντία, λίγο ότι μας καλούσε η ομορφιά αυτής της ιδιαίτερης και πανέμορφης πόλης, παραμερίσαμε την κούραση μας και χωθήκαμε και πάλι στα στενά της Φλωρεντίας. Περάσαμε σχεδόν από ότι μας είχε αρέσει τις προηγούμενες ημέρες αποτυπώνοντας στην μνήμη μας αυτές τις τελευταίες εικόνες. Η έκπληξη όμως μας περίμενε έξω από το Palazzo Vecchio, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο υπήρχε μία ορχήστρα κλασσικής μουσικής με τον μαέστρο της η οποία όμως έπαιζε σύγχρονα τραγούδια. Η εικόνα σε συνδυασμό με την μουσική σε έκαναν να μη θέλεις να φύγεις. Πλήθος κόσμου καθόταν μαγεμένο από τους ήχους και τις εικόνες και παρακολουθούσε αμίλητο, όπως κάναμε και εμείς.
Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να ευχαριστηθούμε τη στιγμή, ο μικρός γκρινιάρης, όντας κουρασμένος, απαιτούσε να φύγουμε. Η ώρα είχε περάσει και έτσι ακολουθήσαμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο.
Attachments
Last edited by a moderator:
