apostolosgl
Member
- Μηνύματα
- 66
- Likes
- 136
6η Μέρα
Δύσκολη μέρα μιας και ήταν η τελευταία μέρα του ταξιδιού μας. Ξυπνήσαμε υπό τους ήχους της βροχής και κατευθυνθήκαμε στο υπόγειο του ξενοδοχείου που σερβιριζόταν το πρωινό. Αν είσαι τυχερός και βρεις να καθίσεις κοντά στα παράθυρα τρως το πρωινό σου χαζεύοντας το κανάλι της Μπολόνια.
Εμείς δυστυχώς δεν ήμασταν τυχεροί. Η ευγένεια του προσωπικού για ακόμη μία φορά υποδειγματική, πραγματικά κάνανε τα πάντα για να σε εξυπηρετήσουν με το χαμόγελο στα χείλη, το οποίο δεν ήταν ψεύτικο έβγαινε μέσα από την καρδιά τους. Αν πάτε ποτέ στη Μπολόνια αξίζει η διαμονή σας σ’ αυτό το ξενοδοχείο!
Η πτήση επιστροφής μας ήταν στις 15:45 οπότε υπήρχε χρόνος για μερικές ακόμη βόλτες στη Μπολόνια. Ξεκινήσαμε ακολουθώντας την Via dell’ Indipendenza που λόγω ότι ήταν καθημερινή δεν ήταν πλέον πεζόδρομος. Βρεθήκαμε στην Piazza Maggiore αφού πρώτα κάναμε στάση στο Lego Shop που βρήκαμε στον δρόμο μας. Πρώτη επίσκεψη ήταν στον ναό του Αγίου Πετρονίου που βρίσκεται στην πλατεία.
Μεγαλοπρεπής ναός τον οποίο φιλοδοξούσαν να τον κάνουν μεγαλύτερο από τον Καθεδρικό του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό αλλά η δύναμη του Πάπα σταμάτησε τα έργα γι’ αυτό και ένα τμήμα του μόνο είναι καλυμμένο με μάρμαρο. Εσωτερικά ο ναός είναι ιδιαίτερα διακοσμημένος όπως αξίζει σε έναν ναό τέτοιου μεγέθους! Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι ότι στο δάπεδο του ναού μπορούσες να διακρίνεις τον ζωδιακό κύκλο με όλα τα ζώδια κάτι πολύ παράξενο για να το συναντήσεις σε εκκλησία.
Η σύζυγος και ο μικρός δεν είχαν πολύ όρεξη για μουσεία και έτσι οι δρόμοι μας χώρισαν. Αυτοί πήγαν για βόλτα στα σοκάκια ενώ εγώ κατευθύνθηκα στο Archiginnasio di Bologna.
Το Αρχιγυμνάσιο (Archiginnasio di Bologna) είναι ένα από τα σημαντικότερα κτίρια της πόλης: υπήρξε έδρα του παλαιού Πανεπιστημίου από το 1563 εως το 1803. Κτίστηκε το 1562 από τον Αντόνιο Μοράντι και είναι πλούσιο σε ιστορία και έργα τέχνης. Άξια αναφοράς είναι η συλλογή με τα οικόσημα μαθητών στους τοίχους, η οποία αριθμεί περισσότερα από 600, αλλά και η αίθουσα αφιερωμένη στη μελέτη της ανατομίας υπό μορφή αμφιθεάτρου, η οποία χρονολογείται από το 1637. Κτισμένη με ξύλο ελάτου και με οροφή χωρισμένη σε τετράγωνα τμήματα, η αίθουσα αυτή είναι διακοσμημένη με αγάλματα φημισμένων γιατρών του παρελθόντος και με ανατομικά μοντέλα του καλλιτέχνη Λέλλι. Από το 1838 είναι έδρα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης (Biblioteca Comunale) (πηγή πληροφοριών wikipedia). Στην αίθουσα ανατομίας (Τeatro Αnatomico) τρύπωσα μαζί με ένα γκρουπ τουριστών με ξεναγό τον οποίο άκουγα προσεκτικά να αναφέρεται στην ιστορία της αίθουσας. Μεταξύ άλλων μου έκανε εντύπωσε όταν ανέφερε ότι τα πτώματα πάνω στα οποία γινόταν η ανατομία ήταν άστεγοι ή αυτοί οι οποίοι εκτελούνταν στην Piazza Maggiore! Μάλιστα οι ανατόμοι και οι μαθητές βρισκόταν στην αίθουσα και περίμεναν να εκτελεστεί το άτομο που περίμεναν για ανατομία ώστε να γίνει άμεσα το «μάθημα».
Αφού περιπλανήθηκα σε όσο δυνατόν περισσότερους χώρους του κτηρίου έφυγα για να βρω την σύζυγο και τον μικρό. Η ώρα είχε περάσει και έτσι αποφασίσαμε να κινηθούμε προς το ξενοδοχείο να παραλάβουμε τις βαλίτσες μας για να μεταβούμε στο αεροδρόμιο. Η επιλογή ήταν μία, ταξί, όπως ανέφερα και στην αρχή της ιστορίας το λεωφορείο δεν αξίζει. Η πτήση μας είχε καθυστέρηση αλλά προλάβαμε την πτήση ανταπόκρισης στην Αθήνα χωρίς να μας δημιουργηθεί το παραμικρό άγχος, άλλωστε πετούσαμε με Aegean και με ενιαίο εισιτήριο οπότε ξέραμε ότι όποιο πρόβλημα συναντούσαμε στην πτήση ανταπόκρισης θα το έλυναν!
Συμπερασματικά το ταξίδι άξιζε και με το παραπάνω! Μπορεί να μην αφιερώσαμε τον χρόνο που έπρεπε σε κάθε πόλη, μπορεί να μη μπορέσαμε να δούμε ή να μπούμε σε κάθε αξιοθέατο αλλά οι εικόνες που μας άφησε θα μείνουν για πολύ καιρό χαραγμένες στη μνήμη μας. Όπως έγραψα και πιο πάνω, ένιωθες ότι έμπαινες σε χρονοκάψουλα και επέστρεφες τουλάχιστον 500 χρόνια πριν. Η διατήρηση των κτηρίων σε άριστη κατάσταση και η ατμόσφαιρα σε έκανε να νιώθεις ότι περπατάς δίπλα στον Λεονάρντο Ντα Βίντσι, τον Μιχαήλ Άγγελο, τον Ντονατέλο και τον Γαλιλαίο υπό το άγρυπνο βλέμμα των φρουρών των Μεδίκων. Πραγματική μαγεία!
Πέρα από αυτά αξίζει να αφιερώσετε ένα ταξίδι σας στην ευρύτερη περιοχή. Το κόστος δεν είναι απαγορευτικό, οι εταιρείες που πηγαίνουν Μπολόνια πολλές, η απόσταση μικρή και αυτά που θα σας προσφέρει πολλά. Το φαγητό πολλά επίπεδα πάνω από αυτό της Ρώμης και του Μιλάνου.
Δύσκολη μέρα μιας και ήταν η τελευταία μέρα του ταξιδιού μας. Ξυπνήσαμε υπό τους ήχους της βροχής και κατευθυνθήκαμε στο υπόγειο του ξενοδοχείου που σερβιριζόταν το πρωινό. Αν είσαι τυχερός και βρεις να καθίσεις κοντά στα παράθυρα τρως το πρωινό σου χαζεύοντας το κανάλι της Μπολόνια.


Εμείς δυστυχώς δεν ήμασταν τυχεροί. Η ευγένεια του προσωπικού για ακόμη μία φορά υποδειγματική, πραγματικά κάνανε τα πάντα για να σε εξυπηρετήσουν με το χαμόγελο στα χείλη, το οποίο δεν ήταν ψεύτικο έβγαινε μέσα από την καρδιά τους. Αν πάτε ποτέ στη Μπολόνια αξίζει η διαμονή σας σ’ αυτό το ξενοδοχείο!
Η πτήση επιστροφής μας ήταν στις 15:45 οπότε υπήρχε χρόνος για μερικές ακόμη βόλτες στη Μπολόνια. Ξεκινήσαμε ακολουθώντας την Via dell’ Indipendenza που λόγω ότι ήταν καθημερινή δεν ήταν πλέον πεζόδρομος. Βρεθήκαμε στην Piazza Maggiore αφού πρώτα κάναμε στάση στο Lego Shop που βρήκαμε στον δρόμο μας. Πρώτη επίσκεψη ήταν στον ναό του Αγίου Πετρονίου που βρίσκεται στην πλατεία.



Μεγαλοπρεπής ναός τον οποίο φιλοδοξούσαν να τον κάνουν μεγαλύτερο από τον Καθεδρικό του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό αλλά η δύναμη του Πάπα σταμάτησε τα έργα γι’ αυτό και ένα τμήμα του μόνο είναι καλυμμένο με μάρμαρο. Εσωτερικά ο ναός είναι ιδιαίτερα διακοσμημένος όπως αξίζει σε έναν ναό τέτοιου μεγέθους! Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι ότι στο δάπεδο του ναού μπορούσες να διακρίνεις τον ζωδιακό κύκλο με όλα τα ζώδια κάτι πολύ παράξενο για να το συναντήσεις σε εκκλησία.

Η σύζυγος και ο μικρός δεν είχαν πολύ όρεξη για μουσεία και έτσι οι δρόμοι μας χώρισαν. Αυτοί πήγαν για βόλτα στα σοκάκια ενώ εγώ κατευθύνθηκα στο Archiginnasio di Bologna.

Το Αρχιγυμνάσιο (Archiginnasio di Bologna) είναι ένα από τα σημαντικότερα κτίρια της πόλης: υπήρξε έδρα του παλαιού Πανεπιστημίου από το 1563 εως το 1803. Κτίστηκε το 1562 από τον Αντόνιο Μοράντι και είναι πλούσιο σε ιστορία και έργα τέχνης. Άξια αναφοράς είναι η συλλογή με τα οικόσημα μαθητών στους τοίχους, η οποία αριθμεί περισσότερα από 600, αλλά και η αίθουσα αφιερωμένη στη μελέτη της ανατομίας υπό μορφή αμφιθεάτρου, η οποία χρονολογείται από το 1637. Κτισμένη με ξύλο ελάτου και με οροφή χωρισμένη σε τετράγωνα τμήματα, η αίθουσα αυτή είναι διακοσμημένη με αγάλματα φημισμένων γιατρών του παρελθόντος και με ανατομικά μοντέλα του καλλιτέχνη Λέλλι. Από το 1838 είναι έδρα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης (Biblioteca Comunale) (πηγή πληροφοριών wikipedia). Στην αίθουσα ανατομίας (Τeatro Αnatomico) τρύπωσα μαζί με ένα γκρουπ τουριστών με ξεναγό τον οποίο άκουγα προσεκτικά να αναφέρεται στην ιστορία της αίθουσας. Μεταξύ άλλων μου έκανε εντύπωσε όταν ανέφερε ότι τα πτώματα πάνω στα οποία γινόταν η ανατομία ήταν άστεγοι ή αυτοί οι οποίοι εκτελούνταν στην Piazza Maggiore! Μάλιστα οι ανατόμοι και οι μαθητές βρισκόταν στην αίθουσα και περίμεναν να εκτελεστεί το άτομο που περίμεναν για ανατομία ώστε να γίνει άμεσα το «μάθημα».


Αφού περιπλανήθηκα σε όσο δυνατόν περισσότερους χώρους του κτηρίου έφυγα για να βρω την σύζυγο και τον μικρό. Η ώρα είχε περάσει και έτσι αποφασίσαμε να κινηθούμε προς το ξενοδοχείο να παραλάβουμε τις βαλίτσες μας για να μεταβούμε στο αεροδρόμιο. Η επιλογή ήταν μία, ταξί, όπως ανέφερα και στην αρχή της ιστορίας το λεωφορείο δεν αξίζει. Η πτήση μας είχε καθυστέρηση αλλά προλάβαμε την πτήση ανταπόκρισης στην Αθήνα χωρίς να μας δημιουργηθεί το παραμικρό άγχος, άλλωστε πετούσαμε με Aegean και με ενιαίο εισιτήριο οπότε ξέραμε ότι όποιο πρόβλημα συναντούσαμε στην πτήση ανταπόκρισης θα το έλυναν!
Συμπερασματικά το ταξίδι άξιζε και με το παραπάνω! Μπορεί να μην αφιερώσαμε τον χρόνο που έπρεπε σε κάθε πόλη, μπορεί να μη μπορέσαμε να δούμε ή να μπούμε σε κάθε αξιοθέατο αλλά οι εικόνες που μας άφησε θα μείνουν για πολύ καιρό χαραγμένες στη μνήμη μας. Όπως έγραψα και πιο πάνω, ένιωθες ότι έμπαινες σε χρονοκάψουλα και επέστρεφες τουλάχιστον 500 χρόνια πριν. Η διατήρηση των κτηρίων σε άριστη κατάσταση και η ατμόσφαιρα σε έκανε να νιώθεις ότι περπατάς δίπλα στον Λεονάρντο Ντα Βίντσι, τον Μιχαήλ Άγγελο, τον Ντονατέλο και τον Γαλιλαίο υπό το άγρυπνο βλέμμα των φρουρών των Μεδίκων. Πραγματική μαγεία!
Πέρα από αυτά αξίζει να αφιερώσετε ένα ταξίδι σας στην ευρύτερη περιοχή. Το κόστος δεν είναι απαγορευτικό, οι εταιρείες που πηγαίνουν Μπολόνια πολλές, η απόσταση μικρή και αυτά που θα σας προσφέρει πολλά. Το φαγητό πολλά επίπεδα πάνω από αυτό της Ρώμης και του Μιλάνου.
Attachments
-
342,1 KB Προβολές: 0
Last edited by a moderator: