LorenzoTheGreek
Member
- Μηνύματα
- 135
- Likes
- 261
- Επόμενο Ταξίδι
- Κεντρική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Non stop 
Ποιά χρονολογία έγινε το ταξίδι;
Ποιά χρονολογία έγινε το ταξίδι;
- Thread starter poised
- Ημερομηνία δημιουργίας
poised
Member
- Μηνύματα
- 879
- Likes
- 6.551
Κάπου 5 με 10 χρόνια πριν, δεν έχει πολύ σημασία το πότε ακριβώς νομίζω...
poised
Member
- Μηνύματα
- 879
- Likes
- 6.551
Έφτασα λοιπόν στην αγορά η οποία ήταν πολύ μεγαλύτερη απ' ότι περίμενα. Καθώς ακολουθούσε τις γραμμές και μπορούσε να υπάρξει μόνο μία σειρά από πάγκους εκατέρωθεν, εκτεινόταν σε μήκος, ίσως πέρναγε το μισό χιλιόμετρο από άκρη σε άκρη.
Σουβλάκι κανείς;
Το λεγόμενο starfruit. Μέχρι να ωριμάσει είναι πολύ ξινό. Όταν ωριμάσει είναι πολύ ζουμερό, γλυκό και ελάχιστα ξινό και μετά μέσα σε λίγες ώρες ίσως βαριά μία μέρα, χαλάει και δεν τρώγεται. Στη φώτο το πράσινο κάτω δεξιά πρέπει να είναι ακόμα ξινό, τα κιτρινοπορτοκαλί πάνω είναι ώριμα και πρέπει να καταναλωθούν αμέσως, ενώ το κομμάτι που είναι ήδη κομμένο μάλλον είναι λίγο ξινό (κρίνοντας από το χρώμα) αλλά λογικά θα το τρώγανε με τσίλι και αλάτι οπότε το ξινό του πάει.
Η άλλη άκρη της αγοράς έφτανε μέχρι τον σταθμό
Έψαξα για κάποιο καφέ εκεί κοντά μπας και καθόμουν κάπου να περιμένω, ήταν και η ώρα της μεσημεριανής ραστώνης οπότε ήταν κάπως υποτονικά. Είχα περισσότερο χρόνο απ' ότι χρειαζόταν μόνο για την αγορά, αλλά όχι τόσο ώστε να απομακρυνθώ και πολύ, οπότε περιπλανήθηκα λίγο εκεί κοντά.
Όμως καφέ να κάτσω δε βρήκα και έτσι κατέληξα να περπατήσω την αγορά πέρα δώθε δύο φορές και μάλλον βαρέθηκα.
Σιχασιάρη δε με λες, τουναντίον, σπάνια με πειράζουν οι μυρωδιές αλλά το σημείο που ήταν τα κρέατα ήταν τόσο σιχαμερά βρωμερό, σε αέρα και έδαφος που μια αναγούλα την ένιωσα.
Εδώ το πάτωμα της αγοράς στα κρέατα, αναρωτιέμαι αν αυτή η μαύρη λίγδα είναι από τα αίματα, πάντως ότι και αν ήταν η βρώμα με την ζέστη ήταν εμετική. Όπως και οι άλλοι προσπαθούσα να μην πατήσω πάνω και παρόλο που είχα κλειστά παπούτσια σιχάθηκα έστω και να τα ακουμπήσει.
Αν αναρωτιέστε πως αγοράζουν ψάρια, ορίστε η διαδικασία:
1. Διαλέγεις τα πιο μόρτικα από την λεκάνη που είναι μέσα εκεί όλα μαζί ζωντανά και τα βάζεις στη σακούλα
2. Τη δίνεις στην κυρία που τους αλλάζει τον αδόξαστο
3. Πληρώνεις ότι σου πει ο άντρας της που τα ζυγίζει γιατί αν θες παζάρια φωνάζει την μουρλή με τη χατζάρα
Είχα εντυπωσιαστεί έτσι όπως τα βάραγε οπότε περίμενα να το επαναλάβει με μία άλλη κοπέλα που ήρθε αλλά αυτή το πήρε το ψάρι έτσι ζωντανό στη σακούλα και έφυγε, κάτι που μου έκανε εντύπωση. Έτυχε να πηγαίνουμε στην ίδια κατεύθυνση, οπότε την πήρα λίγο από πίσω και παρατήρησα ότι πήγε στο ποτάμι και τελικά αμόλησε το ψάρι μέσα στο νερό!
Αργότερα έμαθα πως έχει σχέση με κάποιες από τις ανατολικές βουδιστικές πεποιθήσεις (fangsheng για όσους θέλουν να το ψάξουν) και ότι πρέπει να απελευθερώσεις κάποιο ζωντανό σαν καλή πράξη για απόδοση πόντων εξαργύρωσης στο κάρμα. Συνήθως γίνεται σε επετείους γεγονότων (πχ θανάτου) ή συγκεκριμένες μέρες. Κάποτε μάλιστα είχα πετύχει ένα βίντεο από κάπου στην ΝΑ Ασία όπου οι πιστοί αμολάγανε ψάρια και 5 μέτρα παρακάτω στο ίδιο ποτάμι τα μάζευαν "επιτήδειοι" για να τα ξαναπουλήσουν σε άλλους μετά - αλλά τώρα δε μπορώ να το βρω...
Συνέχισα στην αγορά
Όταν η δουλειά είναι όλη μέρα, ξεκουράζεσαι όπως μπορείς
Αφού δε βρήκα τίποτα καλύτερο πήρα το ρίσκο και αγόρασα ένα ταιλανδέζικο πράσινο τσάι με ότι άλλο έριξε μέσα η κυρία και βρήκα κάπου μία καρέκλα και άραξα. Είχα ακόμα κανένα μισάωρο μέχρι να έρθει το τρένο που δεν ήξερα τι να κάνω
Και κάπου εκεί χτύπησε το τηλέφωνο από την δουλειά στην Ελλάδα, σχεδόν είχα ξεχάσει ότι υπήρχε και αυτό τόσο καιρό που ταξίδευα. Μου περιέγραψαν ένα πρόβλημα το οποίο απαιτούσε σχετικά άμεση λύση και αφού είχα λίγο χρόνο και τίποτα καλύτερο να κάνω, έβγαλα εκεί πάνω στην αγκαλιά το λάπτοπ, το σύνδεσα στο ίντερνετ του κινητού και το έλυσα ακριβώς πάνω που έπρεπε να φύγω για να προλάβω το τρένο χωρίς ποτέ κανείς να καταλάβει που ήμουν.
Ίσως σήμερα μετά από τον covid και τις remote εργασίες να μη μας κάνει τόσο εντύπωση και τεχνικά ούτε και τότε δεν ήταν, όμως για εμένα παρέμενε εντυπωσιακό το ότι μπόρεσα να το κάνω από "την άλλη άκρη του κόσμου", έστω και αν στάθηκα τυχερός στο να μπορώ εκείνη τη στιγμή ακριβώς, να με βρουν, να συνδεθώ και να το κάνω χωρίς να με διακόψει από τίποτα. Βρε μήπως δε χρειαζόταν να γυρίσω;
Πακέταρα στα γρήγορα και έτρεξα να πάρω θέση για να δω το τρένο να έρχεται.
(συνεχίζεται)
Σουβλάκι κανείς;
Το λεγόμενο starfruit. Μέχρι να ωριμάσει είναι πολύ ξινό. Όταν ωριμάσει είναι πολύ ζουμερό, γλυκό και ελάχιστα ξινό και μετά μέσα σε λίγες ώρες ίσως βαριά μία μέρα, χαλάει και δεν τρώγεται. Στη φώτο το πράσινο κάτω δεξιά πρέπει να είναι ακόμα ξινό, τα κιτρινοπορτοκαλί πάνω είναι ώριμα και πρέπει να καταναλωθούν αμέσως, ενώ το κομμάτι που είναι ήδη κομμένο μάλλον είναι λίγο ξινό (κρίνοντας από το χρώμα) αλλά λογικά θα το τρώγανε με τσίλι και αλάτι οπότε το ξινό του πάει.
Η άλλη άκρη της αγοράς έφτανε μέχρι τον σταθμό
Έψαξα για κάποιο καφέ εκεί κοντά μπας και καθόμουν κάπου να περιμένω, ήταν και η ώρα της μεσημεριανής ραστώνης οπότε ήταν κάπως υποτονικά. Είχα περισσότερο χρόνο απ' ότι χρειαζόταν μόνο για την αγορά, αλλά όχι τόσο ώστε να απομακρυνθώ και πολύ, οπότε περιπλανήθηκα λίγο εκεί κοντά.
Όμως καφέ να κάτσω δε βρήκα και έτσι κατέληξα να περπατήσω την αγορά πέρα δώθε δύο φορές και μάλλον βαρέθηκα.
Σιχασιάρη δε με λες, τουναντίον, σπάνια με πειράζουν οι μυρωδιές αλλά το σημείο που ήταν τα κρέατα ήταν τόσο σιχαμερά βρωμερό, σε αέρα και έδαφος που μια αναγούλα την ένιωσα.
Εδώ το πάτωμα της αγοράς στα κρέατα, αναρωτιέμαι αν αυτή η μαύρη λίγδα είναι από τα αίματα, πάντως ότι και αν ήταν η βρώμα με την ζέστη ήταν εμετική. Όπως και οι άλλοι προσπαθούσα να μην πατήσω πάνω και παρόλο που είχα κλειστά παπούτσια σιχάθηκα έστω και να τα ακουμπήσει.
Αν αναρωτιέστε πως αγοράζουν ψάρια, ορίστε η διαδικασία:
1. Διαλέγεις τα πιο μόρτικα από την λεκάνη που είναι μέσα εκεί όλα μαζί ζωντανά και τα βάζεις στη σακούλα
2. Τη δίνεις στην κυρία που τους αλλάζει τον αδόξαστο
3. Πληρώνεις ότι σου πει ο άντρας της που τα ζυγίζει γιατί αν θες παζάρια φωνάζει την μουρλή με τη χατζάρα
Είχα εντυπωσιαστεί έτσι όπως τα βάραγε οπότε περίμενα να το επαναλάβει με μία άλλη κοπέλα που ήρθε αλλά αυτή το πήρε το ψάρι έτσι ζωντανό στη σακούλα και έφυγε, κάτι που μου έκανε εντύπωση. Έτυχε να πηγαίνουμε στην ίδια κατεύθυνση, οπότε την πήρα λίγο από πίσω και παρατήρησα ότι πήγε στο ποτάμι και τελικά αμόλησε το ψάρι μέσα στο νερό!
Αργότερα έμαθα πως έχει σχέση με κάποιες από τις ανατολικές βουδιστικές πεποιθήσεις (fangsheng για όσους θέλουν να το ψάξουν) και ότι πρέπει να απελευθερώσεις κάποιο ζωντανό σαν καλή πράξη για απόδοση πόντων εξαργύρωσης στο κάρμα. Συνήθως γίνεται σε επετείους γεγονότων (πχ θανάτου) ή συγκεκριμένες μέρες. Κάποτε μάλιστα είχα πετύχει ένα βίντεο από κάπου στην ΝΑ Ασία όπου οι πιστοί αμολάγανε ψάρια και 5 μέτρα παρακάτω στο ίδιο ποτάμι τα μάζευαν "επιτήδειοι" για να τα ξαναπουλήσουν σε άλλους μετά - αλλά τώρα δε μπορώ να το βρω...
Συνέχισα στην αγορά
Όταν η δουλειά είναι όλη μέρα, ξεκουράζεσαι όπως μπορείς
Αφού δε βρήκα τίποτα καλύτερο πήρα το ρίσκο και αγόρασα ένα ταιλανδέζικο πράσινο τσάι με ότι άλλο έριξε μέσα η κυρία και βρήκα κάπου μία καρέκλα και άραξα. Είχα ακόμα κανένα μισάωρο μέχρι να έρθει το τρένο που δεν ήξερα τι να κάνω
Και κάπου εκεί χτύπησε το τηλέφωνο από την δουλειά στην Ελλάδα, σχεδόν είχα ξεχάσει ότι υπήρχε και αυτό τόσο καιρό που ταξίδευα. Μου περιέγραψαν ένα πρόβλημα το οποίο απαιτούσε σχετικά άμεση λύση και αφού είχα λίγο χρόνο και τίποτα καλύτερο να κάνω, έβγαλα εκεί πάνω στην αγκαλιά το λάπτοπ, το σύνδεσα στο ίντερνετ του κινητού και το έλυσα ακριβώς πάνω που έπρεπε να φύγω για να προλάβω το τρένο χωρίς ποτέ κανείς να καταλάβει που ήμουν.
Ίσως σήμερα μετά από τον covid και τις remote εργασίες να μη μας κάνει τόσο εντύπωση και τεχνικά ούτε και τότε δεν ήταν, όμως για εμένα παρέμενε εντυπωσιακό το ότι μπόρεσα να το κάνω από "την άλλη άκρη του κόσμου", έστω και αν στάθηκα τυχερός στο να μπορώ εκείνη τη στιγμή ακριβώς, να με βρουν, να συνδεθώ και να το κάνω χωρίς να με διακόψει από τίποτα. Βρε μήπως δε χρειαζόταν να γυρίσω;
Πακέταρα στα γρήγορα και έτρεξα να πάρω θέση για να δω το τρένο να έρχεται.
(συνεχίζεται)
Last edited:
poised
Member
- Μηνύματα
- 879
- Likes
- 6.551
Επιστρέφοντας λοιπόν σχεδόν τρόμαξα με το πόσο πολύ περισσότερο κόσμο είχε σε σχέση με πριν και ειδικά τουρίστες. Εντάξει δεν ήταν πήχτρα, αλλά ενώ πριν ήμουν εγώ και άλλα 2-3 άτομα, τώρα πρέπει να ήταν τουλάχιστον 30, σχεδόν όλοι ασιάτες τουρίστες και οι περισσότεροι με γκρουπ.
Πήγα σε ένα σημείο που ήμουν σχεδόν μόνος και κάποια στιγμή ακούστηκε μία μουσική από ηχεία, κάποιος που άρχισε να λέει κάτι στα ταϊλανδέζικα και οι μαγαζάτορες ξεκίνησαν να μαζεύουν.
Λίγο πριν έρθει το τρένο πέρασαν κάτι τύποι - δεν ξέρω αν ήταν σιδηροδρομικοί οι αστυνόμοι και φώναζαν και στον κόσμο να είναι πίσω από κάποιες γραμμές στα ανοίγματα, σφυρίζοντας επίμονα με την σφυρίχτρα όταν δεν τους άκουγαν - και ήταν αρκετοί αυτοί που δεν το έκαναν.
Το τρένο ερχόταν πιο γρήγορα απ' ότι περίμενα για τον κόσμο που - παρά τις σφυρίχτρες - πεταγόταν στις γραμμές για την σέλφι και μαζευόταν τελευταία στιγμή. Φαντάζομαι ο οδηγός είχε βρει την κατάλληλη ταχύτητα "τους τρομάζω αλλά δεν τους πατάω", αναρωτιέμαι βέβαια μετά από πόσα θύματα.
Και σχεδόν αμέσως με το που πέρασε η αγορά επανήλθε στην προηγούμενη κατάσταση, απλά με τους έξτρα τουρίστες.
Γύρισα στο σταθμό απ' όπου θα έπαιρνα το τρένο. Είχα ήδη βγάλει εισιτήριο και βλέποντας ένα μικρό χαμούλη προσπάθησα να είμαι όσο το δυνατό πιο μπροστά για να βρω καλή θέση.
Εδώ πρέπει να κάνω ένα "ουφ" για τους Κινέζους τουρίστες που στη ΝΑ Ασία συμπεριφέρονται όπως οι Ρώσοι τουρίστες στη Βαλτική, οι Αμερικάνοι τουρίστες στο Μεξικό ή οι Έλληνες τουρίστες στις φτωχές χώρες των Βαλκανίων, δηλαδή άξεστα, επιδεικτικά, φωνακλάδικα και με ύφος "έχω λεφτά οπότε γαμάω", ενώ στο σπίτι τους τρώνε φάπες. Ήταν ένα γκρουπ από κινέζους που πραγματικά μου ήρθε να πάω να τους χαστουκίσω έναν έναν, η παρουσία τους ήταν ενοχλητική για ευρωπαϊκά επίπεδα, δηλαδή για ασιατικά ήταν εξωφρενική. Κορόιδευαν τους πωλητές, έπαιρναν πράγματα από τους πάγκους τα οποία τα σήκωναν, τα έδειχναν στους άλλους και γέλαγαν.
Κόψτε έναν από αυτούς, παρουσιαστικό που φωνάζει "είμαι ηλίθιος" ανεξάρτητα εθνικότητας (την τράβηξα στη ζούλα, γι αυτό και είναι λίγο θολή).
Στην αναχώρηση όλοι ήθελαν να κάτσουν στη μπροστινή πλευρά του τρένου, γινόταν πανικός, οπότε το σκέφτηκα καλά και αποφάσισα να πάω τέρμα πίσω, όπου βρήκα την πόρτα του οδηγού ανοιχτή και το εκμεταλλεύτηκα.
Φύγαμε λοιπόν
Στην πρώτη στάση κατέβηκε πολύς κόσμος, φαντάζομαι ήταν τμήμα των τουρ που τους μάζευαν από εκεί για την επιστροφή και η κατάσταση έγινε πιο άνετη.
Η επιστροφή όμως δεν ήταν και αυτή εύκολη.
(συνεχίζεται)
Πήγα σε ένα σημείο που ήμουν σχεδόν μόνος και κάποια στιγμή ακούστηκε μία μουσική από ηχεία, κάποιος που άρχισε να λέει κάτι στα ταϊλανδέζικα και οι μαγαζάτορες ξεκίνησαν να μαζεύουν.
Λίγο πριν έρθει το τρένο πέρασαν κάτι τύποι - δεν ξέρω αν ήταν σιδηροδρομικοί οι αστυνόμοι και φώναζαν και στον κόσμο να είναι πίσω από κάποιες γραμμές στα ανοίγματα, σφυρίζοντας επίμονα με την σφυρίχτρα όταν δεν τους άκουγαν - και ήταν αρκετοί αυτοί που δεν το έκαναν.
Το τρένο ερχόταν πιο γρήγορα απ' ότι περίμενα για τον κόσμο που - παρά τις σφυρίχτρες - πεταγόταν στις γραμμές για την σέλφι και μαζευόταν τελευταία στιγμή. Φαντάζομαι ο οδηγός είχε βρει την κατάλληλη ταχύτητα "τους τρομάζω αλλά δεν τους πατάω", αναρωτιέμαι βέβαια μετά από πόσα θύματα.
Και σχεδόν αμέσως με το που πέρασε η αγορά επανήλθε στην προηγούμενη κατάσταση, απλά με τους έξτρα τουρίστες.
Γύρισα στο σταθμό απ' όπου θα έπαιρνα το τρένο. Είχα ήδη βγάλει εισιτήριο και βλέποντας ένα μικρό χαμούλη προσπάθησα να είμαι όσο το δυνατό πιο μπροστά για να βρω καλή θέση.
Εδώ πρέπει να κάνω ένα "ουφ" για τους Κινέζους τουρίστες που στη ΝΑ Ασία συμπεριφέρονται όπως οι Ρώσοι τουρίστες στη Βαλτική, οι Αμερικάνοι τουρίστες στο Μεξικό ή οι Έλληνες τουρίστες στις φτωχές χώρες των Βαλκανίων, δηλαδή άξεστα, επιδεικτικά, φωνακλάδικα και με ύφος "έχω λεφτά οπότε γαμάω", ενώ στο σπίτι τους τρώνε φάπες. Ήταν ένα γκρουπ από κινέζους που πραγματικά μου ήρθε να πάω να τους χαστουκίσω έναν έναν, η παρουσία τους ήταν ενοχλητική για ευρωπαϊκά επίπεδα, δηλαδή για ασιατικά ήταν εξωφρενική. Κορόιδευαν τους πωλητές, έπαιρναν πράγματα από τους πάγκους τα οποία τα σήκωναν, τα έδειχναν στους άλλους και γέλαγαν.
Κόψτε έναν από αυτούς, παρουσιαστικό που φωνάζει "είμαι ηλίθιος" ανεξάρτητα εθνικότητας (την τράβηξα στη ζούλα, γι αυτό και είναι λίγο θολή).
Στην αναχώρηση όλοι ήθελαν να κάτσουν στη μπροστινή πλευρά του τρένου, γινόταν πανικός, οπότε το σκέφτηκα καλά και αποφάσισα να πάω τέρμα πίσω, όπου βρήκα την πόρτα του οδηγού ανοιχτή και το εκμεταλλεύτηκα.
Φύγαμε λοιπόν
Στην πρώτη στάση κατέβηκε πολύς κόσμος, φαντάζομαι ήταν τμήμα των τουρ που τους μάζευαν από εκεί για την επιστροφή και η κατάσταση έγινε πιο άνετη.
Η επιστροφή όμως δεν ήταν και αυτή εύκολη.
(συνεχίζεται)
Last edited:
poised
Member
- Μηνύματα
- 879
- Likes
- 6.551
Και επειδή ερωτήθηκα (ιδιωτικά), να απαντήσω (δημόσια) ότι ο λόγος που γράφω έτσι σε σπαστές συνέχειες είναι γιατί προσπαθώ να το χωρέσω ανάμεσα σε άλλες υποχρεώσεις και διαλείμματα. Όταν το άφηνα να ολοκληρωθεί κάθε μέρα πριν την δημοσίευση είχα μικρότερο ενδιαφέρον να τελειώνω γρήγορα τα μικρά τμήματα και έπαιρνε πολύ περισσότερο χρόνο στο σύνολο.
Emilykyr
Member
- Μηνύματα
- 60
- Likes
- 232
- Επόμενο Ταξίδι
- Κίνα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος του κόσμου
Το γράψιμό σου είναι απολαυστικό και εθιστικό. Από προχθές που άρχισα την ανάγνωση σε διαβάζω σερί μόλις βρω χρόνο. Περιμένω με ανηπομονησία την συνέχεια.
poised
Member
- Μηνύματα
- 879
- Likes
- 6.551
Βγαίνοντας λίγο έξω από το χωριό περάσαμε μεγάλες εκτάσεις που είτε είχαν αποξηραθεί είτε κάποιες στιγμές πλημμύριζαν αλλά δεν είχε έρθει η ώρα τους ακόμα. Σε πολλά σημεία ήταν κάτι μεταξύ υδροβιότοπου και βάλτου, χωρίς να αποκλείει το ένα το άλλο.
Ούτε ξέρω πως να το περιγράψω αυτό. Μηχανάκι καρότσα που μοιάζει με φορτηγό;
Όταν βλέπεις σπίτια σε πυλώνες μάλλον το από κάτω πλυμμηρίζει
Μέσα στις λίμνες που είχαν ακόμα νερό υπήρχαν πολλά πουλιά, μαύρα και άσπρα. Η θεωρία μου ήταν πως τα ίδια πουλιά ήταν, απλά τα μαύρα είχαν μόλις βουτήξει μέσα στο "καθαρό" νερό.
Πως καταφέρνει να κοιμάται με το πηγούνι να ακουμπά το στέρνο;
Έτσι για να μη ξεχνάμε τι σημαίνει πραγματική φτώχεια
Και ξάφνου... μαϊμούδες, έτσι για να μη ξεχνάμε που είμαστε
Ένα από τα πουλιά πάνω στο δέντρο
Μετά από αρκετή ώρα το τρένο τερμάτισε σε ένα χωριό.
Το χωριό αυτό - όπως διάβασα στο ίντερνετ - ήταν γνωστό για τα αποξηραμένα ψάρια που μάζευαν από την λίμνη, βάλτο ή βούρκο που μόλις είχαμε περάσει. Αν κάποιος είχε ποτέ ενυδρείο, θυμάστε την μυρωδιά που έχει η τροφή ψαριών όταν ανοίγεις το κουτί; Έ, σκεφτείτε να χώσεις κάμποση στα ρουθούνια και να μείνεις να αναπνέεις έτσι, αυτή ήταν η αίσθηση όσο ήμουν εκεί. Μα πως ζούνε;
Το επόμενο τρένο έπρεπε να το πάρω από άλλο σταθμό καθώς βρισκόμασταν περιτριγυρισμένοι από νερό και ο σταθμός που μόλις είχα φθάσει είχε μόνο την διαδρομή που είχα έρθει. Ευχαριστώ τον βούδα για την πλοήγηση μέσω GPS γιατί αλλιώς δεν ξέρω αν θα το είχα βρει ποτέ μόνος μου.
Ξεκίνησα να περπατάω μέσα από τα εργοστάσια (πνιχτό γέλιο) αποξήρανσης
Δίπλα από κάτι περίεργα κτήρια που δεν καταλάβαινα την αρχιτεκτονική τους
Μέχρι την αποβάθρα.
Εκεί μαζί με τους ντόπιους περιμέναμε την μαούνα από απέναντι
και όταν έφτασε φορτωθήκαμε όλοι μαζί οχήματα και άνθρωποι και μας πέρασαν απέναντι έναντι μικρού αντιτίμου.
Αυτά τα φυτά - ξέχασα τώρα το όνομα - επιπλέουν πάνω στα νερά και τα πηγαίνει το ρέμα εδώ και εκεί. Μεγαλώνουν έτσι χωρίς ποτέ να κάνουν σταθερές ρίζες σε χώμα. Είχε πολλά τέτοια.
Απέναντι φαινόταν σαν κωμόπολη, είχε και πολλά μαγαζιά που πούλαγαν αποξηραμένα.
Αναγκαστικά πέρασα από την αγορά με την ψαρομπόχα να έρχεται πάλι πότε πότε
Και από εκεί στο σταθμό όπου πήρα το επόμενο τρένο. Ήταν κάπου μισή ώρα περπάτημα, που μπορώ να πω ήταν ενδιαφέρουσα.
Από εκεί και πέρα δεν είχε κάτι πολύ ενδιαφέρον, δε μπορώ να θυμηθώ αν άλλαξα και σε τρίτο τρένο για να πάω στο χοστέλ, αλλά αν το έκανα ήταν από τον ίδιο σταθμό.
Η νύχτα με έπιασε στο δρόμο, όταν έφτασα πίσω στο χοστέλ ήταν ήδη αρκετά αργά. Παρόλο που είχα κουραστεί πολύ για άλλη μία φορά, ήμουν πολύ ευχαριστημένος για την επιλογή μου να το κάνω.
Την επόμενη μέρα θα την αφιέρωνα στο να κλείσω κάποιες εργασιακές υποχρεώσεις που είχαν μαζευτεί και στο να πάρω μία μεγάλη απόφαση. Θα συνέχιζα το ταξίδι ή όχι; Η βίζα μου σύντομα θα τελείωνε και έπρεπε να φύγω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από την χώρα.
Ούτε ξέρω πως να το περιγράψω αυτό. Μηχανάκι καρότσα που μοιάζει με φορτηγό;
Όταν βλέπεις σπίτια σε πυλώνες μάλλον το από κάτω πλυμμηρίζει
Μέσα στις λίμνες που είχαν ακόμα νερό υπήρχαν πολλά πουλιά, μαύρα και άσπρα. Η θεωρία μου ήταν πως τα ίδια πουλιά ήταν, απλά τα μαύρα είχαν μόλις βουτήξει μέσα στο "καθαρό" νερό.
Πως καταφέρνει να κοιμάται με το πηγούνι να ακουμπά το στέρνο;
Έτσι για να μη ξεχνάμε τι σημαίνει πραγματική φτώχεια
Και ξάφνου... μαϊμούδες, έτσι για να μη ξεχνάμε που είμαστε
Ένα από τα πουλιά πάνω στο δέντρο
Μετά από αρκετή ώρα το τρένο τερμάτισε σε ένα χωριό.
Το χωριό αυτό - όπως διάβασα στο ίντερνετ - ήταν γνωστό για τα αποξηραμένα ψάρια που μάζευαν από την λίμνη, βάλτο ή βούρκο που μόλις είχαμε περάσει. Αν κάποιος είχε ποτέ ενυδρείο, θυμάστε την μυρωδιά που έχει η τροφή ψαριών όταν ανοίγεις το κουτί; Έ, σκεφτείτε να χώσεις κάμποση στα ρουθούνια και να μείνεις να αναπνέεις έτσι, αυτή ήταν η αίσθηση όσο ήμουν εκεί. Μα πως ζούνε;
Το επόμενο τρένο έπρεπε να το πάρω από άλλο σταθμό καθώς βρισκόμασταν περιτριγυρισμένοι από νερό και ο σταθμός που μόλις είχα φθάσει είχε μόνο την διαδρομή που είχα έρθει. Ευχαριστώ τον βούδα για την πλοήγηση μέσω GPS γιατί αλλιώς δεν ξέρω αν θα το είχα βρει ποτέ μόνος μου.
Ξεκίνησα να περπατάω μέσα από τα εργοστάσια (πνιχτό γέλιο) αποξήρανσης
Δίπλα από κάτι περίεργα κτήρια που δεν καταλάβαινα την αρχιτεκτονική τους
Μέχρι την αποβάθρα.
Εκεί μαζί με τους ντόπιους περιμέναμε την μαούνα από απέναντι
και όταν έφτασε φορτωθήκαμε όλοι μαζί οχήματα και άνθρωποι και μας πέρασαν απέναντι έναντι μικρού αντιτίμου.
Αυτά τα φυτά - ξέχασα τώρα το όνομα - επιπλέουν πάνω στα νερά και τα πηγαίνει το ρέμα εδώ και εκεί. Μεγαλώνουν έτσι χωρίς ποτέ να κάνουν σταθερές ρίζες σε χώμα. Είχε πολλά τέτοια.
Απέναντι φαινόταν σαν κωμόπολη, είχε και πολλά μαγαζιά που πούλαγαν αποξηραμένα.
Αναγκαστικά πέρασα από την αγορά με την ψαρομπόχα να έρχεται πάλι πότε πότε
Και από εκεί στο σταθμό όπου πήρα το επόμενο τρένο. Ήταν κάπου μισή ώρα περπάτημα, που μπορώ να πω ήταν ενδιαφέρουσα.
Από εκεί και πέρα δεν είχε κάτι πολύ ενδιαφέρον, δε μπορώ να θυμηθώ αν άλλαξα και σε τρίτο τρένο για να πάω στο χοστέλ, αλλά αν το έκανα ήταν από τον ίδιο σταθμό.
Η νύχτα με έπιασε στο δρόμο, όταν έφτασα πίσω στο χοστέλ ήταν ήδη αρκετά αργά. Παρόλο που είχα κουραστεί πολύ για άλλη μία φορά, ήμουν πολύ ευχαριστημένος για την επιλογή μου να το κάνω.
Την επόμενη μέρα θα την αφιέρωνα στο να κλείσω κάποιες εργασιακές υποχρεώσεις που είχαν μαζευτεί και στο να πάρω μία μεγάλη απόφαση. Θα συνέχιζα το ταξίδι ή όχι; Η βίζα μου σύντομα θα τελείωνε και έπρεπε να φύγω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από την χώρα.
Last edited:
gkalla
Member
Νομίζω ότι μιλάω εκ μέρος όλων. Μακάρι να συνέχισες.
poised
Member
- Μηνύματα
- 879
- Likes
- 6.551
Έχει ήδη τα tag των χωρών επάνω το νήμα οπότε δε χρειάζεται και μαγική σφαίρα - ευτυχώς συνέχισα
gkalla
Member
Μην χαλάς το σασπένς…Έχει ήδη τα tag των χωρών επάνω το νήμα οπότε δε χρειάζεται και μαγική σφαίρα - ευτυχώς συνέχισα
poised
Member
- Μηνύματα
- 879
- Likes
- 6.551
Εντάξει τώρα μη κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας σαν τις μπάντες που κρατάνε τα καλύτερα τραγούδια για το ανκόρ αλλά κάνουν πρώτα ότι θα κατέβουν από τη σκηνή για να πει ο κόσμος "κι άλλο κι άλλο"!Μην χαλάς το σασπένς…
gkalla
Member
Ε μα κι εμείς δεν «ξαφνιαζόμαστε» όταν ακούμε την τραγουδάρα στο ανκόρ;
Εκπομπές Travelstories
