LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.684
- Likes
- 9.027
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περιεχόμενα
Eνα λεωφορείο που έχει περισυλλέξει και από άλλα ξενοδοχεία και ξενώνες τουρίστες που επιθυμούν να ζήσουν μια διαφορετική βραδιά μακρυά από τη πόλη κάνει τη τελευταία στάση στο Radisson.Μπαίνουμε και οι 15 φασαριόζοι. Και το λεωφορείο ξεκινα για την κοιλάδα Advent στο Barentz camp .
Εδωσαν το όνομα του Ολλανδού εξερευνητή, έφτιαξαν μια πανομοιότυπη καλύβα με εκείνη που ο Barentz είχε ως κατοικία εκείνη την εποχή.. και τωρα η ξενάγηση σε αυτην ειναι μια αναλυση των εργαλείων που χρησιμοποιουσε , το πως ζούσε, πως ψαρευε πως κυνηγούσε..
Μας υποδέχτηκαν 3 κορίτσια με τα όπλα ανα χείρας. .υποτίθεται ότι οι οικοδεσπότες μας θα ήταν ντόπιοι αλλά η αρχηγός είναι μια πολωνέζα φοιτήτρια που βγάζει ένα έξτρα χαρτζιλίκι κάνοντας την ξεναγό – σερβιτόρα , η Μαρία με το μεγάλο οπλο στο ώμο και αυτή φοιτήτρια από Βέλγιο, που εχει το ρόλο του σεκιούριτι – φρουρού- συνοδού, η οποία το καλοκαίρι βρήκε στη κουζίνα της ένα νεαρό αρκουδάκι που είχε βγάλει τα τρόφιμα από το ψυγείο και έκανε τσιμπούσι και μέχρι να έλθει το ελικόπτερο( rescu) πέρασαν 2 ώρες…., η Μαρία και η συγκάτοικος έζησαν αλλα το αρκουδάκι δυστυχώς σκοτώθηκε... η τρίτη μια ξανθούλα Γερμανίδα επίσης φοιτήτρια που κάνει χρέη μάγειρα ..Στο κέντρο της τραπεζαρίας βρίσκεται το τζάκι , ένας μεγάλος στρογγυλός πάγκος και η φωτιά που πάνω σιγοβράζει η παραδοσιακή τοπική σούπα. .Και τα 3 κορίτσια ήλθαν για λίγο αλλα ξέχασαν να γυρίσουν στις πατρίδες τους ..
Μπαίνουμε στη καμπίνα -σάλα- εστιατόριο ..δεν είχαμε καταλάβει ότι θα παρακολουθούσαμε και μάθημα σε pp , εμεις είχαμε διάθεση χαβαλέ και αυτό κάναμε , ντράπηκαν ορισμένοι αλλα όλα ξεχάστηκαν με τις τσικουδιές . Η αρχή εγινε με το δικο τους akevitt , οντως δυνατό , νιώθεις τα σωθικά σου να λιώνουν.., μετα ήλθε το κρασάκι με τη σουπιτσα Bidos από τάρανδο, λαχανικά γλυκοπατάτα.. κάποιοι έφαγαν δυο και τρία πιάτα..ηλθε η σειρά του καφέ και του μπραουνι ως επιδόρπιο .και μετά τσικουδιά αμύγδαλα και φιστίκια…
Κάθε φορά που θέλαμε να βγούμε εξω να πάρουμε καθαρό αερα, να καπνίσουμε η να πάμε τουαλέτα η Μαρία μας συνόδευε με το οπλο..λες και αν η πεινασμένη αρκούδα εκανε ντου θα την εμπόδιζε η ξύλινη πορτούλα της καμπίνας για να μπει και να τα κάνει γης ρημαδιό και εμάς κιμά..Καμιά σιγουρια για τη σκοπευτική ικανότητα της Μαρίας, το όπλο ήταν πιο βαρύ και απο την ίδια..
Και κοίτα να δεις που απόψε ο ουρανός εχει καλυφτεί με σύννεφα και το σέλλας φαίνεται ελάχιστα και αδύναμο..
Επιστροφή στο ξενοδοχείο… και τι κάνουν οι μισοχορτατοι Έλληνες??μα φυσικα παραγγέλνουν πατάτες , πικάντικες κοτοφτερούγες μπυρες και πίτσες…ετσι.. το κρύο θέλει καλοπέραση..
Στο δωμάτιο συνειδητοποιούμε ότι το τέλος εφτασε και πρεπει να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες…
Δεν μας πιάνει υπνος..καθε τόσο βρίσκομαι στο παραθυρο και 3,46 αρχιζει πάλι ο χορός, φαίνεται να είναι αποκλειστικά αφιερωμένος στους άγρυπνους ταξιδιώτες, κάτι σαν ευχαριστήριο, σαν αποχαιρετιστήριο..
Το πρωι αφήνουμε τις αποσκευές στο χώρο φύλαξης και φεύγω για την τελευταία βόλτα.. κατεβαίνω προ το λιμάνι, ειχα δει μια γέφυρα και ήθελα να τη φωτογραφίσω ..,λιγα κλικ γιατί είναι η πρώτη φορά που η μπαταρία( δεν ειχα πάρει το σακιδιο μαζι μου )άδειασε γρήγορα και τα δάκτυλα μου πάγωσαν..
Είχαμε καιρό για μια ακόμη ζεστή σοκολάτα στο cafe Husky και τα τελευταία χάδια στο χασκυ
Κάνοντας βόλτες στο χωριό μέχρι να παει δυο και μιση που αναχωρούμε για το αεροδρόμιο..
Η Νορβιγκιαν μας φερνει Τρομσον και μετα Οσλο για την τελευταία διανυκτέρευση στο thon hotel… δεν είχαμε κουράγιο για επίσκεψη στη πόλη, ο κάθε ένας είναι κλεισμένος στις σκέψεις του , τις αναμνήσεις και καταμετρά τις εμπειρίες του.
Πίσω στην Αθήνα στις θερμοκρασίες που γνωρίζουμε. .τελευταία φωτο αφιερωμένη στο Αντώνη Συκάρη που οι ιστορίες του μας συνοδέψαν σε όλο το ταξιδι όπως και η Πόπη η γυναίκα του.. και μην εγκαταλείπουμε τα ονειρα μας λοιπον….
ΕΜ
Εδωσαν το όνομα του Ολλανδού εξερευνητή, έφτιαξαν μια πανομοιότυπη καλύβα με εκείνη που ο Barentz είχε ως κατοικία εκείνη την εποχή.. και τωρα η ξενάγηση σε αυτην ειναι μια αναλυση των εργαλείων που χρησιμοποιουσε , το πως ζούσε, πως ψαρευε πως κυνηγούσε..
Μας υποδέχτηκαν 3 κορίτσια με τα όπλα ανα χείρας. .υποτίθεται ότι οι οικοδεσπότες μας θα ήταν ντόπιοι αλλά η αρχηγός είναι μια πολωνέζα φοιτήτρια που βγάζει ένα έξτρα χαρτζιλίκι κάνοντας την ξεναγό – σερβιτόρα , η Μαρία με το μεγάλο οπλο στο ώμο και αυτή φοιτήτρια από Βέλγιο, που εχει το ρόλο του σεκιούριτι – φρουρού- συνοδού, η οποία το καλοκαίρι βρήκε στη κουζίνα της ένα νεαρό αρκουδάκι που είχε βγάλει τα τρόφιμα από το ψυγείο και έκανε τσιμπούσι και μέχρι να έλθει το ελικόπτερο( rescu) πέρασαν 2 ώρες…., η Μαρία και η συγκάτοικος έζησαν αλλα το αρκουδάκι δυστυχώς σκοτώθηκε... η τρίτη μια ξανθούλα Γερμανίδα επίσης φοιτήτρια που κάνει χρέη μάγειρα ..Στο κέντρο της τραπεζαρίας βρίσκεται το τζάκι , ένας μεγάλος στρογγυλός πάγκος και η φωτιά που πάνω σιγοβράζει η παραδοσιακή τοπική σούπα. .Και τα 3 κορίτσια ήλθαν για λίγο αλλα ξέχασαν να γυρίσουν στις πατρίδες τους ..
Μπαίνουμε στη καμπίνα -σάλα- εστιατόριο ..δεν είχαμε καταλάβει ότι θα παρακολουθούσαμε και μάθημα σε pp , εμεις είχαμε διάθεση χαβαλέ και αυτό κάναμε , ντράπηκαν ορισμένοι αλλα όλα ξεχάστηκαν με τις τσικουδιές . Η αρχή εγινε με το δικο τους akevitt , οντως δυνατό , νιώθεις τα σωθικά σου να λιώνουν.., μετα ήλθε το κρασάκι με τη σουπιτσα Bidos από τάρανδο, λαχανικά γλυκοπατάτα.. κάποιοι έφαγαν δυο και τρία πιάτα..ηλθε η σειρά του καφέ και του μπραουνι ως επιδόρπιο .και μετά τσικουδιά αμύγδαλα και φιστίκια…

Κάθε φορά που θέλαμε να βγούμε εξω να πάρουμε καθαρό αερα, να καπνίσουμε η να πάμε τουαλέτα η Μαρία μας συνόδευε με το οπλο..λες και αν η πεινασμένη αρκούδα εκανε ντου θα την εμπόδιζε η ξύλινη πορτούλα της καμπίνας για να μπει και να τα κάνει γης ρημαδιό και εμάς κιμά..Καμιά σιγουρια για τη σκοπευτική ικανότητα της Μαρίας, το όπλο ήταν πιο βαρύ και απο την ίδια..

Και κοίτα να δεις που απόψε ο ουρανός εχει καλυφτεί με σύννεφα και το σέλλας φαίνεται ελάχιστα και αδύναμο..
Επιστροφή στο ξενοδοχείο… και τι κάνουν οι μισοχορτατοι Έλληνες??μα φυσικα παραγγέλνουν πατάτες , πικάντικες κοτοφτερούγες μπυρες και πίτσες…ετσι.. το κρύο θέλει καλοπέραση..

Στο δωμάτιο συνειδητοποιούμε ότι το τέλος εφτασε και πρεπει να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες…
Δεν μας πιάνει υπνος..καθε τόσο βρίσκομαι στο παραθυρο και 3,46 αρχιζει πάλι ο χορός, φαίνεται να είναι αποκλειστικά αφιερωμένος στους άγρυπνους ταξιδιώτες, κάτι σαν ευχαριστήριο, σαν αποχαιρετιστήριο..
Το πρωι αφήνουμε τις αποσκευές στο χώρο φύλαξης και φεύγω για την τελευταία βόλτα.. κατεβαίνω προ το λιμάνι, ειχα δει μια γέφυρα και ήθελα να τη φωτογραφίσω ..,λιγα κλικ γιατί είναι η πρώτη φορά που η μπαταρία( δεν ειχα πάρει το σακιδιο μαζι μου )άδειασε γρήγορα και τα δάκτυλα μου πάγωσαν..



Είχαμε καιρό για μια ακόμη ζεστή σοκολάτα στο cafe Husky και τα τελευταία χάδια στο χασκυ
Κάνοντας βόλτες στο χωριό μέχρι να παει δυο και μιση που αναχωρούμε για το αεροδρόμιο..

Η Νορβιγκιαν μας φερνει Τρομσον και μετα Οσλο για την τελευταία διανυκτέρευση στο thon hotel… δεν είχαμε κουράγιο για επίσκεψη στη πόλη, ο κάθε ένας είναι κλεισμένος στις σκέψεις του , τις αναμνήσεις και καταμετρά τις εμπειρίες του.
Πίσω στην Αθήνα στις θερμοκρασίες που γνωρίζουμε. .τελευταία φωτο αφιερωμένη στο Αντώνη Συκάρη που οι ιστορίες του μας συνοδέψαν σε όλο το ταξιδι όπως και η Πόπη η γυναίκα του.. και μην εγκαταλείπουμε τα ονειρα μας λοιπον….

ΕΜ
Attachments
-
42 bytes Προβολές: 0
-
42 bytes Προβολές: 0
-
42 bytes Προβολές: 0
-
42 bytes Προβολές: 0