tripdreamer1975
Member
- Μηνύματα
- 862
- Likes
- 950
- Επόμενο Ταξίδι
- Κάπου μακριά
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λος Ρόκες
Θα ακολουθήσει μια μικρή αφήγηση για ένα γρήγορο weekend στην περιοχή της βορειοδυτικής Προβηγκίας στη Γαλλία και συγκεκριμένα στις περιοχές Vaucluse και Luberon.
Η εκδρομή μας ξεκινάει απόγευμα Παρασκευής από το αεροδρόμιο της Μασσαλίας. Μια ώρα περίπου οδήγηση μας φέρνει στην περιοχή του L’isle sur la Sorgue, σε ένα υπέροχο οικογενειακό Bed & Breakfast. Το διαλέξαμε λόγο σχετικά κεντρικού σημείου προς τις περιοχές που θέλαμε να επισκεφθούμε. Χωρίς χρόνο για χάσιμο, ξεκινάμε για το κέντρο της μικρής πόλης για την πρώτη απογευματινή προς βραδινή βόλτα και φυσικά για φαγητό.
Το L’Isle sur la Sorgue είναι αυτό που λέει το όνομά του, μια μικρή πόλη πάνω σε ένα ένα νησάκι στον ποταμό Sorgue. Το ποτάμι περικυκλώνει το ιστορικό του κέντρο. Πολλά κανάλια επίσης (μάλλον αρδευτικά) διασχίζουν την πόλη ενώ σε πολλά σημεία δημιουργούνται “πλατώματα” του νερού, νεροτριβές και μικρά φράγματα με νερόμυλους. Όλο αυτό δημιουργεί ένα όμορφο σκηνικό, μια αίσθηση διαρκούς κίνησης, και τον χαρακτηρισμό του ως Βενετία της Προβηγκίας (...ακόμη μία Βενετία). Παρότι σχεδόν μέσα στην τουριστική αιχμή, η συγκεκριμένη πόλη δεν έδειχνε “υπερφορτωμένη” από κόσμο αλλά απλά ζωντανή, χωρίς υπερβολές. Τα γραφικά εστιατόρια στις όχθες του Sorgue και των καναλιών είχαν όλα κόσμο αλλά και χώρο να καθήσεις, με πολλές επιλογές φαγητού. Το οποίο και απολαύσαμε μαζί με κρασί της περιοχής και μάλιστα σε τιμές πλέον καλύτερες από της πατρίδας μας (αχ…).
Λένε για το πρωινό πουλί που πιάνει… δεν θυμάμαι τι… και έτσι επιβιβαστήκαμε γρήγορα στο αμάξι για εξερεύνηση. Το πλάνο είχε τα γειτονικά χωριά αλλά και το κυνήγι της λεβάντας που αυτή την εποχή θα είχε ξεκινήσει να ανθίζει. Πρώτη μας στάση το πετρόχτιστο, αλλά ακόμη “εν υπνώσει” Cabrieres d’ Avignon. Όμορφο μικρό χωριό, με πολύ χαλαρούς ρυθμούς και έναν πύργο (ιδιωτικό) με τα τοίχη του να δεσπόζουν, περιτριγυρισμένο από ελαιόδεντρα. Χαρακτηριστικές εικόνες για την περιοχή όπως θα διαπιστώσουμε και στη συνέχεια.
Αφήνοντας δεξιά μας για λίγο αργότερα το περιβόητο Gordes, ανεβοκατεβήκαμε τους κοντινούς λόφους ώσπου αντικρύσαμε χωμένο μέσα στην κοιλάδα το Abbaye de Notre Dame de Senanque. H πανοραμική άποψη από ψηλά μας κέρδισε αμέσως αλλά κατεβαίνοντας στο επίπεδο της μονής, αντικρύσαμε τον ορισμό του Picture Perfect που λέμε και στο χωριό. Ναι, οι τέλεια στοιχισμένες σειρές από λεβάντες είχαν ξεκινήσει να ανθίζουν και το μωβ τους με φόντο το πέτρινο μοναστήρι έδιναν ένα σκηνικό υπέροχο και (φεύ) ινσταγκραμικό. Ευτυχώς τα μεγάλα πλήθη (όχι βέβαια αδικαιολόγητα) δεν είχαν αρχίσει να καταφθάνουν ακόμη και μπορέσαμε να περπατήσουμε ανάμεσα στις λεβάντες, να ρουφήξουμε εικόνες και αρώματα και να ζήσουμε για λίγο μέσα σε αυτόν τον πίνακα ζωγραφικής.
Το εσωτερικό του μοναστηριού καθαρό, περιποιημένο και υποβλητικό, μάλιστα με πολλά σημεία του υπό ανακαίνιση και με σύγχρονη Augmented Reality περιήγηση. Εντύπωση μας έκαναν τα μοντέρνα σχέδια των βιτρώ και ο υπέροχος εσωτερικός κήπος των μοναχών, οι οποίοι δεν εμφανίζονται καθόλου τις συγκεκριμένες ώρες που επιτρέπεται η επίσκεψη. (Extra Tip: τα σουβενίρ στο πωλητήριο της μονής ήταν κατά κανόνα σε καλύτερες τιμές από τα μαγαζιά της περιοχής).
Ένας ακόμη γύρος για φωτογραφίες γύρω από το μοναστήρι και τις λεβάντες και ο ανηφορικός δρόμος μας οδηγεί προς την Gordes. Η πρώτη εικόνα που αντικρύζεις από τον δρόμο απέναντι, είναι το χωριό σκαρφαλωμένο στον λόφο, με το κάστρο και την εκκλησία του στην κορυφή και τα σπίτια σε αναβαθμίδες να κυλούν σαν καταρράκτης στις πλαγιές του λόφου. Με βάση αυτή την εικόνα, δεν είναι τυχαίο που το Gordes θεωρείται ένα από τα ομορφότερα χωριά της χώρας. Οι βόλτες στα δροσερά καντούνια του χωριού απολαυστικές.
Κάθε κατηφόρα οδηγεί σε ένα σημείο ανοικτής θέας προς την κατάφυτη πεδιάδα από κάτω, (αλλά και στην αντίστοιχη ανηφόρα), κάθε σοκάκι και σε μια αστική έκπληξη. Τους μικρούς φούρνους/καφέ διαδέχονται ατελιέ και καλόγουστα μαγαζάκια με καλλιτεχνήματα. Χαρακτηριστικές του χωριού οι χειροποίητες πήλινες φιγούρες που αναπαριστούν αγροτικές σκηνές ή παλαιούς κατοίκους του. Φαντάζομαι το vibe θα είναι ακόμη καλύτερο το βραδάκι, αλλά εμείς έπειτα από ένα δροσιστικό ποτό στον ίσκιο του κάστρου προτιμήσαμε να απολαύσουμε άλλη μία φορά την θέα του χωριού από τους απέναντι λόφους και να προχωρήσουμε.
Λίγο έξω από το Gordes, βρίσκεται το Village des Bories. Πρόκειται για ένα ανακατασκευασμένο παραδοσιακό χωριό, χτισμένο όλο από πέτρα. Τα λιθόκτιστα σπίτια με τους χώρους για τα ζώα, οι δημόσιοι φούρνοι και τα αλώνια σε μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή πιο δύσκολη, με μια άγρια ομορφιά. Χαρακτηριστικό των κτισμάτων είναι πως όλες οι λίθινες θολωτές κατασκευές δεν έχουν κάποιο συνδετικό υλικό ή κονίαμα. Στο ενημερωτικό σημείωμα επίσης, τα προσωμοίαζαν με τα μιτάτα Κρήτης και Αιγαίου, με μέρη στα Πυρρηναία αλλά και το Αλμπερομπέλο της Πούλια. Γενικά, τόσο το χωριό, η διαδρομή από και προς αυτό αλλά και τα σύγχρονα κτίσματα της περιοχής, αποτελούν μια ωδή στην πέτρα και τον λιθοξόο.
Το σκηνικό αλλάζει δραματικά στο επόμενο χωριό το Roussillon. Η αγριάδα της πέτρας δίνει τη θέση της στη ζεστή ώχρα, ενώ στον ανηφορικό δρόμο προς το χωριό τα πεύκα και τα κυπαρίσια υπερισχύουν των ελαιόδενδρων. Εδώ το χωριό θυμίζει κάπως πιο Τοσκάνη, για ποικιλία. Όλα τα κτίσματα σε κοκκινωπά χρώματα, το ίδιο και ο ίδιος ο λόφος, από την ώχρα του οποίου άλλωστε έχει βαφτεί όλο το χωριό. Κι εδώ οι εικόνες είναι μαγικές, ο δε συνδυασμός της πολύ ζέστης με την απογευματινή ραστώνη μας οδηγεί άμεσα στην μικρή πλατεία του χωριού όπου υπερισχύει ένα δροσερό ρεύμα. Πού καλύτερα επομένως για ένα μακρύ απογευματινό διάλλειμμα με κρασάκι και τοπικούς μεζέδες.
Η βόλτα ανάμεσα στη φύση και την ιστορία, μας οδηγεί πρώτα στον απέναντι λόφο επάνω από τα παλιά “λατομεία” ώχρας για να απολαύσουμε το υπέροχο τοπίο. Πάλι πίσω στο χωριό, ανεβαίνουμε μέχρι την ψηλότερη εκκλησία στην κορυφή του λόφου, για να ατενίσουμε από εκεί όλες τις γύρω πεδιάδες με τους αμπελώνες και τα καλλιεργημένα με όλα τα καλά χωράφια.
Το βράδυ, μετά από μια δροσιστική βουτιά στην πισίνα του ξενώνα μας, μας ξαναβρίσκει για άλλη μια φορά στο L’Isle sur la Sorgue γιατί είχαμε αφήσει εκκρεμότητες, τόσο σε βόλτα όσο και στο υπέροχο φαγητό (και γλυκό βεβαίως βεβαίως…)
Έχοντας δει τόσες φορές τον ποταμό Sorgue, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε να αναζητήσουμε και τις πηγές του. Πρώτος προορισμός μας λοιπόν το Fontaine de Vaucluse. Πρόκειται για ένα γοητευτικό χωριό χτισμένο στους πρόποδες ενός απόκρημνου βράχου, εκεί όπου αναβλύζει η πιο δυνατή πηγή της Γαλλίας. Μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο, τα νερά της πηγής ξεπηδούν εντυπωσιακά από τα βάθη της γης και σχηματίζουν τον ποταμό Sorgue.
Το χωριό εμπνέει εδώ και αιώνες ποιητές και ταξιδιώτες — ανάμεσά τους και ο Πετράρχης, που έζησε εδώ και μάλιστα σχεδόν δίπλα στις πηγές. Με λιθόστρωτα δρομάκια, παλιούς νερόμυλους, εντυπωσιακές καμάρες υδραγωγείου και γραφικά μαγαζάκια, το Fontaine-de-Vaucluse είναι ένας ήρεμος, και δροσερός τόπος, όπου η φύση και η ιστορία σμίγουν αρμονικά.
Λίγα λεπτά ακόμη οδήγησης δυτικά, μέσα από καταπράσινα λιβάδια με καλλιέργειες και εντυπωσιακότατες σειρές με λεβάντες, ο επαρχιακός δρόμος μας φέρνει στην είσοδο της Αβινιόν. Και τί είσοδος… Κάτω από την πολυτραγουδισμένη γέφυρα (sur le pont d’ Avignon κλπ) και διαμέσου των μεσαιωνικών τειχών. Τα καλοδιατηρημένα τείχη, περικλείουν ακόμη την πόλη, κάποτε διάσημη για τους Πάπες, πλέον για τα φεστιβάλ της.
Η Αβινιόν είναι μια ζωντανή και γεμάτη χαρακτήρα πόλη στις όχθες του Ροδανού, με έντονη μεσαιωνική ατμόσφαιρα. Ξεχωρίζει για το εντυπωσιακό Παλάτι των Παπών και τη γνωστή γέφυρα του Αγίου Βενεζέ, αλλά και για τα στενά δρομάκια, τις πλατείες με καφέ και την καλλιτεχνική της αύρα. Το καλοκαίρι, το φεστιβάλ θεάτρου και τζαζ την κάνει ακόμα πιο ζωντανή. Όντας το είδος της πόλης που σε καλεί να χαθείς στα σοκάκια της, να καθίσεις σε μια σκιά με ένα ποτήρι κρασί και να νιώσεις τον ρυθμό της, εμείς, προτιμήσαμε να χρησιμοποιήσουμε το -βολικότατο για σύντομες περιηγήσεις - τουριστικό τρενάκι για να πάρουμε μια γερή δόση και τις πληροφορίες για αυτή την υπέροχη πόλη παρά να επισκεφτούμε το εσωτερικό των αξιοθέατων. Οι βόλτες στα σοκάκια ήταν υπέροχες, και μάλιστα Κυριακή με κλειστά τα περισσότερα μαγαζιά… και οικονομικές, οπότε βρέθηκε και ώρα για ένα υπέροχο χαλαρό γεύμα σε ένα μπιστρό σε μια σκιερή πλατεία κοντά στον ναό των Σελεστίνων.
Μακάρι να είχαμε περισσότερο χρόνο στην Αβινιόν, ακόμη και για 1-2 διανυκτερεύσεις, μας άρεσε σε όλους η ατμόσφαιρα της πόλης. Όμως δεν θα μπορούσαμε φυσικά να παραλείψουμε την φημισμένη ημιτελή γέφυρα. Πέντε λεπτά με το αυτοκίνητο, πάνω από τη σύγχρονη γέφυρα, βρισκόμαστε σε ένα νησάκι στο κέντρο του Ροδανού, γεμάτο πάρκα και πεζό/ποδήλατο/δρόμους. Εκεί, μπορείς να απολαύσεις τη βόλτα σου δίπλα στο ποτάμι, αγναντεύοντας το σκηνικό απέναντι.
Όλη η πόλη, με τους πύργους και τα καμπαναριά στο φόντο και σε πρώτο πλάνο η ημιτελής γέφυρα της Αβινιόν να δεσπόζει στα ήρεμα νερά. Πραγματικά, η καλύτερη αποχαιρετιστήρια carte postale από τη σύντομη αυτή εξόρμησή μας στην Προβηγκία.
Αναλυτικότερα στο video μας:
Πρακτικά θέματα:
- Πολύ βολική πτήση της Ryanair, Παρασκευή απόγευμα με επιστροφή Κυριακή βράδυ για το αεροδρόμιο της Μασσαλίας
- Ενοικίαση αυτοκινήτου από το αεροδρόμιο, όλα τα μέρη που επισκεφθήκαμε απέχουν max 50λ. από εκεί και 30λ. το ένα από το άλλο
- Κατάλυμα: Μείναμε στο εξαιρετικό (φιλόξενο και value) Le Clos des Vergers στην εξοχή του L'Isle sur la Sorgue.
- Όλα τα χωριά (και η Αβινιόν) που επισκεφθήκαμε έχουν εύκολα parking, λίγα μέτρα από το κέντρο και σε νορμάλ τιμές (το Gordes το μόνο πιο "τσιμπημένο")
- Γεύματα σε όλες τις περιπτώσεις σε τιμές κάτι λιγότερο από της Ελλάδας...
Η εκδρομή μας ξεκινάει απόγευμα Παρασκευής από το αεροδρόμιο της Μασσαλίας. Μια ώρα περίπου οδήγηση μας φέρνει στην περιοχή του L’isle sur la Sorgue, σε ένα υπέροχο οικογενειακό Bed & Breakfast. Το διαλέξαμε λόγο σχετικά κεντρικού σημείου προς τις περιοχές που θέλαμε να επισκεφθούμε. Χωρίς χρόνο για χάσιμο, ξεκινάμε για το κέντρο της μικρής πόλης για την πρώτη απογευματινή προς βραδινή βόλτα και φυσικά για φαγητό.
Το L’Isle sur la Sorgue είναι αυτό που λέει το όνομά του, μια μικρή πόλη πάνω σε ένα ένα νησάκι στον ποταμό Sorgue. Το ποτάμι περικυκλώνει το ιστορικό του κέντρο. Πολλά κανάλια επίσης (μάλλον αρδευτικά) διασχίζουν την πόλη ενώ σε πολλά σημεία δημιουργούνται “πλατώματα” του νερού, νεροτριβές και μικρά φράγματα με νερόμυλους. Όλο αυτό δημιουργεί ένα όμορφο σκηνικό, μια αίσθηση διαρκούς κίνησης, και τον χαρακτηρισμό του ως Βενετία της Προβηγκίας (...ακόμη μία Βενετία). Παρότι σχεδόν μέσα στην τουριστική αιχμή, η συγκεκριμένη πόλη δεν έδειχνε “υπερφορτωμένη” από κόσμο αλλά απλά ζωντανή, χωρίς υπερβολές. Τα γραφικά εστιατόρια στις όχθες του Sorgue και των καναλιών είχαν όλα κόσμο αλλά και χώρο να καθήσεις, με πολλές επιλογές φαγητού. Το οποίο και απολαύσαμε μαζί με κρασί της περιοχής και μάλιστα σε τιμές πλέον καλύτερες από της πατρίδας μας (αχ…).
Λένε για το πρωινό πουλί που πιάνει… δεν θυμάμαι τι… και έτσι επιβιβαστήκαμε γρήγορα στο αμάξι για εξερεύνηση. Το πλάνο είχε τα γειτονικά χωριά αλλά και το κυνήγι της λεβάντας που αυτή την εποχή θα είχε ξεκινήσει να ανθίζει. Πρώτη μας στάση το πετρόχτιστο, αλλά ακόμη “εν υπνώσει” Cabrieres d’ Avignon. Όμορφο μικρό χωριό, με πολύ χαλαρούς ρυθμούς και έναν πύργο (ιδιωτικό) με τα τοίχη του να δεσπόζουν, περιτριγυρισμένο από ελαιόδεντρα. Χαρακτηριστικές εικόνες για την περιοχή όπως θα διαπιστώσουμε και στη συνέχεια.
Αφήνοντας δεξιά μας για λίγο αργότερα το περιβόητο Gordes, ανεβοκατεβήκαμε τους κοντινούς λόφους ώσπου αντικρύσαμε χωμένο μέσα στην κοιλάδα το Abbaye de Notre Dame de Senanque. H πανοραμική άποψη από ψηλά μας κέρδισε αμέσως αλλά κατεβαίνοντας στο επίπεδο της μονής, αντικρύσαμε τον ορισμό του Picture Perfect που λέμε και στο χωριό. Ναι, οι τέλεια στοιχισμένες σειρές από λεβάντες είχαν ξεκινήσει να ανθίζουν και το μωβ τους με φόντο το πέτρινο μοναστήρι έδιναν ένα σκηνικό υπέροχο και (φεύ) ινσταγκραμικό. Ευτυχώς τα μεγάλα πλήθη (όχι βέβαια αδικαιολόγητα) δεν είχαν αρχίσει να καταφθάνουν ακόμη και μπορέσαμε να περπατήσουμε ανάμεσα στις λεβάντες, να ρουφήξουμε εικόνες και αρώματα και να ζήσουμε για λίγο μέσα σε αυτόν τον πίνακα ζωγραφικής.
Το εσωτερικό του μοναστηριού καθαρό, περιποιημένο και υποβλητικό, μάλιστα με πολλά σημεία του υπό ανακαίνιση και με σύγχρονη Augmented Reality περιήγηση. Εντύπωση μας έκαναν τα μοντέρνα σχέδια των βιτρώ και ο υπέροχος εσωτερικός κήπος των μοναχών, οι οποίοι δεν εμφανίζονται καθόλου τις συγκεκριμένες ώρες που επιτρέπεται η επίσκεψη. (Extra Tip: τα σουβενίρ στο πωλητήριο της μονής ήταν κατά κανόνα σε καλύτερες τιμές από τα μαγαζιά της περιοχής).
Ένας ακόμη γύρος για φωτογραφίες γύρω από το μοναστήρι και τις λεβάντες και ο ανηφορικός δρόμος μας οδηγεί προς την Gordes. Η πρώτη εικόνα που αντικρύζεις από τον δρόμο απέναντι, είναι το χωριό σκαρφαλωμένο στον λόφο, με το κάστρο και την εκκλησία του στην κορυφή και τα σπίτια σε αναβαθμίδες να κυλούν σαν καταρράκτης στις πλαγιές του λόφου. Με βάση αυτή την εικόνα, δεν είναι τυχαίο που το Gordes θεωρείται ένα από τα ομορφότερα χωριά της χώρας. Οι βόλτες στα δροσερά καντούνια του χωριού απολαυστικές.
Κάθε κατηφόρα οδηγεί σε ένα σημείο ανοικτής θέας προς την κατάφυτη πεδιάδα από κάτω, (αλλά και στην αντίστοιχη ανηφόρα), κάθε σοκάκι και σε μια αστική έκπληξη. Τους μικρούς φούρνους/καφέ διαδέχονται ατελιέ και καλόγουστα μαγαζάκια με καλλιτεχνήματα. Χαρακτηριστικές του χωριού οι χειροποίητες πήλινες φιγούρες που αναπαριστούν αγροτικές σκηνές ή παλαιούς κατοίκους του. Φαντάζομαι το vibe θα είναι ακόμη καλύτερο το βραδάκι, αλλά εμείς έπειτα από ένα δροσιστικό ποτό στον ίσκιο του κάστρου προτιμήσαμε να απολαύσουμε άλλη μία φορά την θέα του χωριού από τους απέναντι λόφους και να προχωρήσουμε.
Λίγο έξω από το Gordes, βρίσκεται το Village des Bories. Πρόκειται για ένα ανακατασκευασμένο παραδοσιακό χωριό, χτισμένο όλο από πέτρα. Τα λιθόκτιστα σπίτια με τους χώρους για τα ζώα, οι δημόσιοι φούρνοι και τα αλώνια σε μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή πιο δύσκολη, με μια άγρια ομορφιά. Χαρακτηριστικό των κτισμάτων είναι πως όλες οι λίθινες θολωτές κατασκευές δεν έχουν κάποιο συνδετικό υλικό ή κονίαμα. Στο ενημερωτικό σημείωμα επίσης, τα προσωμοίαζαν με τα μιτάτα Κρήτης και Αιγαίου, με μέρη στα Πυρρηναία αλλά και το Αλμπερομπέλο της Πούλια. Γενικά, τόσο το χωριό, η διαδρομή από και προς αυτό αλλά και τα σύγχρονα κτίσματα της περιοχής, αποτελούν μια ωδή στην πέτρα και τον λιθοξόο.
Το σκηνικό αλλάζει δραματικά στο επόμενο χωριό το Roussillon. Η αγριάδα της πέτρας δίνει τη θέση της στη ζεστή ώχρα, ενώ στον ανηφορικό δρόμο προς το χωριό τα πεύκα και τα κυπαρίσια υπερισχύουν των ελαιόδενδρων. Εδώ το χωριό θυμίζει κάπως πιο Τοσκάνη, για ποικιλία. Όλα τα κτίσματα σε κοκκινωπά χρώματα, το ίδιο και ο ίδιος ο λόφος, από την ώχρα του οποίου άλλωστε έχει βαφτεί όλο το χωριό. Κι εδώ οι εικόνες είναι μαγικές, ο δε συνδυασμός της πολύ ζέστης με την απογευματινή ραστώνη μας οδηγεί άμεσα στην μικρή πλατεία του χωριού όπου υπερισχύει ένα δροσερό ρεύμα. Πού καλύτερα επομένως για ένα μακρύ απογευματινό διάλλειμμα με κρασάκι και τοπικούς μεζέδες.
Η βόλτα ανάμεσα στη φύση και την ιστορία, μας οδηγεί πρώτα στον απέναντι λόφο επάνω από τα παλιά “λατομεία” ώχρας για να απολαύσουμε το υπέροχο τοπίο. Πάλι πίσω στο χωριό, ανεβαίνουμε μέχρι την ψηλότερη εκκλησία στην κορυφή του λόφου, για να ατενίσουμε από εκεί όλες τις γύρω πεδιάδες με τους αμπελώνες και τα καλλιεργημένα με όλα τα καλά χωράφια.
Το βράδυ, μετά από μια δροσιστική βουτιά στην πισίνα του ξενώνα μας, μας ξαναβρίσκει για άλλη μια φορά στο L’Isle sur la Sorgue γιατί είχαμε αφήσει εκκρεμότητες, τόσο σε βόλτα όσο και στο υπέροχο φαγητό (και γλυκό βεβαίως βεβαίως…)
Έχοντας δει τόσες φορές τον ποταμό Sorgue, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε να αναζητήσουμε και τις πηγές του. Πρώτος προορισμός μας λοιπόν το Fontaine de Vaucluse. Πρόκειται για ένα γοητευτικό χωριό χτισμένο στους πρόποδες ενός απόκρημνου βράχου, εκεί όπου αναβλύζει η πιο δυνατή πηγή της Γαλλίας. Μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο, τα νερά της πηγής ξεπηδούν εντυπωσιακά από τα βάθη της γης και σχηματίζουν τον ποταμό Sorgue.
Το χωριό εμπνέει εδώ και αιώνες ποιητές και ταξιδιώτες — ανάμεσά τους και ο Πετράρχης, που έζησε εδώ και μάλιστα σχεδόν δίπλα στις πηγές. Με λιθόστρωτα δρομάκια, παλιούς νερόμυλους, εντυπωσιακές καμάρες υδραγωγείου και γραφικά μαγαζάκια, το Fontaine-de-Vaucluse είναι ένας ήρεμος, και δροσερός τόπος, όπου η φύση και η ιστορία σμίγουν αρμονικά.
Λίγα λεπτά ακόμη οδήγησης δυτικά, μέσα από καταπράσινα λιβάδια με καλλιέργειες και εντυπωσιακότατες σειρές με λεβάντες, ο επαρχιακός δρόμος μας φέρνει στην είσοδο της Αβινιόν. Και τί είσοδος… Κάτω από την πολυτραγουδισμένη γέφυρα (sur le pont d’ Avignon κλπ) και διαμέσου των μεσαιωνικών τειχών. Τα καλοδιατηρημένα τείχη, περικλείουν ακόμη την πόλη, κάποτε διάσημη για τους Πάπες, πλέον για τα φεστιβάλ της.
Η Αβινιόν είναι μια ζωντανή και γεμάτη χαρακτήρα πόλη στις όχθες του Ροδανού, με έντονη μεσαιωνική ατμόσφαιρα. Ξεχωρίζει για το εντυπωσιακό Παλάτι των Παπών και τη γνωστή γέφυρα του Αγίου Βενεζέ, αλλά και για τα στενά δρομάκια, τις πλατείες με καφέ και την καλλιτεχνική της αύρα. Το καλοκαίρι, το φεστιβάλ θεάτρου και τζαζ την κάνει ακόμα πιο ζωντανή. Όντας το είδος της πόλης που σε καλεί να χαθείς στα σοκάκια της, να καθίσεις σε μια σκιά με ένα ποτήρι κρασί και να νιώσεις τον ρυθμό της, εμείς, προτιμήσαμε να χρησιμοποιήσουμε το -βολικότατο για σύντομες περιηγήσεις - τουριστικό τρενάκι για να πάρουμε μια γερή δόση και τις πληροφορίες για αυτή την υπέροχη πόλη παρά να επισκεφτούμε το εσωτερικό των αξιοθέατων. Οι βόλτες στα σοκάκια ήταν υπέροχες, και μάλιστα Κυριακή με κλειστά τα περισσότερα μαγαζιά… και οικονομικές, οπότε βρέθηκε και ώρα για ένα υπέροχο χαλαρό γεύμα σε ένα μπιστρό σε μια σκιερή πλατεία κοντά στον ναό των Σελεστίνων.
Μακάρι να είχαμε περισσότερο χρόνο στην Αβινιόν, ακόμη και για 1-2 διανυκτερεύσεις, μας άρεσε σε όλους η ατμόσφαιρα της πόλης. Όμως δεν θα μπορούσαμε φυσικά να παραλείψουμε την φημισμένη ημιτελή γέφυρα. Πέντε λεπτά με το αυτοκίνητο, πάνω από τη σύγχρονη γέφυρα, βρισκόμαστε σε ένα νησάκι στο κέντρο του Ροδανού, γεμάτο πάρκα και πεζό/ποδήλατο/δρόμους. Εκεί, μπορείς να απολαύσεις τη βόλτα σου δίπλα στο ποτάμι, αγναντεύοντας το σκηνικό απέναντι.
Όλη η πόλη, με τους πύργους και τα καμπαναριά στο φόντο και σε πρώτο πλάνο η ημιτελής γέφυρα της Αβινιόν να δεσπόζει στα ήρεμα νερά. Πραγματικά, η καλύτερη αποχαιρετιστήρια carte postale από τη σύντομη αυτή εξόρμησή μας στην Προβηγκία.
Αναλυτικότερα στο video μας:
Πρακτικά θέματα:
- Πολύ βολική πτήση της Ryanair, Παρασκευή απόγευμα με επιστροφή Κυριακή βράδυ για το αεροδρόμιο της Μασσαλίας
- Ενοικίαση αυτοκινήτου από το αεροδρόμιο, όλα τα μέρη που επισκεφθήκαμε απέχουν max 50λ. από εκεί και 30λ. το ένα από το άλλο
- Κατάλυμα: Μείναμε στο εξαιρετικό (φιλόξενο και value) Le Clos des Vergers στην εξοχή του L'Isle sur la Sorgue.
- Όλα τα χωριά (και η Αβινιόν) που επισκεφθήκαμε έχουν εύκολα parking, λίγα μέτρα από το κέντρο και σε νορμάλ τιμές (το Gordes το μόνο πιο "τσιμπημένο")
- Γεύματα σε όλες τις περιπτώσεις σε τιμές κάτι λιγότερο από της Ελλάδας...
Attachments
Last edited:
