Ομίχλη και νοσταλγία στον Ατλαντικό που με κάλεσε ξανά

[alma]

Ήθελα ν’αντισταθώ…πήγα σε άλλες χώρες,πόλεις,χωριά…Μα η Πορτογαλία με καλούσε, οι φωτογραφίες της χώρας μου δημιουργούσαν ένα μοναδικό αίσθημα.. Και πώς ν’αφήσω απ’έξω το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα που είναι τόσο κοντά; Πώς να μην αγγίξω έστω κ ελάχιστα τα χνάρια των προσκυνητών;Πώς να μην πάω κ στην πολυαγαπημένη Ισπανία;

Χειμώνας, βροχή, ομίχλη ταιριάζουν στον ισπανικό κ πορτογαλικό βορρά. Έτρεξα κ εγώ να βρω την ηρεμία στον Ατλαντικό που πάντα με γοήτευε !

 

[alma]

Στην Ισπανία δυστυχώς αφιερώσαμε λιγότερο χρόνο.Τόσα ταξίδια είχαμε κάνει παλιοτερα στη χώρα μα ποτέ δεν είχαμε πάει στην πανέμορφη Γαλικία. Περάσαμε από το Vigo, την Pontevedra μα κάναμε μόνο μια στάση για φαγητό.

Προορισμός το Santiago de Compostela πρωτεύουσα της αυτόνομης κοινότητας της Γαλικίας, γνωστό για τον Καθεδρικό ναό του. Θεωρείται ο τόπος ταφής του απόστολου Ιακώβου, μέγιστο προσκύνημα για καθολικούς. Με ματωμένα πόδια, προσκυνητές κάθε ηλικίας ψάχνουν την σωτηρία της ψυχής τους. Πολλοί εξαιρετικά νέοι-εμείς μόνο σε νέους πέσαμε. Μας είπαν πως πολλοί γίνονται κ ζευγάρια στο δρόμο, βρίσκοντας το άλλο τους μισό σε κάποιον με τον οποίο μοιράζονται τις ίδιες θρησκευτικές πεποιθήσεις. Με κρύο, βροχή κι ομίχλη ακόμα κ το Χειμώνα ακολουθούν το δρόμο…

Η ίδια η πόλη γραφική και γεμάτη ζωή…Χωρίς τις ορδές των τουριστών του θέρους. Στολισμένη γιορτινά, Χριστουγεννιάτικη...

 

[alma]

Η μικρούλα επαρχιακή Valença do Minho δεν είναι πολύ γνωστή στους Έλληνες ταξιδιώτες. Φωλιασμένη ανάμεσα σε Ισπανία κ Πορτογαλία, αυτή η γραφική πορτογαλική κωμόπολη είναι γνωστή για τα ποιοτικά βαμβακερά της(πετσέτες, σεντόνια κλπ). Μια όαση ανάμεσα στα φθηνά κινέζικα συνθετικά υφάσματα που έχουν κατακλύσει την Ευρώπη.

Έχει λίγα αξιοθέατα όπως το φρούριο (το οποίο καταστράφηκε πολλές φορές στο παρελθόν αφού του επιτέθηκαν από Άραβες μέχρι Γάλλοι).Έχει επίσης όμορφες εκκλησίες, γραφικά σοκάκια κ συμπαθητικά μικρά μαγαζάκια.

Α!Κ αδέσποτους γάτους που μοιάζουν λίγο ξινισμένοι κ δεν θέλουν χάδια- σε αντίθεση με τους αδέσποτους γατούληδες σε άλλες περιοχές της Πορτογαλίας.

Ήθελα να μέναμε κ άλλο όμως ήταν η τελευταία μέρα του 2023.Ο κόσμος ετοιμαζόταν για την αλλαγή χρονιάς, τα μαγαζιά έκλειναν κ εμείς επιστρέψαμε στη βάση μας στο Πόρτο. Ήταν η πρώτη φορά που κατά την αλλαγή του χρόνου…. κοιμόμασταν….Κουρασμένοι μα χορτασμένοι από εικόνες, βάλαμε ξυπνητήρι μας κανείς μας δεν είχε κουράγιο να συμμετέχει στους εορτασμούς…

 

[Iris_90]

Πανέμορφες λήψεις

 

[alma]

Κάποτε κέντρο του Πορτογαλικού βασιλείου η Κοΐμπρα ,γνωστή για το πανεπιστήμιο της με ιστορία αιώνων και με κτίρια-μνημεία Ουνέσκο αξίζει μια επίσκεψη.



Η Κοΐμπρα μελετά;



Ένα πορτογαλικό ρητό λέει πως η Κοΐμπρα μελετά,η Μπράγα προσεύχεται, το Πόρτο δουλεύει κ η Λισαβόνα διασκεδάζει.

Όταν πήγαμε εμείς πάντως η γνωστή πανεπιστημιούπολη Κοΐμπρα δεν μελετούσε. Αντιθέτως! Απλωνόταν ραχατερή κ ξεκουραζόταν από τα πάρτυ της προηγούμενης. Ήταν η 1η μέρα του 2024, το τρένο μας άφησε εκτός κέντρου, ταξί δεν υπήρχε κ κάτι λεωφορεία που ήταν έξω από το σταθμό ήταν άδεια χωρίς οδηγό. Μια οικογένεια πορτογάλων προσφέρθηκε να μας πάει στο κέντρο της πόλης.

Η πόλη σκαμμένη σε μεγάλο βαθμό λόγω έργων κ αρκετά βρώμικη, μην περιμένετε να είναι η πιο γραφική που θα δείτε. Ωστόσο σίγουρα έχει ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική,αξιοθέατα κ αξίζει η περαντζάδα δίπλα στον ποταμό Mondego.

Κι επειδή έχουμε κ μια παιδικότητα μέσα μας τρέξαμε βουρ για το θεματικό πάρκο Portugal dos Pequenitos.

Μινιατούρες σπιτιών,εκκλησιών κλπ όχι μόνο όλης της Πορτογαλίας,αλλά κ των πρώην αποικιών.

Το περπάτημα στο κέντρο της πόλης είχε κάτι που συναντάς συχνά στην Πορτογαλία. Φτώχια και παρακμή, συνδυασμένη με μια αύρα ξεφτισμένης μεγαλοπρέπειας…μια αυτοκρατορία που κατέρρευσε…

Aξίζει το ανέβασμα στα σκαλοπάτια της Άνω πόλης,το αγνάντεμα από την κορφή των λοφων

ή απλώς να κάνεις παρέα στους αδέσποτους γατούληδες…

Δυστυχώς δεν είχαμε φαγητό να του δώσουμε. Κ ζούσε σε σπιτάκι μεν, μες στη βρωμιά δε…Ακομα κ ο γάτος ίσως σε μια άλλη ζωή να ανήκε σε ξεπεσμένο αριστοκράτη…

Περπατήσαμε πολύ.Βγήκαμε εκτός ιστορικού κέντρου. Κ τελικά φάγαμε σε ένα μαγαζάκι που είχε μόνο ντόπιους κ έμοιαζε να έχει ξεπηδήσει από το παρελθόν…

Αυτά ακριβώς τα μέρη αγαπάμε..