vasiliss
Member
- Μηνύματα
- 984
- Likes
- 9.107
- Επόμενο Ταξίδι
- ;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ρωσία -Ισλανδία - Περού
Ημέρα 1η : ... συνέχεια
Έπειτα ξεκινήσαμε για τα σύνορα της Κρυσταλλοπηγής, όπου θα συναντούσαμε και τους υπόλοιπους.
Μπήκαμε στην Αλβανία και συζητήσαμε για το αν θα κάναμε την παράκαμψη για την Dardhe ή αν θα πηγαίναμε απευθείας στην Κορυτσά. Αποφασίσαμε να κάνουμε ένα σύντομο πέρασμα από τη Dardhe και στρίψαμε στη Βίγλιστα, ακολουθώντας τον δρόμο που περνά μέσα από πολλά μικρά χωριά. Στο βάθος τα βουνά είχαν ακόμη χιόνια. Εκεί αντικρίσαμε σκηνές που μας έφεραν αναμνήσεις κάποιων δεαετιών πίσω.
Ψάχνοντας τους χάρτες της Google θεώρησα ότι ο δρόμος ήταν βατός έως το χωριό της Dardhe και έτσι φαινόταν για τα πρώτα χιλιόμετρα. Όταν όμως προσπεράσαμε το χωριό Miras, ο δρόμος έγινε τραγικά χωμάτινος. Σταματήσαμε, πήραμε με δυσκολία αντικρουόμενες πληροφορίες για τα επόμενα 10 χιλιόμετρα που μας απέμεναν, όπου στην αρχή μας είπαν ότι ο δρόμος ήταν άσχημος, ενώ μετά μας πρότειναν να τους ακολουθήσουμε και ότι δεν είναι και τόσο χάλια.
Έτσι αποφασίσαμε να μην το ρισκάρουμε και πήραμε τον δρόμο από όπου ήρθαμε, κατευθυνόμενοι προς την Κορυτσά. Η Dardhe έμεινε με ερωτηματικό για την επόμενη ημέρα.
Από την Κορυτσά δεν είχα υψηλές προσδοκίες και είχε μπει στο πλάνο σαν ένας οικονομικός τόπος διαμονής. Οι πρώτες όμως εικόνες που αντικρίσαμε από το αυτοκίνητο δεν ήταν καθόλου αποθαρρυντικές.
Το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει ήταν στην αρχή της Bulevardi Republika πολύ κοντά στον ορθόδοξο καθεδρικό ναό.
Γρήγορα λοιπόν αφού τακτοποιηθήκαμε, κατηφορίσαμε την δεντροφυτεμένη λεωφόρο,
περάσαμε από τον ορθόδοξο ναό,
στρίψαμε στον όμορφο πεζόδρομο Shën Gjergji με τις καφετέριες, το πρώτο σχολείο της Αλβανίας,
μερικά όμορφα παλιά κτίρια του περασμένου αιώνα, αλλά και κάποια πιο σύγχρονα.
Στο τέλος του πεζόδρομου υπάρχει το θέατρο, η δημοτική βιβλιοθήκη, αλλά και ο red tower από όπου με 50 lek ή μισό ευρώ μπορείς να δεις πανοραμικά μεγάλο κομμάτι της πόλης, αλλά εκείνη την ώρα ήταν κλειστός.
Έπειτα συνεχίσαμε προς το παλιό παζάρι, όπου αρκετά παλιά κτίρια έχουν αναπαλαιωθεί και λειτουργούν ως καφετέριες, εστιατόρια και μπαρ.
Με κέντρο την μικρή πλατεία ξεκινούν μικροί πλακόστρωτοι δρόμοι, η ζωή όλη όμως περιστρέφεται γύρω από την πλατεία. Φαντάζομαι ότι το καλοκαίρι εδώ θα υπάρχει πολλή ζωή.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ο τρόπος που είχαν επιλέξει να ζεσταίνουν τους πελάτες που κάθονταν στον εξωτερικό χώρο. Κουβέρτες και μικρά μαγκάλια με αναμμένα ξύλα δίπλα από τα τραπέζια, με το ανάλογο σύννεφο καπνού να περιβάλλει τους πελάτες.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας προς τον πύργο του ρολογιού και το τζαμί Iliaz Bej Mirahori που βρίσκεται δίπλα. Εκείνη την ώρα έκαναν την βραδινή τους προσευχή, οπότε δεν μπορέσαμε να μπούμε μέσα.
Η πείνα είχε χτυπήσει κόκκινο, οπότε ανηφορίσαμε προς το διαμέρισμα για να πάμε για φαγητό.
Στο τραπέζι είχαν πέσει τρεις προτάσεις. Η κουμπάρα είχε διαβάσει για το εστιατόριο Antoneta στο χωριό Boboshticë, ο σπιτονοικοκύρης μας μας πρότεινε το Vila Melko στο ίδιο χωριό ως καλύτερο και εγώ πρότεινα το εστιατόριο Birra Korça που είχε προτείνει πέρυσι το μέλος @martha_ab. Τελικά επικράτησε η Antoneta.
Το χωριό ήταν περίπου 15 λεπτά μακριά. Στο εστιατόριο ήμασταν σχεδόν μόνοι μας και καθίσαμε δίπλα στο αναμμένο τζάκι, καθώς το κρύο ήταν τσουχτερό. Πέρα από τις λεπτές πίτες με σπανάκι και τυρί ή κρεμμύδι και ντομάτα, τα υπόλοιπα φαγητά δεν μας φάνηκαν τόσο εξαιρετικά, ενώ οι τιμές ήταν σχεδόν σε επίπεδα Ελλάδας.
Έτσι επιστρέφοντας στο διαμέρισμα και αφού τελικά δεν πήγαμε για μια δεύτερη μπύρα Korça στο ανάλογο μαγαζί, τελειώσαμε την πρώτη μέρα του ταξιδιού μας.
Έπειτα ξεκινήσαμε για τα σύνορα της Κρυσταλλοπηγής, όπου θα συναντούσαμε και τους υπόλοιπους.
Μπήκαμε στην Αλβανία και συζητήσαμε για το αν θα κάναμε την παράκαμψη για την Dardhe ή αν θα πηγαίναμε απευθείας στην Κορυτσά. Αποφασίσαμε να κάνουμε ένα σύντομο πέρασμα από τη Dardhe και στρίψαμε στη Βίγλιστα, ακολουθώντας τον δρόμο που περνά μέσα από πολλά μικρά χωριά. Στο βάθος τα βουνά είχαν ακόμη χιόνια. Εκεί αντικρίσαμε σκηνές που μας έφεραν αναμνήσεις κάποιων δεαετιών πίσω.
Ψάχνοντας τους χάρτες της Google θεώρησα ότι ο δρόμος ήταν βατός έως το χωριό της Dardhe και έτσι φαινόταν για τα πρώτα χιλιόμετρα. Όταν όμως προσπεράσαμε το χωριό Miras, ο δρόμος έγινε τραγικά χωμάτινος. Σταματήσαμε, πήραμε με δυσκολία αντικρουόμενες πληροφορίες για τα επόμενα 10 χιλιόμετρα που μας απέμεναν, όπου στην αρχή μας είπαν ότι ο δρόμος ήταν άσχημος, ενώ μετά μας πρότειναν να τους ακολουθήσουμε και ότι δεν είναι και τόσο χάλια.
Έτσι αποφασίσαμε να μην το ρισκάρουμε και πήραμε τον δρόμο από όπου ήρθαμε, κατευθυνόμενοι προς την Κορυτσά. Η Dardhe έμεινε με ερωτηματικό για την επόμενη ημέρα.
Από την Κορυτσά δεν είχα υψηλές προσδοκίες και είχε μπει στο πλάνο σαν ένας οικονομικός τόπος διαμονής. Οι πρώτες όμως εικόνες που αντικρίσαμε από το αυτοκίνητο δεν ήταν καθόλου αποθαρρυντικές.
Το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει ήταν στην αρχή της Bulevardi Republika πολύ κοντά στον ορθόδοξο καθεδρικό ναό.
Γρήγορα λοιπόν αφού τακτοποιηθήκαμε, κατηφορίσαμε την δεντροφυτεμένη λεωφόρο,
περάσαμε από τον ορθόδοξο ναό,
στρίψαμε στον όμορφο πεζόδρομο Shën Gjergji με τις καφετέριες, το πρώτο σχολείο της Αλβανίας,
μερικά όμορφα παλιά κτίρια του περασμένου αιώνα, αλλά και κάποια πιο σύγχρονα.
Στο τέλος του πεζόδρομου υπάρχει το θέατρο, η δημοτική βιβλιοθήκη, αλλά και ο red tower από όπου με 50 lek ή μισό ευρώ μπορείς να δεις πανοραμικά μεγάλο κομμάτι της πόλης, αλλά εκείνη την ώρα ήταν κλειστός.
Έπειτα συνεχίσαμε προς το παλιό παζάρι, όπου αρκετά παλιά κτίρια έχουν αναπαλαιωθεί και λειτουργούν ως καφετέριες, εστιατόρια και μπαρ.
Με κέντρο την μικρή πλατεία ξεκινούν μικροί πλακόστρωτοι δρόμοι, η ζωή όλη όμως περιστρέφεται γύρω από την πλατεία. Φαντάζομαι ότι το καλοκαίρι εδώ θα υπάρχει πολλή ζωή.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ο τρόπος που είχαν επιλέξει να ζεσταίνουν τους πελάτες που κάθονταν στον εξωτερικό χώρο. Κουβέρτες και μικρά μαγκάλια με αναμμένα ξύλα δίπλα από τα τραπέζια, με το ανάλογο σύννεφο καπνού να περιβάλλει τους πελάτες.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας προς τον πύργο του ρολογιού και το τζαμί Iliaz Bej Mirahori που βρίσκεται δίπλα. Εκείνη την ώρα έκαναν την βραδινή τους προσευχή, οπότε δεν μπορέσαμε να μπούμε μέσα.
Η πείνα είχε χτυπήσει κόκκινο, οπότε ανηφορίσαμε προς το διαμέρισμα για να πάμε για φαγητό.
Στο τραπέζι είχαν πέσει τρεις προτάσεις. Η κουμπάρα είχε διαβάσει για το εστιατόριο Antoneta στο χωριό Boboshticë, ο σπιτονοικοκύρης μας μας πρότεινε το Vila Melko στο ίδιο χωριό ως καλύτερο και εγώ πρότεινα το εστιατόριο Birra Korça που είχε προτείνει πέρυσι το μέλος @martha_ab. Τελικά επικράτησε η Antoneta.
Το χωριό ήταν περίπου 15 λεπτά μακριά. Στο εστιατόριο ήμασταν σχεδόν μόνοι μας και καθίσαμε δίπλα στο αναμμένο τζάκι, καθώς το κρύο ήταν τσουχτερό. Πέρα από τις λεπτές πίτες με σπανάκι και τυρί ή κρεμμύδι και ντομάτα, τα υπόλοιπα φαγητά δεν μας φάνηκαν τόσο εξαιρετικά, ενώ οι τιμές ήταν σχεδόν σε επίπεδα Ελλάδας.
Έτσι επιστρέφοντας στο διαμέρισμα και αφού τελικά δεν πήγαμε για μια δεύτερη μπύρα Korça στο ανάλογο μαγαζί, τελειώσαμε την πρώτη μέρα του ταξιδιού μας.
Attachments
Last edited:
