Αλβανία Π.Γ.Δ.Μ. Ο γύρος των Πρεσπών σε ... 4 ημέρες. (Άνοιξη 2019)

[vasiliss]

Ημέρα 3η: Bitola - Νυμφαίο - Ψαράδες

Είπαμε να δώσουμε και μία δεύτερη ευκαιρία στην πόλη και να περπατήσουμε στην πόλη εκτός του κύριου πεζόδρομου.
Ξεκινάμε λοιπόν νωρίς - νωρίς από τον άγιο Δημήτριο που είναι δίπλα μας,

τον πύργο του ρολογιού,

το Yeni τζαμί και το Ishak Chelebi τζαμί που και τα δύο είναι κλειστά,

το αποκαρδιωτικά εγκαταλειμμένο Μπεζεστένι,

και την παλιά αγορά στην άκρη της οποίας βρίσκεται η λαϊκή αγορά.

Επιστρέφουμε στον πεζόδρομο Shirok sokak για τα τελευταία ψώνια,

και τελικά μαζευόμαστε και αναχωρούμε για Ελλάδα.

Δεν είχα υπολογίσει πόσο κοντά στα σύνορα είναι η πόλη και έτσι φτάσαμε χωρίς να το καταλάβουμε και να βάλουμε καύσιμα στα αυτοκίνητα.

Ο επόμενος στόχος μας είναι το καταφύγιο της αρκούδας, ο γνωστός Αρκτούρος λίγο έξω από το Νυμφαίο.
Δυστυχώς εμπιστευόμαστε τους χάρτες της Google που μας οδηγούν εκεί από το χωριό Φλάμπουρο, (αρκετά όμορφο παρεμπιπτόντως), όπου όμως διαπιστώνουμε ότι ο δρόμος για το καταφύγιο είναι χωματόδρομος. Δεν το ρισκάρουμε να συνεχίσουμε, οπότε επιστρέφουμε πίσω και χάνουμε πολύτιμο χρόνο που θα μας στοιχίσει αυτό αργότερα.

Αφήνουμε τα αυτοκίνητα στο Νυμφαίο (ο περιφερειακός δρόμος είναι κλειστός) και παίρνουμε το μονοπάτι για το καταφύγιο (περίπου 15 λεπτά)

Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ είναι μία αστική, μη κυβερνητική και μη κερδοσκοπική, περιβαλλοντική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1992 κι έχει ως στόχο την προστασία της άγριας πανίδας και του φυσικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Αφορμή της ίδρυσής του ήταν η ανάγκη εύρεσης άμεσης λύσης στο τότε διαρκώς αυξανόμενο πρόβλημα της αιχμαλωσίας αρκούδων αλλά και λύκων.

Προσπερνάμε το κέντρο ενημέρωσης που βρίσκεται στην παλιά Νίκειο σχολή

και με βήμα ταχύ ακολουθούμε τα παιδιά που βιάζονται να φτάσουν και σχεδόν τρέχουν.

Το εισιτήριο είναι στα 6€ για τους μεγάλους και 4€ για τα παιδιά μέχρι τα 12, έχει διάρκεια μία εβδομάδα και με αυτό μπορεί κανείς να επισκεφτεί επίσης, το κέντρο ενημέρωσης στο Νυμφαίο και το καταφύγιο του λύκου που βρίσκεται περίπου μισή ώρα από εκεί στο χωριό Αγραπιδιές. Η ξενάγηση γίνεται κάθε μία ώρα.
Πρώτα γίνεται μία μικρή ενημέρωση για τη λειτουργία του Αρκτούρου και τα ζώα που φιλοξενούνται και έπειτα περπατάς σε μία μικρή περιφραγμένη διαδρομή όπου μπορείς να δεις κυρίως τα νεότερα ζώα.

Ο μικρός Μανώλης (θαρρώ) είχε σκαρφαλώσει στο δέντρο και με άνεση ακροβάτη - παρά τα κιλά του - απολάμβανε να φρέσκα φύλλα που είχαν μόλις φυτρώσει.




Οι αρκούδες είναι μοναχικά ζώα, οπότε είναι χωρισμένα σε ξεχωριστούς χώρους, ανάλογα με τον χαρακτήρα του το καθένα. Η ενημέρωση και η ξενάγηση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, αν και τα παιδιά μας απογοητεύτηκαν λίγο, γιατί περίμεναν ότι θα δουν πάρα πολλές αρκούδες και όχι μόνο 3-4. Οπότε τώρα που έμαθαν ότι το καταφύγιο του λύκου ήταν σχετικά κοντά, πήραν σχεδόν τρέχοντας τον δρόμο της επιστροφής για να προλάβουμε.

Στο κέντρο ενημέρωσης όμως μας είπαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να προλάβουμε την ξενάγηση, έτσι καθίσαμε εκεί για να ακούσουμε όσα ενδιαφέροντα είχαν να πουν για την αρκούδα.

Μετά από μία μικρή βόλτα στο χωριό,

αργά το απόγευμα βάλαμε πλώρη για τον τελευταίο προορισμό της ημέρας, το χωριό Ψαράδες στη Μεγάλη Πρέσπα, όπου και θα διανυκτερεύαμε.

Αφού τακτοποιηθήκαμε στον ξενώνα μας, βγήκαμε μία μικρή βόλτα για να απολαύσουμε τη δύση του ήλιου πίσω από τα βουνά της Αλβανίας.

Οι αγελάδες μόνες τους σιγά σιγά επέστρεφαν από τη βοσκή στο μαντρί τους

κι εμείς μετά από μια μεγάλη βόλτα δίπλα στη λίμνη,

ψάξαμε να βρούμε τον αδερφό του ιδιοκτήτη του ξενώνα μας, για να κανονίσουμε την αυριανή επίσκεψη στα ασκηταριά της λίμνης.

Επειδή το χωριό έχει κυρίως ημερήσιο τουρισμό, τα περισσότερα μαγαζιά σιγά σιγά έκλειναν κι εμείς βρεθήκαμε στη μία από τις δύο ανοιχτές ταβέρνες, τη Συντροφιά.
Τώρα για το φαγητό στη Συντροφιά τι να πω, μόνο μια λέξη: εξαιρετικό. Νόστιμα πιάτα με ντόπια προϊόντα, μεγάλες μερίδες και καλές τιμές. Ήταν το καλύτερο εστιατόριο στο οποίο φάγαμε αυτές τις ημέρες.

Έτσι μετά από ένα γλυκό και μια μικρή νυχτερινή βόλτα, επιστρέψαμε στα δωμάτιά μας για να κάνουμε την τελευταία διανυκτέρευση του ταξιδιού μας.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[underwater]

Η Οχρίδα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, όπως και οι υπέροχες Πρέσπες, στις οποίες έκανα μια μονοήμερη από Θεσσαλονίκη πριν ενάμιση μήνα και ενθουσιάστηκα! Περιμένω με ενδιαφέρον να δω πώς βιώσατε και εσείς αυτά τα όμορφα μέρη, όπως και την Καστοριά, στην οποία δεν έχω ακόμα αξιωθεί να πάω.

 

[vasiliss]

Μόλις τώρα συνειδητοποίησα ότι περάσαμε και από τις 4 λίμνες της ευρύτερης περιοχής. Οπότε ο τίτλος της ιστορίας θα μπορούσε να είναι " Τέσσερις λίμνες σε 4 ημέρες".
Λίμνες και ποτάμια είναι από τα αγαπημένα μου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτές που μας έκλεψαν την καρδιά όμως είναι οι Πρέσπες.

 

[mariath]

Κάναμε μόνο ένα μικρό κομμάτι της διαδρομής σας, το ελληνικό τμήμα των Πρεσπών και τη λίμνη της Καστοριάς, σε ένα τριήμερο πάνω κάτω τις ίδιες μέρες με σας. Είδα ενδιαφέρουσες φωτογραφίες και περιμένω και την αφήγησή σου!

 

[vasiliss]

Κάναμε μόνο ένα μικρό κομμάτι της διαδρομής σας, το ελληνικό τμήμα των Πρεσπών και τη λίμνη της Καστοριάς, σε ένα τριήμερο πάνω κάτω τις ίδιες μέρες με σας. Είδα ενδιαφέρουσες φωτογραφίες και περιμένω και την αφήγησή σου!

Ναι το διαπίστωσα από το θέμα με τις live φωτογραφίες ότι ήσουν στους Ψαράδες μια ημέρα μετά από εμάς.
Όπως έγραψα και στην εισαγωγή, αν και πολύ θα το θέλαμε, το μη ελληνικό τμήμα των Πρεσπών δεν το είδαμε, γιατί είχαμε θέσει άλλους στόχους. Ίσως μια άλλη φορά.
Ελπίζω το βράδυ να ανεβάσω την πρώτη ημέρα.

 

[vasiliss]

Ημέρα 1η :Δισπηλιό - Καστοριά - Κορυτσά.

Η ημέρα αυτή είχε κυρίως πολλά χιλιόμετρα, αφού από την Πελοπόννησο, έπρεπε να φτάσουμε στα βόρεια σύνορα της χώρας μας.

Η Καστοριά ήταν με ερωτηματικό στον σχεδιασμό του ταξιδιού, αφού την είχαμε δει αρκετές φορές παλιότερα και σχεδίαζα να την αφήσω για την τελευταία ημέρα μας, εάν μας έμενε χρόνος. Όμως ένα πρόβλημα στο αυτοκίνητο της άλλης οικογένειας, που έπρεπε να λυθεί εκείνο το πρωί, μας οδήγησε να κάνουμε μόνοι μας μία παράκαμψη λίγων ωρών την πρώτη ημέρα.
Έτσι λίγο πριν το μεσημέρι, κάναμε την πρώτη μας στάση στο Δισπηλιό.

Το Δισπηλιό το είχαμε επισκεφτεί πάλι όταν τα παιδιά μας ήταν μικρούτσικα κι έτσι είπαμε να το δουν πάλι τώρα που είναι μεγαλύτερα και θα μπορούσαν να αντιληφθούν τη σημασία του.

Ο προϊστορικός λιμναίος οικισμός στο Δισπηλιό απέχει μόλις 8 χλμ από την Καστοριά και βρίσκεται στη νότια όχθη της Ορεστιάδας λίμνης. Στο αρχαιολογικό πάρκο έχει δημιουργηθεί μία πιστή αναπαράσταση ενός προϊστορικού λιμναίου οικισμού με οκτώ φυσικού μεγέθους καλύβες, κάποιες εκ των οποίων είναι στηριγμένες πάνω σε πασσάλους, ενώ άλλες βρίσκονται στις όχθες της λίμνης.

Ο επισκέπτης που διαβαίνει την πύλη του πάρκου έχει μπροστά του μία εικόνα της ζωής την νεολιθική εποχή σε πραγματικές διαστάσεις όπως αυτή ήταν 7.500 χρόνια πίσω.
Οι καλύβες είναι σε διάφορα στάδια κατασκευής, ώστε να αντιληφθεί ο επισκέπτης πως αυτές χτίζονταν.

Μέσα στις κατοικίες αυτού του οικισμού έχουν τοποθετηθεί αντικείμενα καθημερινής χρήσης, πιστά αντίγραφα των ευρημάτων που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια των ανασκαφών.
Ανάμεσα στα σπουδαία αντικείμενα που ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι ξεχωρίζουν οστέινες φλογέρες που μαρτυρούν ότι ο προϊστορικός άνθρωπος γνώριζε μουσική αλλά και μια ξύλινη πινακίδα με εγχάρακτα γραμμικά στοιχεία, η οποία χρονολογείται στο 5260 π.Χ. και δεν αποκλείεται να αποτελεί μια πρώιμη μορφή γραπτού λόγου.

Στον παραλίμνιο οικισμό του Δισπηλιού υπολογίζεται ότι ζούσαν περίπου 3.000 άτομα σε μία καλά οργανωμένη κοινωνία. Αποθήκευαν την τροφή τους, είχαν κατοικίδια ζώα, ψάρευαν και κατασκεύαζαν εργαλεία και είδη καθημερινής χρήσης, γνώριζαν μουσική και ίσως γραφή.

Το αρχαιολογικό πάρκο είναι δημοτική επιχείρηση, το εισιτήριο είναι στα 4€ για τους μεγάλους και 1€ για τα παιδιά και περιλαμβάνεται ξενάγηση στο χώρο.

Το πρόβλημα στο αυτοκίνητο της κουμπάρας είχε λυθεί, ήταν καθ’ οδόν, και σε μία ώρα θα βρισκόταν κοντά στην Καστοριά, οπότε στο λίγο χρόνο που μας απέμενε, επιλέξαμε να πιούμε ένα καφέ στην περιοχή του Προφήτη Ηλία, από όπου μπορείς να θαυμάσεις τη θέα από ψηλά, προς τη λίμνη και την πόλη της Καστοριάς.

 

[vasiliss]

Ημέρα 1η : ... συνέχεια

Έπειτα ξεκινήσαμε για τα σύνορα της Κρυσταλλοπηγής, όπου θα συναντούσαμε και τους υπόλοιπους.

Μπήκαμε στην Αλβανία και συζητήσαμε για το αν θα κάναμε την παράκαμψη για την Dardhe ή αν θα πηγαίναμε απευθείας στην Κορυτσά. Αποφασίσαμε να κάνουμε ένα σύντομο πέρασμα από τη Dardhe και στρίψαμε στη Βίγλιστα, ακολουθώντας τον δρόμο που περνά μέσα από πολλά μικρά χωριά. Στο βάθος τα βουνά είχαν ακόμη χιόνια. Εκεί αντικρίσαμε σκηνές που μας έφεραν αναμνήσεις κάποιων δεαετιών πίσω.

Ψάχνοντας τους χάρτες της Google θεώρησα ότι ο δρόμος ήταν βατός έως το χωριό της Dardhe και έτσι φαινόταν για τα πρώτα χιλιόμετρα. Όταν όμως προσπεράσαμε το χωριό Miras, ο δρόμος έγινε τραγικά χωμάτινος. Σταματήσαμε, πήραμε με δυσκολία αντικρουόμενες πληροφορίες για τα επόμενα 10 χιλιόμετρα που μας απέμεναν, όπου στην αρχή μας είπαν ότι ο δρόμος ήταν άσχημος, ενώ μετά μας πρότειναν να τους ακολουθήσουμε και ότι δεν είναι και τόσο χάλια.

Έτσι αποφασίσαμε να μην το ρισκάρουμε και πήραμε τον δρόμο από όπου ήρθαμε, κατευθυνόμενοι προς την Κορυτσά. Η Dardhe έμεινε με ερωτηματικό για την επόμενη ημέρα.

Από την Κορυτσά δεν είχα υψηλές προσδοκίες και είχε μπει στο πλάνο σαν ένας οικονομικός τόπος διαμονής. Οι πρώτες όμως εικόνες που αντικρίσαμε από το αυτοκίνητο δεν ήταν καθόλου αποθαρρυντικές.
Το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει ήταν στην αρχή της Bulevardi Republika πολύ κοντά στον ορθόδοξο καθεδρικό ναό.
Γρήγορα λοιπόν αφού τακτοποιηθήκαμε, κατηφορίσαμε την δεντροφυτεμένη λεωφόρο,

περάσαμε από τον ορθόδοξο ναό,

στρίψαμε στον όμορφο πεζόδρομο Shën Gjergji με τις καφετέριες, το πρώτο σχολείο της Αλβανίας,

μερικά όμορφα παλιά κτίρια του περασμένου αιώνα, αλλά και κάποια πιο σύγχρονα.

Στο τέλος του πεζόδρομου υπάρχει το θέατρο, η δημοτική βιβλιοθήκη, αλλά και ο red tower από όπου με 50 lek ή μισό ευρώ μπορείς να δεις πανοραμικά μεγάλο κομμάτι της πόλης, αλλά εκείνη την ώρα ήταν κλειστός.

Έπειτα συνεχίσαμε προς το παλιό παζάρι, όπου αρκετά παλιά κτίρια έχουν αναπαλαιωθεί και λειτουργούν ως καφετέριες, εστιατόρια και μπαρ.
Με κέντρο την μικρή πλατεία ξεκινούν μικροί πλακόστρωτοι δρόμοι, η ζωή όλη όμως περιστρέφεται γύρω από την πλατεία. Φαντάζομαι ότι το καλοκαίρι εδώ θα υπάρχει πολλή ζωή.

Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ο τρόπος που είχαν επιλέξει να ζεσταίνουν τους πελάτες που κάθονταν στον εξωτερικό χώρο. Κουβέρτες και μικρά μαγκάλια με αναμμένα ξύλα δίπλα από τα τραπέζια, με το ανάλογο σύννεφο καπνού να περιβάλλει τους πελάτες.

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας προς τον πύργο του ρολογιού και το τζαμί Iliaz Bej Mirahori που βρίσκεται δίπλα. Εκείνη την ώρα έκαναν την βραδινή τους προσευχή, οπότε δεν μπορέσαμε να μπούμε μέσα.

Η πείνα είχε χτυπήσει κόκκινο, οπότε ανηφορίσαμε προς το διαμέρισμα για να πάμε για φαγητό.
Στο τραπέζι είχαν πέσει τρεις προτάσεις. Η κουμπάρα είχε διαβάσει για το εστιατόριο Antoneta στο χωριό Boboshticë, ο σπιτονοικοκύρης μας μας πρότεινε το Vila Melko στο ίδιο χωριό ως καλύτερο και εγώ πρότεινα το εστιατόριο Birra Korça που είχε προτείνει πέρυσι το μέλος @martha_ab. Τελικά επικράτησε η Antoneta.

Το χωριό ήταν περίπου 15 λεπτά μακριά. Στο εστιατόριο ήμασταν σχεδόν μόνοι μας και καθίσαμε δίπλα στο αναμμένο τζάκι, καθώς το κρύο ήταν τσουχτερό. Πέρα από τις λεπτές πίτες με σπανάκι και τυρί ή κρεμμύδι και ντομάτα, τα υπόλοιπα φαγητά δεν μας φάνηκαν τόσο εξαιρετικά, ενώ οι τιμές ήταν σχεδόν σε επίπεδα Ελλάδας.

Έτσι επιστρέφοντας στο διαμέρισμα και αφού τελικά δεν πήγαμε για μια δεύτερη μπύρα Korça στο ανάλογο μαγαζί, τελειώσαμε την πρώτη μέρα του ταξιδιού μας.

 

[liakos2302]

Πολύ ωραία εκδρομή, θα την ακολουθήσω και εγω με την οικογένεια το καλοκαιράκι.

 

[vasiliss]

Πολύ ωραία εκδρομή, θα την ακολουθήσω και εγω με την οικογένεια το καλοκαιράκι.

Όντως έχει πολλά ωραία πράγματα να δεις η συγκεκριμένη διαδρομή.
Αν έχετε χρόνο να κάνετε ένα πέρασμα από το St Naum και μία διανυκτέρευση στην πόλη της Οχρίδας που πραγματικά αξίζει. Εμείς δεν το κάναμε γιατί είχαμε πάει πριν 3 χρόνια.

 

[Mantaralena]

Οι ιστορίες σας είναι πάντα καλογραμμένες, ευκολοδιάβαστες, γεμάτες χρήσιμες πληροφορίες. Όσα έχετε γράψει για τα οδικά σας ταξίδια στα Βαλκάνια με βοήθησαν και με ενέπνευσαν για το δικό μου περσινό big balkan tour και για αυτό σας ευχαριστώ πολύ! Περιμένω με ενδιαφέρον λοιπόν τη συνέχεια κι αυτή της ιστορίας! Τα περισσότερα είναι μέρη τα οποία έχω επισκεφτεί κι έχω πολύ καλές εντυπώσεις.

 

[vasiliss]

Οι ιστορίες σας είναι πάντα καλογραμμένες, ευκολοδιάβαστες, γεμάτες χρήσιμες πληροφορίες. Όσα έχετε γράψει για τα οδικά σας ταξίδια στα Βαλκάνια με βοήθησαν και με ενέπνευσαν για το δικό μου περσινό big balkan tour και για αυτό σας ευχαριστώ πολύ! Περιμένω με ενδιαφέρον λοιπόν τη συνέχεια κι αυτή της ιστορίας! Τα περισσότερα είναι μέρη τα οποία έχω επισκεφτεί κι έχω πολύ καλές εντυπώσεις.

Σε ευχαριστώ πολύ @Mantaralena για τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι πολύ που οι ιστορίες μου ήταν πηγή έμπνευσης για το δικό σου ταξίδι.
Εάν έχεις χρόνο λοιπόν, μη διστάσεις να γράψεις κι εσύ μια ιστορία για το δικό σου big Balkan tour. Κάθε νέα ματιά έχει το δικό της ενδιαφέρον και είμαστε πολλοί στο φόρουμ που αγαπάμε τα road trip και θα την διαβάζαμε με ενδιαφέρον.

 

[vasiliss]

Ημέρα 2η: Κορυτσά - Μοσχόπολις - ...

Αυτά που θέλαμε να κάνουμε αυτή τη μέρα ήταν αρκετά, οπότε κάτι έπρεπε να αφήσουμε πίσω. Η Κορυτσά μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον, οπότε άφησα πίσω την Dardhe για μια επόμενη φορά και κατά τις 8 ξεκινήσαμε μία νέα περιήγηση στην πόλη για να την δούμε καλύτερα. Η διαδρομή μας ήταν παρόμοια με την χτεσινή, όμως περιπλανηθήκαμε περισσότερο στα στενάκια, όπου συναντήσαμε ενδιαφέροντα κομμάτια της παλιάς Κορυτσάς πλακόστρωτους δρόμους και παλιά σπίτια, αλλά και εικόνες εγκατάλειψης.

Η ορθόδοξη εκκλησία ήταν ανοιχτή και βάλαμε ένα κεράκι, όμως το παλιό σχολείο που ήθελα να μπω δυστυχώς ήταν κλειστό.

Κατηφορίσαμε αρκετά την Bulevardi Republika για να φτάσουμε έως το πάρκο Rinia, στον δρόμο όμως το μετανιώσαμε γιατί θα χάναμε αρκετό χρόνο και μέσα από τα στενάκια βρεθήκαμε στον πεζόδρομο Shën Gjergji,

όπου αυτή τη φορά ο red tower ήταν ανοιχτός και ανεβήκαμε με τα πόδια, αφού το ασανσέρ ήταν χαλασμένο. Χαζέψαμε την πόλη από ψηλά

και στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε πάλι προς το παλιό παζάρι, το μικρό εμπορικό κέντρο που βρίσκεται εκεί,

το τζαμί και τον πύργο του ρολογιού.

Στις 11 ήμασταν έτοιμοι στα αυτοκίνητα για να φύγουμε για Μοσχόπολη( Voskopojë).

Η Μοσχόπολις ήταν μεγάλο εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο του 18ου αιώνα στην Βαλκανική χερσόνησο. Τον 18ο αιώνα η πόλη αναπτύχθηκε σε ένα από τα κύρια αστικά κέντρα των Βαλκανίων. Την περίοδο της μεγάλης ακμής της πόλης, τη δεκαετία του 1730, ο πληθυσμός της είχε φτάσει τις 60.000. Μάρτυρες της ακμής της είναι οι επιβλητικοί ναοί του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Αθανασίου και των Ταξιαρχών που κοσμούνται από πολλές και αξιόλογες αγιογραφίες. Μέσα στο πέρασμα των χρόνων η πόλη υπέστη πολλές καταστροφές και λεηλασίες και έτσι ποτέ δεν μπόρεσε να ανακτήσει την παλιά της δόξα. Σήμερα είναι ένας μικρός οικισμός 700 κατοίκων, το ένδοξο παρελθόν της το υπενθυμίζουν οι εναπομείναντες ναοί που κοσμούν τους δρόμους της και τους οποίους επισκέπτονται αρκετοί τουρίστες.

Σήμερα είναι πρωτομαγιά και αρκετός κόσμος τριγυρνάει στα στενά του χωριού. Πρώτη μας στάση ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο οποίος είναι και ο μόνος που βρίσκεται εκείνη την ημέρα ανοιχτός και μπορούμε να μπούμε μέσα για να δούμε τις αγιογραφίες.

Συνεχίζουμε προς τον Ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ που βρίσκεται λίγο έξω από το χωριό και διαπιστώνουμε ότι μόνο εξωτερικά μπορούμε να τον δούμε.

Κάνουμε μία μικρή βόλτα στο χωριό - που δεν το λες και μεγάλο- αγοράζουμε και μερικά τοπικά προϊόντα από τους μικροπωλητές

και με τα αυτοκίνητα κατευθυνόμαστε προς τον ναό του Αγίου Αθανασίου, όπου βρίσκεται και το ορθόδοξο νεκροταφείο του χωριού

Τελειώσαμε λοιπόν με την Μοσχόπολη και βάλαμε πλώρη για…..