dimosf
Member
- Μηνύματα
- 2.302
- Likes
- 5.905
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Περιεχόμενα
Τρίτη 5 Αυγούστου 2014
Την Τρίτη το πρωί, μετά το πρωινό, πληρώσαμε, φορτώσαμε (είχανε έρθει και τα κρασιά από την προηγουμένη) και ξεκινήσαμε, παίρνοντας και πάλι το δρόμο προς Σπήλαια Λιμνών. Αφού περάσαμε και την Κλειτορία (ή Μαζέϊκα) συνεχίσαμε και σε λίγο στρίψαμε αριστερά για τις πηγές του Λάδωνα.
Άλλο μοναδικό τοπίο με τις πηγές να περιτριγυρίζονται από πολύ πράσινο και το ποτάμι να ξεχύνεται ορμητικό για να ενωθεί 60 περίπου χμ μετά με τον Αλφειό.
Συνεχίσαμε ανηφορίζοντας προς το χωριό Λυκούρια, το προσπεράσαμε και περνώντας από το άνοιγμα που έχουν σκάψει στο διάσελο,
βρεθήκαμε πάνω από το οροπέδιο του Φενεού στην Κορινθία.
Από εκεί ο δρόμος κατηφορίζει και σε κάποιο σημείο στρίβει αριστερά για να βρει το διαμάντι της περιοχής,
την τεχνητή λίμνη Δόξα, την «Ελβετία» της Πελοποννήσου, όπως συνηθίζουν να λένε. Εκεί συναντήσαμε τους φίλους μας από την Πάτρα. Είχαμε τηλεφωνηθεί και το είχαμε κανονίσει.
Το τοπίο στη λίμνη και γύρω απ’ αυτήν δεν περιγράφεται. Είναι από τις πιο όμορφες εικόνες που μπορεί να δει κάποιος σε αυτόν τον τόπο.
Το νησάκι με την εκκλησία στη μέση απογειώνει την ομορφιά της.
Από πάνω, μέσα στο πυκνό πράσινο στέκει το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Φενεού. Πρόκειται για τη νέα μονή του 17ου αι, μιας και μεταφέρθηκε εκεί από την παλιά της θέση (Παλαιομονάστηρο), του 14ου αι, το καθολικό της οποίας δεν είναι άλλο, από το εκκλησάκι μέσα στη λίμνη.
Το μοναστήρι είναι φρουριακού χαρακτήρα, τριώροφο,
με πλακόστρωτη αυλή και καθολικό
με επίχρυσο τέμπλο
και ωραίες τοιχογραφίες του 18ου αι, σε αρκετά καλή κατάσταση.
Στο 2ο όροφο είναι το Αρχονταρίκι. Εκεί ένας μοναχός μας κέρασε το παραδοσιακό γλυκό της περιοχής, τη ροδοζάχαρη (γλυκό του κουταλιού από πέταλα τριαντάφυλλων), που φτιάχνουν εκεί και το πουλάνε, όπως και το βαλσαμόλαδο.
Συνεχίσαμε για το χωριό Γκούρα και στην πλατεία κάτσαμε να φάμε.
Από εκεί ο δρόμος μας δεν είχε άλλες στάσεις. Ανηφορίσαμε μέχρι την Καστανιά και κατηφορίσαμε από την άλλη μεριά του βουνού στη Στυμφαλία. Συνεχίσαμε στο Ψάρι Κορινθίας και περνώντας μέσα από τους αμπελώνες της περιοχής, φτάσαμε στη Νεμέα. Εκεί αποχαιρετίσαμε τους φίλους μας από την Πάτρα και οι υπόλοιποι 4 μπήκαμε στην εθνική Κορίνθου-Τρίπολης και νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στο σπίτι μας για να φορτώσουμε ξανά και να είμαστε το βράδυ στην Κάρυστο. Μια εκδρομή, που μας έδωσε την ευκαιρία να δείξουμε στους αγαπημένους μας φίλους μερικά πολύ όμορφα μέρη του τόπου μας, τελείωσε και μείναμε όλοι ευχαριστημένοι*. Ας ελπίσουμε να είμαστε καλά να τους δείξουμε κι άλλα!
*Τις επόμενες μέρες ο Werner ζωγράφισε δύο συνθέσεις.
Ένα τετράπτυχο, που το ονόμασε «Καλάβρυτα»
και ένα τρίπτυχο, που το ονόμασε «Στεμνίτσα». Το δεύτερο μας το χάρισε δύο μέρες αφότου γυρίσαμε στην Κάρυστο και σήμερα στολίζει το σαλόνι μας.
Από το http://disaki.blogspot.gr/2016/12/blog-post.html
Την Τρίτη το πρωί, μετά το πρωινό, πληρώσαμε, φορτώσαμε (είχανε έρθει και τα κρασιά από την προηγουμένη) και ξεκινήσαμε, παίρνοντας και πάλι το δρόμο προς Σπήλαια Λιμνών. Αφού περάσαμε και την Κλειτορία (ή Μαζέϊκα) συνεχίσαμε και σε λίγο στρίψαμε αριστερά για τις πηγές του Λάδωνα.
Άλλο μοναδικό τοπίο με τις πηγές να περιτριγυρίζονται από πολύ πράσινο και το ποτάμι να ξεχύνεται ορμητικό για να ενωθεί 60 περίπου χμ μετά με τον Αλφειό.
Συνεχίσαμε ανηφορίζοντας προς το χωριό Λυκούρια, το προσπεράσαμε και περνώντας από το άνοιγμα που έχουν σκάψει στο διάσελο,
βρεθήκαμε πάνω από το οροπέδιο του Φενεού στην Κορινθία.
Από εκεί ο δρόμος κατηφορίζει και σε κάποιο σημείο στρίβει αριστερά για να βρει το διαμάντι της περιοχής,
την τεχνητή λίμνη Δόξα, την «Ελβετία» της Πελοποννήσου, όπως συνηθίζουν να λένε. Εκεί συναντήσαμε τους φίλους μας από την Πάτρα. Είχαμε τηλεφωνηθεί και το είχαμε κανονίσει.
Το τοπίο στη λίμνη και γύρω απ’ αυτήν δεν περιγράφεται. Είναι από τις πιο όμορφες εικόνες που μπορεί να δει κάποιος σε αυτόν τον τόπο.
Το νησάκι με την εκκλησία στη μέση απογειώνει την ομορφιά της.
Από πάνω, μέσα στο πυκνό πράσινο στέκει το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Φενεού. Πρόκειται για τη νέα μονή του 17ου αι, μιας και μεταφέρθηκε εκεί από την παλιά της θέση (Παλαιομονάστηρο), του 14ου αι, το καθολικό της οποίας δεν είναι άλλο, από το εκκλησάκι μέσα στη λίμνη.
Το μοναστήρι είναι φρουριακού χαρακτήρα, τριώροφο,
με πλακόστρωτη αυλή και καθολικό
με επίχρυσο τέμπλο
και ωραίες τοιχογραφίες του 18ου αι, σε αρκετά καλή κατάσταση.
Στο 2ο όροφο είναι το Αρχονταρίκι. Εκεί ένας μοναχός μας κέρασε το παραδοσιακό γλυκό της περιοχής, τη ροδοζάχαρη (γλυκό του κουταλιού από πέταλα τριαντάφυλλων), που φτιάχνουν εκεί και το πουλάνε, όπως και το βαλσαμόλαδο.
Συνεχίσαμε για το χωριό Γκούρα και στην πλατεία κάτσαμε να φάμε.
Από εκεί ο δρόμος μας δεν είχε άλλες στάσεις. Ανηφορίσαμε μέχρι την Καστανιά και κατηφορίσαμε από την άλλη μεριά του βουνού στη Στυμφαλία. Συνεχίσαμε στο Ψάρι Κορινθίας και περνώντας μέσα από τους αμπελώνες της περιοχής, φτάσαμε στη Νεμέα. Εκεί αποχαιρετίσαμε τους φίλους μας από την Πάτρα και οι υπόλοιποι 4 μπήκαμε στην εθνική Κορίνθου-Τρίπολης και νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στο σπίτι μας για να φορτώσουμε ξανά και να είμαστε το βράδυ στην Κάρυστο. Μια εκδρομή, που μας έδωσε την ευκαιρία να δείξουμε στους αγαπημένους μας φίλους μερικά πολύ όμορφα μέρη του τόπου μας, τελείωσε και μείναμε όλοι ευχαριστημένοι*. Ας ελπίσουμε να είμαστε καλά να τους δείξουμε κι άλλα!
*Τις επόμενες μέρες ο Werner ζωγράφισε δύο συνθέσεις.
Ένα τετράπτυχο, που το ονόμασε «Καλάβρυτα»
και ένα τρίπτυχο, που το ονόμασε «Στεμνίτσα». Το δεύτερο μας το χάρισε δύο μέρες αφότου γυρίσαμε στην Κάρυστο και σήμερα στολίζει το σαλόνι μας.
Από το http://disaki.blogspot.gr/2016/12/blog-post.html
