aloha
Member
- Μηνύματα
- 23
- Likes
- 141
- Επόμενο Ταξίδι
- Εδιμβούργο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κούβα
Περιεχόμενα
26/4, ημέρα δεύτερη
Πρωινό, ξύπνημα, ζεστό ντύσιμο, πρωινό στο ξενοδεοχείο και βουρ προς το ποτάμι. Ανυπομονούσα να βγω από την κλειστοφοβία της παλιάς πόλης που παρά την ομορφιά της ένιωθα να με πνίγει. Μόλις αντίκρυσα το ποτάμι, τη γέφυρα του Καρόλου με τα αγάλματα και το κάστρο να δεσπόζει ανάσανα. Περπατήσαμε τη γέφυρα του Καρόλου γύρω στις 10 το πρωί, ήταν αδεια, πράγμα που με παραξένεψε καθώς άλλα είχα διαβάσει στο φόρουμ. Θαυμάσαμε τη θέα και τα αγάλματα, τα οποία δυστυχώς είναι μαυρισμένα, αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι οι σύο γοτθικοί πυργίσκοι στις δυο άκρες τις γέφυρας. Να πω εδώ ότι στην Πράγα κυριαρχεί το μπαρόκ και ότι αυτοί οι 2 πυργίσκοι, μαζί με την εκκλησία της Τιν στην παλιά πόλη και το ναό του Αγίου Βίτου στο κάστρο είναι τα μόνα δείγματα γοτθικής αρχιτεκτονικής. Περάσαμε από τη μικρή πόλη και ανεβήκαμε στο κάστρο όπου μπήκαμε σε ότι καταλάβαμε ότι έπρεπε να μπούμε. Έκανε πολύ κρύο και δε μπορούσαμε να καθόμαστε μες στο αγιάζι να συμβουλευόμαστε τον οδηγό επισταμένως κι έτσι τα μπλέξαμε λίγο. Είδαμε λοιπόν το βασιλικό ανάκτορο (δεν ήταν κάτι εντυπωσιακό), τη Μονή του Αγίου Γεωργίου (εκεί υπάρχει και μια συλλογή τσέχικης τέχνης του 19ου αι. η οποία όμως δεν είναι επισκέψιμη), τον καθεδρικό ναό του Αγίου Βίτου, το σοκάκι των αλχημιστών και τον πύργο Ντάλιμπορ. Τέλος φτάσαμε στην είσοδο του κάστρου (δεν ξέρω από που μπήκαμε), με τη φρουρά και τα αγάλματα με τους γίγαντες στην πύλη. Ξεπαγιασμένοι από το κρύο κατεβήκαμε από μια σκάλα που βρήκαμε και μας έβγαλε στη μικρή πόλη κι από κει περάσαμε από μια γέφυρα, όχι του καρόλου, τι δίπλα και βγήκαμε στη Narodni και σταθήκαμε στο πειφημο cafe louvre με τα ωραία γλυκά. Όχι κάτι τόσο ωραίο σαν καφέ (είχε πολλή φασαρία) αλλά είχε υπέροχα γλυκά. Να πω εδώ ότι πάνω στη γέφυρα μας έπιασε μια απίθανη βροχή. Μετά το cafe louvre εξακολουθούσε να μην υπάρχει κουράγιο για βόλτες μετά από το κρύο και τη βροχή που φάγαμε κι έτσι καταλήξαμε στο διάσημο Kolkovna για φαγητό και μπύρα. Πολύ ωραίο περιβάλλον και πολύ καλό φαγητό.
Μετά το φαγητό συνήλθαμε κι εμείς κι ο καιρός και κάναμε μια ωραία βόλτα στην εβραική συνοικία, όπου μπήκαμε σε όλες τις συναγωγές (εκτός από την
Παλιά-νέα συναγωγή, που είχε ξεχωριστό εισητήριο και αποφασίσαμε να μην το πάρουμε), και στο κοιμητήριο. Επίσης επισκεφτηκαμε τη μονή της Αγίας Αγνής. Ωραία γειτονιά, ήσυχη και χαικλασάτη με ακριβά εστιατόρια και ξενοδοχεία. Οι πλανόδιοι πουλούν αυτά τα σεμενάκια που βάζουν στο κεφάλι τους οι Εβραίοι, παντού συναντάς εβραίους τουρίστες και οι συναγωγές δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Παρόλα αυτά αξίζει μια βόλτα.
Φάγαμε και πάλι ένα τρεντλνικ, μπάνιο και βουρ για μαύρο θέατρο. Κλείσαμε στο phantom. Μεγάλη απογοήτευση, ωραίο σα σύλληψη και θα μπορούσαν να κάνουν ωραία πράγματα με αυτή την τεχνική αλλά πραγματικά τα νούμερα ήταν ότι πιο κιτς έχω δει. Νόμιζα ότι απλά τύχαμε στη λάθος παράσταση, αλλά η ρεσεψιονιστ απορρημένη με κοίταζε και μου έλεγε ότι όλα έτσι είναι και ότι αν θέλω να δω κάτι πιο ποιοτικό υπήρχε αλλά κόστιζε 50 ευρώ. Κατάλαβα ότι ως ποιοτικό όριζε το χώρο και όχι το θέαμα αυτό καθεαυτό.
Πρωινό, ξύπνημα, ζεστό ντύσιμο, πρωινό στο ξενοδεοχείο και βουρ προς το ποτάμι. Ανυπομονούσα να βγω από την κλειστοφοβία της παλιάς πόλης που παρά την ομορφιά της ένιωθα να με πνίγει. Μόλις αντίκρυσα το ποτάμι, τη γέφυρα του Καρόλου με τα αγάλματα και το κάστρο να δεσπόζει ανάσανα. Περπατήσαμε τη γέφυρα του Καρόλου γύρω στις 10 το πρωί, ήταν αδεια, πράγμα που με παραξένεψε καθώς άλλα είχα διαβάσει στο φόρουμ. Θαυμάσαμε τη θέα και τα αγάλματα, τα οποία δυστυχώς είναι μαυρισμένα, αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι οι σύο γοτθικοί πυργίσκοι στις δυο άκρες τις γέφυρας. Να πω εδώ ότι στην Πράγα κυριαρχεί το μπαρόκ και ότι αυτοί οι 2 πυργίσκοι, μαζί με την εκκλησία της Τιν στην παλιά πόλη και το ναό του Αγίου Βίτου στο κάστρο είναι τα μόνα δείγματα γοτθικής αρχιτεκτονικής. Περάσαμε από τη μικρή πόλη και ανεβήκαμε στο κάστρο όπου μπήκαμε σε ότι καταλάβαμε ότι έπρεπε να μπούμε. Έκανε πολύ κρύο και δε μπορούσαμε να καθόμαστε μες στο αγιάζι να συμβουλευόμαστε τον οδηγό επισταμένως κι έτσι τα μπλέξαμε λίγο. Είδαμε λοιπόν το βασιλικό ανάκτορο (δεν ήταν κάτι εντυπωσιακό), τη Μονή του Αγίου Γεωργίου (εκεί υπάρχει και μια συλλογή τσέχικης τέχνης του 19ου αι. η οποία όμως δεν είναι επισκέψιμη), τον καθεδρικό ναό του Αγίου Βίτου, το σοκάκι των αλχημιστών και τον πύργο Ντάλιμπορ. Τέλος φτάσαμε στην είσοδο του κάστρου (δεν ξέρω από που μπήκαμε), με τη φρουρά και τα αγάλματα με τους γίγαντες στην πύλη. Ξεπαγιασμένοι από το κρύο κατεβήκαμε από μια σκάλα που βρήκαμε και μας έβγαλε στη μικρή πόλη κι από κει περάσαμε από μια γέφυρα, όχι του καρόλου, τι δίπλα και βγήκαμε στη Narodni και σταθήκαμε στο πειφημο cafe louvre με τα ωραία γλυκά. Όχι κάτι τόσο ωραίο σαν καφέ (είχε πολλή φασαρία) αλλά είχε υπέροχα γλυκά. Να πω εδώ ότι πάνω στη γέφυρα μας έπιασε μια απίθανη βροχή. Μετά το cafe louvre εξακολουθούσε να μην υπάρχει κουράγιο για βόλτες μετά από το κρύο και τη βροχή που φάγαμε κι έτσι καταλήξαμε στο διάσημο Kolkovna για φαγητό και μπύρα. Πολύ ωραίο περιβάλλον και πολύ καλό φαγητό.
Μετά το φαγητό συνήλθαμε κι εμείς κι ο καιρός και κάναμε μια ωραία βόλτα στην εβραική συνοικία, όπου μπήκαμε σε όλες τις συναγωγές (εκτός από την
Παλιά-νέα συναγωγή, που είχε ξεχωριστό εισητήριο και αποφασίσαμε να μην το πάρουμε), και στο κοιμητήριο. Επίσης επισκεφτηκαμε τη μονή της Αγίας Αγνής. Ωραία γειτονιά, ήσυχη και χαικλασάτη με ακριβά εστιατόρια και ξενοδοχεία. Οι πλανόδιοι πουλούν αυτά τα σεμενάκια που βάζουν στο κεφάλι τους οι Εβραίοι, παντού συναντάς εβραίους τουρίστες και οι συναγωγές δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Παρόλα αυτά αξίζει μια βόλτα.
Φάγαμε και πάλι ένα τρεντλνικ, μπάνιο και βουρ για μαύρο θέατρο. Κλείσαμε στο phantom. Μεγάλη απογοήτευση, ωραίο σα σύλληψη και θα μπορούσαν να κάνουν ωραία πράγματα με αυτή την τεχνική αλλά πραγματικά τα νούμερα ήταν ότι πιο κιτς έχω δει. Νόμιζα ότι απλά τύχαμε στη λάθος παράσταση, αλλά η ρεσεψιονιστ απορρημένη με κοίταζε και μου έλεγε ότι όλα έτσι είναι και ότι αν θέλω να δω κάτι πιο ποιοτικό υπήρχε αλλά κόστιζε 50 ευρώ. Κατάλαβα ότι ως ποιοτικό όριζε το χώρο και όχι το θέαμα αυτό καθεαυτό.