Καλησπέρα σε όλους. Η απόφαση να να φέρει κάποιος ένα παιδί τον κόσμο πρέπει αυτόματα να σημαίνει ότι αυτό θα αποτελεί και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Αυτό τουλάχιστον έμαθα από τους γονείς μου, που αν και τα οικονομικά τους ήταν πολύ άσχημα με 4 παιδία (εγώ ο τελευταίος) πάντα φρόντιζαν να πηγαίνουμε όλοι μαζί κάπου. Ο κάθε ένας είχε τον ρόλο του και τις ευθύνες του. Οι γονείς απλά μας συντόνιζαν.
Στα διάφορα ταξίδια που έκανα σαν ελεύθερος έβλεπα τους "ξένους" που ταξίδευαν από του "διαόλου τη μάνα στου βοδιού το κέρατο" με μικρά παιδιά. Κρίνοντας και από την δική μου προσωπική εμπειρία, τα παιδιά είναι όπως τα μάθεις. Απλά οι γονείς πολλές φορές χάνουν την υπομονή και επιμονή τους.
Εμείς κάναμε φέτος για πρώτη φορά το καλοκαίρι με τον 5 μηνών γιο μας διακοπες στην Κρήτη και πήγαμε με αεροπλάνο. Αν και ο φουκαράς ξύπνησε από τις 3,5 τα ξημερώματα για να τον ετοιμάσουμε, ήταν χαμογελαστός όλη την ώρα αν και με νυσταγμένα ματάκια. Το παιδί έχει τους δικούς του ρυθμούς και αντοχές. Εμείς τότε φτιάξαμε ένα πρόγραμμα κομένο και ραμένο στα δικά του ωράρια αλλά να εξυπηρετεί κάπως και εμας. Και πράγματι περάσαμε πολύ όμορφα σαν οικογένεια.
Τώρα, στο τέλος του Φλεβάρη(11 μηνών), πρώτα ο Θεός, πετάμε για Γερμανία, Χαϊδελβέργη. Η αλήθεια είναι ότι το μόνο που με φοβίζει στις τρεις ώρες του αεροπλάνου είναι η πολυλογία του, μιας και προσπαθεί να μιλήσει αυτή τη περίοδο και όλη την ώρα είναι "μπα-μπα, μα-μα, γου γου, τα τα τα, μπρρρρρ, λο λο νια νια νια" . Επειδή η πτήση είναι αρκετά πρωϊνή ελπίζω τουλάχιστον 1-1,5 ωρες να τον παρει λίγο τον ύπνο. Τώρα αν ξυπνήσει, όλο και κάποιο παιχνίδι θα παίξουμε και τραγουδάκι θα πούμε. Ευτυχώς είναι βολικός στις μετακινήσεις γιατί τον κουβαλάμε μαζί μας απο τότε που σαράντησε η γυναίκα μου Στον γυρισμό η πτήση είναι κοντά στον βραδινό του ύπνο οπότε όλο και σε κάποιου από τους δυο τον ώμο θα γύρει (είναι το αγαπημένο του). Θα σας πώ πως πήγε όταν έρθω. Wish me luck...