Γαλλία Παρίσι ξανά!

[echo2011]

Για να πάμε στις Βερσαλλίες έπρεπε να πάρουμε μετρό και μετά αλλαγή σε γραμμή RER. Θέλει όμως προσοχή γιατί η γραμμή που πάει ως εκεί σε κάποιο σημείο "σπάει" σε 2-3 άλλες διαδρομές άρα από την αρχή πρέπει να επιβιβαστείς στο σωστό τρένο. Στη στάση μετρό που κατεβήκαμε δεν είχε στις αποβάθρες τις οθόνες που σου λένε αναλυτικά ποια τρένα έρχονται (είχε μόνο στην είσοδο). Οπότε μόλις έφτασε το πρώτο τρένο ρωτάω μια κυρία αν αυτό πηγαίνει στο παλάτι. Γενικά δε μου αρέσει να ρωτάω και θέλω να τα έχω ψάξει όλα και να έχω τους χάρτες μου και να τα βρίσκω μόνη μου. Αλλά σε περιπτώσεις που δε βγάζω άκρη θα ρωτήσω κάποιον τυχαία (αφού έχω εξαντλησει κάθε περιθώριο να τα καταφέρω μόνη μου ή δεν υπάρχει κάποιος "ειδικός" εκεί κοντά.) Ρωτάω λοιπόν τη κυρία και μου λέει πως είναι το σωστό. Μπαίνουμε αλλά εγώ κοιτάω συνεχώς τις επόμενες στάσεις γιατί αν η κυρία έκανε λάθος θα φτάναμε αλλού γι'αλλού...

Μόλις πλησιάζαμε τη στάση που η γραμμή της διαδρομής φαίνεται να διακλαδίζεται σε 2 διαφορετικές λέω στους γονείς μου πως αν η επόμενη είναι η "τάδε" πάμε καλά, αν όμως είναι η "άλλη" τότε πάμε λάθος και να ετοιμαστουν να κατέβουμε.. Τελικά ήταν η "άλλη" οπότε κατεβήκαμε σε μια στάση που δεν είχε ψυχή και θα παίρναμε το τρένο μια στάση προς τα πίσω για να πάρουμε το σωστό τρένο. Έκανε κανένα 20λεπτο ναρθει, γυρνάμε μια στάση πίσω και πάμε απ'την απέναντι πλευρά. Ευτυχως εκεί είχε οθόνες που έλεγαν ποια τρένα έρχονται και τι ώρα. Αφού εντωπίσαμε το σωστό περιμέναμε κανένα τέταρτο.

Όσο περιμέναμε ακούμε πολύ φασαρία και γαβγίσματα.. Πάμε στα μηχανήματα ακύρωσης εισητηρίων και βλέπουμε δύο φύλακες του μετρό (ίσως και αστυνομικοί) που είχαν έναν εκπαιδευμένο σκύλο με φίμωτρο και είχαν σταματήσει μια παρέα από δύο νεαρούς και μια κοπέλα. Ο σκύλος είχε λυσσάξει! Γάβγιζε σα τρελός, έκανε να ορμήξει στα παιδιά και οι φύλακες τους μιλούσαν πολύ έντονα αλλά δε τους έψαχναν. Δε καταλαβαίναμε βέβαια τι έλεγαν αλλά προφανώς οι νεαροί είχαν κάποια ποσότητα παράνομης ουσίας, οι φύλακες δεν ήθελαν να δώσουν συνέχεια και ο σκύλος είχε λαλήσει! Είχε μαζευτεί πολύς κόσμος γύρω και έβλεπε το σκηνικό. Στο τέλος τους άφησαν να φύγουν σα να μη τρέχει τίποτα.. Το σκυλάκι θα σκεφτόταν τσάμπα η εκπαίδευση που του καναν!

M'αυτά και μ'αυτά ήρθε το τρένο και επιτέλους είμαστε στη σωστή πορεία για το παλάτι.
Όταν φτάσαμε και βγήκαμε απ'το σταθμό Rive Gauche δε βλέπαμε πουθενά το παλάτι και ξέραμε πως έχει 5-10 λεπτά περπάτημα. Ταμπέλες όμως δεν είχε να σε κατευθύνουν. Δε ρωτάω κανέναν, κοιτάω το χάρτη μου και λέω δε πάμε ούτε δεξιά ούτε αριστερά, ακριβώς απέναντι.. Για κάποιο λόγο δε με πολυπίστευαν αλλά να ρωτήσουν δεν ήξεραν οπότε με ακολούθησαν!
Έχει κάτι κτίρια και απ'τη μια και απ'την αλλη μεριά είναι δυο δρόμοι (ο δεξιά είναι κεντρικός, ο αριστερά που πήραμε εμείς πιο ήσυχος) όποιον και να ακολουθήσεις φτάνεις στο παλάτι.

Το παλάτι είναι τεράστιο! Φτάνοντας βλέπεις ένα μεγάλο πάρκινγκ και μπαίνοντας από την πύλη έχει μια αυλή. Στα δεξιά της αυλής υπάρχει μια είσοδος για όσους θέλουν να πάνε μόνο στους κήπους (που συνήθως η επίσκεψη είναι δωρεάν εκτός αν έχει κάποιο event). Στα αριστερά είναι η είσοδος και ο έλεγχος για να μπεις στο παλάτι. Δεν είχε καθόλου ουρά και μπήκαμε αμέσως! Τι να λέμε, το παλάτι ήταν εντυπωσιακό! Ακολουθούσαμε μια προκαθορισμένη διαδρομή και έτσι είναι εύκολο να δεις όλους τους χώρους.. Όταν πέφταμε σε δωμάτια με γκρουπ και ξεναγούς τα προσπερνούσαμε λίγο πιο γρήγορα γιατί αν κολλούσαμε με τα γκρουπ δε θα μπορούσαμε να δούμε τίποτα..

Η αίθουσα με τους καθρέφτες είναι απ'τα highlights!

Εξερευνήσαμε το παλάτι, περπατήσαμε πολύυυ στους κήπους, ήπιαμε και σοκολάτα στο Angelina που είναι μέσα στο παλάτι (η ποιότητα της σοκολάτας ήταν πολύ κατώτερη από αυτή που θυμόμουν από δύο χρόνια πριν) και κάτσαμε να ξεκουραστούμε χαζεύοντας τη λίμνη όπου πολλοί έκαναν βαρκάδα ή κωπηλασία με κανό..

(από το 2011)

Μόλις άρχισε να πέφτει το σκοτάδι φύγαμε.. Γύρω στις 7 είμασταν πίσω στο Παρίσι και θέλαμε να πάμε στο μουσείο μοντέρνας τέχνης Pombidou, όχι τόσο για τα εκθέματα αλλά γιατί είχα διαβάσει πως από τον τελευταιο όροφο έχει ωραία θέα και ήθελα να δούμε το Παρίσι από ψηλά το βράδυ. Υποτίθεται ότι έκλεινε μετά τις 9 εκείνη τη μέρα αλλά η κεντρική είσοδος ήταν κλειστή και δεν ξέρω αν υπήρχε πρόσβαση από αλλού (γιατί φεύγοντας είδαμε κόσμο στις εξωτερικές κυλιόμενες) οπότε δεν πήγαμε..

Αφού νυχτερινές φωτος δεν υπάρχουν θα βάλω και γω 1-2 από το πρώτο ταξίδι που είχαμε ανέβει στον Πύργο του Άιφελ βράδυ..

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[katkats]

Μπράβο σου που πηγαίνεις ταξίδια (με) τους γονείς σου. Και εγώ πάντα το έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι θα έπρεπε/πρέπει να το κάνω. Ίσως να είναι πια αργά και σίγουρα θα το μετανιώσω...
Περιμένω τη συνέχεια, μήπως σε αντιγράψω κιόλας!

 

[Zeta]

Το έχουμε κάνει κι εμείς το συγκεκριμένο ταξίδι καθώς και άλλο ένα στην Πόλη και μπορώ να πώ ότι πραγματικά αξίζει και είναι πολύ σημαντικό να επιδιώκουμε κάτι τέτοιο.

 

[echo2011]

Μπράβο σου που πηγαίνεις ταξίδια (με) τους γονείς σου. Και εγώ πάντα το έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι θα έπρεπε/πρέπει να το κάνω. Ίσως να είναι πια αργά και σίγουρα θα το μετανιώσω...
Περιμένω τη συνέχεια, μήπως σε αντιγράψω κιόλας!

Να με αντιγράψεις! Ποτέ δεν είναι αργά, αν δε μπορούν λόγω ηλικίας να ταλαιπωρούνται πολύ κάνεις ένα χαλαρό πρόγραμμα.. Μόνο που θα είστε μαζί σε ταξιδάκι θα χαρούν, εμείς γυρίσαμε τόσες μέρες και ακόμα είναι πολύ καλόκεφοι και χαρούμενοι. Πιστεύω θα το επαναλάβουμε αλλά καλοκαιράκι να έχουμε και περισσότερες μέρες..

Το έχουμε κάνει κι εμείς το συγκεκριμένο ταξίδι καθώς και άλλο ένα στην Πόλη και μπορώ να πώ ότι πραγματικά αξίζει και είναι πολύ σημαντικό να επιδιώκουμε κάτι τέτοιο.

Και η Πόλη είναι πολύ καλή ιδέα και πιστεύω θα τους άρεσε πολύ!

 

[echo2011]

Περπατήσαμε κανένα 20λεπτο χαζεύοντας τριγύρω και πατώντας σε λόφους από φύλλα.. Τέλη φθινοπώρου αλλά το τοπίο είναι πολύ φθινοπωρινό. Την προηγούμενη φορά είχα πάει Φλεβάρη και τα δέντρα φυσικά ήταν τελείως γυμνά. Ο καιρός όμως ήταν αντίστοιχος, παρόμοιες θερμοκρασίες κοντά στο μηδέν και ευτυχώς καθόλου βροχή. Είχα την εντύπωση ότι ο Φλεβάρης είναι λιγότερο τουριστικός μήνας από τον Νοέμβρη που είναι λίγο πριν τις γιορτές. Όμως μάλλον διαψεύστηκα γιατί θυμάμαι ότι τον Φλεβάρη είχαμε συναντήσει πολύ μεγάλες ουρές (στα μουσεία, για να ανέβουμε στον πύργο του Άιφελ) και είμασταν ο ένας πάνω στον άλλο στο μετρό και το τρένο.. Ενώ τώρα ελάχιστος κόσμος στις ουρές και μόνο 1-2 φορές στριμωχτήκαμε στο μετρό.

Καθώς πλησιάζαμε στην Παναγία τον Παρισίων σταματούσαμε σε διάφορα σημεία για φωτογραφίες. Η γέφυρα de l'Archeveche με τα χιλιάδες λουκέτα από τα ερωτευμένα ζευγάρια ήταν μια όμορφη στάση με θέα προς τον εντυπωσιακό ναό..

Φτάσαμε λοιπόν στην είσοδο και αφού τη θαυμάσαμε απέξω μπήκαμε για να δούμε και το εσωτερικό. Η είσοδος είναι δωρεάν και οι φωτογραφίες χωρίς φλας επιτρεπόταν:

Στη συνέχεια βγήκαμε έξω και οι γονείς μου ανέβηκαν σε μια εξέδρα που έχει στηθεί εκεί για να βγάλουν κι αλλες φωτογραφίες. Εγώ κράτησα δυνάμεις γιατί ήξερα πως η άνοδος στο καμπαναριό μετά θα ήταν εξαντλητική! Φέτος γιορτάζουν τα 850 χρόνια από την κατασκευή της Notre Dame και κάνουν διάφορες εκδηλώσεις για την επέτειο.

Στα αριστερά όπως κοιτάς τον ναό είναι η είσοδος για να ανέβεις στους δύο πύργους και το καμπαναριό. Είχα διαβάσει για ώρες ορθοστασίας και τεράστια ουρά πολλών μέτρων αλλά ευτυχώς τέτοια εποχή τα πράγματα ήταν πολύ χαλαρά. Μπροστά μας ήταν άλλα 5-6 άτομα και σε ανεβάζουν πάνω σε γκρουπ 20-25 ατόμων. Οπότε μετά από 4-5 λεπτά μας άφησαν να ανέβουμε με το επόμενο γκρουπ. Ξεκινάνε λοιπόν αμέτρητες σκάλες και το κακό είναι πως δεν έχει κάποιο σημείο να ξεκουραστείς, αν σταματήσεις να ανεβαίνεις πρέπει να περιμένουν όλοι πίσω σου.. Οπότε με αργό ρυθμό άρχισα την ανηφόρα.. Ανεβαίνεις ανεβαίνεις γύρω γύρω τις σκάλες και δε βλέπεις αν φτάνεις. Οι γονείς μου ήταν μπροστά μου και κάθε λίγο ρώταγα, φτάνουμε; βλέπετε τίποτα; Τελικά φτάσαμε σε ένα πρώτο επίπεδο όπου είναι ουσιαστικά χώρος αναμονής και μαγαζάκι που πουλάει souvenir. Αν κατάλαβα καλά εκεί αγόραζαν και εισητήρια όσοι δεν είχαν την museum pass. Εμείς είχαμε τις κάρτες μας οπότε κάτσαμε σε ένα παγκάκι να πάρουμε μια ανάσα. όταν κατέβαινε το προηγούμενο γκρουπ ο υπευθυνος επέτρεπε σε όσους περιμεναν εκεί να ανέβουν. Εμείς καθόμασταν πλάτη, οπότε γυρνάω σε κάποια φάση και είχαν φύγει όλοι.. Πάμε γρήγορα πριν φύγει ο υπεύθυνος, βλεπει τις κάρτες και ξεκινάμε την ανάβαση! Τελικά ευτυχώς που μείναμε τελευταίοι γιατί δεν είχα κανέναν πίσω μου και σταμάταγα όλη την ώρα. Τελειωμό δεν είχαν αυτές οι σκάλες.. Αλλά όταν επιτέλους φτάσαμε στο επίπεδο με τα gargoyles και βγήκαμε έξω αποζημειωθήκαμε! Η θέα ήταν υπέροχη! Δε σταματήσαμε τις φωτογραφίες γύρω γύρω!

Είχε και άλλο επίπεδο πιο ψηλά για να φτάσεις στο καμπαναριό αλλά για κάποιο λόγο ήταν κλειστό.. Δε μπορώ να πω όμως ότι απογοητεύτηκα και πολύ, δε μπορούσα άλλες σκάλες! Οπότε μόλις θαυμάσαμε το Παρίσι από ψηλά ξεκινήσαμε την κάθοδο.. Όταν φτάσαμε κάτω τα πόδια μου κυριολεκτικά έτρεμαν από την κούραση. Είμαι πολύ αγύμναστη σκέφτηκα.. Τα παιξα ακόμα δε φτάσαμε και έχουμε τόσα πράγματα να δούμε!

 

[chris7]

Καταπληκτικές οι φωτογραφίες από τον πύργο.

 

[nicole.g.<3]

Αχ σε διαβάζω με τόση χαρά...όπως πάντα ευχάριστη στη διήγησή σου και με υπέροχο φωτογραφικό υλικό !!! Ειδικά οι φωτογραφίες σου από ψηλά είναι καρτποσταλικές!!! Άξιζε τον κόπο η ανάβαση...

Έχω να πω ότι ζηλεύω και θέλω πάλι Παρίσι!!!

 

[echo2011]

Αχ σε διαβάζω με τόση χαρά...όπως πάντα ευχάριστη στη διήγησή σου και με υπέροχο φωτογραφικό υλικό !!! Ειδικά οι φωτογραφίες σου από ψηλά είναι καρτποσταλικές!!! Άξιζε τον κόπο η ανάβαση...

Έχω να πω ότι ζηλεύω και θέλω πάλι Παρίσι!!!

Ευχαριστώ Νιcole μου, σου εύχομαι να ξαναπάς σύντομα!! Πριν φύγω ξαναδιάβασα την όμορφη ιστορία σου και με είχες βάλει για τα καλά στο κλίμα!

 

[echo2011]

Επόμενος προορισμός η Saint Chapelle που ήταν πολύ κοντά (επίσης στο Ile de la Cite) αλλά αρχικά μπερδευτήκαμε προς τα που έπρεπε να πάμε. Τυχαία είδα μια πινακίδα και βρήκαμε την είσοδο.. Με τα museum passes στο χέρι περιμέναμε για λίγο στην πολύ μικρή ουρά (επίσης δεν υπήρχε προτεραιότητα για όσους έχουν την κάρτα). Μετά τον έλεγχο είχαμε πρόσβαση στον προαύλιο χώρο του Δικαστικού Μεγάρου (Κονσιερζερί) όπου βρίσκεται και το βασιλικό Παρεκκλήσι γοτθικής αρχιτεκτονικής..

Αφού είδαμε τα δύο επίπεδα του ναού και θαυμάσαμε τα υπέροχα βιτρό συνεχίσαμε την βόλτα μας. Στο πρόγραμμά μας είχαμε την περιοχή της Μονμάρτης και την Βασιλική της Ιερής Καρδιάς (Sacré-Coeur). Πήραμε λοιπόν για πρώτη φορά το μετρό και κατεβήκαμε στη στάση Anvers. Ένας πολύ όμορφος περίπατος ανάμεσα σε αμέτρητα τουριστικά μαγαζάκια και μπροστά σου ξεπροβάλλει ο μεγαλοπρεπής ναός! Οι σκάλες για να φτάσουμε ως εκει φαίνονται πολλές!

Οι γονείς έχουν όρεξη για περισσότερο σκαρφάλωμα αλλά εγώ είμαι ανένδοτη, τελεφερίκ! Όπως κοιτούσαμε την Sacré-Coeur το τελεφερίκ ήταν στα αριστερά μας. Τα δύο βαγόνια ανεβοκατέβαιναν συνέχεια και δε περιμέναμε καθόλου. Επικυρώσαμε κανονικά τις paris visite cards και σε 3-4 λεπτάκια είμασταν στην κορυφή! Δεν ξέραμε τι να πρωτοθαυμάσουμε, την Sacré-Coeur ή την υπέροχη θέα του Παρισιού;;



Είχα διαβάσει πως στις σκάλες γίνεται χαμός, έχει πολλούς ενοχλητικούς που προσπαθούν να σε ξεγελάσουν, κλέψουν, να πουλήσουν με το ζόρι.. Γενικά για την Μονμάρτη είχα διαβάσει διάφορα και είμασταν προσεκτικοί, αλλά την ώρα που πήγαμε τα πράγματα ήταν ήσυχα. Στη συνέχεια μπήκαμε στο εσωτερικό του ναού. Επειδή στις δύο προηγούμενες Εκκλησίες οι φωτογραφίες επιτρεπόταν (χωρίς φλας), βιάστηκα να υποθέσω πως και εδώ ισχύει το ίδιο.. Αλλά πριν προλάβω να πατήσω το κουμπί, μου το ξέκοψε με αγριεμένο ύφος ο υπάλληλος που εμφανίστηκε ξαφνικά.. Οπότε σας παραθέτω μια από τις πολλές φώτος που μπορεί να βρει κανείς στο διαδίκτυο..

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την place du tertre. Είναι μια γραφική πλατεία πολύ κοντά στον ναό που είναι γεμάτη από ζωγράφους που πουλούν τα έργα τους και ζωγραφίζουν πορτρέτα..

Φεύγοντας κατεβήκαμε ξανά με το τελεφερίκ.. Βρήκα μια φώτο που δείχνει πως ήταν το πρώτο τελεφερίκ (το 1900) και το επόμενο (35 χρόνια μετά όταν ανακατασκευάστηκε)..

ενώ σήμερα:

Συνεχίσαμε τις βόλτες μας στην Μονμάρτη αλλά η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να κάνουμε ένα διάλειμμα απ'το sightseeing για να φάμε αλλά και για να πάμε πίσω στο ξενοδοχείο να τακτοποιηθούμε στο δωμάτιο μας.. Επειδή ήταν Παρασκευή το μουσείο του Λούβρου έμενε ανοιχτό μέχρι τις 9.30 - 10 το βράδυ. Οπότε μετά από μικρή ξεκούραση θα ξαναβγαίναμε κατά τις 6 για να έχουμε αρκετή ώρα μπροστά μας να δούμε το μουσείο, και μετά βόλτα στην φωτισμένη Champs Elysee..

 

[kokoui]

Λιγο κοσμο βλεπω στη Μονμαρτη. Το καλοκαιρι που πηγα (2011) ηταν τίγκα στον κοσμο, από την σταση του μετρο μεχρι τα σκαλια, στον ναο, τα γυρο στενα και την place du tertre. Αν εξερεσεις το λουβρο και τον πυργο είναι το επομενο mast αξιοθεατο στο Παρισι, εκ των ων ουκ ανευ όπως ειπε και ο τραβελερ. Τοσο από πλευρας αρχιτεκτονικης οσο και τη γύρο περιοχη αλλα και την απίθανη θεα, πραγματικά τέλειο.

 

[echo2011]

Λιγο κοσμο βλεπω στη Μονμαρτη. Το καλοκαιρι που πηγα (2011) ηταν τίγκα στον κοσμο, από την σταση του μετρο μεχρι τα σκαλια, στον ναο, τα γυρο στενα και την place du tertre. Αν εξερεσεις το λουβρο και τον πυργο είναι το επομενο mast αξιοθεατο στο Παρισι, εκ των ων ουκ ανευ όπως ειπε και ο τραβελερ. Τοσο από πλευρας αρχιτεκτονικης οσο και τη γύρο περιοχη αλλα και την απίθανη θεα, πραγματικά τέλειο.

Όντως όλη η περιοχή ήταν πολύ γραφική! Αλλά φαντάζομαι όταν γίνεται άκρως τουριστική είναι δύσκολο να την απολαύσεις. Όπως παρατήρησες ο κόσμος ήταν σχετικά λίγος προφανώς λόγω εποχής.. Επίσης η θέα δύσκολα αποτυπώνεται σε φωτογραφίες, ήταν πολύ ωραία.....

 

[echo2011]

Πήγαμε στο ξενοδοχείο, πήραμε τα πράγματά μας και κάναμε check in. Το δωμάτιο ήταν στον 4ο όροφο, ήταν ευρύχωρο και καλά εξοπλισμένο.. Μείναμε πολύ ευχαριστημένοι..


Μετά από καμιά ώρα ξεκούρασης στο ξενοδοχείο και ενώ είχε πλέον νυχτώσει βγήκαμε ξανά για να επισκεφτούμε το μουσείο του Λούβρου. Για μένα ήταν η δεύτερη φορά αλλά είδα πολλά πράγματα που δεν είχα ξαναδεί μιας και το μουσείο είναι τεράστιο.. Είναι Παρασκευή βράδυ οπότε είναι ανοιχτο ως αργά. Πήραμε το μετρό και η στάση μας βγάζει απευθείας στο υπόγειο του μουσείου. Κάτσαμε ως το κλείσιμο αλλά και πάλι προλάβαμε να δούμε μόνο 2 πτέρυγες και αυτές επιλεκτικά.

Napoleon III Apartments

Και φυσικά τα δωμάτια με τα ελληνικά εκθέματα

Βγαίνοντας απ'το μουσείο είχαμε τη δυνατότητα να το δούμε φωτισμένο! (Όταν πήγαμε με το μετρό δε το είδαμε απέξω γιατί μας άφησε κατευθείαν στο υπόγειο)..

Το κακό όμως ήταν ότι δε μπορούσα να βρω που έχει έξω στάση του μετρό για να πάμε στα Ηλύσια πεδία.. Πήγαμε από δω, πήγαμε από κει, τίποτα.. Εκείνη την ώρα είδα για πρώτη φορά λεωφορείο μπαρ! Πέρασε από μπροστά μας με μουσική στη διαπασών και απ'τα παράθυρα μας χαιρετούσαν, χορεύανε, τσιρίζανε..
Να ξαναμπούμε στο μουσείο για να πάρουμε το μετρό από εκεί που ήρθαμε δε γινόταν γιατί είχε κλείσει.. Οπότε είπαμε να το κόψουμε με τα πόδια.. Η διαδρομή ήταν πολύ μεγαλύτερη απ'οτι νομίζαμε και το κρύο τσουχτερό! Πήγαμε πλάι στο ποτάμι και προχωρούσαμε στα σκοτεινά μέχρι να φτάσουμε στην place de la concorde.. Από εκεί ξεκινά και η Χριστουγεννιάτικη αγορά, η οποία ήταν πλημμυρισμένη από κόσμο. Η λεωφόρος ήταν πολύ ωραία φωτισμένη..

Η κούραση από το περπάτημα όλης της μέρας δεν άργησε να εμφανιστεί αλλά είχαμε στόχο να περπατήσουμε ως την αψίδα του θριάμβου.. Στην αγορά μου έκανε εντύπωση η αγένεια μιας κυρίας που πουλούσε ζεστό κρασί.. Της ζητάω στα αγγλικά ενα μεγάλο ποτήρι κρασί και παράλληλα της δείχνω την ταμπέλα και το δοχείο αλλά αυτή έκανε πως δε καταλαβαίνει και με κοίταζε περίεργα χωρίς να κάνει καμια προσπάθεια να δει τι θέλω. Μόνο όταν προσπάθησα να το πω στα γαλλικά (vin chaud, καπως έτσι το εγραφε) κινήθηκε προς το μέρος μου και μου έδειξε τα ποτήρια για να διαλέξω.. Anyway, μετά από αυτή τη μεγάλη βόλτα φτάσαμε στην αψίδα και ευτυχώς είχε σταση μετρό ακριβώς δίπλα γιατί δεν αντεχα άλλο περπάτημα!

Η ώρα μπορεί και να κόντευε 12.. Οπότε μετρό και σε λίγα λεπτά είμασταν στο ξενοδοχείο μας..