Πολωνία Πολωνία II – Η επιστροφή (Gdańsk, Sopot, Pruszcz Gdanski, Warsaw, Wroclaw)

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[Sam-chal]

Πολύ ωραία ιστορία με πλούσιες πληροφορίες!
Εδώ τώρα θα ήθελα τα φώτα σας αγαπητοί φίλοι συμφορουμιστές.
Έκλεισα για Βαρσοβία, (Black Friday γαρ...) άφιξη 14 Μαϊου ώρα 15.30 και αναχώρηση 20 Μαϊου 11.30.
Με δεδομένο ότι η επίσκεψη στην Κρακοβία και τα πέριξ αυτής είναι εκ των ουκ άνευ τι πρόγραμμα θα με συμβουλεύατε να ακολουθήσω ώστε να προχωρήσω και στο κλείσιμο καταλυμάτων;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

 

[gkalla]

Πολύ ωραία ιστορία με πλούσιες πληροφορίες!

Ευχαριστούμε για τα καλά λόγια.

Έκλεισα για Βαρσοβία, (Black Friday γαρ...) άφιξη 14 Μαϊου ώρα 15.30 και αναχώρηση 20 Μαϊου 11.30.
Με δεδομένο ότι η επίσκεψη στην Κρακοβία και τα πέριξ αυτής είναι εκ των ουκ άνευ τι πρόγραμμα θα με συμβουλεύατε να ακολουθήσω ώστε να προχωρήσω και στο κλείσιμο καταλυμάτων;

Έχω κάνει ανάλογο ταξίδι παλιότερα (Βαρσοβία, Κρακοβία), με την ίδια διάρκεια (6 ημέρες).
Με το σκεπτικό ότι θέλετε να δείτε Άουσβιτς και Αλατωρυχεία στα πέριξ της Κρακοβίας θα πρότεινα να φύγετε με την άφιξή σας στην Βαρσοβία για Κρακοβία είτε με τραίνο, είτε με αυτοκίνητο και να μείνετε εκεί τις 4 από τις 6 νύχτες.
Κατόπιν επιστρέφετε Βαρσοβία για τις τελευταίες 2 νύχτες και την αναχώρηση.
Έτσι θα πάρετε μια καλή γεύση της Κρακοβίας, που για μένα είναι πολύ όμορφη αλλά μια κάπως περιορισμένη της Βαρσοβίας που θα τις άξιζαν 1-2 μέρες παραπάνω.
Αν αντέχετε να πάτε την ίδια μέρα σε Άουσβιτς και Βιέλιτσκα (που δεν το προτείνω, είναι μεγάλη ταλαιπωρία) τότε ίσως και να μπορέσετε να κάνετε μοίρασμα 3 και 3 νύχτες.

 

[Sam-chal]

Αντέχουμε! Είδα ότι υπάρχει πρακτορείο που κάνει το τουρ με 100 ευρώ περίπου μαζί με τα εισιτήρια.

 

[Sassenach77]

Dziurka od klucza, Radna 13 (Μέτρια τιμή – Ιταλικό - Μακαρονάδες– Κοντά στην βιβλιοθήκη – Πολύ κόσμο)

Αυτό είναι αυτό;

 

[gkalla]

Αυτό είναι αυτό;

Σαν θέση όχι. Είχα πάει σ’ αυτό το ‘15 κι απ’ ότι βλέπω στο google δεν είναι πια εκεί που είχα πάει. Μπορεί όμως να έχει μετακομίσει.

 

[Sassenach77]

Σαν θέση όχι. Είχα πάει σ’ αυτό το ‘15 κι απ’ ότι βλέπω στο google δεν είναι πια εκεί που είχα πάει. Μπορεί όμως να έχει μετακομίσει.

Δεν υπάρχει τέτοιο κοντά στη βιβλιοθήκη πάντως και κανα δυο άλλα που γράφεις έχουν κλείσει πλέον

 

[gkalla]

Δεν υπάρχει τέτοιο κοντά στη βιβλιοθήκη πάντως και κανα δυο άλλα που γράφεις έχουν κλείσει πλέον

Ε ναι λογικό. Έχω μαζέψει μαγαζιά από 2 ταξίδια, το πρώτο του 2015 και το άλλο του 2022. Πριν το δεύτερο ταξίδι είχα τσεκάρει τα περισσότερα κι είχα «κόψει» όσα είχαν κλείσει. Προφανώς μου ξέφυγαν κάποια ή έκλεισαν μετά το 2022.

 

[chrgkoutz]

Εισαγωγή - Γενικές πληροφορίες

Μετά την επιτυχία τους, πολλές εμπορικές ταινίες βγάζουν το ή τα sequel τους. Με λατινική αρίθμηση, «ευφάνταστους» τίτλους και μικρή συνήθως καλλιτεχνική αξία εκτός βέβαια λίγων εξαιρέσεων. Μια τέτοια εξαίρεση, ευτυχώς ήταν κι αυτό το ταξίδι στην Πολωνία.

Επιστρέφοντας από την Πολωνία τον Ιούνιο του 2015 ήξερα ότι μια μέρα θα επέστρεφα, γιατί αυτά που είχα δει μου άρεσαν πολύ περισσότερο απ’ όσο φανταζόμουν πριν φτάσω εκεί.
Στην πρώτη μου επίσκεψη είχα δει λίγο την Βαρσοβία, αρκετά καλά την Κρακοβία και είχα κάνει περάσματα από το όμορφο Kielce και την μάλλον μέτρια Częstochowa. Οπότε, όταν προέκυψε η πιθανότητα να ξαναεπισκεφτώ στην Πολωνία έβαλα στόχο να δω καλύτερα την πρωτεύουσα και να επισκεφτώ 2 άλλες πόλεις που μου είχαν τραβήξει το ενδιαφέρον, το Gdansk και το Wroclaw. Ένας ακόμη λόγος που ενίσχυσε την επιλογή αυτή ήταν η ύπαρξη φίλων, τόσο στο Gdansk όσο και στην Βαρσοβία (Β & D θα τους αναφέρω στην ιστορία), που είχα γνωρίσει σε παλιότερα ταξίδια.

Ο γνωστός πια συνταξιδιώτης @stonerolling δεν έφερε καμιά αντίρρηση. Ταξίδι να ’ναι κι όπου να ΄ναι αναφώνησε και άρχισε να ετοιμάζει μπαγκάζια.

Ετοιμάσαμε πρόγραμμα για ένα γεμάτο 10ήμερο με πρώτο βήμα τα αεροπορικά εισιτήρια. Θα πηγαίναμε με απ’ ευθείας πτήση της Aegean στην Βαρσοβία και θα επιστρέφαμε από το Wroclaw με απ’ ευθείας πτήση με την Ryanair. Οι εσωτερικές διαδρομές θα γίνονταν με τραίνα. Το κόστος των αεροπορικών ήταν αρκετά λογικό (γύρω στα 200€ το άτομο), με χειραποσκευή εννοείται καθώς για τόσες μέρες θα την χρειαζόμασταν οπωσδήποτε.

Για τα εισιτήρια των τραίνων χρησιμοποιήσαμε την εφαρμογή PKPINTERCITY που καλύπτει όλα τα τραίνα, πλην τον τοπικών REGIO. Η έκδοση και πληρωμή των εισιτηρίων ήταν εύκολη και σίγουρα η εφαρμογή δούλευε καλύτερα απ’ ότι το site τους. Το κόστος των γρήγορων intercity για κάθε μια από τις 3 διαδρομές που πήραμε ήταν στα 37,5€ περίπου το άτομο.

Για τα ΜΜΜ σε κάθε πόλη χρησιμοποιήσαμε την εφαρμογή Jakdojade που ήταν πραγματικά πολύ καλή, σωστά δομημένη και εύκολη στη χρήση της.

Στις διαμονές είχαμε ένα έξοδο λιγότερο καθώς στο Gdansk θα μας φιλοξενούσε η φίλη μας B ενώ σε Βαρσοβία και Wroclaw βρήκαμε εύκολα μέσω του booking οικονομικά και σε βολική περιοχή διαμερίσματα (275€ για 5 νύχτες στην Βαρσοβία και 205€ για 3 νύχτες στο Wroclaw, σύνολο 480€, δηλαδή 240€ το άτομο).

Οπότε το τελικό πρόγραμμα διαμορφώθηκε ως εξής:

• Άφιξη στην Βαρσοβία 16/6/23 στις 09:40 με Aegean, άμεση αναχώρηση με τραίνο για Gdansk, άφιξη στις 14:30. Διαμονή 2 ημερών.
• Αναχώρηση από Gdansk στις 18/6/23 με τραίνο και άφιξη στην Βαρσοβία στις 23:00. Διαμονή 5 ημερών.
• Αναχώρηση από Βαρσοβία στις 23/6/23 με τραίνο και άφιξη στο Wroclaw στις 21:30. Διαμονή 3 ημερών.
• Επιστροφή στην Αθήνα στις 26/6/23 με Ryanair και άφιξη στις 15:30.

Το συνολικό κόστος κατ’ άτομο έφτασε τελικά τα 1250€ για 10 μέρες συνολικά. (Αεροπορικά, τραίνα, δώρα σε φίλους, σουβενίρ, διαμονές, διατροφή, MMM, ποτά, ξενύχτια κλπ).

Σχεδόν όλες οι φωτογραφίες και τα βίντεο της ιστορίας είναι φυσικά του ειδήμονα @stonerolling.
Οι διαδρομές που κάναμε στην χώρα φαίνονται στον επόμενο χάρτη.







View attachment 440365

Gdansk – Part Ι

Ξεκινήσαμε από Αθήνα σχεδόν άυπνοι αλλά χωρίς καθυστέρηση και φτάσαμε στην ώρα μας στη Βαρσοβία. Στο βάθος φάνηκε το μικρό δάσος με τους ουρανοξύστες της πόλης που αυξάνονται χρόνο με το χρόνο.

Πήραμε το τοπικό τραίνο για τον κεντρικό σταθμό της πόλης με κόστος 3,5€ το άτομο.
Καθώς το τραίνο για το Gdansk αναχωρούσε σε 2 ώρες είχαμε χρόνο για μια γρήγορη βόλτα γύρω από το σταθμό.
Το Παλάτι της Κουλτούρας και των Επιστημών δέσποζε στην περιοχή τραβώντας όλα τα βλέματα. Ορόσημο για την πόλη και σημείο προσανατολισμού όπου κι αν βρίσκεσαι.

Ήπιαμε ένα γρήγορο καφεδάκι, σχολιάσαμε το δώρο του «Πατερούλη» και αναχωρήσαμε για Gdansk.

Διαδρομή με τραίνο σύγχρονο, καθαρό και απόλυτα συνεπές στα προγραμματισμένα ωράρια, πόση ομοιότητα με τον ΟΣΕ… Από λάθος είχαμε κλείσει θέσεις που κοιτούσαν ανάποδα στην κίνηση του τραίνου και αυτό μας ταλαιπώρησε λίγο.
Περιμέναμε να δούμε και ίσως να φωτογραφίσουμε 1-2 αξιοθέατα από τα οποία θα περνούσαμε αλλά δεν είδαμε κανένα, λόγω ατυχίας. Κατ’ αρχήν δεν είδαμε το Malbork Castle γιατί το περιμέναμε από την λάθος πλευρά του τραίνου! Την δε γέφυρα Most Tczewski δεν την είδαμε καθώς λόγω εργασιών συντήρησης ήταν σκεπασμένη σχεδόν απ’ άκρη σ’ άκρη. Υπάρχουν κι αντιξοότητες

Φτάσαμε στο Gdansk στην ώρα μας, 14:30 τοπική και η πρώτη ευχάριστη έκπληξη ήταν ο ίδιος ο σιδηροδρομικός σταθμός που άνετα μπαίνει στα αξιοθέατα της πόλης.

Το ραντεβού με την φίλη "Β" ήταν για αργότερα οπότε ψάξαμε να βρούμε lockers ώστε να κάνουμε μια άνετη βόλτα στην πόλη. Τα εντοπίσαμε μετά κόπων και βασάνων αφού, λόγω έργων στον σταθμό, τα είχαν μισοκρύψει σε μια περίεργη θέση, σε υπαίθριο χώρο, παραπλεύρως του σταθμού. Διαπιστώσαμε άμεσα πως τα συγκεκριμένα lockers έπαιρναν μόνο μετρητά (επιπλέον δεν έδιναν ρέστα) άρα έπρεπε να βρούμε τράπεζα για να κάνουμε την πρώτη (και τελευταία) μας ανάληψη μετρητών. Με την Revolut πήραμε ένα μικροποσό στην τράπεζα Sandater, χωρίς προμήθεια και τελικά αφήσαμε τα μπαγκάζια μας και ξεκινήσαμε την πρώτη μας βόλτα στην πόλη.

Σε σχετικά μικρή απόσταση από το σταθμό συναντήσαμε την πρώτη (από πολλές) πύλη της παλιάς πόλης, την Υψηλή Πύλη (Brama Wyżynna) και κάναμε εντυπωσιακή είσοδο… από το πλάι.

Εκεί ορθώνεται ο πύργος-φυλακή Katownia με τον θάλαμο βασανιστηρίων της πόλης ο οποίος είναι επισκέψιμος. Φοβηθήκαμε μήπως μας κρατήσουν και δεν μπήκαμε.

Ακολούθησε η επόμενη πύλη, σαφώς πιο καλοφτιαγμένη, η Χρυσή (Złota/Długouliczna Brama) που βρισκόταν ωστόσο υπό μερική επισκευή.

Την διασχίσαμε και βρεθήκαμε στην αρχή της Βασιλικής Οδού (Ulica Długa). Εντυπωσιασμένοι από την ομορφιά της αλλά και από τα πλήθη τουριστών και ντόπιων που την κατέκλυζαν.

Προχωρήσαμε κατά μήκος μη χορταίνοντας την υπέροχη θέα. Σπουδαία κτίρια και αρχοντικά με αποκορύφωμα το κεντρικό δημαρχείο της πόλης που ταυτόχρονα είναι και το κεντρικό της μουσείο (Museum of Gdańsk - Main Town Hall). Φωτογραφίσαμε το εντυπωσιακό κτίριο απ’ όλες τις πλευρές καθώς και τις πολλές μικρές του λεπτομέρειες.

Στο διπλανό “άνοιγμα” της βασιλικής οδού βρισκόταν το σιντριβάνι του Ποσειδώνα (Neptune's Fountain) όπου ο @stonerolling προσπάθησε να εκθέσει στο ευρύ κοινό και το δικό του αγαλμάτινο κορμί…

Λίγο πιο κάτω η επόμενη πύλη ήταν η Πράσινη που σίγουρα μόνο πράσινη δεν είναι σήμερα. Η πύλη φιλοξενεί την Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης καθώς και την Gallery φωτογραφιών του Gdańsk.

Την διασχίσαμε λοιπόν κι αμέσως βρεθήκαμε στο πλάι του καναλιού του ποταμού Motława παρατηρώντας απέναντι, στο νησάκι Wyspa Spichrzów, τα σύγχρονα κτίρια που οι ντόπιοι προσπαθούν να τα διατηρήσουν στο παραδοσιακό ύφος.

Και ενώ ετοιμαζόμασταν να διασχίσουμε την μικρή πεζογέφυρα Kładka obrotowa św. Ducha άρχισαν να ηχούν ξαφνικά σειρήνες και 2-3 άνθρωποι που βρίσκονταν πάνω της το έβαλαν στα πόδια. Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι γίνεται, η γέφυρα άρχισε να περιστρέφεται και να ανοίγει χώρο για ένα επερχόμενο σκάφος. Δεν είχαμε ξαναδεί τέτοιου είδους κινητή γέφυρα και η τεχνική της μας ξάφνιασε ευχάριστα.

Καθώς ήταν πια αδύνατον να περάσουμε απέναντι συνεχίσαμε να κινούμαστε “παραλιακά” του καναλιού και ρίξαμε μια γρήγορη ματιά στην όμορφη οδό Mariacka.

Φτάσαμε στο ύψος του παλιού κτιρίου - γερανού Stary żuraw portowy και τον φωτογραφίσαμε από το πλάι αλλά μαζί με το ιστορικό ατμόπλοιο Sołdek που ήταν δεμένο απέναντι στο νησάκι Ołowianka.

Προσπεράσαμε το κτίριο που στεγάζεται το Αρχαιολογικό μουσείο του Gdansk (κλειστό λόγω εργασιών) και φτάσαμε στην πύλη η Brama Mariacka (St. Mary's Gate) που δεν την φωτογραφίσαμε καν (νισάφι πια με τις πύλες).
Στρίψαμε πάλι προς το εσωτερικό της παλιάς πόλης, μέσω της Świętego Ducha η οποία έχει αρκετά παρακμιακό χαρακτήρα χωρίς να της λείπει ωστόσο η ομορφιά.

Γρήγορα βρεθήκαμε στο σιντριβάνι Four Quarters Fountain που ήταν γεμάτο πιτσιρίκια που διασκέδαζαν, παίζοντας με το νερό.

Απέναντι στεκόταν η βαριά και ογκώδης Βασιλική της πόλης Basilica of St. Mary of the Assumption of the Blessed Virgin Mary in Gdańsk. Μπήκαμε μέσα αλλά η αλήθεια είναι πως το εσωτερικό της δεν έλεγε και πολλά πράγματα.

Γρήγορα την εγκαταλείψαμε και συνεχίσαμε τον δρόμο μας φτάνοντας στο μεγάλο οπλοστάσιο (The Great Armoury), ένα ιδιαίτερο και αρκετά στολισμένο κτίριο που ξεχωρίζει ανάμεσα στα πολλά ωραία κτίρια της πόλης.

Μπήκαμε στην Ulica Piwna αρκετά κουρασμένοι πια ψάχνοντας να βρούμε που θα ακουμπήσουμε τα σαρκία μας και που θα γεμίσουμε τα στομάχια μας.

Η ώρα ήταν κάπως περίεργη για αυτό που είχαμε στο νου μας οπότε δυσκολευτήκαμε να βρούμε κάποιο μαγαζί να μας σερβίρει. Κινηθήκαμε προς την οδό Szeroka όπου υπήρχε ένα παραδοσιακό milk bar - μαγέρικο (Bar Turystyczny) αλλά δεν του είχε απομείνει τίποτα στην βιτρίνα. Απογοητευμένοι και πολύ πεινασμένοι καθίσαμε ακριβώς δίπλα στο REDNEK Burgers Gdańsk όπου σερβίριζαν μπέργκερ με «ξασμένο» χοιρινό κρέας αντί για μπιφτέκι. Νόστιμο, δε λέω, αλλά ακόμη καλύτερη ήταν η πρώτη παγωμένη πολωνική βότκα που δοκιμάσαμε.

Μετά το ευχάριστο και χορταστικό διάλειμμα έπρεπε να επιστρέψουμε προς στον σιδηροδρομικό σταθμό για να πάρουμε τα πράγματά μας. Στην διαδρομή διασχίσαμε την Bread Bridge - "Bridge of Love", γεμάτη με απαίσια λουκέτα και είδαμε από μακριά το Αρχοντικό της Συντεχνίας των Μυλωνάδων (Dom Cechu Młynarzy).

Βιαστικά φωτογραφήσαμε ακόμη ένα αξιοθέατο, το παλιό δημαρχείο του Gdańsk πριν καταλήξουμε στο σταθμό.

Παραλάβαμε τα μπαγκάζια μας και πήραμε το τραμ για να πάμε προς την περιοχή Zaspa όπου ήταν το σπίτι της “Β”.
Η απόσταση μικρή και φτάνοντας γνωρίσαμε την μικρή της οικογένεια, 2 χαρούμενα πιτσιρίκια που άρχισαν να επικοινωνούν μαζί μας αμέσως στην απίστευτα αποτελεσματική γλώσσα των παιδιών. Η υποδοχή θερμή, τα δωράκια και τα κεράσματα έδιναν κι έπαιρναν, οι πικάντικες πίκλες μας έκαψαν τον ουρανίσκο αλλά τελικά το καρπούζι που σερβιρίστηκε στο τέλος μας δρόσισε. Η κουβέντα κράτησε μέχρι αργά καθώς με την "Β" είχαμε ένα χρόνο να βρεθούμε αλλά στο τέλος πέσαμε ξεροί.

Διαδρομή 1ης μέρας στο Gdansk

Sopot - Gdansk Part ΙΙ - Pruszcz Gdanski

Το πρωϊνό ξύπνημα ήταν κομματάκι δύσκολο για όλους, γρήγορα όμως ανασκουμπωθήκαμε και βάλαμε πλώρη για το “κοσμικό” Sopot. Τα ΜΜΜ της Πολωνίας, πάντα στην ώρα τους, μας οδήγησαν γρήγορα στο κέντρο της πόλης.

Η μεγάλη πλατεία (Plac Przyjaciół Sopotu) με το σιντριβάνι της ήταν το πρώτο σημείο που σταθήκαμε για να παίξουν όλα τα “παιδιά”, μικρά και μεγάλα.

Στο κάτω μέρος της πλατείας φαινόταν το δημοτικό κτίριο λουτροθεραπείας (Zakład Balneologiczny w Sopocie) καθώς και ο κουκλίστικος φάρος του Sopot.

Η κίνηση στην πλατεία ήταν σχετικά χαλαρή αλλά η ροή του κόσμου φαινόταν να κατευθύνεται προς τον πεζόδρομο Bohaterów Monte Cassino. Τα όμορφα κτίρια και τα μεγάλα δέντρα του τον έκαναν ιδανικό για περαντζάδα σε ντόπιους αλλά και πολλούς τουρίστες.

Περίπου στην μέση του πεζοδρόμου μας ξάφνιασε ένα περίεργο κτίριο, το Krzywy Domek. Οι πάντες στέκονταν, έστω για λίγο, για να απολαύσουν το θέαμα. Οι φωτογραφίες τα λένε όλα νομίζω.

Ανεβήκαμε όλη τη διαδρομή μέχρι το τέλος του πεζοδρόμου που κατέληγε σε μια μικρή πλατεία με μια καλοφτιαγμένη, πετρόχτιστη εκκλησία, τη Kościół św. Jerzego w Sopocie, κάνοντας ταυτόχρονα τα αλογάκια για τα πιτσιρίκια.

Η επιστροφή προς το κέντρο και κυρίως προς την θάλασσα ήταν αναπόφευκτη. Πρώτα συναντήσαμε την μεγάλη και συνωστισμένη πλατεία Skwer Kuracyjny ακριβώς κάτω από τον φάρο.

Απ’ εκεί ξεκινά ο μώλος του Sopot, γνωστό αξιοθέατο της πόλης. Ξαφνιαστήκαμε με το γεγονός πως χρειαζόταν εισιτήριο για την είσοδο αλλά το πληρώσαμε και τον περπατήσαμε απ’ άκρη σ’ άκρη μαζί με ένα ετερόκλητο πλήθος τουριστών, κυρίως ηλικιωμένων. Στην άλλη άκρη του είδαμε και το πειρατικό του κάπτεν Τζίμι, ένα άκρως τουριστικό πλοίο - απομίμηση παλιού ιστιοφόρου που έκανε βόλτες στην περιοχή. Το είδαμε πάλι το απόγευμα στο λιμάνι του Gdansk να συνεχίζει τις βόλτες του.

Βγαίνοντας από τον μώλο σταθήκαμε να θαυμάσουμε τη “παραλιάρα” και τη φοβερή θάλασσα της με τα αδιαφανή καφεπράσινα νερά και τα άπειρα φύκια που επέπλεαν πάνω της.
Μα γιατί δεν κάνει κανείς εδώ μπάνιο Δημητράκη; Βάλε το μαγιό σου που το κουβαλάς από την Αθήνα και πέσε στα καταγάλανα νερά της Βαλτικής!
Βλέπετε πριν φύγουμε από την Αθήνα είχαμε ατέρμονες συζητήσεις για το αν θα παίρναμε μαγιό καθώς ο @stonerolling ήθελε οπωσδήποτε να κάνει μπάνιο στη Βαλτική. Είχε δει, λέει, μέχρι και φωτογραφίες με διαφανή και πεντακάθαρα νερά στο Internet. Δεν έχει ακούσει τίποτα φαίνεται για το Photoshop και τις άπειρες δυνατότητές του.

Εγκαταλείψαμε το Sopot με ανάμεικτα συναισθήματα. Από την μια είναι μια κωμόπολη σχετικά συμπαθής με κτίρια και πλατείες που ξεχώριζαν, από την άλλη όμως τα πλήθη των τουριστών και η αίσθηση πως τα πάντα κινούνται γύρω από αυτούς δεν μας έκανε την καλύτερη εντύπωση.

Επιστρέψαμε στην Zaspa για να τσιμπήσουμε κάτι. Η επιλογή του @stonerolling, όπως πάντα, ήταν πίτσα. Στο συνοικιακό μαγαζάκι που καθίσαμε σερβίριζαν επιπλέον και κάποιες τοπικές σούπες και με προτροπή της "Β" δοκιμάσαμε την Ζούρεκ. Με μια λέξη, φανταστική!!! Ακόμα και ο @stonerolling που πάσχει από το σύνδρομο της Μαφάλντα και απεχθάνεται τις σούπες (θουπίτσες) “γυάλισε” το ευμεγέθες μπολ του σε χρόνο μηδέν.

Καρδαμωμένοι πια για τα καλά ξεκινήσαμε για μια απογευματινή βόλτα στο Gdańsk.
Εκκίνηση από την περιοχή του μεγάλου μύλου (Wielki Młyn) που ταυτόχρονα φιλοξενεί το Μουσείο Κεχριμπαριού (Muzeum Bursztynu) ενώ δίπλα, στο μικρό παρκάκι, βρίσκεται το άγαλμα του αστρονόμου Jan Heweliusz. Αν και πολύ ήθελα να επισκεφτώ το συγκεκριμένο μουσείο που διαθέτει πολλά κομμάτια από το διάσημο κεχριμπάρι της Βαλτικής με διάφορα έντομα και ζώα εγκλωβισμένα στο εσωτερικό τους, ο διαθέσιμος χρόνος μας ήταν περιορισμένος και δεν τα κατάφερα τελικά.

Τραβήξαμε προς το ποτάμι περνώντας διαδοχικά από τον πύργο Baszta Jacek και την αγορά Lombard centrum hala targowa, χωρίς να μπούμε μέσα μιας και το σούρουπο είχε αρχίσει να πέφτει κι εμείς είχαμε ακόμα δρόμο.

Φτάσαμε στο ποτάμι και διασχίσαμε την πεζογέφυρα προς το νησί Ołowianka θαυμάζοντας απέναντι την παλιά πόλη ενώ αριστερά μας βρίσκονταν τα κτίρια της Polish Baltic Frédéric Chopin Philharmonic.

Περπατώντας κατά μήκος της νησίδας Ołowianka φτάσαμε δίπλα ακριβώς από ατμόπλοιο Sołdek που είχαμε δει φευγαλέα την προηγούμενη μέρα από απέναντι Σταθήκαμε λίγο και φωτογραφίσαμε το ορόσημο κτίριο - γερανό Stary żuraw portowy που, όπως και πολλά άλλα κτίρια στην πόλη, ήταν υπό συντήρηση.

Διασχίσαμε άλλη μια γέφυρα, την Kamieniarski, έχοντας θέα προς το νησάκι Wyspa Spichrzów και περάσαμε από την άλλη πλευρά του ποταμού που ήταν γεμάτη από εστιατόρια.

Τα προσπεράσαμε όλα καθώς δεν ήταν του γούστου μας και συνεχίσαμε προς την γέφυρα Zwodzony most Stągiewny και τον πύργο Stągwie Mleczne με σκοπό να περάσουμε στο νησάκι Wyspa Spichrzów.

Το ίδιο σκηνικό κι εδώ. Κατά μήκος της πολύβουης οδού Stągiewna άπειρα εστιατόρια, γεμάτα τουρίστες. Τα κάθετα στενάκια δεν έπειθαν για κάτι ενδιαφέρον οπότε συνεχίσαμε ευθεία φτάνοντας τελικά στην πράσινη γέφυρα και την πράσινη πύλη.

Σταθήκαμε λίγο εκεί και χαζέψαμε τον ποταμό Motlawa καθώς αυτή την ώρα, στο μεταίχμιο της μέρας με την νύχτα, η εναλλαγή των χρωμάτων έδινε στις εικόνες μια ιδιαίτερη γοητεία.

Μπήκαμε πάλι στο ιστορικό κέντρο και αρχίσαμε να κινούμαστε σε πολλά σημεία από τα οποία είχαμε ξαναπεράσει παίρνοντας μερικές νυχτερινές λήψεις από την Βασιλική οδό, το Museum of Gdańsk - Main Town Hall, τον Καθεδρικό, το κτίριο του Great Armoury καθώς και πάλι τον ποταμό Motlawa.

Στα πλαίσια της βραδινής μας διασκέδασης αναζητήσαμε ένα μπαράκι κοντά στα γούστα μας. Την ώρα που διασχίζαμε για πολλοστή φορά την βασιλική οδό μας πλεύρισε θηλυκός, εμφανίσιμος “κράχτης” του στυλ έχουμε μουσική, ωραία κορίτσια, καθαρά ποτά. Μου θύμισε την ταινία ”Καλώς Ήλθε το Δολάριο”. Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα και Blue black boys!!!

Ξεφύγαμε με δυσκολία από το “τσιμπούρι” και καταλήξαμε στο El Mariachi Tequila Bar & Club, το μόνο μπαρ που βρήκαμε με κέφι και χορό αποκλειστικά όμως με latin μουσική. Δοκιμάσαμε 2-3 από τις άπειρες τεκίλες του μαγαζιού ώσπου να έρθει η ώρα να τρέξουμε να προλάβουμε το τραμ, το τελευταίο για το Zaspa. Έπρεπε να γυρίσουμε νωρίς αφού ήμασταν φιλοξενούμενοι σε σπίτι με μικρά παιδιά και δεν έπρεπε να ενοχλήσουμε σε “άγριες” ώρες. Εξάλλου την επόμενη μέρα έπρεπε να φύγουμε νωρίς για την μικρή πόλη Pruszcz Gdanski όπου η "Β" θα συμμετείχε σε αγώνα Roller.

Το ταξίδι για το “περίφημο” κι “ονομαστό” Pruszcz Gdanski αποδείχτηκε κάπως δύσκολο. Το αργοπορημένο ξύπνημα μας σε συνδυασμό με την ακύρωση κάποιων δρομολογίων του λεωφορείου που θα μας πήγαινε μέχρι τον τοπικό σταθμό τραίνων μας ανάγκασε να περάσουμε μια 3ώρη οδύσσεια με για να φτάσουμε στην κωμόπολη κουβαλώντας φυσικά όλα τα μπαγκάζια. Φτάνοντας εκεί δε, χρειάστηκε να περπατήσουμε σέρνοντας πόδια, σακίδια και βαλίτσες περίπου 2,5 km μέχρι το σημείο που διεξαγόταν ο αγώνας όπως κάναμε κι αργότερα κατά την επιστροφή.

Ευτυχώς προλάβαμε να πάρουμε μια γεύση από τον αγώνα αλλά και από τις βραβεύσεις που ακολούθησαν. Η "Β" ανέβηκε στο βάθρο (3η) οπότε το γιορτάσαμε με μερικές μπύρες στο διπλανό καφέ.

Μετά την λήξη των βραβεύσεων αποχαιρετιστήκαμε με την "Β" και τα τα 2 της αγγελούδια, δίνοντας υπόσχεση να ξαναβρεθούμε γρήγορα.

Εκείνη την μέρα στην πόλη λάμβανε χώρα και το τοπικό πανηγύρι. Κάναμε μια βόλτα προς τα εκεί αλλά η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα υποτονική παρόλο τον άπειρο κόσμο που κυκλοφορούσε στην περιοχή. Η μουσική που ακουγόταν δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο (που είναι τα κλαρίνα ωρέ; ) ενώ συχνά πυκνά διακόπτονταν χωρίς προφανή λόγο.

Φύγαμε στα γρήγορα από την περιοχή και κουβαλώντας και πάλι όλα μας τα συμπράγκαλα με σκοπό να πάμε προς μια ταβερνούλα που είχαμε δει στις πρωινές διαδρομές μας.
Το φαγητό στο Bar Zacisze, συνοδεία αρκετών ακόμα τοπικών μπυρών ήταν πολύ καλό. Εγγύηση για μια ακόμα φορά η παρουσία αποκλειστικά ντόπιων στο μαγαζί. Είχαμε βέβαια κάποια δυσκολία με το μενού που ήταν γραμμένο στον μαυροπίνακα μόνο στα πολωνικά αλλά η μετάφραση της google μας έσωσε.

Καθώς είχαμε πολύ χρόνο ακόμη ώσπου να έρθει η ώρα για το τραίνο μας μείναμε πολύ ώρα στο προαύλιο της ταβέρνας κάνοντας παράλληλα γνωριμίες με μια παρέα νεαρών τρελοπολωνών. Μία κοπέλα από αυτήν την παρέα (που ενώ ήταν 28 ετών έμοιαζε με 18) ήταν πολύ επικοινωνιακή και με τρομερό γέλιο έκατσε απρόσκλητη μαζί μας. Προκλητική και με πονηρό χαμόγελο μας προκαλούσε συνεχώς με πικάντικα σχόλια. Έδειχνε ένα πανηγυριώτικο μπαλόνι με ήλιο που είχε λέγοντας στο @stonerolling, "Touch my pussy" κι όταν εκείνος το χάιδευε εκείνη το τραβούσε χαχανίζοντας. Προφανώς είπε να “παίξει” με τους παράξενους μεσήλικες τουρίστες που βρέθηκαν στο χωριό της έτσι για να φύγει η βαρεμάρα. Μας υποσχέθηκε μάλιστα να μας συστήσει ζωντανά μπαράκια στην Βαρσοβία και το Wroclaw που θα ακολουθούσαν. Στις υποσχέσεις έμεινε…

Κάποια στιγμή, νωρίς το απόγευμα ξεκινήσαμε την ατελείωτη επιστροφή μας για τη Βαρσοβία. Από την Αθήνα γκρίνιαζα για το σχεδιασμό που είχε κάνει ο @stonerolling που αντί να επιλέξει επιστροφή νωρίς στο Gdansk που ήταν σε απόσταση 15 λεπτών και από εκεί να πάρουμε το γρήγορο τραίνο για την πρωτεύουσα, εκείνος επέμενε να μείνουμε στο πανηγύρι και να πάρουμε αργά τραίνο για το Tczew και μετά από μια ώρα εκεί άλλο τραίνο για τον τελικό προορισμό μας όπου θα φτάναμε στις 23:00. Ά ρε που μας έμπλεξες Δημητράκη…
Όπως καταλαβαίνετε στο επόμενο ταξίδι θα απαγορευτεί στον @stonerolling η παρέμβαση στο πρόγραμμα, με υπογεγραμμένο συμβόλαιο και ρήτρες.

Μετά από κάμποση ορθοστασία στον σταθμό του Pruszcz Gdanski που γινόταν χαμός λόγω του πανηγυριού και άλλη μια ώρα αναμονής (καθιστής αυτή τη φορά) στον σταθμό του Tczew που επικρατούσε ερημιά φτάσαμε επιτέλους στην Βαρσοβία.

Πεινούσαμε και πάλι οπότε πήραμε την πρώτη (και τελευταία) Zapiekanka μας από τις καντίνες που βρίσκονται δίπλα στο κεντρικό σταθμό. Η ίδια η καντίνα ήταν άθλια αλλά ακόμη χειρότεροι ήταν οι πελάτες της, ένα μείγμα από τελειωμένους αλκοολικούς και τζάνκια που τους έπεφταν σάλτσες πάνω τους.
Το "έδεσμα" ήταν πραγματικά απαίσιο αλλά λόγω πείνας και κούρασης το φάγαμε, χωρίς ευτυχώς άλλα παρεπόμενα.
Με μια μικρή ταλαιπωρία και την βοήθεια ενός ηλικιωμένου πολωνού γείτονα (όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική λόγω αδυναμίας επικοινωνίας) καταφέραμε να εντοπίσουμε το διαμέρισμά μας και να ξαναπέσουμε ξεροί για ύπνο.

Διαδρομή 2ης μέρας στο Gdansk

Βαρσοβία – Part I

Παρόλη την ταλαιπωρία μας ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς και αμέσως ρίξαμε μια ματιά στην θέα από το δωμάτιο. Τελικά όσο και να προσπαθούν με τους μοντέρνους ουρανοξύστες, αυτός του “Πατερούλη” είναι αξεπέραστος.

Βγάλαμε τα 3ήμερα ηλεκτρονικά μας εισιτήρια από την πολύ καλή εφαρμογή Jakdojade για όλα τα ΜΜΜ της Πολωνίας και πήγαμε ως το πολυτεχνείο της Βαρσοβίας για να συναντήσουμε τον Πολωνό φίλο μας “D”, να πιούμε ένα γρήγορο καφεδάκι και να συνεννοηθούμε για τα περαιτέρω. Είχαμε να τον δούμε αρκετό καιρό, εγώ από το 2021 ενώ ο @stonerolling από το 2019 αλλά ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα…

Χωρίσαμε, εκείνος για το γραφείο του κι εμείς κατευθείαν για την παλιά πόλη.
Φτασαμε γρήγορα στην Πλατεία Zamkowy, στην είσοδο της παλιάς πόλης, με την Sigismund's Column και φυσικά το Βασιλικό παλάτι. Αδύνατον να πιστέψεις ότι όλο αυτό που βλέπεις είναι σύγχρονό μας και πως η ανακατασκευή τέλειωσε μόλις το 1980. Μόνο αργότερα που είδαμε φωτογραφίες από την ισοπεδωμένη πόλη το χωνέψαμε.

Μείναμε αρκετή ώρα εκεί καθώς πετύχαμε, σ’ ένα παράθυρο του παλατιού έναν σαλπιγκτή που άρχισε να σαλπίζει κάποια εμβατήρια.

Προχωρήσαμε σ’ ένα από τα κεντρικά δρομάκια, στην οδό Świętojańska για να πάρουμε μια καλύτερη εικόνα της παλιάς πόλης και…

εκεί πετύχαμε τον καθεδρικό ναό της Βαρσοβίας, που όσο παράξενος κι αν είναι απ’ έξω, τόσο κλασικά Πολωνικός είναι από μέσα.

Συνεχίσαμε για την κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης, Rynek Starego Miasta. Αν και γεμάτη μαγαζιά, εστιατόρια, καφέ και άπειρα τραπεζοκαθίσματα (περισσότερα απ’ ότι θυμόμουν από παλιά) παραμένει εντυπωσιακά όμορφη. Τα ανακατασκευασμένα κτίρια της συναγωνίζονται μεταξύ τους σε ομορφιά ενώ το μικρό άγαλμα της γοργόνας - συμβόλου της πόλης στο κέντρο συμπληρώνει την εικόνα.

Αμέσως μετά κάναμε μια παράκαμψη μπαίνοντας στα παράπλευρα στενάκια. Βρεθήκαμε σε μια μικρή πλατεία (Plac Kanonia) και είδαμε την καμπάνα των ευχών ενώ αμέσως μετά βρεθήκαμε στις παρυφές της παλιά πόλης, σ’ ένα σημείο με ωραία θέα προς το ποτάμι (Dung Hill Lookout Point).

Γυρίσαμε προς το κέντρο και μέσω της οδού Nowomiejska κινηθήκαμε προς το τέλος της παλιάς πόλης.

Σύντομα φτάσαμε στο Barbican, στα τούβλινα τείχη της πόλης με την όμορφη πύλη και βγήκαμε προς την νέα (παλιά) πόλη, περιοχή που την ήξερα καλά καθώς εδώ έμενα την προηγούμενη φορά που είχα βρεθεί στην Βαρσοβία.

Αμέσως πιάσαμε την οδό Freta τον βασικό δρόμο της περιοχής, με τα εξαιρετικά κτίρια και τα λογής λογής μαγαζάκια κι εστιατόρια.

Το σπίτι - μουσείο της Μαρίας Κιουρί που βρίσκεται εκεί το είχα επισκεφτεί παλιότερα και καθώς δεν μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση δεν το συζητήσαμε καν να μπούμε μέσα. Μια δυο φωτογραφίες ήταν αρκετές και η βόλτα συνεχίστηκε.

Φτάνοντας δίπλα στην πλατεία Rynek Nowego Miasta με την όμορφη εκκλησία του St Casimir κάναμε ένα μικρό διάλειμμα στην δροσιά, κάτω από τα σκιερά δέντρα και παρέα με κανά δυο άστεγους που έπαιρναν τον υπνάκο τους στα διπλανά παγκάκια.

Έχοντας πάρει τις ανάσες μας ξεκινήσαμε να δούμε την παλιά πόλη περιμετρικά. Ο φούρνος που συναντήσαμε όμως, μας “ανάγκασε” σε νέο διάλειμμα, αυτή τη φορά για μερικά κομμάτια πίτσας (Όχι άλλη πίτσα ρε Δημήτρη, έλεος!!!)

Η περίμετρος των τειχών της πόλης “έκρυβε” πολλές ιδιαίτερες γωνιές όπως το Mały Powstaniec, το παιδί πολεμιστή με πλήρη εξάρτηση, το Zegar Zygmunta, τον ανάγλυφο ζωδιακό κύκλο με τις φάσεις της σελήνης καθώς και το μνημείο του Jan Kiliński, του Πολωνού παπουτσή που έγινε ήρωας στην εξέγερση του 1794.

Πλησιάζοντας προς την πλατεία του βασιλικού παλατιού διακρίναμε τα καμπαναριά του καθεδρικού και της γειτονικής εκκλησίας του St Martin.

Φτάνοντας στην Πλατεία Zamkowy αρχίσαμε να ακολουθούμε την Βασιλική οδό (Krakowskie Przedmieście), έναν δρόμο με άπειρα αξιοθέατα που συνδέει το κέντρο της σύγχρονης πόλης με την παλιά.

Ο κόσμος που περπατούσε στην βασιλική οδό ήταν πολύς αλλά το εύρος του δρόμου είναι τέτοιο που όσοι άνθρωποι κι αν τον διασχίζουν δεν ενοχλούν. Στα πρώτα βήματα μας συναντήσαμε την εκκλησία της Αγίας Άννας με το ξεχωριστό καμπαναριό της.

Λίγο πιο κάτω κι ενώ είχε αρχίσει να μας ενοχλεί κάπως η ζέστη και ο ήλιος είδαμε το μνημείο του Adam Mickiewicz και την καρμελιτική εκκλησία Kościół Karmelitów Bosych την αίγλη της οποίας έκρυβαν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα που ήταν παρκαρισμένα στην είσοδό της.

Το Προεδρικό παλάτι (που βρισκόταν εκεί δίπλα) ήταν μάλλον η αιτία για τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

Ακολούθως αποφασίσαμε να κάνουμε μια παράκαμψη από την Βασιλική οδό, εν μέρει για να δούμε το πάρκο Saxon αλλά κυρίως για να αναζητήσουμε καταφύγιο στην σκιά του.
Έτσι περάσαμε από την πλατεία Marszałka Józefa Piłsudskiego βλέποντας στο βάθος το πανόραμα ουρανοξυστών της πόλης ενώ στο όριο μεταξύ πλατείας και πάρκου είδαμε και το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη της Πολωνίας.

Μπήκαμε στον Saxon Garden, το πρώτο από τα πολλά, μεγάλα και πολύ προσεγμένα πάρκα της πόλης κι αρχίσαμε να περιδιαβαίνουμε στα δρομάκια, στους ανθόκηπους και τις λιμνούλες του. Κοντά στο υδραγωγείο με την μορφή ρωμαϊκού ναού της Εστίας (Vesta Water Tower) κάναμε ένα μικρό διάλειμμα γιατί, η αλήθεια είναι, μας είχε αιφνιδιάσει η έντονη ηλιοφάνεια και ζέστη της ημέρας.

Ξεκουραστήκαμε και επιστρέψαμε στην Βασιλική οδό, στο σημείο που έχει την έδρα του το Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας, σ ένα ακόμη παλάτι (Czetwertyński-Uruski Palace) που έχει αλλάξει χρήση προς όφελος του λαού.

Ο Ναός του Τίμιου Σταυρού ήταν το επόμενο σημείο που σταθήκαμε, όχι τόσο για τον ίδιο τον ναό, όσο για να θαυμάσουμε το παλάτι Staszic και το μνημείο του Κοπέρνικου που βρίσκονταν διαγώνια απέναντι του.

Από το παλάτι Staszic και μετά η βασιλική οδός αλλάζει όνομα και πια λέγεται Nowy Świat. Εκτός από όνομα αρχίζει σιγά σιγά να αλλάζει και χαρακτήρα με τα κτίρια να παρουσιάζουν πιο σύγχρονη μορφή. Αρκετά από αυτά ήταν εντυπωσιακά όπως το το Θέατρο Sabat Theatre of Małgorzata Potocka στην κάθετη οδό Foksal, δρόμος με αρκετά εστιατόρια και καφέ.

Απέναντι υπήρχε μια πλαϊνή είσοδος για την εναλλακτική περιοχή Pawilony με τα μπαράκια που βρίσκονται στους εσωτερικούς ακάλυπτους των κτιρίων της περιοχής, οπότε δεν χάσαμε ευκαιρία να την τσεκάρουμε ώστε να πάρουμε μια ιδέα για τις βραδινές μας εξόδους. Δεν είδαμε βέβαια πολλά μεσημεριάτικα καθώς επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Μόνο σε κάποια από τα κτίρια γινόντουσαν καλλιτεχνικές εργασίες με νεαρόκοσμο να επιμελείται κάποιες τοιχογραφίες…

Σχετικά εξουθενωμένοι από το περπάτημα, την πείνα και την ζέστη ψάξαμε σ’ αυτά τα ενδιάμεσα στενάκια, πίσω από τα κτίρια, να βρούμε ένα μέρος να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Ήταν καιρός πια για μια παγωμένη μπύρα ή και δύο. Όπως βλέπετε τον στρώνω σιγά σιγά με τις μπύρες. Αν και στο θέμα φαγητό όχι. Πάλι πίτσα έφαγε.

Αρκετά αργότερα αναχωρήσαμε από εκεί για να συναντηθούμε πάλι με τον “D”, στον εσωτερικό κήπο μιας μπυραρίας. Συνεχίσαμε με μερικές ακόμη μπύρες (εγώ) και βότκες (ο @stonerolling) οι οποίες έρχονταν δυο δυο λόγω happy hour. Αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε πως ο “D” έψαχνε τις εκπτώσεις και τις προσφορές συνεχώς αλλά θα καταλαβαίναμε αργότερα το πόσο πολύ εθισμένος ήταν.

Στην διάρκεια της παραμονής μας στην μπυραρία μας πλησίασε ένας νεαρός από το διπλανό τραπέζι και μας ρώτησε αν μιλάμε ελληνικά. Χάρηκε όταν του είπαμε ναι και μάλλον κέρδισε το στοίχημα που είχε βάλει με την φίλη του. Δεν μου είχε ξανατύχει κάτι τέτοιο. Συνήθως όταν μας ακούν να μιλάμε μας μπερδεύουν με Ισπανούς.
Αφού κατεβάσαμε κάμποσα ποτήρια απ’ ότι έπινε ο καθένας, φύγαμε προς το διαμέρισμα και τότε έγινε ένα μικρό θαύμα. Μπροστά μας βρέθηκε ένα ζαχαροπλαστείο, εξειδικευμένο στα pasteis de nata οπότε δεν χάσαμε την ευκαιρία. Πήραμε κάμποσα για να γλυκαθούμε.

Στο διαμέρισμα τα τσακίσαμε, κάναμε και μια καλή απογευματινοβραδινή σιέστα αλλά αμέσως μόλις νύχτωσε ξαναπήραμε το δρόμο για την επιστροφή στον “τόπο του εγκλήματος”, το Pawilony.

Η μέρα ήταν “δύσκολη” (Δευτέρα) οπότε τα πράγματα ήταν σαφώς υποτονικά. Λίγος κόσμος, αρκετά μαγαζιά κλειστά και πολύ ήσυχη και χαλαρή διάθεση. Ήπιαμε βέβαια 1-2 ποτάκια αλλά γύρω στη 01:00 άρχισαν τα κλείνουν και αυτά τα μαγαζιά που υπήρχαν.
Πήραμε έτσι το δρόμο της επιστροφής για το διαμέρισμα, αποφεύγοντας αριστοτεχνικά κάθε λίγο και λιγάκι τους διάφορους κράχτες των στριπτιτζάδικων που μας πλεύριζαν. Μας κακοχαρακτήρισαν μάλλον…

Διαδρομή 1ης μέρας στη Βαρσοβία

Βαρσοβία – Part II

Το επόμενο πρωινό ξεκινήσαμε σχετικά νωρίς σκοπεύοντας να επισκεφτούμε την περίφημη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου της Βαρσοβίας. Την συγκεκριμένη βιβλιοθήκη την είχα δει περαστικός και βιαστικά την προηγούμενη φορά που είχα βρεθεί στην Βαρσοβία χωρίς να μπορέσω να ανέβω στον ταρατσόκηπο της και μου είχε μείνει απωθημένο.
Οι εντυπωσιακές τεράστιες πέτρινες πλάκες στο εξωτερικό της, γεμάτες με σκαλισμένα κείμενα σε διάφορες αρχαίες γλώσσες αλλά και μαθηματικά σύμβολα, έγιναν αντικείμενο πολλών φωτογραφιών.

Προχωρήσαμε βέβαια και στο εσωτερικό της που λόγω ώρας αλλά και εποχής δεν θα έλεγες ότι έσφυζε από κόσμο. Καλύτερα για μας βέβαια…
Είδαμε τους χώρους της, τις πολύ ψηλοτάβανες αίθουσες καθώς και τα υπερμεγέθη γλυπτά που τις κοσμούσαν. Αν και ως φοιτητής δεν ήμουν πολύ των βιβλιοθηκών, εδώ πραγματικά θα μου άρεσε να έρθω να διαβάσω.

Επόμενο βήμα ο ταρατσόκηπος. Ανεβήκαμε τα αρκετά αλλά σχετικά ήπια σκαλιά, συνοδεία πολλών παιδιών που είχαν έρθει με τους δασκάλους τους να επισκεφτούν την βιβλιοθήκη. Περπατήσαμε σε όλες τις πλευρές αυτού του υπέργειου κήπου, που είναι άψογα σχεδιασμένος αν και με μια σχετικά μινιμαλιστική λογική.

Η θέα από εκεί πάνω, είτε προς την παλιά πόλη είτε προς την σύγχρονη ήταν ανταποδοτική της προσπάθειάς μας.

Κατεβαίνοντας κατευθυνθήκαμε προς την γειτονική όχθη του Βίστουλα. Περάσαμε από την πίσω πλευρά του μουσείου του Κοπέρνικου ακολουθώντας το ποτάμι ενώ είμασταν σχεδόν μόνοι μας μάλλον λόγω της αρκετής ζέστης που επικρατούσε και σήμερα. Το μουσείο το έχω επισκεφτεί και πραγματικά το συστήνω όχι μόνο σε γονείς με παιδιά αλλά και σε ενήλικους. Είναι από τα καλύτερα του είδους.

Περάσαμε κάτω από μια γέφυρα του Βίστουλα και σε λίγο βρεθήκαμε σε μια ακόμη γοργόνα - σύμβολο της Βαρσοβίας.

Από μια μικρή καντίνα πήραμε 2 καφεδάκια στο χέρι και κάναμε ένα μικρό διάλειμμα στις όχθες του Βίστουλα παρατηρώντας τους μόνιμους κατοίκους του ποταμού να βολτάρουν.

Είχε φτάσει πια μεσημέρι οπότε επιστρέψαμε προς το πολυτεχνείο όπου είχαμε ραντεβού με τον “D” για μεσημεριανή κραιπάλη. Πριν όμως φροντίσουμε για τα στομάχια μας κάναμε μια μικρή βόλτα στο πολύ εντυπωσιακό κεντρικό κτίριο του πολυτεχνείου.

Η πρόταση του “D” ήταν για ένα κοντινό, ντόπιο εστιατόριο, στο οποίο επέμενε να πάμε καθώς είχε έκπτωση 25%. Γενικά εκεί που μας πήγαινε ήταν πάντα εστιατόρια στα οποία είχε έκπτωση. Ευτυχώς όλα αποδείχτηκαν καλά έως πολύ καλά.
Παραγγείλαμε όπως συνήθως πολλά και φάγαμε μέχρι σκασμού τα παραδοσιακά κρεατικά της χώρας. Συνοδευμένα με παγωμένες βότκες με χυμό λεμονιού, κάτι σαν λιμοντσέλο στο πιο δυνατό του. Εκεί πρωτοδοκιμάσαμε την Μαύρη Zubrowka, μια βότκα που μας άρεσε πολύ και την προτιμούσαμε όλες τις υπόλοιπες μέρες.

Το ίδιο απόγευμα, μετά την απαραίτητη ξεκούραση, ξεκινήσαμε να επισκεφτούμε την γειτονιά της Πράγα, στην άλλη πλευρά του Βίστουλα.
Πήραμε το μετρό και πολύ γρήγορα φτάσαμε στην Πράγα, όπου μας υποδέχτηκε ο πρώτος άγγελος, ένα, ας πούμε, σύμβολο της γειτονιάς.

Δίπλα στο σταθμό του μετρό είδαμε την Ρωσικού στυλ εκκλησία Metropolitan Cathedral of Saint Mary Magdalene όμορφη εξωτερικά αλλά κλειστή.

Κατευθυνθήκαμε προς τη οδό Mała που είχα διαβάσει πως είναι ένας δρόμος που χρήζει της προσοχής μας αν και αρκετά παρακμιακός, χωρίς ωστόσο να μας εντυπωσιάσει όπως επίσης και η γειτονική Konopacka.

Φεύγοντας κινηθήκαμε προς το "Koneser" ένα παλιό εργοστάσιο βότκας που έχει μετατραπεί σε πολυχώρο. Για να φτάσουμε διασχίσαμε τον σταθμό τραίνων Warszawa Wileńska περνώντας μέσα από χωματόδρομους που κυκλοφορούσαν κάμποσοι παχουλοί πόντικες και αρουραίοι. Λες και είχαμε φύγει από την Βαρσοβία και είχαμε βρεθεί σε κάποια μικρή επαρχιακή πόλη.
Μετά από 1 περίπου χιλιόμετρο μπήκαμε επιτέλους στο Koneser, και αμέσως φάνηκε πόσο καλοφτιαγμένος ήταν ο χώρος. Παλιά και σύγχρονα κτίρια συνυπήρχαν αρμονικά, η διακόσμηση χαρούμενη και προσεγμένη ενώ τα καφέ και τα μπαράκια που υπήρχαν έμοιαζαν πολύ κυριλέ. Ωραία ήταν αλλά όχι για μας…

Έτσι φύγαμε και αρχίσαμε να κάνουμε ένα εκτεταμένο έλεγχο στα μπαρ της οδού Ząbkowska που σαφώς ήταν πιο πολύ του γούστου μας.

Για να καταλήξουμε σ’ ένα απ’ αυτά, με αυλή, ωραίες ροκιές και φανκιές, λίγους αλλά τρελαμένους θαμώνες (κι άλλους πιο εναλλακτικούς) και επιπλέον αρκετά καλές τιμές στα ποτά.

Ο Δημήτρης έριξε και τους χορούς του εκεί τραβώντας τα βλέμματα των έκπληκτων θαμώνων. Ένας από αυτούς μας κάλεσε σε ένα υπαίθριο πάρτυ σε χωράφι κάπου έξω από την Βαρσοβία την επόμενη μέρα. Το σφιχτό πρόγραμμά μας καθώς και η έλλειψη sleeping bag δυστυχώς δεν μας επέτρεψαν μια τέτοια ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Μείναμε όσο περισσότερο μπορούσαμε καθώς έπρεπε να προλάβουμε το τραμ το τελευταίο (μετρό μάλλον) καθώς βρισκόμασταν αρκετά μακριά για να περπατήσουμε μέχρι το διαμέρισμα. Εεεε είχαμε πιεί και λίγο παραπάνω…
Η Praga πάντως μας αποχαιρέτησε με έναν ακόμη άγγελο της.

Διαδρομή στην Praga

Βαρσοβία – Part III

Κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού του ταξιδιού είχα διαπιστώσει ότι πολλά από τα μουσεία της Βαρσοβίας είχαν μια μέρα με δωρεάν εισόδο. Ουσιαστικά κάθε μέρα υπήρχε κι ένα δωρεάν μουσείο. Ένα από αυτά που θέλαμε να επισκεφτούμε ήταν το μουσείο του μεγάλου συνθέτη Σοπέν.

Το επισκεφτήκαμε λοιπόν το πρωί της Τετάρτης αρκετά νωρίς και αρχικά θαυμάσαμε το κτίριο απ’ έξω.

Στην είσοδο παραλάβαμε τα δωρεάν εισιτήρια μας και γρήγορα μπήκαμε στο εσωτερικό του εξαιρετικού αυτού κτιρίου. Περιδιαβήκαμε τους χώρους του, ακούσαμε μέρη από τα έργα του συνθέτη απ’ όλες τις εποχές που μεγαλούργησε, διαβάσαμε σχεδόν τα πάντα για την καλλιτεχνική ή μη ζωή του κι είδαμε πολλά προσωπικά του αντικείμενα και πιάνα που του ανήκαν. Γενικά περάσαμε 1-2 ώρες εκεί πολύ ευχάριστες και δεν βαρεθήκαμε καθόλου.

Αμέσως μετά πήραμε το λεωφορείο 111 με τερματισμό στη στάση Esperanto και κατεβήκαμε στην στάση Zamenhofa 02 όλα ονόματα αφιερωμένα στην ιδιαίτερη αυτή τεχνητή γλώσσα (Esperanto) και στον δημιουργό της, τον Πολωνό-Εβραίο γιατρό Zamenhof. Φτάσαμε στο πάνω μέρος του κήπου Krasiński, ενός ακόμα πολύ περιποιημένου πάρκου της πόλης. Το διασχίσαμε κάθετα ώσπου φτάσαμε στο ομώνυμο παλάτι που υψωνόταν επιβλητικό στην άλλη πλευρά του πάρκου.

Περάσαμε από την πλευρά όπου βρισκόταν το σύμπλεγμα γλυπτών του μνημείου της εξέγερσης της Βαρσοβίας, δίπλα ακριβώς από το ανώτατο δικαστήριο της Πολωνίας.

Εκεί είδαμε και τον καθεδρικό του Πολωνικού στρατού λίγο πριν αρχίσουμε να ανηφορίζουμε (τρόπος του λέγειν, σε μια μάλλον επίπεδη πόλη) προς άλλες περιοχές.

Μέρες τώρα βλέπαμε σε διάφορα σημεία της χώρας ανθρώπους να κουβαλούν μεγάλα καλάθια από φρέσκες φράουλες και βατόμουρα. Έτσι είπαμε μήπως επισκεφτούμε τις αγορές της πόλης για να πάρουμε μερικά φρούτα αλλά και για να δούμε πως κινούνται και ψωνίζουν οι ντόπιοι. Φτάσαμε έτσι στις αγορές Hala Gwardii και Hala Mirowska της Βαρσοβίας που συνυπάρχουν η μια δίπλα στην άλλη. Η πρώτη ήταν κλειστή, μάλλον σε φάση ανακατασκευής ή ίσως και οριστικά παρατημένη ενώ η δεύτερη ήταν σχετικά αδιάφορη. Μόνο η λαϊκή αγορά έξω από αυτά τα 2 κτίρια άξιζε. Πήραμε τις φράουλες μας σε εξευτελιστική για τα δικά μας δεδομένα τιμή καθώς και λίγα μούρα και στρέψαμε την προσοχή μας στα τυριά και στα αλλαντικά που πωλούνταν στην αγορά. Κοιτάζοντας διστακτικά σ’ ένα πάγκο με τέτοια προϊόντα, μας πήρε είδηση η πωλήτρια και σε πολύ καλά αγγλικά μας ρώτησε τι ψάχναμε. Ζητήσαμε να δοκιμάσουμε κάποια τοπικά παραδοσιακά τυριά, μας έδωσε δείγμα από 2-3 και καταλήξαμε να ψωνίσουμε ένα τυρί, μάλλον κατσικίσιο, με λιναρόσπορο (πάλι μάλλον). Δεν μας ένοιαξαν και πολύ οι λεπτομέρειες, το τυρί ήταν εξαίσιο. Δυστυχώς τις επόμενες μέρες, όσο και να ψάξαμε, δεν το ξαναβρήκαμε.

Το μεσημέρι είχαμε πάλι ραντεβού με τον “D” για μια βόλτα με το αυτοκίνητό του. Ξεκινήσαμε λοιπόν να δούμε οδικώς τα περίχωρα της πόλης. Όσο απομακρυνόμασταν από το κέντρο της πόλης τόσο πιο πολλά γιγάντια, βαριά και αδιάφορα, σοβιετικού τύπου κτίρια βλέπαμε. Επιπλέον, λόγω και της ώρας το μποτιλιάρισμα ήταν σοβαρό και ο “D” προσπαθούσε με συνεχείς αλλαγές διαδρομής να ξεφύγει.

Με τα πολλά κι αφού είδε πως δεν μας ενθουσίαζε ιδιαίτερα το θέαμα αποφάσισε να μας πάει προς το πάρκο και το παλάτι Wilanów που βρίσκεται αρκετά έξω από την πόλη.

Φτάσαμε κάποια στιγμή και παρκάραμε σχετικά άνετα ενώ ο ουρανός είχε ήδη σκοτεινιάσει αρκετά από βαριά σύννεφα.

Η πρώτη εικόνα από τα κτίρια του πάρκου ήταν η Kościół pw. św. Anny, μια σχετικά μικρή και κομψή εκκλησία λίγο πριν την κεντρική είσοδο.

Πληρώσαμε το εισιτήριο μόνο για το πάρκο καθώς το βασικό αξιοθέατο του χώρου, το μουσείο του Βασιλιά Jan III στο Wilanów ήταν κλειστό για λίγες μέρες λόγω επισκευών συντήρησης. Στο χώρο κινούνταν κυρίως εργάτες και κηπουροί που εκτελούσαν τις εργασίες τους και λιγοστοί επισκέπτες.

Ακολούθως περάσαμε άμεσα στην πλευρά του παλατιού με τους περιποιημένους τριανταφυλλόκηπους του.

Σ’ ένα από τα περιφερειακά κτίρια διαπιστώσαμε πως υπήρχε μια προσωρινή έκθεση μοντέρνας τέχνης με δωρεάν είσοδο και μπήκαμε για να την δούμε. Πολλά τα ενδιαφέροντα έργα τέχνης κι ο @stonerolling άρχισε να τα φωτογραφίζει παρά το σχόλιο του “D” ότι μάλλον δεν επιτρέπεται. Κάποια στιγμή εντόπισε ένα έργο, μια χοντρή, καραβίσια, μεταλλική αλυσίδα που “αιωρούνταν” και προσπάθησε να βρει την καλύτερη γωνία για να την φωτογραφίσει, οπισθοχωρώντας διαρκώς. Ανέβηκε ένα μικρό σκαλάκι, πάντα κινούμενος με την όπισθεν, έσκυψε λίγο μήπως πετύχει καλύτερη γωνία και τέλος είδε με την άκρη του ματιού του μια πολυθρόνα ακριβώς πίσω του στην οποία και κάθισε πετυχαίνοντας εντέλει την τέλεια λήψη. Την ίδια στιγμή κατέφθασαν “αλαλάζοντας” οι δύο κυρίες που ήταν υπεύθυνες στην έκθεση, η μια μάλιστα κρατώντας το κεφάλι της με τα δυό της χέρια, εμφανώς σε απόγνωση. Λίγο πιο πέρα εμφανίστηκε τρεχάτος κι ο σεκιουριτάς του χώρου με ιδιαίτερα βλοσυρή κι απειλητική έκφραση. Ο @stonerolling, αλλά κι εμείς θεωρώντας πως όλος αυτός ο χαμός γινόταν εξαιτίας της “απαγορευμένης” φωτογράφισης αρχίσαμε να ψελλίζουμε πως “Όλα ΟΚ, τώρα σβήνουμε τις φωτογραφίες, calm down” κι άλλα τέτοια. Γρήγορα όμως καταλάβαμε πως το πρόβλημα ήταν πως στην προσπάθεια του να φωτογραφίσει το έργο τέχνης είχε καθίσει πάνω σε ένα άλλο!!! Στη πολυθρόνα δηλαδή που ήταν μέρος μιας σύνθεσης που περισσότερο θύμιζε σαλόνι σπιτιού του ‘60 παρά έργο τέχνης.

Ντροπιασμένοι από την “καταστροφή” των έργων τέχνης φύγαμε τρέχοντας από τον χώρο χωρίς να δούμε τίποτα άλλο και τρέξαμε να κρυφτούμε στο δάσος του παλατιού. Κι εκεί υπήρχαν βέβαια άλλα σημεία με έργα που μπορούσαμε να “βανδαλίσουμε” όπως διάφορα ξύλινα έπιπλα και περίπτερα κυνηγιού, αλλά το αποφύγαμε. Δεν θέλαμε να πάμε σε πολωνική φυλακή…

Επειδή ο καιρός βάραινε όλο και περισσότερο αρχίσαμε να κινούμαστε βιαστικά, σχεδόν τρέχοντας, στα μονοπάτια του πάρκου. Είδαμε και τις 2 λίμνες του και ξαφνιαστήκαμε από τους ψαράδες που βρίσκονταν στην μεγαλύτερη από αυτές. Και όχι δεν ήταν οι απόγονοι του βασιλιά αλλά κάποιοι κοινοί θνητοί που απλά είχαν την δυνατότητα να ψαρεύουν ελεύθερα εκεί.

Σύντομα άρχισε κι η ψιχάλα οπότε γρήγορα γρήγορα περάσαμε από τις όχθες της μεγάλης λίμνης φωτογραφίζοντας κάποια από τα μνημειακά έργα του χώρου, τα περισσότερα εμπνευσμένα από την αρχαιοελληνική μυθολογία.

Στην έξοδο πια η βροχή είχε δυναμώσει πολύ οπότε δεν υπήρχε δυνατότητα για άλλες υπαίθριες επισκέψεις κι έτσι αποφασίσαμε να πάμε ως το σπίτι του “D”, στα “φτηνά” περίχωρα της πόλης. Όπως μας εξήγησε είχε επιλέξει να στήσει το σπιτικό του ακριβώς έξω από τα τυπικά σύνορα της Βαρσοβίας γλυτώνοντας μεγάλο μέρος από τον δημοτικό φόρο της πρωτεύουσας. Το υπόλοιπο της βραδιάς κύλισε όμορφα με τοπικό, καλό μπράντι για αρχή, μερικά πολύ καλά κρασιά (όλα άλλων χωρών, κανένα πολωνικό), συνοδεία ντόπιων τυριών κι αλλαντικών και κυρίως καλή παρέα με τον “D” και την κόρη του.

Επιστρέψαμε στο διαμέρισμα με Uber (και αυτό με έκπτωση από τον “D”, εννοείται), μετά τις 1:30πμ. Πολύ αργά για την ζωή του D, όχι όμως για μας, αν και τελικά ήμασταν αρκετά κουρασμένοι για να βγούμε πάλι. Την επόμενη μέρα θα είχαμε την ευκαιρία να αναπληρώσουμε.

Διαδρομή 3ης μέρας στη Βαρσοβία

Βαρσοβία – Part IV

Το πρωί φρέσκοι και ξεκούραστοι ξεκινήσαμε για το μουσείο της εξέγερσης της Βαρσοβίας. Είχαμε ακούσει πολλά θετικά σχόλια για το εν λόγω μουσείο, τα οποία μας επιβεβαίωσε o “D”. Μας πρότεινε επίσης, το κατά την γνώμη του, ισάξιο μουσείο της ιστορίας των Πολωνών Εβραίων (POLIN - Museum of the History of Polish Jews) αλλά μάλλον δεν θα είχαμε το χρόνο και γι’ αυτό. Τελικά όντως δεν προλάβαμε να πάμε.

Παρόλο που ήταν αρκετά νωρίς στο μουσείο της εξέγερσης υπήρχαν αρκετοί επισκέπτες. Περιδιαβήκαμε τις αίθουσες του κατ’ αρχήν παίζοντας με τα εκθέματα και όχι, αυτή την φορά δεν μας κυνήγησε κανένας φύλακας.

Διαβάσαμε διάφορα ιστορικά και πολιτικά στοιχεία της εποχής με σκοπό να καταλάβουμε καλύτερα τι ακριβώς είχε συμβεί. Βλέπετε οι γνώσεις που είχαμε για τα γεγονότα ήταν το λιγότερο ανεπαρκείς. Σε λίγο μπήκαμε σ’ ένα μεγάλο χώρο και θαυμάσαμε το πολωνικό βομβαρδιστικό που κρεμόταν αριστοτεχνικά στον “ουρανό” του μουσείου.

Περνώντας από αίθουσα σε αίθουσα είδαμε προθήκες με διάφορα όπλα και πολεμοφόδια της εποχής καθώς και διοράματα της κατεστραμμένης πόλης. Μέχρι που “παίξαμε” με τους ασυρμάτους της εποχής “στέλνοντας” μηνύματα σε κώδικα Μόρς και είδαμε μια τρισδιάστατη ταινία για το πως ήταν η ισοπεδωμένη Βαρσοβία μετά το τέλος της εξέγερσης.

Το μουσείο τελικά ήταν πραγματικά εντυπωσιακό, καλά δομημένο και με άψογη οργάνωση. Ακόμα κι ένας ανυποψίαστος ξένος έφευγε από εκεί πλήρως ενημερωμένος για τα γεγονότα της δύσκολης αυτής περιόδου αν και φυσικά υπήρχε ένας μέρος της πληροφορίας που ήταν δοσμένο από την σημερινή πολιτική οπτική της χώρας.

Βγήκαμε έξω μετά από 2,5 ώρες και καθώς η επόμενη μέρα θα ήταν η τελευταία μας στην πόλη έπρεπε να ψωνίσουμε τα απαραίτητα δωράκια και σουβενίρς οπότε η επιστροφή στην παλιά πόλη ήταν μονόδρομος. Θέλαμε εξάλλου να πάρουμε άλλη μια μικρή γεύση από την περιοχή έχοντας φρέσκιες στο μυαλό μας τις εικόνες της καταστροφής της πόλης. Φτάσαμε γρήγορα σχετικά, και ψάξαμε για μαγνητάκια και μερικά κοσμηματάκια με κεχριμπάρι της Βαλτικής για τις γυναίκες της ζωής μας που για μια ακόμη φορά είχαμε αφήσει πίσω στην Αθήνα κι έπρεπε κάπως να εξιλεωθούμε.

Τα ψώνια δεν είναι το φόρτε μας οπότε γρήγορα εξαντληθήκαμε και αμέσως καθίσαμε για μερικές μπυρίτσες στην Rynek Starego Miasta. Η εκπαίδευση του @stonerolling στην μπυροποσία συνεχίστηκε.

Μεσημέριαζε κι είχαμε το καθιερωμένο πια γαστριμαργικό meeting με τον “D”. Ξεκινήσαμε νωθρά την επιστροφή μας προς το κέντρο της σύγχρονης πόλης περνώντας πάντως ξανά από την St Martin's Church, την Πλατεία Zamkowy με την Sigismund's Column, το Βασιλικό παλάτι και την Αγία Άννα, έτσι, εν είδει αποχαιρετισμού στην παλιά πόλη.

Στο δρόμο μας, μάλλον τυχαία, βρέθηκε το εντυπωσιακό Εθνικό θέατρο της Πολωνίας που αποτυπώθηκε κι αυτό σε μια - δυό φωτογραφίες.

Φτάσαμε στο εστιατόριο που μας είχε πει ο “D” (25% έκπτωση, μην ξεχνιόμαστε) και γευματίσαμε ικανοποιητικά, φυσικά με την συνοδεία παγωμένων κοκτέιλ βότκας - λεμόνι και μερικές ακόμη μπύρες για “σβήσιμο”. Είχαμε πια εφαρμόσει για τα καλά το δίπτυχο Βότκα - Μπύρα που συχνά πυκνά βλέπαμε σε πολλά μπαράκια της πόλης.

Αυτή τη φορά καθίσαμε αρκετά παραπάνω στο εστιατόριο καθώς θα ήταν η τελευταία φορά που θα βλέπαμε τον “D”. Έτσι όταν πια αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο διαμέρισμα ήταν ήδη αργά το απόγευμα.
Περάσαμε βιαστικά από το δημαρχείο της πόλης και σε λίγα λεπτά είμασταν στο διαμέρισμα για ανασύνταξη δυνάμεων.

Αργούτσικα βρεθήκαμε στο Pawilony και πάλι. Κάναμε τον απαραίτητο ποιοτικό έλεγχο στα διάφορα μπαράκια της περιοχής έως ότου η γνωστή ευφράδεια του @stonerolling μας “έμπλεξε” με μια μικρή παρέα εικοσάχρονων, εκ των οποίων και ένα κορίτσι από την Ουκρανία. Αρχίσαμε την κουβέντα σε σπασμένα αγγλικά και φυσικά στην νοηματική και γρήγορα προσπαθήσαμε να τελειώσουμε την τεκίλα του καταστήματος. Στο τέλος τα καταφέραμε, κερνώντας τη παρέα και δείχνοντας έμπρακτα την “στήριξη” μας στον λαό της Ουκρανίας!

Γυρίσαμε πολύ αργά στο διαμέρισμα, γύρω στις 03:30. Τέτοια ώρα μέχρι και οι κράχτες των γειτονικών night clubs είχαν πάει για ύπνο. Από το παράθυρό μας είδαμε την μέρα να αρχίζει ήδη!! Άντε να κοιμηθείς νυχτιάτικα με τόσο φώς, είπε ο @stonerolling αλλά εγώ ήδη ροχάλιζα. Ήταν η τελευταία, ηρωϊκή μας νύχτα στην πρωτεύουσα.

Βαρσοβία – Part V και Wroclaw

Το τελευταίο πρωινό στην Βαρσοβία είχε φτάσει. Ετοιμάσαμε τα μπαγκάζια μας και είπαμε να πιούμε ένα τελευταίο καφεδάκι στο διαμέρισμα. Ο @stonerolling είχε δει πως στο καφέ, από κάτω, διαφήμιζαν ότι φτιάχνουν Freddo Espresso και είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας. Πήγε λοιπόν στον πάγκο, ζήτησε τους καφέδες και τότε ξεκίνησε ο πανικός. Ο υπάλληλος αγχώθηκε τρομερά κι έβγαλε αμέσως “σκονάκι” με τον τρόπο παρασκευής του Freddo. Κάθε γραμμή την διάβαζε 3-4 φορές πριν προχωρήσει στην αντίστοιχη ενέργεια και όπως εύκολα μπορείτε να καταλάβετε ήπιαμε ένα “ωραίο” κρύο καφεζούμι. Δεν πειράζει, που θα πάει, θα μάθουν.

Αφήσαμε το διαμέρισμα κι αμέσως ξεκινήσαμε να πάμε στο 2ο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, τον Warszawa Gdańska απ’ όπου θα φεύγαμε το απόγευμα για το Wroclaw ώστε να αφήσουμε εκεί τις βαλίτσες μας για να είμαστε άνετοι στις βόλτες που θα κάναμε την υπόλοιπη ημέρα. Φτάσαμε κι αρχίσαμε να ψάχνουμε lockers αλλά δεν βλέπαμε πουθενά. Ρωτήσαμε τους υπαλλήλους του σταθμού και μας είπαν ότι δεν υπήρχαν, ούτε στο σταθμό, ούτε στην γύρω περιοχή! Πολύ ευγενικοί προσφέρθηκαν να μας τις κρατήσουν εκείνοι στο γραφειάκι του σταθμού αλλά το φοβηθήκαμε κι αφού τους ευχαριστήσαμε, ξαναφύγαμε με προορισμό το κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Εκεί εντοπίσαμε πολλά lockers κι αφού παιδευτήκαμε αρκετά με το ηλεκτρονικό σύστημα τους επιτέλους τα καταφέραμε.

Βγαίνοντας από το σταθμό είδαμε την καντίνα που είχαμε ψωνίσει την πρώτη βραδιά μας στην πόλη. Η πρόταση για μια ακόμη Zapiekanka απορρίφθηκε ομόφωνα. Ποτέ ξανά…

Για την τελευταία μέρα μας στην Βαρσοβία είχαμε αφήσει την επίσκεψη στο Πάρκο και παλάτι Łazienki, εν μέρει γιατί τις Παρασκευές ήταν δωρεάν η επίσκεψη. Είχαμε βλέπετε επηρεαστεί από την εκπτωτική μανία του φίλου μας “D”.

Μπήκαμε στο μεγάλο αυτό πάρκο με ψιλόβροχο, κατά περιόδους και φυσικά πολύ υγρασία. Για μια ακόμη φορά θαυμάσαμε ένα ακόμη εξαιρετικό πάρκο, περιποιημένο, πεντακάθαρο και γεμάτο ζωή.

Σε λίγο βρεθήκαμε στο πρώτο σημείο που είχε ενδιαφέρον. Ένας μικρός πορτοκαλεώνας, σε γλάστρες, θέαμα τόσο παράταιρο με την Πολωνία, βρισκόταν μπροστά από το κτίριο του Βασιλικού θεάτρου. Ε δεν μείναμε και πολύ εκεί. Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια που λέει και η παροιμία.

Προσπεράσαμε βιαστικά το υδραγωγείο του πάρκου που ήταν σαφώς κατώτερου αυτού που είχαμε δει στο Saxon Garden.

Πολύ κοντά βρήκαμε το White Pavilion, ένα μικρό, κομψό κτίριο που τράβηξε αμέσως την προσοχή μας.

Μπήκαμε μέσα και αμέσως οι κυρίες που βρίσκονταν στο φουαγιέ έτρεξαν να μας δώσουν πλαστικά καλύμματα για τα ήδη βρεγμένα και λίγο λασπωμένα παπούτσια μας. Αφού τα φορέσαμε μπήκαμε στις αίθουσες του κτιρίου και μείναμε άφωνοι. Ήταν λες και είχαμε μεταφερθεί σε κάποιο αναγεννησιακό palazzo της Ιταλίας.

Μικρό καθώς ήταν το White Pavilion δεν μας πήρε πολύ χρόνο να το εξερευνήσουμε. Συνεχίσαμε προς το βασικό αξιοθέατο του πάρκου το Παλάτι Lazienki. Η θέση του κτιρίου (πάνω σε ένα μικρό τεχνητό νησί) και η ομορφιά του έκαναν τον @stonerolling να τραβήξει άπειρες φωτογραφίες. Το γυρίσαμε, εξωτερικά, απ’ όλες τις πιθανές γωνίες αλλά όταν τελικά προσπαθήσαμε να μπούμε μέσα διαπιστώσαμε πως ήταν κλειστό για το κοινό λόγω κάποιας επίσημης εκδήλωσης. Μέχρι και τηλεοπτικά κανάλια είδαμε να παίρνουν συνεντεύξεις από διάφορους καλοντυμένους προσκεκλημένους.

Λίγο απογοητευμένοι συνεχίσαμε προς την άλλη πλευρά της λιμνούλας όπου υπήρχε ένα μικρό αναψυκτήριο (με αλμυρές τιμές) ενώ στο πίσω μέρος του βρισκόταν το Αμφιθέατρο, ένας σύγχρονος χώρος που τεχνηέντως έμοιαζε με ερείπια αρχαίου θεάτρου.

Δεν σταθήκαμε καθόλου εκεί και συνεχίσαμε προς την περιοχή του πάρκου όπου βρισκόταν το Βασιλικό μουσείο του Lazienki καθώς και το Παλάτι Myślewicki και τα 2 κλειστά για το κοινό. Το μουσείο λόγω έργων, το παλάτι άγνωστο γιατί. Εεε δεν είναι έτσι η δωρεάν είσοδος!!! Να μην μπορείς να δεις τίποτα!

Έτσι χωρίς να έχουμε δει πολλά πράγματα ξεκινήσαμε να διασχίσουμε ξανά το πάρκο προς τα πίσω. Η ψιχάλα είχε σταματήσει από ώρα αλλά είχε εμφανιστεί πια ένα καινούργιο πρόβλημα. Λόγω της υγρασίας και της λιμνούλας είχαν αρχίσει να εμφανίζονται πολλά κουνούπια. Και τι κουνούπια! Εξειδικευμένα στο να τσιμπάνε μόνο τον @stonerolling. Όσο κι αν έτρεχε, όσο κι αν πήγαινε ζιγκ ζαγκ, όσο κι αν χαστουκιζόταν αυτά επέμεναν να τον κυνηγούν και να τον τσιμπάνε. Με τους τόσους ελιγμούς που έκανε πρέπει να διήνησε τουλάχιστον 1 χιλιόμετρο παραπάνω από μένα που φυσικά συνέχιζα αμέριμνος και χαλαρός την βόλτα μου. Αφού είχα πάρει μαζί μου το καλύτερο αντικουνουπικό του κόσμου, τον @stonerolling.

Κάποια στιγμή βγήκαμε πια στην άλλη πλευρά του πάρκου όπου, μέσα σε ένα περιποιημένο ανθόκηπο υψωνόταν το Μνημείο του Σοπέν. Ευτυχώς τα κουνούπια δεν ακολούθησαν εδώ κι έτσι πήραμε μια μικρή ανάσα στα παγκάκια γύρω από το μνημείο.

Βγήκαμε σχεδόν στον δρόμο πέφτοντας πάνω σε μια υπαίθρια βιτρίνα μ’ ένα εντυπωσιακό παλιό αυτοκίνητο την Cadillac Marszałka Józefa Piłsudskiego.

Πολύ κοντά βρισκόταν το Παλάτι Belweder που είναι η Έδρα της Πολωνικής Κυβέρνησης το οποίο και φωτογραφίσαμε διακριτικά, από τα κάγκελα, καθώς υπήρχε σημαντική φύλαξη από αστυνομικούς.

Είχε έρθει η ώρα να τα μαζεύουμε. Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής προς τον κεντρικό σταθμό, ανακτήσαμε τις αποσκευές μας, πήραμε από εκεί το τραμ και με τα πολλά φτάσαμε στο άλλο σταθμό των τραίνων απ’ όπου θα αναχωρούσαμε για το Wroclaw. Ένα πρόχειρο καφεδάκι κι ένα παγωτό από το γειτονικό super market ήταν το μόνο που προλάβαμε να κάνουμε πριν από την αναχώρηση μας.

Μπήκαμε στο τραίνο, βρήκαμε την θέση μας (αυτή τη φορά είχαμε διαλέξει σωστά τις θέσεις ώστε να κοιτάζουμε προς την φορά της κίνησης) και για πρώτη και τελευταία φορά ακούσαμε ελληνικά από ένα ζευγάρι νεαρών που θα συνταξιδεύαμε. Παράξενο μας φάνηκε πως σε 8 μέρες στην Πολωνία δεν είχαμε ξανακούσει έλληνες, ούτε και ακούσαμε και στις επόμενες 2,5 μέρες στο Wroclaw.

Στην μάλλον αδιάφορη διαδρομή, μέσα από τους ατελείωτους κάμπους της κεντρικής Πολωνίας, το μόνο πράγμα που έδινε λίγο ενδιαφέρον ήταν ο άστατος καιρός που επικρατούσε.

Φτάσαμε στο Wroclaw και τον σιδηροδρομικό σταθμό του που έμοιαζε λιγάκι με κάστρο ιπποτών σε περίπου 4 ώρες.

Ξεκινήσαμε με τα πόδια και μετά από 1 και κάτι χιλιόμετρα φτάσαμε στο νέο μας κατάλυμα. Μας άνοιξε ο “θυρωρός” και “φύλακας” του κτιρίου, ένας φοβερός και πολύ χαδιάρης γατούλης και με τις κλασικές διαδικασίες (κωδικοί και κλειδιά σε μεταλλικά κουτιά) μπήκαμε στο ομολογουμένως εξαιρετικό διαμέρισμα.

Είχαμε όμως ακόμη κουράγιο για μια γρήγορη, βραδινή βόλτα και καθώς το διαμέρισμα ήταν μέσα στα όρια της παλιάς πόλης φτάσαμε γρήγορα στο Παλιό δημαρχείο της πόλης το οποίο φιλοξενεί πια το μουσείο αστικής τέχνης (Museum of Bourgeois Art).

Παρόλο που το δημαρχείο ήταν πραγματικά εντυπωσιακό δεν σταθήκαμε καθόλου γιατί από την γειτονική κεντρική πλατεία (Market Square) ακουγόταν μουσική, υπήρχε στημένη μια μεγάλη σκηνή και πολύς κόσμος ήταν καθισμένος ή όρθιος μπροστά της.

Η μουσική εκδήλωση φαινόταν όμως να βρίσκεται στο τέλος της ενώ άμεσα έκανε την εμφάνιση της η βροχή. Σε λίγο όλοι άρχισαν να τρέχουν να κρυφτούν. Το ίδιο και μεις, που βρήκαμε καταφύγιο σε μια στοά πάνω στην πλατεία, βλέποντας τις όμορφες εικόνες.

Σε 15 λεπτά περίπου έκοψε η βροχή και δειλά δειλά ξεμυτίσαμε κι εμείς. Πρώτο μέλημα φυσικά να τσεκάρουμε τα μπαράκια πέριξ της πλατείας. Και φυσικά βρέθηκε άμεσα το στέκι για τις επόμενες νύχτες, το Κουβανέζικο (σε ιδιοκτησία και στυλ) Casa de la musica, ένα ακόμη latin μαγαζί. Φαίνεται πως οι Πολωνοί λατρεύουν το συγκεκριμένο είδος.

Μείναμε αρκετά στο μπαράκι και κάναμε φυσικά γνωριμίες. Μας έπιασε κουβέντα ένας Πολωνός που είχε μετακομίσει πρόσφατα στην πόλη και μας ρωτούσε αν ξέρουμε άλλα μπαράκια, έτσι σαν κι αυτό, ζωντανά. Όταν κατάλαβε ότι εμείς ξέραμε λιγότερα απ’ αυτόν συνέχισε τις ερωτήσεις για ελληνικά νησιά με κλαμπ και τρελές διασκεδάσεις. Είχε ανησυχίες ο άνθρωπος…

Κάποια στιγμή λυγίσαμε από την κούραση και αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο κατάλυμα. Τότε μόνο καταλάβαμε ότι είμασταν νηστικοί όλη μέρα. Ευτυχώς το γειτονικό Super market, Zabka (με σήμα τον βάτραχο) ήταν 24ώρου λειτουργίας και έτσι πήραμε κάμποσα σαντουιτσάκια με “ευφάνταστα” ισπανικά ονόματα (Ανδαλουσία, Καταλονία, κλπ). Τα τσακίσαμε και πέσαμε για ύπνο σαν πουλάκια.


Wroclaw - Part I

Το επόμενο πρωϊνό δεν ξύπνησα καλά. Είχα κάποια προβλημάτακια που μάλλον μου είχαν προκαλέσει το χθεσινά σάντουιτς. Την γλίτωσα από την Zapiekanka και την πάτησα από το Zabka. Έστειλα τον @stonerolling στον γειτονικό Καθεδρικό της Μαρίας Μαγδαληνής κι έμεινα λίγο περισσότερο στο διαμέρισμα ώσπου να αισθανθώ καλύτερα.

Συναντήθηκα με τον Δημήτρη λίγο αργότερα και κινηθήκαμε στα καταπληκτικά στενά της παλιάς πόλης. Δεν αργήσαμε να δούμε τους πρώτους από τους πολλούς νάνους (ο κουφός, ο τυφλός κι ο ανάπηρος), αυτά τα μικρά αγάλματα που βρίσκονται διασκορπισμένα στους δρόμους του Wroclaw.

Ξαναβρεθήκαμε πάλι, ημέρα αυτή τη φορά, σ’ αυτό το κόσμημα της πόλης, το παλιό δημαρχείο και δεν σταματήσαμε να το θαυμάζουμε απ’ όλες τις πλευρές.

Το ίδιο ακριβώς συνέβει με την πλατεία Rynek. Δεν μπορούσαμε να ξεκολλήσουμε.

Εντύπωση μας έκανε πως πάνω στην πλατεία υπήρχαν 2 ελληνικά εστιατόρια, το Acropolis και το Greco. Η ελληνική κουζίνα έχαιρε εκτίμησης στην πόλη. Όχι ότι θα τρώγαμε εκεί αλλά ρίξαμε μια ματιά στις τιμές του καταλόγου που ήταν ιδιαίτερα υψηλές. Φαίνεται θα έπαιρναν τις πρώτες ύλες τους από ελληνικά super market…

Περάσαμε στην διπλανή πλατεία Solny που παρά το γεγονός ότι δεν είναι τόσο διάσημη όσο η Rynek ήταν εξίσου εντυπωσιακή.

Προσπεράσαμε την St Elizabeth of Hungary και μέσα από πολλά όμορφα στενάκια φτάσαμε σ’ ένα μικρό πεζόδρομο στον οποίο εκτός από τα διάφορα μικρά, εναλλακτικά μαγαζάκια είδαμε το Μνημείο σφαγιασθέντων ζώων, ένα σύμπλεγμα αγαλμάτων απ’ όλα τα οικόσιτα ζώα που καταναλώνει εδώ και αιώνες η ανθρωπότητα. Τα τρώμε που τα τρώμε, να μην τα τιμήσουμε κιόλας;

Περπατώντας φτάσαμε στο ποταμό Oder στο ύψος της γέφυρα Pomorski Południowy και περπατήσαμε για λίγο στον δρόμο που κινείται παράλληλα του.

Εκεί κοντά βρίσκονταν τα εκτεταμένα κτίρια του Πανεπιστημίου του Βρότσλαβ. Δεν ζηλέψαμε πολύ καθώς είναι σαν τα δικά μας πανεπιστήμια, ακριβώς!

Καθώς θα επιστρέφαμε την επόμενη μέρα στο πανεπιστήμιο, για να επισκεφτούμε το μουσείο του, δεν σταθήκαμε πολύ εκεί και προχωρήσαμε ελαφρά πιο εσωτερικά, στην ίδια γειτονιά, πέφτοντας πάνω στο κτίριο του μουσείου Lubomirski Princes. Στον περιποιημένο κήπο του υψωνόταν ένα μνημείο προς τιμή του Angelus Silesius.

Ακούσαμε έντονη φασαρία προς το μέρος της πλατείας Nowy Targ και διαπιστώσαμε πως πολύς κόσμος κατευθυνόταν προς τα εκεί. Ήταν όλοι εξοπλισμένοι με κομματικές κονκάρδες, κομματικές και πολωνικές σημαίες ενώ δεν σπάνιζαν οι σημαίες της ΕΕ. Είχαμε βρεθεί σε μια δυναμική διαδήλωση της δεξιάς αντιπολίτευσης ενάντια στην ακροδεξιά κυβέρνηση. Το ‘δαμε κι αυτό!

Το κλίμα δεν μας σήκωνε πολύ οπότε βιαστικά φύγαμε και χωθήκαμε στην γειτονική κεντρική αγορά, Hala Targowa. Δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη όμως ήταν καλά οργανωμένη και μπορούσες να βρεις τα πάντα (εκτός από το κατσικίσιο τυρί που είχαμε δοκιμάσει στην Βαρσοβία). Εντύπωση μας έκαναν και τα αλυσοδεμένα πιατικά στο μικρό εστιατόριο της αγοράς. Μάλλον θα είχαν κάνει εγκλήματα και είχαν ποινή να εκτίσουν…

Μέχρι να βγούμε από την αγορά είχε τελειώσει η διαδήλωση και ο κόσμος που κυκλοφορούσε στην περιοχή ήταν υπερβολικός. Χωρίς να έχουμε άλλη επιλογή ακολουθήσαμε το ανθρώπινο “ποτάμι” και περάσαμε προς τη νησίδα Wyspa Piasek. Απ’ εκεί είχαμε ήδη οπτική επαφή με την άλλη πλευρά του ποταμού και τον καθεδρικό της πόλης.

Είχαμε κουραστεί λιγάκι οπότε πήραμε μια ανάσα δίπλα στο ποτάμι κοιτάζοντας, απέναντι προς την γέφυρα Młyński.

Συνεχίσαμε περνώντας την γέφυρα Tumski και κατευθυνόμενοι προς την εκκλησία Collegiate Church of the Holy Cross and St. Bartholomew και ρίξαμε μια γρήγορη ματιά στο εσωτερικό της αλλά δεν μας εντυπωσίασε.

Σε απόσταση αναπνοής βρίσκεται ο καθεδρικός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή (Wieża Katedry św. Jana Chrzciciela), σαφώς πιο εντυπωσιακός, εξωτερικά κι εσωτερικά.

Η περιοχή ήταν γεμάτη με εκκλησιαστικά και μοναστικά κτίρια, όπως το Metropolitan Seminary καθώς και μοναχούς και μοναχές.

“Ε φτάνει πια με τα θρησκευτικά” είπαμε κι οι δυό και περάσαμε την γέφυρα Pokoju προς το Εθνικό μουσείο του Wrocław, που στεκόταν δίπλα από το ποτάμι, “στολισμένο”σχεδόν ως πάνω με καταπράσινο κισσό. Απέναντι βλέπαμε την Γέφυρα Grunwaldzki αλλά στην πραγματικότητα δεν “βλέπαμε” μπροστά μας από την πείνα.

Διαλέξαμε ένα εστιατόριο με τοπική κουζίνα, το Chatka przy Jatkach. Είπαμε να δοκιμάσουμε τα πιερόγκι τους και ζητήσαμε να μας φέρουν ένα πιάτο από τα κλασικά με κιμά. Μας έφεραν τελικά 2. Δεν μας άρεσαν αλλά τα φάγαμε. Τελικά τα πιερόγκι δεν είναι για μας. Τυροπιτάκι (ή τελος πάντων, τορτελίνι) απ’ τον τόπο σου κι ας είναι και με σπανάκι…
Σε λίγο ήρθε και το κυρίως πιάτο ή μάλλον πιατέλα με διάφορα κρεατικά. Θα τσιμπήσουμε, δεν θα φάμε, δεν πεινάμε…

Μετά από την μεσημεριανή (μάλλον απογευματινή) κραιπάλη δεν είχαμε άλλο κουράγιο. Γυρίσαμε στο διαμέρισμα για ανασύνταξη δυνάμεων.

Πέφτοντας η νύχτα ξαναβγήκαμε, γυρίζοντας σχεδόν όλη την παλιά πόλη. Περάσαμε κι από το πανεπιστήμιο που φωτισμένο φαινόταν ακόμη ωραιότερο.

Τσεκάροντας τα διάφορα μπαράκια είδαμε πως υπήρχαν πολλά, πολύ τουριστικά, απ’ αυτά που έχουν κράχτες, προσφέρουν δωρεάν σφηνάκια, φωτίζονται έντονα με νέον και είναι γεμάτα με αμερικανούς και εγγλέζους αλλά κανένα δεν μας τράβηξε.
Μοιραία καταλήξαμε και πάλι στο Casa de la Musica κάνοντας νέες γνωριμίες, αυτή τη φορά με μια Πολωνέζα, φυσικοθεραπεύτρια που δίδασκε στο τοπικό πανεπιστήμιο. Ερχόταν εκεί για να χορέψει κι ο @stonerolling την συνόδεψε μέχρι τελικής πτώσεως. Εγώ πάλι έμεινα στον πάγκο μου καθώς μου αρέσουν μόνο οι χοροί της ταύλας…

Χάρτης διαδρομής 1ης μέρας στο Wroclaw

Wroclaw - Part II

Την τελευταία μέρα που θα την είχαμε πλήρη στο Wroclaw ξυπνήσαμε νωρίς αλλά πριν φύγουμε απολαύσαμε ένα πρωινό καφεδάκι στο πολύ καλό διαμέρισμα που μας φιλοξενούσε. Ήταν τόσο καλά εξοπλισμένο που είχε μηχανή του καφέ και κάψουλες καλής ποιότητας και μάλιστα όχι μόνο όσες θα χρειαζόμασταν για τις 3 διανυκτερεύσεις αλλά πολύ περισσότερες.

Είχαμε αποφασίσει την σημερινή μέρα να δούμε αξιοθέατα κυρίως έξω από τα στενά όρια της παλιάς πόλης. Περπατήσαμε καμιά 500αριά μέτρα και σύντομα φτάσαμε στην τάφρο (Fosa Miejska) και το πάρκο που την περιβάλλει. Το πάρκο ήταν ήσυχο χωρίς πολύ κόσμο οπότε ευχαριστηθήκαμε την βόλτα. Στον πρώτο κεντρικό δρόμο (Świdnicka) που διέκοπτε την τάφρο συναντήσαμε την Όπερα του Wroclaw και το ωραίο κτίριο του παλιού ξενοδοχείου Monopol που βρίσκεται απέναντι και διαγώνια της.

Ακουλουθήσαμε την οδό Świdnicka απομακρυνόμενοι από την παλιά πόλη, κάνοντας την απαραίτητη παράκαμψη για να δούμε το μνημείο που είναι αφιερωμένο στους Ανώνυμους Πεζούς, ένα σύμπλεγμα αγαλμάτων που αναπαριστούν ανθρώπους που χάθηκαν χωρίς ίχνη στην διάρκεια του προηγούμενου καθεστώτος. Ανάμεσα σ’ αυτούς κι ένας “επώνυμος” που χωρίς εμένα θα ήταν κι αυτός αγνοούμενος καθώς είναι γνωστή η “ικανότητα” προσανατολισμού που (δεν) έχει.

Επιστρέψαμε στην τάφρο και την περάσαμε από άλλο σημείο, την οδό Krupnicza, συναντώντας το κτίριο του νέου χρηματιστηρίου (Nowa Giełda) ενώ απέναντι βρισκόταν το αδιάφορο κτίριο του National Forum of Music. Μόνο ο νάνος - μαέστρος που βρισκόταν μπροστά του άξιξε φωτογραφίας.

Σε μικρή απόσταση από εκεί βρισκόταν το Βασιλικό Παλάτι του Βρότσλαβ που περισσότερο θύμιζε καθεδρικό παρά παλάτι.

Είχε έρθει όμως η ώρα να πάμε στο μουσείο του πανεπιστημίου οπότε μπήκαμε στην παλιά πόλη. Διασχίζοντας την κάθετα, ρίξαμε μια ματιά στο εσωτερικό της St Elizabeth of Hungary που την προηγούμενη μέρα την είχαμε σχεδόν αγνοήσει.

Φτάνοντας στο ποτάμι πετύχαμε ένα παλιό, παραδοσιακό συρμό του τραμ που εκτελούσε κανονικά τα δρομολόγιά του.

Μπήκαμε στο μουσείο του πανεπιστημίου αγοράζοντας το εισιτήριο για όλες τις αίθουσες και τα εκθέματά του. Ελάχιστος κόσμος βρισκόταν στο χώρο οπότε φαινόταν πως θα απολαμβάναμε με την ησυχία μας την επίσκεψη. Ξεκινήσαμε με την πρώτη αίθουσα, την Oratorium Marianum μένοντας με το στόμα ανοιχτό.

Ακολούθησε η Aula Leopoldina, ακόμη μια τρομερή αίθουσα, που επιπλέον ήταν γεμάτη με τοιχογραφίες με πορτρέτα επιστημόνων και φιλοσόφων, κυρίως αρχαίων Ελλήνων.

Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τα φαρδιά σκαλιά με στόχο να φτάσουμε στην κορυφή του Μαθηματικού Πύργου. Στα κεφαλόσκαλα των ορόφων υπήρχε μια έκθεση με αστρονομικά όργανα όλων σχεδόν των εποχών, άκρως ενδιαφέρουσα.

Οι στάσεις για να θαυμάζουμε όλα τα ενδιάμεσα εκθέματα βοηθούσαν ώστε να ανέβουμε σχετικά ξεκούραστα. Όταν τελικά φτάσαμε στην κορυφή είμασταν ελαφρά λαχανιασμένοι αλλά όταν είδαμε την θέα ξεχάσαμε αμέσως την κούραση μας.

Κατεβήκαμε από τον πύργο και μπήκαμε στις υπόλοιπες αίθουσες που βρίσκονταν δίπλα από την είσοδο για να δούμε τις άλλες εκθέσεις. Δεν είδαμε κάτι το εξαιρετικό εκεί αλλά στην πρώτη από αυτές πετύχαμε κάποια αντίγραφα αρχαιοελληνικών αγαλμάτων, τον Ηνίοχο των Δελφών κι ένα άγαλμα της Νιόβης.

Στην τελευταία αίθουσα υπήρχε φωτογραφικό υλικό από την κατεστραμμένη πόλη αλλά και από το ίδιο το πανεπιστήμιο κατά την περίοδο του 2ου παγκοσμίου πολέμου.

Βγήκαμε αρκετά κουρασμένοι κι αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μικρό, δροσιστικό διάλειμμα. Να πιούμε καμιά παγωμένη μπυρίτσα.
Και ξαφνικά έγινε “θαύμα”!
Ο @stonerolling ήπιε μεγαλύτερη μπύρα από μένα!!!
Επιτέλους τα κατάφερα!!!

Για του λόγου το αληθές δείτε την διαφορά με πέρυσι στη Ρώμη.

Του χρόνου θα τον στείλω για μεταπτυχιακά στον @psilos3 …

Μετά από αυτό το ιστορικό γεγονός ξεκινήσαμε κάπως πιο βαριεστημένα για να πάμε προς την περιοχή που βρίσκεται το Centennial Hall, ένα κτίριο γιγαντιαίων διαστάσεων που εκτελεί χρέη εκθεσιακού κέντρου και συναυλιακού χώρου. Όταν φτάσαμε εκεί, απογοητευτήκαμε από το κτίριο και στρέψαμε την προσοχή μας στο πάρκο της περιοχής.

Πολύ κοντά ήταν τελικά το Multimedia σιντριβάνι του Wroclaw. Τυχαία η ώρα ήταν κατάλληλη και σε λίγο θα ξεκινούσε η “παράσταση” του σιντριβανιού. Αρκετός κόσμος ήταν στην περιοχή και οι περισσότεροι είχαν φέρει τα παιδιά τους για να την δουν. Η μουσική ξεκίνησε κι εμείς καθίσαμε στο γρασίδι κι απολαύσαμε το θέαμα.

Όμως δεν κράτησε πολύ και μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να δούμε τον Ιαπωνικό κήπο που ήταν εκεί δίπλα (ήταν κλειστός) φύγαμε από το πάρκο με σκοπό να πάρουμε το τραμ και να επιστρέψουμε στο κέντρο της πόλης. Πολύ κοντά στην στάση του τραμ είδαμε μια ενδιαφέρουσα γέφυρα (Zwierzyniecki) και πήγαμε ως εκεί για να την παρατηρήσουμε. Αν και μερικώς υπό επισκευή μπορέσαμε να την δούμε αρκετά καλά κάτω από τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου που εκείνη την ώρα έδυε.

Επιστρέψαμε στην κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης και για πρώτη φορά προσέξαμε σ’ ένα από τα παραδοσιακά σπίτια που την περιβάλλουν να περνούν σκιές στα παράθυρα. Προφανώς υπήρχαν προβολικά που έδειχναν αυτές τις πολύ καλά σκηνοθετημένες εικόνες.

Καθώς ήταν Κυριακή βράδυ κυκλοφορούσε πολύ λιγότερος κόσμος στους δρόμους της παλιάς πόλης ενώ τα διάφορα εστιατόρια και μπαράκια ήταν μισοάδεια. Κι εμείς έπρεπε να είμαστε κάπως πιο συγκρατημένοι καθώς την επόμενη μέρα θα επιστρέφαμε στην Αθήνα.
Πήγαμε λοιπόν για μερικές αποχαιρετιστήριες τεκίλες στο γνωστό λάτιν μπαράκι. Ήταν ίσως το μόνο μαγαζί του κέντρου που είχε κόσμο. Δυστυχώς όμως είχε και πολλούς Αμερικανούς. Και εξηγούμαι.
Όλες τις μέρες είχαμε δει, σε όλες τις πόλεις που είχαμε περάσει, πολλούς Αμερικανούς τουρίστες με την γνωστή απαίσια, αλαζονική συμπεριφορά τους αλλά σε γενικές γραμμές την είχαμε αγνοήσει όσο δεν μας ενοχλούσε άμεσα. Οι Πολωνοί δυστυχώς τους βλέπουν ως σωτήρες τους και δεν έχει περάσει πολύς καιρός που ο πρωθυπουργός τους είχε δηλώσει ότι χρειάζονται περισσότερη Αμερική. Όταν θα γίνουν κι αυτοί κανονική αποικία τους (όπως εμείς), θα βάλουν μυαλό αλλά θα είναι αργά.
Αυτή τη φορά όμως βρεθήκαμε απέναντι σε μια παρέα από δαύτους που είχαν την γνωστή επεκτατική τακτική. Με όπλο τους, τα υπερβολικά κιλά που κουβαλούσαν, άρχισαν να μας απωθούν από το σταντ στο οποίο είχαμε καθίσει. Ένας από αυτούς, ξυπόλητος (!!!) και βρωμερός άρχισε ταυτόχρονα να παρενοχλεί μια κάπως ηλικιωμένη κυρία του διπλανού σταντ με τον χειρότερο τρόπο ενώ ένας άλλος προσπαθούσε να πείσει τον @stonerolling να χορέψει μαζί του. Στο τέλος για να μην φτάσουμε σε βίαιες συμπεριφορές μια παρέα από Πολωνέζες που κατάλαβε τι συνέβαινε, μας κάλεσε στο τραπέζι τους. Αναγκαστήκαμε λοιπόν να καθίσουμε μαζί τους κάνοντας πως διασκεδάζουμε μεταξύ μας. Ο Δημήτρης τους έριχνε συχνά βλέμματα μίσους παρολο που συνέχιζαν να προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί μας. Κάποια στιγμή στην τελευταία προσπάθεια επικοινωνίας ο Δημήτρης τους φώναξε με μανία “What? What do you want? Mercy me!!!” Ευτυχώς έπιασε και σχετικά σύντομα έφυγαν οπότε το περιστατικό έληξε αναίμακτα.

Επιστρέψαμε στο διαμέρισμα και φυσικά πήραμε σαντουιτσάκια από το Zabka! Αυτή τη φορά χωρίς άσχημα επακόλουθα.

Το επόμενο πρωινό είχαμε αρκετό χρόνο για να συμμαζέψουμε τα πράγματά μας να πιούμε ένα καφεδάκι και να φύγουμε για το αεροδρόμιο με την άνεση μας. Η πτήση της Ryanair έφυγε στην ώρα της και το ταξίδι ήταν ήσυχο κι απροβλημάτιστο. Ο @stonerolling βρήκε την ευκαιρία και προσευχήθηκε έριξε έναν περιποιημένο υπνάκο.

Τελικά τον ξεθέωσα!!!

Χάρτης διαδρομής 2ης μέρας στο Wroclaw

Επίλογος – Χρήσιμες πληροφορίες

Επίλογος

Έκανα αυτό το ταξίδι με 2 βασικούς στόχους. Να δω καλύτερα την Πολωνία που μου είχε κάνει πολύ καλή εντύπωση την πρώτη φορά και να συναντήσω φίλους που είχα (είχαμε) γνωρίσει σε άλλα ταξίδια και είχαμε κρατήσει πολύ καλή επαφή.
Και οι 2 στόχοι επιτεύχθηκαν πλήρως. Είδαμε σε μεγάλο βάθος την Βαρσοβία, εξερευνήσαμε 2 ακόμη πόλεις - κοσμηματα της χώρας (Gdansk, Wroclaw), δίνοντάς τους τον χρόνο που χρειαζόταν και περάσαμε ωραίες στιγμές με τους Πολωνούς φίλους μας.
Παρόλα αυτά δύσκολα θα ξαναπάω στην Πολωνία. Νομίζω ότι έχω δει τα σημαντικότερα πράγματα που ήθελα στην χώρα και όσα δεν έχω δει δεν μοιάζουν ικανά να με πείσουν να επιστρέψω. Επιπλέον από ένα σημείο και μετά έχεις την αίσθηση πως οι εικόνες των διαφόρων πόλεων επαναλαμβάνονται. Η ποικιλομορφία της χώρας δεν είναι πολύ μεγάλη τελικά.

Ένα ακόμη στοιχείο που έγινε ξεκάθαρο στο μυαλό μου είναι πως παραμένει, για μένα, η Κρακοβία ως η πιο όμορφη πόλη της Πολωνίας που έχω δει. Ακολουθούν το Wroclaw, το Gdansk και 4η η Βαρσοβία που τόσο είχα ενθουσιαστεί όταν την είχα πρωτοδεί. Ο συνολικός χρόνος που της έχω αφιερώσει θεωρώ πως ήταν υπερβολικός (2 μέρες παλιότερα και 5 τώρα, σύνολο 7).

Τελικά αν πρέπει να προτείνω βέλτιστο χρόνο για καθεμιά από αυτές θα έλεγα:

Βαρσοβία για 3-4 μέρες, όχι περισσότερο.
Gdansk καλύπτεται σε 2 μέρες άνετα.
Wroclaw, πανέμορφο και ιδανικό για 3ήμερο.
Κρακοβία (μαζί με Άουσβιτς και Βιέλιτσκα), 4 μέρες το πολύ 5
Kielce πέρασμα λίγων ωρών
Częstochowa αξίζει μόνο το μοναστήρι (αν κάποιον τον ενδιαφέρει)


Τι μάθαμε τελικά από το ταξίδι μας;

• Το σαντουϊτσάκι του Zabka είναι το καλύτερο δείπνο που μπορείς να έχεις. Το πρωί όμως μπορεί να αλλάξεις γνώμη…
• Επανάληψη, μήτηρ μαθήσεως. Έτσι έμαθε ο @stonerolling να πίνει μπύρες.
• 25% έκπτωση αλλιώς δεν τρώμε.
• Όσο πιο πολύ τρέχεις, τόσο πιο πολύ σε τρώνε τα κουνούπια.
• Zapiekanka και πιερόγκι δεν είναι για μας. Ζήτω οι σαντουϊτσαρες και τα τυροπιτάκια.
• Τελικά ο συνδυασμός Βότκα-Μπύρα μια χαρά μας ταιριάζει. Θα το συνεχίσουμε.
• Εκτός από Πολωνούς αθλητές μήπως θα έπρεπε να πάρουμε μεταγραφή και κανένα πάρκο ή τραίνο της προκοπής;
• Αν και το στερεότυπο λέει πως οι Πολωνοί είναι ψυχροί κι ακοινώνητοι, οι Πολωνοί φίλοι που έχουμε κάνει αποδεικνύουν το αντίθετο.
• Πολλοί κράχτες στριπτιτζάδικων στην χώρα! Νισάφι πια, δεν θέλουμε λέμε…
• Φονιάδες των λαών, του γούστου και της διασκέδασης, Αμερικάνοι.
• Από διασκέδαση και χορό, παρόλο τον πολύ κόσμο και τον τουρισμό, ψόφια τα πράγματα. Α, ρε Αθήνα!!!!

Χρήσιμες πληροφορίες

Οι πληροφορίες που αναφέρονται εδώ είναι ταξινομημένες ανά πόλη και περιοχή.

Gdansk

Μουσεία

Μουσείο του Γκντάνσκ (Κεντρικό δημαρχείο), Dluga 46/47. Ώρες λειτουργίας 10:00 – 16:00, Πέμπτη 10:00 – 18:00, Τρίτη κλειστά Εισιτήρια 22 zt, Δευτέρα δωρεάν.
Πράσινη Πύλη (Zielona Brama), Dlugi Targ 24. Ώρες λειτουργίας 10:00 – 17:00 Δευτέρα κλειστά, Εισιτήρια 15 zt.
Wielki Młyn (Μεγάλος Μύλος) - Μουσείο Κεχριμπαριού (Muzeum Bursztynu), Wielkie Młyny 16. Ώρες λειτουργίας 10:00 – 18:00, Τρίτη κλειστά Εισιτήρια 32 zt, Δευτέρα δωρεάν.
Soldek museum ship. Ώρες λειτουργίας 11:00 – 18:00, Τετάρτη 13:00 - 16:00 Εισιτήρια 20 zt.
Εθνικό Ναυτικό Μουσείο (Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku). Ώρες λειτουργίας 11:00 – 18:00, Τετάρτη 13:00 - 16:00 Εισιτήρια 20 zt.
Εθνικό Μουσείο του Gdańsk (Muzeum Narodowe w Gdańsku), Toruńska 1. Ώρες λειτουργίας 11:00 – 18:00, Δευτέρα κλειστά Εισιτήρια 15 zt, Παρασκευή δωρεάν.

Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

1. Bar Pod Ryba, Ul. Piwna 61/63, Γεμιστή πατάτα. Το πολύ 10€ η μερίδα.
2. Oliwa Do Ognia, Garncarska 10/16a. Πίτσα. Οικονομικό, 25zl - 40zl η πίτσα.
3. La Famiglia Pizza, Ul. Lektykarska 1/2 m.1. Πίτσα. Οικονομικό, 25zl - 40zl η πίτσα.
4. Turystyczny Bar Mleczny, ul. Szeroka 8. Μίλκ Μπαρ (Bar Mleczny), παραδοσιακό μαγέρικο. – Οικονομικό.
5. Bar Mleczny Stągiewna, Stągiewna 15 Wyspa Spichrzów, Μίλκ Μπαρ (Bar Mleczny), παραδοσιακό μαγέρικο στο νησί Granary – Οικονομικό.
6. Piwnica Rajcow, Długi Targ 44, Μπυραρία με δική τους μπύρα - Οικονομικό προς μεσαίο (Κότσι στα 69zl)
7. El Mariachi, Grodzka 16. Μπαρ με μουσική λατίνο και ειδίκευση στις τεκίλες

Βαρσοβία

Κατάλυμα

Διαμέρισμα “Top Ten House Marszałkowska III”, Marszałkowska 84/92 μετριότατο αλλά οικονομικό, ευρύχωρο και πολύ κεντρικό.

Μουσεία

Βασιλικό κάστρο Zamek Królewski w Warszawie Εισιτήρια 50 zt The Royal Route, 40 zt The Gallery of Masterpieces, 30 zt The Tin-Roofed Palace. Τετάρτες δωρεάν οι μόνιμες εκθέσεις (Πρέπει να πας στο ταμείο για να πάρεις εισιτήριο). Ώρες λειτουργίας 10:00 – 18:00 , Δευτέρα κλειστά.

Μουσείο της Βαρσοβίας Εισιτήρια 35 ZL για όλες τις εκθέσεις, 25 ZL για την βασική (καλύπτει και την έκθεση στο Praga Museum). Ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή 9.00-17.00, Πέμπτη 9.00-19.00, Σάββατο, Κυριακή 11.00-18.00, Δευτέρα κλειστά

Chopin Muzeum - Droga Wojewódzka 719. Εισιτήρια 25 zt. Τετάρτες δωρεάν. Ώρες λειτουργίας 10:00 – 18:00 , Δευτέρα κλειστά.

Εθνικό Μουσείο της Βαρσοβίας (Muzeum Narodowe w Warszawie), al. Jerozolimskie 3. Εισιτήρια 25 zt. Τρίτες δωρεάν οι μόνιμες εκθέσεις. Ώρες λειτουργίας 10:00 – 18:00, Παρασκευή 10:00 - 20:00 (50% έκπτωση μεταξύ :17:00 - 20:00) Δευτέρα κλειστά.

Πολεμικό Μουσείο της Βαρσοβίας (Muzeum Wojska Polskiego), al. Jerozolimskie 3. Εισιτήρια 20 zt. Πέμπτες δωρεάν. Ώρες λειτουργίας 10:00 – 16:00, Δευτέρα και Τρίτη κλειστά.

Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Βαρσοβίας. Εισιτήρια 15ZL. Ώρες λειτουργίας Τρίτη ως Πέμπτη 12:00 – 19:00, Παρασκευή 12:00 – 20:00. Δευτέρες κλειστά

Copernicus Science Centre - ul. Wybrzeze Kosciuszkowskie 20. 5 λεπτά με τα πόδια από την Biblioteka Uniwersytecka. Ώρες λειτουργίας 09:00 – 18:00. Εισιτήρια 25 zt = 6 €. Διάρκεια επίσκεψης 3-5 ώρες. Πολύ καλό για παιδιά έως και εφήβους.

Μουσείο της Εξέγερσης της Βαρσοβίας Εισιτήρια 30 ZL. Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 8:00-18:00, Σάββατο, Κυριακή 10:00-18:00, Τρίτη κλειστά

Pałac Kultury i Nauki Εισιτήρια 25 ZL. Ώρες λειτουργίας: 10:00-20:00.

Wilanow Muzeum Palace Ώρες λειτουργίας 10:00 – 16:00 (Τελευταία είσοδος 15:00). Ώρες λειτουργίας πάρκου 09:00 – 21:00. Εισιτήρια 35 ZL. Μόνο για το πάρκο 10 ZL. Πέμπτες δωρεάν (Πρέπει να πας στο ταμείο για να πάρεις εισιτήριο - Περιορισμένος αριθμός τσάμπα εισιτηρίων με την λογική first come first served)

Lazienki Park & Palace Ώρες λειτουργίας πάρκου 06:00 – 22:00. Ώρες λειτουργίας αξιοθέατων Τρίτη, Τετάρτη, Κυριακή 10:00 – 16:00, Πέμπτη, Παρασκευή 10:00 - 18:00, Σάββατο 12:00 - 20:00, Δευτέρα κλειστά. Εισιτήρια 45 zt (Παλάτι στο νησί, Stara Oranzeria & Royal Theatre, Myślewicki Palace, White Pavilion, Water Tower). Παρασκευές δωρεάν.
Εισιτήρια 50 zt (Επιπλέον τα Kubicki Stables και Cantonist’s Barracks.

Ujazdów Castle - Art Gallery. Εισιτήρια 16 zt. Πέμπτες δωρεάν. Ώρες λειτουργίας 11:00 – 19:00, Πέμπτη 11:00 - 20:00, Δευτέρα κλειστά.


Επιλογές φαγητού - γλυκού:

1. Freta 33, Freta 33/35 Κλασικό εστιατόριο
2. Fret at Porter Restaurant , Freta 37 (ακριβούτσικο για Πολωνία)
3. To Lubie, Freta 10 (Καφέ, πρωινό κλπ - κόστος πρωϊνού περίπου 5-7 €)
4. Portretowa, Piekarska 6 (μέτριες τιμές – καλό φαγητό και εξυπηρέτηση – Τραπεζάκια έξω - πάνω στον πεζόδρομο του παλιού τείχους).
5. Gosciniec, Podwale 19. Παραδοσιακό πολωνικό φαγητό με τηγανιτά Pierogi με γέμιση κιμά, σούπα borscht κ.α.. Στα όρια της παλιά πόλης. Οικονομικό
6. Delicja Polska, Krakowskie Przedmiescie 64 (Λίγο ακριβό - Κοντά στην παλιά πόλη).
7. Pierogarnia na Bednarskiej, Ul. Bednarska 28 (Φθηνό – Εξειδικευμένο στα pierogi’s - Κοντά στην παλιά πόλη)
8. Dziurka od klucza, Radna 13 (Μέτρια τιμή – Ιταλικό - Μακαρονάδες– Κοντά στην βιβλιοθήκη – Πολύ κόσμο)
9. Caffee&Bistro Galeria Sztuki, Ząbkowska 13. Καφέ μπιστρό με αρκετές επιλογές σε πρωινό ή ελαφρύ φαγητό
10. Bella Napoli, Francuska 18/1. Κλασικό ιταλικό στην περιοχή Saska Kępa
11. St. Antonio, ul. Senatorska 37 (Μέτρια τιμή - Ιταλικό και Πολωνικό – Ωραίος κήπος)
12. TAMKA 43, ul. Tamka 43 (Μέτρια τιμή – Δίπλα ακριβώς στο μουσείο του Chopin)
13. 360stopni Pizzeria, ul. Franciszka Klimczaka 5 (Οικονομικό προς Μέτρια τιμή – Ιταλικό - Κοντά στο Wilanow Muzeum Palace)

Επιλογές ποτού:

1. Irish Pub Miodowa, Miodowa 3. Ιρλανδική pub που έχει και λαϊβάκια. Κοντά στην παλιά πόλη.
2. WarSaw Pub, Wąski Dunaj 10. Pub σε υπόγειο με ωραίο χώρο. Μέσα στην παλιά πόλη.
3. W Oparach Absurdu, Ząbkowska 6. Ωραίο μπαράκι στην περιοχή της Praga
4. Καλοκαιρινό μπαρ σε κήπο στην οδό Ząbkowska 12 στην περιοχή της Praga
5. Περιοχή Pawilony γεμάτη με μπαράκια Κεντρική είσοδος από Nowy Świat Street 22/28

Wroclaw

Κατάλυμα

Διαμέρισμα “Apartament Oławska”, Oławska 24 Εξαιρετικό, πολύ καλά εξοπλισμένο και πολύ κεντρικό.

Μουσεία

Μουσείο του Πανεπιστημίου. Εισιτήριο 20 ZL για όλα (18 ZL ή 16 ZL για 3 ή 2 αξιοθέατα) Δευτέρα έως Παρασκευή 10:00-17:00, Σάββατο, Κυριακή 10:00-18:00, Τετάρτη κλειστά

National Museum in Wrocław, Panorama of the Battle of Racławice, Four Domes Pavilion και Ethnographic Museum έχουν κοινό εισιτήριο 50 ZL.

National Museum in Wrocław. Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Πέμπτη 10:00-17:00, Παρασκευή 10:00-19:00, Σάββατο 10:00-20:00, Κυριακή 10:00-18:00, Δευτέρα κλειστά

Panorama of the Battle of Racławice. Ώρες λειτουργίας: 08:30-19:00

National Museum in Wrocław. Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή 10:00-17:00, Σάββατο, Κυριακή 10:30-18:00, Δευτέρα κλειστά

Ethnographic Museum. Ώρες λειτουργίας: Τρίτη ως Σάββατο 10:00-16:00, Κυριακή 10:00-18:00, Δευτέρα κλειστά


Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

1. Chatka przy Jatkach, Odrzańska 7. Παραδοσιακό πολωνικό φαγητό. (Μέτρια τιμή – Δίπλα στο μουσείο του μνημείο των σφαγιασθέντων ζώων)
2. Chimney Cake Bakery, Oławska 4. Μόνο κλασικές “καμινάδες” σε διάφορες γεύσεις.
3. Casa de la Musica, Rynek Ratusz 11/12. Κουβανέζικο μπαρ και χορευτάδικο.
4. Małgosia Drinks & Coctails,Odrzańska 39/40. Μπαράκι πάνω σε πλατεία

Συγχαρητηρια.
Το αγαπημενο μου ειδος αναρτησεων.
Πληροφοριες και ουσια,για οσους "ψαχνουν" γι'αυτες.