Περιεχόμενα
Επόμενη πρωί αναχώρηση για Άγκρα. Στην διαδρομή σταματήσαμε να βγάλουμε φωτογραφίες γυναίκες που δούλευαν στα χωράφια με τα πολυχρωμα σάρι και άλλες που κουβαλούσαν δεμάτια στα κεφάλια. Μόλις μας είδαν μας κάλεσαν στο σπίτι τους. Δεν γνώριζαν αγγλικά αλλα λίγο με νοήματα λίγο με τον οδηγό μας που ήξερε λίγα αγγλικά συνεννοηθήκαμε. Πήγαμε σε ένα μικρό χωριουδάκι όπου οι λιγοστοί κάτοικοι περίεργοι μαζεύτηκαν γύρω μας όλο χαρά. Οι γυναίκες πήγαν να φορέσουν τις επίσημες στολές τους που φοράνε μόνο στους γάμους για να τις βγάλουμε φωτογραφία. Μέτα μας κάλεσαν να καθίσουμε μαζί τους για πρωινό. Αρνηθήκαμε ευγενικά και συνεχίσαμε το δρόμο μας.
Σε κάποιο σημείο είδαμε πάρα πολύ κόσμο μαζεμένο και μουσική δυνατά. Ρωτήσαμε τον οδηγό και μας είπε ότι ετοιμάζουν γάμο. Σταμάτησε για να δούμε. Ηταν ένας μεγάλος χώρος με πολλές σκηνές όπου μπορούσε να φιλοξενήσει μέχρι και 49 νύφες καθεμια σε ξεχωριστή σκηνή. Εκείνη τη μέρα θα γινότανε 7 γάμοι. Μπήκαμε σε μια σκηνή να δούμε την ετοιμασία μιας από τις νύφες. Ηταν μια πολύ μικρή κοπέλα πολύ όμορφη με γαλανά μάτια πράγμα σπανιο για Ινδή. Δεν φαινότανε και ιδιαίτερα χαρούμενη που θα παντρευόταν, πώς να ήταν άλλωστε αν την παντρεύουν με το ζόρι από μικρή και μάλιστα με καποιον που διαλέγουν για εκείνη. Προχωρήσαμε πιο κάτω με την μόνιμη συνοδεία από το τσούρμο με τους Ινδους που όλο περιέργεια τρεχαν σαν τις μύγες από κοντά μας και είδαμε μια μεγάλη εξεδρα και από κάτω πολλές καρέκλες. Εκεί θα γινόταν οι γάμοι. Μας κάλεσαν να καθίσουμε μπροστά για να παρακολουθήσουμε το γάμο αλλα δυστυχώς θα γινόταν σε 3 ώρες και έπρεπε να φύγουμε. Στο δρόμο αφού είχαμε προχωρήσει λίγο είδαμε πάνω σε μια άμαξα στολισμένη τους γαμπρούς ντυμένους με φορεσιές και κάτι περίεργα καπέλα να πηγαίνουν στον γάμο. Πρίν φτάσουμε Αγκρα σταματήσαμε για ξενάγηση στην πόλη φάντασμα Fatehpur Sikri.
Φτάσαμε Άγκρα και πήγαμε στο ξενοδοχείο που ήταν πολύ κοντά στο περίφημο Ταζ Μαχάλ. Είχαμε σκοπό να πάμε να τραβήξουμε το Ταζ Μαχαλ φωτογραφίες το ηλιοβασίλεμα και την επόμενη το πρωί να πάμε να το δούμε με την ησυχία μας. Αυτό δεν έγινε γιατι μας είπαν ότι έχει ένα τεράστιο τείχος γύρω που δεν μπορείς να το δείς αν δεν μπείς από την πύλη. Έτσι πήγαμε για φαγητό και μετά ύπνο για να ξυπνήσουμε πολύ πρωι να δούμε το Ταζ Μαχαλ το χάραμα. Είμασταν από έξω πρίν ακόμη ανοιξει σύμφωνα με συμβουλή και του ξεναγού μας για να αποφύγουμε τις ουρές. Δυστυχώς εκείνη τη μέρα είχε συννεφιά και ομίχλη και έτσι δεν θα μπορούσαμε να τραβήξουμε τις φωτογραφίες που θέλαμε. Ξεχωριστή ουρά για τους Ινδούς και άλλη για τους υπόλοιπους τουρίστες και φυσικά διαφορετική τιμή και το εισιτήριο. Αυστηρός έλεγχος για να μπούμε μέσα. Είχαμε τσίχλες σε ένα τσαντάκι και μας τις κρατησαν. Και αυτό για να μην μασάμε και μετα ρίξουμε κάτω και μολύνουμε το μνημείο. Πλήρωνες για να χρησιμοποιήσεις κάμερα και παρόλλα αυτά το βίντεο επιτρεπότανε εώς ένα σημείο. Πρίν πλησιάσουμε στον περιβάλλοντα χώρο του μνημείου έπρεπε να βγάλουμε τα παπούτσια μας και αυτό για να μην χαλάει το μάρμαρο. Ευτυχώς ο ξεναγός μας είχε προνοήσει και μας είχε πάρει ποδονάρια. Είχε χώρο να αφήσεις τα παπούτσια αλλά με τέτοιο χαμό δεν νομίζω να τα ξαναβρίσκαμε.. Πήραμε παπουτσάκια στο χέρι λοιπόν και πήγαμε να θαυμάσουμε από κοντά το υπέροχο μαυσωλειο και την θέα από εκεί στον ποταμό Γιαμούνα. Είναι ειρωνία να υπάρχει ένα τέτοιο μεγαλοπρεπές δημιούργημα που τόσο πολύ προστατεύουν σε μια τόσο βρώμικη και άσχημη πόλη. Εάν δεν ήταν αυτό δεν νομίζω να πλησίαζε τουρίστας. Όταν φεύγαμε ουρές από μουσουλμάνους πήγαιναν προς το μαυσωλείο. Ηταν μια γιορτή των μουσουλμάνων και όλοι πήγαιναν να προσκυνήσουν σε ένα τζαμί που είχε μέσα στον περιβάλλοντα χώρο. Έξω είχε μαγαζάκια με σουβενίρ που σε τραβούσαν να αγοράσεις. Μετά από παζάρια πήραμε κάποια ωραία αναμνηστικά. Από εκεί μετά πήγαμε για μια ξενάγηση στην πόλη, στο μικρό ταζ μαχαλ απομίμηση του μεγάλου και στο Agra Fort στο οποίο αποφασίσαμε να μην μπούμε μιας και το 75% ήταν υπο ανακαίνιση και ήταν μη επισκέψιμο. Πήγαμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο που μας σύστησε ο ξεναγός και ήταν πράγματι το πιο ωραίο που φάγαμε στην Ινδία. Το κοτόπουλο ταντούρι και κάτι πιτούλες που λέγονται νααν ήταν φοβερά.
Σε κάποιο σημείο είδαμε πάρα πολύ κόσμο μαζεμένο και μουσική δυνατά. Ρωτήσαμε τον οδηγό και μας είπε ότι ετοιμάζουν γάμο. Σταμάτησε για να δούμε. Ηταν ένας μεγάλος χώρος με πολλές σκηνές όπου μπορούσε να φιλοξενήσει μέχρι και 49 νύφες καθεμια σε ξεχωριστή σκηνή. Εκείνη τη μέρα θα γινότανε 7 γάμοι. Μπήκαμε σε μια σκηνή να δούμε την ετοιμασία μιας από τις νύφες. Ηταν μια πολύ μικρή κοπέλα πολύ όμορφη με γαλανά μάτια πράγμα σπανιο για Ινδή. Δεν φαινότανε και ιδιαίτερα χαρούμενη που θα παντρευόταν, πώς να ήταν άλλωστε αν την παντρεύουν με το ζόρι από μικρή και μάλιστα με καποιον που διαλέγουν για εκείνη. Προχωρήσαμε πιο κάτω με την μόνιμη συνοδεία από το τσούρμο με τους Ινδους που όλο περιέργεια τρεχαν σαν τις μύγες από κοντά μας και είδαμε μια μεγάλη εξεδρα και από κάτω πολλές καρέκλες. Εκεί θα γινόταν οι γάμοι. Μας κάλεσαν να καθίσουμε μπροστά για να παρακολουθήσουμε το γάμο αλλα δυστυχώς θα γινόταν σε 3 ώρες και έπρεπε να φύγουμε. Στο δρόμο αφού είχαμε προχωρήσει λίγο είδαμε πάνω σε μια άμαξα στολισμένη τους γαμπρούς ντυμένους με φορεσιές και κάτι περίεργα καπέλα να πηγαίνουν στον γάμο. Πρίν φτάσουμε Αγκρα σταματήσαμε για ξενάγηση στην πόλη φάντασμα Fatehpur Sikri.
Φτάσαμε Άγκρα και πήγαμε στο ξενοδοχείο που ήταν πολύ κοντά στο περίφημο Ταζ Μαχάλ. Είχαμε σκοπό να πάμε να τραβήξουμε το Ταζ Μαχαλ φωτογραφίες το ηλιοβασίλεμα και την επόμενη το πρωί να πάμε να το δούμε με την ησυχία μας. Αυτό δεν έγινε γιατι μας είπαν ότι έχει ένα τεράστιο τείχος γύρω που δεν μπορείς να το δείς αν δεν μπείς από την πύλη. Έτσι πήγαμε για φαγητό και μετά ύπνο για να ξυπνήσουμε πολύ πρωι να δούμε το Ταζ Μαχαλ το χάραμα. Είμασταν από έξω πρίν ακόμη ανοιξει σύμφωνα με συμβουλή και του ξεναγού μας για να αποφύγουμε τις ουρές. Δυστυχώς εκείνη τη μέρα είχε συννεφιά και ομίχλη και έτσι δεν θα μπορούσαμε να τραβήξουμε τις φωτογραφίες που θέλαμε. Ξεχωριστή ουρά για τους Ινδούς και άλλη για τους υπόλοιπους τουρίστες και φυσικά διαφορετική τιμή και το εισιτήριο. Αυστηρός έλεγχος για να μπούμε μέσα. Είχαμε τσίχλες σε ένα τσαντάκι και μας τις κρατησαν. Και αυτό για να μην μασάμε και μετα ρίξουμε κάτω και μολύνουμε το μνημείο. Πλήρωνες για να χρησιμοποιήσεις κάμερα και παρόλλα αυτά το βίντεο επιτρεπότανε εώς ένα σημείο. Πρίν πλησιάσουμε στον περιβάλλοντα χώρο του μνημείου έπρεπε να βγάλουμε τα παπούτσια μας και αυτό για να μην χαλάει το μάρμαρο. Ευτυχώς ο ξεναγός μας είχε προνοήσει και μας είχε πάρει ποδονάρια. Είχε χώρο να αφήσεις τα παπούτσια αλλά με τέτοιο χαμό δεν νομίζω να τα ξαναβρίσκαμε.. Πήραμε παπουτσάκια στο χέρι λοιπόν και πήγαμε να θαυμάσουμε από κοντά το υπέροχο μαυσωλειο και την θέα από εκεί στον ποταμό Γιαμούνα. Είναι ειρωνία να υπάρχει ένα τέτοιο μεγαλοπρεπές δημιούργημα που τόσο πολύ προστατεύουν σε μια τόσο βρώμικη και άσχημη πόλη. Εάν δεν ήταν αυτό δεν νομίζω να πλησίαζε τουρίστας. Όταν φεύγαμε ουρές από μουσουλμάνους πήγαιναν προς το μαυσωλείο. Ηταν μια γιορτή των μουσουλμάνων και όλοι πήγαιναν να προσκυνήσουν σε ένα τζαμί που είχε μέσα στον περιβάλλοντα χώρο. Έξω είχε μαγαζάκια με σουβενίρ που σε τραβούσαν να αγοράσεις. Μετά από παζάρια πήραμε κάποια ωραία αναμνηστικά. Από εκεί μετά πήγαμε για μια ξενάγηση στην πόλη, στο μικρό ταζ μαχαλ απομίμηση του μεγάλου και στο Agra Fort στο οποίο αποφασίσαμε να μην μπούμε μιας και το 75% ήταν υπο ανακαίνιση και ήταν μη επισκέψιμο. Πήγαμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο που μας σύστησε ο ξεναγός και ήταν πράγματι το πιο ωραίο που φάγαμε στην Ινδία. Το κοτόπουλο ταντούρι και κάτι πιτούλες που λέγονται νααν ήταν φοβερά.