Alobar
Member
- Μηνύματα
- 41
- Likes
- 155
Ενότητα 2.
Βρισκόμαστε στη Ρωσία λοιπόν! Κανονικά, η Ρωσία έχει μια ώρα διαφορά με τις χώρες της Βαλτικής και κατ’ επέκταση με την Ελλάδα. Όμως, δεν αλλάζει την ώρα της κατά την διάρκεια του χειμώνα, αγνοώντας το DST (Daylight saving time) και καταλήγουμε να έχουμε δύο ώρες διαφορά, Νοέμβρης βλέπεις.
Κατά τις οχτώ το πρωί φτάνουμε στην Αγία Πετρούπολη. Το συγκεκριμένο όνομα για τους ντόπιους είναι πολύ επίσημο και συνήθως παραλείπουν το Αγία και το πόλη και καταλήγουν στο Πήτερ. Το 1914 το όνομα της πόλης είχε αλλάξει σε Petrograd (για να απομακρυνθούν οι γερμανικές λέξεις Sankt και Burg, επειδή υπήρχε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος με εχθρό την Γερμανία) και το 1924 μετά τον θάνατο του Λένιν σε Leningrad. Πριν από 23 χρόνια η πόλη ξανά ονομάστηκε Αγία Πετρούπολη. Ιδρύθηκε στις 27 Μάιου του 1703 από τον τσάρο Πέτρο τον Α και μέχρι την Οκτωβριανή επανάσταση αποτέλεσε πρωτεύουσα του Ρωσικού κράτους.
Το hostel που θα μείνουμε λέγεται friends και είναι αρκετά συμπαθητικό. Επιτέλους, ποδοσφαιράκι χωρίς χρέωση, μια τεράστια κούπα με μπισκότα διαρκώς γεμάτη που αποτέλεσαν το πρωινό μας είτε το βραδινό μας κατά τις πρωινές ώρες, ευγενέστατοι υπάλληλοι και τοποθεσία κοντά στο κέντρο της πόλης. Δυστυχώς, στην Αγία Πετρούπολη θα μείνουμε μοναχά δύο μέρες (που προφανώς δεν είναι αρκετές). Η πρώτη και τελευταία φορά που ταξιδεύω με group..
Η πρώτη μισή μέρα θα περάσει με τον εξής τρόπο. Πηγαίνουμε με το λεωφορείο στα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης και ή απλά περνάμε και τα κοιτάμε ή σταματάμε <<δεκαπέντε λεπτά για φωτογραφίες>>, όπως ανακοινώνει ο ξεναγός, έτσι για να νιώσουμε λίγο τουρίστες. Τι άχαρος τρόπος για να επισκεφθείς μια πόλη.. Τι όμορφο να χαθείς λίγο στα δρομάκια της, να χρησιμοποιήσεις τα μέσα μαζικής μεταφοράς παρατηρώντας τους απλούς ανθρώπους της, να προσπαθήσεις να μάθεις έστω ποια λέξη σημαίνει ευχαριστώ στη χώρα που ταξιδεύεις, να σουλατσάρεις χωρίς ρολόι και πρέπει, να δοκιμάσεις τοπικά φαγητά (που δεν ξέρεις καν τι σημαίνουν), να μιλήσεις με ντόπιους –όσο μπορείς-. Αυτό θα πει ταξίδι! Ως εκ τούτου, δεν θα προσπαθήσω να περιγράψω τα αξιοθέατα, η ιστορία θα είναι τελείως διαφορετική.
Το απόγευμα θα μας βρει να παρακολουθούμε την παράσταση ενός ρώσικου τσίρκου. Το στάδιο ήταν γεμάτο κόσμο, περίπου χίλια άτομα, ενώ το κοινό ήταν αρκετά θερμό. Η παράσταση ήταν εντυπωσιακή με απίστευτα επιδέξιους ακροβάτες, αστείους κλόουν αλλά και πολλά show με ζώα, κάτι που με ενόχλησε αρκετά. Το βράδυ θα το περάσουμε σε μια τζαζ συναυλία, χωμένη κάπου σε μια παλιά αποθήκη, να ναι καλά ο Ρώσος φίλος της X. που μας οδήγησε εκεί, καθώς και σε ένα club αργότερα. Η νυχτερινή ζωή της Πετρούπολης με έκανε να την αγαπήσω ακόμα περισσότερο.
Βρισκόμαστε στη Ρωσία λοιπόν! Κανονικά, η Ρωσία έχει μια ώρα διαφορά με τις χώρες της Βαλτικής και κατ’ επέκταση με την Ελλάδα. Όμως, δεν αλλάζει την ώρα της κατά την διάρκεια του χειμώνα, αγνοώντας το DST (Daylight saving time) και καταλήγουμε να έχουμε δύο ώρες διαφορά, Νοέμβρης βλέπεις.
Κατά τις οχτώ το πρωί φτάνουμε στην Αγία Πετρούπολη. Το συγκεκριμένο όνομα για τους ντόπιους είναι πολύ επίσημο και συνήθως παραλείπουν το Αγία και το πόλη και καταλήγουν στο Πήτερ. Το 1914 το όνομα της πόλης είχε αλλάξει σε Petrograd (για να απομακρυνθούν οι γερμανικές λέξεις Sankt και Burg, επειδή υπήρχε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος με εχθρό την Γερμανία) και το 1924 μετά τον θάνατο του Λένιν σε Leningrad. Πριν από 23 χρόνια η πόλη ξανά ονομάστηκε Αγία Πετρούπολη. Ιδρύθηκε στις 27 Μάιου του 1703 από τον τσάρο Πέτρο τον Α και μέχρι την Οκτωβριανή επανάσταση αποτέλεσε πρωτεύουσα του Ρωσικού κράτους.
Το hostel που θα μείνουμε λέγεται friends και είναι αρκετά συμπαθητικό. Επιτέλους, ποδοσφαιράκι χωρίς χρέωση, μια τεράστια κούπα με μπισκότα διαρκώς γεμάτη που αποτέλεσαν το πρωινό μας είτε το βραδινό μας κατά τις πρωινές ώρες, ευγενέστατοι υπάλληλοι και τοποθεσία κοντά στο κέντρο της πόλης. Δυστυχώς, στην Αγία Πετρούπολη θα μείνουμε μοναχά δύο μέρες (που προφανώς δεν είναι αρκετές). Η πρώτη και τελευταία φορά που ταξιδεύω με group..
Η πρώτη μισή μέρα θα περάσει με τον εξής τρόπο. Πηγαίνουμε με το λεωφορείο στα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης και ή απλά περνάμε και τα κοιτάμε ή σταματάμε <<δεκαπέντε λεπτά για φωτογραφίες>>, όπως ανακοινώνει ο ξεναγός, έτσι για να νιώσουμε λίγο τουρίστες. Τι άχαρος τρόπος για να επισκεφθείς μια πόλη.. Τι όμορφο να χαθείς λίγο στα δρομάκια της, να χρησιμοποιήσεις τα μέσα μαζικής μεταφοράς παρατηρώντας τους απλούς ανθρώπους της, να προσπαθήσεις να μάθεις έστω ποια λέξη σημαίνει ευχαριστώ στη χώρα που ταξιδεύεις, να σουλατσάρεις χωρίς ρολόι και πρέπει, να δοκιμάσεις τοπικά φαγητά (που δεν ξέρεις καν τι σημαίνουν), να μιλήσεις με ντόπιους –όσο μπορείς-. Αυτό θα πει ταξίδι! Ως εκ τούτου, δεν θα προσπαθήσω να περιγράψω τα αξιοθέατα, η ιστορία θα είναι τελείως διαφορετική.
Το απόγευμα θα μας βρει να παρακολουθούμε την παράσταση ενός ρώσικου τσίρκου. Το στάδιο ήταν γεμάτο κόσμο, περίπου χίλια άτομα, ενώ το κοινό ήταν αρκετά θερμό. Η παράσταση ήταν εντυπωσιακή με απίστευτα επιδέξιους ακροβάτες, αστείους κλόουν αλλά και πολλά show με ζώα, κάτι που με ενόχλησε αρκετά. Το βράδυ θα το περάσουμε σε μια τζαζ συναυλία, χωμένη κάπου σε μια παλιά αποθήκη, να ναι καλά ο Ρώσος φίλος της X. που μας οδήγησε εκεί, καθώς και σε ένα club αργότερα. Η νυχτερινή ζωή της Πετρούπολης με έκανε να την αγαπήσω ακόμα περισσότερο.