Alobar
Member
- Μηνύματα
- 41
- Likes
- 155
Ενότητα 5.
Η απόσταση για να φτάσουμε στη κόκκινη πλατεία δεν είναι μεγάλη, αλλά η κίνηση αυτή τη φορά δεν θα μας κάνει τη χάρη. Η κίνηση της Μόσχας είναι όντως πολύ μεγάλη και η Μόσχα αρκετά μεγάλη πόλη, δύο γεγονότα που προκαλούν έναν θανατηφόρο συνδυασμό. Βέβαια, υπάρχει η εναλλακτική να χρησιμοποιηθεί ως μέσο μετακίνησης το υπέροχο μετρό, στο οποίο η τιμή του εισιτηρίου κυμαίνεται στα 75 λεπτά.
Η μεγαλοπρεπής κόκκινη πλατεία βρίσκεται μπροστά μας. Για τις επόμενες δύο ώρες θα περπατήσουμε την κόκκινη πλατεία, θα επισκεφτούμε το μαυσωλείο του Λένιν (που η στρατιωτική ατμόσφαιρα με τους αγενείς φρουρούς θα μας εκνευρίσει), θα δούμε το εξωτερικά το κρεμλίνο και θα αφήσουμε για αύριο την επίσκεψη του, θα θαυμάσουμε τον καθεδρικό του Saint Basil και θα καταλήξουμε στο εμπορικό κέντρο GUM, προσπαθώντας να καταλάβουμε πως η σύγχρονη Ρωσία συνδυάζει τόσο διαφορετικά στοιχεία, με τον έντονο καπιταλισμό, την ισχυρή ορθοδοξία και μια νοσταλγία για την Σοβιετική Ένωση να διαχέονται στον χώρο. Το GUM αν και εμπορικό κέντρο είναι εντυπωσιακό και αξίζει μια επίσκεψη. Η θερμοκρασία έξω έχει φτάσει κάτω από το μηδέν, υπάρχουν πάγκοι με παγωτά και δεν θα χάσουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε ένα!
Το ερωτηματικό για μένα είναι πως βλέπουν οι ίδιοι οι Ρώσοι το σοβιετικό καθεστώς, η έστω την απαρχή του επί Λένιν. Η Ρωσία είναι από τις χώρες που με ενδιαφέρουν αρκετά, λίγο η πρώτη προσπάθεια για κομμουνιστικό κράτος, λίγο οι πολλές ώρες που έχω περάσει με αρκετούς συγγραφείς της. Οι συζητήσεις με τα παιδιά του Ερασμους (Ευρωπαίους και Βορειό-Αμερικάνους επί το πλείστον) με κάνουν να καταλάβω ότι με εξαίρεση τις μεσογειακές χώρες ως ένα βαθμό, οι υπόλοιποι μισούν τον Στάλιν και τον εξισώνουν με τον Χίτλερ. Όμως, δεν έχουν σε εκτίμηση ούτε τον συνήθως αγαπημένο μας Λένιν. Πρακτικά τον θεωρούν δολοφόνο. Επίσης, βλέπουν την Σοβιετική Ένωση σαν μια ιμπεριαλιστική δικτατορία από την απαρχή της, όχι σαν μια έστω αποτυχημένη προσπάθεια οικοδόμησης ενός σοσιαλιστικού κράτους. Οι Ρώσοι όμως? Οι δύο ξεναγοί με κάθε τρόπο προσπαθούν να μας αποδείξουν ότι κανένας Ρώσος δεν νοσταλγεί τη Σοβιετική Ένωση, με τον ένα ξεναγό να μας λέει γύρω στα δέκα αντισοβιετικά ανέκδοτα κάθε μια ώρα και με την άλλη ξεναγό να αναφέρει κάθε πέντε λεπτά τα γκουλάγκ, την kgb και τις δολοφονίες επί Σοβιετικής Ένωσης. Όπως βαδίζουμε, βλέπουμε δύο Ρώσους στρατιώτες να στέκονται ακίνητοι, όπως οι Εύζωνες έξω από την Ελληνική βουλή. Κάθε μια ώρα γίνεται η αλλαγή των στρατιωτών, μια σχετικά εντυπωσιακή τελετουργία. Η ξεναγός μας αναφέρει περήφανα ότι όλα τα μικρά παιδιά έχουν όνειρο να γίνουν μέλη της προεδρικής φρουράς όταν μεγαλώσουν. Ελπίζω να έχει άδικο..
Το ξακουστό μετρό της Ρωσίας ιδρύθηκε το 1935 επί Σοβιετικής Ένωσης. Το σχέδιο είναι απλό. Ξεκινάω με τον J. μια βόλτα σε σταθμούς της πόλης που θα διαρκέσει γύρω στις δύο ώρες. Έχω σημειώσει 6-7 σταθμούς και για να φτάσουμε εκεί θα δούμε αρκετούς ακόμη. Το μετρό της Ρωσίας είναι το ομορφότερο που έχω πετύχει μέχρι στιγμής! Υπέροχοι σταθμοί, άλλοι με αγάλματα σοβιετικών πολεμιστών ή εργατών, άλλοι με θρησκευτικές εικόνες, άλλοι με εντυπωσιακές τοιχογραφίες. Η κλασική μουσική που ακούγεται δημιουργεί μια ατμοσφαιρική κατάσταση.
Κάνουμε μια στάση σε ένα τοπικό fast food για να αγοράσουμε μια τεράστια γεμιστή πατάτα με dressing της επιλογής μας, από λουκάνικα με μουστάρδα, μέχρι μια άσπρη αλοιφή που θυμίζει τζατζίκι. Με 3 γεμίσεις η τιμή είναι γύρω στα 3.5 ευρώ.
Το σχέδιο ήταν να πάμε στην ίδια παμπ για λίγο (1 ευρώ η μπύρα είναι καλή προσφορά), αλλά το λίγο έγινε πολύ και η παρέα ενός νεαρού Ρώσου που καθόταν μόνος σε ένα διπλανό τραπέζι, μας άλλαξε τα σχέδια. Ο K. μιλάει αγγλικά, μάλλον επειδή ήταν εράσμους στην Ισπανία κάποια χρόνια πριν. Γουστάρει Σοβιετική Ένωση γουστάρει και Ευρώπη, όπως λέει επαναλαμβανόμενα. Επιμένει να πάμε προς το κέντρο της πόλης για να μας ξεναγήσει. Η ώρα έχει φτάσει τέσσερις και το κρύο είναι τσουχτερό, αλλά να ναι καλά οι μπύρες ξεκινάμε το ταξίδι μας για το κέντρο. Εντωμεταξύ, ο K. τελείως μεθυσμένος, ένα Ρώσο βρήκαμε επιτέλους και άντε να τον ρωτήσεις τώρα πληροφορίες για την πόλη. Μας έμαθε τρία βασικά πράγματα βέβαια.
- This is Russia motherfuckers.
- Moscow, the best city in this planet.
- I love Europe, but I love Russia.
Επαναλάμβανε συνεχώς με το όλο σκηνικό να έχει καταντήσει αστείο.
Φτάνουμε στη Pushkin square, όπου ο αγαπητός K. θα μας κεράσει Russian weed, because Moscow is the best place, ατενίζοντας το άγαλμα του Pushkin. Στην συνέχεια προσπαθεί να μας πείσει να πάμε σε ένα Ρώσικο στριπτιτζάδικο, αλλά θα αρνηθούμε ευγενικά την προσφορά του και θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής που θα αποδειχτεί μακρύτερος, αφού θα χάσουμε κανένα μισάωρο ψάχνοντας τον σωστό..
Η απόσταση για να φτάσουμε στη κόκκινη πλατεία δεν είναι μεγάλη, αλλά η κίνηση αυτή τη φορά δεν θα μας κάνει τη χάρη. Η κίνηση της Μόσχας είναι όντως πολύ μεγάλη και η Μόσχα αρκετά μεγάλη πόλη, δύο γεγονότα που προκαλούν έναν θανατηφόρο συνδυασμό. Βέβαια, υπάρχει η εναλλακτική να χρησιμοποιηθεί ως μέσο μετακίνησης το υπέροχο μετρό, στο οποίο η τιμή του εισιτηρίου κυμαίνεται στα 75 λεπτά.
Η μεγαλοπρεπής κόκκινη πλατεία βρίσκεται μπροστά μας. Για τις επόμενες δύο ώρες θα περπατήσουμε την κόκκινη πλατεία, θα επισκεφτούμε το μαυσωλείο του Λένιν (που η στρατιωτική ατμόσφαιρα με τους αγενείς φρουρούς θα μας εκνευρίσει), θα δούμε το εξωτερικά το κρεμλίνο και θα αφήσουμε για αύριο την επίσκεψη του, θα θαυμάσουμε τον καθεδρικό του Saint Basil και θα καταλήξουμε στο εμπορικό κέντρο GUM, προσπαθώντας να καταλάβουμε πως η σύγχρονη Ρωσία συνδυάζει τόσο διαφορετικά στοιχεία, με τον έντονο καπιταλισμό, την ισχυρή ορθοδοξία και μια νοσταλγία για την Σοβιετική Ένωση να διαχέονται στον χώρο. Το GUM αν και εμπορικό κέντρο είναι εντυπωσιακό και αξίζει μια επίσκεψη. Η θερμοκρασία έξω έχει φτάσει κάτω από το μηδέν, υπάρχουν πάγκοι με παγωτά και δεν θα χάσουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε ένα!
Το ερωτηματικό για μένα είναι πως βλέπουν οι ίδιοι οι Ρώσοι το σοβιετικό καθεστώς, η έστω την απαρχή του επί Λένιν. Η Ρωσία είναι από τις χώρες που με ενδιαφέρουν αρκετά, λίγο η πρώτη προσπάθεια για κομμουνιστικό κράτος, λίγο οι πολλές ώρες που έχω περάσει με αρκετούς συγγραφείς της. Οι συζητήσεις με τα παιδιά του Ερασμους (Ευρωπαίους και Βορειό-Αμερικάνους επί το πλείστον) με κάνουν να καταλάβω ότι με εξαίρεση τις μεσογειακές χώρες ως ένα βαθμό, οι υπόλοιποι μισούν τον Στάλιν και τον εξισώνουν με τον Χίτλερ. Όμως, δεν έχουν σε εκτίμηση ούτε τον συνήθως αγαπημένο μας Λένιν. Πρακτικά τον θεωρούν δολοφόνο. Επίσης, βλέπουν την Σοβιετική Ένωση σαν μια ιμπεριαλιστική δικτατορία από την απαρχή της, όχι σαν μια έστω αποτυχημένη προσπάθεια οικοδόμησης ενός σοσιαλιστικού κράτους. Οι Ρώσοι όμως? Οι δύο ξεναγοί με κάθε τρόπο προσπαθούν να μας αποδείξουν ότι κανένας Ρώσος δεν νοσταλγεί τη Σοβιετική Ένωση, με τον ένα ξεναγό να μας λέει γύρω στα δέκα αντισοβιετικά ανέκδοτα κάθε μια ώρα και με την άλλη ξεναγό να αναφέρει κάθε πέντε λεπτά τα γκουλάγκ, την kgb και τις δολοφονίες επί Σοβιετικής Ένωσης. Όπως βαδίζουμε, βλέπουμε δύο Ρώσους στρατιώτες να στέκονται ακίνητοι, όπως οι Εύζωνες έξω από την Ελληνική βουλή. Κάθε μια ώρα γίνεται η αλλαγή των στρατιωτών, μια σχετικά εντυπωσιακή τελετουργία. Η ξεναγός μας αναφέρει περήφανα ότι όλα τα μικρά παιδιά έχουν όνειρο να γίνουν μέλη της προεδρικής φρουράς όταν μεγαλώσουν. Ελπίζω να έχει άδικο..
Το ξακουστό μετρό της Ρωσίας ιδρύθηκε το 1935 επί Σοβιετικής Ένωσης. Το σχέδιο είναι απλό. Ξεκινάω με τον J. μια βόλτα σε σταθμούς της πόλης που θα διαρκέσει γύρω στις δύο ώρες. Έχω σημειώσει 6-7 σταθμούς και για να φτάσουμε εκεί θα δούμε αρκετούς ακόμη. Το μετρό της Ρωσίας είναι το ομορφότερο που έχω πετύχει μέχρι στιγμής! Υπέροχοι σταθμοί, άλλοι με αγάλματα σοβιετικών πολεμιστών ή εργατών, άλλοι με θρησκευτικές εικόνες, άλλοι με εντυπωσιακές τοιχογραφίες. Η κλασική μουσική που ακούγεται δημιουργεί μια ατμοσφαιρική κατάσταση.
Κάνουμε μια στάση σε ένα τοπικό fast food για να αγοράσουμε μια τεράστια γεμιστή πατάτα με dressing της επιλογής μας, από λουκάνικα με μουστάρδα, μέχρι μια άσπρη αλοιφή που θυμίζει τζατζίκι. Με 3 γεμίσεις η τιμή είναι γύρω στα 3.5 ευρώ.
Το σχέδιο ήταν να πάμε στην ίδια παμπ για λίγο (1 ευρώ η μπύρα είναι καλή προσφορά), αλλά το λίγο έγινε πολύ και η παρέα ενός νεαρού Ρώσου που καθόταν μόνος σε ένα διπλανό τραπέζι, μας άλλαξε τα σχέδια. Ο K. μιλάει αγγλικά, μάλλον επειδή ήταν εράσμους στην Ισπανία κάποια χρόνια πριν. Γουστάρει Σοβιετική Ένωση γουστάρει και Ευρώπη, όπως λέει επαναλαμβανόμενα. Επιμένει να πάμε προς το κέντρο της πόλης για να μας ξεναγήσει. Η ώρα έχει φτάσει τέσσερις και το κρύο είναι τσουχτερό, αλλά να ναι καλά οι μπύρες ξεκινάμε το ταξίδι μας για το κέντρο. Εντωμεταξύ, ο K. τελείως μεθυσμένος, ένα Ρώσο βρήκαμε επιτέλους και άντε να τον ρωτήσεις τώρα πληροφορίες για την πόλη. Μας έμαθε τρία βασικά πράγματα βέβαια.
- This is Russia motherfuckers.
- Moscow, the best city in this planet.
- I love Europe, but I love Russia.
Επαναλάμβανε συνεχώς με το όλο σκηνικό να έχει καταντήσει αστείο.
Φτάνουμε στη Pushkin square, όπου ο αγαπητός K. θα μας κεράσει Russian weed, because Moscow is the best place, ατενίζοντας το άγαλμα του Pushkin. Στην συνέχεια προσπαθεί να μας πείσει να πάμε σε ένα Ρώσικο στριπτιτζάδικο, αλλά θα αρνηθούμε ευγενικά την προσφορά του και θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής που θα αποδειχτεί μακρύτερος, αφού θα χάσουμε κανένα μισάωρο ψάχνοντας τον σωστό..