Περιεχόμενα
Την Τρίτη 17/6 το πρωί ξυπνήσαμε νωρίς και μετά το υπέροχο πρωινό μας στο Paradise Sun αποχαιρετίσαμε το καταπληκτικό αυτό νησί για να πάμε στο επόμενο.
La Digue
Όσα κι αν είχαμε ακούσει για αυτό το νησάκι και όσες φωτό κι αν είχαμε δει στο ίντερνετ, τίποτα δεν μας είχε προετοιμάσει για αυτό που είδαμε στην πραγματικότητα.
Αν ο δρόμος μας κάποια στιγμή μας ξαναβγάλει στις Σεϋχέλλες θα είναι σίγουρα το μόνο νησί που θα μείνουμε!!! Εδώ θα μου επιτρέψετε να ευχαριστήσω θερμά τους GTS & GotoBeachπου επέμειναν ότι θα έπρεπε να μείνουμε λίγο και σε αυτό το νησί αντί να το επισκεφτούμε σε 1 μέρα…
Μόλις φτάσαμε στο γραφικό μικροσκοπικό λιμανάκι του νησιού
πήραμε ένα «ταξί»
για να μας πάει στο ξενοδοχείο. Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι όλα κι όλα τα αυτοκίνητα στο νησί ήταν καμιά δεκαριά κι αυτά μικρά φορτηγάκια με καρότσα για μεταφορές πραγμάτων. Όλοι οι κάτοικοι και οι τουρίστες κυκλοφορούσαν με ποδήλατα και οι αποστάσεις ήταν εξωφρενικά μικρές.
Η κατοικία μας για αυτές τις μέρες ήταν το SelfCateringBungalows “VillaCreole”
πρόκειται για μικρά σπιτάκια πλήρως εξοπλισμένα, πανέμορφα, ολοκαίνουρια και πεντακάθαρα. Βρίσκονται πάνω στον δρόμο που οδηγεί από το λιμάνι προς το AnseSourced’argent.
Νοικιάσαμε κατευθείαν ποδήλατα (για ενημέρωσή σας 5? την ημέρα) και ξεκινήσαμε την περιήγησή μας στο νησί.
Κατευθυνθήκαμε βόρια, περάσαμε το λιμάνι και εξερευνήσαμε όλη την βόρια πλευρά του νησιού ή τουλάχιστον ως εκεί που πήγαινε το ποδήλατο γιατί κάποια στιγμή ο δρόμος κοβόταν.
Είδαμε την παραλία AnseSevere, αλλά δυστυχώς ήταν πολύ φουρτουνιασμένη για να κολυμπήσουμε και γυρίσαμε πάλι προς τα πίσω παίρνοντας αυτήν την φορά τον δρόμο προς το νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού. Φτάσαμε στην GrandAnse όπου είχε ένα υπέροχο υπαίθριο εστιατόριο όλο ξύλινο αλλά η κουζίνα είχε κλείσει αφού φτάσαμε στις 4 το απόγευμα. Ήπιαμε μια μπύρα και παρακολουθήσαμε τους ντόπιους να παίζουν ποδόσφαιρο ξυπόλυτοι στην άμμο. Η παραλία από πίσω ήταν τόσο άγρια που πραγματικά και μόνο που την έβλεπες τρόμαζες. Ούτε λόγος για να πλησιάσεις και βέβαια δεν υπήρχε ψυχή!
Εκ των υστέρων μάθαμε ότι με τα πόδια από εκεί πας σε μια παραλία την AnseCocos η οποία είναι πιο απάνεμη και μπορείς να κολυμπήσεις αλλά δυστυχώς δεν προλάβαμε να ξανά-επισκεφτούμε το μέρος αυτό αφού μας έμεναν 2 μέρες μόνο και εκτός αυτού μας είχε τρομοκρατήσει ένας πράκτορας ο οποίος μας είπε να μην κολυμπήσουμε στις 3 παραλίες που υπήρχαν εκεί γιατί είχε πολλά ρεύματα και ήταν επικίνδυνο.
Γυρίσαμε στο σπιτάκι μας όταν πλέον κόντευε να νυχτώσει (δηλαδή γύρω στις 5:30 το απόγευμα!). Κάναμε το μπανάκι μας και βγήκαμε με τα πόδια αυτήν την φορά για βραδινή βολτίτσα. Προς μεγάλη μας έκπληξη ανακαλύψαμε ότι στο λιμάνι είχε γιορτή ή μάλλον για να ακριβολογούμε ήταν κάτι σαν πανηγύρι (η επόμενη μέρα ήταν εθνική εορτή για τις Σεϋχέλλες). Είχαν στήσει ολόκληρο συγκρότημα έξω από το λιμεναρχείο που έπαιζε και τραγούδαγε μια καταπληκτική και πολύ ξεσηκωτική μουσική και οι ντόπιοι είχαν στήσει πάγκους με τις σπεσιαλιτέ τους. Η όλη ατμόσφαιρα ήταν πολύ γιορτινή και ζεστή.
Την επόμενη μέρα (μιας και ήταν όλα κλειστά) αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την παραλία AnseSourced’argent.
Το τοπίο ήταν καταπληκτικό και δεν επρόκειτο για μια παραλία αλλά πολλές, μικρές και μεγάλες δίπλα-δίπλα που χώριζαν μεταξύ τους από βράχια και βλάστηση. Εδώ βέβαια πρέπει να πω ότι το κολύμπι δεν ήταν ότι καλύτερο γιατί σε όλες αυτές τις παραλιούλες τα κοράλλια έφταναν μέχρι έξω, οπότε το να μπεις μέσα ήταν λίγο δύσκολο. Όταν άρχισε να βρέχει αποφασίσαμε να αράξουμε λίγο στο μικρό και γραφικό εστιατόριο που βρισκόταν στην αρχή των παραλιών για να τσιμπήσουμε κάτι.
Εκεί γνωρίσαμε άλλο ένα ζευγάρι και περάσαμε αρκετές ώρες πίνοντας μπύρες και συζητώντας μιας και η βροχή μας δεν μας επέτρεπε να πάμε ξανά στην παραλία. Κάποια στιγμή βγήκε και πάλι ο ήλιος και πήγαμε για την τελευταία μας βουτιά. Το βράδυ βγήκαμε με τα ποδήλατά μας αυτήν την φορά (αν και ήταν αρκετά δύσκολο μιας και ήταν θεοσκότεινα) για φαγητό σε ένα εστιατόριο κοντά στο λιμάνι. Τα κλασσικά πιάτα του νησιού ήταν φυσικά ψάρι και για μένα που δεν είμαι και πολύ φανατική η μόνη μου επιλογή ήταν κοτόπουλο με κάρυ.
Για την τελευταία μας μέρα στο νησί, είχαμε κανονίσει IslandHoping. Ξεκινήσαμε με το νησί Felicite όπου κάναμε πολύ snorkeling και θαυμάσαμε για μια ακόμα φορά τον καταπληκτικό αυτόν βυθό. Εκεί κολυμπήσαμε δίπλα σε θαλάσσιες χελώνες και είδαμε ένα σαλάχι που σε μέγεθος ξεπέρναγε το λάστιχο ενός αυτοκινήτου! Στην συνέχεια μας μετέφεραν στο SisterIsland για barbecue. Μέχρι όμως να ετοιμάσουν τα φαγητά είχαμε στην διάθεσή μας περίπου μισή ώρα για να κολυμπήσουμε στην καταπληκτική παραλία που υπήρχε στο πίσω μέρος του μικρού αυτού νησιού.
Μετά το φαγητό μας πήγαν στο καταπληκτικό θαλάσσιο πάρκο του CocoIsland για περισσότερο snorkeling. Εκεί που χαζεύαμε αμέριμνοι και ετοιμαζόμασταν να επιστρέψουμε στο σκάφος μας αφού είχαμε κάτσει μέσα αρκετά στα 4-5 μέτρα απόσταση, είδαμε έναν καρχαρία γύρω στο 1,5μέτρο!!!
Μείναμε σαν χαζοί να τον θαυμάζουμε, νομίζαμε ότι ήμασταν μπροστά σε μια τηλεόραση και βλέπουμε ντοκιμαντέρ. Φαινόταν τόσο άγριος στην όψη, είχε ένα σώμα τόσο σφιχτό και γυμνασμένο, πραγματικός κυνηγός! Όταν συνήλθαμε από το σοκ ανεβήκαμε στο σκάφος και είπαμε στον καπετάνιο μας ότι είδαμε καρχαρία!! Η απάντηση ήταν: περίπου 1-2 μέτρα? Ναι το ξέρω γυρίζει γύρω από εκείνον τον βράχο…!!!
Την Παρασκευή 20/6 αποχαιρετίσαμε με λύπη το υπέροχο αυτό νησί για να πάμε στον τελευταίο μας προορισμό το Mahe. Το ταξίδι με το καταμαράν ήταν αρκετά δύσκολο αφού η θάλασσα ήταν πραγματικά πολύ ταραγμένη!
Όταν φτάσαμε στο λιμάνι και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο περάσαμε μέσα από την πρωτεύουσα του νησιού την Βικτώρια. Εκεί είδαμε πολιτισμό! Φανάρια, κίνηση, μαγαζιά, κτίρια μεγάλα… και μας φάνηκε τόσο περίεργο και τόσο αταίριαστο με τις εικόνες που είχαμε μαζέψει τις τελευταίες 10 μέρες… για να είμαι ειλικρινείς απογοητευτήκαμε.
Κατευθυνθήκαμε στην παραλία BeauVallonόπου βρισκόταν το ξενοδοχείο SunResort που είχαμε κλείσει. Το ξενοδοχείο ήταν απλά απαράδεκτο! Τέτοια βρώμα δεν έχω ξαναδεί ποτέ όπου κι αν έχω πάει!! Γενικά βέβαια εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι τα ξενοδοχεία σε αυτό το νησί είναι πιο παλιά και όχι σε τόσο καλή κατάσταση συγκριτικά με τα άλλα νησάκια. Τέλος πάντων, εκεί που κάναμε βόλτα στην παραλία απελπισμένοι (είχα και τα γενέθλιά μου και τα είχα βάψει μαύρα) είδαμε κάτι σαν καφετέρια και σκεφτήκαμε πάμε τουλάχιστον να πιούμε έναν καφέ να δούμε τι θα κάνουμε. Τελικά όμως αυτή η «καφετέρια» αποδείχτηκε ένα μικρό και ζεστό ξενοδοχείο το AugerineGuesthouse. Ρωτήσαμε κατευθείαν αν έχουν δωμάτιο διαθέσιμο και κανονίσαμε με τον πράκτορά μας την μεταφορά μας εκεί!! Γνωρίσαμε άλλο ένα ζευγάρι, συναντήσαμε και τους γείτονές μας από το προηγούμενο νησί και το βράδυ ο καλός μου κανόνισε να μου κάνουν έκπληξη με τούρτα. Είχαμε κάτσει όλοι μαζί για δείπνο στο υπέροχο υπαίθριο εστιατόριο και την ώρα που περιμέναμε το γλυκό ήρθε το προσωπικό του εστιατορίου με μια τούρτα (βασικά ήταν κέικ) με ένα κεράκι πάνω και τραγουδώντας μου το “Happybirthday” στα κρεολέζικα!!
Την επόμενη ήρθε και το ζευγάρι που είχαμε κάνει παρέα στο LaDigueκαι γίναμε μια μεγάλη χαρούμενη παρέα, αλλά δεν κουνηθήκαμε από την παραλία μπροστά από το ξενοδοχείο (BeauVallon) παρά μόνο για να πάμε για δείπνο σε ένα εστιατόριο λίγο πιο πέρα…
Τα ξημερώματα αποχαιρετήσαμε τον καταπληκτικό αυτόν τόπο και ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής γεμάτοι εικόνες και μοναδικές εμπειρίες.
Highlight:
Ταίζοντας τα "περιστέρια"...
Η σαύρα που με κουτσούλισε!!
Parking στο La Digue
La Digue
Όσα κι αν είχαμε ακούσει για αυτό το νησάκι και όσες φωτό κι αν είχαμε δει στο ίντερνετ, τίποτα δεν μας είχε προετοιμάσει για αυτό που είδαμε στην πραγματικότητα.
Αν ο δρόμος μας κάποια στιγμή μας ξαναβγάλει στις Σεϋχέλλες θα είναι σίγουρα το μόνο νησί που θα μείνουμε!!! Εδώ θα μου επιτρέψετε να ευχαριστήσω θερμά τους GTS & GotoBeachπου επέμειναν ότι θα έπρεπε να μείνουμε λίγο και σε αυτό το νησί αντί να το επισκεφτούμε σε 1 μέρα…
Μόλις φτάσαμε στο γραφικό μικροσκοπικό λιμανάκι του νησιού
πήραμε ένα «ταξί»
για να μας πάει στο ξενοδοχείο. Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι όλα κι όλα τα αυτοκίνητα στο νησί ήταν καμιά δεκαριά κι αυτά μικρά φορτηγάκια με καρότσα για μεταφορές πραγμάτων. Όλοι οι κάτοικοι και οι τουρίστες κυκλοφορούσαν με ποδήλατα και οι αποστάσεις ήταν εξωφρενικά μικρές.
Η κατοικία μας για αυτές τις μέρες ήταν το SelfCateringBungalows “VillaCreole”
πρόκειται για μικρά σπιτάκια πλήρως εξοπλισμένα, πανέμορφα, ολοκαίνουρια και πεντακάθαρα. Βρίσκονται πάνω στον δρόμο που οδηγεί από το λιμάνι προς το AnseSourced’argent.
Νοικιάσαμε κατευθείαν ποδήλατα (για ενημέρωσή σας 5? την ημέρα) και ξεκινήσαμε την περιήγησή μας στο νησί.
Κατευθυνθήκαμε βόρια, περάσαμε το λιμάνι και εξερευνήσαμε όλη την βόρια πλευρά του νησιού ή τουλάχιστον ως εκεί που πήγαινε το ποδήλατο γιατί κάποια στιγμή ο δρόμος κοβόταν.
Είδαμε την παραλία AnseSevere, αλλά δυστυχώς ήταν πολύ φουρτουνιασμένη για να κολυμπήσουμε και γυρίσαμε πάλι προς τα πίσω παίρνοντας αυτήν την φορά τον δρόμο προς το νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού. Φτάσαμε στην GrandAnse όπου είχε ένα υπέροχο υπαίθριο εστιατόριο όλο ξύλινο αλλά η κουζίνα είχε κλείσει αφού φτάσαμε στις 4 το απόγευμα. Ήπιαμε μια μπύρα και παρακολουθήσαμε τους ντόπιους να παίζουν ποδόσφαιρο ξυπόλυτοι στην άμμο. Η παραλία από πίσω ήταν τόσο άγρια που πραγματικά και μόνο που την έβλεπες τρόμαζες. Ούτε λόγος για να πλησιάσεις και βέβαια δεν υπήρχε ψυχή!
Εκ των υστέρων μάθαμε ότι με τα πόδια από εκεί πας σε μια παραλία την AnseCocos η οποία είναι πιο απάνεμη και μπορείς να κολυμπήσεις αλλά δυστυχώς δεν προλάβαμε να ξανά-επισκεφτούμε το μέρος αυτό αφού μας έμεναν 2 μέρες μόνο και εκτός αυτού μας είχε τρομοκρατήσει ένας πράκτορας ο οποίος μας είπε να μην κολυμπήσουμε στις 3 παραλίες που υπήρχαν εκεί γιατί είχε πολλά ρεύματα και ήταν επικίνδυνο.
Γυρίσαμε στο σπιτάκι μας όταν πλέον κόντευε να νυχτώσει (δηλαδή γύρω στις 5:30 το απόγευμα!). Κάναμε το μπανάκι μας και βγήκαμε με τα πόδια αυτήν την φορά για βραδινή βολτίτσα. Προς μεγάλη μας έκπληξη ανακαλύψαμε ότι στο λιμάνι είχε γιορτή ή μάλλον για να ακριβολογούμε ήταν κάτι σαν πανηγύρι (η επόμενη μέρα ήταν εθνική εορτή για τις Σεϋχέλλες). Είχαν στήσει ολόκληρο συγκρότημα έξω από το λιμεναρχείο που έπαιζε και τραγούδαγε μια καταπληκτική και πολύ ξεσηκωτική μουσική και οι ντόπιοι είχαν στήσει πάγκους με τις σπεσιαλιτέ τους. Η όλη ατμόσφαιρα ήταν πολύ γιορτινή και ζεστή.
Την επόμενη μέρα (μιας και ήταν όλα κλειστά) αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την παραλία AnseSourced’argent.
Το τοπίο ήταν καταπληκτικό και δεν επρόκειτο για μια παραλία αλλά πολλές, μικρές και μεγάλες δίπλα-δίπλα που χώριζαν μεταξύ τους από βράχια και βλάστηση. Εδώ βέβαια πρέπει να πω ότι το κολύμπι δεν ήταν ότι καλύτερο γιατί σε όλες αυτές τις παραλιούλες τα κοράλλια έφταναν μέχρι έξω, οπότε το να μπεις μέσα ήταν λίγο δύσκολο. Όταν άρχισε να βρέχει αποφασίσαμε να αράξουμε λίγο στο μικρό και γραφικό εστιατόριο που βρισκόταν στην αρχή των παραλιών για να τσιμπήσουμε κάτι.
Εκεί γνωρίσαμε άλλο ένα ζευγάρι και περάσαμε αρκετές ώρες πίνοντας μπύρες και συζητώντας μιας και η βροχή μας δεν μας επέτρεπε να πάμε ξανά στην παραλία. Κάποια στιγμή βγήκε και πάλι ο ήλιος και πήγαμε για την τελευταία μας βουτιά. Το βράδυ βγήκαμε με τα ποδήλατά μας αυτήν την φορά (αν και ήταν αρκετά δύσκολο μιας και ήταν θεοσκότεινα) για φαγητό σε ένα εστιατόριο κοντά στο λιμάνι. Τα κλασσικά πιάτα του νησιού ήταν φυσικά ψάρι και για μένα που δεν είμαι και πολύ φανατική η μόνη μου επιλογή ήταν κοτόπουλο με κάρυ.
Για την τελευταία μας μέρα στο νησί, είχαμε κανονίσει IslandHoping. Ξεκινήσαμε με το νησί Felicite όπου κάναμε πολύ snorkeling και θαυμάσαμε για μια ακόμα φορά τον καταπληκτικό αυτόν βυθό. Εκεί κολυμπήσαμε δίπλα σε θαλάσσιες χελώνες και είδαμε ένα σαλάχι που σε μέγεθος ξεπέρναγε το λάστιχο ενός αυτοκινήτου! Στην συνέχεια μας μετέφεραν στο SisterIsland για barbecue. Μέχρι όμως να ετοιμάσουν τα φαγητά είχαμε στην διάθεσή μας περίπου μισή ώρα για να κολυμπήσουμε στην καταπληκτική παραλία που υπήρχε στο πίσω μέρος του μικρού αυτού νησιού.
Μετά το φαγητό μας πήγαν στο καταπληκτικό θαλάσσιο πάρκο του CocoIsland για περισσότερο snorkeling. Εκεί που χαζεύαμε αμέριμνοι και ετοιμαζόμασταν να επιστρέψουμε στο σκάφος μας αφού είχαμε κάτσει μέσα αρκετά στα 4-5 μέτρα απόσταση, είδαμε έναν καρχαρία γύρω στο 1,5μέτρο!!!
Μείναμε σαν χαζοί να τον θαυμάζουμε, νομίζαμε ότι ήμασταν μπροστά σε μια τηλεόραση και βλέπουμε ντοκιμαντέρ. Φαινόταν τόσο άγριος στην όψη, είχε ένα σώμα τόσο σφιχτό και γυμνασμένο, πραγματικός κυνηγός! Όταν συνήλθαμε από το σοκ ανεβήκαμε στο σκάφος και είπαμε στον καπετάνιο μας ότι είδαμε καρχαρία!! Η απάντηση ήταν: περίπου 1-2 μέτρα? Ναι το ξέρω γυρίζει γύρω από εκείνον τον βράχο…!!!
Την Παρασκευή 20/6 αποχαιρετίσαμε με λύπη το υπέροχο αυτό νησί για να πάμε στον τελευταίο μας προορισμό το Mahe. Το ταξίδι με το καταμαράν ήταν αρκετά δύσκολο αφού η θάλασσα ήταν πραγματικά πολύ ταραγμένη!
Όταν φτάσαμε στο λιμάνι και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο περάσαμε μέσα από την πρωτεύουσα του νησιού την Βικτώρια. Εκεί είδαμε πολιτισμό! Φανάρια, κίνηση, μαγαζιά, κτίρια μεγάλα… και μας φάνηκε τόσο περίεργο και τόσο αταίριαστο με τις εικόνες που είχαμε μαζέψει τις τελευταίες 10 μέρες… για να είμαι ειλικρινείς απογοητευτήκαμε.
Κατευθυνθήκαμε στην παραλία BeauVallonόπου βρισκόταν το ξενοδοχείο SunResort που είχαμε κλείσει. Το ξενοδοχείο ήταν απλά απαράδεκτο! Τέτοια βρώμα δεν έχω ξαναδεί ποτέ όπου κι αν έχω πάει!! Γενικά βέβαια εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι τα ξενοδοχεία σε αυτό το νησί είναι πιο παλιά και όχι σε τόσο καλή κατάσταση συγκριτικά με τα άλλα νησάκια. Τέλος πάντων, εκεί που κάναμε βόλτα στην παραλία απελπισμένοι (είχα και τα γενέθλιά μου και τα είχα βάψει μαύρα) είδαμε κάτι σαν καφετέρια και σκεφτήκαμε πάμε τουλάχιστον να πιούμε έναν καφέ να δούμε τι θα κάνουμε. Τελικά όμως αυτή η «καφετέρια» αποδείχτηκε ένα μικρό και ζεστό ξενοδοχείο το AugerineGuesthouse. Ρωτήσαμε κατευθείαν αν έχουν δωμάτιο διαθέσιμο και κανονίσαμε με τον πράκτορά μας την μεταφορά μας εκεί!! Γνωρίσαμε άλλο ένα ζευγάρι, συναντήσαμε και τους γείτονές μας από το προηγούμενο νησί και το βράδυ ο καλός μου κανόνισε να μου κάνουν έκπληξη με τούρτα. Είχαμε κάτσει όλοι μαζί για δείπνο στο υπέροχο υπαίθριο εστιατόριο και την ώρα που περιμέναμε το γλυκό ήρθε το προσωπικό του εστιατορίου με μια τούρτα (βασικά ήταν κέικ) με ένα κεράκι πάνω και τραγουδώντας μου το “Happybirthday” στα κρεολέζικα!!
Την επόμενη ήρθε και το ζευγάρι που είχαμε κάνει παρέα στο LaDigueκαι γίναμε μια μεγάλη χαρούμενη παρέα, αλλά δεν κουνηθήκαμε από την παραλία μπροστά από το ξενοδοχείο (BeauVallon) παρά μόνο για να πάμε για δείπνο σε ένα εστιατόριο λίγο πιο πέρα…
Τα ξημερώματα αποχαιρετήσαμε τον καταπληκτικό αυτόν τόπο και ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής γεμάτοι εικόνες και μοναδικές εμπειρίες.
Highlight:
Ταίζοντας τα "περιστέρια"...
Η σαύρα που με κουτσούλισε!!
Parking στο La Digue
