Ρουμανία Σε ζωγραφιστά μοναστήρια, κάστρα και μεσαιωνικές πόλεις.

[travelbreak]

Η χθεσινή μας διαδρομή (που περιέγραψα στο προηγούμενο ποστ):

Βουκουρέστι

Μετά τη χθεσινή ολοήμερη βροχή (και το χιόνι φυσικά), επιτέλους ήρθε και η ώρα που θα μπορούσαμε να κάνουμε βόλτες και να δούμε το Βουκουρέστι. Ξυπνήσαμε πολύ πρωί και στις 7 ήμασταν στο δρόμο. Το σπίτι που μέναμε είπαμε ότι ήταν κοντά στο Παλάτι του Λαού (μερικοί το λένε κι έτσι), δηλαδή το κοινοβούλιο και προχωρήσαμε προς τα εκεί αλλά ο βασικός μας στόχος ήταν η παλιά πόλη και κάποια σημεία ενδιαφέροντος που είχα σημειώσει στο πρόγραμμα. Από τις 7:00 μέχρι τις 10:45 δεν σταματήσαμε καθόλου το περπάτημα. Πρέπει να πήγαμε σε περισσότερα από 10 σημεία που είχα εντοπίσει από την Αθήνα. Όμως είδαμε και πολύ περισσότερα, γιατί η πόλη έχει πάρα πολλά ωραία κτίρια. Μάλιστα κάποια πανέμορφα κτίρια που κατέχουν οι τράπεζες δεν τα αναφέρει κανένας ότι έχουν ενδιαφέρον. Όμως είναι παλιά και όμορφα.

Τα κυριότερα που είδαμε στην πρωινή βόλτα μας ήταν: Patriarchal Cathedral of Saints Konstantine and Helen, Dealul Mitropoliei (καταπληκτικό!), Curtea Veche Palace, Old Town, Stavropoleos Church, Revolution Square, Romanian Athenaeum.

Στους επόμενους δυο χάρτες θα δείτε τα μέρη που προτείνονται στο κέντρο και στα πέριξ του Βουκουρεστίου:

Από το δωμάτιο έπρεπε να έχουμε φύγει μέχρι τις 11 και γι αυτό επιστρέψαμε να πάρουμε τα πράγματά μας. Σίγουρα και αργότερα να φεύγαμε δεν θα υπήρχε πρόβλημα, αλλά ήμασταν πολύ κουρασμένοι με το περπάτημα. Σχεδόν τέσσερις ώρες περπάτημα σημαίνει κάπου 15 χιλιόμετρα.

Είχα σημειώσει κι άλλα μέρη στην πόλη φυσικά για να δούμε και αποφασίσαμε να πάμε πρώτα στο κοντινό πάρκο Parcul Tineretului. Εκεί είδαμε αρχικά το Crematoriul Uman Cenuşa. Ήταν κρεματόριο και ξεκίνησε τη λειτουργία του τη δεκαετία του 1920. Δεν είναι ανοιχτό και απλά το βγάλαμε φωτογραφίες. Μετά κάναμε βόλτα στο πάρκο με μια μεγάλη λίμνη.

Το πιο ενδιαφέρον για μένα εκείνη την ώρα ήταν που έμαθα ακόμα ένα τρόπο για το πως λειτουργεί το πάρκιν με πληρωμή. Όταν στάθμευσα το αυτοκίνητο ρώτησα δυο κορίτσια να με βοηθήσουν να πληρώσω. Αυτό που έγινε ήταν το εξής: κατέβασα μια εφαρμογή στο κινητό. Όταν την ανοίγεις εντοπίζει το σημείο που βρίσκεσαι και σημειώνεις τον αριθμό του αυτοκινήτου. Κατόπιν σε ρωτά και του λες ότι θες να πληρώσεις με κάρτα. Αμέσως εντοπίζει η εφαρμογή τις τραπεζικές εφαρμογές στο κινητό μου και μου προτείνει να επιλέξω με ποιαν θέλω να πληρώσω. Επιλέγω μια και αμέσως μου την ανοίγει στο τηλέφωνο και εγώ πρέπει να συμφωνήσω να πληρωθεί το ποσόν για την στάθμευση. Αυτό ήταν. Ανά πάσα στιγμή ξέρεις πόση ώρα σου μένει και που βρίσκεται το αυτοκίνητό σου. Αν θες μπορείς να επεκτείνεις το χρόνο της στάθμευσης ή να την τερματίσεις. Εγώ έκανα το τελευταίο όταν πήγα στον επόμενο σταθμό, πριν λήξει ο χρόνος της προηγούμενης στάθμευσης, και έπρεπε να πληρώσω εκ νέου.

Ο επόμενος προορισμός που έβαλα για να πάμε ήταν προς το αεροδρόμιο και ήταν το πάρκο King Michael I Park. Διασχίσαμε σχεδόν όλο το κέντρο του Βουκουρεστίου για να πάμε και η οδήγηση είναι ένα πρόβλημα με τους συνεχείς κυκλικούς κόμβους. Οι Ρουμάνοι επίσης οδηγούν αρκετά γρήγορα χωρίς να προσέχουν τους πεζούς εκτός αν υπάρχει διάβαση. Τότε φρενάρουν ακαριαία. Και μόνο που θα σε δουν να κοιτάς την απέναντι πλευρά του δρόμου. Αν όμως περνάς από μέρος χωρίς διάβαση αλίμονο σου!

Στο πάρκο King Michael I κάναμε αρκετή βόλτα, αλλά εκεί κοντά είναι και η ντόπια Αψίδα του Θριάμβου.

Επειδή είχαμε αρκετό χρόνο κάναμε βόλτα και νότια προς την πόλη και επισκεφτήκαμε το σπίτι του Τσαουσέσκου, αν και δεν μπήκαμε μέσα. Στη βόλτα μας φτάσαμε μέχρι και τα μουσεία Γεωλογίας και Φυσικής Ιστορίας. Δεν μπήκαμε μέσα φυσικά.

Κάπως έτσι πέρασε η μέρα μας στο Βουκουρέστι, που την προηγούμενη είχαμε φοβηθεί πως δε θα προλαβαίναμε να δούμε και πολλά. Είναι όμορφη πόλη και σίγουρα δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από πόλεις της Βόρειας Ευρώπης.
Ακόμα δίνω ένα χάρτη για να δείτε περιοχές εκτός κέντρου, και ειδικά το τελευτάιο πάρκο που πήγαμε:

Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να πάμε να παραδώσουμε το αυτοκίνητο στα γραφεία της Klass Wagen, που βρίσκονται μια ανάσα από το αεροδρόμιο. Είχαμε κάνει περίπου 2350 χιλιόμετρα και η μέση κατανάλωση καυσίμου ήταν 5,4 λίτρα στα 100 χλμ. Αυτό σημαίνει πως για βενζίνη δώσαμε κάπου 180 ευρώ. Αυτό που κάνει εντύπωση σε τούτη τη χώρα είναι η καλή και πλήρης σηματοδότηση και οι διαγραμμίσεις στους δρόμους που διευκολύνουν και ρυθμίζουν την κυκλοφορία πεζών και οχημάτων. Το οδόστρωμα σχεδόν παντού ήταν τέλειο. Κάποιες λακκούβες που συναντήσαμε στο επαρχιακό δίκτυο, δεν μας ενόχλησαν ιδιαίτερα. Στις πόλεις το οδόστρωμα ήταν τέλειο λες και το έκαναν πρόσφατα. Πάντως βλέπεις και δουλεύουν παντού φτιάχνοντας και συντηρώντας τους δρόμους. Εμείς στην Ελλάδα είμαστε πολύ πίσω. Μπορεί να μην έχουμε κάρα και να έχουν στη Ρουμανία, αλλά οι άνθρωποι δεν συγκρίνονται στην ποιότητα των δρόμων και στην τεχνολογία. Μην ξανακούσω κανένα να λέει για τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς. Δικαιολογίες για βλάκες.

Να δούμε τα έξοδά μας. Το κόστος διαμονής ήταν κάπου στα 290 ευρώ. Η βενζίνη για το αυτοκίνητο κόστισε 180 ευρώ, ενώ η ενοικίασή του ήταν στα 297 ευρώ. Τα αεροπορικά με μια βαλίτσα ήταν 319 ευρώ. Τα συνολικά μας έξοδα έφτασαν αλά δεν ξεπέρασαν τα 1450 ευρώ και για τους δύο.

Συνοπτικά: Ήταν ένα ταξίδι που πήγε καλά και είδαμε πράγματα που δεν περιμέναμε. Ας πούμε τα χρωματιστά μοναστήρια. Η επίσκεψη σε αυτά δεν είναι ταλαιπωρία, αφού βρίσκονται σε χωριά ή πόλεις. Το Δέλτα του Δούναβη περίμενα να το δω σε μια καλύτερη έκδοση, αλλά αφού δε βρήκαμε καραβάκι να πάμε βόλτα, τι να κάνουμε; Όμως μια δεκαριά τουλάχιστον σημεία που είδαμε, έχοντας πρόσβαση με το αυτοκίνητο ήταν ενδιαφέροντα και μας αποζημίωσαν. Όλες οι πόλεις ήταν μια έκπληξη, αφού ο Μεσαιωνικός τους χαρακτήρας δεν ήταν αναμενόμενος για μας που ξέρουμε λίγα. Αν είχαν μια καλύτερη συντήρηση και αναστήλωση θα ήταν ιδανικά. Όπως ας πούμε στο Βουκουρέστι και στο Μπρασώφ. Τα κάστρα ήταν ωραία αλλά δε συγκρίνονται με αυτά της υπόλοιπης Ευρώπης.
Και ένα βίντεο για το Βουκουρέστι:

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 12
• 13
• 14

First Προηγούμενη 14 of 14

Go to chapter

Go

[travelbreak]

Πρώτη μέρα, Κωστάντζα.

Πρώτος σταθμός του ταξιδιού μας ήταν η πόλη Κωστάντζα, που είναι παραλιακή στην Μαύρη θάλασσα. Ο δρόμος ήταν πολύ καλός, εκτός από λίγα χιλιόμετρα στην αρχή, και έτσι φτάσαμε πολύ σύντομα. Πληρώσαμε κάτι λίγα διόδια και σε όλο το ταξίδι νομίζω δεν ξαναπληρώσαμε. Πήγαμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο για να αφήσουμε τα πράγματα και στις 4 το απόγευμα ήμασταν έτοιμοι για να γνωρίσουμε τα πιο σημαντικά σημεία της πόλης.

Αφού παρκάραμε αρχίσαμε τη βόλτα μας στα ιστορικά σημεία της πόλης. Δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφα όλα αυτά, αλλά ήταν μία ευχάριστη βόλτα για περίπου δύο ώρες στην παλιά πόλη και στα μνημεία της. Δυστυχώς τα περισσότερα είναι σχεδόν εγκαταλελειμμένα και λίγα είδαμε στα οποία να γίνεται αναστήλωση και αναπαλαίωση. Κρίμα, γιατί έχει πολύ όμορφα κτίρια και ωραία καταστήματα για να πιεις καφέ ή να φας. Όμως δεν έχει αυτή την εποχή πολύ τουρισμό. Μάλλον ήμασταν οι μόνοι τουρίστες. Σε όλες τις περιοχές που περάσαμε δεν είδα κανέναν τουρίστα να κυκλοφορεί. Όμως κυκλοφορούσαν άλλοι άνθρωποι.

Τα σημεία της πόλης που μας άρεσαν ήταν τα: The Constanta Casino, The Great Mahmudiye Mosque, Ovid’s Square, The House with Lions και The Genoese Lighthouse. Ευχαριστηθήκαμε την βόλτα μας αλλά μόλις ξεκίνησε να πέφτει ο ήλιος, η θερμοκρασία επίσης άρχισε να πέφτει και εκείνη. Ευτυχώς όμως ήμασταν καλά ντυμένοι και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Το κακό είναι ότι φύσαγε και λίγος αέρας και ήταν πολύ κρύος.

Υπέροχο το επόμενο σύμπλεγμα:

Μετά από τις δύο ώρες που περπατήσαμε, πήραμε το αυτοκίνητο και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο να το παρκάρουμε και φύγαμε κατευθείαν να κάνουμε βόλτα με τα πόδια. Στην περιοχή γύρω από αυτό είχε μία μεγάλη λίμνη. Σίγουρα το καλοκαίρι θα έχει πολύ ενδιαφέρον να κάνεις βόλτα εκεί, όμως τώρα δεν υπήρχε κανένας εκτός από μας. Γι αυτό και επειδή επίσης έκανε και αρκετό κρύο πήραμε κάτι πρόχειρο να φάμε και πήγαμε για ξεκούραση.
Είδαμε πολλά καινούργια κτίρια με πολυτελή διαμερίσματα. Πιστεύω ότι πολλά από αυτά τα αγοράζουν ή τα νοικιάζουν Ρώσσοι και Ουκρανοί «μετανάστες». Κυρίως οι τελευταίοι.

Έτσι την Κωστάντζα ουσιαστικά την είδαμε και την επόμενη μέρα ήμασταν έτοιμοι να αναχωρήσουμε για Βόρεια.

 

[travelbreak]

Στο Δέλτα του Δούναβη

Η Κωνστάντζα είχε τα ενδιαφέροντα της, όμως εμείς δεν μπορούσαμε να μείνουμε περισσότερο και έτσι την επόμενη μέρα το πρωί ξεκινήσαμε για τους προορισμούς που είχα βάλει στο πρόγραμμα.

Το αυτοκίνητο το είχα παρκάρει έξω από το ξενοδοχείο μας χωρίς να πληρώσω για το πάρκινγκ. Στις 8 παρά πέντε ήμασταν έτοιμοι και ξεκινούσαμε με το αυτοκίνητο για τους προορισμούς μας. Για να πω την αλήθεια ήταν λίγο μεγάλο για μας τους δύο, όμως δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα σε αυτό. Το κόστος της ενοικίασης ήταν πολύ χαμηλό και αυξανόταν πολύ μόνο στα αυτόματα κιβώτια ταχυτήτων. Εμείς με πλήρη ασφάλεια δώσαμε συνολικά σχεδόν 300 ευρώ. Στη Ρουμανία το παρκάρισμα στις πόλεις δεν είναι και τόσο δύσκολο και είναι αρκετά οικονομικό. Κάθε ώρα συνήθως κοστίζει λιγότερο από 1 ευρώ και εάν θέλεις για όλη την ημέρα το κόστος πέφτει ακόμα πιο κάτω (20 ως 30 λέι η μέρα).

Ο προορισμός μας για αυτή τη μέρα ήταν η πόλη Τουλτσέα. Ο σκοπός μας ήταν να βρεθούμε στο Δέλτα του ποταμού Δούναβη. Στην Τουλτσέα είχα διαβάσει ότι υπάρχουν βάρκες οι οποίες σε κάνουν βόλτες στο Δέλτα του ποταμού αυτού. Κάνοντας τώρα ένα spoiler, αναφέρω ότι τέτοιες βάρκες υπάρχουν πολλές, όμως το πρόβλημα είναι ότι την εποχή αυτή, που ακόμα ουσιαστικά είναι χειμώνας σε αυτή την περιοχή, οι βάρκες δεν κάνουν τους τουριστικούς προορισμούς. Ακόμα και οι βάρκες που πηγαίνουν κόσμο στα διάφορα χωριά δεν μας εξυπηρετούσαν, είτε επειδή δεν μιλούσαν αγγλικά και δεν συνεννοούμασταν, είτε επειδή είχαν κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα και περιορισμένο χρόνο. Η πόλη Τουλτσέα που μείναμε όμως ήταν δίπλα στον Δούναβη. Έτσι θεωρούμε ότι είδαμε τον Δούναβη. Αλλά κάναμε και το απόγευμα αρκετές βόλτες σε παραδουνάβια χωριά. Βέβαια ο Δούναβης σε αυτή την περιοχή σπάει σε διάφορα κομμάτια, οπότε αυτά τα κομμάτια παίρνουν τα ονόματα των περιοχών που διασχίζουν. Έτσι το ποτάμι που περνάει έξω από την Τουλτσέα ονομάζεται παραπόταμος της Τουλτσέα.

Ας ξεκινήσουμε όμως από το πρωινό μας που ήταν στην Κωνστάντζα. Όπως είπα φύγαμε λίγο πριν τις 8:00 και είχαμε κατεύθυνση προς τον βορρά. Όπου βρίσκαμε κάποιο μέρος που μας άρεσε κάναμε στάση και τραβούσαμε φωτογραφίες. Από ένα τέτοιο μέρος μαζέψαμε πάρα πολλά όμορφα κοχύλια.

Μετά την Κωνστάντζα ο πρώτος προορισμός που είχα στο πρόγραμμα ήταν το Ancient Histria Citadel. Αν και το google maps έδειχνε ότι ήταν κλειστό, εμείς αποφασίσαμε να το επισκεφθούμε και καλά κάναμε. Ήταν κλειστό γιατί λόγω της χειμωνιάτικης εποχής δεν υπάρχει τουρισμός. Όμως εμείς από μακριά έστω είδαμε ένα αρχαιολογικό χώρο που δεν ήταν και τόσο ενδιαφέρων. Όμως θα μας άρεσε να τον βλέπαμε και από μέσα.

Επόμενος προορισμός ήταν το χωριό Jurilovca. Αν και στην αρχή απορήσαμε γιατί το είχα βάλει ως προορισμό, όταν κατεβήκαμε προς την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας είδαμε ότι είχε πάρα πολλά σκάφη για βόλτες (το καλοκαίρι) στην περιοχή του δέλτα του Δούναβη. Ήταν πολύ όμορφα και αναζητούσαμε κάποιο σημείο που να βρίσκεται σχετικά ψηλά ώστε να δούμε τον ποταμό με τις λίμνες που δημιουργούσε. Πράγματι βρήκαμε τέτοιο σημείο και ήταν πολύ όμορφο. Εντύπωση επίσης μας έκανε ότι το χωριό ήταν πολύ περιποιημένο και τα σπίτια του ήταν σίγουρα πολύ πιο όμορφα από τα σπίτια των χωριών που είχαμε περάσει μέχρι εκείνη την ώρα. Όλα τα σκάφη για βόλτες ήταν εκεί αραγμένα, αλλά κανένας καπετάνιος.

Προχωρήσαμε στον επόμενο προορισμό που ήταν το χωριό Enisala. Στο πρόγραμμα δεν είχα γράψει πάλι τι θα βλέπαμε και όταν φτάσαμε εκεί δεν είδαμε κάτι ενδιαφέρον. Όμως πριν φτάσουμε στο χωριό αυτό είχαμε δει ψηλά ένα κάστρο. Αποφασίσαμε λοιπόν να γυρίσουμε πίσω για να το δούμε και ήταν πολύ όμορφο. Δεν μπήκαμε μέσα όμως για να το επισκεφτούμε γιατί δεν φαινόταν ότι από μέσα θα είχε κάτι ιδιαίτερο. Επίσης έκανε τόσο κρύο και φύσαγε πολύ δυνατός αέρας που δεν ήμασταν σίγουροι ότι θα ευχαριστιόμαστε την επίσκεψη σε αυτό το μέρος. Όμως φτάσαμε μέχρι την είσοδό του. Τραβήξαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και φύγαμε για τον επόμενο προορισμό μας που ήταν η πόλη Babadag.

Όταν φτάσαμε είδαμε μία πόλη που κατοικούνταν κυρίως από μουσουλμάνους ή τσιγγάνους. Δεν είχε κάτι ιδιαίτερο αν και κάναμε αρκετές βόλτες για να φωτογραφίσουμε έστω ένα τζάμι. Γυρίσαμε και προς τα πίσω μερικά χιλιόμετρα, που είχαμε δει μία ταμπέλα που οδηγούσε σε κάποιο μοναστήρι, αλλά μοναστήρι δεν είδαμε εκτός από μία εκκλησία δίπλα στο χωριό Visterna.

Κατόπιν συνεχίσαμε και περίπου στις 13:30 φτάσαμε στην πόλη Τουλτσέα. Πήγαμε κατευθείαν στο ποτάμι γιατί αυτό που περιμέναμε ήταν να δούμε εάν θα βρίσκαμε βάρκα να μας πήγαινε τη βόλτα στο ποτάμι. Όπως είπα όμως δεν βρήκαμε τέτοια βάρκα, αν και ψάξαμε αρκετά. Γι αυτό αποφασίσαμε να πάμε εμείς μόνοι μας με το αυτοκίνητο στις περιοχές δίπλα στο Δούναβη που υπήρχε πρόσβαση με δρόμο. Φυσικά οι πιο ενδιαφέρουσες πιστεύω περιοχές προσεγγίζονται μόνο με ποταμόπλοια ή βάρκες που κάνουν δρομολόγια αυτή την εποχή, που εμείς τελικά δεν μπορέσαμε να πάρουμε.

Κάναμε λοιπόν μία βόλτα στην πόλη βλέποντας τα πιο ενδιαφέροντα μέρη που ήταν κοντά στις αποβάθρες όπου ψάχναμε γι αυτά τα πλοιάρια. Ορισμένα από τα κτίρια που είδαμε είχαν αρκετό ενδιαφέρον. Κυρίως μας έκανε εντύπωση σε μία μικρή πλατεία που είχε τις προτομές ορισμένων Βαλκανίων, όπου μεταξύ αυτών είχε τον Κεμάλ Ατατούρκ, καθώς επίσης όμως και τον Νίκο Καζαντζάκη.

Η κίνηση στην πόλη, όπως και στην Κωστάντζα, είναι μία μικρή ταλαιπωρία αφού γίνονται πάρα πολλά έργα στους δρόμους αλλά και στα κτίρια. Έτσι η κυκλοφορία γίνεται με πολλούς περιορισμούς. Εμείς ευχαριστηθήκαμε τις βόλτες που κάναμε, σχεδόν δύο ώρες, στην πόλη και μετά πήγαμε να πάρουμε το αυτοκίνητο από το σημείο του πάρκινγκ που το είχαμε αφήσει. Πήραμε το αυτοκίνητο και αποφασίσαμε να πάμε στις ακτές του κομματιού του Δούναβη που περνούσε από την Τουλτσέα. Η απόσταση που διανύσαμε ήταν περίπου 40 km (κι άλλα τόσα η επιστροφή) και κάναμε στάση σε τρία χωριά με τα ονόματά τους να είναι διαδοχικά τα εξής: Nufaru, Mahmudia και Murighiol.

Εκτός από τα χωριά αυτά όπου βρίσκαμε κάποιο ενδιαφέρον σημείο σταματούσαμε για να το δούμε και να το φωτογραφίσουμε.

Μπαίνοντας στην Τουλτσέα σταματήσαμε για φωτογραφίες από σχετικά ψηλά:

Από την πόλη το Μνημείο των Ηρώων, Monumentul Eroilor:

Πιστεύω ότι με τις διαδρομές που κάναμε και τις αντίστοιχες στάσεις είναι σαν να κάναμε βόλτα με τη βάρκα στο Δούναβη. Και να ληφθεί υπόψιν ότι όλη τη μέρα σήμερα η θερμοκρασία δεν ανέβηκε περισσότερο από εφτά βαθμούς κελσίου. Να υπολογίσουμε και τον αέρα που φύσαγε που έκανε την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσαμε να βγούμε από το αυτοκίνητο εάν δεν φορούσαμε κάποιο σκουφί στο κεφάλι. Ήταν πολύ δύσκολες οι συνθήκες της σημερινής ημέρας για τις βόλτες που κάναμε. Όμως το καλό είναι ότι δεν μας έπιασε πουθενά βροχή, γιατί η αλήθεια είναι ότι είχε βρέξει το βράδυ και σε κάποια σημεία που πήγαμε είδαμε ότι λίγη ώρα πριν είχε ρίξει αρκετό νερό.

Μετά από σχεδόν 12 ώρες στο αυτοκίνητο και στο δρόμο φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας που ήταν φυσικά στην πόλη Τουλτσέα. Το πιο ευχάριστο είναι ότι το ξενοδοχείο βρισκόταν πάνω σε ένα νησάκι στο Δούναβη. Μάλιστα η μπαλκονόπορτα μας έβλεπε ακριβώς μέσα στο ποτάμι. Δεν θα μπορούσαμε να είχαμε κλείσει καλύτερο δωμάτιο. Και δεν ήταν και τόσο ακριβό: περίπου 30 ευρώ τη βραδιά.

 

[travelbreak]

Στην Τουλτσέα κοιμηθήκαμε πολύ καλά το βράδυ σε αυτό το υπέροχο ξενοδοχείο σε ένα νησάκι μέσα στο Δούναβη. Για να πάμε στο νησάκι, αυτό που χρειαζόταν ήταν να περάσουμε μια μικρή γέφυρα με το αυτοκίνητο και να το παρκάρουμε μέσα στην αυλή του ξενοδοχείου. Την κουρτίνα από το παράθυρο του δωματίου, που ήταν τεράστιο την αφήσαμε τελείως ανοιχτή ώστε να βλέπουμε τα φώτα της πόλης μπροστά μας. Όμως κοιμηθήκαμε πολύ γρήγορα λόγω της κούρασης. Το πρωί ξυπνήσαμε βλέποντας το λιγοστό φως της πόλης, γιατί ήταν πολύ νωρίς, αλλά ήταν υπέροχα. Φτιάξαμε ένα καφέ στο δωμάτιο και αφού τον ήπιαμε βγάλαμε φωτογραφίες από το όμορφο ξενοδοχείο.

Περίπου στις 08:30 ξεκινήσαμε για την σημερινή μας ημέρα. Αρχικά στο πρόγραμμα ήταν κάποια μοναστήρια και εκκλησίες.

Όμως αποφασίσαμε να δούμε σε άλλα 2 σημεία τον Δούναβη και έτσι ξεκινήσαμε πρώτα από την μικρή πόλη Somova. Δυσκολευτήκαμε λίγο μέχρι να βρούμε μία όχθη εκεί, αλλά ήταν πολύ όμορφα. Θέλαμε στην ίδια περιοχή να δούμε και κάποια άλλα σημεία, αλλά δεν ήταν εύκολο γιατί οι όχθες δεν ήταν εύκολα προσβάσιμες. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε στην επόμενη στάση.

Ήταν το Celic Dere Monastery. Ήταν πολύ όμορφο και αν και ήταν ακόμα σχετικά νωρίς ήταν ανοιχτό. Τα μοναστήρια που είδαμε αυτή τη μέρα ήταν σε περιοχές σχετικά πεδινές. Δεν είναι δηλαδή όπως τα δικά μας που είναι συνήθως πάνω σε βουνά και μάλιστα απόκρημνα. Το κρύο βέβαια εκείνη την ώρα ήταν πολύ τσουχτερό και η θερμοκρασία σίγουρα δεν ξεπερνούσε τους 5 βαθμούς. Η κυκλοφορία στις επαρχιακές οδούς ήταν σχετικά εύκολη. Οι δρόμοι είναι πολύ καλοί αν και στη σημερινή ημέρα μπήκαμε για λίγο και σε μερικούς χωματόδρομος. Η φύση δεν είναι τρομερά όμορφη, αφού είναι πεδινή και σχεδόν όλα τα δέντρα είναι κομμένα για να γίνουν καλλιέργειες σε τεράστιες εκτάσεις. Φαίνεται ότι οι ιδιοκτησίες είναι τεράστιες. Ίσως έχουν αγοραστεί τα χωράφια από ξένους ή ντόπιους επιχειρηματίες .

Συνεχίσαμε την πορεία μας για τον επόμενο στόχο που ήταν το Basilica Paleo -crestina στο χωριό Niculitei. Φτάσαμε περίπου στις 10 και κανονικά θα έπρεπε να είναι ανοιχτό, όμως δεν ήταν. Είχε κάποια τηλέφωνα εκεί στην πόρτα, αλλά λέμε τώρα: που να παίρνουμε τηλέφωνο για να έρχονται. Και αν θα έρχονταν δεν θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε. [Γενικά στη χώρα οι νέοι αλλά και οι λίγο μεγαλύτεροι μιλάνε πολύ καλά αγγλικά. Μετά τις δυο πρώτες μέρες όταν ήθελα να μιλήσω σε κάποιον δεν τον ρωτούσα αν μιλά αγγλικά. Και πάντα ήξεραν.]

Αποφασίσουμε να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια και φύγαμε για το επόμενο μοναστήρι, που ήταν το καταπληκτικό Cocos. Ήταν πάρα πολύ όμορφο, ειδικά στο εσωτερικό του, όπου τα πάντα ήταν ψηφιδωτά. Ακόμα και οι τοίχοι στα σημεία που δεν είχε εικόνα είχαν ψηφίδες. Υπήρχαν αναπαραστάσεις αγίων και άλλων ιερών σκηνών. Όπου δεν υπήρχαν χρωματιστές ψηφίδες για την αναπαράσταση, υπήρχε χρυσό ψηφιδωτό. Ήταν πανέμορφο. Να σημειώσω εδώ ότι δεν είχαμε φτάσει ακόμα στην περιοχή με τα ζωγραφιστά μοναστήρια, που ήταν πιο βόρεια.

Μετά από αυτό το μοναστήρι δεν είχα κάτι στο πρόγραμμα πριν το Ιάσιο που θα μέναμε και αποφασίσαμε αφού περνούσαμε από την πόλη Ιsaccea να πάμε να δούμε τον Δούναβη από εκεί κοντά. Άξιζε τον κόπο γιατί πήγαμε στο λιμάνι, όπου ήταν δεκάδες νταλίκες που περίμεναν τη σειρά τους για να περάσουν τον Δούναβη και να πάνε απέναντι που βρισκόταν η Ουκρανία. Μάλιστα στα κινητά μας ήρθε και μήνυμα ότι μπορούμε να παίρνουμε τηλέφωνο με το κόστος που έχουν στην Ουκρανία. Απείχαμε δηλαδή λιγότερο από ένα χιλιόμετρο από τη χώρα αυτή που τώρα βρίσκεται σε πόλεμο. Τραβήξαμε ωραίες φωτογραφίες με τον Δούναβη και ένα νησάκι που υπήρχε εκεί.

Μετά ξεκινήσαμε με προορισμό το Ιάσιο. Δεν είχαμε κάτι άλλο στο πρόγραμμα για να σταματήσουμε να το δούμε, όμως σταματήσαμε πολλές φορές για να φωτογραφίσουμε ωραίες εικόνες σε χωριά αλλά και εκκλησίες ή και μόνο την φύση. Ο δρόμος για να φτάσουμε στο Ιάσιο δεν ήταν κανένας μεγάλος εθνικός, απλά ήταν ένας καλός δρόμος που συνήθως η ταχύτητα του αυτοκινήτου ήταν μέχρι 100 χλμ την ώρα. Φυσικά όταν περνούσαμε από τα χωριά αυτή η ταχύτητα μειωνόταν, αλλά όχι πάρα πολύ. Και δυστυχώς οι δρόμοι τους περνάνε μέσα από πολλά χωριά και μικρές πόλεις. Εντύπωση προκαλεί ότι τα χωριά δεν έχουν πολύ κόσμο να κυκλοφορεί. Ίσως ένα μεγάλο ποσοστό από τα σπίτια να είναι και εγκαταλειμμένα. Όμως σίγουρο είναι ότι σε μερικά από τα χωριά έβλεπες πάρα πολύ ωραία και καινούργια σπίτια. Το καλό που έχουν εδώ είναι ότι στα χωριά, που μπορεί να έχουν και 3 ή 4 χιλιάδες κατοίκους, τα σπίτια είναι σχετικά ομοιόμορφα και σπανίως βλέπεις κάποιο κτίριο που να έχει έναν όροφο πέραν του ισογείου.
Εδώ φαίνονται τοποθεσίες από τη διαδρομή. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το ταξίδι πήξαμε σε εκκλησίες, αλλά είχαν ενδιαφέρον.

Στο δρόμο χρειάστηκε να πάρουμε ένα μικρό πλοίο για να διασχίσουμε το Δούναβη και να πάμε απέναντι. Ήταν ακριβώς στην πόλη Galati.

Στο Ιάσιο φτάσαμε λίγο πριν τις 6 και βρήκαμε τρομερή κίνηση στους δρόμους. Πήγαμε κατευθείαν στο δωμάτιο που μένουμε, το οποίο ήταν πάρα πολύ όμορφο. Εκεί απλά αφήσαμε τα πράγματά μας και το αυτοκίνητο και φύγαμε για να δούμε για δύο ώρες που θα είχε ακόμα φως την πόλη. Ευτυχώς που το ξενοδοχείο μας, βασικά ήταν ενοικιαζόμενα δωμάτια εκεί, βρισκόταν στο κέντρο της πόλης και μέσα σε 5 λεπτά βρισκόμασταν στις υπέροχες εκκλησίες και τα κτίρια της περιοχής. Πήγαμε σε όλα τα κοντινά και έτσι για την επόμενη μέρα έμειναν μόνο μερικά που βρίσκονται δυτικά της πόλης.

Τα πρώτα εντυπωσιακά κτίρια που είδαμε ήταν θρησκευτικού περιεχομένου, Χριστιανικά. Αρχικά, και σε απόσταση δέκα λεπτών με τα πόδια από το δωμάτιο ήταν ο Moldavian Metropolitan Cathedral και το Three Holy Hierarchs Monastery. Στο Google στο χάρτη τα γράφει: Metropolitan Cathedral Iasi και Manastirea Sfintii Trei Ierarhi. Από εκεί περπατήσαμε ένα ωραίο πεζόδρομο, ακούγοντας που και που ελληνικά από νέους, μάλλον φοιτητές της πόλης, μέχρι το κτίριο της Όπερας. Η τελική κατάληξη των σπουδαίων κτιρίων ήταν το Παλάτι του Πολιτισμού. Στην περιοχή είδαμε και ένα τεράστιο Mall, που μόνο εξωτερικά αξίζει γιατί ήταν όμορφο με πολλούς εξωτερικούς χώρους για να περπατήσεις ή να καθίσεις.

Από τη σημερινή, αλλά και τη βόλτα της επόμενης μέρας, είδαμε ότι το Ιάσιο είναι μια πανέμορφη πόλη, όπως και πολλές άλλες όπως διαπιστώσαμε σε αυτό το ταξίδι.

 

[travelbreak]

Τα πρώτα ζωγραφιστά Μοναστήρια

Ξεκινήσαμε άλλη μια μέρα με τις βόλτες μας στην όμορφη Ρουμανία. Το ταξίδι μας για τη σημερινή ημέρα ξεκίνησε από το Ιάσιο, το οποίο ακόμα δεν είχαμε δει πλήρως την προηγούμενη ημέρα. Γι αυτό το πρωί, περίπου στις 8, ξεκινήσαμε να δούμε λίγο το δυτικό τμήμα της πόλης. Αρχικά λέγαμε να δούμε κάτι κοντινό και μετά να πάμε προς τα πιο μακρινά σημεία. Αυτός ήταν άλλωστε και ο στόχος μας όταν ξεκινήσαμε. Το πιο κοντινό σημείο ήταν το Esplanade Elisabeta, εκτός φυσικά από αυτά που είχαμε δει την προηγούμενη μέρα.

Αυτό το σχέδιο που βλέπετε το έκαναν πολλές καφετέρειες και εστιατόρια για να κρατάνε τη ζέστη στους πελάτες τους:

Το πρωινό ήταν όμορφο διότι αν και είχε πολύ κρύο είχε λιακάδα. Αυτό σήμαινε ότι εάν ήσουν κάτω από τον ήλιο η θερμοκρασία φαινόταν αρκετά καλή, δηλαδή γύρω στους 10 βαθμούς Κελσίου. Όμως αν ήσουν στη σκιά η θερμοκρασία ήταν η πραγματική. Δηλαδή 2 °C. Πήγαμε στην Esplanade Elisabeta, που δεν μας εντυπωσίασε, και είπαμε να συνεχίσουμε προς ένα άλλο σημείο που είχαμε πει να πηγαίναμε με το αυτοκίνητο, γιατί ήταν ακόμα πιο μακριά από το ξενοδοχείο μας. Ήταν το πανεπιστήμιο του Ιασίου. Αποφασίσαμε να περπατήσουμε άλλα 15 λεπτά μέχρι να φτάσουμε εκεί, αφού ο καιρός ήταν αρκετά καλός. Πήγαμε μέχρι εκεί και αφού εντυπωσιαστήκαμε από τα διατηρητέα κτίρια της πόλης, όχι μόνο του πανεπιστημίου αλλά και από πολλά άλλα, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε για το πάρκο Copau. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν κάτι εντυπωσιακό, αλλά αφού ήταν στα προτεινόμενα μέρη της πόλης θεωρήσαμε καλό να πάμε. Το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι σε όλα τα δένδρα του πάρκου τα κοράκια είχαν στήσει φωλιές.

Κάναμε μια μικρή βόλτα και αποφασίσαμε να μην πάμε στον βοτανικό κήπο και σε άλλο ένα σημείο που είχα στο πρόγραμμα, και να φύγουμε από την πόλη με κατεύθυνση ακόμα πιο βόρεια, προς τα ζωγραφιστά μοναστήρια. Έτσι πήραμε το δρόμο του γυρισμού προς το ωραίο δωμάτιο και αφού πήραμε τα πράγματά μας ξεκινήσαμε για το υπόλοιπο πρόγραμμα της ημέρας.

Πρώτη επίσκεψη ήταν στο μοναστήρι Probota. Παλιά ανήκε στη Μολδαβία και χτίστηκε τον 16ο αιώνα. Είχε ζωγραφική και στους εσωτερικούς αλλά και, το σημαντικότερο, στους εξωτερικούς τοίχους. Εκεί πληρώσαμε 10 λέι για να δούμε το μοναστήρι, αλλά δεν επιτρεπόταν η φωτογράφηση παρά μόνο με το κινητό. Ήταν ένα μοναστήρι το οποίο ήταν σαν φρούριο γύρω γύρω, με την εκκλησία στο κέντρο και στους προμαχώνες υπήρχαν τα κελιά των μοναχών. Σε αυτό το σχέδιο ήταν τα περισσότερα από τα μοναστήρια που είδαμε στη Ρουμανία. Δε νομίζω ότι σήμερα υπάρχουν πολλοί μοναχοί σε αυτό το μοναστήρι, αλλά και σε άλλα της περιοχής. Ήταν πολύ ενδιαφέρον να το δούμε και περπατήσαμε και σε ένα τμήμα του φρουρίου επάνω. Το καλό που είχε εκεί ήταν ότι βγάλαμε καλύτερες φωτογραφίες. Ήταν το πρώτο ζωγραφιστό μοναστήρι, painting Monasteries, από τα πολλά που είδαμε στο ταξίδι μας. Ονομάζονται έτσι γιατί στους εξωτερικούς τοίχους υπάρχουν τοιχογραφίες. Εννοείται ότι έχουν και στους εσωτερικούς, αλλά αυτό είναι συνηθισμένο. Αυτό τα κάνει να είναι πολύ ιδιαίτερα.

Οι επόμενες δυο φωτογραφίες είναι από το δρόμο μας:

Αφού φύγαμε και από εκεί είχαμε την επόμενη στάση μας στο μοναστήρι του αγίου Ιωάννη και αγίου Γεωργίου, Saint George's Church/Saint John the New Monastery, μέσα στην πόλη Σουτσεάβα, Suceava. Ευτυχώς βρήκαμε και παρκάραμε σχετικά εύκολα, οπότε κάναμε και μια μικρή βόλτα στην πόλη εκτός από το μοναστήρι. Το μοναστήρι είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον όπως και τα υπόλοιπα. Ιδιαίτερα στο εσωτερικό του, χωρίς φυσικά να παραλείψουμε και την εξωτερική αγιογράφηση του 16ου αιώνα. Πραγματικά το εσωτερικό των μοναστηριών είναι πολύ ενδιαφέρον: έχουν ένα τρούλο ο οποίος είναι ιδιαίτερα υψηλός και βεβαίως έχουν αγιογραφίες σε όλους τους θόλους και στην οροφή. Ως ναοί δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλοι και οι αγιογραφίες αποτελούνται συνήθως από μικρές ζωγραφιές και όχι από μεγάλα θέματα.

Και η πόλη:

Επόμενη μας στάση ήταν το μοναστήρι Dragomirna. Βρίσκεται σε μία σχετικά ερημική τοποθεσία και είναι πανέμορφο. Η αλήθεια είναι ότι μοιάζει με τα υπόλοιπα.

Στο πρόγραμμά μας το επόμενο σημείο ήταν μια εκκλησία, Church of the Holy Cross in Patrauti, στο χωριό Patrauti.

Δεν είχαμε πολλές επιλογές πλέον αφού ήταν ώρα να κατευθυνθούμε στο μέρος που θα μέναμε το βράδυ και ήταν η πόλη Gura Humorului. Εκεί πήγαμε στο ξενοδοχείο. Αφού αφήσαμε τα πράγματα φύγαμε αμέσως για μια βόλτα στην πόλη, η οποία κράτησε περίπου μία ώρα αλλά είδαμε αρκετά πράγματα γιατί δεν είναι και τόσο μεγάλη. Έχει πολύ τουρισμό, ντόπιο κυρίως.

 

[Smaragda53]

Στην Τουλτσέα κοιμηθήκαμε πολύ καλά το βράδυ σε αυτό το υπέροχο ξενοδοχείο σε ένα νησάκι μέσα στο Δούναβη. Για να πάμε στο νησάκι, αυτό που χρειαζόταν ήταν να περάσουμε μια μικρή γέφυρα με το αυτοκίνητο και να το παρκάρουμε μέσα στην αυλή του ξενοδοχείου. Την κουρτίνα από το παράθυρο του δωματίου, που ήταν τεράστιο την αφήσαμε τελείως ανοιχτή ώστε να βλέπουμε τα φώτα της πόλης μπροστά μας. Όμως κοιμηθήκαμε πολύ γρήγορα λόγω της κούρασης. Το πρωί ξυπνήσαμε βλέποντας το λιγοστό φως της πόλης, γιατί ήταν πολύ νωρίς, αλλά ήταν υπέροχα. Φτιάξαμε ένα καφέ στο δωμάτιο και αφού τον ήπιαμε βγάλαμε φωτογραφίες από το όμορφο ξενοδοχείο.

View attachment 428053 View attachment 428054

Περίπου στις 08:30 ξεκινήσαμε για την σημερινή μας ημέρα. Αρχικά στο πρόγραμμα ήταν κάποια μοναστήρια και εκκλησίες.

Όμως αποφασίσαμε να δούμε σε άλλα 2 σημεία τον Δούναβη και έτσι ξεκινήσαμε πρώτα από την μικρή πόλη Somova. Δυσκολευτήκαμε λίγο μέχρι να βρούμε μία όχθη εκεί, αλλά ήταν πολύ όμορφα. Θέλαμε στην ίδια περιοχή να δούμε και κάποια άλλα σημεία, αλλά δεν ήταν εύκολο γιατί οι όχθες δεν ήταν εύκολα προσβάσιμες. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε στην επόμενη στάση.
View attachment 428055

Ήταν το Celic Dere Monastery. Ήταν πολύ όμορφο και αν και ήταν ακόμα σχετικά νωρίς ήταν ανοιχτό. Τα μοναστήρια που είδαμε αυτή τη μέρα ήταν σε περιοχές σχετικά πεδινές. Δεν είναι δηλαδή όπως τα δικά μας που είναι συνήθως πάνω σε βουνά και μάλιστα απόκρημνα. Το κρύο βέβαια εκείνη την ώρα ήταν πολύ τσουχτερό και η θερμοκρασία σίγουρα δεν ξεπερνούσε τους 5 βαθμούς. Η κυκλοφορία στις επαρχιακές οδούς ήταν σχετικά εύκολη. Οι δρόμοι είναι πολύ καλοί αν και στη σημερινή ημέρα μπήκαμε για λίγο και σε μερικούς χωματόδρομος. Η φύση δεν είναι τρομερά όμορφη, αφού είναι πεδινή και σχεδόν όλα τα δέντρα είναι κομμένα για να γίνουν καλλιέργειες σε τεράστιες εκτάσεις. Φαίνεται ότι οι ιδιοκτησίες είναι τεράστιες. Ίσως έχουν αγοραστεί τα χωράφια από ξένους ή ντόπιους επιχειρηματίες .
View attachment 428056 View attachment 428057 View attachment 428058
View attachment 428065

Συνεχίσαμε την πορεία μας για τον επόμενο στόχο που ήταν το Basilica Paleo -crestina στο χωριό Niculitei. Φτάσαμε περίπου στις 10 και κανονικά θα έπρεπε να είναι ανοιχτό, όμως δεν ήταν. Είχε κάποια τηλέφωνα εκεί στην πόρτα, αλλά λέμε τώρα: που να παίρνουμε τηλέφωνο για να έρχονται. Και αν θα έρχονταν δεν θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε. [Γενικά στη χώρα οι νέοι αλλά και οι λίγο μεγαλύτεροι μιλάνε πολύ καλά αγγλικά. Μετά τις δυο πρώτες μέρες όταν ήθελα να μιλήσω σε κάποιον δεν τον ρωτούσα αν μιλά αγγλικά. Και πάντα ήξεραν.]

Αποφασίσουμε να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια και φύγαμε για το επόμενο μοναστήρι, που ήταν το καταπληκτικό Cocos. Ήταν πάρα πολύ όμορφο, ειδικά στο εσωτερικό του, όπου τα πάντα ήταν ψηφιδωτά. Ακόμα και οι τοίχοι στα σημεία που δεν είχε εικόνα είχαν ψηφίδες. Υπήρχαν αναπαραστάσεις αγίων και άλλων ιερών σκηνών. Όπου δεν υπήρχαν χρωματιστές ψηφίδες για την αναπαράσταση, υπήρχε χρυσό ψηφιδωτό. Ήταν πανέμορφο. Να σημειώσω εδώ ότι δεν είχαμε φτάσει ακόμα στην περιοχή με τα ζωγραφιστά μοναστήρια, που ήταν πιο βόρεια.

View attachment 428059 View attachment 428060 View attachment 428061 View attachment 428062 View attachment 428063 View attachment 428064

Μετά από αυτό το μοναστήρι δεν είχα κάτι στο πρόγραμμα πριν το Ιάσιο που θα μέναμε και αποφασίσαμε αφού περνούσαμε από την πόλη Ιsaccea να πάμε να δούμε τον Δούναβη από εκεί κοντά. Άξιζε τον κόπο γιατί πήγαμε στο λιμάνι, όπου ήταν δεκάδες νταλίκες που περίμεναν τη σειρά τους για να περάσουν τον Δούναβη και να πάνε απέναντι που βρισκόταν η Ουκρανία. Μάλιστα στα κινητά μας ήρθε και μήνυμα ότι μπορούμε να παίρνουμε τηλέφωνο με το κόστος που έχουν στην Ουκρανία. Απείχαμε δηλαδή λιγότερο από ένα χιλιόμετρο από τη χώρα αυτή που τώρα βρίσκεται σε πόλεμο. Τραβήξαμε ωραίες φωτογραφίες με τον Δούναβη και ένα νησάκι που υπήρχε εκεί.
View attachment 428066 View attachment 428067

Μετά ξεκινήσαμε με προορισμό το Ιάσιο. Δεν είχαμε κάτι άλλο στο πρόγραμμα για να σταματήσουμε να το δούμε, όμως σταματήσαμε πολλές φορές για να φωτογραφίσουμε ωραίες εικόνες σε χωριά αλλά και εκκλησίες ή και μόνο την φύση. Ο δρόμος για να φτάσουμε στο Ιάσιο δεν ήταν κανένας μεγάλος εθνικός, απλά ήταν ένας καλός δρόμος που συνήθως η ταχύτητα του αυτοκινήτου ήταν μέχρι 100 χλμ την ώρα. Φυσικά όταν περνούσαμε από τα χωριά αυτή η ταχύτητα μειωνόταν, αλλά όχι πάρα πολύ. Και δυστυχώς οι δρόμοι τους περνάνε μέσα από πολλά χωριά και μικρές πόλεις. Εντύπωση προκαλεί ότι τα χωριά δεν έχουν πολύ κόσμο να κυκλοφορεί. Ίσως ένα μεγάλο ποσοστό από τα σπίτια να είναι και εγκαταλειμμένα. Όμως σίγουρο είναι ότι σε μερικά από τα χωριά έβλεπες πάρα πολύ ωραία και καινούργια σπίτια. Το καλό που έχουν εδώ είναι ότι στα χωριά, που μπορεί να έχουν και 3 ή 4 χιλιάδες κατοίκους, τα σπίτια είναι σχετικά ομοιόμορφα και σπανίως βλέπεις κάποιο κτίριο που να έχει έναν όροφο πέραν του ισογείου.
Εδώ φαίνονται τοποθεσίες από τη διαδρομή. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το ταξίδι πήξαμε σε εκκλησίες, αλλά είχαν ενδιαφέρον.
View attachment 428069 View attachment 428070 View attachment 428071 View attachment 428072

Στο δρόμο χρειάστηκε να πάρουμε ένα μικρό πλοίο για να διασχίσουμε το Δούναβη και να πάμε απέναντι. Ήταν ακριβώς στην πόλη Galati.
View attachment 428068

Στο Ιάσιο φτάσαμε λίγο πριν τις 6 και βρήκαμε τρομερή κίνηση στους δρόμους. Πήγαμε κατευθείαν στο δωμάτιο που μένουμε, το οποίο ήταν πάρα πολύ όμορφο. Εκεί απλά αφήσαμε τα πράγματά μας και το αυτοκίνητο και φύγαμε για να δούμε για δύο ώρες που θα είχε ακόμα φως την πόλη. Ευτυχώς που το ξενοδοχείο μας, βασικά ήταν ενοικιαζόμενα δωμάτια εκεί, βρισκόταν στο κέντρο της πόλης και μέσα σε 5 λεπτά βρισκόμασταν στις υπέροχες εκκλησίες και τα κτίρια της περιοχής. Πήγαμε σε όλα τα κοντινά και έτσι για την επόμενη μέρα έμειναν μόνο μερικά που βρίσκονται δυτικά της πόλης.

Τα πρώτα εντυπωσιακά κτίρια που είδαμε ήταν θρησκευτικού περιεχομένου, Χριστιανικά. Αρχικά, και σε απόσταση δέκα λεπτών με τα πόδια από το δωμάτιο ήταν ο Moldavian Metropolitan Cathedral και το Three Holy Hierarchs Monastery. Στο Google στο χάρτη τα γράφει: Metropolitan Cathedral Iasi και Manastirea Sfintii Trei Ierarhi. Από εκεί περπατήσαμε ένα ωραίο πεζόδρομο, ακούγοντας που και που ελληνικά από νέους, μάλλον φοιτητές της πόλης, μέχρι το κτίριο της Όπερας. Η τελική κατάληξη των σπουδαίων κτιρίων ήταν το Παλάτι του Πολιτισμού. Στην περιοχή είδαμε και ένα τεράστιο Mall, που μόνο εξωτερικά αξίζει γιατί ήταν όμορφο με πολλούς εξωτερικούς χώρους για να περπατήσεις ή να καθίσεις.

View attachment 428073 View attachment 428074 View attachment 428075 View attachment 428076 View attachment 428077 View attachment 428078 View attachment 428079 View attachment 428080 View attachment 428081 View attachment 428082 View attachment 428083 View attachment 428084

Από τη σημερινή, αλλά και τη βόλτα της επόμενης μέρας, είδαμε ότι το Ιάσιο είναι μια πανέμορφη πόλη, όπως και πολλές άλλες όπως διαπιστώσαμε σε αυτό το ταξίδι.

Μου κάνει κάπως μελαγχολική και βαριά χώρα, αλλά μπορεί να φταίει η εποχή. Το Ιασιο φαίνεται πολύ όμορφο ομως και βέβαια οι παραμυθενιες εκκλησίες

 

[travelbreak]

Μου κάνει κάπως μελαγχολική και βαριά χώρα, αλλά μπορεί να φταίει η εποχή. Το Ιασιο φαίνεται πολύ όμορφο ομως και βέβαια οι παραμυθενιες εκκλησίες

Όντως οι άνθρωποι ήταν σχεδόν αγέλαστοι. Με εξαίρεση το Βουκουρέστι, ήταν μάλλον άσχημοι. Μου θύμισαν τους σκυθρωπούς ανθρώπους που είχα δει το 1981 που είχα πάει ξανά. Τότε έλεγα πως θα έφταιγε το καθεστώς. Μάλλον δεν ήταν αυτός ο λόγος.
Ο καιρός ήταν κακός και μουντός. Συνήθως τραβούσα φωτογραφίες βάζοντας μεγαλύτερο χρόνο έκθεσης, για να έχουν λίγο περισσότερο φως.
Τα μοναστήρια και μερικά κάστρα ήταν καταπληκτικά. Λόγω εποχής, ορισμένα από τα κάστρα ήταν κλειστά, είτε για συντήρηση είτε επειδή δεν είχαν αρκετούς επισκέπτες. Θα τα πω στη συνέχεια.

 

[travelbreak]

Να κάνουμε μια μικρή σύνοψη του ως τώρα ταξιδιού με λίγους χάρτες. Θα έπρεπε να τους έχω ήδη βάλει αλλά ξεχάστηκα.
Πρώτη μέρα λοιπόν κάναμε τη διαδρομή από το Βουκουρέστι στη Κωστάντζα:

Στην Κωστάντζα κάναμε βόλτα στο κέντρο:

Τη δεύτερη μέρα πήγαμε στην Τουλτσέα, μέσω κάποιων στάσεων:

Επισκεφτήκαμε επίσης μερικά παραδουνάβια χωριά:

Τα κοντινά μέρη στην Τουλτσέα, φεύγοντας από την πόλη ήταν αυτά που φαίνονται στον επόμενο χάρτη:

Η συνολική διαδρομή μέχρι το Ιάσιο ήταν:

Μερικά από τα ενδιαφέροντα στο Ιάσιο:

Φύγαμε από το Ιάσιο και πήγαμε στις περιοχές των Μοναστηριών που φαίνονται στον επόμενο χάρτη:

Και επειδή στο βόρειο τμήμα δεν φαίνονται καλά δίνω και ένα πιο λεπτομερειακό χάρτη γι αυτή την περιοχή:

Και η συνολική διαδρομή της ημέρας:

Έπεται συνέχεια.

 

[evaT]

'Εχω δει κάποια από τα όμορφα χωριά της Ρουμανίας, κάστρα καθώς και το Βουκουρέστι αλλά έμεινα έκπληκτη από τα πολύ ξεχωριστά μοναστήρια.
Για τους ανθρώπους συμφωνώ, όσο ήρθα σε επαφή δεν έχω να πω τίποτα το καλό αλλά έχω ακούσει από φίλους πολλές διαφορετικές απόψεις οπότε μάλλον τα πράγματα έχουν κ άλλη όψη.

Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία σου σε ακόμη ένα από τα όμορφα και διαφορετικά ταξίδια σου!

 

[travelbreak]

'Εχω δει κάποια από τα όμορφα χωριά της Ρουμανίας, κάστρα καθώς και το Βουκουρέστι αλλά έμεινα έκπληκτη από τα πολύ ξεχωριστά μοναστήρια.
Για τους ανθρώπους συμφωνώ, όσο ήρθα σε επαφή δεν έχω να πω τίποτα το καλό αλλά έχω ακούσει από φίλους πολλές διαφορετικές απόψεις οπότε μάλλον τα πράγματα έχουν κ άλλη όψη.

Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία σου σε ακόμη ένα από τα όμορφα και διαφορετικά ταξίδια σου!

Εμένα δε μου φέρθηκαν καθόλου άσχημα. Ίσα ίσα, οι ιδιοκτήτες των σπιτιών και των ξενοδοχείων ήταν ευγενέστατοι. Εγώ αναφέρθηκα στο ύφος τους που είναι μουντό σαν το συννεφιασμένο καιρό τους.
Επίσης είπα πως δεν έχουν ομορφιά, ως επί το πλείστον. Μου φάνηκαν χοντροκομμένοι, ειδικά οι άντρες.
Είπαμε, εξαίρεση το Βουκουρέστι.

 

[travelbreak]

Ζωγραφιστά Μοναστήρια ως την Κλουζ Ναπόκα

Το πρωί αυτής της μέρας βρισκόμασταν στην πόλη Gura Humorului. Το ξενοδοχείο ήταν πολύ καλό και το δωμάτιο μας τεράστιο. Όμως μόλις σηκωθήκαμε διαπιστώσαμε ότι έριχνε μια ψιλή βροχή. Έτσι το πήραμε απόφαση ότι οι σημερινή μέρα θα ξεκινούσε με αυτό το ψιλόβροχο. Δεν πτοηθήκαμε και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας για να δούμε λίγο την πόλη. Την είχαμε δει και το προηγούμενο απόγευμα, αλλά θέλαμε να δούμε και κάτι παραπάνω, εάν είχε. Τελικά κάναμε βόλτα περίπου μία ώρα χωρίς να δούμε κάτι ιδιαίτερο σε σχέση με την προηγούμενη μέρα. Γι αυτό φορτώσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε την πορεία μας.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα, για την σημερινή ημέρα είχαμε να δούμε τα τελευταία 5 ζωγραφιστά μοναστήρια και μετά να πηγαίναμε για διανυκτέρευση στην πόλη Κλουζ Ναπόκα. Και τα 5 μοναστήρια ήταν σε απόσταση λιγότερη των 100 χιλιομέτρων από εκεί που βρισκόμασταν, και μετά είχαμε άλλα 250 χιλιόμετρα για να φτάσουμε στην Κλουζ.

Ξεκινήσαμε από το πρώτο μοναστήρι και ακολουθούν τα 5 Painting Monasteries που είδαμε διαδοχικά: Voronet, Humor, Arbore, Sucevita, Moldovita. Σε όλα αυτά έπεφτε μια μικρή βροχή, η οποία όμως δεν μας ενόχλησε, αφού αυτά που βλέπαμε ήταν κοντινά. Και με μια ομπρέλα προστατεύαμε τις κάμερές μας. Τα μοναστήρια είπαμε έχουν το ιδιαίτερο ότι στους εξωτερικούς τοίχους έχουν αγιογραφίες. Εννοείται ότι και στο εσωτερικό είναι γεμάτα με πολύ όμορφες εικόνες, κυρίως αγιογραφημένες στους τοίχους. Έχουν κάτι ιδιαίτερο. Όμως γενικά έχουν μια ομοιότητα.

Πρώτο Ζωγραφιστό Μοναστήρι Voronet:

Το επόμενο Μοναστήρι, το Humor:

Μετά προχωρήσαμε μέχρι το χωριό Arbore, να δούμε το ομώνυμο μοναστήρι, πολύ παλιό:

Και κάποιες φωτογραφίες από τη διαδρομή:

Εδώ το μοναστήρι Sucevita:

Περνώντας διάφορα βουνά:

Επισκεπτόμαστε το τελευτάιο Ζωγραφιστό Μοναστήρι του ταξιδιού μας: το Moldovita.

Τα 2 τελευταία, Sucevita και Moldovita, ίσως μπορούμε να πούμε ότι είναι τα πιο όμορφα και τα πιο καλοσυντηρημένα. Γενικά έχουν μια είσοδο στα 10 λέι το άτομο, την οποία μερικές φορές δεν την πληρώνεις, αφού πρέπει εσύ να πας σε ένα κατάστημα με σουβενίρ που έχουν για να δώσεις τα χρήματα. Αυτή την εποχή δεν κυνηγάνε τόσο πολύ τα εισιτήρια, αφού οι επισκέπτες ήταν λιγοστοί. Τα μοναστήρια αυτά βρίσκονται όλα μέσα σε πόλεις ή χωριά και δεν έχουν σχέση με τις ερημικές τοποθεσίες πού βρίσκονται τα περισσότερα στην Ελλάδα.

Μόνο που το μοναστήρι στο χωριό Arbore ήταν κλειστό. Όμως εμείς βρήκαμε τρόπο να μπούμε μέσα στην αυλή, ενώ μετά από λίγο ήρθε μια κυρία και μας άνοιξε κανονικά και την εκκλησία να τη δούμε. Ουσιαστικά δεν ήταν μοναστήρι εκεί, γιατί δεν είδαμε να υπάρχουν άλλα κτίρια για μοναχούς. Τα υπόλοιπα μοναστήρια όλα είναι γυναικεία και έχουν πολλές μοναχές να κυκλοφορούν.

Αφού τελειώσαμε με τα 5 μοναστήρια, πήραμε το δρόμο για την Κλουζ, Αν δε σταματούσαμε θα κάναμε περίπου τεσσερισήμισι ώρες για τα 250 km. Και πράγματι σταματήσαμε ελάχιστα. Ο δρόμος περνούσε μέσα από βουνά στην αρχή της διαδρομής και ήταν πολύ όμορφη η θέα. Μόνο σε κάποιο σημείο για περίπου 10 km είχε ομίχλη. Μετά τελείωσε και αυτή και κατεβήκαμε στα πεδινά. Εκεί η κατάσταση ήταν λίγο δύσκολη για μένα που οδηγούσα, αφού περνάγαμε συνέχεια μέσα από πόλεις και χωριά. Ενώ τα όρια ταχύτητας ήταν πολύ χαμηλά, όλοι έτρεχαν με ταχύτητες από 80 μέχρι και 100 km την ώρα. Έτσι αναγκαζόμουν κι εγώ να τρέχω. Ο καιρός εν τω μεταξύ είχε φτιάξει και δεν έβρεχε καθόλου. Η θερμοκρασία ήταν περίπου στους 10 βαθμούς.

Φτάσαμε στην Κλουζ στις 20:00, λίγο πριν πέσει το σκοτάδι. Βρήκαμε το δωμάτιό μας λίγο δύσκολα, και πέσαμε για ύπνο πολύ κουρασμένοι.

Η διαδρομή με τα πέντε μοναστήρια:

Και η συνολική διαδρομή της ημέρας:

Από τις ώρες που φαίνονται στους χάρτες, καταλαβαίνετε πως δε γίνεται να τα προλάβεις όλα πίνοντας και καφέ για να ξεκουραστείς! Για φαγητό βέβαια ούτε συζήτηση. Κάτι μικρά σάντουιτς φτιάχναμε το πρωί για το δρόμο.

 

[travelbreak]

Κλουζ Ναπόκα, αλατωρυχείο και Σιγκισοάρα.

Ο καιρός στην Κλουζ ήταν και αυτή τη μέρα βροχερός. Σηκωθήκαμε αρκετά νωρίς. Περίπου στις 8 αφήσαμε το δωμάτιο, που τελικά δεν ήταν και πολύ καλό για διάφορους λόγους και πήγαμε για να δούμε την πόλη Cluj-Napoca. Ήμασταν σίγουροι ότι θα είχε κάτι ενδιαφέρον αλλά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα είχε τόσο ωραία κτίρια. Πήραμε το αυτοκίνητο και ανεβήκαμε σε ένα λόφο με το όνομα Cetatuia. Από κει επάνω η πόλη φαινόταν πολύ καλά, όμως είχε αρκετά σύννεφα με αποτέλεσμα να μην απολαμβάνουμε τη θέα και οι φωτογραφίες να είναι αρκετά θαμπές. Γι αυτό μετά από μια μικρή βόλτα εκεί πάνω ξαναπήραμε αυτοκίνητο και κατεβήκαμε. Το παρκάραμε κοντά στην παλιά πόλη που έχει τα πιο ενδιαφέροντα σημεία. Εδώ το παρκάρισμα είναι μια υπόθεση. Δεν είναι ακριβό, όμως το πρόβλημα είναι να βρεις τον τρόπο για να πληρώσεις, αφού παντού υπάρχουν παρκόμετρα.

Για παράδειγμα στην Κλουζ δεν κατάφερα να στείλω μήνυμα για να χρεωθώ το παρκάρισμα. Μετά ήρθε κάποιος να με βοηθήσει αλλά το μηχάνημα δεν έπαιρνε την πιστωτική κάρτα. Ούτε έπαιρνε χαρτονομίσματα, που είχα δει σε ένα άλλο μηχάνημα. Εγώ είχα χαρτονομίσματα και όλα είχαν πάει καλά τότε. Όμως το συγκεκριμένο μηχάνημα έπαιρνε μόνο κέρματα. Ευτυχώς λοιπόν ο Ρουμάνος που με βοηθούσε έφερε αρκετά ψιλά για να πληρώσουμε 6 λέι πού ήταν το κόστος για παρκάρισμα 2 ωρών.

Ξεκινήσαμε τις βόλτες στην πόλη. Πάθαμε ένα πολιτιστικό σοκ. Τα κτίρια, και ειδικά ορισμένες εκκλησίες, ήταν καταπληκτικές. Είδαμε το πανεπιστήμιο και τον γοτθικό ναό του Αγίου Μιχαήλ. Συνήθως μπαίνουμε μέσα στις εκκλησίες για λίγο. Επίσης περάσαμε έξω από μουσεία και τα άλλα υπέροχα κτίρια. Σε όλες τις πόλεις που πήγαμε κυκλοφορούν τραμ. Για οδηγούς αλλά και πεζούς είναι μια ενόχληση, αλλά βοηθούν τους επιβάτες.

Ενδιαφέρον το μνημείο αυτό:

Οι βόλτες τελείωσαν σε περίπου 2-3 ώρες και έτσι κατά τις 11 ξεκινούσαμε το υπόλοιπο πρόγραμμα που είχε αυτή η μέρα. Αρχικά έπρεπε να επισκεφθούμε το φρούριο Banffy. Δεν ήταν μακριά από την πόλη αλλά ήταν στην αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που είχε το υπόλοιπο πρόγραμμα. Έτσι αποφασίσαμε να μην πάμε, μήπως και προλαβαίναμε όλα τα υπόλοιπα, που βέβαια δεν ήταν και τόσο πολλά, αλλά οι αποστάσεις ήταν μεγάλες.

Πρώτα λοιπόν πήγαμε να επισκεφθούμε ένα ορυχείο αλατιού με το όνομα Salina Turda. Πήγαμε και με εισιτήριο 60 λέι ο κάθε ένας μπήκαμε μέσα και ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο σε σχέση με άλλα ορυχεία αλατιού που έχουμε δει. Η ιδιαιτερότητα ήταν ότι είχε τεράστιες αίθουσες και σε διάμετρο (γιατί ήταν στρογγυλές) αλλά και ύψος. Το ύψος πρέπει να ήταν περίπου 100 μέτρα. Χρησιμοποιήσαμε 2 ανελκυστήρες για να κατέβουμε και να ανέβουμε. Το περίεργο ήταν το σχήμα τους που ήταν με μικρή διάμετρο στην κορυφή και μεγάλη στη βάση. Κανένας γεωλόγος να μας το εξηγήσει; Σε μια από αυτές τις αίθουσες είχε πολύ νερό στη βάση όπου μπορούσες να νοικιάσεις μια μικρή βάρκα και να κάνεις βόλτες στη λιμνούλα. Πολλοί ήταν αυτοί που το έκαναν.

Σε μια άλλη αίθουσα από τις δύο που ήταν επισκέψιμες, υπήρχε κόσμος που έπαιζε μπιλιάρδο και μίνι γκολφ. Είχε ακόμα και μια μεγάλη ρόδα για να μπαίνει ο κόσμος και να ανεβοκατεβαίνει περιστρεφόμενος. Είχε και άλλες μικρότερες αίθουσες, κυρίως σε στυλ μουσείου, όμως δεν είχε τα καλλιτεχνικά σκαλίσματα όπως έχουμε δει σε άλλα παρόμοια ορυχεία στην Κρακοβία και στην Κολομβία.

Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να μείνουμε πολύ χρόνο εκεί και έτσι συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Ο επόμενος σταθμός ήταν η πόλη Sighisoara. Είχαμε διαβάσει ότι είναι όμορφη, αλλά αυτό που είδαμε δεν το περιμέναμε. Είδαμε μια μεσαιωνικού τύπου πόλη με πανέμορφα κτίρια, είτε μεγάλες εκκλησίες είτε μικρές κατοικίες. Μας άρεσε πάρα πολύ και επί 2 ώρες κάναμε βόλτες στην παλιά πόλη, η οποία είναι χτισμένη πάνω σε ένα λόφο. Μετά φεύγοντας κάναμε βόλτα με το αυτοκίνητο και στην πιο καινούργια πόλη κάτω από τον λόφο, όπου και εκεί ήταν πολύ όμορφα. Όμως δεν κατεβήκαμε για να κάνουμε και εκεί επιπλέον βόλτα.

Τα μέρη που είδαμε στο λόφο ήταν τα Citadel, Clock Tower and Monastery Church, Piața Cetății (Citadel Square), Church on the Hill, Covered Staircase, Holy Trinity Church.

Η πόλη Targu Mures που ήταν στη διαδρομή που κάναμε τελικά έμεινε μόνο στα χαρτιά. Κρίναμε ότι θα πήγαινε πάρα πολύ να την επισκεπτόμασταν. Έτσι από την Σιγκισοάρα φύγαμε για να πάμε στην πόλη που θα μέναμε και δεν ήταν άλλη από την Σιμπιού, Sibiu.

H διαδρομή σήμερα ήταν σχετικά καλή. Αλλά και πάλι πολλά χιλιόμετρα τα κάναμε περνώντας μέσα από μικρές πόλεις και χωριά. H αλήθεια είναι όμως ότι τα χωριά αυτή τη φορά ήτανε πιο ενδιαφέροντα από τις προηγούμενες περιοχές. Χθες και σήμερα είδαμε πολύ όμορφα χωριά. Πολλά από αυτά είναι χτισμένα στις άκρες του κεντρικού δρόμου και δεν υπάρχουν περισσότερα σπίτια πίσω από τις πρώτες σειρές. Κάποια στιγμή, που ευτυχώς ήμασταν στο αυτοκίνητο, άρχισε να βρέχει και όταν φτάσαμε στο Sibiu η ώρα ήταν 19:00, αλλά δεν θέλαμε να κάνουμε βόλτα με βροχή και έτσι δεν βγήκαμε έξω όλο το βράδυ.
Η σημερινή διαδρομή:

Συμπερασματικά η σημερινή μέρα δεν είχε και τόσο πολλά να δούμε όμως και οι 2 πόλεις που περπατήσαμε καθώς και το ορυχείο ήταν πολύ ιδιαίτερα.